ΜΑΡΙΑ ΤΖΙΡΙΤΑ ΓΙΑ ΤΟ "ΜΕ ΛΕΝΕ ΑΝΝΑ" ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΨΥΧΟΓΙΟΣ

ΜΑΡΙΑ ΤΖΙΡΙΤΑ

για το "ΜΕ ΛΕΝΕ ΑΝΝΑ"

από τις εκδόσεις ΨΥΧΟΓΙΟΣ.

Την Άννα την γνώρισα τυχαία – όπως συνήθως του ανθρώπους που γίνονται πρωταγωνιστές στα βιβλία μου. Μου άνοιξε την καρδιά της και μου διηγήθηκε την ιστορία της ζωής της, όμως δεν δέχτηκε να γράψω γι αυτήν. Το πως τελικά έγινε βιβλίο η Άννα μου θα το μάθετε στις τελευταίες του σελίδες. Είναι πάντως γεγονός ότι έζησα για πολύ καιρό με την αγωνία και τον φόβο ότι η ιστορία της που τόσο με συγκλόνισε δεν θα έφτανε ποτέ στα δικά σας χέρια.

Θα αναρωτηθείτε τι το διαφορετικό έχει η Άννα και θέλησα να γράψω γι αυτήν. Δεν είναι ούτε η πρώτη ούτε η τελευταία γυναίκα – δυστυχώς – που πέρασε πολλά βάσανα, που η ζωή της έδειξε το πιο σκληρό της πρόσωπο. Και δεν είναι μια ηρωίδα που τα κατάφερε παρ’όλες τις αντιξοότητες, όπως η Αλέκα μου στη γυναίκα που ήξερε μόνο ν’αγαπάει. Όμως και πάλι εγώ την θαύμασα και με δίδαξε πολλά. Μου χτύπησε ένα καμπανάκι στο μυαλό μου, κάτι που εύχομαι να συμβεί και σε σας.

Η Άννα με την ιστορία της μιλάει για την αυτογνωσία και την αυτοκριτική. Μιλάει για τη στιγμή εκείνη που έρχεται στη ζωή όλων μας και μετανιώνουμε για τις επιλογές μας. Κυρίως μετανιώνουμε για το γεγονός ότι πιστέψαμε πως δεν είχαμε άλλη επιλογή. Μας κάνει να καταλάβουμε πόσο ανούσια είναι τα υλικά αγαθά, πόσο παγίδα η ματαιοδοξία μας και πως η ευτυχία έρχεται στην ψυχή μόνο αν έχουμε γαλήνη και ειρήνη με την συνείδηση μας. Αυτή και μόνο είναι ο τιμωρός μας κι όχι ο Θεός.

Θα κλείσω με τα δικά της λόγια και με την ευχή να την αγαπήσετε όσο την αγάπησα!

Δεν σηκώνω το δάχτυλο σε κανέναν, δεν έχω το δικαίωμα – ο αναμάρτητος πρώτος τω λίθο βαλέτω. Όμως να ξέρετε πως δεν ισχύει αυτό που λέει ο λαός, ότι καμιά δουλειά δεν είναι ντροπή. Ακόμα κι αν είναι νόμιμη η πορνεία, είναι μεγάλη ντροπή. Σου τρώει την ψυχή από μέσα, σαν σαράκι, σε καταστρέφει. Είναι μεγάλη αμαρτία κι έρχεται κάποτε η ώρα που την πληρώνεις ακριβά.

Δείτε περισσότερα για το βιβλίο και την συγγραφέα  ΕΔΩ

Οι άνθρωποι συνήθως, όταν τους βρει μια συμφορά, υψώνουν το βλέμμα τους στον ουρανό και αναρωτιούνται: «Γιατί σ’ εμένα, Θεέ μου;» Προσωπικά δεν αναρωτήθηκα ποτέ. Ήξερα γιατί.
Ήμουν αμαρτωλή.
Ήμουν άπληστη.
Ήμουν άπιστη.
Ήμουν ανήθικη.
Ήμουν δολοφόνος.
Πίστευα πως Εκείνος εκεί ψηλά δεν το ξέχασε ποτέ κι απλά είχε έρθει η ώρα μου να πληρώσω. Γι’ αυτό και έσκυψα το κεφάλι και δέχτηκα την τιμωρία μου. Δέχτηκα να ζήσω κι εξακολουθώ να ζω, ενώ η λύτρωσή μου θα ήταν να πεθάνω.

