ΝΙΚΟΛ-ΑΝΝΑ ΜΑΝΙΑΤΗ ΓΙΑ ΤΟ "ΟΤΑΝ ΚΛΑΙΝΕ ΤΑ ΑΣΤΕΡΙΑ" ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΨΥΧΟΓΙΟΣ

 ΝΙΚΟΛ-ΑΝΝΑ ΜΑΝΙΑΤΗ 

για το "ΟΤΑΝ ΚΛΑΙΝΕ ΤΑ ΑΣΤΕΡΙΑ"

από τις εκδόσεις ΨΥΧΟΓΙΟΣ.

Η μοίρα, το πεπρωμένο, το ριζικό, όποιο όνομα θέλουμε να δώσουμε στην πορεία της ζωής μας, το μέλλον δηλαδή, πιστεύω πως είναι οι δικές μας αποφάσεις και ενέργειες που το καθορίζουν. Σε κάποιο «σταυροδρόμι» βρισκόμαστε όλοι για τον ένα ή τον άλλο λόγο σε κάποια φάση της ζωής μας και η πορεία μας εξαρτάται από την απόφαση που παίρνουμε εκείνη τη στιγμή.

Το πεπρωμένο είναι οι δικές μας αποφάσεις και ενέργειες. «Ζυγίζοντας» τα διλήμματα ή τα σταυροδρόμια μας οι αποφάσεις αυτές παίζουν βασικό ρόλο στη πορεία της ζωής μας. Στο βιβλίο περιγράφω ανθρώπους που πιστεύουν ολοκληρωτικά στη μοίρα, το πεπρωμένο, τα άστρα, τους αληθινούς παραδοσιακούς τσιγγάνους -ρομά-, με αγνή καρδιά, πιστοί στις παραδόσεις και κυνηγημένοι ψάχνοντας να βρουν κάπου να κατασταλάξουν και να είναι ασφαλείς. Ο Άνθρωπος ανέκαθεν πίστευε σε κάτι πιο ψηλά απ’ αυτόν, στους αρχαίους θεούς, προσωποποιούσε με κάποια θεότητα το κάθε τι στη Φύση. Όλοι οι λαοί. Τώρα έχουμε τις διάφορες θρησκείες. Δεν θέλουμε να παραδεχτούμε ότι οι δικές μας αποφάσεις παίζουν σημαντικά ρόλο στη πορεία μας, προσπαθούμε να το δικαιολογούμε πάντα με το «ήταν θέλημα Θεού» ή «ήταν τυχερό». Σπάνια να αποδεχτούμε την αλήθεια, ότι πήραμε λάθος στροφή στο σταυροδρόμι μας, λάθος απόφαση.

Είμαστε Άνθρωποι, αφού…. 

Δείτε περισσότερα για το βιβλίο και την συγγραφέα ΕΔΩ

«...και αφού, όπως λες, η γιαγιά σου γνωρίζει τι σας γράφουν τα αστέρια, γιατί δεν προσπαθείτε να το αποφύγετε, να το αλλάξετε;»
«Γιατί δεν κάνει να αλλάζεις αυτό που σου γράφουν τ’ αστέρια. Πίσω τους έρχονται χειρότερα αν τα αποτρέψεις. Και τότε τ’ αστέρια κλαίνε.»
«Κλαίνε; Γιατί;»
«Κλαίνε για μας!»
Ο σαραντάρης Ελληνοαμερικανός έμεινε σιωπηλός. Η δεκαεπτάχρονη Ρουμάνα τσιγγάνα τον κοιτούσε σοβαρή...

Πενήντα χρόνια μετά, η μοίρα έμελλε να παίξει με τις ζωές δυο νέων ανθρώπων. Του νεαρού, πετυχημένου Στέφανου στην Αμερική και της όμορφης, μυστηριώδους Κασσάνδρας στην Αθήνα. Και οι δυο είχαν κληροδότημα ένα πανομοιότυπο δαχτυλίδι.
Η μοιραία συνάντησή τους άλλαξε δραματικά τη ζωή του Στέφανου. Το αλλόκοτο χάρισμα της Κασσάνδρας, μακάβρια κληρονομιά χαμένη στην άβυσσο του χρόνου της οικογένειάς της, ήταν το μέσο της για να τολμήσει ό,τι φοβόταν πάντα η φυλή της: να αλλάξει αυτό που έγραψαν τα αστέρια.
Όμως, όταν τα αστέρια κλαίνε...

Το βιβλίο αποτελεί επανέκδοση του ομώνυμου βιβλίου της συγγραφέως.

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ

Η ΝΙΚΟΛ-ΑΝΝΑ ΜΑΝΙΑΤΗ γεννήθηκε στην Κύπρο, όπου και έζησε τα παιδικά της χρόνια. Σε πολύ νεαρή ηλικία μετακόμισε με την οικογένειά της στο Λονδίνο. Σπούδασε Αγγλική Φιλολογία και είναι κάτοχος B.A., P.G.C.E. και M.A. Ολοκλήρωσε επίσης σπουδές νοσηλευτικής τριετούς φοίτησης στο King Edward Memorial Hospital. Το 1978 εγκαταστάθηκε στην Αθήνα, όπου αρχικά εργάστηκε ως καθηγήτρια αγγλικών, ενώ αργότερα άνοιξε δικό της κέντρο ξένων γλωσσών, το οποίο διεύθυνε επί δεκαοκτώ χρόνια. Στο διάστημα αυτό εξέδωσε με επιτυχία τέσσερα εκπαιδευτικά βιβλία, τρία από τα οποία εγκρίθηκαν από το Υπουργείο Παιδείας. Το τέταρτο κυκλοφόρησε από τον εκδοτικό οίκο Longman. Υπήρξε επίσης εισηγήτρια εκπαιδευτικών σεμιναρίων και μέλος εξεταστικών επιτροπών για την ξενόγλωσση παιδεία. Στο ενεργητικό της περιλαμβάνονται και πολλές δημοσιεύσεις εκπαιδευτικών άρθρων. Είναι μέλος της Εταιρίας Ελλήνων Λογοτεχνών. Από τις Εκδόσεις ΨΥΧΟΓΙΟΣ κυκλοφορούν συνολικά δέκα μυθιστορήματά της.

ΔΕΞΙ ΚΙΤΡΙΝΟ ΛΟΥΣΤΡΙΝΙ-ΙΦΙΓΕΝΕΙΑ ΤΕΚΟΥ-ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΨΥΧΟΓΙΟΣ

ΜΕ αρέσει το βιβλίο ΑΦΟΥ και όπως αναφέρω σε προηγούμενη άποψη μου λατρεύω να διαβάζω ιστορικά μυθιστορήματα. Αγαπώ τη γραφή της κ.Τέκου και όταν διάβασα σε μία συνέντευξη της, την εποχή που διαδραματίζεται το "Δεξί κίτρινο λουστρίνι" της, έσπευσα να το αποκτήσω-διαβάσω μια και περιέχει ιστορικά στοιχεία που αγνοούσα τελείως!!!

Με πρωταγωνίστριες  την Θεμελίνα και τη Χριστίνα, δύο αδερφικές φίλες και συμμαθήτριες που μοιράζονται τα πάντα, αφετηρία την Κάλυμνο του 1934 και την ιταλική κατοχή, η συγγραφέας με ταξίδεψε στο Σαλέν Ντε Ζιρό της Νότιας Γαλλίας, το Λέτσε της Ιταλίας, το Παρίσι κατά τη διάρκεια και ως το τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου και εμπλούτισε τις γνώσεις μου με πολλά ιστορικά στοιχεία.

Οφείλω να ομολογήσω πως δεν γνώριζα καθόλου για τη μετανάστευση των Καλύμνιων στις αλυκές στο Δέλτα του Ροδανού στη Νότια Γαλλία.Οι δύσκολες συνθήκες διαβίωσης την εποχή της ιταλικής κατοχής τους οδήγησε στο να εγκαταλείψουν την πατρίδα μας και να εργαστούν κάτω από ιδιαίτερα δύσκολες συνθήκες!

Η συγγραφέας με την ξεχωριστή γραφή της (που σε κάθε νέο βιβλίο της γίνεται όλο και καλύτερη) παντρεύει ξεχωριστά τα ιστορικά γεγονότα με τα μυθοπλαστικά πρόσωπα  και περιγράφει μοναδικά τα εγκλήματα που διαπράχθηκαν κατά την ιταλική κατοχή και αργότερα κατά τη διάρκεια του Β Παγκοσμίου Πολέμου: δωσίλογοι, στρατόπεδα αιχμαλωσίας, κρεματόρια καθώς και τον ρατσισμό, την φτώχια, τα στυγνά αφεντικά με τα οποία ήρθαν αντιμέτωποι οι μετανάστες. Και ταυτόχρονα υμνεί την αληθινή φιλία και την αγάπη που γίνονται καταφύγιο, δύναμη, δυνατό όπλο απέναντι σ'όλα τα δεινά κι η έλλειψη τους οδηγεί σε σκοτεινές σκέψεις και ανίερες πράξεις!!!

