Βιβλιο

Βιβλιο
ΜΕ αρέσει το βιβλίο ΑΦΟΥ!!! και η αγάπη μου αυτή με ώθησε στη δημιουργία αυτού του ιστολογίου όπου θα μοιράζομαι την αγάπη μου αυτή παρουσιάζοντας σας τις απόψεις μου για τα βιβλία που με ταξιδεύουν καθώς και προτάσεις ,νέες κυκλοφορίες καθιερωμένων και πρωτοεμφανιζόμενων συγγραφέων καθώς και βιβλιοπαρουσιάσεις στην πόλη μου Θεσσαλονίκη ΑΦΟΥ !!!

Πέμπτη 25 Φεβρουαρίου 2021

ΠΗΝΕΛΟΠΗ ΚΟΥΡΤΖΗ ΓΙΑ ΤΟ "ΤΟ ΚΟΡΙΤΣΙ ΜΕ ΤΟ ΣΑΛΙΓΚΑΡΙ" ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΨΥΧΟΓΙΟΣ


 ΠΗΝΕΛΟΠΗ ΚΟΥΡΤΖΗ

για το "ΤΟ ΚΟΡΙΤΣΙ ΜΕ ΤΟ ΣΑΛΙΓΚΑΡΙ"

από τις εκδόσεις ΨΥΧΟΓΙΟΣ.








«Από όλα τα καλοκαίρια σου, ένα δεν θα το ξεχάσεις ποτέ.»

 

Δεν είναι τυχαία αυτή η φράση και δεν την διάλεξα να συνοδεύει το βιβλίο αυτό απλώς γιατί συνοψίζει την πλοκή και το συναίσθημα σε μία φράση…

Αντίθετα. Είναι η φράση που έβγαινε αβίαστα από κάθε στόμα που μου διηγήθηκε την ιστορία του στα Μάταλα της Κρήτης, στην παραλία της αγάπης.

«Ήταν το καλοκαίρι μου, που δεν θα ξεχάσω ποτέ.» Όλοι έλεγαν το ίδιο από τους αφηγητές μου και τους ανθρώπους που συμμετείχαν στην έρευνα μου. Έλληνες, Ευρωπαίοι, Ασιάτες, Αμερικάνοι. Όλοι. Άνθρωποι από όλη την υφήλιο με κοινό στοιχείο ένα καλοκαίρι στην πιο ξέγνοιαστη παραλία του κόσμου.

Και κάπως έτσι την γνώρισα και εγώ. Και ένιωσα το ίδιο. Πως το καλοκαίρι μου εκεί δεν θα το ξεχάσω ποτέ.

Και κάπου εκεί κλείδωσε και η ιστορία της Υπατίας. Ενός κοριτσιού, το 1969, που καταφθάνει από το Λονδίνο όπου σπουδάζει Ιατρική, για να συναντήσει τον Χάρι, ένα νεαρό γιατρό Χίπι, που την γοήτευσε και την κάλεσε στα Μάταλα. Σε ένα μέρος, φημισμένο σε όλο τον κόσμο για το κοινόβιο των παιδιών των λουλουδιών που ζούσαν εκεί, αλλά άγνωστο για την ίδια και τις καταβολές της.

Και κάπου εκεί, μόλις η Υπατία αντικρύζει το μωβ της παραλίας των Ματάλων, ξεκινάει μία από τις πιο περίεργες και όμορφες ιστορίες που έχει να διηγηθεί ο τόπος μας.

Μία ολόκληρη κοινωνία από νέους, επαναστάτες, ονειροπόλους, λάτρεις της αγάπης και της ελευθερίας ανάμεσα στην παραδοσιακή κοινωνία της Κρήτης. Ένα ιδιαίτερο χαρμάνι ανθρώπων και καρδιών που δημιουργούν μέρες και νύχτες που καμία δεν μοιάζει με την άλλη και που βάζουν απανωτές σφραγίδες στις ψυχές όπως τα κύματα στους βράχους όταν χτυπάνε πάνω τους.

Και ανάμεσα ένας έρωτας, μονόπλευρος αλλά αποφασισμένος να ανθίσει, γεγονότα που συνταράζουν την παραλία και τα γύρω χωριά, ακραίες καταστάσεις ανάμεσα στα παιδιά των λουλουδιών και την δικτατορία, αφιερώματα στα μεγάλα περιοδικά του εξωτερικού που κάνουν τους απανταχού Χίπις να καταφθάνουν ορδές από παντού, τραγούδια γραμμένα από την Τζόνι Μίτσελ και τον Μπόμπ Ντύλαν, φωτιές και κιθάρες με τις νότες των Μπίτλς, ο Έλβις Πρίσλει να ντύνει ρομαντικά ηλιοβασιλέματα. Και ένα έγκλημα που αλλάζει τα πάντα.

Τα παιδιά των λουλουδιών, συνήθιζαν να βάζουν λουλούδια στις κάννες των όπλων για να δείξουν την αποστροφή τους στην βία.

Και όταν αυτή η βία ήρθε και άπλωσε την σκιά της στην παραλία τους, δεν έφτανε κανένα λουλούδι και κανένα τραγούδι τους να πάρει πίσω τους την μοίρα που οδήγησε το κορίτσι με το σαλιγκάρι κοντά τους.

Ήταν το καλοκαίρι του ’69.

Και αυτό το καλοκαίρι η Υπατία δεν θα το ξεχάσει ποτέ.

Ο Χάρι δεν θα το ξεχάσει ποτέ.

Εγώ που το έζησα μέσα από το βιβλίο, δεν θα το ξεχάσω ποτέ.

Οι εκατοντάδες χιλιάδες κόσμου που φτάνουν κάθε χρόνο σε αυτή την χρονοκάψουλα, την παραμυθοχώρα, δεν θα το ξεχάσουν ποτέ.

Εύχομαι ούτε και εσείς.

Πηνελόπη

Δείτε περισσότερα για το βιβλίο και την συγγραφέα ΕΔΩ


«Σε θέλω δικό μου. Δεν αντέχω πια να σε μοιράζομαι. Προτιμώ να μη σε έχω καθόλου αν δεν ανήκεις μόνο σε εμένα».
Ο τόνος ήταν απολογητικός, η φράση απλή και χιλιοειπωμένη. Όμως καμία δεν είχε τολμήσει να του το πει μέχρι εκείνη τη στιγμή. Αλλά του το είπε. Εκείνη. Το κορίτσι με το σαλιγκάρι.

Έφτασε στο αεροδρόμιο του Ελληνικού από το Λονδίνο στις 26 Μαρτίου του 1969. Έφτασε κρατώντας στη χούφτα της ένα μικρό, πληγωμένο σαλιγκάρι. Και από εκεί, πάντα με το μικρό σαλιγκάρι προστατευμένο στην κλειστή παλάμη της, πήγε στα Μάταλα. Εκεί όπου της είχαν υποσχεθεί ότι βρισκόταν ο παράδεισος της φύσης. Και των χίπηδων. Στα Μάταλα, τον παράδεισο της ελευθερίας. Και της Τζόνι Μίτσελ. Και του Χάρι. Προπαντός του Χάρι. Έμεινε μέχρι τον Μάιο του 1969, περιμένοντας, μαζί με τα παιδιά των λουλουδιών από όλο τον κόσμο, το καλοκαίρι της αγάπης. Μα αυτό δεν ήρθε ποτέ... Γιατί εκείνο τον Μάιο έγινε ό,τι έγινε.

Ένα μυθιστόρημα για ένα κορίτσι, που πίστευε πως η μεγαλύτερη ελευθερία της καρδιάς είναι να μπορεί να ανήκει, και για ένα αγόρι, που δεν μπορούσε να ερωτευτεί. Στην πιο ξέγνοιαστη παραλία του κόσμου, τα φημισμένα Μάταλα. Κάτω από τον μοναδικό ήλιο της Κρήτης, με τον αέρα της Αφρικής να φυσάει στο Λιβυκό Πέλαγος, διώχνοντας μακριά τις ιστορίες της τότε καθωσπρέπει κοινωνίας.

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ
Η ΠΗΝΕΛΟΠΗ ΚΟΥΡΤΖΗ γεννήθηκε στην Άρτα και μεγάλωσε στην Αθήνα. Σπούδασε Βιοτεχνολογία και εργάστηκε επί σειρά ετών στον ιδιωτικό τομέα. Σήμερα δραστηριοποιείται στον επιχειρηματικό χώρο και παράλληλα ασχολείται με τη συγγραφή, που αποτελεί και τη μεγάλη αγάπη της. Έχει ταξιδέψει αρκετά, μιλάει τέσσερις γλώσσες και ερασιτεχνικά ασχολείται με το αργεντίνικο τάνγκο. Είναι παντρεμένη και έχει έναν γιο. Έχει διακριθεί σε διαγωνισμούς ποίησης και έχει γράψει θεατρικά έργα. 






Τετάρτη 24 Φεβρουαρίου 2021

ΤΟ ΚΟΡΙΤΣΙ ΜΕ ΤΟ ΣΑΛΙΓΚΑΡΙ-ΠΗΝΕΛΟΠΗ ΚΟΥΡΤΖΗ-ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΨΥΧΟΓΙΟΣ


ΜΕ αρέσει το βιβλίο ΑΦΟΥ, και όπως έχω ξαναγράψει ΜΕ αρέσει πολύ η γραφή και οι ιστορίες της Πηνελόπης Κουρτζή και σπεύδω να διαβάσω κάθε δημιούργημα της!!!

Έναυσμα για το νέο της βιβλίο, όπως αναφέρει στην εισαγωγή του , ήταν ένα κορίτσι με το οποίο συνταξίδευε στο αεροπλάνο και κρατούσε στα χέρια του ένα μικρό πληγωμένο σαλιγκάρι  και η επιθυμία της να γράψει για την πιο ξέγνοιαστη παραλία του κόσμου στην οποία έγινε πράξη το καλοκαίρι της αγάπης! Την παραλία που συνδέθηκε με τους χίπηδες, με την αθωότητα, την αγνότητα, την αγάπη, την ανεμελιά, την ελευθερία (σελ.10) τα Μάταλα της Κρήτης !

