ΕΛΕΝΗ ΤΣΑΜΑΔΟΥ ΓΙΑ ΤΟ "Η ΕΜΜΟΝΗ ΤΗΣ ΜΝΗΜΗΣ" ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΨΥΧΟΓΙΟΣ

 ΕΛΕΝΗ ΤΣΑΜΑΔΟΥ

για το "Η ΕΜΜΟΝΗ ΤΗΣ ΜΝΗΜΗΣ"

από τις εκδόσεις ΨΥΧΟΓΙΟΣ.

Δεν είναι εύκολο να πω τι είναι αυτό που κάθε φορά με ωθεί να γράψω.  Για το τελευταίο βιβλίο μου, την «Εμμονή της μνήμης», θα μπορούσα να πω πως μιλάει ο ίδιος ο τίτλος που τον εμπνεύστηκα  από τον ομώνυμο γνωστό συμβολικό  πίνακα ζωγραφικής του Νταλί. Η μνήμη, με τη μορφή μυρμηγκιών, σκαλώνει πάνω στο χρόνο, ρολόγια που λιώνουν, αρνούμενη να σβήσει μαζί του. Η μνήμη ατομική και συλλογική που επιμένει να ζει μέσα μας όσα χρόνια και αν περάσουν.

Ο πρώτος σπόρος για ν΄ αρχίσει να γεννιέται το μυθιστόρημα  έπεσε όταν  διάβασα,  μαθήτρια ακόμη, ένα διήγημα με τον τίτλο «Κάτω στην Κύπρο, στην Αμμόχωστο», του ξεχασμένου σήμερα, αλλά πολύ σημαντικού στις αρχές του 20^ου αιώνα,  λογοτέχνη και ιστορικού Κωνσταντίνου Ν. Ράδου.  Η εντύπωση που μου είχε προκαλέσει το διήγημα αυτό έμεινε ζωντανή μέσα μου μέχρι που ήρθαν  οι  εικόνες και οι εμπειρίες που απέκτησα  τα χρόνια που έζησα, μεταξύ 1978-1980, στην Κύπρο να συμπληρώσουν και ενισχύσουν το υλικό που είχε σωρεύσει η μνήμη.  Εικόνες μαυροφορεμένων γυναικών, μανάδων, συζύγων, αδελφών, θυγατέρων αγνοουμένων που τους  περίμεναν  να γυρίσουν..  Σκηνές   που είχαν στηθεί για να στεγάσουν πρόσφυγες… Προσωπικές μαρτυρίες ανθρώπων... Ρημαγμένα σπίτια και καταστήματα στην πράσινη γραμμή.. Τούρκοι στρατιώτες στα φυλάκια… Η τεράστια κατακόκκινη τούρκικη σημαία αιμάσσουσα στην πλευρά του Πενταδάκτυλου, το πρώτο πράγμα που έβλεπες βγαίνοντας από το αεροδρόμιο της Λάρνακας.. Το φάντασμα της Αμμοχώστου …Και το στρατιωτικό νεκροταφείο στη Μακεδονίτισσα.  

Οι εμπειρίες αυτές και οι μνήμες ρίζωσαν για τα καλά μέσα μου ζητώντας ευκαιρία να εκδηλωθούν. Και η ευκαιρία ήρθε όταν έγραφα το προηγούμενο μυθιστόρημά μου, «Οι Άνεμοι του Χρόνου». Μελετώντας τις πηγές και συγκεκριμένα το «Μικρό Χρονικό» του Γεώργιου Φραντζή, έπεσα πάνω σε μια φράση που για μένα έκρυβε πολλά. Διηγείται ο Φραντζής πως, λίγο πριν αρχίσει η πολιορκία της Κωνσταντινούπολης ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος του είχε ζητήσει να πάει στην Κύπρο να μάθει ένα σημαντικό μυστικό που ήθελε να του αποκαλύψει η ανεψιά του Ελένη Παλαιολογίνα, βασίλισσα της Κύπρου. Το μυστικό  δεν μπορούσε να το εμπιστευτεί η βασίλισσα παρά μόνον σε πρόσωπο της εμπιστοσύνης του Κωνσταντίνου. Ο Φραντζής δεν λέει  αν πήγε ή όχι στην Κύπρο, ούτε αν έμαθε το μυστικό ο Κωνσταντίνος. Ποιο ήταν αυτό το μυστικό; Είχε σχέση με την πολιορκία και την Άλωση της Κωνσταντινούπολης  και με την μεταγενέστερη, κατά εκατό χρόνια, κατάκτηση της Κύπρου από τους Τούρκους; Υπάρχει ή όχι σχέση της ιστορίας της τραγικής μοίρας της Αμμοχώστου όταν έπεφτε στα 1570 στα χέρια των Τούρκων, με την εισβολή στο νησί τετρακόσια χρόνια μετά; Επαναλαμβάνεται η Ιστορία και κυρίως οι συνέπειες των γεγονότων στους ανθρώπους; Ένα καινούργιο μυθιστόρημα άρχισε να γεννιέται για να συμπληρώσει, ή μάλλον πιο σωστό να πω, για να πάει παρακάτω την ιστορία των «Ανέμων του Χρόνου».

 Μου πήρε περισσότερο από τρία χρόνια να το ολοκληρώσω, η έρευνα είναι  διαδικασία επίπονη που παίρνει χρόνο. Αυτό που επιδιώκω είναι να μεταφέρω    στον τόπο και το χρόνο που εκτυλίσσεται η  δράση. Αγαπώ την Ιστορία, γι   αυτό, όπως ίσως θα έχετε παρατηρήσει, σε όλα τα βιβλία μου υπάρχει και κάποιος δεσμός με ιστορικά γεγονότα.

« Η εμμονή της μνήμης» δεν είναι αυτό που θα χαρακτήριζε κανείς ως ιστορικό μυθιστόρημα, ούτε είναι άλλο ένα μυθιστόρημα που διαδραματίζεται και εξιστορεί τα γεγονότα του 74, στην Κύπρο. Είναι γνωστά άλλωστε. Είναι  ένα  σύγχρονο κοινωνικό μυθιστόρημα, αναζήτησης χαμένης ταυτότητας, Ένα ψυχογράφημα της Δάφνης και του Φοίβου, δυο σημερινών ανθρώπων με διαφορετικές καταβολές και βιώματα που ένα απροσδόκητο γεγονός, μία έκρηξη ηφαιστείου, τους έφερε κοντά. Η ζωή τους έχει επηρεαστεί, για διαφορετικούς λόγους, από τα γεγονότα του 74, αλλά και από τον απόηχο  απώτερων ιστορικών γεγονότων. Βασίλισσες και ήρωες, σημερινοί άνθρωποι, με ελαττώματα και προτερήματα. με τραύματα ψυχικά και μυστικά καλά κρυμμένα, αλλά και ερωτήματα που είχαν μείνει εκκρεμή από το προηγούμενο μυθιστόρημα και ζητούσαν απάντηση. Όλα πλεγμένα στον ιστό του μύθου που έπλασα. Κάποιοι ήρωες του προηγούμενου μυθιστορήματός μου «Οι Άνεμοι του Χρόνου» επανέρχονται. Έχω  βλέπετε το ελάττωμα να μην τους αφήνω όταν τελειώνω ένα μυθιστόρημα, Μάλλον αυτοί δεν με αφήνουν και απαιτούν να δώσω απαντήσεις. Θυμάμαι χαρακτηριστικά μια αναγνώστρια που με είχε ρωτήσει κάποτε « τι έγιναν τα δίδυμα αγοράκια της Μεγώς;» στο πρώτο μυθιστόρημά μου « Οι Θεοί πέθαναν στη Ρώμη». Της είχα απαντήσει τότε πως δεν ήξερα. Δεν μου είχαν ακόμα μιλήσει. Ίσως αργότερα..

Ελπίζω να αγαπήσετε και αυτό μυθιστόρημά μου, όπως αγαπήσατε και το προηγούμενο « Οι Άνεμοι του Χρόνου», με το οποίο όπως καταλάβατε συνδέεται, χωρίς να είναι συνέχειά του, για αυτό μη φοβηθείτε αν δεν το έχετε διαβάσει. Η « Εμμονή της μνήμης» έχει τη δική της αυτοτελή ιστορία και ήρωες. 

Δείτε περισσότερα για το βιβλίο και την συγγραφέα ΕΔΩ

 Παιχνίδια της μοίρας. Γεγονότα απρόβλεπτα.