Θεμελίνα και Χριστίνα οι δύο πρωταγωνίστριες οι οποίες μοιράζονται φοβίες ,όνειρα, σκέψεις, στόχους, μυστικά κι ένα ζευγάρι κίτρινα λουστρίνια που τα φοράνε εναλλάξ!!!Τα πάντα θα αλλάξουν όταν θα γίνουν μάρτυρες ενός τραγικού περιστατικού, η Χριστίνα θα εξαφανιστεί αφήνοντας πίσω μοναδικό ίχνος το δεξί κίτρινο λουστρίνι.Δεν θα αναφερθώ στο τι θα ακολουθήσει και τη διαδρομή τους στη ζωή μέχρι που η Θεμελίνα θα  ανακαλύψει το δεξί κίτρινο λουστρίνι έξω από την πόρτα της, αλλά θα προτείνω ανεπιφύλακτα να τα ανακαλύψετε μόνοι σας παραθέτοντας ένα αγαπημένο απόσπασμα για τη φιλία. Αν και σημείωσα πολλά ακόμη για τον ρατσισμό ,το παράλογο της βίας του πολέμου επιλέγω αυτό της φιλίας!!!

"Δεν ήταν ποτέ καλή στα λόγια η Νομική' μεγαλώνοντας τα είχε απομυθοποιήσει, καθώς είχε καταλάβει πως δεν είχαν τόση αξία όσο πίστευαν οι περισσότεροι. Μια αγκαλιά, ένα χάδι ή απλά η παρουσία σου δίπλα σε κάποιο αγαπημένο πρόσωπο που υποφέρει είναι κάτι  παραπάνω από αρκετό, είναι η πεμπτουσία  της αγάπης.(σελ.130)

Λίγα λόγια για το βιβλίο

Κάλυμνος 1934, ιταλική κατοχή. Η Θεμελίνα και η Χριστίνα, συμμαθήτριες και αδελφικές φίλες, μοιράζονται τα πάντα: σκέψεις, όνειρα, φοβίες, τη στοργική μητέρα της Θεμελίνας, ένα ζευγάρι κίτρινα λουστρίνια, που τα φοράνε εναλλάξ, αλλά και ένα φρικιαστικό μυστικό που τις κατατρύχει.
Όταν κάποια στιγμή γίνονται μάρτυρες ενός βιασμού που καταλήγει σε φόνο, έρχονται τα πάνω κάτω στη ζωή τους, αφού δράστης είναι ο Ιταλός διοικητής του νησιού. Λίγο καιρό αργότερα η Χριστίνα εξαφανίζεται, αφήνοντας ως μοναδικό ίχνος το ένα από τα δύο αγαπημένα της κίτρινα λουστρίνια, το δεξί, ενώ η Θεμελίνα με τη μητέρα της ακολουθούν με άλλους συμπατριώτες τους τον δρόμο της μετανάστευσης.
Δεύτερη πατρίδα τους θα είναι στο εξής το Σαλέν ντε Ζιρό, στη Νότια Γαλλία, όπου οι συνθήκες εργασίας στις αλυκές είναι παραπάνω από σκληρές, ενώ όλοι οι ξένοι έρχονται καθημερινά αντιμέτωποι με τον ρατσισμό, τα στυγνά αφεντικά και την απόλυτη φτώχεια.

Νέες φιλίες, έρωτες και μικρές ευτυχισμένες στιγμές κάνουν τον καιρό να περνά γρήγορα, ώσπου ξεσπά ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος και η ζωή της Θεμελίνας αλλάζει προς το χειρότερο. Εγκλήματα, δωσίλογοι, στρατόπεδα αιχμαλωσίας, κρεματόρια, Αντίσταση και ένας έρωτας γεννημένος μέσα στις φλόγες του πολέμου ατσαλώνουν τη θέλησή της για ζωή – ωστόσο… δεν παύει να νιώθει μισή. Μέχρι που ένα κίτρινο λουστρίνι βρίσκεται έξω από την πόρτα της.

Ένα βιβλίο για την αληθινή φιλία, τον ρατσισμό και την ξενοφοβία, το παράλογο της βίας και του πολέμου, τον θάνατο και τον έρωτα. Σημείο αναφοράς στην ξέγνοιαστη νιότη και την ελπίδα: ένα ζευγάρι κίτρινα λουστρίνια. 

 

ΒΙΚΥ ΜΩΡΑΓΙΑΝΝΗ ΓΙΑ ΤΟ "ΑΡΩΜΑ ΛΟΥΙΖΑΣ" ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΜΙΝΩΑΣ

 ΒΙΚΥ ΜΩΡΑΓΙΑΝΝΗ

για το "ΑΡΩΜΑ ΛΟΥΙΖΑΣ"

από τις εκδόσεις ΜΙΝΩΑΣ.

Η συνταγή αυτού του βιβλίου περιέχει τρία μυστικά συστατικά:

Το πρώτο είναι η ανάγκη μου να διαχειριστώ τον πόνο για την απώλεια και δεν εννοώ τόσο τη σωματική. Εννοώ την απώλεια του νου, το γυάλινο βλέμμα του ανθρώπου που πάσχει από Αλτσχάιμερ, που κοιτάζει χωρίς να βλέπει, που ρωτάει χωρίς να θυμάται την απάντηση, που είναι εδώ αλλά κανείς δεν ξέρει αν έχει σημασία τελικά, αφού την επόμενη στιγμή θα το έχει ήδη ξεχάσει. Και όλοι αυτοί που μένουν πίσω, όλοι αυτοί που τον αγαπούν ακόμα, όλοι εκείνοι που θυμούνται ακόμα, πρέπει να θάψουν όσα νιώθουν και όσα θυμούνται, πρέπει να θάψουν το πριν, μόνο και μόνο για να μη νιώθουν μοναξιά στο μαζί και στο τώρα. Πρέπει να προσποιηθούν ότι αποτελούν κομμάτι μιας νέας ένωσης που ξεκίνησε πριν από λίγα λεπτά και θα τελειώσει ύστερα από λίγα ακόμη. Και πάλι από την αρχή.

Το δεύτερο συστατικό είναι η διαχείριση του θανάτου μέσω του χιούμορ, με έναν όχι και τόσο αυτονόητο τρόπο δηλαδή. Χωρίς το χιούμορ, εγώ προσωπικά θα ήμουν χαμένη. Όσοι διαβάζουν έστω και λίγα από αυτά που γράφω, θα το έχουν καταλάβει πια.

Και το τρίτο και σημαντικότερο ίσως συστατικό, που είναι κοινό σε όλα μου τα βιβλία μέχρι στιγμής είναι η ιδέα της γυναικείας ενδυνάμωσης. Προσπαθώ να βοηθήσω τις ηρωίδες μου να ξυπνήσουν, να βγουν από το τέλμα, να βρουν τι είναι αυτό που θέλουν πραγματικά και ταυτόχρονα να κατανοήσουν ποιοι είναι οι τρόποι για να το αποκτήσουν. Απλώς ο τρόπος που διάλεξα αυτή τη φορά να το κάνω είναι λίγο…μεταφυσικός!

Δείτε περισσότερα για το βιβλίο και την συγγραφέα ΕΔΩ

Τα πάντα στη ζωή της Λουίζας μοιάζουν να καταρρέουν. Στα είκοσι επτά της, η δουλειά της στο Λονδίνο δεν έχει καμιά προοπτική, η προσωπική της ζωή βρίσκεται σε τέλμα, ενώ οι σχέσεις με την οικογένειά της είναι δύσκολες και ψυχρές. Η λατρεμένη της γιαγιά, εκείνη που τη μεγάλωσε, εκείνη που της έδειξε κάθε ομορφιά σε αυτό τον κόσμο, χτυπημένη τα τελευταία χρόνια από τη νόσο του Αλτσχάιμερ, δεν την αναγνωρίζει πια.

Όλα όσα ονειρεύτηκε κάποτε μοιάζουν εντελώς ανέφικτα… Απογοητευμένη και έχοντας αποδεχτεί την κατάσταση, καταλήγει να ζει μέσα στην απραξία και την απάθεια, παρατηρώντας τη ζωή της σαν απλός θεατής.

Μέχρι που η είδηση του θανάτου της γιαγιάς της θα τη βγάλει από τον λήθαργο και θα δώσει το έναυσμα για ένα ντόμινο απίστευτων γεγονότων που θα φέρουν στη ζωή της τα πάνω κάτω. Θα επιστρέψει εσπευσμένα στην Αθήνα μετά από πολύ καιρό και θα ανοίξει την πόρτα σ’ έναν κόσμο όπου το γέλιο και το δάκρυ, η αλήθεια και η γλυκιά ψευδαίσθηση θα μπλεχτούν με τον πιο υπέροχο, παράδοξο τρόπο. Μπορεί ένα χαμένο ημερολόγιο από το παρελθόν να τη βοηθήσει να βρει τον δρόμο της; Και τι ρόλο θα παίξει στην αναζήτηση αυτή ένας γοητευτικός ντετέκτιβ;

Ένα αισιόδοξο μυθιστόρημα για την αγάπη και την απώλεια που προσεγγίζει με χιούμορ τις αναποδιές της ζωής. Μια συγκινητική ιστορία για όσα έχουμε και δεν το γνωρίζουμε, για όσα θα θέλαμε και δεν μπορούμε να έχουμε και για όσα μπορούμε να πετύχουμε και δεν το ξέρουμε.

