ΓΡΑΜΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΡΙΣΙ-ΓΕΩΡΓΙΑ ΚΑΚΑΛΟΠΟΥΛΟΥ-ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΛΙΒΑΝΗ

 ΜΕ αρέσει το βιβλίο ΑΦΟΥ, ΜΕ αρέσει η γραφή της Γεωργίας Κακαλοπούλου και λάτρεψα το νέο της βιβλίο Γράμματα από το Παρίσι ΑΦΟΥ!!!

Απόλαυσα στο έπακρο το ταξίδι στη λατρεμένη πόλη του φωτός (ελπίζω να καταφέρω να την επισκεφτώ κάποια στιγμή 😍),σεργιάνισα στα σοκάκια της, επισκέφτηκα μερικά από τα πιο υπέροχα αξιοθέατα-μνημεία της και έζησα μέσω των πρωταγωνιστών της έναν υπέροχο έρωτα.

H Καρίνα μια δυναμική , όμορφη και έξυπνη γυναίκα εργάζεται ως σεναριογράφος  με  καναλάρχη τον Πιέρ. Θα τον ακολουθήσει  στο Παρίσι και θα  προσπαθήσει να αναδείξει τα ταλέντα της, να πετύχει τους επαγγελματικούς της στόχους και ταυτόχρονα να κατακτήσει την καρδιά του Πιέρ με τον οποίο είναι ερωτευμένη.

 Ο Ζαν Περί παιδί θαύμα του σύγχρονου κινηματογράφου και καρδιακός φίλος του Πιέρ ,θα συνεργαστεί με την Καρίνα, θα προσπαθήσει να  την βοηθήσει να αναδείξει τα ταλέντα της, αλλά και να κερδίσει την αγάπη του φίλου του.

Μια γυναίκα, δύο άντρες, και ένα παρακινδυνευμένο παιχνίδι έρωτα στη πιο μαγευτική, ερωτική πόλη.

Με την ξεχωριστή  κινηματογραφική και λυρική γραφή της η συγγραφέας κατάφερε να με ταξιδέψει μοναδικά στο Παρίσι . Λάτρεψα τα υπέροχα ρομαντικά γράμματα καθώς τα διάβαζε η Καρίνα και ένιωσα στο έπακρο όλα τα συναισθήματα των πρωταγωνιστών!!! και ένα χαμόγελο ήταν μόνιμα χαραγμένο στα χείλη μου λόγω του ξεχωριστού χιούμορ που χαρακτήριζε τους ήρωες!!!

Πολλές οι φράσεις-αποσπάσματα που σημείωσα κι από αυτό το βιβλίο, παραθέτω μία απ' τις πιο αγαπημένες :

"Τι είναι η ζωή δίχως αγάπη; Τι σημαίνουν τα πλούτη, η ομορφιά, η φήμη και η δύναμη όταν η καρδιά μένει ανενεργή; Γιατί ζούμε; Τοποθετήσαμε τις ζωές μας σε ράφια. Πόσο όμορφο είναι αυτό που βλέπουμε, που φοράμε, που αγοράζουμε ή έχουμε δίπλα μας; Πόση σιγουριά μάς προσφέρει η οικονομική δεινότητα, η δική μας ή αυτών με τους οποίους σχετιζόμαστε, πόσο ανεβαίνουμε κοινωνικά με την καλή φήμη ή τις καλές παρέες; Επιλογές που δεν έχουν καμιά σχέση με την πραγματική ευτυχία, εφόσον είμαστε ευτυχισμένοι μόνο όταν σφίγγουμε στην αγκαλιά μας τον σύντροφο της καρδιάς μας, όταν τα μάτια μας μιλάνε δίχως να συλλαβίζουν τα χείλη, όταν οι σιωπές δίπλα σε κάποιον είναι το ίδιο σημαντικές με τις συζητήσεις μαζί του, το απλό κράτημα του χεριού του στις χαρές και στις λύπες, ο έρωτας, η αγάπη, η τρυφερότητα". (σελ.264)

Λίγα λόγια για το βιβλίο

Όταν ο καναλάρχης Πιερ άφησε την Αθήνα για να γίνει µεγαλοµέτοχος σε ένα από τα καλύτερα τηλεοπτικά κανάλια του Παρισιού, πρόσφερε την ευκαιρία στους υπαλλήλους του να τον ακολουθήσουν στα νέα του γραφεία, πρόταση εξαιρετικά θελκτική για την Καρίνα. Ως σεναριογράφος θα της δινόταν η ευκαιρία να αποδείξει το ταλέντο της, αλλά κυρίως να αναγκάσει τον Πιερ να την προσέξει κι επιτέλους να την αγαπήσει. Μια συνεργασία της µε τον νεαρό-θαύµα του σύγχρονου κινηµατογράφου, Ζαν Περί, θα εξελιχθεί σε µεταξύ τους ανίερη συµφωνία για την κατάκτηση της πολυπόθητης καρδιάς του προέδρου. Στην προσπάθειά τους, θα χαθούν στα λόγια ενός εραστή µέσα από γράµµατα που βρίσκουν κρυµµένα στο Παρίσι. Θα οδηγηθούν σε γραφικούς και ιστορικούς δρόµους, θα µαγευτούν από τη ροµαντική ατµόσφαιρα, ενώ ταυτόχρονα θα παίξουν παρακινδυνευµένα παιχνίδια µε τον έρωτα και τις ζωές τους.

«Επίσης... δε συµπαθώ τις µάσκες γιατί κρύβουν το οµορφότερο µυστήριο», σηµείωσε εκείνος αναγκάζοντάς τη να σηκώσει το κεφάλι και να τον κοιτάξει ερωτηµατικά.

«Υπάρχει ένας παλιός γιαπωνέζικος µύθος, που λέει πως το πρόσωπό µας σε αυτή τη ζωή είναι το ίδιο µε το πρόσωπο του ανθρώπου που αγαπήσαµε βαθιά και ανεξίτηλα στην προηγούµενη ζωή µας»,
είπε κοιτώντας τη µε νόηµα. «Κάθε φορά που το κρύβουµε, στην ουσία υποτιµούµε την αγάπη που µεταφέρθηκε µε τόσο µεγάλη δύναµη από τη µια ζωή στην άλλη, κουβαλώντας ένα τόσο βαρύ φορτίο µέσα από τον θάνατο», κατέληξε γεµάτος νόηµα και µε την ελπίδα εκείνη να έκανε την κίνηση και να τραβούσε τη µάσκα.

ΝΙΚΟΛΙΑ ΠΑΝΙΔΟΥ ΓΙΑ ΤΟ "ΣΤΗΝ ΑΝΑΤΟΛΗ ΜΙΑΣ ΑΝΑΜΝΗΣΗΣ" ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΕΞΗ

 ΝΙΚΟΛΙΑ ΠΑΝΙΔΟΥ

για το "ΣΤΗΝ ΑΝΑΤΟΛΗ ΜΙΑΣ ΑΝΑΜΝΗΣΗΣ"

από τις εκδόσεις ΕΞΗ.

Ερωφίλη : Μετά από όλα αυτά, τι λες, άξιζε τον κόπο;

Ορέστης : Άξιζε για εμάς.

Ερωφίλη :Πάλι εμάς βάζεις μπροστά. Μήπως εμείς τελικά ήμασταν το πρόβλημα;

Ορέστης : Εμείς μάλλον, αγάπη μου, γίναμε η αφορμή.

 

Αυτός θα μπορούσε να ήταν ένας διάλογος ανάμεσα στους πρωταγωνιστές μου, αν κάθονταν δίπλα μας σε κάποιο μαγαζί και έπιναν καφέ κι εμείς κρυφακούγαμε.  Γιατί για μένα, αυτοί οι ήρωες ήταν η παρέα μου για περισσότερο από έναν χρόνο. Ένιωθα πως κάθε μέρα συναντιόμασταν και με άφηναν να παρακολουθώ τη ζωή τους.

Όλες οι στιγμές τους, είχαν πλέξει ένα μοναδικό υφαντό, που κάλυπτε τη ζωή τους. Μέχρι τη στιγμή που κάποιος αποφάσισε να το τραβήξει απότομα. Η Ερωφίλη και ο Ορέστης, πέρασαν σχεδόν είκοσι  χρόνια, πνιγμένοι μέσα στους εαυτούς τους. Τους άξιζε να μάθουν την αλήθεια. Κυρίως για να νιώσουν ελεύθεροι. Έτσι αποφάσισε ο ενορχηστρωτής του παιχνιδιού. Χρειάστηκαν μονάχα τρεις μέρες. Τρεις μέρες, με αντάλλαγμα είκοσι χρόνια. Τρεις μέρες για να βρουν την αλήθεια.