2010. Η έκρηξη του ηφαιστείου της Ισλανδίας φέρνει κοντά έναν άντρα και μια γυναίκα, τον Φοίβο και τη Δάφνη. Τι μέλλον μπορεί να έχει η σχέση δύο ανθρώπων με διαφορετικές καταβολές; Πώς συνδέονται μια πεταλούδα, ένας βυζαντινολόγος και μια νεκρή ερευνήτρια; Πόσο δυνατή μπορεί να είναι η εμμονή της μνήμης όταν έρχεται αντιμέτωπη με τον έρωτα;

Μια σύγχρονη ιστορία με παράλληλη αναφορά στην πτώση του Βυζαντίου, στην πολιορκία της Αμμοχώστου, αλλά και σε άλλα γεγονότα, γνωστά και άγνωστα, της πρόσφατης και παλαιότερης ιστορίας του νησιού της Αφροδίτης.

Ένα γοητευτικό ταξίδι στο παρελθόν από την πένα της Ελένης Τσαμαδού.
 

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ

Η ΕΛΕΝΗ Κ. ΤΣΑΜΑΔΟΥ σπούδασε νομικά στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών, καθώς και International Legal Studies στο American University, Washington College of Law. Σταδιοδρόμησε ως δικηγόρος στην Εθνική Τράπεζα της Ελλάδος από το 1966 μέχρι το 2000, οπότε αποχώρησε με τον ανώτατο βαθμό ιεραρχίας. Ασχολήθηκε κυρίως με θέματα Διεθνών Συναλλαγών και Ιδιωτικοποιήσεων. Τα έτη 2000-2004 εργάστηκε ως ειδική σύμβουλος σε νομικά θέματα των Υπουργών Ανάπτυξης, και Οικονομίας και Οικονομικών. Είναι παντρεμένη και έχει δύο κόρες. Από τις Εκδόσεις ΨΥΧΟΓΙΟΣ κυκλοφορούν επίσης τα μυθιστορήματά της ΟΙ ΘΕΟΙΠΕΘΑΝΑΝ ΣΤΗ ΡΩΜΗ, το οποίο έχει μεταφραστεί στα γερμανικά με τον τίτλο EIN KONIGREICH FUR EIN GRAB, Η ΕΤΑΙΡΑ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ, Ο ΧΟΡΟΣ ΤΩΝ ΜΥΣΤΙΚΩΝ, ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ, Ο ΕΠΙΣΚΕΠΤΗΣ ΤΟΥ ΟΝΕΙΡΟΥ, ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ ΖΩΗΣ και ΟΙ ΑΝΕΜΟΙ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ.

ΤΟ ΠΡΑΣΙΝΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑΤΑΡΙΟ-CLARE POOLEY-ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ

ΜΕ αρέσει το βιβλίο ΑΦΟΥ και λάτρεψα "Το πράσινο σημειωματάριο"  ΑΦΟΥ!!!

Ένα βιβλίο που με κέρδισε από το εξώφυλλο-οπισθόφυλλο και απόλαυσα την  επίσκεψη μου στο καφέ της Μόνικας που απεικονίζεται σ'αυτά και πρωταγωνιστεί στο βιβλίο!!!

Ένα πράσινο σημειωματάριο που θα βρει η Μόνικα σε ένα τραπέζι του καφέ της θα αλλάξει τη ζωή της, και τη ζωή των ηρώων. "Το πείραμα της αυθεντικότητας" θα διαβάσει στο εξώφυλλο και τις παρακάτω αράδες στην πρώτη σελίδα όταν θα το ξεφυλλίσει μήπως βρει τα στοιχεία του ιδιοκτήτη του:

"Πόσο καλά ξέρεις τους ανθρώπους που ζουν δίπλα σου ; Πόσο καλά σε ξέρουν εκείνοι;...

Όλοι λένε ψέματα για τη ζωή τους.Τι θα γινόταν όμως αν μοιραζόσουν την αλήθεια; Εκείνο το πράγμα που σε καθορίζει , που κάνει όλα όσα σε χαρακτηρίζουν να βγάζουν νόημα;...

Ίσως τίποτα. Ή μπορεί η αφήγηση της ιστορίας σου να σου αλλάξει τη ζωή, ή τη ζωή ενός ανθρώπου που δεν έχεις γνωρίσει ακόμη.

Αυτό θέλω να μάθω." (σελ.10).

Στη δεύτερη σελίδα ο Τζούλιαν Τζέσοπ, καταθέτει τις δικές του αλήθειες και προκαλεί όποιον βρει το πράσινο σημειωματάριο να κάνει το ίδιο, να καταθέσει την δική του αλήθεια.

Ο Τζούλιαν είναι ένας καλλιτέχνης, εβδομήντα εννιά ετών (τουλάχιστον έτσι ισχυρίζεται),έζησε μια έντονη κοινωνική ζωή αλλά αυτό άλλαξε τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια μετά το θάνατο της συζύγου του Μέρι και τώρα είναι ΜΟΝΟΣ ΤΟΥ, όπως χαρακτηριστικά γράφει.

Δίνει το ελεύθερο σ'όποιον βρει το πράσινο σημειωματάριο του, να το πετάξει στην ανακύκλωση ή να καταθέσει τις δικές του αλήθειες κι ίσως αυτή η εμπειρία να του φανεί καθαρτική όπως στον ίδιο.

Το πείραμα του Τζούλιαν θα αλλάξει τη ζωή του, τη ζωή της Μόνικας καθώς και τη ζωή τεσσάρων ακόμη ανθρώπων που θα βρουν το σημειωματάριο και θα θελήσουν να καταθέσουν τις δικές τους αλήθειες!!!

Με γραφή απλή, που ρέει η συγγραφέας με πήρε απ'το χέρι, με μετέφερε μαγικά στο ζεστό, γεμάτο θαλπωρή αυτό καφέ στο Φούλαμ του Λονδίνου (τι δεν θα 'δείνα να το επισκεφτώ ή να έχω ένα παρόμοιο βιβλιοκαφέ με διάφορες καλλιτεχνικές δράσεις 😍), αισθάνθηκα μέλος της παρέας της Μόνικα, του Τζούλιαν και των υπόλοιπων πρωταγωνιστών του βιβλίου. Διάβασα της αλήθειες του καθενός  και χάρηκα που πέτυχε το πείραμα του  και άλλαξε η ζωή όλων χάρη στο πράσινο σημειωματάριο του!!!

Ένα σημειωματάριο που μέσα από τις σελίδες του, η συγγραφέας μέσω των ηρώων της θίγει σοβαρά ζητήματα όπως η μοναξιά, η επιλόχεια κατάθλιψη, ο εθισμός, οι διαπροσωπικές σχέσεις (φιλικές, ερωτικές, συζυγικές), η αποδοχή της διαφορετικότητας κ.α. και επιβεβαιώνει πόσο πολύπλοκες είναι οι ανθρώπινες σχέσεις. Πόσο εύκολα κρίνουμε τους άλλους, χωρίς να γνωρίζουμε τις "αλήθειες" της ζωής τους, πώς οι περισσότεροι έχουν την αίσθηση πως η ζωή των άλλων είναι καλύτερη από τη δική τους , πως παρουσιάζουμε μια ψεύτικη εικόνα ευτυχίας, επιτυχίας για να κερδίζουμε τις εντυπώσεις, πως δεν τολμάμε να μοιραστούμε-παραδεχτούμε τις πικρές αλήθειες με τους άλλους και πρώτα απ'όλα με τον εαυτό μας!!!

Ένα έξυπνο, εμψυχωτικό βιβλίο που προσωπικά λάτρεψα!!!και σκέφτομαι να λέω κάθε μέρα το πρωί αυτό που έλεγε η Μόνικα  μπροστά στο καθρέφτη του μπάνιου της: ''Το χτες είναι ιστορία, το αύριο ένα μυστήριο, το σήμερα είναι δώρο." και να απολαμβάνω κάθε μικρή ή μεγάλη στιγμή ευτυχίας!!!

Λίγα λόγια για το βιβλίο

Όλοι λένε ψέματα για τη ζωή τους. Τι θα γινόταν όμως αν μοιραζόσουν την αλήθεια;

Αυτή είναι η ερώτηση που γράφει σ’ ένα ανοιχτοπράσινο σημειωματάριο με την επιγραφή «Το πείραμα της αυθεντικότητας» ο Τζούλιαν Τζεσόπ, ένας εκκεντρικός ζωγράφος εβδομήντα εννέα ετών. Αφήνει το τετράδιο στο καφέ της Μόνικα στην Οδό Φούλαμ πυροδοτώντας έτσι μια αλυσίδα γεγονότων που θα αλλάξει τις ζωές των έξι πρωταγωνιστών.
Στο σημειωματάριο αυτό ο καθένας τους θα αποκαλύψει τις ενδόμυχες αλήθειες και επιθυμίες του και μέσα από την αλληλεπίδρασή τους θα ανακαλύψουν όλοι τη δύναμη αλλά και τον κίνδυνο της ειλικρίνειας.