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ

Η Βίκυ Μωραγιάννη γεννήθηκε το 1981. Μεγάλωσε στην Αθήνα και έχει ζήσει στο εξωτερικό, διαμένοντας στο Παρίσι και στην Κωνσταντινούπολη.
Σπούδασε Γαλλική Γλώσσα και Φιλολογία στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών και Ιστορία Λογοτεχνίας και Θεάτρου στο Πανεπιστήμιο της Σορβόννης στο Παρίσι με ειδίκευση στη Λογοτεχνία και το Θέατρο του 18ου αιώνα. Έχει πάθος με το διάβασμα, το θέατρο, τον κινηματογράφο και τη μαγειρική. Έχει διδάξει γαλλικά και αγγλικά για περισσότερα από 15 χρόνια, έχει ασχοληθεί με μεταφράσεις ιστοσελίδων, με το διαδικτυακό μάρκετινγκ, αλλά και με την ανάλυση και προώθηση κινηματογραφικού περιεχομένου.

Το 2016 κυκλοφόρησε το πρώτο της βιβλίο με τίτλο Η Αλίκη στη Χώρα των Μεγάλων, από τις εκδόσεις iWrite, μια συλλογή αυτοτελών ιστοριών προερχόμενων από το ομότιτλο blog που διατηρεί από το 2012, ενώ το 2017 κυκλοφόρησε το μυθιστόρημά της με τίτλο Παρίσι στον Κύβο από τις εκδόσεις BELL. Τον Ιανουάριο του 2021, βραβεύτηκε με το πρώτο βραβείο στον διαγωνισμό της Πανελλήνιας Ένωσης Λογοτεχνών για το διήγημα «Βεραμάν».

Τα τελευταία χρόνια ζει στο Χαλάνδρι με τον σύζυγο και τα δύο παιδιά της.

Η ΡΑΦΤΡΑ-ΑΡΓΥΡΩ ΜΑΡΓΑΡΙΤΗ-ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΨΥΧΟΓΙΟΣ

ΜΕ αρέσει το βιβλίο ΑΦΟΥ και ΜΕ αρέσει να διαβάζω ιστορικό-κοινωνικό-αισθηματικά μυθιστορήματα, είναι το αγαπημένο μου είδος ΑΦΟΥ!!!Δεν ξέρω αν ευσταθεί ο όρος αλλά αυτό που εννοώ είναι πως λατρεύω να διαβάζω μυθιστορήματα που παντρεύουν τα ιστορικά στοιχεία με τη μυθοπλασία, και εκτός από τα ιστορικά γεγονότα της εποχής, αναλύουν τα ήθη, έθιμα της εκάστοτε περιοχής, είναι πολυπρόσωπα και περικλείουν αίσθημα, ίντριγκες, πάθη....

Διαβάζοντας το οπισθόφυλλο του νέου μυθιστορήματος της Αργυρώς Μαργαρίτη η Ράφτρα και κυρίως τις τελευταίες αράδες :"Ένα μυθιστόρημα που θα μπορούσε να είναι παραμύθι ανατρεπτικό, με αρχοντόπουλα, κυράδες και θεριά που ράβουν τα πάθη, τους έρωτες, τα μυστικά και τις προδοσίες με γερές βελονιές πάνω στη ζωή τους. Εκεί στη Θράκη: Ξάνθη, Γενί Κιο'ί', Ντεντέαγατς, Γκουμουλτζίνα, Αντριανού.... "

ήταν μονόδρομος να το αποκτήσω-διαβάσω, πόσο μάλλον που έχω καταγωγή από την Θράκη και διψάω να ταξιδεύω μέσω των βιβλίων στον τόπο καταγωγής του παππού μου, μια και δεν την επισκέφτηκα ακόμη...

Κι ήταν εξαιρετικό το ταξίδι στη Θράκη του 1895-1913 με ξεναγό τη Κεραστώ την ατίθαση, ασυμβίβαστη ράφτρα που δεν δίστασε να μεταμφιεστεί σε αγόρι προκειμένου να επιβιώσει!!

Θα την πρωτοσυναντήσω μικρό κοριτσάκι σ'ένα  μισογκρεμισμένο γυναικείο μοναστήρι, το οποίο θα κάνει σπίτι της και  μάνες της θα γίνουν οι "κατσαρίδες" όπως η ίδια αποκαλεί τις γυναίκες που  επέζησαν από τις άγριες επιθέσεις των κομιτατζήδων και βρήκαν καταφύγιο στο σπίτι της Κυράς!!!

Η Κεραστώ, έχασε τους γονείς της σε μικρή ηλικία και τον μονάκριβο αδερφό της από παιδομάζωμα των Βούλγαρων, έχει μοναδική κληρονομιά μια κεντημένη ταυτότητα με το όνομα, την ημερομηνία γέννησης της, τα ονόματα των γονιών της, το όνομα-ημερομηνία γέννησης του αδερφού της,την επιθυμία να γίνει ράφτρα όπως η μάνα της και σκοπό ζωής να βρει τον αδερφό της!!!

Αρχικά θα διδαχθεί την τέχνη της ράφτρας από την Μελπομένη μια νεαρή αρχόντισσα η οποία θα φιλοξενηθεί για λίγο στο μοναστήρι, στη συνέχεια θα μαθητεύσει δίπλα σε μια σπουδαία μοδίστρα της Ξάνθης μέχρι που ένα συγκλονιστικό γεγονός θα την ωθήσει να βρει καταφύγιο σε μία σπηλιά, να ξυρίσει το κεφάλι, να βάλει φούμο στα μούτρα και να παριστάνει το αγόρι!!!

Ποιο όρκο δίνει η Κεραστώ, τι προσπαθεί να ανακαλύψει και τι θα γίνει όταν στη σπηλιά της εμφανιστεί ο λαβωμένος Μήτσος Γιαβάσογλου, ένας πλούσιος γαιοκτήμονας που αγαπά τη γη, τα καπνά, μεγάλη του αγάπη είναι η πατρίδα και παλεύει για την λευτεριά της;;;

Θα τον ερωτευτεί, θα τον ακολουθήσει στα καπνοχώραφα και τα βουνά, θα γνωρίσει τα μέλη της  οικογένειας του που ταλανίζουν πάθη, μίση, ίντριγκες και ταυτόχρονα θα προσπαθεί να κρατήσει κρυφή την ταυτότητα της και να μην αποκαλυφθεί πως είναι κορίτσι...

Θα τα καταφέρει;;; ή θα την ανακαλύψουν;;;

Ανακαλύψτε το και εσείς διαβάζοντας το πολυπρόσωπο αυτό μυθιστόρημα το οποίο σας συστήνω ανεπιφύλακτα ΑΦΟΥ!!!

Με κέρδισε από την εισαγωγή ακόμα, στην οποία η συγγραφέας παραθέτει ιστορικά στοιχεία που αγνοούσα και την παρουσίαση των προσώπων που πρωταγωνιστούν στο βιβλίο της στην οποία χρησιμοποιεί την τοπική διάλεκτο(όπως σε όλο το βιβλίο παραθέτοντας επεξηγήσεις όπου αυτό είναι απαραίτητο).

Θα ήθελα να ευχαριστήσω την συγγραφέα για το μοναδικό αυτό ταξίδι που μου χάρισε στα χώματα που μεγάλωσε ο παππούς μου(λέτε να είχε συναντήσει την Κεραστώ και τον Μήτσο, είχε την ίδια ηλικία με την Κεραστώ ΑΦΟΥ!!!) για τις ξεχωριστές περιγραφές της που μου έδωσαν  την αίσθηση πως περπατούσα κι εγώ στη μαγική πόλη της Ξάνθης, πως μαθήτευσα δίπλα σε σπουδαίες μοδίστρες, ξαναθυμήθηκα την τέχνη της παραγωγής καπνού(καλλιεργούσε ο σύζυγος πριν χρόνια ΑΦΟΥ 😍),θαύμασα τα αρχοντικά με τα ζωγραφισμένα ταβάνια, κρύφτηκα σε σπηλιές και  βουνά, πόνεσα με τις θηριωδίες των κομιτατζήδων και έκανα δικό μου τον πόνο της Μελπομένης,της Πηνελόπης,της Ταρσώς και  έκανα "δικά μου" όλα τα συναισθήματα της Κεραστώς!!!

Λίγα λόγια για το βιβλίο

ΘΡΑΚΗ, 1895-1913. Στη μαγική πόλη της Ξάνθης, σπουδαίες μοδίστρες με ασημένιες δαχτυλήθρες ντύναν τις Θράσσες με την τελευταία λέξη της μόδας. Κι ολόγυρα καπνοχώραφα με το χρυσόφυλλο φυτό που γέμιζε παράδες τους καπνέμπορους. Αρχοντικά με ζωγραφισμένα ταβάνια, το βουνό με τους θρύλους… Θα μπορούσε να είναι όμορφη η ζωή, αν δε σπέρνανε φωτιά οι κομιτατζήδες. Στα πλούσια αρχοντόσπιτα, στα ταπεινά πετρόχτιστα του Σαμακώβ, σε ένα παράξενο μοναστήρι, ράβουν και ξηλώνουν τη ζωή τους τα πρόσωπα αυτής της ιστορίας.

Κεραστώ: Η ράφτρα. Για να διασώσει μια πάνινη ταυτότητα, μαθαίνει να πατά βελονιές. Μα τρύπωσε πάνω στην καρδιά της τάματα βαριά, κι όταν εκείνος ο άντρας μπήκε στη σπηλιά της, δε γινόταν να τον υποτάξει με τις χάρες του θηλυκού, γιατί είχε ξυρίσει το κεφάλι, είχε βάλει φούμο στα μούτρα, αυτός τηνε νόμιζε αγόρι.

