ΤΟ ΧΑΡΤΙΝΟ ΣΠΙΤΙ-ΚΑΡΛΟΣ ΜΑΡΙΑ ΝΤΟΜΙΝΓΚΕΣ-ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΠΑΤΑΚΗ

 ΜΕ αρέσει το βιβλίο ΑΦΟΥ και ΜΕ άρεσε πολύ το Χάρτινο σπίτι του Κάρλος Μαρία Ντομίνγκες ΑΦΟΥ!!!Ένα βιβλίο που ανακάλυψα μετά από πρόταση σε βιβλίο-ομάδα, με κέρδισε από το εξώφυλλο-οπισθόφυλλο, το διάβασα σε λίγες ώρες (είναι μόνο 107 σελίδες ΑΦΟΥ ) το λάτρεψα, και πιστεύω πως είναι μονόδρομος να το αγαπήσει ένας βιβλιόφιλος!!!!

Μικρό σε έκταση μεν, αλλά "μεγάλο" σε όσα περικλείει...Μέσα στις αράδες του σα να είδα εμένα, εσάς, τι σημαίνουν τα βιβλία για εμάς τους βιβλιόφιλους, την σχέση μας μαζί τους, την ανάγνωση τους, την προσπάθεια μας να "χτίσουμε" μια βιβλιοθήκη ......

Γιατί.....

"....συχνά είναι πιο δύσκολο να ξεφορτωθείς ένα βιβλίο παρά να το αποκτήσεις. Κολλάνε πάνω μας με ένα συμφωνητικό ανάγκης και λησμονιάς, σαν να ήταν μάρτυρες κάποιας στιγμής της ζωής μας που δεν θα ξαναζήσουμε. 'Οσο όμως βρίσκονται εκεί, τα θεωρούμε μέρος του εαυτού μας ......

Κανείς δεν θέλει να χάσει ένα βιβλίο. Προτιμάμε να  χάσουμε ένα δαχτυλίδι, ένα ρολόι ή την ομπρέλα μας παρά ένα βιβλίο που ίσως δεν θα ξαναδιαβάσουμε ποτέ, αλλά στον απόηχο του τίτλου του διατηρείται μια αλλοτινή και χαμένη ίσως συγκίνηση. (σελ. 22)

και

"...Ομολογώ ότι ορισμένες σκέψεις με έβαλαν στον πειρασμό, αλλά ο αναγνώστης είναι ταξιδιώτης σε ένα τοπίο ήδη διαμορφωμένο. Και άπειρο. Έχει γραφτεί και το δέντρο και η πέτρα και ο άνεμος  στο φύλλωμα και η νοσταλγία για το φύλλωμα αυτό και η αγάπη για όποιον κάθισε στη σκιά του. Και για μένα δεν υπάρχει μεγαλύτερη ευτυχία από το να ζω για λίγες ώρες κάθε μέρα μια  εποχή της ανθρωπότητας που διαφορετικά θα μου ήταν ξένη. Δε φτάνει μια ολόκληρη ζωή για να τη ζήσεις. Δανείζομαι από τον Μπόρχες τη μισή μιας φράσης που είπε: η βιβλιοθήκη είναι μια πύλη στο χρόνο.( σελ.51)

Λατρεύω τα ταξίδια που μου χαρίζουν τα βιβλία σε τόπους, χρόνους, συναισθήματα, κι όπως ο συγγραφέας κάνει αναφορές σε αρκετούς συγγραφείς (κάποιους γνωρίζω, κάποιους όχι, ίσως τους αναζητήσω μελλοντικά 😍)  θεωρώ πως  δεν πειράζει που παρέθεσα δύο αγαπημένα μου αποσπάσματα !!!  σημείωσα πολλά περισσότερα ή για να ακριβολογώ σχεδόν όλο το βιβλίο. Το συστήνω ανεπιφύλακτα σε όλους τους βιβλιόφιλους, πιστεύω θα το αγαπήσετε όσο και εγώ, όπως πιστεύω  θα συμφωνήσετε μαζί μου, πως όσο κι αν αγαπάμε τα βιβλία και προσπαθούμε να μεγαλώνει η βιβλιοθήκη μας δεν θα μπορούσαμε ποτέ να δεχθούμε ούτε σαν  σκέψη κάποιος να χτίζει ένα σπίτι χρησιμοποιώντας βιβλία!!!

Λίγα λόγια για το βιβλίο

Τα βιβλία είναι επικίνδυνα: αλλάζουν το πεπρωμένο των ανθρώπων. Αυτό διαπιστώνει ένας καθηγητής της ισπανικής λογοτεχνίας στο Πανεπιστήμιο του Κέιμπριτζ όταν ένα αυτοκίνητο χτυπά τη συνάδελφό του Μπλούμα Λένον την ώρα που αυτή διασχίζει μια διασταύρωση του Σόχο διαβάζοντας ένα ποίημα της Έμιλι Ντίκινσον. Λίγες μέρες αργότερα, ο πρωταγωνιστής και αφηγητής αυτής της παράξενης ιστορίας λαμβάνει ένα αντίτυπο του βιβλίου Η γραμμή σκιάς του Τζόζεφ Κόνραντ, που κάποιος στέλνει από την Ουρουγουάη στην εκλιπούσα Μπλούμα, γεμάτο υπολείμματα τσιμέντου.

Η έρευνα για την προέλευση του βιβλίου μετατρέπεται σε μια εις βάθος εξερεύνηση του κόσμου της ανάγνωσης, από τις πιο εξεζητημένες μέχρι τις πιο απλοϊκές του εκφάνσεις και, με τον τρόπο αυτό, παρασυρμένοι σε μακρινά μέρη, συναντάμε τη σκιά της δονκιχωτικής τρέλας. Τελικά ο αναγνώστης θα διαπιστώσει ότι οι άνθρωποι αλλάζουν και αυτοί το πεπρωμένο των βιβλίων. Στα τέσσερα ταξίδια του ανάμεσα στο βόρειο και το νότιο ημισφαίριο, το παράξενο αντίτυπο αποκαλύπτει μια κρυμμένη αλήθεια, τρομακτική και ουσιαστική, που μας δείχνει ότι η αγάπη για τις βιβλιοθήκες και τη λογοτεχνία δεν έχει όρια.

.