Ένα μυθιστόρημα για ένα κορίτσι που πίστευε πως η μεγαλύτερη ελευθερία της καρδιάς είναι να μπορεί να ανήκει, κι ένα αγόρι που δεν μπορούσε να ερωτευτεί, που ζούσε για το σήμερα !
Μάρτιος του 1969 η Υπατία ταξιδεύοντας  από το Λονδίνο-στο οποίο σπουδάζει γιατρός - στην Αθήνα, θα γνωρίσει στο αεροδρόμιο τον Χάρι που είναι γιατρός, θα την βοηθήσει να βρει φαρμακείο για το ...πληγωμένο σαλιγκάρι που κρατά στη χούφτα της, θα  την κερδίσει με το χαμόγελο και την ευγένεια του και γοητευμένη ( ή μήπως να πω κεραυνοβολημένη) από την παρουσία του θα αποδεχθεί την πρόταση-πρόσκληση του για μια εκδρομή στον τόπο όπου εργάζεται και ζει, στα Μάταλα της Κρήτης.
Εκεί η Υπατία, Πάτυ όπως θα την "βαφτίσει" ο Χάρι, θα γνωρίσει τη μεγάλη "οικογένεια" του Χάρι τους χίπιδες, θα  μαγευτεί από τη μοναδική αυτή παραλία με τις διάσημες σπηλιές, το ξεχωριστό μωβ ηλιοβασίλεμα της , τα τραγούδια γύρω από τις φωτιές και θα μείνει ως το Μάιο να περιμένει μαζί με τα παιδιά των λουλουδιών το καλοκαίρι της αγάπης, το οποίο όμως για την Υπατία δεν ήρθε ποτέ!Ένα αποτρόπαιο έγκλημα θα συγκλονίσει την τοπική κοινωνία και η Υπατία θα βρεθεί στο μάτι του Κυκλώνα μια και οι εμπλεκόμενοι στο έγκλημα αυτό, συνδέονται με το παρελθόν της!

Η συγγραφέας με την ξεχωριστή, γλαφυρή, κινηματογραφική  γραφή της με ταξίδεψε μοναδικά σε μια περιοχή που εδώ και χρόνια επιθυμώ να επισκεφτώ, εντάθηκε η επιθυμία μου αυτή, αλλά ταυτόχρονα μου δημιουργήθηκε η αίσθηση πως "έζησα" κι εγώ εκεί όλες τις μαγικές εκείνες στιγμές την άνοιξη του 1969.Κοιμήθηκα μαζί με την Πάτυ στις σπηλιές, αντίκρυσα μοναδικά μωβ ηλιοβασιλέματα, τραγούδησα γύρω από φωτιές τραγούδια της Τζόνι Μίτσελ, των Μπήτλς , μου έκανε κι εμένα τατουάζ ο Τσάρλι ένα υπέροχο σχέδιο της Νατάλια, απόλαυσα τους χυμούς και τις λιχουδιές που ετοίμαζε η Μάμα, ήμουν καλεσμένη σ'έναν γάμο που έγινε στην παραλία, γνώρισα ανθρώπους απ'όλο τον κόσμο ...

Το μυθιστόρημα αυτό της κ.Κουρτζή εκτός από το μοναδικό ταξίδι στο χώρο και το χρόνο, στα Μάταλα του 1969, ήταν κι ένα  ταξίδι στο χώρο των συναισθημάτων μια και είναι ένα ξεχωριστό ψυχογράφημα πολλών και διαφορετικής ψυχοσύνθεσης ανθρώπων, κάποιους από τους οποίους ο αναγνώστης, θα θαυμάσει, θα αγαπήσει κι άλλους θα αντιπαθήσει. Προσωπικά, βρήκα πως έχω αρκετά κοινά στοιχεία με την Πάτυ, μια και  συχνά κλείνομαι στο καβούκι μου και δεν μοιράζομαι εύκολα τα συναισθήματα μου, την  θαύμασα  που τόλμησε να πει στον Χάρι "Σε θέλω δικό μου. Δεν αντέχω πια να σε μοιράζομαι .Προτιμώ να μη σε έχω καθόλου αν δεν ανήκεις μόνο σε εμένα." αν και ήξερε πως ο Χάρι ήταν υπέρ των ελεύθερων σχέσεων, με γοήτευσε κι εμένα η προσωπικότητα του Χάρι, αγάπησα τον Λιο , θα ήθελα για φίλους τον Σόλωνα και την Καλάμιτι Τζέιν , να κάνω παρέα με την Λέμον, ενώ δεν θα ήθελα καν  να γνωρίζω ανθρώπους όπως ο Γιώργος, ο Δημητρός, η Άλμα....

Ευχαριστώ Πηνελόπη για το υπέροχο ταξίδι, ευχαριστώ που έφερες το καλοκαίρι σ'ένα χειμώνα που διαρκεί ένα χρόνο τώρα, ένα καλοκαίρι που δεν θα ξεχάσω ποτέ και που ανυπομονώ να το ζήσω κάποια στιγμή εκεί που το έζησαν η Πάτυ, ο Χάρι και τ'άλλα παιδιά!!!
Συστήνεται ανεπιφύλακτα ΑΦΟΥ!!!




Λίγα λόγια για το βιβλίο

«Σε θέλω δικό μου. Δεν αντέχω πια να σε μοιράζομαι. Προτιμώ να μη σε έχω καθόλου αν δεν ανήκεις μόνο σε εμένα».
Ο τόνος ήταν απολογητικός, η φράση απλή και χιλιοειπωμένη. Όμως καμία δεν είχε τολμήσει να του το πει μέχρι εκείνη τη στιγμή. Αλλά του το είπε. Εκείνη. Το κορίτσι με το σαλιγκάρι.

Έφτασε στο αεροδρόμιο του Ελληνικού από το Λονδίνο στις 26 Μαρτίου του 1969. Έφτασε κρατώντας στη χούφτα της ένα μικρό, πληγωμένο σαλιγκάρι. Και από εκεί, πάντα με το μικρό σαλιγκάρι προστατευμένο στην κλειστή παλάμη της, πήγε στα Μάταλα. Εκεί όπου της είχαν υποσχεθεί ότι βρισκόταν ο παράδεισος της φύσης. Και των χίπηδων. Στα Μάταλα, τον παράδεισο της ελευθερίας. Και της Τζόνι Μίτσελ. Και του Χάρι. Προπαντός του Χάρι. Έμεινε μέχρι τον Μάιο του 1969, περιμένοντας, μαζί με τα παιδιά των λουλουδιών από όλο τον κόσμο, το καλοκαίρι της αγάπης. Μα αυτό δεν ήρθε ποτέ... Γιατί εκείνο τον Μάιο έγινε ό,τι έγινε.

Ένα μυθιστόρημα για ένα κορίτσι, που πίστευε πως η μεγαλύτερη ελευθερία της καρδιάς είναι να μπορεί να ανήκει, και για ένα αγόρι, που δεν μπορούσε να ερωτευτεί. Στην πιο ξέγνοιαστη παραλία του κόσμου, τα φημισμένα Μάταλα. Κάτω από τον μοναδικό ήλιο της Κρήτης, με τον αέρα της Αφρικής να φυσάει στο Λιβυκό Πέλαγος, διώχνοντας μακριά τις ιστορίες της τότε καθωσπρέπει κοινωνίας.



ΣΟΦΙΑ ΑΛΕΞΙΟΥ ΓΙΑ ΤΟ " "Η ΕΛΛΗ ΚΑΙ Ο ΕΡΜΗΣ ΤΑΞΙΔΕΥΟΥΝ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ" ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΨΥΧΟΓΙΟΣ


 ΣΟΦΙΑ ΑΛΕΞΙΟΥ

για το "Η ΕΛΛΗ ΚΑΙ Ο ΕΡΜΗΣ ΤΑΞΙΔΕΥΟΥΝ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ"

από τις εκδόσεις ΨΥΧΟΓΙΟΣ.







Καλησπέρα! Είμαι η Σοφία και χαίρομαι που βρίσκομαι στην παρέα σας.

Το Νοέμβριο κυκλοφόρησε το πρώτο μου βιβλίο «Η Έλλη και ο Ερμής ταξιδεύουν στην Ελλάδα» από τις Εκδόσεις Ψυχογιός και η χαρά μου ήταν απερίγραπτη! Πρόκειται για ένα βιβλίο που ξεκίνησε σαν ένα λεύκωμα διακοπών αφιερωμένο στην κόρη μου το οποίο μεγάλωσε και χώρεσε μέσα όλες τις εκδρομές που ήθελα να κάνουμε παρέα. Έτσι προέκυψε ένας ταξιδιωτικός οδηγός για παιδιά γεμάτος εικόνες, μύθους, σπάνια ζώα και φυτά, αρχαίους θεούς και κρυμμένους θησαυρούς. Η Έλλη κι ο Ερμής, ένας σκύλος με οικολογική συνείδηση και ένα μυρμήγκι με καημό να δει την έκτη Καρυάτιδα δίπλα στις αδελφές της μας ταξιδεύουν από την Αθήνα και τα μνημεία της μέχρι το Σούνιο, τον Αργοσαρωνικό, την Πελοπόννησο και την Κρήτη. Εκτός από την αξία της ιστορίας και του πολιτισμού θέλησα να αποτυπώσω στα κειμενάκια του έννοιες όπως είναι ο πολιτισμός, η φιλία, η διαφορετικότητα, η ομορφιά, η ευτυχία με απλό τρόπο ώστε να περάσουν στα παιδιά πιο πολύ σαν εικόνες. Εκεί ήρθε και με συμπλήρωσε η εξαιρετική εικονογράφηση της Αλεξίας Λουγιάκη και η έμπειρη οπτική της εκδότριάς μου Δομινίκης Σάνδη. Εύχομαι διαβάζοντας το βιβλίο  να ταξιδέψουμε όλοι μαζί στις ομορφιές της Ελλάδας και να αποκτήσουν τα παιδιά ένα κίνητρο να μας μιλήσουν για τα μέρη που θέλουν να επισκεφτούν και να μας ξεναγήσουν. Να νιώσουν πως συμμετέχουν έμπρακτα στην οργάνωση, να ενδιαφερθούν για την ιστορία τους και να την αγαπήσουν μέσα από ωραίες εμπειρίες. Τώρα που δεν μπορούμε να μετακινηθούμε ελεύθερα είναι πιο σημαντικό από ποτέ να δώσουμε στα παιδιά «ορίζοντες» διαβάζοντας βιβλία που μπορούν να σε ταξιδέψουν όπου θέλει η καρδιά μόνο με τη φαντασία. Να κάνουμε όμορφα σχέδια για το μέλλον εστιάζοντας στις αληθινές χαρές της ζωής – έναν περίπατο στη φύση, ένα ηλιοβασίλεμα, μια ωραία συζήτηση με φίλους γιατί όπως μας λέει και ο Ντίνος στο βιβλίο μας «Στα πιο μικρά και πιο απλά βρίσκεται η ευτυχία» και «όλα τελειώνουν κάποια στιγμή. Όρεξη να έχεις να ζεις! Να ταξιδεύεις, να χαίρεσαι τη φύση! Μέχρι την επόμενη περιπέτεια, αντίο εξερευνητές! Είναι ώρα να πάμε σπίτι!»

