ΜΕΝΙΟΣ ΣΑΚΕΛΛΑΡΟΠΟΥΛΟΣ ΓΙΑ ΤΟ "Ο ΑΡΧΑΓΓΕΛΟΣ ΤΩΝ ΒΡΑΧΩΝ" ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΨΥΧΟΓΙΟΣ

 ΜΕΝΙΟΣ ΣΑΚΕΛΛΑΡΟΠΟΥΛΟΣ

για το  "Ο ΑΡΧΑΓΓΕΛΟΣ ΤΩΝ ΒΡΑΧΩΝ" 

από τις εκδόσεις ΨΥΧΟΓΙΟΣ.

Ο Αρχάγγελος των βράχων ήταν ένα βιβλίο που με βρήκε μόνο του! Βρέθηκα πριν λίγα χρόνια στη Μυτιλήνη για να καλύψω την άφιξη του Πάπα κι εκεί, σε ένα σκηνικό που παρέπεμπε σε ταινία κι όχι στην πραγματικότητα, αντίκρισα εικόνες που με έκαναν να βουρκώσω. Στις δομές των προσφύγων λοιπόν είδα χιλιάδες πρόσφυγες, άντρες, γυναίκες, μικρά παιδιά, άλλα σε καρότσια, της γης οι κολασμένοι, οι άμοιροι, χωρίς πατρίδα, χωρίς οικογένεια, χωρίς ελπίδα, προσπαθούσαν απλώς να επιβιώσουν. Δανεικές ζωές, δανεικά ρούχα και παπούτσια, όλα δανεικά…

Συγκλονίστηκα μπροστά στη μαύρη πραγματικότητα! Κι έβαλα ένα στοίχημα με τον εαυτό μου. Να πιάσω αυτό το δύσκολο και δυσπρόσιτο θέμα, το οποίο πολλοί βάζουν κάτω από το χαλί για να μην ενοχλεί την αισθητική τους. Το προσφυγικό, μια τεράστια πληγή της σύγχρονης κοινωνίας.

Ήθελα αυτό να είναι το εικοστό βιβλίο μου γιατί ένιωθα ότι το χρωστούσα σ’ αυτούς τους ανθρώπους. Πήγα λοιπόν ξανά στη Μυτιλήνη, μπήκα στις δομές, συναναστράφηκα μ’ αυτούς τους δυστυχισμένους ανθρώπους και η έκπληξή μου ήταν τεράστια. Ένας από τους κεντρικούς ήρωες, ο Ιρανός Ασκάν, με έκανε να κοκκινίσω με όσα μου είπε. «Στην πατρίδα μου ήμουν γιατρός που έσωζε ζωές. Εδώ είμαι ένα σκουπίδι. Γιατί έτσι μας βλέπουν. Σαν σκουπίδια που λερώνουν τον τόπο!»

Η ιστορία διαδραματίζεται στο νησί του Αρχάγγελου, της Σαπφούς, του Ελύτη, του Μυριβήλη, του Θεόφιλου. Όλα ξεκινούν στα παράλια της Μυτιλήνης, εκεί που το θεριό, η θάλασσα, καταπίνει ανθρώπους σκορπώντας πένθος και πόνο. Ο Ασκάν, γιατρός από το Ιράν, καταφέρνει να βγει στα βράχια  από τα άγρια κύματα, έχοντας δει να πνίγονται η μητέρα κι η αδελφή του. Η ζωή τον διαλύει και του επιφυλάσσει κι άλλα δεινά. Βλέπει ανθρώπους να τον αντιμετωπίζουν σαν μίασμα, ένα σκουπίδι που πρέπει να πεταχτεί.