Ένα σύγχρονο μυθιστόρημα με ξεχωριστούς χαρακτήρες, συγκίνηση και χιούμορ, άρωμα Λονδίνου και έντονο κινηματογραφικό αέρα.

ΓΕΩΡΓΙΑ ΚΑΛΑΜΑΡΑ ΓΙΑ ΤΟ "ΗΜΙΣΥΣ" ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΥΔΡΟΠΛΑΝΟ

 ΓΕΩΡΓΙΑ ΚΑΛΑΜΑΡΑ

για το "ΗΜΙΣΥΣ"

από τις εκδόσεις ΥΔΡΟΠΛΑΝΟ.

Πριν αρχίσω να γράφω, επεξεργάζομαι την ιδέα. Αναζητώ πάντα το πρωτότυπο, το φρέσκο. Κάπως έτσι έπραξα και στην περίπτωση του «Ήμισυ». Εστίασα στην επαναλαμβανόμενη νεκρανάστασή του και του έδωσα να κουβαλάει ένα βαρύ φορτίο: να στερείται την αίσθηση εκείνη που θεωρώ πως είναι η βασικότερη όλων, την αφή. Δεν είναι όμως ότι δεν διαθέτει καθόλου αυτή την αίσθηση, είναι ότι απαγορεύει ο ίδιος στον εαυτό του να αγγίζει. Η φύση του είναι τέτοια που επιφέρει συνέπειες στους θνητούς μόλις τους ακουμπήσει. Κι επειδή τους αγαπά, τους προστατεύει. Για λίγο νομίζει πως έχει βρει τις ισορροπίες του και νιώθει ευτυχισμένος. Όμως τα πάντα ανατρέπονται όταν εμφανίζεται ο απρόβλεπτος παράγοντας: ο έρωτας.

Όταν έγραψα τον «Ήμισυ», πριν δυόμισι χρόνια περίπου, ούτε που φανταζόμουν πως θα έφτανε η στιγμή που θα ήμασταν όλοι στη θέση του κατά κάποιο τρόπο. Ότι θα στερούμαστε την αφή γιατί ενδεχομένως να θέταμε σε κίνδυνο τους άλλους ή και τον εαυτό μας. Πλέον συνειδητοποιώ πόσο επίκαιρο είναι το βιβλίο μου και πραγματικά έχω ανάμεικτα συναισθήματα. Το μόνο σίγουρο είναι πως καταλαβαίνω απόλυτα τον ήρωα. Και αντιλαμβάνομαι όλο και πιο πολύ πόσο σημαντική είναι μια αγκαλιά, ένα φιλικό χτύπημα στον ώμο, μια κοινωνική συναναστροφή.

Ο «Ήμισυς» είναι ένα βιβλίο φαντασίας που έχει πολλά κοινωνικά στοιχεία αλλά και στοιχεία τρόμου. Τα παντρεύει όλα με έναν ιδιαίτερο τρόπο που όμως έχει απήχηση στη σύγχρονη κοινωνία. Ομολογώ πως δεν το έκανα σκόπιμα. Προέκυψε στην πορεία και το αποτέλεσμα με ενθουσίασε.

Προκειμένου να μεταφέρω όλο το κλίμα του βιβλίου στη Μαδρίτη, όπου και εκτυλίσσεται η ιστορία, πρόσθεσα και ποιήματα Ισπανών δημιουργών. Νομίζω πως ενδυναμώνουν το κείμενο και το αναδεικνύουν ακόμη περισσότερο. Γενικά επικρατεί η ισπανική κουλτούρα, μιας και είμαι λάτρης της. Επίσης, αντί για πρόλογο και επίλογο υπάρχουν αντίστοιχα δύο ποιήματα, τα οποία έγραψε η αγαπημένη Καλλιόπη Βελόνια, ποιήτρια και συγγραφέας.

Αξίζει να σημειωθεί πως αντί για κεφάλαια χρησιμοποίησα συναισθήματα. Ήταν μια ιδέα που πιστεύω ότι βρήκε άριστη εφαρμογή σε αυτό το βιβλίο, καθώς τα συναισθήματα έχουν κυρίαρχο ρόλο.

Κλείνοντας παραθέτω ένα μικρό απόσπασμα από το βιβλίο που αντιπροσωπεύει την κατάσταση που βιώνουμε τον τελευταίο χρόνο:

«Δεν ήμουν πια ευχαριστημένος με την προγραμματισμένη ζωή μου, την τόσο στενή κι ελεγχόμενη. Δεν άντεχα πλέον τα όρια που απαγορευόταν να ξεπεράσω με τις πράξεις και να αρκούμαι στα ψίχουλα που μου πρόσφεραν οι σκέψεις. Ποιος άνθρωπος αντέχει να ζει μονάχα από τις 8.30 έως τις 18.20 –στην καλύτερη κιόλας!– έχοντας αναγκαστεί να ταμπουρωθεί στο σπίτι του από τις 17.30 το πολύ; Τι να πρωτοκάνει σ’ αυτές τις λίγες ώρες; Να εργαστεί, να φάει, να ασχοληθεί με κάποιο χόμπι, να βολτάρει, τι; Δεν ονομάζεται ζωή αυτό, φυλακή είναι».

Δείτε περισσότερα για το βιβλίο και την συγγραφέα ΕΔΩ

«Τρία. Ο πόνος διαπερνάει τη σπονδυλική μου στήλη. Δύο. Αισθάνομαι λες και θα ξεκολλήσουν όλα μου τα σωθικά, θα πολτοποιηθούν και θα βρουν διέξοδο από το στόμα και τα ρουθούνια μου. Ένα. Η καρδιά μου εκρήγνυται στον ύστατο παλμό, το κορμί μου σπαρταράει και βουλιάζει κενό στο στρώμα. Είμαι πλέον μια μαύρη άυλη μάζα που τρυπάει την επιδερμίδα της σάρκας μου και ξαμολιέται στον περιβάλλοντα χώρο από το μέρος της καρδιάς. Αυτή είναι η γνώριμη διαδικασία του θανάτου μου». Ο Σεραφίν Λόμπο, ιδιωτικός ερευνητής στη Μαδρίτη, έχει ένα θανάσιμο μυστικό: βιώνει καθημερινά τη νεκρανάσταση. Κι αυτό γιατί είναι ήμισυς: μισός θνητός και μισός δαίμονας. Έχοντας χτίσει το προφίλ του μικροβιοφοβικού, καταφέρνει να επιβιώσει στη γη και νιώθει ευτυχισμένος. Ώσπου γνωρίζει την Μπελέν. Τότε ο κόσμος του καταρρέει. Η ευτυχία μετατρέπεται στην απόλυτη δυστυχία και η κατάρα που τον ακολουθεί εκ γενετής θεριεύει. Πόσο εφικτή είναι η διαβίωση σε έναν κόσμο όπου η αφή έχει πρωτεύοντα ρόλο; Ευχή ή κατάρα ο έρωτας; Αξίζει τελικά κάποιος να ζει σαν ήμισυς;

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ

Η Γεωργία Καλαμαρά γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Ηλεία. Είναι έγγαμη και μητέρα τριών παιδιών. Κατοικεί στην Αθήνα από το 2000. Έχει σπουδάσει Ηλεκτρονικός Μηχανικός και είναι κάτοχος μεταπτυχιακού διπλώματος στις Ψηφιακές Επικοινωνίες και τα Δίκτυα. Εργάζεται σε ειδησεογραφικό πρακτορείο ως editor-proofreader, ωστόσο ασχολείται και με τη διόρθωση κι επιμέλεια κειμένων. Έχει αποσπάσει βραβεία έπειτα από συμμετοχή σε λογοτεχνικούς διαγωνισμούς και πολλά διηγήματά της κυκλοφορούν σε ανθολογίες (13 συνολικά) από ποικίλες εκδόσεις, ενώ κάποια άλλα έχουν δημοσιευτεί σε εφημερίδες (δημοκρατία, Η ΓΝΩΜΗ) καθώς και σε περιοδικά (ΚΕΦΑΛΟΣ, ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΟ ΔΕΛΤΙΟ). Έχει παρακολουθήσει σεμινάρια δημιουργικής γραφής για μυθιστόρημα και διήγημα, σεμινάρια για τη λογοτεχνία του φανταστικού, καθώς επίσης και σεμινάριο διόρθωσης κι επιμέλειας κειμένων. Από τις εκδόσεις Λυκόφως κυκλοφορεί η ανθολογία «Βρόχος» όπου φιλοξενείται η συγγραφική της συνεργασία με τον συγγραφέα Γιώργο Δάμτσιο. Από τις εκδόσεις Γράφημα κυκλοφορεί το μυθιστόρημά της επικής φαντασίας «Φεγγαροφύλακες» το οποίο ενέπνευσε τους Silent Vortex και συνέθεσαν μέταλ κομμάτι με τίτλο «Moonkeepers».