Μέσα στην ίδια ιστορία, βρίσκονται κι άλλοι χαρακτήρες. Αυτοί που δίνουν την ανθρώπινη υπόσταση στους ήρωες. Αυτοί που τους θυμίζουν ποιοι πραγματικά είναι. Αυτοί, που γίνονται στήριγμα και ελπίδα. Είναι οι φίλοι που έχουμε στο πλευρό μας και ξέρουμε πως δεν είμαστε μόνοι.

 Αν τους έβρισκες τώρα στο δρόμο σου και σε κερνούσαν έναν καφέ, δεν θα σου έλεγαν ποτέ την ιστορία τους. Ήταν όλη η ιστορία, ένα τόσο δικό τους κομμάτι, που κανείς άλλος εκτός από τους άμεσα εμπλεκόμενους, δεν έπρεπε να το μάθει. Γι αυτούς είχε σημασία μονάχα πως έφτασαν στο τέλος.

Δείτε περισσότερα για το βιβλίο και την συγγραφέα ΕΔΩ

 

«Προσπάθησα να ξεφύγω από το παρελθόν που με κρατούσε δέσμια των αναμνήσεων. Άλλωστε, μόνο πόνο μου προκαλούσαν. Ήθελα να ξεχάσω όσα βίωσα εκείνη τη μέρα. Ήθελα να ξεχάσω όσους ήμασταν εκεί. Ακόμα και τον Ορέστη, τον άντρα που αγάπησα με όλο μου το είναι, αλλά έπρεπε να απαρνηθώ, γιατί η αγκαλιά του έγινε θηλιά που με έπνιγε. Όσο κι αν προσπάθησε να νιώσω ασφαλής, εγώ ήμουν μετέωρη ανάμεσα σε μια αλήθεια και ένα ψέμα που κόστισε τη ζωή αθώων ανθρώπων».

Είκοσι χρόνια μετά, ο Ορέστης και η Ερωφίλη βρίσκονται ξανά εκεί που άρχισαν όλα, εκεί που πίστευαν ότι δεν θα γύριζαν ποτέ, ακολουθώντας τα σημάδια. Σελίδες από ένα ημερολόγιο, ημερομηνίες, ονόματα, μέρη που μόνο εκείνοι ήξεραν, φωτογραφίες που δεν γνώριζαν ποτέ πως είχαν τραβηχτεί. Θολές αναμνήσεις μέσα στο χρόνο. Αναζητώντας την αλήθεια, προσπαθούν να βρουν τον εαυτό τους ξανά. Και τότε είναι η στιγμή να συνειδητοποιήσουν πως ο ένας υπάρχει μόνο μέσα από τη ζωή του άλλου, πως ποτέ δεν ξέχασαν… και η φλόγα που σιγόκαιγε τόσα χρόνια μέσα τους, γίνεται φωτιά, παρασέρνοντας τα πάντα στο πέρασμά της.

Άλλωστε, αυτό ήταν και το σχέδιο του μυστηριώδους αποστολέα. Να αποκαταστήσει την αδικία. Να αποκαταστήσει την αλήθεια. Να ελευθερώσει τον έρωτα και τις καρδιές τους.

Εκδίκηση ή συγχώρεση; Τύψεις ή εξιλέωση; Το τελευταίο σημείωμα θα είναι η απάντηση σε όλα τους τα ερωτήματα. Η τελική απόφαση, όμως, θα είναι δική τους…

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ

Γεννήθηκα και μεγάλωσα στη Θεσσαλονίκη. Από μικρή κατάλαβα πως ο καλύτερος τρόπος να εκφράζομαι είναι μέσα από τις λέξεις. Γι’ αυτό και στα δεκαοκτώ μου εξέδωσα την πρώτη μου ποιητική συλλογή με τίτλο «Θρόισμα Φίλων».
Η οικογένειά μου και οι φίλοι μου είναι οι άνθρωποι που μου αρέσει να μοιράζομαι το χρόνο μου μαζί τους και που με συντροφεύουν στα ταξίδια που τόσο πολύ αγαπώ να κάνω. Και εγώ με τη σειρά μου προσπαθώ να φτιάχνω ιστορίες που να ταξιδεύουν το νου.

ΝΙΚΟΣ ΑΓΑΘΑΓΓΕΛΙΔΗΣ ΓΙΑ ΤΟ "ΗΜΙΖΩΕΣ" ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΥΔΡΟΠΛΑΝΟ

 ΝΙΚΟΣ ΑΓΑΘΑΓΓΕΛΙΔΗΣ

για το "ΗΜΙΖΩΕΣ"

από τις εκδόσεις ΥΔΡΟΠΛΑΝΟ.

Με την ψυχή του συγγραφέα

 

ΑΦΟΥ πρόκειται για κάτι σαν… γράμμα προς τους αναγνώστες ας ξεκινήσουμε με την κατάλληλη προσφώνηση:

 Αγαπητέ αναγνώστη/αγαπητή αναγνώστρια,

 Είμαι ο Νίκος Αγαθαγγελίδης και είμαι ο συγγραφέας του μυθιστορήματος «ΗΜΙΖΩΕΣ» που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις ΥΔΡΟΠΛΑΝΟ. Είμαι απόφοιτος του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, του Τμήματος Φιλοσοφίας και Παιδαγωγικής με κατεύθυνση στον τομέα της Φιλοσοφίας.

Και τώρα που γνωριστήκαμε λίγο καλύτερα, μπορώ ελεύθερα να εκφράσω τις βαθύτατες ευχαριστίες μου που κρατάς (ή ενδεχομένως κρατήσεις στο μέλλον) στα χέρια σου το μυθιστόρημά μου. Σε θεωρώ συνοδοιπόρο σε τούτο το λογοτεχνικό ταξίδι.

Πλέον οι «ΗΜΙΖΩΕΣ» είναι μια ιστορία που μας συνδέει κατά κάποιον τρόπο. Για χρόνια, ως αναγνώστης αισθανόμουν αυτόν το περίεργο δέσιμο, όχι μόνο με τους χαρακτήρες ενός βιβλίου, αλλά και με τον ίδιο τον συγγραφέα. Εσωστρεφής από τη φύση μου –χαμένος στον κόσμο μου, δηλαδή–, αυτή η οικειότητα που είχα με έναν άνθρωπο τον οποίο κοίταζα μόνο από μια μικρή φωτογραφία στο οπισθόφυλλο (ή ούτε και αυτό), μόνο με έναν τρόπο θα μπορούσε να χαρακτηριστεί: μαγική.

Αν το έχεις νιώσει, καταλαβαίνεις πολύ καλά τι εννοώ. Και τώρα βρίσκομαι στην χαρούμενη θέση να ατενίζω τούτο τον δεσμό από την άλλη άκρη του νήματος: από την πλευρά του συγγραφέα. Και η μαγεία δεν έχει εξασθενίσει, το αντίθετο: φουντώνει στην καρδιά και στο μυαλό μου, μου δίνει μεγαλύτερη δύναμη να προχωρήσω έχοντας εσένα πλάι μου. Και ποιος ξέρει άραγε αυτό το ταξίδι πού θα μας οδηγήσει; Αλήθεια, ποιος;

Πώς εμπνεύστηκα την ιστορία του βιβλίου: βασικά, δε νομίζω ότι υπήρξε μια έμπνευση σαν αυτές που πιστεύουμε ότι μας χτυπάνε κατακέφαλα σαν αστροπελέκια. Και αυτό γιατί η ιστορία δεν ξετυλίχτηκε μπροστά μου από την πρώτη στιγμή. Χρειάστηκε να γνωριστώ με τους χαρακτήρες, να τριφτώ μαζί τους για να δημιουργηθεί αυτή η ολότητα που αποτέλεσε τις «ΗΜΙΖΩΕΣ».

Στο κάτω κάτω η έμπνευση έχει άπειρα πρόσωπα και μπορεί να χτυπήσει την πόρτα σου ανά πάσα στιγμή. Δεν μπορείς να την ελέγξεις ούτε να την κατευθύνεις. Το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να επιλέξεις αν θα της ανοίξεις την πόρτα. Πολλές φορές έρχεται και σου κάθεται στο σβέρκο, δε σε αφήνει να ηρεμήσεις και τότε εύχεσαι η μέρα να είχε 48 ώρες για να μπορείς να γράφεις ασταμάτητα. Και υπάρχουν φορές που η έμπνευση έρχεται και φεύγει, ίσα μέχρι να ανοιγοκλείσεις τα βλέφαρα. Αυτό είναι το καπρίτσιο της έμπνευσης και, δυστυχώς, όλοι μας οφείλουμε να το αποδεχθούμε.