Η Ευρυδίκη, δασκάλα στις δομές προσφύγων, του δείχνει ότι υπάρχουν ακόμα άνθρωποι. Ο πατέρας της, ένας αρτηριοσκληρωτικός συνταγματάρχης, τη διώχνει από το σπίτι θεωρώντας ότι τον διασύρει με τη στάση της. Τότε η ζωή σκηνοθετεί μια ιστορία που θα έκανε και τους πιο ασυγκίνητους να λυγίσουν. Υπάρχει και αστυνομική χροιά που το μετατρέπει σε θρίλερ, ένα μυστήριο με δύο δολοφονίες και δίπλα-δίπλα η ψυχή, η ανθρωπιά, η απανθρωπιά, η αχαριστία, η δικαίωση, ο θρίαμβος της ζωής.

Επέλεξα να βάλω στο βιβλίο και υπαρκτούς ήρωες. Τον βαρκάρη Ραφαήλ και την αδελφή του Ελένη, που ζουν στη Μελίντα, τη βιβλιοπώλισσα Βάλια, τη δασκάλα Ευρυδίκη, τον γιατρό Ασκάν. Κι εκείνο που κράτησα ήταν η κουβέντα του βαρκάρη που με συγκλόνισε: «Χάσαμε την ανθρωπιά μας, σκληράναμε και γινήκαμε πετσιά. Μάθαμε να ζυγίζουμε τους ανθρώπους ανάλογα με το χρώμα τους, την πατρίδα τους, την τσέπη τους, τη δουλειά τους, την όψη τους, ακόμη και τη θρησκεία τους. Βουλιάξαμε. Και πρέπει να ντρεπόμαστε».

Είδα την αγωνία των ανθρώπων να επιβιώσουν, μια αγωνία που έμοιαζε με επιθανάτιο ρόγχο, αφού, όπως έλεγαν, ένιωθαν ζωντανοί-νεκροί!

Εκεί στις δομές, αυτοί που γνώρισα, ο Ασκάν, η Ευρυδίκη, η Αντέλ, η Ναντίν, όλοι οι ήρωες, άρχισαν να χορεύουν στο μυαλό μου όταν επέστρεψα στην Αθήνα.

Όλο αυτό το έντονο σκηνικό κέντρισε τη φαντασία μου κι έτσι προχώρησα, δίνοντας μια ιστορία αφιερωμένη στις ψυχές που χάθηκαν τόσο άδικα στα παγωμένα νερά, παλεύοντας να σώσουν τη ζωή τους, αλλά και στους ανθρώπους που άπλωσαν χέρι βοήθειας στης γης τους κολασμένους.

Κι όσο έγραφα, το μυαλό μου έτρεχε στη Μικρασιατική καταστροφή, τότε που χιλιάδες άνθρωποι βρέθηκαν κυνηγημένοι και ξεριζωμένοι, ψάχνοντας στον ήλιο μοίρα.

Αν ο άνθρωπος δεν σκύψει στον άνθρωπο, αν δεν λειτουργήσει με ενσυναίσθηση, το μέλλον θα είναι πολύ πιο σκοτεινό και απάνθρωπο…

Δείτε περισσότερα για το βιβλίο και τον συγγραφέα ΕΔΩ

Παράλια της Μυτιλήνης, εκεί όπου το θεριό, η θάλασσα, καταπίνει ανθρώπους σκορπώντας πένθος και πόνο. Ο Ασκάν, γιατρός από το Ιράν, καταφέρνει να βγει στα βράχια από τα άγρια κύματα, έχοντας δει τη μητέρα και την αδελφή του να πνίγονται. Η ζωή τον διαλύει και του επιφυλάσσει κι άλλα δεινά. Βλέπει ανθρώπους να τον αντιμετωπίζουν σαν μίασμα, ένα σκουπίδι που πρέπει να πεταχτεί. Η Ευρυδίκη, δασκάλα στις δομές προσφύγων, του δείχνει ότι υπάρχουν ακόμη άνθρωποι, στηρίζοντας της γης τους κολασμένους. Ο πατέρας της, ένας αρτηριοσκληρωτικός συνταγματάρχης, τη διώχνει από το σπίτι θεωρώντας ότι τον διασύρει με τη στάση της! Τότε η ζωή σκηνοθετεί μια ιστορία που θα έκανε και τους πιο ασυγκίνητους να λυγίσουν.