Με λένε Άννα κι αυτή είναι η ιστορία της ζωής μου. Το χρέος μου προς τον Θεό το ξεπλήρωσα με τα δάκρυά μου. Το χρέος μου προς τους ανθρώπους το ξεπληρώνω μ’ αυτό το βιβλίο. Ανοίγω την καρδιά μου και σας μιλάω με απόλυτη ειλικρίνεια.
Ένα μικρό ψέμα θα σας πω μόνο. Ένα ασήμαντο ή ίσως και πολύ σημαντικό…

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ

Η ΜΑΡΙΑ ΤΖΙΡΙΤΑ γεννήθηκε στην Αθήνα το 1967. Από μικρή ηλικία έγραφε διηγήματα, εμπνευσμένα από την καθημερινότητα, και στο σχολείο αρκετές εκθέσεις της είχαν διακριθεί και βραβευτεί σε πανελλήνιους διαγωνισμούς. Σπούδασε ψυχολογία στη Φιλοσοφική Σχολή Αθηνών. Ασχολήθηκε με τη διδασκαλία, αλλά τα τελευταία χρόνια την κέρδισε ο κόσμος των επιχειρήσεων και του μάρκετινγκ. Σήμερα εργάζεται ως υπεύθυνη πωλήσεων σε κατασκευαστική εταιρεία στη Γλυφάδα. Έχει δικό της κανάλι στο YouTube με τίτλο «Ταξίδι στην αυτογνωσία». Έχει μια κόρη, και το χόμπι της είναι τα ενυδρεία. Λατρεύει τα ζώα και πολύ συχνά γράφει ιστορίες με πρωταγωνιστές τα αγαπημένα της χρυσόψαρα.

 

ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΜΕΤΑΞΑ ΓΙΑ ΤΟ "ΠΟΙΟΣ ΣΚΟΤΩΣΕ ΤΗΝ ΙΦΙΓΕΝΕΙΑ;" ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΜΙΝΩΑΣ

 ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΜΕΤΑΞΑ 

για το "ΠΟΙΟΣ ΣΚΟΤΩΣΕ ΤΗΝ ΙΦΙΓΕΝΕΙΑ;"

από τις εκδόσεις ΜΙΝΩΑΣ.

Όταν οι εκδόσεις Μίνωας μου ανακοίνωσαν την απόφασή τους να επανεκδώσουν το μυθιστόρημά μου «Ποιος σκότωσε την Ιφιγένεια;», η χαρά μου ήταν απερίγραπτη. Η χαρά αυτή δεν οφείλεται μόνο στο γεγονός ότι ένας συγγραφέας βλέπει τα βιβλία του σαν παιδιά του και επομένως χαίρεται με ό,τι καλό τους συμβαίνει, αλλά κυρίως στον ιδιαίτερο συναισθηματικό δεσμό που έχω με το συγκεκριμένο βιβλίο. Η ιδέα για την «Ιφιγένεια» γεννήθηκε μέσα σε ένα δωμάτιο νοσοκομείου πριν από πολλά χρόνια. Βρισκόμουν εκεί μαζί με τρεις-τέσσερις γυναίκες και περίμενα να έρθει η σειρά μου για τη θεραπεία μου, καθώς την εποχή εκείνη αντιμετώπιζα ένα πολύ σοβαρό πρόβλημα υγείας. Συζητούσαμε, λοιπόν, με τις άλλες γυναίκες, μιλούσαμε για τους φόβους μας, για την αγωνία μας, για τις ελπίδες μας. Κάποια στιγμή, μια από τις γυναίκες είπε: «Θα κάνω τα πάντα για να γίνω καλά». Αυτή η κουβέντα (τόσο λογική και φυσιολογική για την περίσταση) καρφώθηκε στο μυαλό μου και απέκτησε άλλη διάσταση. Αλήθεια, πού  θα μπορούσε να φτάσει κανείς, προκειμένου να σώσει τη ζωή του; Πόσες εκπτώσεις στην ηθική του θα ήταν διατεθειμένος να κάνει, πόσα όρια θα παραβίαζε, πάνω σε πόσους ανθρώπους θα πατούσε για να γλιτώσει ο ίδιος; Όσον καιρό κράτησε η περιπέτειά μου, δούλευα την ιστορία του βιβλίου στο μυαλό μου. Ήταν κι αυτός ένας τρόπος για να δραπετεύει ο νους μου από την προσωπική μου δυσκολία, να προσπαθεί να μετουσιώσει σε κάτι δημιουργικό το άγχος και τη στενοχώρια. Και, πιστέψτε με, με βοήθησε πολύ!