 Και για να έχουμε καλό ερώτημα: Τι είναι οι λεγόμενες «ΗΜΙΖΩΕΣ», τέλος πάντων; Είναι μια σύνθετη έννοια την οποία θα προσπαθήσω να απλοποιήσω χωρίς, ωστόσο, να οδηγηθώ στα άκρως ενοχλητικά spoilers για την εξέλιξη της ιστορίας.

Ημιζωή είναι η κατάσταση ενός ατόμου στην οποία για θελημένους ή –κυρίως– αθέλητους λόγους, χάνει τον έλεγχο της ζωής του. Σε αυτή την κατάσταση, παύει να είναι κύριος του εαυτού του και μετατρέπεται σε έρμαιο μιας πραγματικότητας από την οποία πρέπει να ξεφύγει αν θέλει να κατακτήσει την ευτυχία, να μπορέσει να ζήσει την ζωή του δίχως περιορισμούς.

Η απελευθέρωση από μια Ημιζωή είναι μια προσπάθεια που απαιτεί κόπο και θάρρος και πολλές φορές πηγαίνει παρέα με την απώλεια και τον πόνο. Ωστόσο, είναι ο μοναδικός δρόμος (παρότι δύσβατος) προς την ατόφια και πραγματική ευτυχία. Διότι το να σπάσεις τα δεσμά και να αναρριχηθείς προς ένα καλύτερο μέλλον, ένα μέλλον που αξίζει ο καθένας, η πορεία είναι πάντα δύσκολη. Θα ματώσεις, αγαπητέ αναγνώστη, το μόνο σίγουρο. Αλλά θα είσαι ελεύθερος. Σταματώ εδώ, αν και οι «ΗΜΙΖΩΕΣ» είναι πολλά περισσότερα τα οποία ευελπιστώ ότι θα ανακαλύψεις στην πορεία της ανάγνωσης.

 Τι με ώθησε να καταπιαστώ με αυτό το θέμα: Οι «ΗΜΙΖΩΕΣ» πραγματεύονται μια μεγάλη γκάμα θεμάτων που αφορούν την σύγχρονη πραγματικότητα: ρατσισμό (φυλετικό, πολιτισμικό, οικονομικό), την καταπάτηση των ανθρώπινων δικαιωμάτων, σωματική και ψυχολογική βία (σε όλα τα επίπεδα), κρίση ηθικών αξιών σε μια (κατά τα φαινόμενα) ευνομούμενη κοινωνία. Επίσης, σε αρκετά σημεία θίγεται και το ζήτημα της ψυχικής υγείας και ό,τι αυτή μπορεί να επιφέρει ως επακόλουθο. Αυτά είναι μονάχα ορισμένα από τα θέματα που πραγματεύεται.  Στο βιβλίο θα ανακαλύψεις πολλά περισσότερα, σου το εγγυώμαι. Ίσως αναρωτηθείς, αγαπητέ αναγνώστη: όλα αυτά σε ένα βιβλίο μυστηρίου; Σου απαντώ: ναι. Και θα τονίσω ξανά: και πολλά περισσότερα…

Έτσι, λοιπόν, η απάντηση στο τι με ώθησε προς αυτά τα θέματα είναι πολύ απλή: διότι μας αφορούν όλους!

 Λίγα λόγια για τους ήρωες. Είναι δύσκολο. Όχι το να πω κάτι, αλλά αυτό το «κάτι» να είναι λίγο. Πρόκειται για βιβλίο με πολλούς πρωταγωνιστές. Ή για να το θέσω καλύτερα: δεν υπάρχει κανένας πρωταγωνιστής μιας και βλέπουμε την ιστορία από διαφορετικές σκοπιές.  Αυτό ήταν βασικό συστατικό για τη δημιουργία των χαρακτήρων. Γενικά, δεν επιθυμώ να είμαι από τους συγγραφείς που σηκώνουν το δάχτυλο και να λένε στον αναγνώστη: «ιδού ο καλός και ο κακός».

Η ιστορία ξετυλίγεται και σου δίνει την ελευθερία να ταχθείς υπέρ ή κατά οποιουδήποτε. Οι ήρωες μου έχουν ταλέντα, ικανότητες αλλά και πάθη. Θα δούμε πολλές φορές να διαπρέπουν ή και να χάνουν αντίστοιχα. Θα δούμε να σφάλουν και να πληρώνουν το τίμημα ή να κάνουν αυτό που θεωρούν σωστό και να λυτρώνονται.

(Pro tip: πολλές φορές το «σωστό» ενός χαρακτήρα αντιτίθεται σε αυτό που ο περισσότερος κόσμος θα χαρακτήριζε «σωστό» με όλη τη σημασία της λέξης. Όμως όχι, δε θα μου πάρεις άλλη κουβέντα, αγαπητέ αναγνώστη).

 Τα συναισθήματα κατά την συγγραφή. Έντονα. Πάντα έντονα. Πάντα με άρπαζαν και με παρέσερναν· άλλοτε με έστελναν στον παράδεισο και άλλοτε καρφί στην ίδια την κόλαση. Στο παρελθόν είχα αναφέρει ότι δεν ηρεμώ όταν γράφω. Ποτέ! Η ηρεμία έρχεται μετά, αλλά κατά τη διάρκεια της συγγραφής τα συναισθήματα, το μυαλό και η ψυχή μου αφυπνίζονται περισσότερο από οποτεδήποτε.

Υπήρξαν στιγμές που μισούσα τον εαυτό μου γιατί ένιωθα λίγος. Αισθανόμουν ότι υπήρχε κάτι σπουδαίο που με περίμενε κάπου χαμένο και εγώ δεν ήμουν έτοιμος να το δω. Εξοργιζόμουν, δε μπορούσα να ηρεμήσω. Και μετά, λυνόταν όπως ένα μαθηματικό πρόβλημα: σπας το κεφάλι σου για ώρες χωρίς να βρίσκεις λύση. Έπειτα κλείνεις τα μάτια, παίρνεις δυο βαθιές ανάσας και όταν τα ανοίξεις έχεις ήδη την απάντηση.

Με τον καιρό έμαθα να χαλιναγωγώ το επιθυμητικό μου. Η οργή προς τον εαυτό μου έγινε στωικότητα. Η κατηγορία ότι δε θα τα καταφέρω έγινε κατανόηση ότι θα τα καταφέρω, αλλά δεν είναι ακόμη η ώρα. Δούλεψε.

Το ξέρω ότι δούλεψε γιατί ο συγγραφέας το νιώθει όταν οι απαντήσεις που έρχονται είναι οι σωστές. Μπορεί να αρέσουν, μπορεί και όχι, δεν έχει σημασία. Παραμένουν οι σωστές, έτσι και αλλιώς. Και αυτή η αίσθηση είναι από τις μεγαλύτερες ηδονές που έχω γευτεί στη ζωή μου. Είναι λες και κάποιος σου κρατά το κεφάλι κάτω από το νερό και εσύ πασχίζεις να πάρεις ανάσα. Εκείνη η στιγμή που δίνεται η λύση στο βιβλίο είναι η πρώτη ανάσα.

Είμαι σίγουρος ότι καταλαβαίνεις πολύ καλά τι εννοώ, αγαπητέ αναγνώστη. Αν έχεις καταπιαστεί με τη συγγραφή θα ξέρεις πολύ καλά σε ποια αίσθηση αναφέρομαι. Άλλωστε για τούτη την ηδονή δεν συνεχίζουμε να γράφουμε; Ο καθένας την ορίζει διαφορετικά, αλλά στον πυρήνα της είναι το ίδιο πράγμα: η ικανοποίηση ότι λες μια ιστορία που όφειλε να ειπωθεί. Διότι εμείς είμαστε απλά ο «δίαυλος», ένα φτενό μέσο μετάδοσης. Τίποτα παραπάνω.