ΠΟΛΥΞΕΝΗ-ΠΕΝΥ ΠΑΠΑΔΑΚΗ-ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΨΥΧΟΓΙΟΣ

ΜΕ αρέσει το βιβλίο ΑΦΟΥ και το βιβλίο της Πένυς Παπαδάκη "Πολυξένη" με κέρδισε από το εξώφυλλο ακόμη, μια και με αιχμαλώτισε το θλιμμένο βλέμμα του μικρού αγγέλου που απεικονίζεται.

Η Πολυξένη γεννήθηκε από έναν δυνατό έρωτα, μια απρόσμενη αλλά μεγάλη αγάπη την οποία όμως δεν την έζησε. Στερήθηκε από τις πρώτες ώρες της ζωής της την ζεστή αγκαλιά, το χάδι, την αγάπη  πληρώνοντας εν αγνοία της τον απαγορευμένο αυτό έρωτα, λάθος και αμάρτημα για κάποιους .

Άλλαζε σπίτια και οικογένειες και αισθανόταν πως δεν ανήκε πουθενά, αισθανόταν Πολυ-ξένη. Μέχρι τα εννιά της χρόνια ζούσε με την Ασημίνα, μία σκληρή και άκαρδη γυναίκα που δεν σεβάστηκε την αθώα ψυχή του κοριτσιού μια και  για την ίδια η Πολυξένη ήταν η ενσάρκωση της προδοσίας που γεύτηκε.

Η Ασημίνα θα την στείλει στη Θεσσαλονίκη στο  θείο της Γιάννη και θα μείνει ως τα δεκατρία της χρόνια, όταν ένα σοβαρό συμβάν θα ωθήσει τον θείο της να τη στείλει στον αδερφό του στο νησί των Φαιάκων.

Εκεί επιτέλους η Πολυξένη στην αγκαλιά του αγαπημένου ζευγαριού Ευθύμη-Άρετής θα μάθει το νόημα της αγάπης, την έννοια της οικογένειας και τι είναι αυτό που δένει κάποιους ανθρώπους.

Γιατί όπως θα της  πει η αγαπημένη της Αρετή : "...Δεν κουμπώνουν οι άνθρωποι σε όλες τις αγκαλιές. Υπάρχει μόνο μία εκεί έξω που φτιάχτηκε για σένα  και, όταν θα έρθει η ώρα, θα το καταλάβεις. Θα είναι μια αγκαλιά που κάποιες φορές θα γίνεται θηλιά, κάποιες φορές θα  χαλαρώνει από τα χρόνια και τις σκοτούρες, μα κάθε βράδυ θα γίνεται λιμάνι να μπαίνει το σκαρί σου να βρίσκει απάγκιο.

.

Μπουγαρίνι μου, ο γάμος δεν είναι ένα ρομάντζο διαρκείας. Υπάρχουν οι καλές και οι κακές μέρες. Ξέρεις τι κάμω στις καλές; Αποταμίευση. Αυτό να κάμεις κι εσύ, να γεμίζεις τον κουμπαρά της καρδιάς σου για να έχεις απόθεμα στις κακές. Και να μάθεις να κουμαντάρεις καλά τη ζυγαριά. Από τη μια τα στραβά κι από την άλλη τα ίσια του. Όταν το ζύγι φτάνει στη μέση, τότενες είσαι καλά. Μα όταν τα ίσια του είναι παραπάνω, τότενες είσαι τυχερή. Σαν έρθει εκείνη η ώρα, να βρεις ένα καλό παλικάρι, που να θέλει να κρατήσει το χέρι σου γιατί σε αγάπησε κι όχι γιατί θέλει κάπου να στηριχτεί." (σελ.181)

Με τη βοήθεια της θείας της  θα ρίξει φως στο σκοτεινό παρελθόν της, θα ανακαλύψει την πλεκτάνη που στήθηκε εις βάρος της πριν χρόνια και θα βρει τις απαντήσεις στα αναπάντητα γιατί που ήταν βαρίδια στην παιδική ψυχή της.

Ένα βιβλίο που θίγει πολλά κοινωνικά ερωτήματα και διλλήματα με κυρίαρχο το αν μία συγνώμη είναι αρκετή, αν δικαιούνται όλοι τη συγχώρεση και προβάλλει το μεγαλείο των ανθρώπων που ξέρουν να συγχωρούν παρά τις πληγές της ψυχής τους!!!

Λίγα λόγια για το βιβλίο

Η Πολυξένη άνοιξε τον φάκελο που κρατούσε στα χέρια της. Ένα εξώφυλλο περιοδικού πρόβαλε μπροστά στα μάτια της και της έκοψε την ανάσα. Ήταν η κοπέλα που την επισκεπτόταν στα όνειρά της. Η ομοιότητά τους ήταν συγκλονιστική!
Αυτή είναι η μητέρα σου.
Τα καλλιγραφικά γράμματα της γιαγιάς της έκαναν τις συστάσεις.
Σε ένα άλλο εξώφυλλο χαμογελούσε παιχνιδιάρικα και πίσω της ήταν ένας άντρας· κάποιος είχε κυκλώσει τη μορφή του.
Αυτός είναι ο πατέρας σου, διάβασε και αναρωτήθηκε γιατί δεν υπήρχε ούτε μια φωτογραφία του στο σπίτι όπου έμενε με την Ασημίνα. Ήταν ένας ωραίος άντρας, ένας άντρας που είχε το ερωτευμένο βλέμμα του καρφωμένο στη μάνα της.
Τουλάχιστον γεννήθηκα από έρωτα, σκέφτηκε κι ευχήθηκε, αν κάποτε αποκτούσε ένα παιδί, να ήταν από έρωτα.
Μια λευκή κόλα χαρτί, που από τα χρόνια είχε ελαφρώς κιτρινίσει στις άκρες, ήταν διπλωμένη στα δύο. Την άνοιξε σχεδόν ευλαβικά για να μην τη σκίσει και διάβασε μία και μόνο λέξη: ΣΥΓΓΝΩΜΗ.
Αυτή τη λέξη και μια απάντηση στο «γιατί», που της έτρωγε χρόνια την ψυχή, περίμενε η Πολυξένη από την Ασημίνα. Μα η συγγνώμη απαιτεί γενναιότητα και οι απαντήσεις αλήθεια, κι αυτή η γυναίκα δεν είχε καμία σχέση μ’ αυτές τις αξίες. Καταχράστηκε καθετί δικό της –την ταυτότητά της, τα γνήσια έγγραφά της, την περιουσία της– κάνοντάς τη να νιώθει πως δεν ανήκει πουθενά· πως είναι… Πολύ-ξένη.

Θα έρθει άραγε η λύτρωση; Και αν ναι, για ποια από τις δύο;

ΣΟΦΙΑ ΒΟ'Ι'ΚΟΥ ΓΙΑ ΤΟ "ΝΥΦΙΚΟ ΑΠΟ ΠΟΡΦΥΡΑ" ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΨΥΧΟΓΙΟΣ

ΣΟΦΙΑ ΒΟ'Ι'ΚΟΥ

για το "ΝΥΦΙΚΟ ΑΠΟ ΠΟΡΦΥΡΑ"

από τις εκδόσεις ΨΥΧΟΓΙΟΣ.

Είναι οι τόποι ή οι άνθρωποι που χαράσσουν την ιστορία; Αυτό το ερώτημα πολλές φορές το βρήκα μπροστά μου όταν έγραφα το «Νυφικό από πορφύρα». Απάντηση ωστόσο, δεν έχω να δώσω.

Μελένικο, 1908-1913. Εδώ διαδραματίζεται όλη η υπόθεση του βιβλίου. Σε μια πόλη ελληνική στην καρδιά της Οθωμανικής αυτοκρατορίας, περιτριγυρισμένη από Βούλγαρους κομιτατζήδες. Σε μια πόλη αποκομμένη από τον γύρω κόσμο, λόγω της ιδιαίτερης γεωγραφικής της θέσης. Σε μια πόλη που υπήρξε τόπος εξορίας βυζαντινών αρχόντων κι ευγενών που οι απόγονοι τους κράτησαν ατόφια την κληρονομιά των προγόνων τους.

