ΝΑΤΑΣΣΑ ΚΑΡΑΜΑΝΛΗ ΓΙΑ ΤΟ "ΜΙΡΑΜΠΕΛ" ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΨΥΧΟΓΙΟΣ

ΝΑΤΑΣΣΑ ΚΑΡΑΜΑΝΛΗ

για το "ΜΙΡΑΜΠΕΛ"

από τις εκδόσεις ΨΥΧΟΓΙΟΣ.

Μίραμπελ. Το όνομα της πρωταγωνίστριας. Μιας κούκλας εντελώς παράξενης, όσο και μοναδικής. Μιας κούκλας που μοιάζει, αλλά δεν είναι τέλεια. Εξαιτίας ενός μικρού ελαττώματος στην κατασκευή της, η Μίραμπελ αποκτά κάποιες ανθρώπινες ιδιότητες. Μπορεί να βλέπει, να παρατηρεί και να αισθάνεται. Και θα γίνει η οδηγός μας στις ιστορίες των ανθρώπων που θα την κρατήσουν στην αγκαλιά τους.

Η Μίραμπελ ταξιδεύει από τη Θουριγγία στο στρατόπεδο συγκέντρωσης Μπούχενβαλντ και από κει στη Θεσσαλονίκη και πίσω στη Γερμανία. Η περιήγησή της στις παιδικές αγκαλιές θα την φέρει αντιμέτωπη με τη σκληρότητα του πολέμου. Με τις φρικαλεότητες των Ναζί, με την ωμότητα, τη βαρβαρότητα. Η Μίραμπελ είναι ανίσχυρη μπροστά στην ανθρώπινη βία και την κακία. Μαθαίνει την αγάπη, καθώς γι’ αυτήν πλάστηκε και την ανακαλύπτει κάτω από τα προσωπεία, πίσω από τα καλυμμένα συναισθήματα των ατόμων γύρω της.  Αντικρίζει, όμως, και πολύ μίσος. Αυτό την αποπροσανατολίζει. Είναι κακοί, τελικά, οι άνθρωποι; Πώς φτάνουν από την αγάπη στο μίσος; Το οδηγεί τα χέρια που αγκαλιάζουν να πνίγουν κιόλας;

Μέσω της Μίραμπελ είχα τη δυνατότητα να μιλήσω όχι μόνο για ένα από τα πιο μελανά σημεία της σύγχρονης ιστορίας, το ολοκαύτωμα, αλλά, παράλληλα και για τη θέση της πόλης μου, της Θεσσαλονίκης, αναφορικά με τους «εκτοπισμούς» του Εβραϊκού πληθυσμού της. Ωστόσο, δεν πρόκειται για ένα ιστορικό μυθιστόρημα, αλλά για ένα οδοιπορικό της μνήμης σε όσα ακόμη και σήμερα, ογδόντα χρόνια μετά, βαραίνουν στις πλάτες και στη συλλογική μας συνείδηση.

Αγάπησα πολύ τη Μίραμπελ κι ελπίζω να την αγαπήσετε εξίσου. Άθελά μου επέστρεψα μαζί της στην παιδική μου ηλικία και την έκανα φίλη, μα και καθρέφτη μου. Όπως συνήθιζα να κάνω ως παιδί. Πόσοι από μας δεν έχουμε δώσει φωνή στα παιδικά μας παιχνίδια; Πόσες φορές δεν μιλήσαμε μέσω αυτών για πράγματα ή καταστάσεις της καθημερινότητάς μας; Πέρα από σύντροφοι, έγιναν εξομολόγοι μας και συνένοχοί μας. Μοιραστήκαμε μαζί τους μυστικά, επιθυμίες, τους παιδικούς μας προβληματισμούς. Αν είχαν, πράγματι, φωνή, τι θα μας απαντούσαν;