 Τα συναισθήματα κατά την έκδοση. Ε, εδώ τι να πούμε… όταν έλαβα το πρώτο e-mail ότι το βιβλίο είχε εγκριθεί από τον εκδοτικό ήταν ένα μοναδικό συναίσθημα . Ήταν Δεκέμβρης και ήταν προπαραμονή Χριστουγέννων (Κυριακή αν θυμάμαι καλά). Ήμουν στη δουλειά όταν έλαβα το mail στο κινητό μου. Δεν μπορούσα να το πιστέψω. Έλεγα: «απλά δεν συμβαίνει». Όμως συνέβη…

Πίστευα ότι η χαρά της έγκρισης θα ήταν η μεγαλύτερη που θα βίωνα κατά τη διάρκεια  της έκδοσης. Έκανα λάθος. Διότι η ευτυχία ερχόταν με απανωτά κύματα ξανά και ξανά: συγκίνηση την ημέρα που υπογράψαμε το συμβόλαιο στις εκδόσεις ΥΔΡΟΠΛΑΝΟ. Ταξίδεψα 560 χιλιόμετρα μόνο για να γνωρίσω από κοντά τους υπέροχους ανθρώπους που θα γίνονταν οι συνεργάτες μου. Να δω από κοντά το εκδοτικό μου σπίτι. Και το ταξίδι άξιζε με το παραπάνω…

Η χαρά μου ήταν ακόμη μεγαλύτερη όταν ξεκίνησε η διαδικασία της έκδοσης. Σε περίπτωση που δεν το γνωρίζεις, αγαπητέ αναγνώστη, ένα βιβλίο είναι μια επίπονη και χρονοβόρα διαδικασία όχι μόνο για τον δημιουργό, αλλά και για μια ολόκληρη ομάδα επαγγελματιών που δουλεύουν πάνω στο βιβλίο ώστε να φτάσει στα χέρια του αναγνώστη –τα δικά σου χέρια– στην μέγιστη  ποιότητα. Έτσι, λοιπόν, η διαδικασία της έκδοσης μού άφησε μόνο γλυκές αναμνήσεις. Βήμα το βήμα ολοένα φτάσαμε σε ένα αποτέλεσμα που μας γέμισε περηφάνια. Όταν ανακοινώθηκε και η επίσημη κυκλοφορία με κατέκλυσε για μια ακόμη φορά η ευτυχία. Θα ήταν εκεί το τέλος; Όοοοοχι!

Θέλω να είμαι ειλικρινής: υπήρξε μια στιγμή που ξεπέρασε όλες τις υπόλοιπες. Και αυτή ήταν απλή και ταυτόχρονα τόσο μα τόσο μοναδική. Πρόκειται για τη στιγμή που ο άνθρωπος στον οποίο αφιέρωσα τις «ΗΜΙΖΩΕΣ» κράτησε στα χέρια του ένα αντίτυπο του βιβλίου.

Είναι η μητέρα μου. Οι λόγοι που το πρώτο μου βιβλίο ήθελα να είναι αφιερωμένο σε εκείνη είναι άπειροι: πολλούς μπορείς να τους υποθέσεις. Άλλους δεν μπορείς να τους φανταστείς. Ωστόσο, αυτό που μπορώ να σου πω είναι ότι τούτη η γυναίκα αποδείχθηκε πιο δυνατή από κάθε άλλο άνθρωπο που γνωρίζω εγώ προσωπικά. Έτσι, το να μνημονευθεί στην αφιέρωση ήταν ο ελάχιστος φόρος τιμής, όχι γιατί είναι μητέρα μου, αλλά γιατί ένας υπέροχος και συνάμα γενναίος άνθρωπος, η οποία με δίδαξε το πώς να στέκομαι περήφανα απέναντι σε κάθε δυσκολία.

 Μια χαρακτηριστική φράση από το βιβλίο: αυτό και αν είναι πρόκληση. Δεν ξέρω αν θα τη χαρακτήριζα «χαρακτηριστική», ωστόσο μου αρέσει πολύ:

Ο θρήνος του κύλησε στην επιφάνεια των νερών, διέσχισε τους δρόμους των ανθρώπων, διαχύθηκε ανάμεσα στα δέντρα του δάσους. Χώθηκε μέσα στις τρύπες στο έδαφος και πέρασε πάνω από κάθε βράχο. Το λευκό σαν κόκαλο φεγγάρι τον άκουσε. Μετά έσβησε κι εκείνο…

 Ποιο είναι το μήνυμα του βιβλίου: ενδιαφέρουσα ερώτηση αν και νομίζω ότι κρύβει μια παγίδα. Βλέπεις, αγαπητέ αναγνώστη, δεν αποσκοπώ στο να περάσω τις ιδέες και τα πιστεύω μου μέσα από την ιστορία. Προτιμώ εσύ να βγάλεις τα δικά σου μηνύματα.  Αν τα καταφέρεις τότε για μένα το βιβλίο είναι επιτυχία και εγώ ένα χαρούμενος και ευγνώμων συγγραφέας.

Θα μπορούσα να σου πω ποια είναι τα μηνύματα του βιβλίου για μένα. Αλλά αυτό θα ήταν λίγο εγωιστικό και υπερφίαλο από πλευράς μου, δε θα ήταν; Επομένως, θα τολμήσω να σου προτείνω μια συμφωνία: θα ήθελα ΕΣΥ να μοιραστείς μαζί μου το μήνυμα ή τα μηνύματα που εξήγαγες. Νομίζω ότι σε τούτη την ερώτηση αξίζει να ακουστεί περισσότερο η δική σου φωνή και όχι η δική μου. Τι λες;

 Γιατί να προτείνω να το διαβάσει κανείς: και αυτή η ερώτηση θα έπρεπε να απαντηθεί από εσένα, αγαπητέ αναγνώστη, μιας και είναι στενά συνδεδεμένη με την άνωθεν. Ωστόσο, θα αποτολμήσω μια απάντηση. Η ουσία του βιβλίου είναι ότι ατενίζουμε ζωές ανθρώπων· όχι τέλειων και εξιδανικευμένων, αλλά με κάθε είδους ελαττώματα και ανασφάλειες. Και παρά τις ιδιάζουσες καταστάσεις στις οποίες βυθίζονται, αυτό που κυριαρχεί από την πρώτη ως την τελευταία σελίδα είναι η τροπή που παίρνει η ζωή καθενός από την πραγματικότητα που βιώνει. Για μένα το πιο ενδιαφέρον είναι η πορεία που παίρνει ο καθένας, πού οδηγείται και τελικά τι αντίκτυπο έχει αυτό στους συνανθρώπους του.

Με αυτές τις δράσεις συντίθεται ένας ολόκληρος κόσμος, ένα ολάκερο σύμπαν όπου η ισορροπία είναι τόσο λεπτή και εύθραυστη, ώστε ένα άτομο είναι αρκετό να αλλάξει τα πάντα (άλλες φορές για το καλό και άλλες όχι). Όταν αυτό συμβαίνει στην πραγματική ζωή μας συγκλονίζει. Όσον αφορά των κόσμο των «ΗΜΙΖΩΩΝ»… ε, το μόνο που μπορώ να πω είναι ότι εύχομαι να απολαύσεις το ταξίδι, αγαπητέ αναγνώστη.

 Σε ευχαριστώ από καρδιάς και εύχομαι κάθε λογοτεχνικό ταξίδι να σου αφήνει τις πιο γλυκές σκέψεις. Να χαμογελάς και να ονειρεύεσαι, αγαπητέ αναγνώστη. Κανένας δεν μπορεί να σου το στερήσει αυτό. Σου αξίζει!

Νίκος Αγαθαγγελίδης

Δείτε περισσότερα για το βιβλίο και τον συγγραφέα ΕΔΩ

 

«Νομίζω πως τα άψυχα μάτια της κοιτούν εμένα. Θέλουν να ουρλιάξουν. Πώς αισθάνθηκες όταν είδες τον Θάνατο να πλησιάζει, μικρή μου;» Το Βέλβετ Ρόου έχει μείνει στην ιστορία ως «η πόλη των χιλίων χαμόγελων». Ωστόσο, πίσω από τα ψεύτικα χαμόγελα ελλοχεύουν σκοτεινά μυστικά. Όταν ο εγκληματολόγος Άλαν Ράσελ αναλαμβάνει την υπόθεση δυο δολοφονημένων κοριτσιών, γνωρίζει ότι η ζωή του θα αλλάξει για πάντα. Τούτη η ιστορία θα είναι η τελευταία του δοκιμασία και ο μοναδικός δρόμος προς την προσωπική του εξιλέωση. Σε έναν αγώνα ενάντια στον χρόνο, αλλά και σε όσα στοιχειώνουν το παρελθόν του, ο Άλαν θα κληθεί να αντιμετωπίσει ένα κακό που καλπάζει ξέφρενο. Ο δολοφόνος βρίσκεται κάπου εκεί έξω και δε θα αργήσει να χτυπήσει ξανά… Συμφέροντα και ολέθρια πάθη, ψέματα και δίψα για εξουσία συνυφαίνουν έναν κόσμο όπου τίποτα δεν είναι όπως φαίνεται, τον κόσμο των Ημιζωών.