Κάθε γωνιά του ελληνισμού έχει μια ιδιαίτερη ιστορία, πιστεύω όμως πως η ιστορία του Μελένικου ξεπερνά τα συνηθισμένα όρια… όταν από μια σύμπτωση, βρέθηκα στο Μελένικο, ήξερα πως δεν μπορούσα να πω «όχι» στην εσωτερική φωνή που με καλούσε… το αίμα και το κρασί που λέρωσαν τους δρόμους του, είχε βάψει και τα δικά μου όνειρα κόκκινα… έτσι ξεπήδησαν οι ήρωες… πρώτα η Θεοφανώ, κόρη του άρχοντα Κομνηνού Λάσκαρι κι ο Λάζαρος, ο δόκιμος μοναχός κι αμέσως μετά προστέθηκαν ο Πέτκο, ο σχισματικός, ο Νεόφυτος Βούδημος, ο πλούσιος έμπορος από τη Βιέννη κι άλλοι πολλοί, μια γενιά αδάμαστη που γεννήθηκε και μεγάλωσε σε τόπους άγριους κι ακόμα πιο άγριες εποχές.

Με «παίδεψε» αυτό το βιβλίο αλλά το αγάπησα πολύ… εάν το διαβάσετε, νομίζω πως θα καταλάβετε το γιατί.

 

Δείτε περισσότερα για το βιβλίο και την συγγραφέα ΕΔΩ

Μελένικο, αρχές του εικοστού αιώνα. Ένας τόπος εξορίας, ξεχασμένος από θεούς και ανθρώπους, σε μια εποχή όπου Έλληνες, Βούλγαροι και Τούρκοι μάχονται άγρια μεταξύ τους. Ένας κομιτατζής, ένας καλόγερος κι ένας έμπορος από τη Βιέννη διεκδικούν την καρδιά της ίδιας γυναίκας. Είναι η Θεοφανώ, με τη βυζαντινή καταγωγή, σκληροτράχηλη και σαγηνευτική όπως ο τόπος που τη γέννησε. Άνθρωποι δυνατοί που μεγαλούργησαν και προσπαθούν να αντισταθούν στη μοίρα που άλλοι έχουν χαράξει για εκείνους. Μια μοίρα σημαδεμένη
από το κόκκινο του κρασιού, του αίματος και της αμαρτίας. Κόκκινο της πορφύρας.
Ένα βιβλίο για έναν τόπο ανυπότακτο και μια αδάμαστη γενιά σε σκοτεινούς καιρούς. Με φόντο ιστορικά γεγονότα που έρχονται να μας θυμίσουν πως οι άνθρωποι γίνονται ήρωες παρά τη θέλησή τους.

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ

Η ΣΟΦΙΑ ΒΟΪΚΟΥ γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη. Σπούδασε γαλλική φιλολογία στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και Ιστορία της Τέχνης στη Σχολή του Λούβρου. Έκανε μεταπτυχιακές σπουδές πάνω στην Επικοινωνία και τον Πολιτισμό των Χωρών της Μεσογείου στο Πανεπιστήμιο Sophia Antipolis της Γαλλίας. Από το 1997 δραστηριοποιείται επαγγελματικά στον χώρο της διαφήμισης και της επικοινωνίας, διευθύνοντας το δικό της δημιουργικό γραφείο. Μιλάει αγγλικά, γαλλικά και ισπανικά. Είναι παντρεμένη και έχει δύο παιδιά. Από τις εκδόσεις ΨΥΧΟΓΙΟΣ κυκλοφορούν τα μυθιστορήματά της ΤΟ ΚΟΚΚΙΝΟ ΣΗΜΑΔΙ, ΤΟ ΤΑΞΙΔΙ ΤΗΣ ΦΩΤΙΑΣ, ΠΙΚΡΟ ΓΛΥΚΟ ΛΕΜΟΝΙ, ΣΤΗ ΣΚΙΑ ΤΟΥ ΑΥΓΕΡΙΝΟΥ, ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΗΣ ΚΑΤΑΙΓΙΔΑΣ, ΨΙΘΥΡΟΙ ΤΟΥ ΒΑΡΔΑΡΗ, Η ΠΟΛΗ ΠΟΥ ΔΑΚΡΥΖΕΙ και ΤΟ ΚΟΡΙΤΣΙ ΤΗΣ ΝΤΡΟΠΗΣ.

ΕΛΕΝΗ ΓΑΛΗΝΟΥ ΓΙΑ ΤΟ "ΣΕ ΜΑΥΡΟ ΦΟΝΤΟ" ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΔΙΟΠΤΡΑ

 ΕΛΕΝΗ ΓΑΛΗΝΟΥ

για το "ΣΕ ΜΑΥΡΟ ΦΟΝΤΟ"

από τις εκδόσεις ΔΙΟΠΤΡΑ.

Το νέο μου βιβλίο που κυκλοφόρησε στις 7 Απριλίου 2021 από τις εκδόσεις ΔΙΟΠΤΡΑ έχει τίτλο ΣΕ ΜΑΥΡΟ ΦΟΝΤΟ και είναι ένα μυθιστόρημα πραγματικά διαφορετικό. Θέλησα αυτή τη φορά να δώσω μια επιπλέον μεταφυσική ανάσα σε σχέση με τα προηγούμενα μυθιστορήματά μου, κρατώντας ωστόσο μια καλή ισορροπία ανάμεσα στο κοινωνικό και το μεταφυσικό, με ρομαντικές στιγμές που δίνουν τη δική τους ομορφιά και τις δικές τους εντάσεις.

            Η ιστορία ξεκινά όταν η ηρωίδα μου, η Δάφνη Μελίτη, που είναι ζωγράφος, ετοιμάζει την καινούρια της έκθεση. Αυτή τη φορά ζωγραφίζει πορτρέτα σε μαύρο φόντο, γι’ αυτό και ο τίτλος. Σε μια δεύτερη ανάγνωση όμως, το μαύρο φόντο συμβολίζει τους φόβους της, το σκοτεινό και άγνωστο φόντο της ζωής, δηλαδή τον θάνατο. Και η Δάφνη θα βρεθεί αντιμέτωπη μαζί του πολλές φορές. Θα ζήσει μια μεγάλη πρόσκληση που θα ξεσηκώσει θύελλες στη ζωή της δίχως να μπορεί να καταλάβει τι συμβαίνει. Τα πρόσωπα που ζωγράφισε κουβαλούν ένα μεγάλο μυστικό που πρέπει να ανακαλύψει για να λύσει το μεγάλο μυστήριο. Η κατάσταση όμως μοιάζει ακατανόητη και αδιέξοδη, και εκείνη δεν ξέρει πώς να την αντιμετωπίσει.

            Η Δάφνη είναι μια σύγχρονη γυναίκα που θα μπορούσε να είναι μια φίλη μας. Είναι άνθρωπος όλο ζωντάνια και ευαισθησίες, κατά βάθος όμως είναι μοναχική. Περνάει από πολλά και δύσκολα μονοπάτια μέχρι να φτάσει στην αλήθεια της. Όταν ο Νικόλας εισβάλλει στη ζωή της, ζει για πρώτη φορά τον απόλυτο έρωτα… Οι δυο τους νιώθουν σαν γνώριμες ψυχές που επιτέλους συναντιούνται… Τα σημάδια της Μοίρας τής φωνάζουν, όμως εκείνη δεν είναι έτοιμη να τα ακούσει…

            Ο αδελφός της, ο Ερρίκος, παίζει επίσης έναν δύσκολο ρόλο στη μεταξύ τους σχέση. Δίχως να το θέλει, ορθώνει έναν τοίχο ανάμεσά τους συντηρώντας μια σιωπή που με τον καιρό γίνεται αγκάθι. Φταίει ο φόβος και οι ενοχές που κουβαλά για τη μοιραία νύχτα που άλλαξε τις ζωές και των δύο για πάντα.

            Ένας ακόμα σημαντικός ήρωας είναι ο Εμμανουήλ, στενός φίλος τόσο του Ερρίκου όσο και της Δάφνης. Είναι ένας άνθρωπος που προσπαθεί να γεφυρώσει πολλά από τα χάσματα που δημιουργούνται ανάμεσα στα δυο αδέλφια και όχι μόνο… Ο Εμμανουήλ κρύβει κι άλλα μυστικά…

            Υπάρχουν κι άλλοι σημαντικοί ήρωες που πλαισιώνουν την ιστορία βάζοντας ο καθένας το δικό το λιθαράκι στην πλοκή. Ο Ζαν Πωλ, η Αννέτ, η Μαρουσώ… 

            Και το ταξίδι αλλάζει εικόνες. Αθήνα, Κάιρο, Πράγα, Παρίσι είναι κάποια από τα μέρη που διαδραματίζεται η ιστορία καταλήγοντας στη μυστηριακή και πανέμορφη Αμοργό, όπου θα παιχτεί η τελευταία πράξη της λύσης του μυστηρίου.