Σας ευχαριστώ πολύ για την φιλοξενία ΑΦΟΥ!!!

Με εκτίμηση

Σοφία Αλεξίου

Δείτε περισσότερα για το βιβλίο και την συγγραφέα ΕΔΩ


Ένας ταξιδιωτικός οδηγός της Ελλάδας για μικρά και μεγάλα παιδιά!
Η Έλλη και ο Ερμής φωνάζουν «Ζήτω οι διακοπές» και κάνουν όλο εκδρομές! Στα ταξίδια τους έχουν μαζί τον σκύλο τους, τον Ντίνο, που είναι μέγας οικολόγος, κι ένα μυρμήγκι που κάνει όλο σκανταλιές! Ελάτε να εξερευνήσουμε μαζί τους την Ελλάδα! Να ανακαλύψουμε νέα μέρη, μνημεία, σπάνια ζώα και φυτά, σύγχρονα σπορ, ιστορίες της ελληνικής μυθολογίας και κρυμμένους αρχαίους θησαυρούς! Στην περιπέτεια αυτή η παρέα ξεκινάει από την Αθήνα και ταξιδεύει από το Σούνιο και τον Αργοσαρωνικό μέχρι την Πελοπόννησο και την Κρήτη!
Σακίδιο, νερό, φωτογραφική και φύγαμε, εξερευνητές!

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ
Η ΣΟΦΙΑ ΑΛΕΞΙΟΥ τρελαίνεται για ταξίδια και βιβλία, που στο μυαλό της είναι το ίδιο και το αυτό! Στις σπουδές της πήρε γερές δόσεις φιλοσοφίας, παιδαγωγικής και ψυχολογίας κι ασχολήθηκε με την εκπαίδευση, όπου γνώρισε πολλά παιδιά και ένιωσε τυχερή. Κάποια χρόνια μετά δοκίμασε και τη δημοσιογραφία. Έγραψε για ταξίδια, για ωραία φαγητά και συνεργάστηκε εθελοντικά με ΜΚΟ για τα παιδιά. Η ζωή τής χάρισε εμπειρίες, ανθρώπους που την αγαπούν και μία κόρη πολύ διασκεδαστική. Αυτό είναι το πρώτο της βιβλίο. Πιστεύει πως είναι σημαντικό να κυνηγάς τα όνειρά σου γιατί όλα στη ζωή είναι δυνατά, αν κάνεις εκείνο που αγαπάς!



Πέμπτη 18 Φεβρουαρίου 2021

ΔΗΜΗΤΡΑ ΙΩΑΝΝΟΥ ΓΙΑ ΤΟ "Ο ΧΟΡΟΣ ΤΗΣ ΘΕΑΣ" ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΨΥΧΟΓΙΟΣ


 ΔΗΜΗΤΡΑ ΙΩΑΝΝΟΥ

για το "Ο ΧΟΡΟΣ ΤΗΣ ΘΕΑΣ"

από τις εκδόσεις ΨΥΧΟΓΙΟΣ.








Είμαι πτυχιούχος της αρχαιολογικής σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών και θεωρώ ότι η φοίτηση μου εκεί ήταν ένα μεγάλο δώρο. Νιώθω ευγνωμοσύνη γιατί η συγκεκριμένη σχολή συνέβαλε κατά πολύ σε αυτό που είμαι σήμερα, ενδυναμώνοντας και καλλιεργώντας την αγάπη μου για την Ελλάδα, την πολιτιστική της κληρονομιά, τη γλώσσα και τις παραδόσεις της.  

Παρότι ακολούθησα διαφορετική κατεύθυνση και δεν ασχολήθηκα ποτέ επαγγελματικά με την αρχαιολογία, εντούτοις την αγάπησα και την αγαπώ βαθιά. Ποτέ δεν έχασα τη σύνδεσή μου μαζί της και μια επίσκεψη στο Ιερό της Αρτέμιδας στη Βραυρώνα ήταν αρκετή για να κινητοποιηθεί μέσα μου η διαδικασία της έμπνευσης και να αρχίσει να ξεδιπλώνεται η ιστορία του Χορού της Θεάς. Εκεί ‘πρωτογνώρισα’ τον καθηγητή Νικηφόρο Έξαρχο, και τις δυο του κόρες, τις ετεροθαλείς αδερφές Νίκη και Ηλέκτρα.  

Λίγο αργότερα ήρθαν να προστεθούν στην παρέα ο Μάρκος, ο Τζον, η Ζηνοβία, μια πλειάδα καθηγητών και λεκτόρων της αρχαιολογικής σχολής, αδίστακτοι συλλέκτες και αρχαιοκάπηλοι, καθώς και η διαβόητη οργάνωση των Πενήντα Πέντε που φαινόταν να παρακολουθεί τα πάντα, κρυμμένη σε κάθε γωνία. 

Καθώς είμαι λάτρης της μυθολογίας, με γοήτευσαν ιδιαίτερα οι γρίφοι του καθηγητή Έξαρχου που είχαν να κάνουν με τις έξι ολύμπιες θεές και κάποια από τα πιο σπουδαία ιερά τους. Επισκέφτηκα τον κάθε τόπο ξεχωριστά και συγκινήθηκα με αυτή την ιδιαίτερη λεπτόρρευστη ενέργεια που διαπότιζε τον αρχαίο κόσμο και γέννησε έναν από τους πιο σπουδαίους πολιτισμούς. 

Παρότι κυνηγημένοι από ένα πλήθος αόρατων εχθρών, οι τέσσερις πρωταγωνιστές της ιστορίας ερωτεύονται στην πιο ακατάλληλη ίσως στιγμή της ζωής τους. Όμως αυτό δε συμβαίνει πολύ συχνά; Προφανώς ο θεός Έρωτας δεν κοιτά ούτε τις συνθήκες, ούτε καν το κατάλληλο timing. Έτσι λοιπόν δύο μεγάλοι έρωτες ανθίζουν μέσα στην καταιγίδα και το συναίσθημα εξισορροπεί την καταιγιστική δράση, δίνοντας μας τις τρυφερές και ανθρώπινες πλευρές των ηρώων. 

Αγάπησα τόσο αυτή τη δυναμική τετράδα, ώστε λυπήθηκα ειλικρινά όταν έγραψα τη λέξη τέλος. Ζούσα κυριολεκτικά στον κόσμο τους, χαιρόμουν, αγωνιούσα, λυπόμουν και ερωτευόμουν μαζί τους. Εύχομαι πραγματικά να απολαύσετε το Χορό της Θεάς, όσο τον απόλαυσα και εγώ.  Ανοίγοντας αυτό το βιβλίο, θα ταξιδέψετε σε έναν κόσμο γεμάτο αρώματα αρχαίας Ελλάδας, επικίνδυνους εχθρούς, αρχαιολογικά ευρήματα ανυπολόγιστης αξίας και θα λάβετε μέρος σε έναν αγώνα με το χρόνο σε μια Αθήνα άγνωστη για τα μάτια των περισσότερων… Σε μια πόλη κάτω από την πόλη!

Δείτε περισσότερα για το βιβλίο και την συγγραφέα ΕΔΩ


Έπειτα από μια συνταρακτική ανακάλυψη ο καθηγητής αρχαιολογίας Νικηφόρος Έξαρχος δολοφονείται από έναν αόρατο εχθρό που θέλει να σφετεριστεί το πολύτιμο εύρημά του. Συγκλονισμένες αλλά αποφασισμένες ως το μεδούλι οι δύο κόρες του, η Νίκη και η Ηλέκτρα, συμφωνούν να ξεπεράσουν την μεταξύ τους αντιπάθεια και να συνεργαστούν, προκειμένου να μάθουν την αλήθεια για τον θάνατο του πατέρα τους. Σε έναν άνισο αγώνα με τον χρόνο παλεύουν να βρουν το κρυμμένο άγαλμα και να το παραδώσουν στα σωστά χέρια. Σύμμαχοί τους σε αυτό το επικίνδυνο ταξίδι ο αινιγματικός Μάρκος, ο γοητευτικός Τζον και ο τρελός φτερωτός θεός Έρωτας που φέρνει τα πάνω κάτω στη ζωή των τεσσάρων. Κυνηγημένοι από φανατικούς συλλέκτες, αντιμέτωποι με αδίστακτους αρχαιοκάπηλους και έχοντας απέναντί τους τη διαβόητη οργάνωση των Πενήντα Πέντε που φαίνεται να έχει μάτια παντού, προσπαθούν απεγνωσμένα να λύσουν γρίφους για να οδηγηθούν στην αλήθεια που στοίχισε τη ζωή του καθηγητή.

Ένα αρχαιολογικό θρίλερ που κόβει την ανάσα!
Ένα αγωνιώδες κυνηγητό όπου κάθε δευτερόλεπτο είναι πολύτιμο!
Ένας ασφυκτικός κλοιός από θανάσιμους εχθρούς.
Δύο παθιασμένες ιστορίες αγάπης που ανθίζουν μέσα στην καταιγίδα!


ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ
Η ΔΗΜΗΤΡΑ ΙΩΑΝΝΟΥ σπούδασε στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και ασχολείται επαγγελματικά με τη Σωματική Ψυχοθεραπεία και τη Βιοανάδραση. Η μελέτη των ανθρώπινων σχέσεων, συμπεριφορών και διαδράσεων ανέκαθεν τη γοήτευε, ενώ το γράψιμο είναι το μεγάλο της πάθος. Η αγάπη της για την Ελλάδα είναι ριζωμένη βαθιά, γι’ αυτό και ερευνά επίμονα τη λαογραφία και τα μυστικά κάθε γωνιάς της. 



Τετάρτη 17 Φεβρουαρίου 2021

ΤΟ ΧΑΡΤΙΝΟ ΣΠΙΤΙ-ΚΑΡΛΟΣ ΜΑΡΙΑ ΝΤΟΜΙΝΓΚΕΣ-ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΠΑΤΑΚΗ


 ΜΕ αρέσει το βιβλίο ΑΦΟΥ και ΜΕ άρεσε πολύ το Χάρτινο σπίτι του Κάρλος Μαρία Ντομίνγκες ΑΦΟΥ!!!Ένα βιβλίο που ανακάλυψα μετά από πρόταση σε βιβλίο-ομάδα, με κέρδισε από το εξώφυλλο-οπισθόφυλλο, το διάβασα σε λίγες ώρες (είναι μόνο 107 σελίδες ΑΦΟΥ ) το λάτρεψα, και πιστεύω πως είναι μονόδρομος να το αγαπήσει ένας βιβλιόφιλος!!!!
Μικρό σε έκταση μεν, αλλά "μεγάλο" σε όσα περικλείει...Μέσα στις αράδες του σα να είδα εμένα, εσάς, τι σημαίνουν τα βιβλία για εμάς τους βιβλιόφιλους, την σχέση μας μαζί τους, την ανάγνωση τους, την προσπάθεια μας να "χτίσουμε" μια βιβλιοθήκη ......