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ

Ο Νίκος Αγαθαγγελίδης γεννήθηκε το 1995 στη Βέροια. Αποφοίτησε από το Τμήμα Φιλοσοφίας και Παιδαγωγικής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης με κατεύθυνση στον κλάδο της Φιλοσοφίας. Κατά τη διάρκεια των σπουδών του, ολοκλήρωσε τις πρώτες λογοτεχνικές του απόπειρες. Εργάστηκε ως φιλόλογος, αλλά η ανάγκη για μια ζωή κοντά στη φύση τον έκανε να επιστρέψει στη Βέροια, όπου κατοικεί μέχρι σήμερα. «Είμαι μελισσοκόμος και νιώθω τυχερός που το επάγγελμά που επέλεξα ξεκουράζει την ψυχή μου. Με ηρεμεί· με βοηθάει να αφουγκράζομαι καλύτερα τον Νίκο μέσα μου». Μελετητής της Φιλοσοφίας και της Ιστορίας, αλλά πρωτίστως της ανθρώπινης ψυχής, ο Νίκος Αγαθαγγελίδης αποτυπώνει μέσω της γραφής του την πραγματικότητα ως έχει, απογυμνωμένη από το απατηλό της φαίνεσθαι. Προσωπική του επιδίωξη και φιλοδοξία είναι να φέρει τους ανθρώπους κοντά στη λογοτεχνία, να τους κάνει συνοδοιπόρους σε τούτο το μαγικό ταξίδι. «Ένα ταξίδι που δεν τελειώνει ποτέ, είναι ένα ταξίδι που αξίζει να το μοιραστείς, άλλωστε».

ΧΡΥΣΟΥΛΑ ΦΡΑΓΓΟΥΛΗ ΓΙΑ ΤΟ "ΦΩΤΙΑ ΜΕΣΑ ΑΠ'ΤΟΝ ΠΑΓΟ" ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΠΗΓΗ.

 ΧΡΥΣΟΥΛΑ ΦΡΑΓΓΟΥΛΗ

για το 'ΦΩΤΙΑ ΜΕΣΑ ΑΠ' ΤΟΝ  ΠΑΓΟ"

από τις εκδόσεις Πηγή.

Καταρχάς θέλω να σας ευχαριστήσω για τη τιμή που μου κάνετε και μου δίνετε την ευκαιρία μέσα απ' το blog της σελίδας σας "ΜΕ την ψυχή του συγγραφέα ΑΦΟΥ", να παρουσιάσω στο ευρύ κοινό το πρώτο μου συγγραφικό έργο το οποίο ξεκίνησα πριν αρκετά χρόνια, αλλά κατάφερα να το ολοκληρώσω πρόσφατα και έχει τίτλο "Φωτιά μέσα απ' τον πάγο", από τις Πρότυπες Εκδόσεις Πηγή.

Δεν θα μπορούσα φυσικά να μην ευχαριστήσω δημόσια τον εκδοτικό οίκο "Πηγή" ο οποίος πίστεψε στο μυθιστόρημα μου, με στήριξε και έκανε το όνειρο μου πραγματικότητα.

Όταν διατηρούσα δικό μου λογιστικό γραφείο, πότε δεν πίστεψα ότι μια τυχαία συζήτηση που θα κατέληγε στη φράση "...αν αυτό που κάνεις δεν σε ευχαριστεί, σταμάτα το και ξεκίνησε να γράφεις. Βλέπω κάτι σε εσένα!", θα αρκούσε να αλλάξω τον προσανατολισμό μου και να επιλέξω να κάνω κάτι διαφορετικό στη ζωή μου, που μέχρι εκείνη τη στιγμή δεν το είχα σκεφτεί καν.

Δεν ήξερα εάν μπορούσα να γράψω...

Δεν ήξερα εάν είχα το ταλέντο...

Δεν ήξερα εάν το μυθιστόρημα μου μπορούσε να αγγίξει τις ψυχές των αναγνωστών μου, να τους συνεπάρει και να τους κάνει να ταξιδέψουν μαζί του.

Κολύμπησα σε άγνωστα νερά.

Ένα ρίσκο που δεν πολυσκέφτηκα να πάρω και που ήξερα, εξ' αρχής, ότι δεν θα το μετάνιωνα ότι κι αν γινόταν.

Σκοπός μου ήταν να δημιουργήσω μια ιστορία η οποία θα κινούνταν συνέχεια στην κόψη του ξυραφιού και να έκανε τους αναγνώστες να μην μπορούν να σταματήσουν το διάβασμα.

Μία ιστορία που οποίος την επέλεγε να την διαβάσει, θα ταυτιζόταν με τους ήρωες της και τα συναισθήματα τους.

Το "Φωτιά μέσα απ' τον πάγο" είναι η ιστορία:

Μίας γυναίκας...

Που έχει πληγωθεί πολύ, από ανθρώπους που προσπάθησαν να την εκμεταλλευτούν στο παρελθόν.

Και ενός άντρα...

Που παρόλο που κατάφερε να έχει τους πάντες και τα πάντα στα πόδια του, βασανίζεται από μια προδοσία που τον έκανε να μην εμπιστεύεται κανέναν και τίποτα.

Εκείνη: Τώρα πια είναι μία άλλη. Κρύβει πίσω από την καινούργια της εμφάνιση τον άλλο της εαυτό και επιζητά εκδίκηση από όσους την πλήγωσαν στο παρελθόν. Μια γυναίκα πιο ψυχρή και από τον "πάγο".

Εκείνος: Προσπαθώντας να ξεφύγει από μία αδιέξοδη σχέση, αρπάζει μία επαγγελματική ευκαιρία για να φύγει μακριά και να προσπαθήσει να καταπολεμήσει τους δαίμονες του παρελθόντος του.

Οι δρόμοι τους δεν έπρεπε να διασταυρωθούν.

Ήταν το μεγαλύτερο λάθος.

Η μοίρα όμως, είχε αλλά σχέδια γι' αυτούς...

Η κόντρα και η αντιπαλότητα τους θα τους οδηγήσουν στα άκρα.

Εκεί που βρίσκονται κρυμμένα οι έντονες συγκινήσεις και τα μεγάλα πάθη.

Παίρνει φωτιά το σώμα και η ψυχή τους και τους καίει τα σωθικά.

Αυτή όμως η φωτιά είναι ικανή να λιώσει τον πάγο που κρύβουν μέσα τους η θα φτάσει στο σημείο να τους κάψει και τους δύο;

 

"...Έβγαλα τα παπούτσια και στάθηκα όρθια, γυμνή μπροστά του, φορώντας μόνο το μαύρο μου δαντελωτό εσώρουχο. Ένιωσα το βλέμμα του να με διαπερνά. Να ταξιδεύει σε όλο μου το κορμί, από πάνω ως κάτω. Ξαφνικά, ένιωσα να παίρνω φωτιά. Μια φωτιά που μόνο αυτός ήταν ικανός να σβήσει..."

"Με μία απότομη κίνηση, με τράβηξε και με κόλλησε στο τοίχωμα της πισίνας, βάζοντας τα χέρια του δεξιά και αριστερά από το σώμα μου. Δε φοβήθηκα όταν κόλλησε το σώμα του στο δικό μου, εγκλωβίζοντας με. Ένιωσα τη θέρμη του κορμιού του να με διαπερνά".

Δείτε περισσότερα για το βιβλίο και την συγγραφέα ΕΔΩ

Εκείνη: Πίστευε ότι είχε βρει τον απόλυτο έρωτα, αλλά έκανε λάθος. Επιστρέφει για να διορθώσει τα λάθη του παρελθόντος, να πάρει εκδίκηση και όλα αυτά που της ανήκουν πίσω.

Εκείνος: Ένας επιτυχηµένος άντρας, χωρίς κανένα συναισθηµατισµό, χωρίς κανέναν ηθικό φραγµό, µε τραύµατα του παρελθόντος που δεν µπορεί να ξεπεράσει.