Μήτσος Γιαβάσογλου: Ο αντάρτης καπνέμπορος. Μεγάλο πάθος ο καπνός και η λευτεριά της Θράκης. Όταν λαβώθηκε σε κείνο το αλισβερίσι με τους λαθρέμπορες, νόμιζε πως η πληγή του θα κλείσει γρήγορα. Μα εκείνη η ράφτρα τονε σακάτεψε με το ασημένιο της βελόνι.

Ένα μυθιστόρημα που θα μπορούσε να είναι παραμύθι ανατρεπτικό, με αρχοντόπουλα, κυράδες και θεριά που ράβουν τα πάθη, τους έρωτες, τα μυστικά και τις προδοσίες με γερές βελονιές πάνω στη ζωή τους. Εκεί στη Θράκη: Ξάνθη, Γενί Κιοΐ, Ντεντέαγατς, Γκιουμουλτζίνα, Αντριανού...

ΜΑΡΙΑ ΠΑΠΑΔΑΚΗ ΓΙΑ ΤΟ "ΑΝΕΦΑΛΑ ΚΙ ΑΓΡΙΜΙΑ" ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΥΔΡΟΠΛΑΝΟ

 ΜΑΡΙΑ ΠΑΠΑΔΑΚΗ

για το "ΑΝΕΦΑΛΑ ΚΙ ΑΓΡΙΜΙΑ"

από τις εκδόσεις ΥΔΡΟΠΛΑΝΟ.

 

 Υπήρχε πράγματι ένα παιδί που ζούσε στο Λευκοχώρι, ένα όμορφο χωριό της Κρήτης. Μεγάλωσε, φοίτησε στη Σχολή Ικάρων και έγινε πιλότος της Πολεμικής Αεροπορίας. Είναι ο άνθρωπός μου!

     Μέσα μου, μ’ έτρωγε χρόνια ένα σαράκι. Δούλευε στην ψυχή μου η αγάπη, ο θαυμασμός, η τρυφεράδα που ένιωθα για το άλλο μου ολόκληρο (έτσι θέλω να λέω εγώ τον άνθρωπό μου). Μια μέρα λοιπόν αποφάσισα πως είναι καιρός πια να γράψω ένα βιβλίο βασισμένο στη δική του ιστορία. Του το’ πα! Ξαφνιάστηκε! Στην αρχή ήταν επιφυλακτικός. Κάποτε... το κάστρο έπεσε. Μου παραδόθηκε. Μου τα διηγήθηκε όλα, κι εγώ τα’ γραψα σ’ ένα λιλιπούτειο mp3. Εκείνη η χρονική περίοδος ήταν απ’ τις ωραιότερες της ζωής μου. Έζησα στιγμές δικές του μέσα από τις διηγήσεις του! Είδα το μικρό παιδί με τα φτερά στην πλάτη μέσα από τα μάτια του! Πόνεσα με τον πόνο του! Έκλαψα με τα δάκρυά σου! Υψώθηκα στον ουρανό με τις χαρές του! Ζήλεψα τους έρωτές του... Το να βασιστώ στην ιστορία του για να γράψω ένα βιβλίο, το θεώρησα φόρο τιμής για όσες στιγμές ευτυχίας ή και πίκρας μου έχει προσφέρει (όλα τα’ χει η ζωή). Για τα όμορφα, μα και για τα δύσκολα χρόνια που ζήσαμε ομάδι. Για την Πολεμική Αεροπορία που ήταν και δικό μου σπίτι. Για τους φίλους του που έγιναν και δικοί μου φίλοι κι ακόμα είναι. Για τις αγωνίες του που έγιναν και δικές μου αγωνίες. Για τις πτήσεις που μου τον έκλεβαν και ώρες ώρες τις μισούσα σαν τα κρήματά μου... Δεν είχα δίκιο. Στερούσαν απ’ τη δική μου ζωή ένα κομμάτι, μα προστάτευαν άπειρες ζωές, κι ας μην το πολυκαταλάβαινα τότε, ίσως λόγω του νεαρού της ηλικίας.

     Στο όνομα της μυθοπλασίας βέβαια, που πιστέψτε με δεν λείπει από κανένα βιβλίο και είναι ερωτευμένη κάργα με την αλήθεια, έμπλεξα στο «Ανέφαλα κι αγρίμια» καταστάσεις δύσβατες που στην αρχή τον ξένισαν. Μετά από τη δεύτερη ανάγνωση όμως τις βρήκε άκρως ενδιαφέρουσες. Με... συγχώρεσε, με λίγα λόγια... Έσκυψε πάνω στα γραπτά μου με περίσσειο νοιάξιμο, όπως κάνει πάντα άλλωστε και μου σπάει τα νεύρα με τις παρατηρήσεις του, που είναι αυστηρότερες των αυστηρών. Τον ευχαριστώ μέσα από μια καρδιά που είναι ολάκερη δική του!

     Όμως, δεν υπάρχει μονάχα ο Οδυσσέας Αρχοντάκης στο «Ανέφαλα κι αγρίμια». Υπάρχει και η Κιράζ, μια σχεδόν βιονική γιαγιά, που αν δεν γινόταν εκατό χρονών  δεν θα εγκατέλειπε τον Απάνω κόσμο. Σοφή, κατασταλαγμένη, κρυφομάγισσα, με ενόραση που ξεμπρόστιαζε το μέλλον! Υπάρχει η Φανή, η αιώνια και αθεράπευτα ερωτευμένη, η στωική, η μάνα με όλη τη σημασία της λέξης. Υπάρχει η Ρόζα, το προκλητικό και αδίσταχτο θηλυκό που δεν βάζει τίποτα πάνω απ’ τα πάθη της! Υπάρχει ο Νικηφόρος, ο λεβέντης Κρητικός με τις παραξενιές μα και τη ντομπροσύνη και το φιλότιμο που κερδίζει και την πιο δύσκολη ψυχή! Υπάρχει η Σταθία, μια γυναίκα αφοσιωμένη στην οικογένεια, με σθένος και πυγμή που ξεπερνά εμπόδια με τη θέληση και την απέραντη δύναμη που κρύβει μέσα της! Υπάρχει ο Καρτάλ, ο μυστηριώδης και γοητευτικός έμπορος, που πέφτει σαν διάττοντας αστέρας στη ζωή της Αιλίν και την κάνει άνω κάτω. Υπάρχει η νεραϊδογέννητη Ντεφνέ, η μελαχροινή σειρήνα, που γυρέυει τρόπους να ξεφύγει από τη χρυσή φυλακή που την έχει κλείσει ο άτεγχτος στρατηγός Ομέρ Ασλάν! Υπάρχουν και τόσοι άλλοι... Πώς συνδέονται όλοι αυτοί; Με τις εποχές που τρέχουν σαν ατίθασα ανέφαλα στον ουρανό. Με τα γεγονότα που αναστατώνουν ζωές με το έτσι θέλω. Με τις πολιτικές εναλλαγές που σημαδεύουν τα χρόνια. Με τη μοίρα που σηκώνει το μαγικό ραβδί της και αλλάζει το σκηνικό κατά πως το φαντάζεται εκείνη, δίχως να ρωτά τους ανθρώπους.

     «Ανέφαλα κι αγρίμια μοιάζουνε. Δε νταγιανούνε χαλινάρι!» έλεγε η γιαγιά Κιράζ

Ανέφαλα... που σημαίνει σύννεφα! Αγρίμια... που σημαίνει ελεύθερες ψυχές! Και σίγουρα αυτά τα δυο μοιάζουνε τόσο πολύ...

     «ΑΝΕΦΑΛΑ ΚΙ ΑΓΡΙΜΙΑ» το καινούργιο μου βιβλίο που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Υδροπλάνο, γεμάτο Κρήτη, χρώματα κι αρώματα! Μια αληθινή ιστορία που δεν θα αφήσει καμιά καρδιά ασυγκίνητη.

 

ΕΝΑ ΜΙΚΡΟ ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ

Κράτησε το πηδάλιο γερά και χάραξε πορεία για τον τόπο της αποστολής του. Τα ανέφαλα ταξίδευαν μαζί του. Όλα άλλαξαν, όταν βρέθηκε να πετά ακριβώς πίσω από τον εισβολέα! Το χαρακτηριστικό εθνόσημο του αεροσκάφους του, με την τουρκική σημαία χαραγμένη πάνω του ανεξίτηλα, λειτούργησε σαν κόκκινο πανί για τον Έλληνα Αξιωματικό. Ανέβηκε το αίμα στο κεφάλι του! Ένα ανελέητο κυνηγητό ξεκίνησε. Κάθε φορά που ο Τούρκος πιλότος προσπαθούσε να του ξεφύγει, τον έκλεινε με επικίνδυνους ελιγμούς και τον υποχρέωνε να πάρει την πορεία που αυτός  επιθυμούσε. Ήταν ζήτημα τιμής να τον αναγκάσει να εγκαταλείψει τον ελληνικό εναέριο χώρο. Σε μια στιγμή βρέθηκαν να αιωρούνται πλάι πλάι. Δεν είχαν κατεβάσει τα προστατευτικά γυαλιά ούτε ο ένας ούτε ο άλλος, αφού η συννεφιά δεν ήταν πυκνή εκείνη τη μέρα και ο Οδυσσέας μπόρεσε να τον δει καθαρά. Σάστισε. Ο Τούρκος πιλότος φόραγε την ίδια πράσινη φόρμα πτήσεων, την ίδια βαριά κάσκα και ήταν ζαλωμένος με τον ίδιο εξοπλισμό με κείνον. Ήταν σα να έβλεπε τον εαυτό του μέσα στο αεροσκάφος του εισβολέα! Γύρισε και τον κοίταξε κι αυτός. Ο φόβος στα μάτια του, τον συγκλόνισε. Πέταξε σπίθες κι έγραψε στην ψυχή του. Και ήταν το μόνο που θα θυμόταν για πάντα. Ένα νεανικό, σχεδόν παιδιάστικο βλέμμα να τον κοιτάζει με τρόμο και ίσως να τον παρακαλεί να μην τον ζορίσει άλλο. Ήταν σα να του έλεγε: «διαταγές εκτελώ, παλληκάρι όπως κι εσύ. Έχω κι εγώ μια μάνα που περιμένει να γυρίσω κοντά της όπως κι εσύ. Έχω κι εγώ μια αγαπημένη που λαχταρά να κρατηθώ ζωντανός. Μοιάζουμε πολύ, δεν το βλέπεις; Είμαστε και οι δυό θύματα της ίδιας πλεχτάνης.»

