ΔΩΡΑ ΤΖΕΜΑ ΓΙΑ ΤΟ "ΤΑ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΑ ΛΕΝΕ ΠΑΝΤΑ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ" ΑΠΟ ΤΙΣ ΠΡΟΤΥΠΕΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΠΗΓΗ.

 ΔΩΡΑ ΤΖΕΜΑ

για το ¨ΤΑ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΑ ΛΕΝΕ ΠΑΝΤΑ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ'

από τις ΠΡΟΤΥΠΕΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΠΗΓΗ.

ΑΦΟΥ απευθύνω πρώτα ένα θερμό χαιρετισμό προς όλους τους λάτρεις του βιβλίου…

  Τα συναισθήματα που με πλημμυρίζουν είναι ανάμικτα… Από την μια, είμαι ενθουσιασμένη για τα πρώτα βήματα του βιβλίου μου κι από την άλλη αισθάνομαι την ευθύνη που  έχω απέναντι σας.. Εκείνο όμως που με χάραξε βαθιά, είναι η ίδια η συγγραφή του εν λόγω μυθιστορήματος, αφού το άτομο που με ενέπνευσε έχει φύγει από την ζωή...

   Μια γυναίκα , που παρά την αγγελική της ψυχή , πλήρωσε τις φιλοδοξίες των άλλων και βασανίστηκε χωρίς να της αξίζει…

« Ποτέ μην αναβάλλεις για αύριο, αυτό που μπορείς να κάνεις σήμερα, γιατί κανείς δεν ξέρει πόσο χρόνο έχει..» μου έλεγε συχνά- πυκνά και η έλλειψη της,  με ώθησε να βάλω στο συρτάρι ένα άλλο βιβλίο που έγραφα , στις αρχές της πρώτης καραντίνας.

   Η φαντασία μου ύφαινε την πραγματικότητα της και  η ψευδαίσθηση της παρουσίας της  με συντρόφευε κάθε φορά που έγραφα για εκείνη. Υπήρχαν φορές, που είχα μια διάθεση τόσο θετική κι άλλη μια τόσο αρνητική, που κοβόμουν στην μέση..

Παρόλα αυτά, το θεωρώ φυσικό να αναρωτηθείτε..  Μα έχουν γραφτεί τόσα συγκλονιστικά βιβλία με αληθινές ιστορίες, γιατί να διαβάσετε το συγκεκριμένο Αφού…

  Αφού είναι μια ιστορία που αγγίζει την κόψη της πραγματικότητας και εξιτάρει την φαντασία. Αφού μέσω των εμπειριών τους οι ηρωίδες ξετυλίγουν με τέτοιον τρόπο τις ευαίσθητες κοινωνικές πτυχές, που κρατούν αμείωτο το ενδιαφέρον του αναγνώστη μέχρι το αναπάντεχο τέλος του. Γιατί οι ηρωίδες βιώνουν απίστευτες καταστάσεις, αλλά δεν εγκαταλείπουν ποτέ το χιούμορ τους.

  Γιατί πιστεύω ότι κάποιοι θα αγαπήσετε την πλοκή του. Κάποιοι άλλοι θα ταυτιστείτε με τις ηρωίδες… Αλλά όλοι θα κερδίσετε κι από έναν πολύτιμο σύμμαχο μέσα από τις σελίδες του.

 Ευχαριστώ, Αφού…

Δείτε περισσότερα για το βιβλίο και την συγγραφέα ΕΔΩ

Η Τάνια ψάχνει τις συρρικνωµένες µέρες του σήµερα και συρρικνώνεται µαζί τους µέσα στο χάος της πόλης που ζει. Κάθε πρωί φοράει την ασφυκτική καθηµερινότητά της και χάνεται προσπαθώντας να τις βρει. Ώσπου, ένα ξαφνικό τηλεφώνηµα φέρνει τα πάνω-κάτω… Τη στέλνει σε µέρη και καταστάσεις βγαλµένες κατευθείαν από την αχλή του χρόνου. Σε τόπους απόκοσµους, που τη µεθούν µε αρώµατα αλλοτινών εποχών και την κάνουν να νιώθει παράταιρη, µα ταυτόχρονα αναπόσπαστο κοµµάτι τους…

Εκεί τα βρίσκει όλα. Συναντάει τον Πάνο, έναν υπέροχο άντρα, που της αποδεικνύει πως υπάρχουν ακόµη θεµατοφύλακες του έρωτα. Πως υπάρχουν κάποιοι που για την αγάπη µιας γυναίκας µπορούν να εγκαταλείψουν τα πάντα, για πάντα…

Εκεί βρίσκει και τις µέρες που έψαχνε… Όλες µυρίζουν κλεισούρα και λήθη, µα εκείνη αισθάνεται σαν να δραπετεύει από χρόνια οµηρία… Δραπετεύει πίσω στον χρόνο και φτάνει µισό αιώνα πίσω, τότε που η ζωή της ξοδευόταν στα ανήλιαγα στενά της συµπρωτεύουσας. Μια ζωή σε κοµµάτια του χτες και του σήµερα, που αγωνίζονται να σµίξουν και πέφτουν επάνω της σαν καταπέλτης. Ένα παρελθόν που συγκρούεται µε το τώρα και της φανερώνει µυστικά που την κόβουν στη µέση και δεν ξέρει ποιον εαυτό να κρατήσει. Τον παλιό ή τον νέο; Θα καταφέρει άραγε να τους συµφιλιώσει;