 Τι θα γίνει όταν οι δύο αυτοί άνθρωποι συναντηθούν και καταλήξουν να συνυπάρξουν, άθελά τους, κάτω από την ίδια στέγη;

Τι είναι αυτό που τους ενώνει από παλιά και τι θα συµβεί , όταν στο τέλος αποκαλυφθεί η αλήθεια;

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ

Η Χρυσούλα Φραγγούλη γεννήθηκε στην Πάτρα και µεγάλωσε στην Αθήνα. Σπούδασε Οικονοµία και Διοίκηση και για κάποια χρόνια εργάστηκε σε αυτόν τον τοµέα. Το γράψιµο είναι για εκείνη ένα µέσο ώστε να δηµιουργεί ιστορίες µε αρχή, µέση και τέλος, όπως εκείνη επιθυµεί, µε σκοπό να χαρίσει ένα ευχάριστο ανάγνωσµα στους ανθρώπους που θα επιλέξουν να διαβάσουν τα βιβλία της. Τα τελευταία χρόνια µένει µε την οικογένειά της λίγο έξω απ’ την Αθήνα και ασχολείται αποκλειστικά µε τη συγγραφή ερωτικών μυθιστορημάτων.

ΝΟΡΑ ΠΥΛΟΡΩΦ ΓΙΑ ΤΟ "ΕΡΩΤΑΣ ΜΑΓΟΣ" ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ

 ΝΟΡΑ ΠΥΛΟΡΩΦ

για το "Έρωτας Μάγος"

από τις εκδόσεις Ελληνικά Γράμματα.

΄Ηταν τo 2004 που  η ζωή μου άλλαξε γιατί ξαφνικά    ανακάλυψα ότι αυτό που ήθελα να κάνω  ήταν να γράφω. Αναρωτήθηκα από τότε πολλές φορές πώς ζούσα τόσα χρόνια χωρίς να το έχω καταλάβει. Πώς μπόρεσαν οι άλλες επιλογές μου να ακυρώσουν ή να κουκουλώσουν αυτή τη λαχτάρα;

Η συγγραφή ξεκίνησε τυχαία και συμπτωματικά. Ήταν όμως σαν από χρόνια να όδευα προς τα εκεί. Άρχισε σαν θύμησες που ζητούσαν διέξοδο, στριμώχνονταν να βγουν στην  επιφάνεια, να ακουστούν. Και αυτές οι μνήμες ενεργοποίησαν διαδικασίες και εικόνες και φόβους και λέξεις και ήχους και βιώματα δικά μου και ιστορίες άλλων. Κι όταν έσπασε το φράγμα ή αν θέλετε ξεπέρασα τις αναστολές μου,  ζωντάνεψα τους ήρωές μου, πρόσθεσα, αφαίρεσα, σμίλεψα την πλοκή και έπλασα τη μοίρα τους 'Ηρωες  που εγώ δένομαι μαζί τους, με οδηγούν, με κατευθύνουν, μου υπαγορεύουν αυτά που θέλουν να πουν. Και ξέρουν καλύτερα από μένα το τέλος μιας ιστορίας.

Ο «'Ερωτας Μάγος» είναι το πέμπτο μου  βιβλίο. Ένα βιβλίο, όπου κυριαρχεί ο ερωτισμός.  Πολυπρόσωπο και πολυεπίπεδο, σκιαγραφεί τα ήθη κάποιων εποχών, περιγράφει οικογένειες που διατηρούν υποκριτικά την οικογενειακή επίπλαστη ισορροπία καμουφλάροντας εγωιστικές ανικανοποίητες ανάγκες και συγκρούσεις μη αναστρέψιμες και ιχνηλατεί στο πρόσωπο της βασικής ηρωίδας την προσπάθεια της γυναίκας να αυτονομηθεί απέναντι στην αντρική εξουσία και αλαζονεία.

Ο φακός όμως εστιάζει κυρίως  στη σχέση ανάμεσα στους δύο ήρωές μου, τον Θέμη και τη Βη, στους κρυφούς μηχανισμούς, στις παγίδες και στα αδιέξοδα που δημιουργούνται όταν οι ερωτικοί σύντροφοι εγκλωβίζονται στο παρελθόν τους, βιώνουν τον έρωτα σαν απειλή, φοβούνται να αναγνωρίσουν  τα συναισθήματά τους και   χρησιμοποιούν τη σωματική επαφή σαν εργαλείο κυριαρχίας.

«Ο «Έρωτας Μάγος» είναι μαγικός μόνο όταν οι άνθρωποι τον αφήνουν να κάνει τα μαγικά του, όταν αυτοί που επισκέπτεται τον καλωσορίσουν και τον αφήσουν να μεγαλουργήσει.

Ο δικός μου «'Ερωτας Μάγος» είναι υπομονετικός, εφευρετικός και πολύ πονηρός. Θα βοηθήσει άραγε να βρουν οι ήρωές μου αυτό που κυνηγούν;

Η ανάγνωση του βιβλίου με τον διάχυτο ερωτισμό, την ανατρεπτική πλοκή και  τις αναπάντεχες εξελίξεις γίνεται ερεθιστική περιπέτεια και αφορμή για προβληματισμό σχετικά με τις σχέσεις ανάμεσα στον Άντρα και στη Γυναίκα.

Δείτε περισσότερα για το βιβλίο και την συγγραφέα ΕΔΩ

Ένας πετυχημένος και γοητευτικός άντρας κάνει μια απρόσμενη πρόταση γάμου στη γραμματέα του, με την οποία έχει τυπική σχέση. Χωρίς να έχει προηγηθεί καμιά απολύτως ερωτική προσέγγιση μεταξύ τους. Η νεαρή γυναίκα προβάλλει αντίσταση στην αρχή, όμως παρά τη συναισθηματική του ψυχρότητα τον θέλει όσο τίποτε στον κόσμο. Αποδέχεται λοιπόν την πρότασή του και αρχίζει για τους δυο ένα επικίνδυνο παιχνίδι με τη φωτιά και μια αδιέξοδη σχέση κυριαρχίας και υποταγής. Η συμβίωσή τους θα φέρει στην επιφάνεια παλιές ρωγμές και αναπηρίες, σκοτεινά πάθη και τραυματικές εμπειρίες από το δικό του μυστηριώδες παρελθόν και την περίεργη σχέση του με τον δίδυμο αδελφό του και το δικό της αγεφύρωτο χάσμα με την ελλειμματική οικογένειά της. Οι εύθραυστες ισορροπίες όμως διαταράσσονται και αλλάζει το σκηνικό, με την ηρωίδα να διαχειρίζεται ό,τι την πόνεσε και τη στιγμάτισε, και να ορίζει πια αυτή τους κανόνες.

«Δείξε μου», του λέει, όπως του είχε πει ακόμα μια φορά, μόνο που τώρα είναι αλλιώς, τώρα πρέπει αυτός να δοκιμαστεί, πρέπει να την κάνει ευτυχισμένη, να της δείξει τα μυστικά του σμιξίματος, να λατρέψει το κορμί της, να είναι εκείνος που θα την κάνει γυναίκα. Γιατί είναι ο μόνος τρόπος για να την κρατήσει.

Η ανάγνωση του βιβλίου γίνεται μια συναρπαστική περιπέτεια, αλλά και αφορμή για προβληματισμό πάνω στις αχαρτογράφητες περιοχές της γυναικείας ταυτότητας

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ

Η Νόρα Πυλόρωφ γεννήθηκε και ζει στη Θεσσαλονίκη. Σπούδασε στο Ινστιτούτο Διερμηνέων-Μεταφραστών του Πανεπιστημίου της Χαϊδελβέργης γερμανικά, αγγλικά, ιταλικά και οικονομία. Εργάστηκε ως καθηγήτρια γερμανικής γλώσσας στο Ινστιτούτο Goethe, κυρίως σε τάξεις Ανώτατης Βαθμίδας. Ασχολήθηκε ιδιαίτερα με τη διδασκαλία της μετάφρασης. Μετέφρασε από τα γερμανικά μυθιστορήματα, ποιητικές συλλογές και διηγήματα. Υπήρξε βασική συνεργάτιδα του λογοτεχνικού περιοδικού  Ausblicke (1970-1979).

Το 2004 εκδόθηκε η συλλογή διηγημάτων της με τίτλο Καθρέφτες θαμποί. Τέσσερις ιστορίες και μια αληθινή. Στη συνέχεια κυκλοφόρησαν τα μυθιστορήματα Το διαμαντένιο Άλφα, Η ανάσα στο σβέρκο και Συνένοχοι.