Ένα θρίλερ, ένα μυστήριο με δύο δολοφονίες και δίπλα δίπλα η ψυχή, η ανθρωπιά, η απανθρωπιά, η αχαριστία, η δικαίωση, ο θρίαμβος της ζωής, με φόντο το νησί του Αρχάγγελου, της Σαπφούς, του Ελύτη, του Μυριβήλη, του Θεόφιλου.

ΕΝΑΣ ΥΜΝΟΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ ΚΑΙ ΤΗ ΣΑΡΩΤΙΚΗ ΔΥΝΑΜΗ ΤΟΥ ΕΡΩΤΑ, ΠΟΥ ΣΑΝ ΤΗΝ ΑΛΜΥΡΑ ΛΕΙΑΙΝΕΙ ΚΑΙ ΤΑ ΠΙΟ ΚΟΦΤΕΡΑ ΒΡΑΧΙΑ.

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ

Ο ΜΕΝΙΟΣ ΣΑΚΕΛΛΑΡΟΠΟΥΛΟΣ δεν ασχολήθηκε με αποτρόπαια εγκλήματα, μετά τις σπουδές του στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Θράκης, παρά μόνο πολύ αργότερα, στα μυθιστορήματά του. Τον είχε κερδίσει ήδη η δημοσιογραφία, την οποία ταλαιπωρεί επί σαράντα τέσσερα συναπτά έτη. Ξεκίνησε μαθητής λυκείου ακόμα από το Φως, μύρισε το μελάνι στις εφημερίδες Βραδυνή, Έθνος, Ελεύθερος Τύπος, Αθλητική, Sportime, Derby, στα περιοδικά Εικόνες, Nitro, Active, Επίκαιρα, βούτηξε στα ερτζιανά (ΕΡΑ, Sport FM, Sentra FM, SPORT 24), ήταν στο Mega Channel, στο Open TV και ξανά στο Mega. Έκανε τρεις φορές τον γύρο της Ευρώπης, φτάνοντας ως τη Νότια Αφρική, με εκατοντάδες ρεπορτάζ και χιλιάδες βίντεο, όλα με ένα δικό του χρώμα. Είναι μέλος της ΕΣΗΕΑ και του ΠΣΑΤ, από τον οποίο έχει βραβευτεί τέσσερις φορές για τηλεοπτικά θέματα. Παραμένει έφηβος και εκρηκτικός, συνεχίζει να ονειρεύεται, να χαμογελάει, να σαρκάζει και να αυτοσαρκάζεται, και πιστεύει στην… άσπρη μέρα.

ΜΑΡΙΑ ΓΑΒΡΙΕΛΑΤΟΥ ΓΙΑ ΤΟ "ΟΙ ΜΟΙΡΕΣ ΤΗΣ ΑΣΤΡΟΦΕΓΓΙΑΣ" ΑΠΟ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΕΞΗ

 ΜΑΡΙΑ ΓΑΒΡΙΕΛΑΤΟΥ

για το "ΟΙ ΜΟΙΡΕΣ ΤΗΣ ΑΣΤΡΟΦΕΓΓΙΑΣ"

από τις εκδόσεις ΕΞΗ.

Καλησπέρα σας.

Σήμερα θα διαβάσετε από εμένα ένα γράμμα καρδιάς που αφορούν τις δικές μου Μοίρες, τις ΜΟΙΡΕΣ ΤΗΣ ΑΣΤΡΟΦΕΓΓΙΑΣ που είχα την τύχη για άλλη μια φορά να αγκαλιάσετε άλλο ένα βιβλίο μου και να το κάνετε κομμάτι της καρδιάς σας.

