ΦΡΑΝΤΖΕΣΚΑ ΜΑΝΓΓΕΛ-Η ΝΥΧΤΑ ΤΟΥ ΣΑΟΥΙΝ-ΕΚΔΟΣΕΙΣ BELL

Ήρθαν οι γιορτές μαζί με τα μεγάλα κρύα. Μιλιούνια ο κόσμος περιφερόταν στα πλακόστρωτα λες κι είχε ξυπνήσει από χειμερία νάρκη καταμεσής του χειμώνα. Τα σπίτια στολισμένα, το μικρό λιμάνι στα χρυσαφιά και οι ψαρόβαρκες λάμπανε τη νύχτα απ’ τα χριστουγεννιάτικα λαμπιόνια.
Παραμονή των γιορτών την κάλεσε ο γέρο Άνγκους στο χάνι. Είχαν μαζευτεί και κάτι φίλοι του ψαράδες, μουστακαλήδες οι περισσότεροι, με μάγουλα καψαλισμένα απ’ το αλάτι και την ηλικία της θάλασσας χαραγμένη στα μάτια. Η επιφανειακή αγριάδα των αντρών τούτου του τόπου δεν την τρόμαζε πια. Την είχε κάνει δική της με τον καιρό. Όπως για δική τους την είχανε κι αυτοί.
Όλο το βράδυ στιγμή δεν έπαψαν να της χαμογελούν, να την περιποιούνται, να της αφιερώνουν τοπικά τραγούδια. Και σαν πέρασε η ώρα και το πιοτό έκανε τη δουλειά του, πρώτος ο γέρο Άνγκους σήκωσε το χέρι του σε πρόποση ψηλά και είπε με βροντερή φωνή:
«Υγειά στο σώμα, υγειά στην ψυχή και μάτια καθαρά να βλέπουμε τ’ ανείπωτα.»
«Χρόνια πολλά!» φώναξαν όλοι και ήπιαν τη γουλιά τους.
«Χρόνια πολλά» επανέλαβε κι η Στέφη στριφογυρίζοντας το σφηνοπότηρο με το ουίσκι στα χείλη. «Χρόνια πολλά κι ελεύθερα.»

***
«Ελεύθεροι» φώναξε ο Κίμων από το κοντρόλ. Το εορταστικό γύρισμα είχε τελειώσει. Ένας ένας παρουσιαστές, δημοσιογράφοι, καμεραμέν και φροντιστές εγκατέλειπαν το πλατό. Τα φώτα σβήσανε, έκλεισαν οι κονσόλες και οι υπολογιστές, οι χειριστές βιάζονταν κι αυτοί να γυρίσουν σπίτι τους για την παραμονή των Χριστουγέννων.
Ο διευθυντής παραγωγής σηκώθηκε. «Πάει κι αυτό. Του χρόνου πάλι.» μουρμούρισε σφίγγοντας το κασκόλ του γύρω απ’ το λαιμό. «Το βράδυ; Τι θα κάνεις; Ο από πάνω έχει ρεβεγιόν» πρόσθεσε στρέφοντας τα μάτια προς τον πάνω όροφο όπου βρισκόταν το γραφείο του καναλάρχη. «Θα ‘ρθεις;»
Ο Κίμων σήκωσε αδιάφορα τους ώμους του. «Δε νομίζω.»
«Εγώ θα περάσω μια βόλτα. Λοιπόν, έφυγα. Αν δεν τα πούμε, χρόνια πολλά.»
«Επίσης.»
Είχε μείνει μόνος. Σε μια γωνιά τρεμόπαιζαν τα led φωτάκια ενός μικροσκοπικού χριστουγεννιάτικου δέντρου. Το μόνιτορ πρόβαλλε ξανά και ξανά το σποτ  μιας φιλανθρωπικής εορταστικής εκπομπής, δίχως ήχο. Αστέρια, χιονοστιβάδες, χέρια πλεγμένα και μια σειρά από χειρόγραφα γράμματα να σχηματίζουν τη φράση «Η ευχή σου». Για μια στιγμή παρασύρθηκε από τη γλυκιά θλίψη των γιορτών. Ξέχασε πως μόλις πριν από πέντε λεπτά δούλευε, πως είναι σκηνοθέτης και μεγάλος. Για μια στιγμή υπέκυψε σε μια ξεχασμένη παιδικότητα κι έγινε πάλι ο πεισματάρης πιτσιρικάς που έκλεινε σφιχτά μάτια και γροθιές κι ευχόταν με όλη τη ψυχή του εκείνο το ποδήλατο. Έσφιξε μάτια. Έσφιξε γροθιές. Το νέο έτος να μας βρει με αυτούς που αγαπάμε, άστραψε η ευχή στο πίσω μέρος του μυαλού του.  Τράβηξε το μπουφάν του από τη ράχη της καρέκλας. Βγήκε απ’ το κοντρόλ. Διέσχισε το διάδρομο. Κι εκείνη να γυρίσει.

*εμπνευσμένο από τη Νύχτα του Σάουιν και γραμμένο ειδικά για το blogspot «ΜΕ αρέσει το βιβλίο ΑΦΟΥ!!!»

Με αγάπη Φραντζέσκα Μάνγγελ

Πόσο καλά γνωρίζεις τον πιο δικό σου άνθρωπο;

"Νόμιζα ότι την ήξερα...
Δεν ήξερα τίποτα.
Ούτε εκείνη, ούτε τη φυλακή της".

Από την Αθήνα μέχρι τη Βόρεια Αγγλία και τη Σκωτία, ο Κίμων, ένας ανερχόμενος σκηνοθέτης, αναζητά την καλύτερή του φίλη, μια τυχοδιώκτρια ζωγράφο που εξαφανίστηκε έπειτα από την πρώτη της ατομική έκθεση με τίτλο Η Νύχτα του Σάουιν.
Μέσα από ένα περιπετειώδες ταξίδι σε διαφορετικούς χρονοτόπους, ο Κίμων καλείται να λύσει τα σκοτεινά μυστήρια της ταυτότητας και του παρελθόντος της: Ποια ήταν στην πραγματικότητα η Στέφη; Γιατί έφυγε; Τι σχέση είχε η έκθεση με την εξαφάνισή της και τι σημαίνει η Νύχτα του Σάουιν;

Πρωτίστως η διαδρομή εκείνης κι έπειτα του Κίμωνα, καθώς βρίσκεται στα χνάρια της, είναι μια περιπλάνηση σ έναν χαοτικό λαβύρινθο, όπου ο έρωτας παίρνει τη μορφή κατάρας και η λογική της τρέλας. Με φόντο μια αρχαία κέλτικη γιορτή, τη Νύχτα των Νεκρών, ένα μυστηριώδη άγνωστο άντρα κι ένα κλεμμένο οικόσημο, ο Κίμων και η Στέφη παρασύρονται στην "άλλη πλευρά" και έρχονται αντιμέτωποι με την πιο άγρια αποκάλυψη...

Η "Νύχτα του Σάουιν" είναι ένα μυθιστόρημα μυστηρίου, μια σαγηνευτική ιστορία για την αγάπη, τη φιλία, τη μοίρα και το άγνωστο που κρύβει ο καθένας μας μέσα του.