     Στη συνέχεια επικράτησε το στοιχείο της προστασίας της Πατρίδας και η καρδιά του Οδυσσέα σκλήρυνε πάλι.

     «Αέρααα!» ούρλιαξε. Στα μάτια του άναβαν χίλια καμίνια! Έσφιξε το πηδάλιο μέσα στην ιδρωμένη από την ένταση παλάμη του και άρχισε να κυνηγά μανιωδώς τον εισβολέα. Με ακριβείς και εύστοχους ελιγμούς, τον ανάγκασε να παραιτηθεί από την αντίσταση που προέβαλε αρχικά και να το σκάσει. Κυνηγημένος πέρασε στον εναέριο χώρο της Τουρκίας κι η καταδίωξη έληξε. Εκπαιδευόμαστε να είμαστε άνθρωποι εν καιρώ ειρήνης. Εκπαιδευόμαστε να χάνουμε τον ανθρωπισμό μας εν καιρώ πολέμου. Πώς να βαστάξει η καρδιά τόσο αντικρουόμενα συναισθήματα; Ίσως γι’ αυτό πάει ο κόσμος κατά διαόλου...

 

Ένα μεγάλο ευχαριστώ για τη φιλοξενία στο bolg σας!

Δείτε περισσότερα για το βιβλίο και την συγγραφέα ΕΔΩ

«Ανέφαλα κι αγρίμια μοιάζουνε! Δε νταγιαντούνε χαλινάρι», έλεγε η γιαγιά Κιράζ και δεν είχε άδικο, αφού ο μικρός Οδυσσέας Αρχοντάκης, από το Λευκοχώρι, ένα πεδινό χωριό της Κρήτης, ένα σκέτο αγρίμι είναι στ’ αλήθεια! Αετόπουλο με δυο φτερά στην πλάτη, που τα ξεδιπλώνει μεγαλώνοντας και πετά στα σύννεφα. Μ’ ένα ηχηρό «μπορώ» κάνει το όνειρό του πραγματικότητα. Φοιτά στη Σχολή Ικάρων και γίνεται πιλότος της Πολεμικής Αεροπορίας. Παντρεύεται τη Φανή, μα περνώντας τα χρόνια συνειδητοποιεί πως ο έρωτάς του για εκείνη δεν ήταν παρά μια αυταπάτη. Η μετάθεσή του από τα Χανιά στην Κύπρο αλλάζει ριζικά τη ζωή του, ενώ ένα έγκλημα στα Λιχαδονήσια Ευβοίας τα ανατρέπει όλα. Ο έμπορος Καρτάλ Ντεμίρ, η νεραϊδογέννητη Ντεφνέ, ο στρατηγός Ομέρ Ασλάν, χαράζουν μοιραίες πορείες. Η αγωνία της μάνας αφοπλίζει ψυχές. Η λεβεντιά και η ανδρειοσύνη του πατέρα γεννά ιδανικά κι αξίες. Η θέληση και το πείσμα του παιδιού να κυνηγήσει τα όνειρά του και να φτάσει ψηλά, παρόλα τα εμπόδια, σηματοδοτούν τη δύναμη του ανθρώπου. Ο δυνατός και αιώνιος έρωτας, που παλεύει να επιζήσει, ανάβει φωτιές στα σωθικά κι ανασκαλεύει άγνωστα συναισθήματα. Το ταξίδι από την Κρήτη στην Κύπρο, στην Κωνσταντινούπολη, στην Αμερική, στον Καναδά, ελευθερώνει ανάσες στα στήθη. Μια ιστορία με τα χρώματα άλλων εποχών, βασισμένη σε αληθινά γεγονότα, γεμάτη κρητικά αρώματα, έρωτα, μυστήριο, μάγια και άγια! Ένα οδοιπορικό που δεν θ’ αφήσει ούτε μια καρδιά ασυγκίνητη.

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ

Η Μαρία Παπαδάκη γεννήθηκε και μεγάλωσε στο Ηράκλειο Κρήτης. Σπούδασε λογιστικά και αγγλικά. Δίδαξε αγγλικά για λίγο, αλλά την κέρδισε η συγγραφή και η στιχουργία. Βιβλιογραφία:«Αγάπες δροσουλίτες», ποιητική συλλογή, εκδόσεις Γκοβόστης, 1996 «Τι γυρεύω εγώ εδώ», μυθιστόρημα, εκδόσεις Φίλντισι 2014 «Κλειστό λόγω αγάπης», μυθιστόρημα, εκδόσεις «Ωκεανίδα» 2016, best seller στα βιβλιοπωλεία των Public. «Κρουσταλλένια μου», μυθιστόρημα, εκδόσεις «Ωκεανίδα» 2017 «Ευλογημένο ψέμα» μυθιστόρημα, εκδόσεις «Ωκεανός» 2018 Συνεργάστηκε με το διαδικτυακό περιοδικό «Μουσικόραμα» με συνεντεύξεις και άρθρα της. Συνεργάζεται με το διαδικτυακό περιοδικό «Books and style» με άρθρα της. Στη στιχουργική της πορεία συνεργάστηκε και συνεργάζεται με πολλούς αξιόλογους και καταξιωμένους συνθέτες και ερμηνευτές. Εκτός Ελλάδας συνεργάστηκε με τον Ελληνοαμερικανό συνθέτη Daniel Alcheh, γράφοντας τους στίχους σε τέσσερα τραγούδια που ερμήνευσαν ο Βασίλης Λέκκας, ο Παντελής Θαλασσινός και η Σοφία Παπάζογλου, στο soundtrack της ταινίας του Χόλιγουντ «Τhe trouble with Bliss» που διακρίθηκε στα Media Awards του Χόλυγουντ. Ζει στην Αθήνα, είναι παντρεμένη και έχει έναν γιο.

ΕΡΑΣΤΕΣ ΤΟΥ ΦΩΤΟΣ-ΚΛΑΙΡΗ ΘΕΟΔΩΡΟΥ-ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΨΥΧΟΓΙΟΣ

ΜΕ αρέσει το βιβλίο ΑΦΟΥ,και όπως έχω ξαναγράψει ΜΕ αρέσει η γραφή της Κλαίρης Θεοδώρου την ακολουθώ-διαβάζω από το εξαιρετικό Αποικία της λήθης και σπεύδω να διαβάσω κάθε νέο δημιούργημα της!!!

'Εναυσμα για το νέο της μυθιστόρημα "Οι εραστές του φωτός" αποτέλεσε η αγάπη της για τη φωτογραφία και είναι εμπνευσμένο από τη ζωή και το έργο της θρυλικής φωτογράφου Nelly's ( Έλλη Σουγιουλτζόγλου-Σερα'ι'δάρη).

Η συγγραφέας ''παντρεύει" με μοναδική μαεστρία τη ζωή και την πορεία της μοναδικής, πρωτοποριακής για την εποχή της, αυτή γυναίκα με τη μυθιστορία και μας χαρίζει ένα μαγικό ταξίδι στο χρόνο, από το Σεπτέμβριο του 1896 ως  τον Αύγουστο του 2008,τον τόπο,απ'το Α'ι'δίνη και τη Σμύρνη,στην κοσμοπολίτικη Δρέσδη του Μεσοπολέμου,στην Αθήνα, στη Νέα Υόρκη και στα συναισθήματα.

Η κ.Θεοδώρου με την ξεχωριστή γραφή της με πήρε  απ'το χέρι με ταξίδεψε σε τόπους,με σύστησε σε σπουδαίες προσωπικότητες της εποχής,με δίδαξε ιστορία,οφείλω να ομολογήσω πως δεν είχα ξαναδιαβάσει για την καταστροφή του Α'ι'δινίου, και μ'έβαλε στη διαδικασία να αναζητήσω περισσότερες πληροφορίες για όσα αναφέρει (τα ιστορικά στοιχεία-γεγονότα,την τέχνη της φωτογραφίας,το έργο της Nell'ys,τις προσωπικότητες που συναναστράφηκε....).

Και ταυτόχρονα μέσω των δύο πρωταγωνιστριών της, Άλμα και Ελληνόπη,τις ζωές τους,τις σκέψεις,αποφάσεις,πράξεις τους ταξίδεψα μοναδικά στο χώρο των...συναισθημάτων τα οποία εναλλάσσονταν με μοναδικό τρόπο!!!έρωτας,αγάπη,χαρά μα και πόνος,δάκρυ,απώλεια.........