 Η ιστορία διαδραματίζεται από το 2000 περίπου μέχρι σήμερα. Κάνει ωστόσο μια αναδρομή στη αρχαία Ελλάδα μιλώντας για μια μυστική αδελφότητα που επιβιώνει ως τις μέρες μας. Ποια ήταν όμως η Ομάδα των Επτά και τι σκοπούς είχε; Και οι Φύλακες, τι ρόλο έπαιζαν και παίζουν ακόμη; Τι κρύβεται στα άκρως σημαντικά αρχαία κειμήλια που προστατεύουν για χιλιετίες με ασπίδα την ίδια τους τη ζωή; Και η Μοίρα; Πώς αναγνωρίζει κανείς τα σημάδια της; Είναι πράγματι ένας στόχος που πρέπει να ανακαλύψεις και να εκπληρώσεις;

            Σκοπός μου πάνω απ’ όλα γράφοντας αυτό το βιβλίο ήταν να ψυχαγωγήσω τον αναγνώστη μου. Πλάι σε ένα γρήγορο σενάριο με αγωνία, μυστήριο και διαρκείς ανατροπές, προσπαθώ να προσθέσω συγκίνηση, ευαισθησία και ρομαντισμό μέσα από έναν δυνατό έρωτα. Απρόοπτα, διαμάχες, αλήθειες και ψέματα, ανθρώπινες αδυναμίες και ίντριγκες ακολουθούν και διχάζουν τους ήρωες.

            Το θέμα δεν είναι συνηθισμένο, ξέρω όμως πως ενδιαφέρει πολλούς αναγνώστες και αυτός είναι ο λόγος που το επέλεξα. Θέλω ο καθένας να απολαύσει την ιστορία με τον τρόπο που του αρέσει. Είτε θελήσει να τη δει σαν μια περιπέτεια που κόβει την ανάσα, είτε αποφασίσει να εμβαθύνει λίγο παραπάνω και να φιλοσοφήσει για πράγματα που κρύβουν υπέροχες και αιώνιες αλήθειες. Για μένα, οι θεωρίες που αναφέρω είναι μια αποκτηθείσα γνώση σχεδόν σαράντα χρόνων που συνεχίζω να προσεγγίζω και να αναλύω με το ίδιο πάντα ενδιαφέρον.  

               Όσοι αναγνώστες αγαπούν τις θεωρίες μυστηρίου, αυτές που μιλούν για τον άνθρωπο, τη ζωή και τον θάνατο, τον Θεό, το σύμπαν, τη Μοίρα, τη μετενσάρκωση, τη διαχρονική σοφία ή τον έρωτα σε ένα ανώτερο επίπεδο θα αγαπήσουν αυτό το βιβλίο και θα το θυμούνται για πολύ καιρό.

            Ίσως μετά από αυτό το μυθιστόρημα κάποιοι νιώσουν πως κάτι έχει αλλάξει μέσα τους. Ίσως η Μοίρα έχει αποκτήσει άλλη μορφή. Ακόμα και ο ίδιος ο θάνατος μπορεί να μη δείχνει πλέον τόσο τρομακτικός, να μη γεννά φόβο και αποστροφή. Ίσως η ζωή τους να μην είναι πια ίδια.

               Πιστεύω πως μέσα στα τόσα δύσκολα γεγονότα που βιώνουμε αυτόν τον καιρό λόγω της πανδημίας Covid, το μυθιστόρημα αυτό μπορεί να ρίξει μια αχτίδα φωτός στην ψυχή μας και να τη γαληνέψει. Να νιώσουμε πως η ζωή δεν έχει πίσω της ΜΑΥΡΟ ΦΟΝΤΟ, αλλά κάτι αιώνιο και υπέροχο. Κάτι που κουβαλάμε όλοι μέσα μας, αλλά πρέπει πρώτα να το ξυπνήσουμε, να το δούμε και να το θυμηθούμε.

 

Δείτε περισσότερα για το βιβλίο και την συγγραφέα ΕΔΩ

Ανάμεσα στο πεπρωμένο, στη ζωή και στον θάνατο υπάρχει μια μεγαλειώδης λησμονημένη αλήθεια.
Ένα κειμήλιο αποκάλυψη, προστατευμένο για χιλιετίες από μια μυστική αδελφότητα.

Η νεαρή ζωγράφος Δάφνη Μελίτη ετοιμάζει τη νέα της έκθεση με θέμα πορτρέτα σε μαύρο φόντο, όλα δημιουργήματα της φαντασίας της. Όσο όμως τα ζωγραφίζει, κάτι ανεξήγητο την ωθεί να φτιάξει μια δεύτερη εκδοχή τους και να εντάξει στα έργα και τον εαυτό της. Μετά την έκθεση, περίεργες συμπτώσεις της αποκαλύπτουν πως οι άνθρωποι στους πίνακες είναι ολόιδιοι με υπαρκτά πρόσωπα. Προσπαθώντας να καταλάβει τι ακριβώς συμβαίνει, έρχεται άλλη μία συγκλονιστική διαπίστωση:

Ο ένας μετά τον άλλο αρχίζουν να πεθαίνουν.

Η Μοίρα, πιο αληθινή από ποτέ, ξεδιπλώνει τα σημάδια της, όμως η Δάφνη ζει για πρώτη φορά τον απόλυτο έρωτα με τον Νικόλα και δυσκολεύεται να τα δει. Οι δυο τους νιώθουν σαν γνώριμες ψυχές που επιτέλους συναντήθηκαν. Κι ύστερα…
Κάιρο, Πράγα, Παρίσι, Αμοργός, ένα ταξίδι φυγής και εσωτερικής αναζήτησης που αλλάζει εντελώς τη ζωή της. Πλησιάζοντας στη λύση του μυστηρίου, την περιμένει η πιο συγκλονιστική αλήθεια…
Τίποτε από όσα πίστευε ως τώρα δεν θα είναι πια ίδιο.

Ένα μυθιστόρημα σταθμός για το θαύμα της ζωής και της αιώνιας αγάπης.

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ

Η Ελένη Γαληνού γεννήθηκε στην Αθήνα, κατάγεται από τη Μυτιλήνη και σήμερα κατοικεί στα Μελίσσια. Σπούδασε στη Σχολή Βακαλό Διακοσμητική και Γραφικές Τέχνες και εργάστηκε πάνω στο αντικείμενό της για περίπου δέκα χρόνια. Αρκετά νωρίς φιλοτέχνησε δύο προσωπικές σειρές χιουμοριστικών σκίτσων που έχουν δημοσιευθεί σε περιοδικά. Παράλληλα ασχολήθηκε με τη φωτογραφία, τη ζωγραφική, την ποίηση και τη στιχουργική. Τον Μάιο του 2007 πραγματοποίησε την πρώτη ατομική έκθεση ζωγραφικής με θέμα Σύννεφα. Ακολούθησαν δύο ακόμα ομαδικές εκθέσεις στο Πνευματικό Κέντρο του Δήμου Αθηναίων, το 2007 και το 2008. Με τη λογοτεχνία ασχολείται αρκετά χρόνια και, επιθυμώντας να εμβαθύνει στην έννοια και την τεχνική του μυθιστορήματος, το 2007 παρακολούθησε μαθήματα δημιουργικής γραφής. Είναι μέλος της Πανελλήνιας Ένωσης Λογοτεχνών. Έχει συμμετάσχει στο συλλογικό έργο Η Πόλη Φοβάται με το διήγημα …για ένα τσιγάρο! Έχει γράψει τα μυθιστορήματα: Όταν Στέρεψε η Αντοχή (2013), Πέρα από τις Κόκκινες Γραμμές (2014), Ακόμη Θυμάμαι (2015). Από τις εκδόσεις Διόπτρα κυκλοφορούν τα μυθιστορήματα Όσα δεν Έγιναν Λέξεις (2016), Μυστική Διαθήκη (2018), Αιώνιοι Ψίθυροι (2019) και η Κατάρα των Μάγιερ (2020). Επικοινωνία με τη συγγραφέα: eleni8047@gmail.com facebook: Ελένη Γαληνού-Eleni Galinou Instagram: eleni.galinou

ΜΑΡΙΑ ΤΖΙΡΙΤΑ ΓΙΑ ΤΟ "ΚΑΤΩ ΑΠ'ΤΗ ΜΗΛΙΑ" ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΨΥΧΟΓΙΟΣ

 ΜΑΡΙΑ ΤΖΙΡΙΤΑ

για το "ΚΑΤΩ ΑΠ' ΤΗ ΜΗΛΙΑ"

από τις εκδόσεις ΨΥΧΟΓΙΟΣ.