          Έτσι, λοιπόν, ξεκίνησε η συγγραφή του «Ποιος σκότωσε την Ιφιγένεια;». Η Κλαίρη, μια νεαρή γυναίκα που ζει μόνιμα στο εξωτερικό και κουβαλά μια τραγική προσωπική ιστορία, επιστρέφει στην Ελλάδα όταν ο αδελφός της, Κωστής, δολοφονείται. Ο Κωστής πλήρωσε με τη ζωή του την προσπάθειά του να σταματήσει το έργο μιας ομάδας επιστημών που, προκειμένου να ανακαλύψουν θεραπεία για τον καρκίνο, χρησιμοποιούν ανθρώπους ως πειραματόζωα. Οι άνθρωποι αυτοί, που δεν γνωρίζουν ότι παίρνουν μέρος σε ένα πείραμα, είναι άστεγοι, «περιθωριακοί» (όπως με ευκολία τους αποκαλούμε όλοι) και πιστεύοντας ότι βρίσκουν καταφύγιο και παρηγοριά στο ίδρυμα  «Άγιος Σώστης» θυσιάζονται, ως άλλη «Ιφιγένεια», στον βωμό του κέρδους. Κανείς δεν τους αναζητά, κανείς δεν ενδιαφέρεται γι’ αυτούς, εκτός από τον Κωστή, που το πληρώνει με την ίδια του τη ζωή. Με τη βοήθεια του Φίλιππου, φίλου του Κωστή, η Κλαίρη θα αναζητήσει τους δολοφόνους του αδελφού της και θα βρεθεί αντιμέτωπη όχι μόνο με ένα αδίστακτο κύκλωμα αλλά και με το ίδιο της το παρελθόν.

          Αυτή είναι με λίγα λόγια η ιστορία του βιβλίου. Στις σελίδες του κρύβονται αγωνία, μυστήριο, συγκίνηση, ανθρωπιά. Οι ήρωες κουβαλούν μυστικά και πάθη που κατευθύνουν τις σκέψεις και τις πράξεις τους, άλλοι βρίσκουν ξανά τη χαμένη τους ανθρωπιά και άλλοι την υποτάσσουν στο συμφέρον και στο ένστικτο της επιβίωσης, άλλοι θυσιάζονται χωρίς δεύτερη σκέψη και άλλοι θυσιάζουν δίχως τον παραμικρό ενδοιασμό. Όλοι, όμως, πληρώνουν το τίμημα των επιλογών τους και ανακαλύπτουν πως η αλήθεια, όσο πικρή αν είναι, στο τέλος πάντα λυτρώνει. Άλλωστε, όπως λέει χαρακτηριστικά και η Κλαίρη: «Το φως είναι πάντα πολύ δυνατό∙ μπορεί να νικήσει και το πιο πυκνό σκοτάδι».

          Από την πρώτη έκδοση του βιβλίου έχουν περάσει αρκετά χρόνια, μέσα στα οποία ωρίμασα τόσο εγώ όσο (θέλω να πιστεύω) και η γραφή μου. Με πιο ώριμη γραφή και ματιά, λοιπόν, με την εξαιρετική επιμέλεια της Χριστίνας Τούτουνα, το συγκλονιστικό εξώφυλλο του Ιάκωβου Ψαρίδη, και -ασφαλώς- με τη φροντίδα και την εγγύηση των εκδόσεων Μίνωας, η «Ιφιγένειά» μου ξεκινά το νέο της ταξίδι. Αν θέλετε να μάθετε «Ποιος σκότωσε την Ιφιγένεια», δεν έχετε παρά να γίνετε συνεπιβάτες στο ταξίδι αυτό…

 

Σας ευχαριστώ θερμά για τη φιλοξενία!