«Εκείνη τη στιγμή, μέσα στο θλιβερό παράπηγμα όπου χιλιάδες φωνές είχαν ανταλλάξει προσευχές προτού οδηγηθούν στον θάνατο, κάτω από έναν λεκιασμένο λαμπτήρα, ανάμεσα στη βρομιά και την ξινή οσμή των ούρων, συνειδητοποίησα πως η ευτυχία δε βρίσκεται έξω από τους ανθρώπους. Όχι, είναι μέσα τους. Μπορεί να είναι κάπου βαθιά φυλαγμένη, καλά σκεπασμένη, παρ’ όλα ταύτα, εντός τους. Και το κλειδί για την απελευθέρωσή της το κρατούν οι ίδιοι. Η ευτυχία δεν είναι μια ουτοπία στιγμής, παρά η ίδια η στιγμή που τα χείλη τους σχηματίζουν ένα χαμόγελο, ακόμη και όταν βρίσκονται αντιμέτωποι με την φρικτότερη εμπειρία της ζωής τους».

Δείτε περισσότερα για το βιβλίο και την συγγραφέα ΕΔΩ

Με λένε Μίραμπελ. Είμαι μια κούκλα. Όχι σαν τις άλλες· ασυνήθιστη. Πήρα μορφή σε ένα εργοστάσιο στη Γερμανία, σε μια βάναυση εποχή. Ολόγυρα πόλεμος, μπαρούτι και μίσος. Δε θα έπρεπε να νιώθω, δεν πλάστηκα για να αισθάνομαι, αλλά για να γαληνεύω ψυχές. Να γίνομαι κουβέρτα και χαλί να στρώνουν τα μικρά κορίτσια τις εύθραυστες λέξεις τους.
Αν μπορούσα να κλάψω, θα το έκανα με μανία. Μα οι κούκλες δεν κλαίνε. Δε βουρκώνουν. Από τα γυάλινα μάτια τους στάζει μονάχα μια στάλα ελπίδας, η ιστορία κάποιου ξεφτισμένου παρελθόντος κι ένα απόθεμα αγάπης που θα μπορούσε να είναι παντοτινό. Αλλά στο ανθρώπινο είδος τίποτα δεν μπορεί να κρατήσει για πάντα. Απολύτως τίποτα. Είμαι πλέον πεπεισμένη γι’ αυτό. Η διαπίστωση αυτή με θλίβει, αλλά αναγνωρίζω τη δυναμική της. Είναι άμυνα.
Αναρωτιέμαι αν κατάφερα να μπαλώσω τις τρύπες των ανθρώπων. Μέτρησα σώματα, χέρια, μάτια, ηλικίες, χαμόγελα, δάκρυα, ανάσες και βιώματα. Κατοίκησα σε αποθήκη παιχνιδιών, σε στρατόπεδο συγκέντρωσης, σε βιβλιοπωλείο, σε σπίτια. Αντίκρισα πολλούς θανάτους – με κάθε πιθανό κι απίθανο τρόπο.
Γιατί οι άνθρωποι πνίγουν με τα ίδια χέρια που αγκαλιάζουν; Γιατί;