Η ΜΑΡΙΑ ΠΑΠΑΔΑΚΗ ΔΙΑΒΑΖΕΙ "ΨΥΧΗΣ ΚΛΩΣΤΗ" ΤΗΣ ΒΑΣΙΛΙΚΗΣ ΔΙΑΜΑΝΤΗ ΑΦΟΥ!!!

 Προσέχουμε το σώμα, το τρέφουμε, το ντύνουμε, το παινεύουμε! Ξετυλίγουμε το δώρο κι ο νους μας είναι κολλημένος στο περιτύλιγμα. Πιο μέσα όμως, βαθύτερα, στα ενδότερα του , υπάρχει κάτι πιο σημαντικό που είναι πλασμένο από αέρινο υλικό, μα διαφεντεύει το σώμα αθόρυβα... ΨΥΧΗ το λένε και το έχουμε όλοι κι ας μην του δίνουμε ιδιαίτερη σημασία. Όταν νοσήσει όμως φωνάζει δυνατά, ουρλιάζει, και ξεκουφαίνει τη σάρκα που δεν αντέχει την πίεση της και αφήνεται, κουράζεται, μεταμορφώνεται σε άμορφη μάζα. Όλα αυτά θα τα συναντήσουμε στο εξαιρετικό βιβλίο της Βασιλικής Διαμαντή! Ένα μυθιστόρημα που κρούει το καμπανάκι στη σάρκα και την προειδοποιεί να μην κοιτάζει μόνο μέσα της μα να βλέπει κιόλας! Αδύναμη και δυνατή μαζί η κεντρική της ηρωίδα η Αλεξία, που συνειδητοποιεί πως δεν περνάνε όλα, και η κάθε νίκη επί ψυχής έχει το τίμημα της. Κι εκεί παίρνει τα ηνία της βασανισμένης της ζωής ένας λαμπρός επιστήμονας που δεν πειραματίζεται μόνο με τους ασθενείς του, αλλά βοηθάει με όλη τη σημασία της λέξης. Υπάρχει βέβαια κι ο αιώνιος έρωτας, που κάνει όπως πάντα τα θαύματα του. Τα λάθη των γονιών που πληρώνουν τα παιδιά τους σ' ένα μεγάλο μέρος της ζωής τους. Τα κρυμμένα κάτω από τα χαλιά προβλήματα που κάποια στιγμή αρχίζουν να μυρίζουν σαπιλα και τότε πρέπει κάποιος να τα σαρώσει και να τα πετάξει. Η γνώριμη στρωτή γραφή της Βασιλικής παιδεύει με την έννοια της διδαχής και παιδευεται με την έννοια της δυσκολίας που σίγουρα θα συνάντησε αφού καταπιάστηκε με ένα τόσο λεπτό και ντελικάτο θέμα. Και σίγουρα τη βρήκε την κλωστή της ψυχής που όταν δέσει γερά ανθρώπους και συναισθήματα γίνεται δυνατή κι ανίκητη! "Ψυχής κλωστή"! Ένα βιβλίο που με κέρδισε, με συνάρπασε, με δίδαξε! Ένα μεγάλο μπράβο αγαπημένη μου Βασιλική Διαμαντή!

Δεν είναι το αίμα που ενώνει τους ανθρώπους… Είναι η αύρα των ψυχών που, σαν αόρατη κλωστή, τους δένει μεταξύ τους. Λαμπερή σαν ήλιος πρωινός και σαν φεγγάρι το βραδάκι, πάλλεται δίνοντας ρυθμό σε δυο
καρδιές, σβήνοντας τον χρόνο και τις αποστάσεις. Ο πόνος σημάδεψε ένα κορίτσι από την ημέρα που γεννήθηκε ή ίσως το σημάδεψε πολύ πριν γεννηθεί. Πόσα μπορεί ν’ αντέξει η ψυχή του; Κι αν δεν αντέξει και λυγίσει; Μπορεί με μια ψυχής κλωστή να ράψει τις πληγές της και να επιστρέψει στο φως και στη ζωή; «Είναι και κάποιες μάχες που δεν κερδίζονται. Όσο και να παλέψεις, όσο και να ματώσεις, είναι κάποια φρούρια που παραμένουν απόρθητα και κάποιες πόρτες που δεν μπορείς ν’ ανοίξεις, γιατί κανένα απ’ τα κλειδιά που κρατάς δεν θα μπορέσει να τις ξεκλειδώσει. Αλλά εσύ να το παλεύεις για ν’ ανοίξουν! Ξέρω πολύ καλά πως πονάει να είσαι διαφορετικός, γιατί η μοίρα, η ζωή και η κληρονομιά άφησαν ένα σημάδι πάνω σου να ξεχωρίζεις… Όμως, εσύ να ονειρεύεσαι… Ξέρω, πονάει να παλεύεις με εφιάλτες και σκιές αλλά δεν γίνεται ν’ αλλάξουν όλα. Και να θυμάσαι, Αλεξία… Δεν περνάνε όλα, καρδούλα μου, και μην ακούς τι λένε… Ούτε νικάς τα πάντα, αλλά εσύ να προσπαθείς να τα νικήσεις! Εσύ να μάχεσαι για την αγάπη…»

ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΤΣΕΜΠΕΡΛΙΔΟΥ ΓΙΑ ΤΟ "ΨΥΧΙΚΗ ΒΙΤΑΜΙΝΗ" ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΨΥΧΟΓΙΟΣ

 ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΤΣΕΜΠΕΡΛΙΔΟΥ 

για το "ΨΥΧΙΚΗ ΒΙΤΑΜΙΝΗ"

από τις εκδόσεις ΨΥΧΟΓΙΟΣ.

 

Ποια είναι η πρώτη φορά που θυμάσαι να έχεις πει στον εαυτό σου: «καλά, εγώ ήμουν αυτή (ή αυτός) που τότε δεχόμουνα να μου μιλάνε έτσι;» Που σημαίνει ότι τώρα δεν δέχεσαι να σου μιλάει κάποιος υποτιμητικά ή να ανακατεύεται στα προσωπικά σου.

Όλοι μας έχουμε μια φωνή σήμερα που μας θυμίζει ότι χτες, πριν δύο χρόνια, κάποτε, σκεφτόμασταν διαφορετικά. Εμένα, η φωνή μέσα στο μυαλό μου, μου λέει: «καλά, πώς πίστευες τότε ότι για να σε αγαπάνε οι φίλοι σου, πρέπει να μαγειρέψεις 13 φαγητά στη γιορτή των γενεθλίων σου;»

Και πολλά τέτοια ακόμα που με τον καιρό, ευτυχώς οι περισσότεροι από εμάς, έχουμε καταφέρει να αλλάξουμε. Παρατηρώ πως έχω αλλάξει συνήθειες, πεποιθήσεις, νοοτροπία, συμπεριφορά ακόμα και στάση ζωής.

Αυτή μου την εμπειρία αλλαγών με νέα ξεκινήματα στον τρόπο που βλέπω διαφορετικούς τομείς της ζωής ή πτυχές του χαρακτήρα μου, είναι η έμπνευσή μου για το βιβλίο μου «Ψυχική Βιταμίνη». Κάνοντας το restart που ονειρευόμαστε για τον εαυτό μας, γινόμαστε πιο ευτυχισμένοι.

Πιστεύω ότι οι άνθρωποι δεν είναι φτιαγμένοι από πεντελικό μάρμαρο, αλλά από πλαστελίνη. Είμαστε εύπλαστοι γιατί χρειάζεται να επιβιώσουμε, να είμαστε μέλη της κοινωνίας, για να μη χαλάμε άλλο πια τη ζαχαρένια μας και να υποφέρουμε. Χρειαζόμαστε αυτά τα νέα ξεκινήματα, που τα περιγράφω στο βιβλίο.

Συχνά στη ζωή μας χρειάζεται να κάνουμε μικρά ή μεγάλα, μερικά ή ολικά restart. Επανεκκινήσεις, που μάλιστα έγιναν επίκαιρες, χάρη στην ανάγκη για επανεκκίνηση της ζωής μας μετά από την επιδημία που σάρωσε την κοινωνία.