Δείτε περισσότερα για το βιβλίο και την συγγραφέα ΕΔΩ

Ένα αναπάντεχο τηλεφώνημα μέσα στη νύχτα… Ένα ερώτημα που θα στοιχειώσει τη φαινομενικά ήρεμη ζωή της Κλαίρης και θα στοιχίσει τη ζωή του αδελφού της, του νεαρού Κωστή Αυγέρη…
«Ποιος σκότωσε την Ιφιγένεια;»

Η Κλαίρη επιστρέφει στην Ελλάδα αποφασισμένη να ανακαλύψει τον δολοφόνο του Κωστή, έρχεται όμως αντιμέτωπη με ένα αδίστακτο κύκλωμα που, στο όνομα της επιστήμης, σκορπίζει τον θάνατο σε ανυπεράσπιστους ανθρώπους. Με σύμμαχο τον ιατροδικαστή Φίλιππο Ηλιάδη, ρίχνεται με πάθος στο κυνήγι του αόρατου εχθρού που ξέρει καλά να κρύβεται πίσω από το προσωπείο της φιλανθρωπίας και της προσφοράς.

Το παρελθόν απλώνει τη σκιά του στο παρόν, οδυνηρές μνήμες ξυπνούν πάλι και όλες οι ισορροπίες της ανατρέπονται. Γύρω της στήνεται ένας χορός θανάτου, μέσα στον οποίο δεν μπορεί πλέον να διακρίνει τους αθώους από τους ένοχους…

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ

Η Ελευθερία Μεταξά γεννήθηκε στο Αιγάλεω το 1970. Είναι πτυχιούχος της Φιλοσοφικής Σχολής Αθηνών, της Δραματικής Σχολής Διομήδη Φωτιάδη και του τμήματος Δημοσιογραφίας του Εργαστηρίου Ελευθέρων Σπουδών ΑΝΤ1. Εργάστηκε ως ηθοποιός, λαμβάνοντας μέρος σε θεατρικές παραστάσεις και τηλεοπτικές σειρές, ως ασκούμενη δημοσιογράφος στο δελτίο ειδήσεων του ΑΝΤ1 και ως φιλόλογος σε φροντιστήρια Μέσης Εκπαίδευσης.

Σήμερα ασχολείται με τη συγγραφή αστυνομικών μυθιστορημάτων, με τη μετάφραση και την επιμέλεια βιβλίων και με μεταγλωττίσεις ξένων τηλεοπτικών σειρών. Είναι μέλος της Π.Ε.Λ. (Πανελλήνια Ένωση Λογοτεχνών) και μιλάει Αγγλικά. Το διήγημά της με τίτλο Το τελευταίο ταξίδι απέσπασε έπαινο στον 34ο Πανελλήνιο Διαγωνισμό της Π.Ε.Λ. Από τις εκδόσεις Ωκεανός κυκλοφορούν τα μυθιστορήματά της Όταν μιλούν τα φεγγάρια, Μαύρα, σαν τον έβενο, μαλλιά, Μην κοιτάξεις πίσω, Σπασμένος καθρέφτης και Ποιος σκότωσε την Ιφιγένεια;, ενώ από τις εκδόσεις Μίνωας τα μυθιστορήματα Τα τρία πρόσωπα της Εκάτης, Αθώοι Ένοχοι, Μαύρα σαν τον έβενο μαλλιά (επανέκδοση), Το χέρι του Θεού και Ο θησαυρός της Σμύρνης.

ΧΑΡΗΣ ΒΑΣΙΛΑΚΟΣ ΓΙΑ ΤΟ "ΟΜΕΡΤΑ" ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΠΝΟΗ

 ΧΑΡΗΣ ΒΑΣΙΛΑΚΟΣ 

για το "ΟΜΕΡΤΑ"

από τις εκδόσεις ΠΝΟΗ.