Το βιβλίο αυτό όσο και να σας φανεί παράξενο ξεκίνησε σαν έμπνευση από μια μπάλα. Ναι, ακριβώς όπως το διαβάσατε, μια μπάλα. Και αν εκείνη την στιγμή που αυτή η μπάλα έγινε η αφορμή να γεννηθεί ένα καινούργιο βιβλίο εντελώς διαφορετικό από αυτό που κρατάτε στα χέρια σας, τώρα πια με βεβαιότητα μπορώ να πω πως η ζωή μπάλα είναι και γυρίζει και στα γυρίζει ανάποδα πολλές φορές και ίσως και να αξίζει κιόλας.

Έτσι λοιπόν οι ήρωες μου η Δάφνη και ο Δημοσθένης έμελλε να γίνουν οι δικοί μου πρωταγωνιστές σε μια ιστορία ζωής που ξεκινάει από την Καρύταινα. Δύο εγκλήματα έγιναν η αφορμή να διαλυθεί η ζωή της Δάφνης αλλά και να καταστρέψει και την ζωή του Δημοσθένη. Μπορεί το ένα έγκλημα να εξιχνιάστηκε και να αθώωσαν αυτούς τους δύο νέους όμως το μίσος της προδοσίας που πέρασε ως τα μύχια της ψυχής τους ήταν πολύ δυνατό ώστε να διαγράψουν μια ιστορία ζωής διαφορετική από αυτήν που ονειρεύτηκαν.

Το πάθος, η παρόρμηση του νεαρού της ηλικίας, η ερωτική απογοήτευση, ο εγωισμός ήταν στοιχεία που ίσως οι Μοίρες εκμεταλλεύτηκαν ώστε να τους δώσουν ένα μάθημα ζωής σε παράλληλους δρόμους ως την στιγμή που έκριναν εκείνες πως αυτοί οι παράλληλοι δρόμοι έπρεπε να ενωθούν ώστε να επέλθει η δικαιοσύνη και η γαλήνη στις ψυχές των ηρώων.

Πολλά τα ιστορικά γεγονότα που σημάδεψαν τις ζωές τους, όπως ο Εμφύλιος στην Ελλάδα, ο Μαύρος Σεπτέμβρης το 1955 στην Κωνσταντινούπολη, και μετέπειτα η Δικτατορία στην Ελλάδα και η βραδιά του Πολυτεχνείου.

Πόσα και πόσα ποικίλα συναισθήματα ένιωσα κατά την γραφή αυτού του βιβλίου. Ακροβατούσα σε τεντωμένο σκοινί μαζί με τους ήρωες μου, προσπαθώντας μαζί τους να βρούμε τις ισορροπίες μας . Και πόση μεγάλη η ικανοποίηση όταν είδα πως αυτό το βιβλίο θα εκδοθεί και θα μοιραστείτε εσείς οι αναγνώστες όλα όσα εγώ βίωσα καθώς το έγραφα.

Θα με ρωτήσετε τώρα εσείς που δεν το έχετε διαβάσει, γιατί θα σας πρότεινα τις ΜΟΙΡΕΣ ΤΗΣ ΑΣΤΡΟΦΕΓΓΙΑΣ! Μα φυσικά γιατί εσείς που αγαπάτε τα βιβλία ‘’ζωής’’ όπως λέω εγώ, θα έχετε την ευκαιρία να κάνετε ένα  νοερό ταξίδι, ζώντας σε κάθε σελίδα τις εναλλαγές των  συναισθημάτων των ηρώων μου αλλά και των δικών σας συναισθημάτων.  Ήταν πρόκληση για μένα να ζήσω σαν γυναίκα, σαν μάνα, σαν άνθρωπος όλες τις δύσκολες σκηνές του βιβλίου που θα είναι κοινότυπο να πω πως μοιάζουν με σκηνές αρχαίας τραγωδίας αλλά έτσι είναι . Και  κυρίως να ανακαλύψετε πόσο μπορεί να δοκιμαστεί ένας άνθρωπος μέσα από τα παιχνίδια που παίζει η Μοίρα ακόμη και στις ζωές των χάρτινων ηρώων που στήνουμε εμείς οι συγγραφείς. Μέσα από την μυθιστορηματική πλοκή η ζωή της Δάφνης και του Δημοσθένη θα μπορούσε να ήταν και αληθινή….ή μήπως τελικά  είναι αληθινή;;;;;;;

Όχι, δεν θα σας απαντήσω σε αυτό γιατί νομίζω οι δικές μου Μοίρες δεν μου το επιτρέπουν!