Θα μπορούσα να γράψω πάρα πολλά για το πως εγώ έκρινα όσα διάβασα αλλά φοβάμαι πως θα προδώσω πολλά από την πλοκή(τα ίδια είχα γράψει και για το Οι κόρες της Βασίλισσας!!τυχαίο;;;όχι αλλά είπαμε καλύτερα να μιλάω για τα βιβλία που αγαπώ παρά να γράφω 😍)οπότε δεν θα το κάνω αλλά θα σας προτρέψω να το διαβάσετε και να ταξιδέψετε κι εσείς με την Άλμα και την Ελληνόπη της Κλαίρης!!!Πιστεύω πως ανεξάρτητα από το πως θα κρίνετε τις πράξεις,αποφάσεις τους θα γοητευτείτε κι εσείς,όπως εγώ, από την προσωπικότητα  ,το ξεχωριστό έργο της σπουδαίας  Άλμας της, ( υπέροχες φωτογραφίες δεν συμφωνείτε ;;;) και θα συμφωνήσετε μαζί μου πως η Κλαίρη σκιαγραφεί μοναδικά τους ήρωες της και προκαλεί αβίαστα τα πιο έντονα συναισθήματα.Θα διαπιστώσετε γιατί λάτρεψα τον ένα και μοναδικό πίνακα που δημιούργησε η Άλμα,γιατί θαύμασα την βαθιά αγάπη που έτρεφε ο Αλέξης για την γυναίκα του 

"Αλέξη,θα το πω τελευταία φορά και θέλω να με ακούσεις πολύ προσεκτικά. Εγώ και η φωτογραφία τελειώσαμε .Αυτή η ζωή έμεινε πίσω σε άλλη χώρα, άλλη ήπειρο, και η αγάπη μου γι'αυτή έσβησε, πέθανε, χάθηκε για πάντα...."

Η αγάπη σου για μένα; Τι έγινε αυτή; Υπήρξε ποτέ κι αν ναι, που χάθηκε αλήθεια; θέλησε να τη ρωτήσει ,λέξη δεν είπε όμως. Η γυναίκα του πενθούσε κι αυτό όφειλε να το σεβαστεί, ακόμα κι αν αυτό το πένθος αφορούσε αγάπες ξένες, απατηλές κι ανεκπλήρωτες."(σελ.369)

γιατί αγάπησα τον Νταλί,γιατί γοητεύτηκα από τον Θράσο,γιατί η συγκίνηση εντάθηκε από τη σελίδα 362 και μετά,γιατί δάκρυσα διαβάζοντας το ημερολόγιο της Άλμας και το ημερολόγιο της Ελληνόπης στον επίλογο.......

Κλαίρη μου σ'ευχαριστώ για άλλο ένα μοναδικό ταξίδι που μου χάρισες!!!!

Λίγα λόγια για το βιβλίο

Δεν υπάρχει τίποτα υγιές στη λατρεία της ομορφιάς.
H Άλμα και η Ελληνόπη, όμως, πιστεύουν ότι ομορφιά είναι όλο το φως που κρύβουμε μέσα μας.
Δυο γυναίκες αιχμαλωτίζουν τις στιγμές με τον φωτογραφικό τους φακό, ωσότου η μοίρα τις φέρει κοντά: την Άλμα, στη δύση της ζωής της, και την Ελληνόπη, στο καταμεσήμερο. Ένα διαρκές παιχνίδι του φωτός με τη σκιά είναι άλλωστε και η ίδια η ύπαρξή τους.
Γεμάτη ανατροπές η ζωή της πρώτης. Από την καταστροφή του Αϊδινίου και της Σμύρνης, στην κοσμοπολίτικη Δρέσδη του Μεσοπολέμου, και από τα πρώτα φωτογραφεία της Ερμού στη Νέα Υόρκη του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου. Συνοδοιπόροι της σε αυτό το ταξίδι οι πλέον εξέχουσες προσωπικότητες της εποχής.
Γεμάτη πληγές η ζωή της δεύτερης. Από την πνιγηρή επαρχία στην ολόφωτη πρωτεύουσα, και από την οδύνη ενός ανεκπλήρωτου έρωτα στην απόδραση από έναν γάμο χωρίς έρωτα.
Γεμάτη αγάπη η σχέση τους και, κάπως έτσι, ο κόσμος ξαφνικά αλλάζει. Και τα σκοτάδια τους γεμίζουν φως...
Ένα μαγευτικό μυθιστόρημα, εμπνευσμένο από τη ζωή και το έργο της θρυλικής φωτογράφου Nelly’s.

ΛΙΤΣΑ ΚΑΠΟΠΟΥΛΟΥ ΓΙΑ ΤΟ "ΤΟ ΜΑΝΤΗΛΙ ΤΗΣ ΘΕΜΙΔΟΣ" ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΕΛΚΥΣΤΗΣ

 ΛΙΤΣΑ ΚΑΠΟΠΟΥΛΟΥ 

για το "ΤΟ ΜΑΝΤΗΛΙ ΤΗΣ ΘΕΜΙΔΟΣ"

από τις εκδόσεις ΕΛΚΥΣΤΗΣ.

«Το Μαντήλι της Θέμιδος», που κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις ‘Ελκυστής’ αποτελεί οιονεί τριλογία με τα δύο προηγούμενα μυθιστορήματά μου «Πνοή» - ‘Όταν χτυπά η καρδιά του πεπρωμένου’ και «Στο Βασίλειο της Μοίρας». Όμως Καθένα είναι αυτοτελές και αυθύπαρκτο. Η ιδέα της δικαιοσύνης προβάλλει στη ζωή και τη δράση των ηρώων. Το παρελθόν ιχνογραφεί τη δική του έλξη ωθώντας τους ήρωες να ψάξουν και να ενώσουν στο παρόν κομμάτια του παζλ δίνοντας απαντήσεις σε ερωτηματικά, ανεξήγητα συναισθήματα και παράξενες μνήμες. Οριοθετείται ένα περίγραμμα του ύψιστου καλλιτεχνικού είδους, που είναι η αρχαία τραγωδία. Δοκιμάζονται αισθήματα, αντοχές, ανοχές, δυνατότητες μέχρι την κάθαρση και την λύτρωση. Η Ντιάνα με τον Αλέξανδρο ένα σύγχρονο ζευγάρι με τα δίδυμα παιδιά του τον Δήμο και την Κλαίρη αγωνίζεται να συνδυάσει αρμονικά τους δύσκολους ρόλους εργαζόμενων και γονέων. Όταν προβάλλει η εσωτερική αναζήτηση , η προσέγγιση του «γνώθι σαυτόν», αντιμετωπίζουν το δίλημμα της συμβατικής ζωής ή της υπέρβασης. Ο Δήμος , ο πατριάρχης της οικογένειας ένας νεωτεριστής παραδοσιακός , που εξακολουθεί να διδάσκει να διδάσκεται. Η Λουΐζα , αδελφή της Ντιάνας , αποφασίζει να ζήσει το όνειρό της και να ρισκάρει, ταράζοντας τα λιμνάζοντα νερά της καθημερινότητας. Η Μάγια, η Γκιουλσούν, ο μυστηριώδης Ιωάννης – Χρυσόστομος, ο Πάρης, ο Φωκάς, η Μιράντα έρχονται να συνδέσουν και να συνδεθούν σε απρόσμενες και απροσδόκητες καταστάσεις. Όλοι αγωνίζονται και ακροβατούν ανάμεσα στο φυσικό και το μεταφυσικό, στα λάθη και στα πάθη , στους πόθους και τα πιστεύω τους. Στο πλαίσιο της μυθοπλασίας η ανατροπή και το απρόοπτο έχουν την καταλυτική τους συμβολή στην πορεία για την αναζήτηση της αλήθειας. Όλα αυτά μέσα από βαθειά ενδοσκόπηση, δίκη, ταξίδια σε τόπους, όπως οι Αλησμόνητες Πατρίδες, που μοιάζουν οικείοι και μαγεύουν με γεγονότα , ιστορία και θρύλους. Το νήμα της ιστορίας ξετυλίγεται από την εύλογη ερώτηση της μικρής Κλαίρης: «Γιατί η Θέμις έχει δεμένα τα μάτια της με μαντήλι;» Το συγκεκριμένο μυθιστόρημά μου το εμπνεύστηκα από το ομώνυμο σύμβολο, όπως αποκαλύπτει και ο τίτλος. Ως λειτουργός της Θέμιδος με γοητεύουν και με προβληματίζουν τα σύμβολα και οι συμβολισμοί, που της αποδίδονται. Τι σημαίνει το Μαντήλι της Θέμιδος; Ποια η κυριολεκτική και αλληγορική ερμηνεία του; Το δίκιο παραμένει ακατάλυτο στις μέρες μας, παρά τα όσα υφίσταται; Απαντήσεις δίνονται στη στάση και τις αποφάσεις των ηρώων, προκαλώντας τους αναγνώστες να βάλουν και τη δική τους σφραγίδα. Πιστεύω ότι οι αναγνώστες αυτού του βιβλίου θα δικαιωθούν για την επιλογή τους, γιατί σίγουρα στην πλοκή και τα πρόσωπα των ηρώων θα αναγνωρίσουν πτυχές του περιβάλλοντος και της προσωπικότητάς τους και θα ανατρέξουν σε αξίες και ιδανικά . Κατά τη γραφή είχα έντονα τα συναισθήματα της χαράς του δημιουργού, του πόνου και του κόπου στη σμίλευση των χαρακτήρων , της συναισθηματικής φόρτισης στην κορύφωση της δράσης, αλλά και της αποφόρτισης, της απελευθέρωσης και της εκτόνωσης οδεύοντας στο τέλος. Κι ένα απόσπασμα από το βιβλίο: «…- Θέλεις Δήμο μου να βρέξει; -Ναι, έχω σκάσει , της απαντά εκείνος. Φουσκώνει τα παιδικά ροδοκόκκινα μαγουλάκια του και ξεφυσά αμέσως δυνατά. -Ουφ, κάνει παραστατικά…….. Ατάραχη η Κλαίρη συνεχίζει απευθυνόμενη στον δίδυμο αδελφό της: -Δεν έχεις παρά ν’ απλώσεις τα χέρια σου και να πεις την επιθυμία σου στο… Σύμπαν. Κι εκείνο θα στην πραγματοποιήσει. -Πως δηλαδή; -Να, έτσι… Στέκεται προς τη Δύση. Τα άσπρα σύννεφα πυκνώνουν. Απλώνει τα χέρια της ικετευτικά, σαν να προσεύχεται. Μισοκλείνει τα μάτια της και παρακαλεί: -Θέλω να βρέξει… Θέλω να βρέξει… Ο Δήμος πάει δίπλα στην αδελφή του και μιμείται τις κινήσεις και τη στάση της: -Θέλω να βρέξει, θέλω να βρέξει! Απίστευτο θέαμα. Τα δύο εννιάχρονα δίδυμα με την καταπληκτική εξωτερική ομοιότητα συγχρονίζονται σε πανομοιότυπες κινήσεις και φωνητική χορωδία. Οι γονείς τους τα καμαρώνουν. Σε λίγο ξέσπασε μια δυνατή καλοκαιρινή μπόρα εκείνο το απομεσήμερο της 31ης Ιουλίου. ………. Τα παιδιά έχουν άλλο κώδικα επικοινωνίας. Βλέπουν πιο καθαρά από τους μεγάλους, που συνήθως μένουν με τις παρωπίδες τους…» Ευχαριστώ θερμά Λίτσα Καποπούλου