Ένα αισθηµατικό µυθιστόρηµα που βασίζεται σε πραγµατικά γεγονότα, γεµάτο ένταση και ανατροπές που άλλοτε σε κάνουν να κλαις κι άλλοτε να γελάς µέχρι δακρύων, όπως και η ζωή…

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ

Η Δώρα Τζέµα έχει γεννηθεί και ζει στην Αθήνα µε τον σύζυγό της και τα τρία παιδιά τους. Είναι σχεδιάστρια και στυλίστρια µόδας, µε ειδίκευση στα βραδινά και νυφικά φορέµατα. Της αρέσει η ποίηση, γιατί θεωρεί πως ο έµµετρος λόγος είναι µια υπέροχη µορφή έκφρασης συναισθηµάτων και καταστάσεων. Όσο για τη γραφή, πιστεύει πως είναι η µαγική µεταφορά των σκέψεών µας στο χέρι µας κι από εκεί στο χαρτί, µε την ελληνική γλώσσα ως το δυνατότερο εργαλείο της, αν χρησιµοποιηθεί σωστά.

Από όταν θυµάται τον εαυτό της, διάβαζε κι έγραφε -τις νύχτες, τα ξηµερώµατα, στο λεωφορείο, στα διαλείµµατα, στα καφέ πριν τη δουλειά-, γεµίζοντας τετράδια, µπλοκάκια και χαρτιά µε στίχους, κείµενα ή απλές σκέψεις. Μέχρι που, στην πρώτη καραντίνα, η ανάγκη της για γράψιµο έγινε επιτακτική και συστηµατική. Κι έτσι «γεννήθηκε» το πρώτο της βιβλίο, αποδεικνύοντας πως, ακόµα κι αν έχεις πάρει µόνο τη βασική εκπαίδευση, µπορείς να πετύχεις οτιδήποτε, αρκεί να το θέλεις και να το αγαπάς πολύ.

ΜΕΡΚΟΥΡΙΟΣ ΑΥΤΖΗΣ ΓΙΑ ΤΟ "ΖΩΗ ΣΤΗ ΣΤΑΧΤΗ" ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΨΥΧΟΓΙΟΣ

 ΜΕΡΚΟΥΡΙΟΣ ΑΥΤΖΗΣ

για το "ΖΩΗ ΣΤΗ ΣΤΑΧΤΗ¨

από τις εκδόσεις ΨΥΧΟΓΙΟΣ.

Το Ποντιακό Ζήτημα ως θέμα κυοφορούσε εντός μου από καιρό. Συγκεκριμένα, ο Πόντος έγινε κομμάτι της ζωής μου από τον πρώτο καιρό του έγγαμου βίου μου. Χάρη στη Σίσσυ μου, που είναι παιδί μεταναστών γέννημα θρέμμα Πόντια, λέξεις, φράσεις, παραδοσιακά εδέσματα, χωρατά, τραγούδια, γλέντια, χοροί, έγιναν σταδιακά στοιχεία της μύησής μου σ’ έναν κόσμο και μια κουλτούρα, του Πόντου, για τα οποία ελάχιστα γνώριζα. Και είχε στη μύησή μου αυτή σημαντικό ρόλο εκτός από τη Σίσσυ με τις περιγραφές και τις θύμησες που είχε από τη γιαγιά της, την ηρωίδα του βιβλίου, που κάποτε έπαιρναν τη μορφή αφήγησης και ο Μόντε Χρήστο, το μοναδικό εν ζωή σερνικό της ηρωίδας, που σε κάθε συνάντησή μας σκάρωνε με τα πνευστά ή το μπουζούκι του νότες του Πόντου. Κάπως έτσι, μόλις πριν δυο χρόνια ήρθε στην επιφάνεια και στα έκπληκτα μάτια μου, σαν από ανασκαφή, και ένα κασελάκι της γιαγιάς με κειμήλια μεγάλης συναισθηματικής αξίας, καθώς και η επιθυμία της να γίνει η ζωή της βιβλίο. «Τις στιγμές της ζωής μου, που απλόχερα σου χάρισα» έγραφε «βάλ’ τες στο χαρτί στρωτά, ώστε να τις διαβάσουν όλοι. Κάν’ τες εικόνες να μπορούν να τις καταλαβαίνουν, να τις θυμούνται. Και μην ξεχνάς: έρωτες, γέλια, χαρές, πόνος, έχθρες, ζωή, θάνατος, όλα ένα. Σφιχταγκαλιασμένα. Έτσι είναι η ζωή. Κάνει κύκλους, μικραίνει, αλλά ποτέ δεν κλείνει. Κι ο κόσμος μπορεί να φθίνει, να ζαρώνει, μα ποτέ δε σβήνει. Ο κόσμος είμαστε εμείς. Και εμείς έχουμε ο ένας τον άλλο. Ο άλλος είναι η συνέχειά μας. Αυτό κάνε κι εσύ. Αναζήτησε τον άνθρωπο όπου και αν βρίσκεται. Μοιράσου μαζί του. Είναι άκρως λυτρωτικό να ξυπνάς, να σηκώνεις το βλέμμα σου και να σε τυφλώνει η έσχατη λάμψη του άρματος του ήλιου…».

 

Θα τολμούσα λοιπόν να πω πως η Ζωή στη στάχτη. Μέρες και νύχτες Τραπεζούντας είναι αποτέλεσμα της επιθυμίας μιας γυναίκας που έζησε τα γεγονότα της γενοκτονίας και της προσφυγιάς αλλά και ενός καταιγισμού συναισθημάτων, ιδεών, πληροφοριών και σκόρπιων αφηγήσεων που όφειλα να βάλω σε τάξη και που εντέλει έδωσαν τον πυρήνα του ιστορήματος. Χρειάστηκε βέβαια απίστευτη δουλειά, έρευνα, συλλογή και μελέτη των πηγών, ταξινόμηση, φιλτράρισμα, σχεδιασμός, σκηνοθεσία και γράψιμο-σβήσιμο ξανά και ξανά μέχρι η ιστορία και οι ήρωές μου να αποκτήσουν μορφή και ζωντάνια.