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ

ΝΑΤΑΣΣΑ ΚΑΡΑΜΑΝΛΗ, Θεσσαλονικιά, ολίγον θεατρική, ολίγον ποιήτρια, μα πάντα υποταγμένη στις λέξεις. Παρακολούθησε σεμινάρια δημοσίων σχέσεων και μάρκετινγκ, καθώς και το πρόγραμμα σπουδών Element of Theatre and Dramatic Literature, στο Ohio State University. Αργότερα, απέκτησε Μεταπτυχιακό Δίπλωμα Ειδίκευσης στη Θεατρική Αγωγή από το Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο. Συνεργάστηκε με τα περιοδικά SOUL, Αλήθεια της Μακεδονίας και Upgrade. Kείμενά της φιλοξενούνται στους λογοτεχνικούς ιστότοπους maga.gr, enfo.gr, biblionet.gr, logografis.gr, vivlionorizontes.com, culturebook.gr, σε λογοτεχνικά projects, στα infobarrel, spillword.com, letterpile.com και discover.hubpages.com στα αγγλικά, καθώς και στο προσωπικό της blog: soufrazeta.wordpress.com. Είναι πολύ περήφανη για τις βραβεύσεις της, συνολικά έντεκα στον αριθμό αλλά ξεχωρίζει την πρώτη της, τον Α΄ έπαινο εφηβικού βιβλίου Γυναικείας Λογοτεχνικής Συντροφιάς για το μυθιστόρημα «Το καλοκαίρι στον φάρο», την επόμενη για το Α΄ βραβείο θεατρικού μονολόγου του ομίλου για την Unesco Τεχνών, Λόγου κι Επιστημών Ελλάδας για «Το μπλουζ της Κυριακής», καθώς και την πιο πρόσφατη για το Γ΄ βραβείο στον 25ο Πανελλήνιο Ποιητικό Διαγωνισμό Ποίησης «Κούρος Ευρωπού», υπό την αιγίδα του Υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού για την ποιητική της συλλογή «Αντικείμενα». Μεγάλες της αγάπες το θέατρο, η μουσική, η θάλασσα, τα ζώα, τα ταξίδια και, φυσικά η μεγαλύτερη, η κόρη της. Είναι μέλος της Ελληνικής Εταιρείας Αντιρευματικού Αγώνα (ΕΛ.Ε.ΑΝ.Α.) και του National Association of Care & Support Workers (NACAS) και διοικητικό μέλος του Strong me, που μάχεται για την καταπολέμηση τα έμφυλης βίας.  Στο ενεργητικό της έχει πέντε βιβλία καθώς και συμμετοχές σε τέσσερα συλλογικά έργα.

 

ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΑΠΟΣΤΟΛΙΔΗ ΓΙΑ ΤΟ "ΟΧ, ΚΟΚΚΙΝΙΣΑ" ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΜΙΝΩΑΣ.

ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΑΠΟΣΤΟΛΙΔΗ 

για το "ΟΧ, ΚΟΚΚΙΝΙΣΑ"

από τις εκδόσεις ΜΙΝΩΑΣ.

 

Ας είμαστε ειλικρινείς! Οι κανόνες, τα "πρέπει" και τα "μη" εκνευρίζουν κι εμάς τους ίδιους, γιατί όχι τα παιδιά μας; Ο Δημήτρης, ο ήρωας της ιστορίας «Οχ, κοκκίνισα!», θυμώνει -όπως όλα τα παιδιά- όταν οι γονείς του του ζητούν να διαβάσει, να πλύνει τα δόντια του ή να πάει για ύπνο. Τότε, εμφανίζεται στη ζωή του ο Φούρκας, ένας μικρός κόκκινος «μπελάς», που τον ενθαρρύνει να φωνάζει για να διεκδικεί όσα θέλει, ας πούμε κέικ σοκολάτας για πρωινό και τηλεόραση όλη μέρα!

Το «Οχ, κοκκίνισα!» είναι το δεύτερο βιβλίο μιας χιουμοριστικής σειράς με θέμα τις δυσκολίες που συχνά αντιμετωπίζουν τα μικρά παιδιά να διαχειριστούν τα συναισθήματά τους. Το προηγούμενο βιβλίο της σειράς, το «Οχ, πρασίνισα!», αναφέρεται στο συναίσθημα της ζήλιας, ενώ το «Οχ, κοκκίνισα!», όπως ήδη θα καταλάβατε, στον θυμό.

Επιδίωξή μου ήταν να προσεγγίσω το θέμα της  διαχείρισης του θυμού με τρόπο διασκεδαστικό, αλλά και απενοχοποιητικό για τα παιδιά. Είναι φυσιολογικό να θυμώνουμε – γι’ αυτό κι ο Φούρκας, αν και μεγάλος ανακατώστρας, είναι αστείος και τελικά μάλλον συμπαθητικός. Αν αποδεχτούμε όλα μας τα συναισθήματα, ακόμα και τον θυμό, θα βρούμε τον δικό μας τρόπο να τα διαχειριστούμε, όπως έκανε τελικά κι ο Δημήτρης, αφού πρώτα βέβαια κοκκίνισε σαν ντομάτα από τα νεύρα του!