Κάθε αρχή του χρόνου, δίνουμε στον εαυτό μας υποσχέσεις για μια νέα αρχή. Αλλά και κάθε φθινόπωρο, όταν επιστρέφουμε φρέσκοι από τις διακοπές. Και όχι μόνο. Μερικές φορές, το καμπανάκι που μας αφυπνίζει, μπορεί να είναι μια αδικία στη δουλειά, η διάγνωση του γιατρού, μια ημερομηνία γενεθλίων-ορόσημο, η απώλεια ενός αγαπημένου προσώπου, η συνειδητοποίηση των οικονομικών μας ή η επιτυχημένη επιχειρηματική ιδέα που ακούσαμε τυχαία και μας ενέπνευσε.

Μια δύναμη μας σπρώχνει να κάνουμε επανεκκίνηση, ένα νέο ξεκίνημα και να αλλάξουμε σελίδα σε εκείνο τον τομέα της ζωής μας που θεωρούμε ότι αξίζουμε κάτι καλύτερο. Ποτέ δεν είναι αργά να χάσουμε τα περιττά κιλά, να σταματήσουμε το κάπνισμα, να ξεκινήσουμε κάτι δικό μας, να κάνουμε το μεταπτυχιακό που αναβάλλαμε, να βρούμε την αγάπη, να τα ξαναβρούμε με την οικογένειά μας, να θέσουμε αυστηρότερα όρια στις σχέσεις με τους φίλους μας για να αυτοπροστατευτούμε.

Με το βιβλίο «Ψυχική Βιταμίνη», θέλω να ανεβάσω την ψυχολογία των αναγνωστών. Τους ενθαρρύνω να κάνουν νέα ξεκινήματα στις συνθήκες της ζωής τους, με νέες συνήθειες, νέες συμπεριφορές, να διαμορφώσουν νέα στάση απέναντι στα γεγονότα που τους συμβαίνουν και να αλλάξουν, αν χρειάζεται, τις πτυχές του χαρακτήρα τους που δεν τους ικανοποιούν πια.

Κατέγραψα, λοιπόν, 60+1 ιδέες, και τις θεωρώ τονωτικές βιταμίνες, για τομείς της ζωής ή σημεία ή ευκαιρίες στις οποίες μπορούμε να κάνουμε τη δική μας επανεκκίνηση. Ο σπόρος που υπάρχει μέσα στην κάθε ιδέα, μας τονώνει με θάρρος και σοφία, ώστε να πραγματοποιήσουμε τις αλλαγές που υποσχεθήκαμε στον καθρέφτη μας, ακόμα κι αν κάποιοι πάνε να μας σαμποτάρουν. Δεν χρειάζεται να τις κάνουμε όλες μαζί, μπορούμε να αρχίσουμε με αυτές που μας είναι πιο εύκολες.

Η «Ψυχική Βιταμίνη» μας παρακινεί να κάνουμε πράξη, με τη θέλησή μας, τις αλλαγές που όλο μελετάμε και συχνά αναβάλουμε. Ποτέ δεν θα είμαστε 100% έτοιμοι να τις εφαρμόσουμε, πάντα θα υπάρχουν γύρω μας περισπασμοί. Δεν θα βρούμε ποτέ την τέλεια στιγμή να τις ξεκινήσουμε. Ας δώσουμε μια ευκαιρία στον εαυτό μας, να προχωρήσει σε μια προσωπική επανεκκίνηση, αφήνοντας την άνεση της ρουτίνας, έστω κι αν είμαστε έτοιμοι μόνο κατά 67%. Ακόμα κι αν, στην αρχή, περάσουμε από ένα στάδιο αντίστασης και δυσφορίας, με το να επιμένουμε στην απόφασή μας αυτή, στο τέλος θα είμαστε ευτυχισμένοι, αφού θα έχουμε καταφέρει αυτό που πάντα θέλαμε.

Το βιβλίο που έγραψα, μας κινητοποιεί να πραγματοποιήσουμε τις αλλαγές που μας ταιριάζουν, για να γίνουμε η καλύτερη εκδοχή του εαυτού μας, γιατί το αξίζουμε ΑΦΟΥ...

Όλοι αξίζουμε να είμαστε η καλύτερη εκδοχή του εαυτού μας και μακάρι το βιβλίο να μας παρακινήσει να γίνουμε, τελικά, αυτό που πάντα ονειρευόμασταν.

Δείτε περισσότερα για το βιβλίο και την συγγραφέα ΕΔΩ

Πέφτεις στα πατώματα όταν αποτυγχάνεις;
Ξαναζείς με τη φαντασία σου τα αρνητικά σχόλια των άλλων;
Πιστεύεις ότι χρειάζεται να αποδεικνύεις συνεχώς την αξία σου;
Παίρνεις προσωπικά ό,τι σου συμβαίνει;
Μήπως ήρθε η στιγμή να κάνεις μια επανεκκίνηση; Ένα restart που θα σε βοηθήσει να γίνεις η καλύτερη εκδοχή του εαυτού σου;
Η Κατερίνα Τσεμπερλίδου, συγγραφέας του βιβλίου ΨΥΧΙΚΗ ΜΠΟΥΓΑΔΑ, μας φέρνει τώρα με την ΨΥΧΙΚΗ ΒΙΤΑΜΙΝΗ 60 + 1 δυναμωτικές ιδέες, που θα μας οπλίσουν με θάρρος και σοφία, για να επαναπροσδιορίσουμε τον εαυτό μας, να μπορέσουμε να αλλάξουμε τις συνήθειές μας, τον τρόπο που σκεφτόμαστε τα εμπόδια της ζωής, τη στάση μας απέναντι στις σχέσεις μας, τις αντιδράσεις μας στα γεγονότα. Αν ακολουθήσουμε τις ιδέες του βιβλίου σε διαφορετικούς τομείς της ζωής μας, θα προχωρήσουμε σε ένα restart, μια επανεκκίνηση. Θα καταφέρουμε να πραγματοποιήσουμε τις αλλαγές που πάντα θέλαμε και που υποσχεθήκαμε στον καθρέφτη μας. Αν αλλάξουμε εμείς, θα αλλάξει και η ζωή μας και θα γίνει πιο ευτυχισμένη.
ΕΝΑ ΒΙΒΛΙΟ ΠΟΥ ΜΑΣ ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΕΙ ΝΑ ΠΡΑΓΜΑΤΟΠΟΙΗΣΟΥΜΕ ΤΙΣ ΑΛΛΑΓΕΣ ΠΟΥ ΜΑΣ ΤΑΙΡΙΑΖΟΥΝ, ΓΙΑ ΝΑ ΓΙΝΟΥΜΕ Η ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΕΚΔΟΧΗ ΤΟΥ ΕΑΥΤΟΥ ΜΑΣ. ΓΙΑΤΙ ΤΟ ΑΞΙΖΟΥΜΕ.

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ

Η ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΤΣΕΜΠΕΡΛΙΔΟΥ είναι συγγραφέας, happiness blogger, inspirational speaker και πιστεύει στη θετική σκέψη. Είναι δημιουργός δύο ιστότοπων, του tsemperlidou.gr, με θέμα του την ευτυχία, και του vivlio.gr, όπου παρουσιάζει τα βιβλία που διαβάζει. Ταυτόχρονα, είναι ομιλήτρια στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, με θέματα την ευτυχία, τις γυναίκες, την ηγεσία και την επικοινωνία. Λατρεύει τα βιβλία και τα ταξίδια. Η Κατερίνα Τσεμπερλίδου σπούδαζε νομικά, αλλά από μια σύμπτωση βρέθηκε στον χώρο της διαφήμισης. Εργάστηκε σε μία από τις μεγαλύτερες διαφημιστικές εταιρείες της Ελλάδας ως κειμενογράφος, διευθύντρια δημιουργικού
και πρόεδρος. Δημιούργησε πάνω από 500 διαφημιστικές καμπάνιες και τα σλόγκαν της έχουν γράψει ιστορία. Έχει κερδίσει, μαζί με την ομάδα της, 324 διαφημιστικά βραβεία στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Έχει γράψει 12 βιβλία (μυθιστορήματα, διηγήματα, βιβλία αυτογνωσίας), πολλά από τα οποία έχουν γίνει μπεστ σέλερ. Το πρώτο της μπεστ σέλερ, η συλλογή διηγημάτων ΟΧΙ ΠΙΑ SEX, ΜΟΝΟ ΦΙΛΟΙ, προκάλεσε αίσθηση, ταράζοντας τα νερά στους λογοτεχνικούς κύκλους. Το βιβλίο Η ΕΥΤΥΧΙΑ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟΦΑΣΗ δημιούργησε μια νέα τάση στην Ελλάδα για τον θετικό τρόπο ζωής.