Έτσι λοιπόν στο συγγραφικό ταξίδι με τις ΜΟΙΡΕΣ ΤΗΣ ΑΣΤΡΟΦΕΓΓΙΑΣ που η ψυχή μου τα βράδια που έγραφα έφευγε από το σώμα μου και ταξίδευε  από την Καρύταινα ως την Αμερική για να ζήσει την απώλεια ανθρώπων από τον σφαγιασμό ελλήνων στην Κωνσταντινούπολη, μέχρι την Δικτατορία μετρώντας ζωντανούς- νεκρούς, τα συναισθήματα μου κοντραρίστηκαν με την λογική αλλά πιο πολύ με το Άδικο, για να διαπιστώσω για άλλη μια φορά, πως όσες προσωπικές απώλειες και αν μετρήσουμε στην διάρκεια της ζωής μας, όσο άδικα πολλές φορές η Μοίρα και αν μας φερθεί η Αλήθεια, η Ελπίδα και η Αγάπη θα βγουν από  το σκοτάδι και θα είναι ο φάρος που θα οδηγεί τις ζωές μας. Αυτό να μην το ξεχάσετε ποτέ!

Και τελειώνοντας θέλω να πω σε όλους εσάς πως  αφήνω την ψυχή μου αποτυπωμένη σε αυτό το βιβλίο με την ευχή κάθε συναίσθημα μου και κάθε μήνυμα που θέλω να περάσω  να γίνουν  το εισιτήριο ενός γεμάτο εικόνες νοερού ταξιδιού που γυρίζοντας την τελευταία σελίδα να έχετε την ίδια γαλήνη στην ψυχή όπως  εγώ όταν πληκτρολόγησα το πολυπόθητο ΤΕΛΟΣ  !

 

Σ΄ευχαριστώ πολύ αγαπημένη Άννα Πατέρα, καθώς και όλους εσάς που μέσα από την δράση του « ΜΕ ΑΡΕΣΕΙ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ, ΑΦΟΥ» που όλα αυτά τα χρόνια αγαπήσατε κάθε δημιουργική δουλειά μου όπως και τώρα με τις ΜΟΙΡΕΣ ΤΗΣ ΑΣΤΡΟΦΕΓΓΙΑΣ.

Δείτε περισσότερα για το βιβλίο και την συγγραφέα ΕΔΩ 

Tα μάτια της Δάφνης βούρκωσαν, μόλις αντίκρισε την τεράστια πινακίδα του κτιρίου. Μέχρι να αποκαλυφθεί η αλήθεια, το αναμορφωτήριο θα ήταν η φυλακή της. Τι ήταν χειρότερο δεν ήξερε. Ότι δεν την πίστεψε κανείς ή εκείνος. Εκείνος που είχε αγαπήσει βαθιά και που πίστεψε ότι θα τη γλύτωνε από τη μαρτυρική ζωή που πέρναγε κοντά στη θεία της, από όταν σκοτώθηκαν οι γονείς της.

Την ίδια στιγμή, ο Δημοσθένης μέσα από τις στρατιωτικές φυλακές παρακαλούσε τον Θεό να σωθεί για να μπορέσει να δει τη Δάφνη στο απόσπασμα. Τη γυναίκα που λάτρεψε και τον πρόδωσε με τον χειρότερο τρόπο.

Μία σκευωρία που οδήγησε σε ένα άσβεστο μίσος. Από την Καρύταινα στην Αμερική και από την Αθήνα στην Κωνσταντινούπολη. Δύο ψυχές σε παράλληλους δρόμους ζωής, γεμάτους απώλειες και πόνο, λες και κάποιος ήθελε να τις τιμωρήσει, γιατί δεν πίστεψαν στη δύναμη της αγάπης τους.