Δείτε περισσότερα για το βιβλίο και την συγγραφέα ΕΔΩ

Γιατί η Θέμις έχει δεμένα τα μάτια της με μαντήλι;
Μια παιδική απορία, που ανατρέχει και ανατρέπει σύμβολα και συμβολισμούς…
Οι ήρωες εναρμονίζονται στους χτύπους της καρδιάς του πεπρωμένου…
Η Πνοή της ψυχής τους, η αύρα από τον μυστικισμό Ανατολής και Δύσης καθορίζουν το ταξίδι τους στο Βασίλειο της Μοίρας…
Σταθμοί σε τόπους, που μαγεύουν και μιλούν…
Παράξενοι άνθρωποι, διαισθήσεις, περασμένες μνήμες, που δε γνώριζαν ότι έχουν…
Πρόσωπα, παραμύθια, θρύλοι και γεγονότα από το παρελθόν ενώνονται στο παζλ του παρόντος και γράφουν Σενάρια στο θέατρο της ζωής για το μέλλον…
Όνειρα, ποίηση, έρωτας, ελπίδα…
Συναισθήματα και πάθη σε ρώσικη ρουλέτα…
Υπερβάσεις, δόξα, δίκη στη ζυγαριά και το ξίφος της Θέμιδος…
Μέχρι την κάθαρση των παθημάτων, τη λύτρωση εαυτών, τη δικαίωση με ή χωρίς το Μαντήλι της Θέμιδος…

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ

Η Λίτσα (Σταυρούλα) Καποπούλου γεννήθηκε στην Αθήνα. Αποφοίτησε από το Α’ Εξατάξιο Γυμνάσιο Θηλέων Βόλου. Πτυχιούχος Νομικής Σχολής Ε.Κ.Π.Α. και Δημοσιογραφίας. Υπηρέτησε την Θέμιδα ως Δικηγόρος και Δικαστική Λειτουργός. Αντιπρόεδρος Σ.Φ.Ο.Π. και Ταμίας Κ.Ε.Λ.Δ. Έργα της: 2013: «Πνοή» - ‘Όταν χτυπά η καρδιά του πεπρωμένου’, Μυθιστόρημα, εκδόσεις «Δίαυλος». 2015: «Στο Βασίλειο της Μοίρας», Μυθιστόρημα, εκδόσεις «Ανάτυπο» με μουσικό cd ‘Λουλούδι της Ανατολής’ των Νικόλα Αδέσποτου και Δημήτρη Μήλα. 2018: «Σενάρια στο θέατρο της ζωής», Διηγήματα - Θεατρικά, εκδόσεις «Ανάτυπο», με qr code τραγούδια με σύνθεση, ενορχήστρωση, ερμηνεία Βασίλη Παπακώστα και στίχους δικούς της. 2018: Συμμετείχε με αποσπάσματα έργων της στον 1ο Τόμο Ανθολογίου του Κ.ΕΛ.Δ. «Ποιητική Αδεία», εκδόσεις «Ανάτυπο». 2019: «Κοντά στον Ήλιο», Παραμύθι, εκδόσεις «Πνοή», εικονογράφηση Άννας Τσιλιγκίρογλου-Φαχαντίδου, με qr code το τραγούδι «Φεγγαροαστρούλης» σε μουσική, ενορχήστρωση, ερμηνεία Βασίλη Παπακώστα και στίχους δικούς της. Έλαβε Αριστείο Συλλόγου Λόγου, Μουσικής, Τέχνης «Λίνος». 2020: «ΟνειΡεύματα», Μυθιστόρημα, εκδόσεις «Ελκυστής», που έγραψε με τον Βασίλη Παπακώστα, με qr code τραγούδια με σύνθεση, ενορχήστρωση, ερμηνεία Βασίλη Παπακώστα, Αλέξανδρου Παπακώστα, Ηλία Παπακώστα και στίχους δικούς της και του Δημήτρη Καπόπουλου.

ΜΑΡΘΑ ΠΑΤΛΑΚΟΥΤΖΑ ΓΙΑ ΤΟ ΟΙ ΜΑΝΕΣ ΤΟΥ ΠΟΝΤΟΥ ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΕΞΗ

 ΜΑΡΘΑ ΠΑΤΛΑΚΟΥΤΖΑ 

για το "ΟΙ ΜΑΝΕΣ ΤΟΥ ΠΟΝΤΟΥ"

από τις εκδόσεις ΕΞΗ.

            «Ακόμα και κατακαλόκαιρο στη Γάγγρα μπορούσε να ρίχνει χιόνι σαν καρύδι. Έτσι, έλεγε η γιαγιά Δώρα», ήταν η φράση που τράβηξε την προσοχή μου.

            Η γιαγιά Δώρα. Ένας άνθρωπος που κουβαλούσε μια ανεπανάληπτη ιστορία. Μια ιστορία που όσο ξετύλιγα το κουβάρι της ένιωσα να χάνω τη γη κάτω από τα πόδια μου.

            Ευγενία, Σοφία, Δωροθέα. Τρεις γενιές γυναικών που πάλεψαν με τον χρόνο και τον θάνατο. Άφησαν τα χνάρια τους και κληροδότησαν σε μένα το δύσκολο έργο να μιλήσω για τις ζωές τους, για τα βάσανά τους, για τους καημούς, τη χαρά και τον πόνο τους.

            Τραπεζούντα, Καύκασος, μητέρα Ελλάδα.

            Ο Πόντος συνεχίζει να ζει μέσα τους. Αιμορραγεί σαν πληγή που δεν μπορεί να κλείσει ποτές.

            Με τη δύναμη της ψυχής τους συμμαχούν με τη ζωή. Και τελικά, παρά τις δοκιμασίες, νικούν.

            «Οι μάνες του Πόντου», είναι το πιο απτό μάθημα ζωής κι επιβίωσης.

 

            Τα όνειρα είναι ο οδηγός. Η ζωή είναι χαρτί. Τα γράμματα της ζωής γράφονται ατίθασα. Άλλοτε το ακολουθούν, άλλοτε το χλευάζουν… Αν ταιριάξουν, καλώς. Αν όχι, αρχίζουν τις μουντζούρες. Τότε, τα σβήνεις όλα και ξεκινάς από την αρχή!

Δείτε περισσότερα για το βιβλίο και την συγγραφέα ΕΔΩ

Τι είναι αρκετό για να χάσει μια μάνα την ψυχή της; Τα όσα πέρασαν οι μάνες του Πόντου δεν είχαν όριο. Πόνεσαν για την πατρίδα που έχασαν. Έκλαψαν για το άδικο. Λύγισαν για τα παιδιά που έθαψαν.