 

Ως ιστορικό πλαίσιο επέλεξα τις αρχές του 20^ου αιώνα, από το 1904 μέχρι και το 1922, όπου από την σουλτανική απολυταρχία περνάμε στην κυριαρχία των Νεότουρκων, τον Μεγάλο Πόλεμο και τη Γενοκτονία. Η υπόθεση της ιστορίας εκτυλίσσεται κυρίως στην Τραπεζούντα, ενώ σε κάποια σημεία της πλοκής η δράση μεταφέρετε στο Βατούμ, την Πόλη, τη Μασσαλία, τη Σαλονίκη, τη Λήμνο και τα ενδότερα της Ανατολίας, με βασικά δομικά στοιχεία αφενός τη ζωή της Χρυσαυγής Μικροπούλου και των υπολοίπων μελών της οικογένειάς της καθώς και πλειάδας επώνυμων και ανώνυμων κατοίκων της πόλης και αφετέρου το καλά ενορχηστρωμένο σχέδιο των Νεότουρκων και εθνικιστών μουσουλμάνων που σκοπό είχαν την εκκαθάριση του χριστιανικού πληθυσμού (Αρμενίων και Ελλήνων) και τη δημιουργία ενός σύγχρονου τουρκικού κράτους.

 

Οι ήρωές μου είναι πρόσωπα υπαρκτά, άνθρωποι απλοί και καθημερινοί αλλά και επώνυμοι που άφησαν το στίγμα τους και έγραψαν ιστορία, καθώς και πρόσωπα που πλάσθηκαν για να υπηρετήσουν τις ανάγκες της μυθοπλασίας.

 Σε κάθε περίπτωση, και αυτό ήταν το στοίχημά μου, έπρεπε να είναι αληθινοί και να αναπνέουν φυσικά και αβίαστα. Έτσι, εκτός από την κεντρική ηρωίδα, τη Χρυσαυγή Μικροπούλου που ήδη ανέφερα, σημαντικό ρόλο διαδραματίζουν ο πατέρας της καπετάν Ευγένης, η κυρα-Μάρω η μάνα της, τα αδέρφια της Κωνσταντίνος, Απόστολος και Γεωργούλης. Και ακόμα ο Αρμένης Αζαρία με τη Σουλτάνα, που η Μάρω μάζεψε από τον δρόμο και βοηθούν στις δουλειές του σπιτιού. Ο Νικηφόρος που για την αγάπη της Χρυσαυγής μετά από ένα θλιβερό γεγονός θα τα βάλει με τα στοιχειά της φύσης και τους δαίμονες και θα αναγκαστεί να διασχίσει με τα πόδια εκατοντάδες χιλιόμετρα εχθρικής γης, από τα δυτικά παράλια της Μικράς Ασίας μέχρι το Ερζερούμ και την Τραπεζούντα, προκειμένου να φτάσει κοντά της. Η Λεϊλά ή Αρσενία, που παριστάνει τη σαλή και είναι το καλό πνεύμα της πόλης. Ο νεαρός Γάλλος βαρόνος Συμεών Ντιμπουά, ο οποίος συνεργάζεται με τον καπετάν Ευγένη και ως εκπρόσωπος της οικογένειάς του έρχεται στην Τραπεζούντα για επενδύσεις. Ο Τούρκος βαλής Μεχμέτ Τζεμάλ Αζμί μπέης. Και τέλος, σημαίνοντα πρόσωπα που έγραψαν ιστορία, όπως ο μητροπολίτης Χρύσανθος, ο μεγαλέμπορος από τη Μασσαλία Κων/νος Κωνσταντινίδης, που πρωτοστάτησε για τη δημιουργία ενός αυτόνομου ποντιακού κράτους, οι τραπεζίτες Κώστας Καπαγιαννίδης και Κωστάκης Θεοφύλακτος αλλά και ο γιατρός Θεοφύλακτος Θεοφυλάκτου καθώς και πολλοί άλλοι με λιγότερο σημαντικό ρόλο.

 

Στο σημείο αυτό οφείλω να ομολογήσω πως δεν είναι η πρώτη φορά που καταπιάνομαι με το ιστορικό μυθιστόρημα και πως κάθε φορά το ταξίδι της έρευνας, της μελέτης και της συγγραφής είναι απολαυστικό. Αυτή τη φορά όμως δεν ήταν απλά απολαυστικό ήταν κάτι περισσότερο, ήταν συγκλονιστικό και υπήρξαν στιγμές που ξεπέρασα τα όρια μου, τον εαυτό μου, που τα συναισθήματα άλλαζαν από τη μια σκηνή στην άλλη, που από την απόλυτη ευτυχία και χαρά παρασυρόμουν στην απόλυτη φρίκη και που όσο η πλοκή εξελισσόταν ανακάλυπτα πτυχές του εαυτού μου ανερμήνευτες. Τώρα, που το βιβλίο βρίσκεται στα χέρια σας, των ενηλίκων αναγνωστών τα χέρια, νιώθω ικανοποίηση και χαρά αλλά και θλίψη συνάμα γιατί αποχωρίστηκα τους ήρωές μου. Δεν είμαι εγώ πια αυτός που συνδιαλέγεται μαζί τους. Οι ήρωές μου έχουν εσάς να επικοινωνούν, με σας συνομιλούν, είστε συνταξιδιώτες στο ίδιο βαγόνι, κι εγώ ευελπιστώ το ταξίδι σας αυτό της ανάγνωσης να είναι συναρπαστικό και με ασφάλεια να μεταφερθείτε στην όχι και τόσο μακρινή εποχή ωστόσο ιδιαίτερα σημαντική, ΑΦΟΥ με τον έναν ή τον άλλο τρόπο καθορίζει το ιστορικό μας γίγνεσθαι και μας αυτοπροσδιορίζει.

