ΠΟΛΥΞΕΝΗ-ΠΕΝΥ ΠΑΠΑΔΑΚΗ-ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΨΥΧΟΓΙΟΣ

ΜΕ αρέσει το βιβλίο ΑΦΟΥ και το βιβλίο της Πένυς Παπαδάκη "Πολυξένη" με κέρδισε από το εξώφυλλο ακόμη, μια και με αιχμαλώτισε το θλιμμένο βλέμμα του μικρού αγγέλου που απεικονίζεται.

Η Πολυξένη γεννήθηκε από έναν δυνατό έρωτα, μια απρόσμενη αλλά μεγάλη αγάπη την οποία όμως δεν την έζησε. Στερήθηκε από τις πρώτες ώρες της ζωής της την ζεστή αγκαλιά, το χάδι, την αγάπη  πληρώνοντας εν αγνοία της τον απαγορευμένο αυτό έρωτα, λάθος και αμάρτημα για κάποιους .

Άλλαζε σπίτια και οικογένειες και αισθανόταν πως δεν ανήκε πουθενά, αισθανόταν Πολυ-ξένη. Μέχρι τα εννιά της χρόνια ζούσε με την Ασημίνα, μία σκληρή και άκαρδη γυναίκα που δεν σεβάστηκε την αθώα ψυχή του κοριτσιού μια και  για την ίδια η Πολυξένη ήταν η ενσάρκωση της προδοσίας που γεύτηκε.

Η Ασημίνα θα την στείλει στη Θεσσαλονίκη στο  θείο της Γιάννη και θα μείνει ως τα δεκατρία της χρόνια, όταν ένα σοβαρό συμβάν θα ωθήσει τον θείο της να τη στείλει στον αδερφό του στο νησί των Φαιάκων.

Εκεί επιτέλους η Πολυξένη στην αγκαλιά του αγαπημένου ζευγαριού Ευθύμη-Άρετής θα μάθει το νόημα της αγάπης, την έννοια της οικογένειας και τι είναι αυτό που δένει κάποιους ανθρώπους.

Γιατί όπως θα της  πει η αγαπημένη της Αρετή : "...Δεν κουμπώνουν οι άνθρωποι σε όλες τις αγκαλιές. Υπάρχει μόνο μία εκεί έξω που φτιάχτηκε για σένα  και, όταν θα έρθει η ώρα, θα το καταλάβεις. Θα είναι μια αγκαλιά που κάποιες φορές θα γίνεται θηλιά, κάποιες φορές θα  χαλαρώνει από τα χρόνια και τις σκοτούρες, μα κάθε βράδυ θα γίνεται λιμάνι να μπαίνει το σκαρί σου να βρίσκει απάγκιο.

.

Μπουγαρίνι μου, ο γάμος δεν είναι ένα ρομάντζο διαρκείας. Υπάρχουν οι καλές και οι κακές μέρες. Ξέρεις τι κάμω στις καλές; Αποταμίευση. Αυτό να κάμεις κι εσύ, να γεμίζεις τον κουμπαρά της καρδιάς σου για να έχεις απόθεμα στις κακές. Και να μάθεις να κουμαντάρεις καλά τη ζυγαριά. Από τη μια τα στραβά κι από την άλλη τα ίσια του. Όταν το ζύγι φτάνει στη μέση, τότενες είσαι καλά. Μα όταν τα ίσια του είναι παραπάνω, τότενες είσαι τυχερή. Σαν έρθει εκείνη η ώρα, να βρεις ένα καλό παλικάρι, που να θέλει να κρατήσει το χέρι σου γιατί σε αγάπησε κι όχι γιατί θέλει κάπου να στηριχτεί." (σελ.181)

Με τη βοήθεια της θείας της  θα ρίξει φως στο σκοτεινό παρελθόν της, θα ανακαλύψει την πλεκτάνη που στήθηκε εις βάρος της πριν χρόνια και θα βρει τις απαντήσεις στα αναπάντητα γιατί που ήταν βαρίδια στην παιδική ψυχή της.

Ένα βιβλίο που θίγει πολλά κοινωνικά ερωτήματα και διλλήματα με κυρίαρχο το αν μία συγνώμη είναι αρκετή, αν δικαιούνται όλοι τη συγχώρεση και προβάλλει το μεγαλείο των ανθρώπων που ξέρουν να συγχωρούν παρά τις πληγές της ψυχής τους!!!

Λίγα λόγια για το βιβλίο

Η Πολυξένη άνοιξε τον φάκελο που κρατούσε στα χέρια της. Ένα εξώφυλλο περιοδικού πρόβαλε μπροστά στα μάτια της και της έκοψε την ανάσα. Ήταν η κοπέλα που την επισκεπτόταν στα όνειρά της. Η ομοιότητά τους ήταν συγκλονιστική!
Αυτή είναι η μητέρα σου.
Τα καλλιγραφικά γράμματα της γιαγιάς της έκαναν τις συστάσεις.
Σε ένα άλλο εξώφυλλο χαμογελούσε παιχνιδιάρικα και πίσω της ήταν ένας άντρας· κάποιος είχε κυκλώσει τη μορφή του.
Αυτός είναι ο πατέρας σου, διάβασε και αναρωτήθηκε γιατί δεν υπήρχε ούτε μια φωτογραφία του στο σπίτι όπου έμενε με την Ασημίνα. Ήταν ένας ωραίος άντρας, ένας άντρας που είχε το ερωτευμένο βλέμμα του καρφωμένο στη μάνα της.
Τουλάχιστον γεννήθηκα από έρωτα, σκέφτηκε κι ευχήθηκε, αν κάποτε αποκτούσε ένα παιδί, να ήταν από έρωτα.
Μια λευκή κόλα χαρτί, που από τα χρόνια είχε ελαφρώς κιτρινίσει στις άκρες, ήταν διπλωμένη στα δύο. Την άνοιξε σχεδόν ευλαβικά για να μην τη σκίσει και διάβασε μία και μόνο λέξη: ΣΥΓΓΝΩΜΗ.
Αυτή τη λέξη και μια απάντηση στο «γιατί», που της έτρωγε χρόνια την ψυχή, περίμενε η Πολυξένη από την Ασημίνα. Μα η συγγνώμη απαιτεί γενναιότητα και οι απαντήσεις αλήθεια, κι αυτή η γυναίκα δεν είχε καμία σχέση μ’ αυτές τις αξίες. Καταχράστηκε καθετί δικό της –την ταυτότητά της, τα γνήσια έγγραφά της, την περιουσία της– κάνοντάς τη να νιώθει πως δεν ανήκει πουθενά· πως είναι… Πολύ-ξένη.

Θα έρθει άραγε η λύτρωση; Και αν ναι, για ποια από τις δύο;