Όμως, η ελπίδα υπάρχει στον δρόμο του καθενός, όσο δύσκολος και αν είναι, γιατί η μοίρα δοκιμάζει, καταδικάζει, μα σαν έρθει η ώρα, αποδίδει δικαιοσύνη.

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ

Η Μαρία Γαβριελάτου γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα. Σπούδασε και εργάστηκε στον τομέα της αισθητικής κοσμετολογίας. Αγαπημένη της ενασχόληση αποτελούσε ανέκαθεν η κατασκευή έργων τέχνης. Όμως πάντα τη διεκδικούσε η συγγραφή. Από τα εφηβικά της χρόνια κατέγραφε τις σκέψεις της, αλλά και τις ιστορίες που ξεπηδούσαν από τη φαντασία της.

ΓΙΩΡΓΟΣ Σ. ΠΟΛΙΤΗΣ ΓΙΑ ΤΟ "ΙΟΥΛΙΑ - Η ΕΠΟΜΕΝΗ ΜΕΡΑ" ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΨΥΧΟΓΙΟΣ

ΓΙΩΡΓΟΣ Σ. ΠΟΛΙΤΗΣ

για το "ΙΟΥΛΙΑ - Η ΕΠΟΜΕΝΗ ΜΕΡΑ"

από τις εκδόσεις ΨΥΧΟΓΙΟΣ.

Η ιδέα της συνέχειας του προξενιού της Ιουλίας είχε πλέον ωριμάσει. Θέλησα να δημιουργήσω ένα μυθιστόρημα το οποίο να μπορεί να διαβαστεί και από αναγνώστες που είχαν διαβάσει το ‘Προξενιό’, αλλά και από εκείνους που δεν έτυχε.

 Αξίζει να σημειωθεί ότι το έργο συγγράφηκε σε ένα μόλις μήνα και ολοκληρώθηκε δεκαπέντε μέρες αργότερα. Ήταν σαν να υπήρχε ολοκληρωμένο στο μυαλό μου…

 Οι βασικοί ήρωες είναι η Αλεξάνδρα, ο Δημητρός και φυσικά η Ιουλία η οποία αφού ανακάμπτει, επιστρέφει δυναμική στο κτήμα ώστε να αποδώσει τα του καίσαρος.

 Η Αλεξάνδρα αναλαμβάνει πρωτεύοντα και δραστικό ρόλο στην υπόθεση αφού καλείται να επιλύσει το μυστήριο ενός φόνου στα χρόνια της κατοχής αλλά και να κρατήσει τον άντρα της από τον ιστό μιας νέας και πολύ γοητευτικής γυναίκας που απειλεί να της τον πάρει..

 Το μυθιστόρημα αυτό ψυχογραφεί λιγότερο και ‘τρέχει’ περισσότερο. Είναι τόσο πολλά τα γεγονότα, τόσο επιτακτικές οι ανάγκες δράσης του κάθε εμπλεκόμενου, τόσες οι ανατροπές, που δεν έμεινε χώρος για εκτενή αναφορά συναισθηματικών αναλύσεων.

 Αν μπορούσα να ξεχωρίσω κάτι ελάχιστο από το έργο θα διάλεγα και πάλι μία αποστροφή των σκέψεων της Ιουλίας «…Όχι. Κανείς δεν τιμωρεί από αγάπη. Όλοι το κάνουν από την επιταγή ενός νόμου, ενός δικαιώματος και μιας βαθιάς ανεξιχνίαστης επιθυμίας επιβολής για συνέτιση, για υποχρεωτική ταγή στις θεωρήσεις μιας ομάδας ανθρώπων. Οικογένειας ή κοινωνικού συνόλου…»

 Με το έργο αυτό ολοκληρώνεται ο κύκλος της Ιουλίας για την οποία όμως ευελπιστώ πως θα υπάρξουν μικρά μεμονωμένα κεφάλαια που θα παρακολουθούν τη ζωή της σε κάποιο επόμενο (τρίτο) έργο με πρωταγωνίστρια την Αλεξάνδρα σε ρόλο ερευνήτριας και νέους ήρωες που θα την πλαισιώνουν διαμορφώνοντας οριστικά και τη δική της ζωή…

 Θέλω να ευχηθώ καλή ανάγνωση σε όσους επιλέξουν να διαβάσουν το βιβλίο και παραμένω πάντα στη διάθεσή τους για κάθε διευκρίνηση.