 

Συγκεκριμένα, η αφηγήτρια στο τέλος της αφήγησής της λέει χαρακτηριστικά:

«… Από μικρή, θυμάμαι, άκουγα και ελάχιστα είπα. Πάσχιζα να κερδίζω για τους άλλους και λίγα ξόδεψα. Κι όπως όλοι, δε σταμάτησα να κάνω λάθη. Λάθος μου τόσα χρόνια που κρατούσα το στόμα μου κλειστό. Λάθος μου που δε σας άφησα να μάθετε ποντιακά. Όμως πίστεψέ με, δε σταμάτησα να προσπαθώ. Πάλευα για το καλύτερο, ακόμα και όταν η σιωπή βάραινε σαν βουνό την ψυχή μου, ακόμα κι αν τα λάθη γίνονταν βουνό. Τώρα μπορώ να πω με βεβαιότητα πως η σιωπή ήταν ο θεμέλιος λίθος που πάνω του έχτισα τη ζωή μου. Και δεν το μετανιώνω. Τώρα είμαι ελεύθερη και ήσυχη να φύγω. Της ζήσης μου τα πεθαμένα έχουν εσένα να τα αναστήσει. Μη δειλιάσεις. Τις στιγμές της ζωής μου που απλόχερα σου χάρισα βάλ’ τες στο χαρτί στρωτά, ώστε να τις διαβάσουν όλοι. Κάν’ τες εικόνες να μπορούν να τις καταλαβαίνουν, να τις θυμούνται. Και να θυμάσαι: έρωτες, γέλια, χαρές, πόνος, έχθρες, ζωή, θάνατος, όλα ένα. Σφιχταγκαλιασμένα. Έτσι είναι η ζωή. Κάνει κύκλους,μικραίνει, αλλά ποτέ δεν κλείνει. Κι ο κόσμος μπορεί να φθίνει, να ζαρώνει μα ποτέ δε σβήνει. Ο κόσμος είμαστε εμείς. Και εμείς έχουμε ο ένας τον άλλο. Ο άλλος είναι η συνέχειά μας. Αυτό κάνε κι εσύ. Αναζήτησε τον άνθρωπο όπου και αν βρίσκεται. Μοιράσου μαζί του. Είναι άκρως λυτρωτικό να ξυπνάς, να σηκώνεις το βλέμμα σου και να σε τυφλώνει η έσχατη λάμψη του άρματος του Ήλιου…» Έκανε μια παύση. «Εντάξει; Τα έγραψες… Φέρε μου τώρα, να χαρείς, ένα ποτήρι νερό, πριν σφραγίσουν τα χείλη μου. Ξεράθηκε το λαρύγγι… Και άκου! Τώρα πια έχεις στη διάθεσή σου όλο το υλικό. Όταν φύγω, να φτιάξεις όχι ένα βιβλίο αλλά δύο και τρία. Ο Πόντος μας διψάει να ζήσει. Όλοι έχουν δικαίωμα να μάθουν τι έγινε εκεί και όπου αλλού είναι Πόντος! Η μνήμη ζητάει δικαίωση. Η Γενοκτονία μας δεν ήταν απλώς ένα Άουσβιτς. Ήταν Άουσβιτς εν ροή. Και αλίμονο σ’ αυτόν που δε γνωρίζει ή ξεχάσει! Θα βρει την ιστορία μπροστά του…»

 

Φυλάσσοντας ανεξίτηλα στο νου μου τα τελευταία της λόγια και πιστεύοντας ακράδαντα πως κάθε αναγνωστικό ταξίδι είναι μοναδικό καθώς μοναδικοί είναι όλοι γύρω μας, ευελπιστώ πως και αυτή τη φορά, μέσα από τις σελίδες κι αυτού του βιβλίου, θα μπορέσω να επικοινωνήσω με τους αναγνώστες μου και πως εφεξής θα βρούμε τα βήματα και τους κώδικες να συνομιλούμε όποτε οι δρόμοι μας ανταμώνουν.

 

Με εκτίμηση!

Μερκούριος Αυτζής

Τραπεζούντα, αρχές του 20ού αιώνα.
Η πόλη μοιάζει με πολύχρωμο μωσαϊκό. Στα σοκάκια της πολιτισμοί, θρησκείες, ιδέες, όλα ζυμωμένα με το αίμα, τον ιδρώτα και τις μάχες χιλιάδων ψυχών. Και ενώ η Οθωμανική αυτοκρατορία καταρρέει, Έλληνες, Τούρκοι και επισκέπτες κάθε φυλής πίνουν καφέ στο μεϊντάνι, συναλλάσσονται, λογομαχούν...
Η Λεϊλά, η «άγια σαλή» της πόλης, την ημέρα κινείται ανάμεσά τους και τους χλευάζει και τα βράδια, μεταμορφωμένη σε Αρσενία, τα βάζει με τους δαίμονες. Οι Νεότουρκοι, ίδιοι δαίμονες, κάνουν τα πάντα για να καθαρίσουν τον τόπο από τους χριστιανούς.
Η Χρυσαυγή, στα δεκαπέντε της, αναστατώνεται όταν η Λεϊλά προφητεύει το μέλλον της. Το πρώτο σκίρτημα δε θα αργήσει να έρθει, όταν στο πρόσωπο του Νικηφόρου θα γνωρίσει την αληθινή αγάπη. Οι δύο νέοι θα αρραβωνιαστούν αλλά η μοίρα έχει άλλα σχέδια γι’ αυτούς.