     

Το νέο μου βιβλίο «Κάτω απ’τη μηλιά» είναι άλλη μια αληθινή ιστορία από αυτές που με συναρπάζει να γράφω. Όση φαντασία κι αν διαθέτουμε εμείς οι συγγραφείς, τα σενάρια της πραγματικής ζωής μας ξεπερνούν. Όταν γνωρίζω προσωπικά τους πρωταγωνιστές μιας ιστορίας που γίνονται οι ήρωες των βιβλίων μου στη συνέχεια, αυτό που συμβαίνει είναι κάτι μαγικό. Έχοντας μιλήσει μαζί τους, έχοντας αποτυπώσει τα συναισθήματα τους, ακόμα και τις εκφράσεις των προσώπων τους την ώρα που μου διηγούνται τη ζωή τους, μπαίνω στη θέση τους και γίνομαι εκείνοι. Στα μάτια τους άλλωστε πολλές φορές διαβάζω περισσότερα απ’όσα λένε τα χείλη τους.

    Έτσι συνέβη και με την ιστορία αυτή που κρατάτε στα χέρια σας. Τους πρωταγωνιστές τους γνώριζα εδώ και πολλά χρόνια, αγνοώντας όμως τα μυστικά που κρύβονταν πίσω από την οικογένεια. Όταν από μια συγκυρία της τύχης μου αποκαλύφθηκαν, έμεινα συγκλονισμένη κι αμέσως στο μυαλό μου γεννήθηκε το επόμενο βιβλίο μου! Πρόκειται για γεγονότα που αν δεν γνωρίζεις πως είναι απολύτως αληθινά, δυσκολεύεσαι να πιστέψεις ότι μπορεί να έχουν συμβεί.

     Αυτό όμως που με ώθησε περισσότερο στο να αποτυπώσω αυτή την ιστορία σε βιβλίο είναι η συνειδητοποίηση της δύναμης την οποία μπορεί να έχει ένας άνθρωπος ώστε να αλλάξει τα πάντα στη ζωή του, ακόμα κι αν η πορεία του φαίνεται προδιαγεγραμμένη από τους γονείς του. Το κεντρικό θέμα θα έλεγα ότι είναι η σχέση μάνας – κόρης και πώς αυτή έχει την δύναμη να καθορίσει την ύπαρξη μας ολόκληρη.

    Μα όσο σημαντικός κι αν είναι αυτός ο δεσμός, όσα λάθη και να κάνει ένας γονιός και να πληγώσει το παιδί του, τίποτα δεν είναι ανεπανόρθωτο κι αφήστε να λένε οι ψυχολόγοι. Όταν γνωρίζεις ανθρώπους σαν την κεντρική ηρωίδα μου, αντιλαμβάνεσαι ότι είμαστε ικανοί για τα πάντα κι ότι μπορούμε να βρούμε το καλό μέσα στο κακό, αρκεί να το θέλουμε πραγματικά. Η ιστορία της Νάγιας με έκανε και μένα προσωπικά να αναθεωρήσω τον ρόλο μου ως μητέρα και να παραδεχτώ τα λάθη μου, γι αυτό και το βιβλίο αυτό είναι αφιερωμένο στην δική μου κόρη που μπόρεσε να τα προσπεράσει και να με συγχωρέσει.

    Για ευνόητους λόγους έχω αλλάξει τα ονόματα, τους τόπους, τα επαγγέλματα κι άλλα στοιχεία που θα μπορούσαν να φωτογραφίσουν τους πρωταγωνιστές. Όμως είμαι σίγουρη ότι αν κάποιος από σας που θα διαβάσει αυτό το βιβλίο τους έχει γνωρίσει, σίγουρα θα καταλάβει ότι πρόκειται γι αυτούς, γιατί όπως σύντομα θα διαπιστώσετε, η ιστορία τους είναι μοναδική!

Δείτε περισσότερα για το βιβλίο και την συγγραφέα ΕΔΩ

Την ημέρα που η Πάολα κάλεσε στο σπίτι της την ανιψιά της τη Νάγια, για να της ανοίξει την καρδιά της, άνοιξε μαζί και το κουτί της Πανδώρας για ολόκληρη την οικογένειά τους. Όσα της αποκάλυψε, καθώς ξετύλιγε την ιστορία της ζωής της, παρέσυραν σαν άγριο κύμα την ανυποψίαστη κοπέλα κι άλλαξαν τη δική της ζωή για πάντα. Μυστικά καλά κρυμμένα για πολλά χρόνια ήρθαν στο φως, φέρνοντας όμως σκοτάδι στην ψυχή της Νάγιας. Πλέον θα είναι στο χέρι της να αποδείξει ότι το μήλο δεν πέφτει πάντοτε κάτω απ’ τη μηλιά. Πόσο εύκολο είναι όμως κάτι τέτοιο; Πώς θα καταφέρει το νεαρό κορίτσι να γλιτώσει από το παρελθόν και από την κατάρα που κατατρύχει την οικογένειά της;

Η αληθινή ιστορία τριών γυναικών, από τρεις διαφορετικές γενιές, έρχεται να μας διδάξει με έναν συγκλονιστικό τρόπο πως πάντα υπάρχει ελπίδα να ξεφύγουμε από το πεπρωμένο μας και να φτιάξουμε τη ζωή μας όπως ακριβώς τη θέλουμε και μας αξίζει.

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ

Η ΜΑΡΙΑ ΤΖΙΡΙΤΑ γεννήθηκε στην Αθήνα το 1967. Από μικρή ηλικία έγραφε διηγήματα, εμπνευσμένα από την καθημερινότητα, και στο σχολείο αρκετές εκθέσεις της είχαν διακριθεί και βραβευτεί σε πανελλήνιους διαγωνισμούς. Σπούδασε ψυχολογία στη Φιλοσοφική Σχολή Αθηνών. Ασχολήθηκε με τη διδασκαλία, αλλά τα τελευταία χρόνια την κέρδισε ο κόσμος των επιχειρήσεων και του μάρκετινγκ. Σήμερα εργάζεται ως υπεύθυνη πωλήσεων σε κατασκευαστική εταιρεία στη Γλυφάδα. Έχει δικό της κανάλι στο YouTube με τίτλο «Ταξίδι στην αυτογνωσία ». Έχει μια κόρη και το χόμπι της είναι τα ενυδρεία. Λατρεύει τα ζώα και πολύ συχνά γράφει ιστορίες με πρωταγωνιστές τα αγαπημένα της χρυσόψαρα. Από τις Εκδόσεις ΨΥΧΟΓΙΟΣ κυκλοφορούν άλλα δεκατρία μυθιστορήματά της, σε 400.000 αντίτυπα μέχρι σήμερα.

ΤΟ ΣΚΙΣΜΕΝΟ ΤΟΥΛΙ-ΕΛΕΝΑ ΑΚΡΙΤΑ-ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΔΙΟΠΤΡΑ

ΜΕ αρέσει το βιβλίο ΑΦΟΥ,ΜΕ αρέσει η πένα της κ.Ακρίτα και την ακολουθώ-διαβάζω χρόνια!!!

Τα άρθρα, τα χρονογραφήματα, τις δημοσιεύσεις , τα βιβλία της με τους έξυπνους διαλόγους, την κοφτή, αιχμηρή με άλλοτε μεγάλες κι άλλοτε μικρότερες δόσεις καυστικού χιούμορ που προσωπικά λατρεύω ΑΦΟΥ!!!

Στο "Το σκισμένο τούλι"  το νέο της βιβλίο, με φόντο την Αθήνα του σήμερα και πρωταγωνίστριες πέντε γυναίκες διαφορετικής ηλικίας, επαγγελματικής και κοινωνική θέσης, η κ.Ακρίτα αφηγείται μια δυνατή ιστορία στην οποία, διαβάζοντας την, ανακάλυψα να έχω εγώ ή αγαπημένα μου πρόσωπα κοινά στοιχεία, βιώματα, προβληματισμούς.

Κεντρικό σημείο αναφοράς το κομμωτήριο της διάσημης για τους περίτεχνους κότσους της Σολφέζ στο Κολωνάκι, με μεγάλη πελατεία διαφορετικής ηλικίας και τάξης που πηγαίνουν για τα ξεχωριστά χτενίσματα  και κυρίως λόγω του κλίματος που επικρατεί...

"Ίσιο,μπούκλα,καρεδάκια,σινιόν,αφέλειες,μιτάκια,βαγκ που κυματίζουν απαλά σε ξεχασμένα όνειρα;

.

.

Και ακόμα κοριτσόπουλα ήταν αυτές οι μεσήλικες πελάτισσες του συνοικιακού κομμωτηρίου. Κοριτσόπουλα γερασμένα, με ρυτίδες και κυτταρίτιδα, κοριτσόπουλα με πεσμένο στήθος και ματάκια κουρασμένα. Ότι και να κάνει η ρουφιάνα η ζωή, όσο κι αν τις γονατίσει, όσα δάκρυα και φαρμάκια και πίκρες και θανατικά κι αν αργάσουν το κορμάκι τους, εκείνες μέσα τους βαθιά, κρυφά από όλους, νέες κι όμορφες θα παραμένουν." (σελ.12)

Ταυτίζομαι απόλυτα ΑΦΟΥ!!!