Τραπεζούντα, 1918. Οι Νεότουρκοι πλέον ήταν ασυγκράτητοι. Το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι να εξοντώσουν το χριστιανικό στοιχείο. Βιάζουν, λεηλατούν, ατιμάζουν. Σκελετωμένοι άνθρωποι που μοιάζουν με σκιές, βαδίζουν αγόγγυστα προς τα τάγματα εργασίας.
Οι μάνες του Πόντου για να γλιτώσουν από τις θηριωδίες και τις σφαγές των Τούρκων, θα κρυφτούν άλλες στα βουνά της Σάντας και άλλες θα αναζητήσουν καταφύγιο στον Καύκασο. Με μοναδικό τους εφόδιο τη δύναμη για ζωή, θα αναμετρηθούν με τον πόνο της απώλειας και του ματωμένου ξεριζωμού από τη γενέθλια γη. Δεν θα ανασάνουν πια τη μυρωδιά της μάνας πατρίδας. Έχουν χάσει τον Πόντο τους. Για πάντα.
Και μόλις η ζωή τούς χαμογελάσει ξανά, έστω και αχνά, η ιστορία επαναλαμβάνεται, σαν να προσπαθούσε ο Θεός να τις κάνει ακόμα πιο δυνατές μέσα από τις πικρές λύπες. Κατατρεγμένες από τις Σοβιετικές αρχές, πρέπει για δεύτερη φορά να παλέψουν με τα θεριά της φύσης. Ο δρόμος θα τους οδηγήσει στην αγκαλιά της Ελλάδας, της πατρίδας που θα τους δεχτεί με καχυποψία.
Οι μάνες του Πόντου, κουβαλώντας τη δύναμη με την οποία τις είχε μπολιάσει η ρίζα τους, θα δώσουν τον αγώνα τους, και σε πείσμα κάθε δυσκολίας, θα καταφέρουν να σηκωθούν, όσες φορές και αν χρειαστεί να λυγίσουν.

Ευγενία, Σοφία, Δωροθέα. Τρεις γυναίκες που έζησαν τον ξεριζωμό, βιώνοντας τον μέγιστο πόνο για αυτά που άφησαν πίσω. Τρεις γυναίκες που κρίθηκαν όχι μόνο από τη στάση τους απέναντι στη ζωή, αλλά απέναντι στο θάνατο. Μια αληθινή ιστορία ζωής μέσα από τις μαρτυρίες τους.

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ

Η Μάρθα Πατλάκουτζα γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Θεσσαλονίκη από γονείς που κατάγονται από την Ανατολική Θράκη. Ο παιδικός της χρόνος είχε να κάνει με αποδράσεις σε αλάνες και βιβλιοθήκες. Αγαπάει πολύ τα παιδιά γι’ αυτό και πήρε την απόφαση να σπουδάσει Παιδαγωγικά στο Τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευσης του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, απ’ όπου αποφοίτησε το 1990.

Από το 1996 διδάσκει σε δημοτικά σχολεία της χώρας και τα τελευταία χρόνια σε δημοτικά της Θεσσαλονίκης. Δεν ξέρει για πόσα χρόνια θα μπορεί να γράφει, ούτε αν θα το κάνει πετυχημένα. Προς το παρόν απολαμβάνει το ταξίδι κι εύχεται να αργήσει πολύ να βρει την Ιθάκη της.

ΟΣΑ Η ΚΑΡΔΙΑ ΠΡΟΣΤΑΖΕΙ-ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΑ ΣΙΑΦΗ ΔΙΑΜΑΝΤΗ-ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΕΞΗ

ΜΕ αρέσει το βιβλίο ΑΦΟΥ,ΜΕ αρέσει να διαβάζω μυθιστορήματα που διαδραματίζονται στην Κρήτη και να ταξιδεύω νοερά στο αγαπημένο αυτό νησί!!!(με την ελπίδα πως κάποια στιγμή θα το επισκεφτώ από κοντά 💗).To "Όσα η καρδιά προστάζει" με "κέρδισε" από το εξαιρετικό, ρομαντικό εξώφυλλο με το παλιό λιμάνι των Χανίων στο φόντο και το οπισθόφυλλο-στο οποίο στην περιγραφή του διαπίστωσα  πως ένα μεγάλο κομμάτι του διαδραματίζεται στα Χανιά.

Ένα κοινωνικό-αισθηματικό μυθιστόρημα με έντονα αστυνομικά στοιχεία που οι πρώτες αράδες του μου δημιούργησαν την αίσθηση πως παρακολουθώ αστυνομική ταινία:

 "Όλα έγιναν σε μία στιγμή. Σε ένα απόμερο μέρος έξω από τα Χανιά, σε ένα λιμανάκι με κάτι ψαροκάικα....."Θα μου το πληρώσεις"...Κατάλαβε πως ήθελε αίμα ως αντάλλαγμα. Μετά άρχισαν οι πυροβολισμοί.

...πέφτει στο έδαφος....σφαίρες...σιωπή...αστυνομικοί....ασθενοφόρο...σειρήνες....αίματα παντού...η προσπάθεια να φτάσει ο ένας τον άλλο φαινόταν καθαρά από την πορεία του αίματος....Άραγε ,εάν έβλεπαν τα σημάδια, θα μπορούσαν να τα αποφύγουν όλα αυτά; Άραγε, μπορούμε να αποφύγουμε αυτά που ορίζει η μοίρα μας...;"

Μαριλένα και Μίνωας: θα γνωριστούν στο καράβι για τα Χανιά και αν και η συνομιλία τους θα είναι σύντομη θα διακρίνουν τον πόνο, τη θλίψη αλλά και το χαμόγελο, τη ζεστασιά ο ένας στα μάτια του άλλου. Και οι δύο προέρχονται από γάμους που ξεκίνησαν από μεγάλο έρωτα αλλά  για -διαφορετικούς λόγους- τους πόνεσαν. Εκείνος θα σταθεί δίπλα της και θα τη βοηθήσει να βγει από τα σκοτάδια της ψυχής της. Εκείνη θα αφεθεί λυτρωτικά στην αγκαλιά του αναζητώντας την αγάπη που τόσο στερήθηκε.

Θα προσπαθήσουν μαζί να γιατρέψουν τις πληγές τους και με την πολύτιμη αρωγή-βοήθεια συγγενών και φίλων να αντιμετωπίσουν "φαντάσματα" του παρελθόντος που απειλούν την ευτυχία αλλά και τη ζωή τους....

Ένα βιβλίο που θίγει τις ανθρώπινες σχέσεις, ερωτικές, φιλικές, οικογενειακές: πόσο ο έρωτας ...τυφλώνει και δεν αφήνει να δούμε τα ελαττώματα του συντρόφου μας ακόμα κι όταν μας τα επισημαίνουν αγαπημένα μας πρόσωπα, σε ποια σκοτεινά μονοπάτια μπορεί να μας οδηγήσει ο έρωτας, σε ποια φωτεινά η φιλία, η αγάπη, η κατανόηση όσων μας αγαπούν, που μπορεί να οδηγήσει η χειραγώγηση-καταπίεση από τους γονείς.....

Δεν θα σας αναφέρω πως εγώ κρίνω τις σκέψεις, αποφάσεις, πράξεις των ηρώων του βιβλίου ,ο καθένας μας κρίνει σύμφωνα με τα πιστεύω του, ούτε θα σας αποκαλύψω αν θα τα καταφέρουν(ήδη νομίζω πολλά αναφέρω)αλλά θα σας προτρέψω να το ανακαλύψετε μόνοι σας!!! και πιστεύω η φράση που θα ξεχωρίσετε από το βιβλίο, αν πιστεύεται και εσείς, όπως εγώ και η συγγραφέας, στην αγάπη και το μεγαλείο της είναι: "Υπάρχουν άνθρωποι ακόμη που παλεύουν για την αγάπη και  πιστεύουν σ'αυτήν." !!!

Λίγα λόγια για το βιβλίο

Δεν φτάνει να θέλεις να αγαπήσεις, πρέπει και να μπορείς…

Πρέβεζα λίγα χρόνια πριν
Ο γάμος της ήταν ό,τι είχε ονειρευτεί και μία απρόσμενη εγκυμοσύνη ολοκλήρωσε την ευτυχία της. Πόση δύναμη έχει ο έρωτας, που πολλές φορές σε κάνει να εθελοτυφλείς; Πόσα μυστικά μπορεί να κρύβονται πίσω από έναν άνθρωπο που μέχρι χθες ήταν όλη σου η ζωή; Όταν οι μάσκες πέφτουν, όλα καταρρέουν. Ένα διαζύγιο και μία απόφαση που την καθιστά ακατάλληλη ως μητέρα είναι η χαριστική βολή. Χωρίς το παιδί της ήταν ένα τίποτα. Μια διαλυμένη ύπαρξη χωρίς θέληση για ζωή, χωρίς ελπίδα για το αύριο.

Χανιά λίγους μήνες πριν
Τον είδε για πρώτη φορά μέσα στο πλοίο. Το βλέμμα του μαρτυρούσε πως έκρυβε μια πονεμένη ιστορία. Όμως το χαμόγελό του έβγαινε μέσα από την καρδιά του και λειτούργησε σαν βάλσαμο στην ψυχή της. Ο Μίνωας θα σταθεί δίπλα της και θα τη βοηθήσει να βγει από τα σκοτάδια της ψυχής της. Η Μαριλένα θα αφεθεί λυτρωτικά στην αγκαλιά του αναζητώντας την αγάπη που τόσο στερήθηκε.
Ένας έρωτας γεννιέται μέσα από τις στάχτες. Δύο άνθρωποι που πόνεσαν πολύ στη ζωή τους, θα πορευτούν μαζί στον γκρεμό, που πολλές φορές σκέφτηκαν να περάσουν. Όμως, το παρελθόν τους το συνδέουν αόρατες κλωστές…

Το αύριο τι θα φέρει κανείς δεν ξέρει. Το σίγουρο είναι ότι οι πληγές γιατρεύονται και σε κάνουν πιο δυνατό και αποφασισμένο να ζήσεις ξανά… να ζήσεις όσα η καρδιά προστάζει…