 

Ανθρωποφαγία, καχυποψία, αδυναμία σύνδεσης με τον εαυτό μας και τους γύρω μας. Όλα γύρω μας συνηγορούν πια στο να πάψουμε να είμαστε αθώοι. Χρειάζεται αυτοπεποίθηση για να πεις κάτι και αυτό έρχεται από τα χιλιόμετρα που κουβαλάει κανείς στη ζωή του, από το πόσο ζυγίστηκε με τα πράγματα, από το πόσο δοκιμάστηκε με τους φόβους του. Σκεφτείτε πόσες φορές προτιμάμε να κρυφτούμε πίσω από τη βιτρίνα της τελειότητας, αντί να πούμε την αλήθεια μας. Είναι κι αυτή μία από τις θηριώδεις αδυναμίες του ανθρώπου. Άλλωστε, η σιωπή είναι η καλύτερη κρυψώνα της κακοποίησης.

Όλα αυτά αποτέλεσαν την έμπνευση για το «Ομερτά | Ο νόμος της σιωπής» (Εκδόσεις Πνοή), το οποίο περιγράφει μέσα από διαφορετικές ιστορίες αυτήν ακριβώς την αρένα, αλλά και το πώς μεταβολίζουμε το κακό σε καλοσύνη. Πώς προετοιμαζόμαστε για αυτή την περιβόητη συμφιλίωση τόσο με τον εαυτό μας όσο και με τους γύρω μας.

Ως προς το χώρο, το «Ομερτά» στήθηκε στην Τοσκάνη, η οποία στο δικό μου «μέσα» ταυτίζεται με το φως. Ως προς τον χρόνο, τοποθετήθηκε, μεταξύ άλλων, στη σκοτεινή εποχή που μεγαλουργούσε η Μαφία. Η συγκεκριμένη αντίθεση είναι ο βασικός άξονας, ο οποίος έρχεται να διαπεράσει το «καλό» και το «κακό» στις πράξεις των ηρώων και να φωτίσει όλα εκείνα τα μηνύματα περί ηθικής που κουβαλάει το συγκεκριμένο βιβλίο.

Το «Ομερτά | Ο νόμος της σιωπής» είναι ένα βιβλίο με σπονδυλωτές ιστορίες, στις οποίες οι ήρωες βιώνουν την αντίστροφη μέτρηση, μέχρι να έρθουν αντιμέτωποι με τις ευθύνες που τους αναλογούν. Προτιμώ να δημιουργώ χαρακτήρες, οι οποίοι θα πέσουν στη μάχη και θα λειτουργήσουν αυτόνομα. Εγώ απλώς θα κυνηγήσω τις λέξεις, για να φτιάξω το πλαίσιο. Θεωρώ ότι οφείλουμε να πλέκουμε ένα πλαίσιο ελευθερίας στους ήρωες και να τους αφήνουμε να λύνουν μόνοι τον μύθο τους. Έχω την αίσθηση πάντως ότι και στο «Ομερτά»  όλοι στο τέλος παίρνουν αυτό που διεκδίκησαν και όχι αυτό που δικαιούνταν. Εξάλλου, αυτό δεν γίνεται και στη ζωή; 

Η συγγραφή κρύβει πάντα μια έντονη μαχητικότητα. Όταν ολοκληρώνεται η δημιουργία ενός βιβλίου, αισθάνθηκες ότι έζησες, ότι προσέγγισες μία πτυχή του εαυτού σου με ένα διαφορετικό φίλτρο, με ένα νέο μικροσκόπιο. Εκεί που τα πράγματα είναι ακίνητα, νιώθεις πως αρχίζει μια διαδικασία. Κάτι περιμένεις. Προσωπικά, από τη στιγμή της έκδοσης και μετά, αισθάνομαι πάντα το βάρος της ευθύνης για το αν το βιβλίο θα αφήσει κάτι στον αναγνώστη ή θα στριμωχτεί στα σκονισμένα ράφια μιας βιβλιοθήκης. Άλλωστε, «κάθε ιστορία κρύβει κι ένα μυστικό. Η αποκάλυψή του σηματοδοτεί το τέλος».