Το Ζωή στη στάχτη. Μέρες και νύχτες Τραπεζούντας αναβιώνει τη ζωή μιας νεαρής γυναίκας και εξιστορεί τους αγώνες των Ελλήνων του Πόντου να ζήσουν ειρηνικά σε μια εποχή που σημαδεύτηκε από πολέμους, διωγμούς, λεηλασίες, καταστροφές, προσφυγιά, στάχτη…

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ

Ο ΜΕΡΚΟΥΡΙΟΣ ΑΥΤΖΗΣ γεννήθηκε στη Βέροια. Είναι δάσκαλος και από το 1987 διδάσκει σε δημόσια σχολεία της χώρας. Σπούδασε θέατρο στο L.A.G. στο Ρόιτλιγκεν Γερμανίας. Έκανε μετεκπαίδευση στη Γενική Αγωγή, μεταπτυχιακές σπουδές στο ΕΚΠΑ, στον Τομέα «Γλώσσα, Λογοτεχνία και Θέατρο στην Εκπαίδευση», και είναι κάτοχος μάστερ λογοτεχνίας. Είναι μέλος του Ελληνικού Τμήματος της ΙΒΒΥ, και το διάστημα 2002-2014 διετέλεσε Σύμβουλος και Έφορος στο Δ.Σ. αυτού. Με τη συγγραφή πρωτοασχολήθηκε το 1994. Το 1999 κυκλοφόρησε το πρώτο του βιβλίο για παιδιά. Συνολικά έχει εκδώσει 30 βιβλία για παιδιά και νέους. Έχει διακριθεί τρεις φορές, ενώ κείμενά του έχουν συμπεριληφθεί σε συλλογές της ΙΒΒΥ Ελλάδας – Κύκλος του Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου, της Γυναικείας Λογοτεχνικής Συντροφιάς, καθώς και στο βιβλίο Η Γλώσσα μου της Δ΄ Δημοτικού. Βιβλίο του έχει συμπεριληφθεί στα White Ravens της Βιβλιοθήκης Μονάχου. Το μυθιστόρημα ΖΩΗ ΣΤΗ ΣΤΑΧΤΗ. ΜΕΡΕΣ ΚΑΙ ΝΥΧΤΕΣ ΤΡΑΠΕΖΟΥΝΤΑΣ είναι το πρώτο του για ενηλίκους.

ΚΛΑΙΡΗ ΘΕΟΔΩΡΟΥ ΓΙΑ ΤΟ "Ο ΒΑΣΙΛΙΑΣ ΠΕΘΑΙΝΕΙ ΠΑΝΤΑ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΣ" ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΨΥΧΟΓΙΟΣ

 ΚΛΑΙΡΗ ΘΕΟΔΩΡΟΥ

για το "Ο ΒΑΣΙΛΙΑΣ ΠΕΘΑΙΝΕΙ ΠΑΝΤΑ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΣ"

από τις εκδόσεις ΨΥΧΟΓΙΟΣ.

Είναι πραγματικά παράξενο πώς συμβαίνουν κάποια πράγματα. Αυτές οι περίεργες συμπτώσεις της ζωής που τελικά μόνο συμπτώσεις δεν είναι. Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή, γιατί αυτό το άρθρο δεν είναι τίποτα άλλο από μία εξομολόγηση: βαθιά, προσωπική και αληθινή. Μια εξομολόγηση που αφορά ένα μεγάλο ρίσκο και μια απότομη στροφή. Τη δική μου στροφή: από τα ιστορικά μυθιστορήματα στην αστυνομική λογοτεχνία.

Ανέκαθεν διάβαζα μανιωδώς αστυνομικά βιβλία. Όπως όλοι μάλλον, είχα ξεκινήσει κι εγώ στην εφηβεία μου με τα έργα της Αγκάθα Κρίστι, στην πορεία όμως άρχισα να γίνομαι όλο και πιο απαιτητική, όλο και πιο περίεργη, όλο και πιο αδηφάγος αναγνώστρια ιστοριών μυστηρίου, φόνων και εξιχνίασης εγκλημάτων. Αγγλικά, αμερικάνικα, σκανδιναβικά, ιταλικά, γιαπωνέζικα, κορεάτικα, ισπανικά crimes κοσμούν τις βιβλιοθήκες μου από άκρη σε άκρη. Ανεξάρτητα άλλωστε από την προέλευση, το ζητούμενο ήταν πάντα το ίδιο: το παιχνίδι με το μυαλό μου, οι αναμέτρηση με τον δράστη, η εξιχνίαση της υπόθεσης, η έκπληξη, η ανατροπή, η αίσθηση πως ο συγγραφέας με «έπαιξε» κανονικά, οδηγώντας με ακριβώς εκεί όπου επιθυμούσε, η χαρά,, αν έστω και μια μαντεψιά μου ήταν σωστή. Όσο πιο πολύ διάβαζα όμως, τόσο πιο απαιτητική γινόμουν και τόσο πιο μεγάλη ήταν η απογοήτευση, όταν το ζητούμενο αποτύγχανε σε όλους τους τομείς. Απεχθάνομαι με πάθος τις ανούσιες ανατροπές που υπάρχουν μόνο και μόνο για να σοκάρουν, τις αφελείς, αβάσιμες υποθέσεις, τα μη τεκμηριωμένα ευρήματα, τις ανακρίβειες, τον «λαγό που βγαίνει από το καπέλο» και τον «δράστη κομήτη», όπως συνηθίζω να λέω. Και κάπως έτσι, οι απαιτήσεις μου ως αναγνώστρια, έβαζαν φρένο στις -για χρόνια ασυνείδητες- επιθυμίες μου ως συγγραφέα.