Γιατί.....

"....συχνά είναι πιο δύσκολο να ξεφορτωθείς ένα βιβλίο παρά να το αποκτήσεις. Κολλάνε πάνω μας με ένα συμφωνητικό ανάγκης και λησμονιάς, σαν να ήταν μάρτυρες κάποιας στιγμής της ζωής μας που δεν θα ξαναζήσουμε. 'Οσο όμως βρίσκονται εκεί, τα θεωρούμε μέρος του εαυτού μας ......
Κανείς δεν θέλει να χάσει ένα βιβλίο. Προτιμάμε να  χάσουμε ένα δαχτυλίδι, ένα ρολόι ή την ομπρέλα μας παρά ένα βιβλίο που ίσως δεν θα ξαναδιαβάσουμε ποτέ, αλλά στον απόηχο του τίτλου του διατηρείται μια αλλοτινή και χαμένη ίσως συγκίνηση. (σελ. 22)

και

"...Ομολογώ ότι ορισμένες σκέψεις με έβαλαν στον πειρασμό, αλλά ο αναγνώστης είναι ταξιδιώτης σε ένα τοπίο ήδη διαμορφωμένο. Και άπειρο. Έχει γραφτεί και το δέντρο και η πέτρα και ο άνεμος  στο φύλλωμα και η νοσταλγία για το φύλλωμα αυτό και η αγάπη για όποιον κάθισε στη σκιά του. Και για μένα δεν υπάρχει μεγαλύτερη ευτυχία από το να ζω για λίγες ώρες κάθε μέρα μια  εποχή της ανθρωπότητας που διαφορετικά θα μου ήταν ξένη. Δε φτάνει μια ολόκληρη ζωή για να τη ζήσεις. Δανείζομαι από τον Μπόρχες τη μισή μιας φράσης που είπε: η βιβλιοθήκη είναι μια πύλη στο χρόνο.( σελ.51)

Λατρεύω τα ταξίδια που μου χαρίζουν τα βιβλία σε τόπους, χρόνους, συναισθήματα, κι όπως ο συγγραφέας κάνει αναφορές σε αρκετούς συγγραφείς (κάποιους γνωρίζω, κάποιους όχι, ίσως τους αναζητήσω μελλοντικά 😍)  θεωρώ πως  δεν πειράζει που παρέθεσα δύο αγαπημένα μου αποσπάσματα !!!  σημείωσα πολλά περισσότερα ή για να ακριβολογώ σχεδόν όλο το βιβλίο. Το συστήνω ανεπιφύλακτα σε όλους τους βιβλιόφιλους, πιστεύω θα το αγαπήσετε όσο και εγώ, όπως πιστεύω  θα συμφωνήσετε μαζί μου, πως όσο κι αν αγαπάμε τα βιβλία και προσπαθούμε να μεγαλώνει η βιβλιοθήκη μας δεν θα μπορούσαμε ποτέ να δεχθούμε ούτε σαν  σκέψη κάποιος να χτίζει ένα σπίτι χρησιμοποιώντας βιβλία!!!

Λίγα λόγια για το βιβλίο

Τα βιβλία είναι επικίνδυνα: αλλάζουν το πεπρωμένο των ανθρώπων. Αυτό διαπιστώνει ένας καθηγητής της ισπανικής λογοτεχνίας στο Πανεπιστήμιο του Κέιμπριτζ όταν ένα αυτοκίνητο χτυπά τη συνάδελφό του Μπλούμα Λένον την ώρα που αυτή διασχίζει μια διασταύρωση του Σόχο διαβάζοντας ένα ποίημα της Έμιλι Ντίκινσον. Λίγες μέρες αργότερα, ο πρωταγωνιστής και αφηγητής αυτής της παράξενης ιστορίας λαμβάνει ένα αντίτυπο του βιβλίου Η γραμμή σκιάς του Τζόζεφ Κόνραντ, που κάποιος στέλνει από την Ουρουγουάη στην εκλιπούσα Μπλούμα, γεμάτο υπολείμματα τσιμέντου.

Η έρευνα για την προέλευση του βιβλίου μετατρέπεται σε μια εις βάθος εξερεύνηση του κόσμου της ανάγνωσης, από τις πιο εξεζητημένες μέχρι τις πιο απλοϊκές του εκφάνσεις και, με τον τρόπο αυτό, παρασυρμένοι σε μακρινά μέρη, συναντάμε τη σκιά της δονκιχωτικής τρέλας. Τελικά ο αναγνώστης θα διαπιστώσει ότι οι άνθρωποι αλλάζουν και αυτοί το πεπρωμένο των βιβλίων. Στα τέσσερα ταξίδια του ανάμεσα στο βόρειο και το νότιο ημισφαίριο, το παράξενο αντίτυπο αποκαλύπτει μια κρυμμένη αλήθεια, τρομακτική και ουσιαστική, που μας δείχνει ότι η αγάπη για τις βιβλιοθήκες και τη λογοτεχνία δεν έχει όρια.
.

Δευτέρα 15 Φεβρουαρίου 2021

ΝΑΤΑΣΣΑ ΣΚΟΥΡΟΥ ΓΙΑ ΤΟ "ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ ΤΟΥ ΕΥΤΥΧΗ" ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ GOGO TSAKOYANI LTD ΥΠΟ ΤΗΝ ΑΙΓΙΔΑ ΤΗΣ UNESKO


 ΝΑΤΑΣΣΑ ΣΚΟΥΡΟΥ

για το "ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ ΤΟΥ ΕΥΤΥΧΗ" 

από τις εκδόσεις GOGO TSAKOYANI LTD

υπό την αιγίδα της UNESKO.







Ήθελα πολύ να γράψω ένα παραμύθι, που προάγει στα παιδιά αλλά και στους μεγάλους το ερέθισμα της προσωπικής δημιουργίας. Ο ήρωας Ευτύχης, ένα σκιουράκι, ανήκει στην Βάσω Σωτηριάδη, που είναι και το λογότυπο των παιδικών σταθμών " Μια φορά κι έναν καιρό " εκ των οποίων είναι συνιδιοκτήτρια με την Στέλλα Σωτηριάδη. Αποφασίσαμε μαζί με την Βάσω να δημιουργήσω ένα παραμύθι βασιζόμενο στον ήρωά της. Ο Ευτύχης είχε ήδη προσωπικότητα μέσα από τις δράσεις του, προς στα παιδιά του παιδικού σταθμού. Αυτό που έκανα εγώ ήταν, να τον βγάλω από την σχολική τάξη για λίγο και να τον φέρω στο φυσικό του χώρο, που είναι το δάσος. Εμπνευσμένη από την αγάπη της Βάσως για την δημιουργία των σχολείων της και γνωρίζοντας τη χαρά που παίρνει καθημερινά στη ζωή της μέσα από αυτά, είχα μπροστά μου έναν άνθρωπο που αποδείκνυε αυτό που εγώ πιστεύω, πως όταν ανακαλύψουμε το σκοπό της ζωής μας, τότε βιώνουμε την ευτυχία μας. Ο Ευτύχης στο παραμύθι είναι ένα έξυπνο και δραστήριο σκιουράκι, που επιθυμεί να δημιουργήσει κάτι σπουδαίο. Μέσα από ένα βραδινό όνειρο, συνειδητοποιεί πως ό,τι ακριβώς χρειάζεται για να πετύχει το σκοπό του, κρύβεται μέσα στο ίδιο του το σπιτάκι . Με την υπομονή, την επιμονή και χωρίς να ξεφεύγει από το στόχο του, καταφέρνει να ακολουθήσει το όνειρό του και να γίνει αυτό που επιθυμεί. Μέσα από την περιπέτεια του Ευτύχη, τα παιδιά θα διασκεδάσουν, θα ονειρευτούν αλλά και θα αντιληφθούν αξίες που θα τους είναι χρήσιμες καθώς θα μεγαλώνουν. Καθώς, με πρωτότυπο και δημιουργικό τρόπο παρουσιάζω ότι όλα όσα επιθυμούμε βρίσκονται μέσα μας. Οι γνώσεις και οι εμπειρίες που συλλέγουμε καθημερινά, είναι τα εφόδια για να πετύχουμε τους στόχους μας. Μόλις το ανακαλύπτουμε είμαστε έτοιμοι να ακολουθήσουμε το σκοπό για τον οποίο είμαστε προορισμένοι. Το όνειρο του Ευτύχη ενώνεται με το δικό μου όνειρο και το όνειρο της Βάσως Σωτηριάδη. Το ταξίδι των ονείρων μας, στο όνειρο του Ευτύχη ξεκινά για να ενώσει το κάθε μικρό και μεγάλο όνειρο που θα συναντήσει στο δρόμο του. Τα συναισθήματα μου κατά τη γραφή ήταν έντονα. Για αυτό το λόγο κι η αγαπημένη μου εικονογράφος Ιωάννα Γκύζη, αποτύπωσε ακριβώς τις λέξεις μου σε εικόνες. Κατάφερα να το ολοκληρώσω μέσα σε ένα πρωινό Σαββάτου. Η πλοκή της ιστορίας με ενθουσίαζε καθώς την έβλεπα να εξελίσσεται τόσο γρήγορα στο μυαλό μου. Οι ιδέες διαδέχονταν, η μία την άλλη . Υπάρχουν στοιχεία που κατέγραψα στο παραμύθι, με δικό μου ξεχωριστό τρόπο, επηρεασμένη από χρώματα και αντικείμενα που έχουν συγκεκριμένη σημασία για εμένα και την Βάσω Σωτηριάδη. "Το όνειρο του Ευτύχη" είναι μια συνεργασία τριών γυναικών, με πολύ αγάπη για εκείνα που η καθεμία αντιπροσωπεύει. Παρόλο που είναι το πρώτο υπό έκδοση παραμύθι μου, δεν είναι το πρώτο παραμύθι που έγραψα. Τα παραμύθια για μένα είναι το μέσο για να γνωρίσουν τον κόσμο τα παιδιά, να διασκεδάσουν αλλά και να ταξιδεύουν με συνοδοιπόρο τη φαντασία. Τα παραμύθια δε γράφονται μόνο για τα παιδιά, δίνουν την ευκαιρία στους μεγάλους να μπορέσουν να ξαναφτιάξουν τον κόσμο από την αρχή.