Και μέσω του μικρόκοσμου των πέντε γυναικών, της Σολφέζ της κομμώτριας, της Μιράντας διάσημης λα'ι'κής τραγουδίστριας που έχει αποσυρθεί και συγκατοικεί με τη Σολφέζ, τη Νένα,υπάλληλο της Σολφέζ που θα ερωτευτεί κεραυνοβόλα έναν άλλο άντρα την ημέρα του γάμου της, την γιαγιά της Νένας Ιοκάστη που ο έρωτας θα της ξαναχτυπήσει την πόρτα μία μέρα στα ΚΑΠΗ και της Μάρως κολλητή της Νένας η οποία θα πέσει θύμα βιασμού ένα Σαββατοκύριακο απόδρασης-ξεκούρασης με την Νένα και τους άντρες τους, θίγει με την ξεχωριστή της πένα ότι μας ταλανίζει  στην καθημερινότητα: το κυνήγι της δουλειάς και τον αγώνα της επιβίωσης, τον έρωτα, την αγάπη, το γάμο(ευτυχισμένο ή συμβατικό), τη μοναξιά (ακόμα κι αν περιτριγυρίζεσαι από συγγενείς, φίλους, αγαπημένους), την κατάθλιψη, τη δεύτερη ή και τη τρίτη ευκαιρία στη ευτυχία και πως αυτό αντιμετωπίζεται από του άλλους, την ασθένεια και τόσα άλλα δίνοντας μεγάλη βαρύτητα στο θέμα στου βιασμού το πως τη βιώνει το θύμα και πως αντιμετωπίζει την τραυματική αυτή εμπειρία το ίδιο το θύμα αλλά και ο περίγυρος και η κοινωνία όλη.

Πολλά τα αγαπημένα αποσπάσματα μερικά από τα οποία παραθέτω παρακάτω(το συνηθίζω στις απόψεις μου ΑΦΟΥ) συστήνοντας ανεπιφύλακτα να το διαβάσετε κι εσείς μια και πιστεύω θα ανακαλύψετε όπως κι εγώ αποτυπωμένες δικές σας σκέψεις, συναισθήματα, βιώματα...

 

Για τον αγώνα για επιβίωση: "Δεν την κυνηγάτε τη δουλειά, γαμώτο", ξεφώνιζε το επικεφαλής ανθρωπάκι στα άλλα ανθρωπάκια με τα σκυφτά κεφάλια.Κι εκείνα τα καημένα δεν μιλούσαν, μη χάσουν αυτό το πουρμπουάρ που ονόμαζαν μισθό, αυτό το τίποτα, που όμως ήταν το μόνο έσοδο της οικογένειας τους. Και τι να τους πεις τώρα; Τι να τους πεις χωρίς να ρισκάρεις αυτή την τοσοδούλικη δουλίτσα που είναι το γάλα των παιδιών σου;"(σελ.116).

Τη μοναξιά: "Μια φοβισμένη κοπέλα ήταν η Άσπα και τώρα η Νένα το έβλεπε πια καθαρά. Ένα παιδί που γερνάει, χωρίς κανένα όνειρο

να γίνεται πραγματικότητα. Ξέρεις τι είναι να μετράς χρόνια και να τα βγάζεις λειψά από οικογένεια. Ξέρεις τι είναι να περνούν από μπροστά σου χωρίς ένα σύντροφο να τα μοιραστείτε και να γεράσετε στο ίδιο μαξιλάρι;(σελ.325)

Την ευκαιρία στην αγάπη,τη συντροφικότητα  και σε μεγάλη ηλικία:"Πόσος καιρός τους έμενε,αλήθεια; Δεν ήξεραν, δεν μπορούσαν κι ούτε ήθελαν να ξέρουν. Όσα είναι,ρε παιδί μου. Όσα αύριο τους χαριστούν. Μπορεί στο τέλος της κοινής πορείας να τους περίμεναν ώρες δύσκολες με πόνους και αρρώστιες και θανατικά. Όμως τώρα είχαν σύμμαχο το τώρα .Το σήμερα και το κάθε σήμερα. Το κάθε πρωινό, την κάθε αγκαλιά , το κάθε γέλιο, το κάθε άγγιγμα ,την κάθε ευλογία που μπορεί να είναι η τελευταία τους. Μπορεί και όχι.(σελ.368)

Για το σπίτι : "Μεγαλύτερη ευτυχία από το να γυρίζεις σπίτι σου μετά από νοσοκομείο δεν υπάρχει, αποφάσισε η Μιράντα. 'Ολα γύρω σου σε αγκαλιάζουν τρυφερά...Οι γνώριμες μυρωδιές ,τα ορθάνοιχτα παντζούρια, η αγαπημένη σου πολυθρόνα, το ρομπάκι σου το σατινέ στην κρεμάστρα του μπάνιου, η λεβάντα στα ρούχα ν'ανοίγεις το συρτάρι και να λιώνεις από την ευωδιά.

Σπίτι, σκέφτηκε η Μιράντα, είναι οι μυρωδιές από την κουζίνα σου. Το γεράνι που ανθίζει στον κήπο. Η βρύση που χάλασε, το μαξιλάρι το δικό σου που έχει γούβα στη μέση αλλά σε βολεύει, το μισοτελειωμένο βιβλίο στο κομοδίνο σου. Σπίτι είναι του ανθρώπου σου η αγάπη που τις νύχτες σε σκεπάζει μην κρυώσεις. Σπίτι είναι το φιλί το μονάκριβο, οι φίλοι τα βράδια, τα γέλια και τα κλάματα, και οι πόνοι, και οι χρόνοι που περνούν και σε νοιάζονται." (σελ.378).

Ήταν πολλά τα αποσπάσματα που με άγγιξαν συναισθηματικά κι ομολογώ πως τα πιο δυνατά ήταν εκείνα που αφορούν τον βιασμό της Μάρως. Δεν μπορούσα να τα παραθέσω γιατί αποκαλύπτουν πως εξελίχθηκε η ιστορία, σας προτείνω να τα ανακαλύψετε μόνοι σας .Ζούμε σε μια εποχή που είναι πολλά τα κρούσματα σεξουαλικής και ψυχολογικής κακοποίησης και δυστυχώς ακόμα και στον 21ο αιώνα υπάρχουν πολλοί αρνητές της κατάστασης!!!

Λίγα λόγια για το βιβλίο

Λάθος νύφες σε λάθος γάμο. «Σκισμένα τούλια» τις αποκαλούσε η Νένα, το πρώτο πιστολάκι του συνοικιακού κομμωτηρίου, τις γυναίκες αυτές. «Πάει, σκίστηκε κι αυτηνής το τούλι», σκεφτόταν όταν έβλεπε στον λουτήρα πελάτισσα να ξεφυλλίζει περιοδικά σιγοκλαίγοντας τον άντρα που της βγήκε σκάρτος.

Στην Αθήνα του σήμερα, πέντε γυναίκες ενώνουν τις τεθλασμένες γραμμές τους και σχηματίζουν μια ραγισμένη καρδιά. Η Νένα θα γνωρίσει τον άντρα της ζωής της τη μέρα που παντρεύεται έναν άλλον. Ο βιασμός της Μάρως οδηγεί σε μια πολύκροτη δικαστική διαμάχη που θ’ αφήσει εποχή. Η Σολφέζ και η Μιράντα θα περάσουν από φωτιά και σίδερο μέχρι να βγουν στο φως. Η Ιοκάστη στα χρόνια της δύσης της θα ζήσει έναν εφηβικά παράφορο έρωτα.
Πέντε γυναίκες προχωρούν πιασμένες χέρι χέρι αδιαφορώντας για ηλικίες, τάξεις και γενιές. Πέντε γυναίκες πετάνε τα σκισμένα τούλια από πάνω τους και διεκδικούν τη ζωή τους από την αρχή. Πέντε γυναίκες μέσα από την αγάπη, τη βία, το γέλιο και το δάκρυ αγωνίζονται για το δικό τους «μαζί».

Σε μια εποχή που τα ανθρώπινα δικαιώματα πνίγονται στις κραυγές των αρνητών τους, η Έλενα Ακρίτα με χιούμορ και συγκίνηση αφηγείται μια δυνατή ιστορία, ενώ η πένα της γίνεται αγωγός για να ακουστεί η κρυφή φωνή που ξεκινάει από μέσα μας.