Όπως συνηθίζω να λέω, ζούμε σε μία εποχή που τα βιβλία δεν θα σώσουν τον κόσμο, αλλά το μόνο σίγουρο είναι ότι συντελούν στη βελτίωση της σχέσης με τον εαυτό μας. Ο κάθε αναγνώστης εισπράττει αυτό που μπορεί, αυτό που θέλει, αυτό που η δική του οπτική του επιτρέπει. Το βιβλίο ανήκει στον αναγνώστη και τη συνθήκη του. Προσωπικά, επικεντρώνομαι πάντα στο μήνυμα που θέλω να φτάσει εκεί έξω κι αισθάνομαι ότι το «Ομερτά | Ο νόμος της σιωπής» έχει ένα πολύ ισχυρό λόγο ύπαρξης και αξίζει να το διαβάσει κανείς, μιας και στο επίκεντρό του βρίσκεται η ηθική, όχι με τη στερεοτυπική έννοια, αλλά μέσα από το πρίσμα των άγραφων νόμων, την αξία των οποίων φαίνεται ότι έχουμε ξεχάσει τα τελευταία χρόνια.

 

Απόσπασμα από το βιβλίο

«Ασφυξία. Λίγο πριν το τέλος. Εκεί, κάτω από το παγωμένο νερό της σκουριασμένης μπανιέρας. Τα δάχτυλά του τραβούν με μανία τα μαλλιά μου και σπρώχνουν ορμητικά το κεφάλι μου ξανά και ξανά προς τον πάτο. Σπασμοί και παραισθήσεις. Το βασανιστήριο του πνιγμού. Όσο επώδυνο κι αν είναι, δεν θα μιλήσω. Άλλωστε, νεκρή θα με φοβάται πιο πολύ».

Δείτε περισσότερα για το βιβλίο και τον συγγραφέα ΕΔΩ

Τι μπορεί να συνδέει μια γυναίκα που υφίσταται το μαρτύριο του πνιγμού στα παγωμένα νερά μιας σκουριασμένης μπανιέρας, έναν νεαρό άνδρα που βρίσκεται νεκρός και αλυσοδεμένος στη λίμνη Τραζιμένο, κι έναν αδίστακτο εκτελεστή που σημαδεύει τον αρχηγό της μαφίας κι ετοιμάζεται να τραβήξει τη σκανδάλη; Η τελετή αναγόρευσης του ηλικιωμένου Τίτο σε επίτιμο διδάκτορα του Πανεπιστημίου Σαπιέντσα της Ρώμης, στέκεται η αφορμή να έρθουν στο φως αλήθειες που κανείς δεν μπορεί πλέον να αγνοήσει.

Omertà. Ένα λογοτεχνικό θρίλερ δράσης με φόντο τους σκοτεινούς δρόμους του Παλέρμο, τους λόφους του Μοντεπουλτσιάνο και τους αμπελώνες της Τοσκάνης. Μία ακραία ερωτική ιστορία, όπου τα όρια ανάμεσα στην εκδίκηση, τη δικαιοσύνη και την ηθική παραμένουν δυσδιάκριτα. Μια εξομολόγηση με διαδρομές που διασταυρώνονται, συνδέουν το παρελθόν με το παρόν και καθορίζουν το μέλλον. Άλλωστε, κάθε ιστορία κρύβει κι ένα μυστικό. Η αποκάλυψή του σηματοδοτεί το τέλος.

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ

Ο Χάρης Βασιλάκος γεννήθηκε το 1984 στη Σπάρτη. Σπούδασε Κλασική Φιλολογία, κατέχει μεταπτυχιακό στη Δημόσια Διοίκηση και είναι πτυχιούχος Αρμονίας και Ωδικής. Εργάστηκε για 13 χρόνια στον ιδιωτικό χώρο της Εκπαίδευσης, από το 2006 είναι ραδιοφωνικός παραγωγός στον Fly 89.7 και από το 2018 συνιδρυτής της Vamvakou Revival, που υλοποιεί το εγχείρημα Αναβίωσης της Βαμβακούς, με την υποστήριξη του Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος (ΙΣΝ). Το «Omerta» είναι το τρίτο μυθιστόρημα που κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Πνοή. Προηγήθηκαν το «Εκεί Που Πετάει Ο Νους» (2017) και η «Κλεψύδρα» (2020).