Δείτε περισσότερα για το βιβλίο και την συγγραφέα ΕΔΩ

Ο Ευτύχης είναι ένα έξυπνο και δραστήριο σκιουράκι, που επιθυμεί να δημιουργήσει κάτι σπουδαίο.
Μέσα από ένα βραδινό όνειρο, συνειδητοποιεί πως ό,τι ακριβώς χρειάζεται για να πετύχει το σκοπό του, κρύβεται μέσα στο ίδιο του το σπιτάκι .
Με την υπομονή, την επιμονή και χωρίς να ξεφεύγει από το στόχο του, καταφέρνει να ακολουθήσει το όνειρό του και να γίνει αυτό που επιθυμεί!

Μέσα από την περιπέτεια του Ευτύχη, τα παιδιά θα διασκεδάσουν, θα ονειρευτούν αλλά και θα αντιληφθούν αξίες που θα τους είναι χρήσιμες καθώς θα μεγαλώνουν.


ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ

Η Νατάσσα Σκούρου γεννήθηκε στην Αθήνα το 1982. Σπούδασε στο τμήμα Προσχολικής Αγωγής, Δημιουργίας, Έκφρασης και Δραστηριοτήτων το 2001 και από τότε μέχρι και σήμερα εργάζεται ως δασκάλα σε Παιδικό Σταθμό. Το Φεβρουάριο 2021 θα συνεχίσει τις σπουδές επιμόρφωσης στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών στο τμήμα life coaching. Είναι αρθρογράφος και τα κείμενά της, με θέμα την αυτοβελτίωση ,την προσωπική δημιουργία κι αναζήτηση έχουν δημοσιευτεί στο διαδίκτυο. Τον Ιανουάριο του 2021 εκδόθηκε το πρώτο της παραμύθι "Το όνειρο του Ευτύχη " εκδόσεις Gogo Tsakoyani Ltd και την Άνοιξη του 2021 είναι υπό έκδοση δύο ακόμη Τίτλων βιβλίων της με τις εκδόσεις Υδροπλάνο. Η εικοσαετή εμπειρία της στο χώρο με τα παιδιά, της έμαθε να μην χάνει το πάθος της για αυτά που αγαπά, να καταφέρνει να δημιουργεί σε κάθε στιγμή και να συνεχίζει να παραμένει και η ίδια παιδί.



Κυριακή 14 Φεβρουαρίου 2021

ΜΙΑ ΣΤΑΓΟΝΑ ΕΡΩΤΑ-ΕΛΕΝΑ ΑΝΤΩΝΙΟΥ-ΕΚΔΟΣΕΙΣ SILK


 ΜΕ αρέσει το βιβλίο ΑΦΟΥ,Με αρέσει η ρομαντική λογοτεχνία ΑΦΟΥ,όταν ήμουν στην εφηβεία διάβαζα μανιωδώς Άρλεκιν και ακόμα και σήμερα αγαπώ κατά καιρούς να ταξιδεύω στον κόσμο των έντονων συναισθημάτων:έρωτα,πάθος,αγάπη...

Αγαπώ τη γραφή της Έλενας Αντωνίου και έχω αγαπήσει όλα τα ζευγάρια της που με ταξίδεψαν μοναδικά σε τόπους (Ελλάδα, Νέα Υόρκη, Ιταλία, Βιέννη, Ρωσία, Ισπανία, Γαλλία)κι είχα την αίσθηση πως ζούσα-ταξίδευα  κι εγώ μαζί με τους ήρωες της στις χώρες αυτές, επισκεπτόμουν  τα αξιοθέατα ,δοκίμαζα τις τοπικές σπεσιαλιτέ...και βίωνα στο έπακρο όλα τα συναισθήματα των πρωταγωνιστών της!!

Απέκτησα το Μια σταγόνα Έρωτα μόλις κυκλοφόρησε αλλά επέλεξα να το διαβάσω τώρα μια και  σήμερα είναι η γιορτή του έρωτα, της αγάπης και τι πιο ιδανικό από ένα ταξίδι στο μαγευτικό Μπορντό της Γαλλίας!!!

Φιλίπ Μαρεσάλ και Λίλιαν  Παναγιώτου οι πρωταγωνιστές  του  νέου βιβλίου της Έλενας και τους αγάπησα κι αυτούς πολύ (με κάθε νέο της βιβλίο με βάζει σε δίλημμα ποιο είναι το αγαπημένο μου ζευγάρι!!!)

Εκείνος ένας αυθεντικός Γάλλος, λιγομίλητος, εσωστρεφής, συντηρητικός  (στο σήμερα γιατί στα νιάτα του έκανε ...άσωτη ζωή!!!) γιος του σημαντικότερου οινοποιού της Γαλλίας έρχεται στην Δράμα για να διαφυλάξει τα επιχειρηματικά του συμφέροντα.

Εκείνη μια γυναίκα δυνατή, ανεξάρτητη, κόρη ενός σημαντικού οινοποιού της Ελλάδας δεν θα διστάσει να το σκάσει από το σπίτι της και την άνετη ζωή προκειμένου να πραγματοποιήσει τα όνειρα της. Θα αντιμετωπίσει σαν ¨αντράκι" της δυσκολίες που θα συναντήσει οι οποίες θα είναι πολλές, θα την λυγίσουν,θα την τσακίσουν, αλλά δεν θα τη σταματήσουν από τη πραγματοποίηση των ονείρων της !!!

Θα την πρωτοδεί στην σκηνή της Ονειρούπολης της Δράμας με μία μικροσκοπική στολή ξωτικού, θα μαγευτεί και θα της κλέψει ένα φιλί!!!

Τελείως διαφορετικοί χαρακτήρες θα προχωρήσουν σ'ένα γάμο ανάγκης προκειμένου να σωθούν οι επιχειρήσεις των γονιών τους. Έχουν υποσχεθεί να κρατήσουν το γάμο αυτό λευκό, αλλά πόσο εύκολο θα είναι να κρατήσουν αυτήν την υπόσχεση ζώντας σε μια ονειρική έπαυλη στον τεράστιο αμπελώνα της οικογένειας Μαρεσάλ στο μαγευτικό Μπορντό;;Η σπίθα που άναψε μ'εκείνο το πρώτο φιλί που της έκλεψε,με την καθημερινή επαφή θα γίνει σιγά-σιγά φλόγα και θα τους παρασύρει στα μονοπάτια του έρωτα,του πάθους....Θα προλάβει όμως να γίνει αγάπη ή το παρελθόν τους θα σβήσει αυτή την φλόγα;;;

Ανακαλύψτε το διαβάζοντας το εξαιρετικό αυτό αισθηματικό μυθιστόρημα της Έλενας και είμαι σίγουρη πως θα απολαύσετε το ταξίδι αυτό στο Μπορντό, θα θελήσετε  όπως κι εγώ να το επισκεφτείτε μετά από τις μαγευτικές περιγραφές της Έλενας, θα γοητευτείτε από τον Φιλίπ, θα αγαπήσετε τη Λίλιαν και θα μεθύσετε από το γλυκό κρασί του έρωτα!!!

Συστήνεται ανεπιφύλακτα ΑΦΟΥ!!!


Λίγα λόγια για το βιβλίο

Κόκκινος σαν το πάθος, γλυκός σαν το κρασί…

Ο Φιλίπ Μαρεσάλ, γιος του σημαντικότερου οινοποιού της Γαλλίας, φτάνει στην Ελλάδα για να διαφυλάξει τα επιχειρηματικά του συμφέροντα. Ταξιδεύει ως τη Δράμα κι εκεί έρχεται αντιμέτωπος με μια οδυνηρή αλήθεια. Ο μόνος τρόπος για να σώσει την επιχείρησή του είναι να παντρευτεί την κόρη του Έλληνα συνεταίρου του. Αποφασισμένος να αντεπεξέλθει στο χρέος του απέναντι στην οικογενειακή παράδοση, αποδέχεται την πρόταση, αν και ο ίδιος έχει δώσει υπόσχεση γάμου στην αγαπημένη του, θυσιάζοντας έτσι τα όνειρα και την προσωπική του ζωή.

Όταν η Λίλιαν Παναγιώτου ανεβαίνει στη σκηνή της Ονειρούπολης της Δράμας για την πρωτοχρονιάτικη παράσταση, δεν περιμένει ότι όλη η ζωή της θα ανατραπεί έτσι ξαφνικά. Αναγκασμένη να επιστρέψει στο πατρικό της και να υποταχθεί στο θέλημα του πατέρα της για να σώσει την οινοποιία τους από τα άπληστα χέρια του ετεροθαλούς αδελφού της, θα πρέπει να εγκαταλείψει τον αγαπημένο της και το όνειρό της για μια λαμπερή καριέρα.

Και ενώ έχουν δεσμευθεί και οι δύο ότι θα κρατήσουν αυτόν το γάμο λευκό, κανείς τους δε δείχνει πρόθυμος να τηρήσει αυτήν την υπόσχεση. Ο Φιλίπ θα έπρεπε να είναι αδιάφορος για μια γυναίκα που του επέβαλαν να παντρευτεί. Αλλά όσο εκείνη εισβάλλει στον κόσμο του με τη φλογερή προσωπικότητά της, τόσο πιο δύσκολο γίνεται για εκείνον να της αντισταθεί. Η Λίλιαν θα έπρεπε να τον μισεί αφού εξαιτίας του γκρεμίστηκαν τα όνειρά της, αλλά όσο περισσότερο γνωρίζει τον παράφορο χαρακτήρα του τόσο πιο παράφορα τον ερωτεύεται.

Με φόντο το μαγευτικό Μπορντό, Φιλίπ και Λίλιαν χάνονται σ’ έναν μεθυστικό έρωτα,
και τότε βρίσκουν την ευκαιρία οι εχθροί τους να διεκδικήσουν ένα κομμάτι της ευτυχίας τους…


Πέμπτη 11 Φεβρουαρίου 2021

ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΜΕΤΑΞΑ ΓΙΑ ΤΟ "ΤΟ ΧΕΡΙ ΤΟΥ ΘΕΟΥ" ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΜΙΝΩΑΣ


 ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΜΕΤΑΞΑ

για το "ΤΟ ΧΕΡΙ ΤΟΥ ΘΕΟΥ"

από τις εκδόσεις ΜΙΝΩΑΣ.