            «Θα σκεφτόσασταν ποτέ να γράψετε αστυνομικό μυθιστόρημα;», με έχουν ρωτήσει δεκάδες φορές σε συνεντεύξεις μου και η απάντηση έως δύο χρόνια πριν ήταν πάντα η ίδια: «Ποτέ δεν λέω ποτέ, όχι όμως επί του παρόντος…». Αρκετά διπλωματική απάντηση, θα μπορούσε να πει κανείς, διότι η αλήθεια είναι πως πάντα εκείνη την ώρα από μέσα μου έλεγα: «Μπα… Με τίποτα…»

            Να όμως που τελικά όντως κανείς δεν πρέπει ποτέ να λέει ποτέ. Γιατί οι συνθήκες ωρίμασαν -ίσως κι εγώ μαζί τους-, οι σχετικές προτροπές πλήθυναν -οι αναγνώστες διέκριναν πρώτοι αυτό που εγώ αρνιόμουν να δω- και το έναυσμα, η αφορμή, η έμπνευση αν θέλετε, ήρθε μόνη της να μου χτυπήσει την πόρτα. Στο Μόναχο… Στη δεύτερη πατρίδα μου δηλαδή… Σε έναν παρακμασμένο σταθμό του μετρό. Όλος ο πρόλογος του βιβλίου με αφορά. Τον είδα να εξελίσσεται μπροστά μου. Εκτός φυσικά από τις τελευταίες του γραμμές… (Θα μας είχαν γράψει οι εφημερίδες σε μια τέτοια περίπτωση!!!) Όπως κι αν έχει, όμως εκείνη τη νύχτα κατάλαβα. Είχε έρθει η ώρα να τολμήσω. Να πάρω το ρίσκο. Να γκρεμίσω όσα με πολύ κόπο είχα χτίσει και να ξαναρχίσω από την αρχή. Μου αρέσουν οι αλλαγές, αγαπώ τις προκλήσεις. Και κάπως έτσι αντιμετώπισα και τη συγγραφή του ΒΑΣΙΛΙΑ. Ως μια πρόκληση, προς τον ίδιο μου τον εαυτό πρώτα απ’ όλα. Και η αλήθεια είναι πως ξαφνιάστηκα. Όχι μόνο με το πόσο αβίαστα ξεπήδησε αυτή η ιστορία από μέσα μου -σαν να βρισκόταν πάντα εκεί- όσο και με το πόσο απόλαυσα την όλη διαδικασία. Μοναδική μου ευχή λοιπόν τώρα, να την απολαύσετε κι εσείς! Ο ΒΑΣΙΛΙΑΣ είναι πλέον στα δικά σας χέρια και η επόμενη κίνηση στη σκακιέρα είναι δική σας!

Δείτε περισσότερα για το βιβλίο και την συγγραφέα ΕΔΩ

Μια διάσημη συγγραφέας αστυνομικών μυθιστορημάτων που, αποφασίζοντας να σκοτώσει τον βασικό ήρωα των βιβλίων της, πέφτει ξαφνικά σε δυσμένεια. Ένας σύζυγος-τρόπαιο που ετοιμάζεται να την εγκαταλείψει για τη νεότερη ερωμένη του. Ο πανταχού παρών Βασιλιάς και ο Γελωτοποιός του, που στοιχειώνουν κάθε κίνησή της. Κι ένας ανώτατος επιθεωρητής –σε μια γκρίζα και παγωμένη πόλη– κόντρα σε όλα τα μυθιστορηματικά κλισέ.

Μόναχο, 2018. Η Λούνα Μάρκος, πασίγνωστη συγγραφέας, σκηνοθετεί με τη συγκατάθεση του σύντομα πρώην συζύγου της τη δολοφονία του, προκειμένου να προκαλέσει εκ νέου φρενίτιδα στα μίντια με το όνομά της. Δε φαντάζεται όμως πως η πραγματικότητα ξεπερνά πολλές φορές κάθε φαντασία, καθώς μονάχα η αλήθεια μπορεί να μετατραπεί τελικά στον απόλυτο εφιάλτη. Ένας ειδεχθής φόνος οδηγεί τους πάντες στην παράνοια. Τίποτα δεν είναι αυτό που φαίνεται και κανένας δεν είναι αθώος, ενώ τα γεγονότα μοιάζουν να διαστρεβλώνονται σαν σε παραμορφωτικό καθρέφτη. Γιατί τελικά είναι οι οικογενειακές ιστορίες –αυτές που «γράφονται» μέσα σε τέσσερις τοίχους– που μπορεί να αποδειχθούν οι πιο τρομακτικές απ’ όλες.

Ένα θρίλερ για την ανατροπή που έρχεται μετά την κίνηση ματ. Γιατί, ως γνωστόν, ο Βασιλιάς πεθαίνει πάντα τελευταίος. Κάποιες φορές, όμως, δεν πεθαίνει και καθόλου.