Δείτε περισσότερα για το βιβλίο και τον συγγραφέα ΕΔΩ

Μετά την αθώωσή της και την απαλλαγή της από την κατηγορία της δολοφονίας του άντρα της, Γιωργίκη Προβιού, και της τρίχρονης κόρης της, η Ιουλία διεκδικεί πλέον και πάλι τη ζωή της.
Παράλληλα, η δημοσιογράφος Αλεξάνδρα Γκίκα και ο δικηγόρος Δημητρός Ατζαλίνας, οι οποίοι κατάφεραν να την αθωώσουν, μπλέκονται σε μια ιστορία που συνδέει το παρελθόν με το παρόν. Έτσι, η Αλεξάνδρα βρίσκεται ξαφνικά υπόλογη ως προς το κίνητρο ανάληψης της υπόθεσης της Ιουλίας, ενώ ο Δημητρός έρχεται αντιμέτωπος με μια αδικοπραξία και το μυστήριο ενός φόνου κατά την περίοδο της Κατοχής, όπου εμπλέκονται παλιοί του γνώριμοι.
Ο έρωτας της Μαντώς για τον Δημητρό θα περιπλέξει την ήδη μπερδεμένη κατάσταση, και η Αλεξάνδρα, που διεκδικεί τον σύζυγό της, αναρωτιέται αν θα καταφέρει να βρει την ηρεμία που χρειάζεται ώστε να υπερασπιστεί τον εαυτό της και να συνεχίσει τη ζωή της.
Κανένας δε γνωρίζει από πού ξεκινάει η αλήθεια και πού τελειώνει το ψέμα. Φωνές από το παρελθόν στοιχειώνουν το μέλλον όλων. Μόνη διέξοδος η εύρεση της αλήθειας, που τα γεγονότα και οι πιθανότητες δείχνουν ότι θα μείνει κρυφή για πάντα.

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ

Ο ΓΙΩΡΓΟΣ Σ. ΠΟΛΙΤΗΣ γεννήθηκε στην Αθήνα το 1960. Σπούδασε  αρχιτεκτονική εσωτερικών χώρων και ζωγραφική, και αργότερα παρακολούθησε επί δύο χρόνια σειρά σεμιναρίων φιλοσοφίας, ψυχολογίας και πολιτικής οικονομίας στο Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών. Τα τελευταία χρόνια ασχολείται αποκλειστικά με τη συγγραφή μυθιστορηματικών και θεατρικών έργων, ενώ συγχρόνως αρθρογραφεί στον περιοδικό Τύπο και στο Διαδίκτυο. Μυθιστορήματα του ιδίου: Ήφαες, Αδελαή; (2011), 24 στιγμές ακραίου πάθους (2017), Το γράμμα που δεν διαβάστηκε ποτέ (2018). Θεατρικά έργα που ανέβηκαν σε θεατρικές σκηνές των Αθηνών: Κορίτσι Διαμάντι, Το Λαχείο. Από τις Εκδόσεις ΨΥΧΟΓΙΟΣ κυκλοφορούν επίσης τα μυθιστορήματά του ΤΟ ΠΡΟΞΕΝΙΟ ΤΗΣ ΙΟΥΛΙΑΣ, το οποίο προβάλλεται σε τηλεοπτική σειρά με μεγάλη επιτυχία, ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΦΙΛΙ και Ο ΕΠΙΣΚΕΠΤΗΣ.