Με αφορμή μια συζήτηση με φίλους σχετικά με τους ανθρώπους που ισχυρίζονται ότι έχουν το χάρισμα της ενόρασης, θυμήθηκα ένα περιστατικό με μια τσιγγάνα που είχα συναντήσει πριν από πολλά χρόνια σε ένα παραλιακό ταβερνάκι. Γυρνούσε από τραπέζι σε τραπέζι για να πει στους θαμώνες τη μοίρα τους. Πλησίασε και στο δικό μας, κανείς μας όμως δεν θέλησε να μάθει τι τον περίμενε στο μέλλον. Την κέρασα ένα τσιγάρο και τότε, για να με ευχαριστήσει για την κίνησή μου, άρχισε να μου λέει για πράγματα που μου είχαν συμβεί στο παρελθόν (και όντως είχαν συμβεί!) αλλά και για κάποια που θα έρχονταν αργότερα στη ζωή μου (και σας ορκίζομαι ότι ήρθαν!). Να σημειώσω, βεβαίως, πως δεν ανήκω σε εκείνους που πιστεύουν σε μάγους, μάγισσες, χαρτορίχτρες, μέντιουμ και αστρολόγους, θεωρώ όμως ότι όντως κάποιοι, έστω και ελάχιστοι, άνθρωποι είναι -για λόγους που αδυνατεί η λογική μου να εξηγήσει- ενορατικοί.

Αυτή η ανάμνηση γέννησε στο μυαλό μου τον χαρακτήρα του Γρηγόρη Σταθόπουλου, ενός ανθρώπου που έχει το χάρισμα να προβλέπει ό,τι κακό θα συμβεί στο μέλλον, κανείς όμως δεν τον πιστεύει. Έτσι, όταν πηγαίνει να καταγγείλει τη επικείμενη δολοφονία του στον αστυνόμο Βαρσάμη, εκείνος τον διώχνει ευγενικά, θεωρώντας τον πιθανότατα τρελό. Ο θάνατός του, όμως, και μάλιστα ακριβώς όπως τον είχε περιγράψει στον αστυνόμο, θα αποτελέσει την αρχή για μια σειρά από ανατριχιαστικές δολοφονίες, που όλες έχουν ένα κοινό στοιχείο: τα θύματα βρίσκονται καμένα, ενώ δίπλα τους υπάρχει ένας πύρινος σταυρός και ένα υπογραμμισμένο απόσπασμα απ’ τη Βίβλο. Ο Βαρσάμης, με βοηθό την Έλσα Γληνού, θα προσπαθήσει να οδηγήσει στη δικαιοσύνη τον παρανοϊκό δολοφόνο που, παρακινημένος απ’ την άρρωστη θρησκοληψία του, αποφασίζει να τιμωρήσει τους αμαρτωλούς και να εξαγνίσει τον κόσμο. Είναι, όμως, αυτή η αλήθεια ή μήπως κάτι άλλο κρύβεται πίσω από τα φρικτά εγκλήματα;

Για να γραφτεί αυτό το βιβλίο, χρειάστηκαν ατέλειωτες ώρες μελέτης της Βίβλου και αναζήτησης του κατάλληλου αποσπάσματος που ταίριαζε στο κάθε έγκλημα. Πολύτιμος σύμβουλος στην προσπάθειά μου στάθηκε ο ιερέας Γεώργιος Κονσολάκης, με τον οποίον έκανα μερικές ιδιαίτερα εποικοδομητικές συζητήσεις σχετικά με τη θρησκεία, την αμαρτία, την τιμωρία και τις διαφορές ανάμεσα στην Παλαιά και την Καινή Διαθήκη. Για άλλη μία φορά, ξεσκόνισα τα βιβλία της Ψυχολογίας απ’ τα φοιτητικά μου χρόνια ψάχνοντας στοιχεία για το θρησκευτικό παραλήρημα, ενώ παράλληλα έκανα την απαραίτητη έρευνα στο διαδίκτυο για το χάρισμα της ενόρασης και τους αποδεδειγμένα ενορατικούς ανθρώπους μέσα στους αιώνες. Μπορεί η συλλογή των στοιχείων να ήταν μια διαδικασία κοπιαστική, όμως πραγματικά την απόλαυσα, όπως απόλαυσα και τη συγγραφή του συγκεκριμένου βιβλίου. Τώρα πια, ο Μάνος Βαρσάμης και η Έλσα Γληνού έχουν ξεκινήσει το νέο τους ταξίδι, στο οποίο ελπίζω να σας παρασύρουν, μεταδίδοντάς σας την ένταση, το μυστήριο, την αγωνία και τους προβληματισμούς που αναδύονται μέσα απ’ το «Χέρι του Θεού»…


Δείτε περισσότερα για το βιβλίο και την συγγραφέα ΕΔΩ

«Καλημέρα σας. Ονομάζομαι Γρηγόρης Σταθόπουλος και ήρθα να καταγγείλω τη δολοφονία μου. Είδα σε όραμα ότι κάποιος με έκαψε ζωντανό, αφήνοντας πλάι μου έναν πύρινο σταυρό».

Τα λόγια αυτά, βγαλμένα από το στόμα του νεαρού άντρα με την ασκητική μορφή, θα προκαλέσουν ένα συγκαταβατικό χαμόγελο στον αστυνόμο Βαρσάμη, ο οποίος, θεωρώντας τον τρελό, θα τον αποπέμψει ευγενικά από το τμήμα. Το χαμόγελό του, όμως, θα σβήσει και οι τύψεις θα τον κατακλύσουν, όταν λίγο αργότερα η προφητεία του Σταθόπουλου θα επαληθευτεί και δύο ακόμα θύματα θα προστεθούν στον μακάβριο κατάλογο του παρανοϊκού δολοφόνου.

Τι είναι αυτό που συνδέει τους τρεις νεκρούς; Ποιος είναι εκείνος που καίει ανθρώπους ζωντανούς, αφήνοντας πλάι τους έναν πύρινο σταυρό, φωτογραφίες και υπογραμμισμένα αποσπάσματα από την Αγία Γραφή; Ποια σχέση έχουν με τα αποτρόπαια εγκλήματα η άρρωστα θρησκευόμενη μητέρα του Σταθόπουλου, η φρικτά παραμορφωμένη αδελφή του, ο εμβληματικός πατήρ Χρυσόστομος και η αινιγματική γερόντισσα Φεβρωνία;

Καθώς ο Μάνος Βαρσάμης και η συνεργάτιδά του, Έλσα Γληνού, θα προσπαθήσουν να δώσουν απάντηση σε αυτά τα ερωτήματα, θα έρθουν αντιμέτωποι με τον θανάσιμο κίνδυνο που κρύβουν η θρησκοληψία, το πάθος για εκδίκηση και οι προσωπικοί δαίμονες των ηρώων.


ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ

Η Ελευθερία Μεταξά γεννήθηκε στο Αιγάλεω το 1970. Είναι πτυχιούχος της Φιλοσοφικής Σχολής Αθηνών, της Δραματικής Σχολής Διομήδη Φωτιάδη και του τμήματος Δημοσιογραφίας του Εργαστηρίου Ελευθέρων Σπουδών ΑΝΤ1. Εργάστηκε ως ηθοποιός, λαμβάνοντας μέρος σε θεατρικές παραστάσεις και τηλεοπτικές σειρές, ως ασκούμενη δημοσιογράφος στο δελτίο ειδήσεων του ΑΝΤ1 και ως φιλόλογος σε φροντιστήρια Μέσης Εκπαίδευσης.

Σήμερα ασχολείται με τη συγγραφή αστυνομικών μυθιστορημάτων, με τη μετάφραση και την επιμέλεια βιβλίων και με μεταγλωττίσεις ξένων τηλεοπτικών σειρών. Είναι μέλος της ΠΕΛ (Πανελλήνια Ένωση Λογοτεχνών) και μιλάει αγγλικά. Το διήγημά της με τίτλο «Το τελευταίο ταξίδι» απέσπασε έπαινο στον 34ο Πανελλήνιο Διαγωνισμό της ΠΕΛ. Από τις εκδόσεις Ωκεανός κυκλοφορούν τα μυθιστορήματά της Όταν μιλούν τα φεγγάρια, Μην κοιτάξεις πίσω, Σπασμένος καθρέφτης και Ποιος σκότωσε την Ιφιγένεια;, ενώ από τις εκδόσεις Μίνωας τα μυθιστορήματα Τα τρία πρόσωπα της Εκάτης (2019) και Αθώοι ένοχοι (2020).



Τρίτη 9 Φεβρουαρίου 2021

Η ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΑ ΣΙΑΦΗ ΔΙΑΜΑΝΤΗ ΔΙΑΒΑΖΕΙ ΤΟ "Ο ΧΟΡΟΣ ΤΗΣ ΘΕΑΣ" ΤΗΣ ΔΗΜΗΤΡΑΣ ΙΩΑΝΝΟΥ ΑΦΟΥ!!!


 

" Ο χορός της Θεάς" ένα ακόμη εκπληκτικό βιβλίο της Δήμητρας Ιωάννου που μας ταξιδεύει στην αρχαία Ελλάδα, στους δώδεκα Θεούς και φυσικά αναδεικνύει το μεγαλείο Αρχαίων Ναών, αλλά και εκείνη την μαγική έλξη που ασκείτε πάνω στους ήρωες όταν βρίσκονται στους ιερούς εκείνους χώρους.  Μην μου πείτε πως δεν νιώσατε το ίδιο όταν κάποια στιγμή βρεθήκατε σε κάποιον από τους Ναούς; Ίσως να έχει σχέση με το μαγνητικό πεδίο ή ίσως επειδή νιώθουμε ένα δέος μπροστά στο αρχιτεκτονικό θαύμα που αντικρύζουμε, σε συνδυασμό με την απαράμιλλη ομορφιά του τοπίου που το περιβάλει. Όπως και να έχει το αποτέλεσμα είναι το ίδιο, μαγεύεσαι.

Ο θάνατος του καθηγητή αρχαιολογίας είναι εκείνος που φέρνει τα πάνω κάτω στις  ζωές της Νίκης και της Ηλέκτρας. Από εκεί και πέρα βρίσκονται αντιμέτωπες όχι μόνο απέναντι στα δικά τους αισθήματα και αντιπάθειες, αλλά και εναντίων όλων εκείνων που ήταν εχθροί του πατέρα τους όπου ήθελαν διακαώς το άγαλμα, που πίστευαν πως είχε στα χέρια του ο καθηγητής. Ένα παιχνίδι μυστηρίου αλλά και κρυμμένων στοιχείων για να βρουν τον θησαυρό ξεκινά προσπαθώντας να ανακαλύψουν την αλήθεια.

Σύμμαχοί τους ο Μάρκος και Τζον, όμως ήταν πράγματι αυτοί που έδειχναν; Ποιους μπορούσαν να εμπιστευτούν; Ποιοι ήταν οι πραγματικοί φίλοι και σύμμαχοι του πατέρα τους, επομένως και δικοί τους. Έδειχναν όλοι το αληθινό τους πρόσωπο ή κρυβόταν πίσω από ένα προσωπείο; Τι ρόλο έπαιζαν οι Πενήντα Πέντε και ποιοι ήταν εκείνοι οι συλλέκτες – αρχαιοκάπηλοι; Σε κάθε τους βήμα, έπρεπε να είναι προσεκτικές και να ξετυλίγουν το κουβάρι με σύνεση αλλά και να ερμηνεύουν σωστά όλα τα σημάδια που είχε αφήσει ο πατέρας τους. Ωστόσο έπρεπε να ξετυλίξουν και το μπερδεμένο κουβάρι της δικής τους ζωής και ο φτερωτός Θεός του Έρωτα, της μπέρδευε ακόμη περισσότερο ρίχνοντας τα βέλη του κατευθείαν στην καρδιά τους.