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ

Η ΚΛΑΙΡΗ ΘΕΟΔΩΡΟΥ γεννήθηκε στην Ελλάδα και πέρασε τα πρώτα παιδικά της χρόνια στη Γερμανία. Ζει στην Αθήνα με τον άντρα της και τα σκυλιά τους και λατρεύει τα ταξίδια. Είναι απόφοιτος του Τμήματος Γερμανικής Γλώσσας και Φιλολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής Αθηνών και έχει πραγματοποιήσει μεταπτυχιακές σπουδές στη Διδακτική Ξένων Γλωσσών και την Εκπαιδευτική Αξιολόγηση. Επίσης έχει σπουδάσει φωτογραφία κι έχει εργαστεί ως φωτογράφος και συντάκτρια σε ελληνικά περιοδικά. Σήμερα εργάζεται σε σχολεία της Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης, ενώ παράλληλα ασχολείται με την καλλιτεχνική φωτογραφία, συμμετέχοντας σε ατομικές και ομαδικές εκθέσεις. Ο ΒΑΣΙΛΙΑΣ ΠΕΘΑΙΝΕΙ ΠΑΝΤΑ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΣ είναι η πρώτη της προσπάθεια στην κατηγορία του αστυνομικού μυθιστορήματος, προϊόν του πάθους που τρέφει από μικρή για μυστηριώδεις ιστορίες, παιχνίδια του μυαλού και ανεξιχνίαστες υποθέσεις.

ΛΙΛΑ ΔΑΣΚΑΛΑΚΗ ΓΙΑ ΤΟ "ΠΛΑΝΗΤΗΣ ALEGRIA" ΑΠΟ ΤΙΣ ΠΡΟΤΥΠΕΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΠΗΓΗ.

 ΛΙΛΑ ΔΑΣΚΑΛΑΚΗ

για το "ΠΛΑΝΗΤΗΣ ALEGRIA"

από τις ΠΡΟΤΥΠΕΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΠΗΓΗ.

Μεγάλη η στιγμή για τον δημιουργό, την ώρα που το δημιούργημά του βγαίνει στο φως, και αρχίζει πια να το μοιράζεται με τον κόσμο. Μεγάλες ώρες χαράς και δικαίωσης τον περιμένουν, εάν φυσικά πιστεύει πολύ στο έργο του. Τόσο, ώστε να μπορέσει να αγγίξει τις ψυχές των αναγνωστών. Τις ακόμα μεγαλύτερες ώρες όμως, τις ζει, κατά την διάρκεια της συγγραφής. Την ώρα που ξαναδιαβάζει αυτά που έγραψε: την πρόταση, την παράγραφο, την λέξη, δεν έχει σημασία τι, και αναφωνεί: “Eγώ το έγραψα αυτό”!

Πόσο ευγνώμων αισθάνομαι απέναντι στον Θεό και τον Εαυτό, ώστε να μπορώ να εκφράζομαι μέσα από το χάρισμα του γραπτού λόγου! Στιγμές χαράς, ψυχικής ανακούφισης, παράλληλα όμως και αφόρητης  πνευματικής κόπωσης. «Χαλάλι» όμως σκέφτηκα και αυτή τη φορά, και μόλις ολοκληρώθηκε η διαδικασία. Το μεγαλείο της ίδιας της αποκάλυψης μέσα από τις σελίδες του, ήταν αρκετό,  ώστε να τα ξεχάσω όλα, και έτσι όπως συμβαίνει μετά τον τοκετό. Και όπως κάθε μάνα, καμαρώνω και για αυτό το τέταρτο πνευματικό μου παιδί. Και έχω πολλούς λόγους γι αυτό. Ακόμα και για τον ίδιο του τον τίτλο, «ΠΛΑΝΗΤΗΣ Alegria», αφού η πιο βαθιά κρυμμένη επιθυμία του ανθρώπου, είναι, να έρθει η μέρα όπου η γη θα είναι ένας πλανήτης χαράς. Ένας παράδεισος. Και αυτόν τον παράδεισο δημιούργησα, μέσα από τις εικόνες, τις σκέψεις τα συναισθήματά μου, που για εφτά χρόνια τα φύλαγα στο «συρτάρι του νου μου». Χαίρομαι  για το γεγονός, ότι απευθύνεται σε όλους, δεν διαχωρίζει φύλα, ηλικίες, αλλά λίγο περισσότερο απευθύνεται στους νέους ανθρώπους, αφού αυτοί μεταφέρουν στο DNA τους τις πληροφορίες του μέλλοντος που με μοναδικό τρόπο προσπαθεί το βιβλίο να επικοινωνήσει στους αναγνώστες. Εξ άλλου, αυτή είναι και η βαθύτερη ανάγκη μου, να μεταδώσω την γνώση με όποιο τρόπο μπορώ. Και τι πιο ωραίο αυτό να  γίνεται μέσα από μία ιστορία, που σε αυτό το βιβλίο τυγχάνει κατά το μεγαλύτερο ποσοστό να είναι αληθινή, τι πιο ωραίο να αναδύει μοναδικά τοπία της Ελλάδας και όχι μόνο, να μετουσιώνει την πιο σκληρή γήινη πραγματικότητα σε γνώση, το δράμα σε χαρά. Μία από τις πρώτες αναγνώστριες που διάβασαν το βιβλίο, μου έστειλε μήνυμα, και εκτός των άλλων μου αναφέρει: «Με πόσο μοναδικό τρόπο καταφέρνεις να συνδέεις το ρεαλιστικό με το μεταφυσικό» Αγαπημένη μου αναγνώστρια, στο βιβλίο ΠΛΑΝΗΤΗΣ Alegria, δεν υπάρχει τίποτα μεταφυσικό. Όλα είναι φυσικά, γιατί συμβαίνουν ήδη. Απλώς το ποσοστό αντίληψης των ανθρώπων, για την ώρα κρίνεται απαγορευτικό προκειμένου να μπορέσει να συντονιστεί με τα νέα δεδομένα του χρόνου.  Και αυτός είναι ο μέγας στόχος του βιβλίου: Να βοηθήσει τον αναγνώστη ώστε να αρχίσει σιγά σιγά μέσα από την επεξεργασία των δεδομένων του βιβλίου αλλά και την προσωπική του έρευνα, να προβάλλει στην ζωή του, αυτή τη νέα πραγματικότητα. Μέσα από την οποία, αναγνωρίζει τον εαυτό του, ως ένα ον δημιουργημένο πάνω σε τέλειες προδιαγραφές, καθ’ εικόνα και ομοίωση του δημιουργού του.