Ο Χορός της Θεάς, με άφησε με τις καλύτερες εντυπώσεις. Δεν ήθελα να τελειώσει. Ειλικρινά μαγεύτηκα από την πρώτη σελίδα, εξάλλου αυτό κάνει κάθε φορά η Δήμητρα Ιωάννου σε κρατά αιχμάλωτο μέσα στις σελίδες και περιμένεις με αγωνία να διαβάσεις την εξέλιξη, όμως πιστεύω πως αυτή τη φορά ανέβασε τον πήχη στην κορυφή σε μια ιστορία που δεν σε αφήνει ασυγκίνητο.

Τα αισθήματα εναλλάσσονταν καθώς χανόμουν στο λαβύρινθο της ιστορίας μιας και η πλοκή της ήταν τόσο υπέροχα δοσμένη και καλά πλεγμένη στο πέπλο του μυστηρίου όπου η αδρεναλίνη μου σε αρκετά σημεία ήταν στο κόκκινο. Εικόνες από την αρχαία Ελλάδα αλλά και την σημερινή ξεπηδούσαν από παντού μαζί τους και οι Ολύμπιου Θεοί, χωρίς φυσικά να λείπει ο Θεός του Έρωτα. 

Μία πολύ δυνατή ιστορία που απέδωσε εκπληκτικά και θα τολμήσω να πω πως όλο αυτό μου θύμισε Dan Brown. Γιατί λοιπόν να μην έχουμε την δική Ελληνίδα μυθιστοριογράφο, ψάχνοντας να βρει κρυμμένα σύμβολα, συνομωσίες και κρυμμένους θησαυρούς αμύθητης αξίας;

 Δήμητρα ειλικρινά θέλω να σου εκφράσω τα συγχαρητήρια μου.

Εύχομαι να είναι καλοτάξιδο


Έπειτα από μια συνταρακτική ανακάλυψη ο καθηγητής αρχαιολογίας Νικηφόρος Έξαρχος δολοφονείται από έναν αόρατο εχθρό που θέλει να σφετεριστεί το πολύτιμο εύρημά του. Συγκλονισμένες αλλά αποφασισμένες ως το μεδούλι οι δύο κόρες του, η Νίκη και η Ηλέκτρα, συμφωνούν να ξεπεράσουν την μεταξύ τους αντιπάθεια και να συνεργαστούν, προκειμένου να μάθουν την αλήθεια για τον θάνατο του πατέρα τους. Σε έναν άνισο αγώνα με τον χρόνο παλεύουν να βρουν το κρυμμένο άγαλμα και να το παραδώσουν στα σωστά χέρια. Σύμμαχοί τους σε αυτό το επικίνδυνο ταξίδι ο αινιγματικός Μάρκος, ο γοητευτικός Τζον και ο τρελός φτερωτός θεός Έρωτας που φέρνει τα πάνω κάτω στη ζωή των τεσσάρων. Κυνηγημένοι από φανατικούς συλλέκτες, αντιμέτωποι με αδίστακτους αρχαιοκάπηλους και έχοντας απέναντί τους τη διαβόητη οργάνωση των Πενήντα Πέντε που φαίνεται να έχει μάτια παντού, προσπαθούν απεγνωσμένα να λύσουν γρίφους για να οδηγηθούν στην αλήθεια που στοίχισε τη ζωή του καθηγητή.

Ένα αρχαιολογικό θρίλερ που κόβει την ανάσα!
Ένα αγωνιώδες κυνηγητό όπου κάθε δευτερόλεπτο είναι πολύτιμο!
Ένας ασφυκτικός κλοιός από θανάσιμους εχθρούς.
Δύο παθιασμένες ιστορίες αγάπης που ανθίζουν μέσα στην καταιγίδα!

ΒΕΡΑ ΠΡΑΤΙΚΑΚΗ ΓΙΑ ΤΟ "ΖΩΓΡΑΦΟΣ ΜΕΤ'ΕΜΠΟΔΙΩΝ" ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΨΥΧΟΓΙΟΣ


 ΒΕΡΑ ΠΡΑΤΙΚΑΚΗ

για το "ΖΩΓΡΑΦΟΣ ΜΕΤ' ΕΜΠΟΔΙΩΝ"

από τις εκδόσεις ΨΥΧΟΓΙΟΣ.


 






Αγαπημένε μου αναγνώστη,

Ελπίζω αυτό το γράμμα μου να σε βρίσκει καλά!

Σε ευχαριστώ πολύ για το ενδιαφέρον σου για τα βιβλία μου και πιο συγκεκριμένα για το καινούργιο μου, ‘Ζωγράφος μετ’ εμποδίων’.

Το ‘Ζωγράφος μετ’ εμποδίων’ μιλάει για τον Φαίδωνα, ο οποίος ονειρεύεται να μοιάσει στον αγαπημένο του παππού και να γίνει ζωγράφος. Όμως έχει να αντιμετωπίσει τόσο τις προσδοκίες των γονιών του που θέλουν να γίνει γιατρός, όσο και την δική του ανασφάλεια για το αν έχει ταλέντο και αν τελικά μπορεί να τα καταφέρει.

Με ρωτάς πως μου ήρθε η ιδέα για το βιβλίο. Χαμογέλασα όταν διάβασα την ερώτησή σου. Λοιπόν έχω παντού μπλοκάκια (…αλήθεια παντού όμως!) και όλο και κάτι σημειώνω που με εμπνέει. Ένα όνομα, μια φράση, μια εικόνα, οτιδήποτε για κάποιο λόγο μου τραβήξει την προσοχή. Την περίοδο που σπούδαζα στην Ισπανία επισκεπτόμουν τα διάφορα μουσεία και κρατούσα σημειώσεις για τους ζωγράφους και πιο συγκεκριμένα για τους Ιμπρεσιονιστές.

Επίσης, στην δουλειά μου ως ψυχοθεραπεύτρια βλέπω καθημερινά πως πολλά παιδιά, αλλά ακόμα και μεγάλοι, προσπαθούν να πιστέψουν στον εαυτό τους και να κυνηγήσουν τα όνειρά τους και πως πολλές φορές ο μεγαλύτερός τους φόβος είναι ο ίδιος τους ο εαυτός και οι αρνητικές τους σκέψεις.

Αποφάσισα λοιπόν να γράψω ένα βιβλίο με θέμα την αυτοπεποίθηση και συγχρόνως να μιλήσω για την τέχνη του Ιμπρεσιονισμού που μου αρέσει ιδιαίτερα.

Απολαμβάνω πάρα πολύ όταν γράφω κάθε βιβλίο μου! Μου αρέσει να ‘κάνω παρέα’ με τους ήρωές μου, έστω και στο μυαλό μου, και όταν γράφω διαλόγους συχνά πιάνω τον εαυτό μου να γελάει, γιατί πραγματικά το ζω εκείνη την στιγμή. Επίσης, όπως και ο Φαίδωνας, ο κεντρικός ήρωας του βιβλίου, έτσι κι εγώ συχνά μπορεί να αρχίσω να αμφιβάλλω για το αν θα καταφέρω να το ολοκληρώσω. Πάντα όταν γράφω ένα βιβλίο κολλάω σε μερικά σημεία και χρειάζεται να πείσω τον εαυτό μου να μην εγκαταλείψω την προσπάθεια και να επιμείνω γράφοντας και σβήνοντας και ξαναγράφοντας και ξανασβήνοντας μέχρι να βρω μια λύση. Αυτό όμως μου αρέσει πολύ. Το θεωρώ μεγάλη πρόκληση και η ικανοποίηση όταν τα καταφέρνω στο τέλος είναι ένα υπέροχο συναίσθημα.

Μετά βέβαια περνάει μια βασανιστική περίοδος αναμονής μέχρι να με ενημερώσουν από τις εκδόσεις Ψυχογιός αν τους άρεσε το κείμενό μου. Με το που λαμβάνω θετική απάντηση νιώθω έναν τεράστιο ενθουσιασμό, γιατί ξέρω ότι το βιβλίο μου θα πάρει ζωή! Αυτό το συναίσθημα γίνεται ακόμα πιο έντονο όταν βλέπω τα πρώτα σκίτσα από την εικονογράφο! Εκεί πραγματικά το βιβλίο ζωντανεύει και νιώθω μεγάλη ανυπομονησία να φτάσει στα χέρια των παιδιών και να ακούσω τα σχόλιά τους.

Θέλω να πιστεύω ότι θα το βρείτε διασκεδαστικό, ότι θα σας κρατήσει καλή συντροφιά, θα σας δώσει ενδιαφέρουσες πληροφορίες και τέλος ότι θα μπορεί να είναι και ένα εργαλείο που θα σας βοηθήσει να αντιμετωπίζετε τις αρνητικές σας σκέψεις, έτσι ώστε να μην στέκονται εμπόδιο στα όνειρά σας!

Ένα απόσπασμα που μου αρέσει πολύ από το βιβλίο είναι το εξής:

«Μη σε παίρνει από κάτω! Κάθε ζωγράφος έχει ώρες ώρες τις αμφιβολίες του, αλλά αυτό δε σημαίνει τίποτα. Είναι απλώς σκέψεις. Τίποτα παραπάνω», είπε ο παππούς με ένα βλέμμα όλο κατανόηση και μου χάιδεψε την πλάτη. «Δεν υπάρχει κανένα εμπόδιο παρά  μόνο ο ίδιος σου ο εαυτός. Ο εαυτός σου μπορεί να είναι ο καλύτερός σου φίλος ή ο χειρότερός σου εχθρός».


Δείτε περισσότερα για το βιβλίο και την συγγραφέα ΕΔΩ


Κακός µπελάς αυτό το ζωγραφιλίκι», άκουσα αργότερα τον µπαµπά να λέει.
«Ίσως να µην έχεις δίκιο», είπε η µαµά. «Ο παππούς του µια χαρά τα κατάφερε».
«Ο παππούς του έχει ταλέντο. Ο γιος µας όμως; Μην κοροϊδευόµαστε!»
Ώστε αυτό πίστευε ο µπαµπάς για µένα; Ξαφνικά ένιωσα σαν να µε είχε πατήσει τρένο, και τότε όλες οι σκέψεις που έκανα κατά καιρούς φούντωσαν: Δε θα τα καταφέρεις, θα τους απογοητεύσεις όλους, παράτα τα.
Ωστόσο ο παππούς µου είχε άλλη γνώµη.
«Δεν υπάρχει κανένα εµπόδιο παρά µόνο ο ίδιος σου ο εαυτός».
Εγώ δεν ήµουν καθόλου σίγουρος όµως. Μέχρι τη στιγµή που, βγαίνοντας από το σπίτι, πρόσεξα ένα ξύλινο κουτί µε έναν φάκελο που έγραφε Άκρως Εµπιστευτικό!