Δείτε περισσότερα για το βιβλίο και την συγγραφέα ΕΔΩ

Είμαστε όλοι εκεί.

Alegria στα ισπανικά, σηµαίνει «χαρά». Σ’ έναν τέτοιο πλανήτη θα αρχίσουν σιγά σιγά να αναγνωρίζουν ότι ζουν οι ήρωες, παρότι ο λόγος που βρίσκονται εκεί, είναι για να θεραπεύσουν το αθεράπευτο κατά την κλασική επιστήµη νόσηµά τους.

Σε αυτό το ό,τι πιο πρωτοποριακό ανά τον κόσµο θεραπευτήριο, στο «Βασίλειο της Σιωπής», η νορβηγικής καταγωγής Μαρίν Κρίστελ, αναλαµβάνει να οδηγήσει τον CEO µιας εκ των µεγαλυτέρων πολυεθνικών εταιρειών, προκειµένου να διαπραγµατευτεί µ’ έναν εντελώς διαφορετικό τρόπο τη χαµένη κατά τους γιατρούς ζωή του.

Ο πόνος και η ευτυχία εναλλάσσονται στα πρόσωπα των ηρώων, ασθενών και µη, προκειµένου να ανακαλύψει ο καθένας ξεχωριστά τον δικό του πλανήτη, το δικό του άστρο, αυτό που θα τον οδηγεί για πάντα.

«Αφήστε τη χαρά να βασιλέψει»: Μεστή απόδοση της λέξης Alegria, και απεγνωσµένη κραυγή της νεαρής ανδαλουσιανής τσιγγάνας, Καρµέλα Άλµα, που όλως τυχαίως ευρισκόµενη εκεί, διδάσκει µε τον δικό της απλοϊκό τρόπο, την πιο πηγαία έκφραση της χαράς, την πιο αγνή εκδοχή της ζωής.

Γρανάδα, Ελλάδα, Σεβίλλη, Νορβηγία: σταθµοί πλοκής και κορύφωσης της ιστορίας.

Ένα αυτογνωσιακό μυθιστόρημα µυθιστόρηµα, µε πρωταρχικό σκοπό να αναδείξει την αγάπη ως το ισχυρότερο θεραπευτικό µέσον. Σε κάποιο ελληνικό νησί, εκεί όπου φυλάσσεται το πολυτιµότερο µυστικό όλων.

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ

Η Λίλα Δασκαλάκη  γεννήθηκε στη Ρόδο και µεγάλωσε στην Αθήνα. Τον Αύγουστο του 1998 επέστρεψε στη γενέτειρά της µε τη δική της πλέον οικογένεια, εκεί όπου έζησε και εργάστηκε για 20 χρόνια. Από τον Ιανουάριο του 2019, µένει µόνιµα στην Αθήνα.

Πέρασε από πολλούς και διαφορετικούς επαγγελµατικούς δρόµους, µέχρι που ανακάλυψε έναν εντελώς καινούργιο µέσα από την Αστρολογία. Έχει εξειδικευτεί πάνω στην ψυχολογική Αστρολογία-Aστροδιάγνωση, καθώς επίσης και στην Ολιστική-Ενεργειακή ψυχοθεραπεία. Παραδίδει διαδικτυακά σεµινάρια πνευµατικής αφύπνισης, και διδάσκει θεραπευτικό-δηµιουργικό διαλογισµό.

Η σχέση της µε το γράψιµο ξεκινάει από την εφηβική ακόµα ηλικία, αρκετά πολύ αργότερα όµως εκδηλώνεται η ανάγκη της, και αφού πλέον έχει εγκατασταθεί στη Ρόδο. Οι µαρτυρίες των ανθρώπων µέσω του επαγγελµατικού της αντικειµένου, «ο πλούτος» του τόπου όπου έζησε όλα αυτά τα χρόνια, πυροδότησαν την έµπνευσή της, και την ανάγκη της να εκφράσει το µεγαλείο της φύσης, του πνεύµατος, του Θεού και του ανθρώπου.

Το 2007 κυκλοφόρησε το «Έλαφος Ελαφίνα» το οποίο και επανακυκλοφορεί από το 2018. Ακολουθεί το δεύτερο έργο της, επίσης µυθιστόρηµα, «Η ώρα των πλουσίων», και λίγο αργότερα το «Καλώς Ήλθατε στην Πέµπτη Διάσταση», ένα εγχειρίδιο αυτογνωσίας από τις εκδόσεις iWrite.