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ
ΒΕΡΑ ΠΡΑΤΙΚΑΚΗ γεννήθηκε το 1990 στην Αθήνα. Σπούδασε Ιστορία στο Πανεπιστήμιο του Γουόρικ και της Οξφόρδης και Ψυχολογία στο Πανεπιστήμιο του Ντέρμπι και του Ανατολικού Λονδίνου.
Είναι Ψυχοθεραπεύτρια και Εισηγήτρια Σεμιναρίων Συμβουλευτικής Γονέων. Διατηρεί το δικό της γραφείο, όπου προσφέρει υπηρεσίες ψυχοθεραπείας (Γνωσιακής Συμπεριφορικής Ψυχοθεραπείας και Κλινικής Υπνοθεραπείας) σε ενηλίκους και παιδιά. Η μεγάλη της αγάπη είναι η συγγραφή βιβλίων για παιδιά. Το 2011 εξέδωσε το πρώτο της παιδικό́ παραμύθι, Caterpillar Pauline, προσφέροντας όλα τα έσοδα στη φιλανθρωπική οργάνωση της Αγγλίας BeatBullying, και το επόμενο βιβλίο της ήταν ΤΑ ΜΥΣΤΙΚΑ ΤΗΣ ΒΕΝΤΑΛΙΑΣ (2015), το οποίο βασιζόταν στην έρευνα που έκανε κατά τη διάρκεια του μεταπτυχιακού της στην Οξφόρδη.


Σάββατο 6 Φεβρουαρίου 2021

Η ΕΡΩΜΕΝΗ ΤΩΝ ΦΑΡΩΝ-ΠΗΝΕΛΟΠΗ ΚΟΥΡΤΖΗ-ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΨΥΧΟΓΙΟΣ


ΜΕ αρέσει το βιβλίο ΑΦΟΥ,ΜΕ αρέσει η γραφή και οι ιστορίες της Π.Κουρτζή και λατρεύω να ταξιδεύω μαζί της στον τόπο, το χρόνο, τα συναισθήματα!!!!Αγάπησα την Άρτα και εξομολογήθηκα κι εγώ μαζί με τη Βασιλική τα μυστικά μου στο αγαπημένο της δέντρο "Κουμκουάτ", λάτρεψα την Νόρα και έμαθα μαζί της την τέχνη του μπαλώματος :Μπαλωμα είναι η επιδιόρθωση ενός πράγματος που χάλασε,αλλά δεν θες να το αποχωριστείς ή δεν γίνεται να το αποχωριστείς.Το μπάλωμα είναι τέχνη, μικρή μου.Είναι χάρισμα' να μπορείς να αλλάζεις κάτι παλιό ή ελαττωματικό και να το φτιάχνεις πάλι ώστε να σου αρέσει."(ένα βιβλίο που διάβασα σε μια πολύ δύσκολη περίοδο της ζωής μου και με βοήθησε να ....μπαλώνω ότι με πονά και να συνεχίζω💗)  και φιλοξενήθηκα και εγώ στο "Πριγκιπότο" της μαζί με την Αμάντα και την Κλημεντίνη της!!!

Το βιβλίο της "Ερωμένη των φάρων" ήταν το πρώτο που διάβασα το 2020 και ήταν το καλύτερο ποδαρικό για την χρονιά που πέρασε!!! (θα πρέπει να γράφω άποψη ευθύς αμέσως όταν τα διαβάζω γιατί μετά το αμελώ ΑΦΟΥ 😳).

Η Νατάσσα της με πήρε απ'το χέρι και με ταξίδεψε στους φάρους της Ελλάδας,γεύτηκα μαζί της την αλμύρα της θάλασσας,κοιμήθηκα με θέα το απέραντο γαλάζιο και βούτηξα βαθιά σε άπειρα συναισθήματα!!!
Η Νατάσσα που έμεινε γνωστή ως Η ερωμένη των φάρων, που την αποκαλούσαν η πόρνη των φάρων, μια σφόδρα και χωρίς ελπίδα ερωτευμένη γυναίκα θα τη χαρακτήριζα εγώ, γιατί  όπως έλεγε η ίδια: "....είχα ήδη γυρίσει έντεκα φάρους.Ποτέ δεν έμεινα σε σπίτι.Ταξίδευα,περπατούσα,έτρεχα,σερνόμουν,κολυμπούσα μέχρι να δω τον επόμενο φάρο,που θα μπορούσε να μου προσφέρει καταφύγιο για λίγο...Πλησίαζα κάθε φορά τον κοντινό,όποιον έβλεπα στο διάβα μου και όπου με έβγαζε ο δρόμος μου. Πλησίαζα και με όπλο το σώμα μου και τον εαυτό μου,που τον παρέδιδα στους φαροφύλακες σαν δώρο που το έφερε η θάλασσα, κέρδιζα μέρες ζωής σε κάθε φάρο....Ζούσα για τη στιγμή που γινόμουν φάρος για κάθε φάρο και έτρεχα να σώσω και να σωθώ.Ερωμένη κανονική. Έδινα το σώμα μου για να θρέψω το πνεύμα μου και να μπορέσω να συνεχίσω.Ποτέ δεν έγινα ερωμένη των αντρών.Των φάρων τους ήμουν ερωμένη .Έχει διαφορά.(σελ.161).

Μου έμαθε να μην φοβάμαι τις "ψυχές" : 
"Φοβάμαι λίγο ...."ψιθύρισα.
"Τι φοβάσαι;Αφού εγώ είμαι εδώ.Δεν μας πειράζουν οι ψυχές.Οι άνθρωποι μας πειράζουν και ο εγωισμός τους,που αρνούνται να πιστέψουν πως υπάρχει κάτι άλλο πέρα από αυτούς."(σελ.239).

μου έμαθε τι σημαίνει μοναξιά:"Η μοναξιά δεν σημαίνει αυτό που λένε. Να είσαι μόνος σου. Η μοναξιά είναι μια κατάσταση του μυαλού. Από αυτό πάσχω. Από μοναξιά. Η μοναξιά είναι να μην μπορείς, όπου κι αν είσαι, να ησυχάσεις, γιατί οι σκέψεις σου δεν βρίσκουν στασίδια να ξεκουραστούν για λίγο. Και το στασίδι τους είναι το μυαλό ενός άλλου ανθρώπου. Και πίστεψε με, όταν έρθει αυτό το στασίδι,μπορείς να δώσεις ότι έχεις και δεν έχεις για να το κρατήσεις ."(σελ.249).

μου μίλησε για αγάπη όταν την ρώτησα αν έχει αγαπήσει ποτέ: 
"Για χρόνια έτσι θεωρούσα. Μα τώρα πια δεν ξέρω να σου πω.΄Γιατί δεν ήμουν σίγουρη αν είχα αγαπήσει τελικά. Θυμάμαι να νομίζω πως βρήκα την αγάπη και θυμάμαι την πλημμυρισμένη από λύπη καρδιά μου,όταν αυτή η αγάπη χάθηκε. Μα σχεδόν δε θυμάμαι πρόσωπο, δε νοσταλγώ βλέμμα, δε με πονάει πια θύμηση, νιώθω πως έχω συγχωρήσει. Γίνεται να αγαπάς και να μπορείς έστω και ένα βράδυ να κοιμηθείς χωρίς να σε κρατήσει ξύπνιο η έλλειψη της αγάπης που γνώρισες; Γίνεται να βλέπεις δειλινά σαν αυτό και να μπορείς να τα απολαύσεις χωρίς να σκεφτείς το αγαπημένο πρόσωπο; Γίνεται να ξαπλώσεις με κάποιον άλλο αν αγαπάς; Νομίζω δεν γίνεται." (σελ287).

Νομίζω όμως πως εδώ θα πρέπει να βάλω μια τελεία και να μην πω περισσότερα για το ταξίδι της Νατάσσας στους φάρους της Ελλάδας μας, να μην σας αποκαλύψω αν κατάφερε να βρει την αγάπη που έψαχνε ή αν κάποιος από τους φάρους έγινε το λιμάνι της κι έριξε εκεί για πάντα άγκυρα,  αλλά σας προτείνω ανεπιφύλακτα να ταξιδέψετε κι εσείς μαζί της, είναι υπέροχο το ταξίδι ΑΦΟΥ!!!! 

Λίγα λόγια για το βιβλίο

Έχω μείνει γνωστή στην ιστορία ως η "ερωμένη των φάρων".

Γεννήθηκα σε έναν φάρο και όλη μου τη ζωή δεν έχω κοιμηθεί ποτέ δίχως να με συνοδεύει ο ήχος της θάλασσας. Έχω γίνει βασίλισσα σε κάποιους από αυτούς, δούλα σε άλλους και γοργόνα στους μακρινούς. Έχω κρυφτεί σε αμπάρια, έπιασα τουφέκι και έχω μια αποκρουστική ουλή, η οποία σκίζει το δεξί μου μάγουλο. Γέννησα ένα παιδί, που όμως δεν αγκάλιασα ποτέ. Είδα ναυάγια και κολύμπησα σε μέρη όπου δεν έχει καταφέρει να φτάσει άνθρωπος. Μίσησα και μισήθηκα, πόθησα και με αγάπησαν. Έχω μαγέψει πειρατές και έχω τρέξει γυμνή στα βράχια. Έχω αντικρίσει θησαυρούς αμύθητους, που ούτε καν φαντάζεστε ότι υπάρχουν. Έχω γυρίσει όλους τους επανδρωμένους φάρους που υπάρχουν αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα. Και κάποιους που δεν υπάρχουν πια και σώζονται μόνο τα ερείπια τους. Κάθε φορά που έφτανα σε κάποιον από αυτούς, με περίμεναν με ανυπομονησία, γιατί ενώ η θάλασσα έφερνε συχνά στους φαροφύλακες φόβο, δεινά και δυσκολίες, εγώ τους έφερνα πάντα τον έρωτα. Ναι. Έχω μείνει γνωστή ως η "ερωμένη των φάρων", αν και στην πραγματικότητα ήμουν απλώς μια σφοδρά και χωρίς ελπίδα ερωτευμένη γυναίκα.













.