Το βιβλίο συνοδεύεται από το ομότιτλο τραγούδι «Οχ, κοκκίνισα!» το οποίο μπορείτε να ακούσετε σκανάροντας το QR code στο βιβλίο και στο youtube Τη μουσική γράψαμε παρέα με τον Νίκο Βογιατζάκη, ενώ οι στίχοι είναι της Μαρίας Καριωτάκη. Θα βρείτε επίσης ιδέες για δραστηριότητες που συνεχώς εμπλουτίζονται εδώ.

Δείτε περισσότερα για το βιβλίο και την συγγραφέα ΕΔΩ

Όταν ο Δημήτρης γνωρίζει τον Φούρκα, ενθουσιάζεται.
Επιτέλους, κάποιος καταλαβαίνει πόσο άδικο είναι να πρέπει να τρώει φακές και να πηγαίνει στο κρεβάτι του από τις εννιά! Ο Φούρκας ενθαρρύνει το αγόρι να φωνάζει και να χτυπιέται για να πετύχει αυτό που θέλει κι όλα πάνε μια χαρά. Μέχρι που, μια μέρα, ο Δημήτρης γίνεται κατακόκκινος από τις φωνές!
«Τώρα μοιάζεις πιο πολύ με μένα» του λέει όλο χαρά ο επίσης κατακόκκινος Φούρκας. Ο Δημήτρης, όμως, δεν είναι καθόλουσίγουρος ότι του αρέσει το καινούριο του χρώμα…

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ

Η Χριστίνα Αποστολίδη γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα. Σπούδασε Επικοινωνία & Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης κι εργάζεται στον χώρο του  marketing. Τα τελευταία χρόνια, ζει με την οικογένειά της στο Ηράκλειο της Κρήτης. Από τις Εκδόσεις Μίνωας κυκλοφορούν τα βιβλία της «Ο λύκος και η πεταλούδα» (2019), «Το άτακτο καπέλο» (2020), «Οχ, πρασίνισα!» (2022) και «Οχ, κοκκίνισα» (2023). Κείμενά της διακρίθηκαν με έπαινο από τη Γυναικεία Λογοτεχνική Συντροφιά το 2021 (Ιστορία εκτενούς φόρμας για παιδιά 10-14 ετών και Διήγημα για νέους 14+). Γράφει επίσης παιδικά τραγούδια.

 

 

ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΑΛΠΟΥΖΟΣ ΓΙΑ ΤΟ "ΚΑΛΝΤΕΡΙΜΙ" ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΨΥΧΟΓΙΟΣ

 ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΑΛΠΟΥΖΟΣ

για το "ΚΑΛΝΤΕΡΙΜΙ"

από τις εκδόσεις ΨΥΧΟΓΙΟΣ.

Η μυθοπλασία του βιβλίου διαδραματίζεται στη Θεσσαλονίκη από το 1867 μέχρι το 1919 και παρακολουθεί τρεις γενιές, τον παππού Αντίπα, τον γιο του τον Παράσχο και τον Κλεάνθη, εγγονό και γιο αντίστοιχα, αλλά και τις γυναίκες που τους πλαισιώνουν.

Στο ξεκίνημα, το 1908, δύο άγνωστοι απειλούν με μαχαίρι και πιστόλι τον Παράσχο, απαιτώντας να γράψει στον Κλεάνθη να ελευθερώσει τον κομιτατζή Ασάν Τάνο, τον οποίο δε γνωρίζει ή έτσι νομίζει. Σύντομα  θα ανακαλύψει ότι έχουν απαγάγει την κόρη του. Απαγωγή που θα του φάει όλο το ασπράδι του νου και θα του κουτσάνει κάθε φρόνηση.

Στη συνέχεια βλέπουμε τον Παράσχο στα παιδικά του χρόνια, καθώς μεταφερόμαστε στο 1867. Όταν ζούσε σε ένα λιλιπούτειο σπίτι. Ο πατέρας του, ο Αντύπας είναι καραγωγέας. Στο σπίτι στερούνται και τα απολύτως απαραίτητα, ενώ ο ίδιος ζει με την ανάμνηση της αινιγματικής Ρωξάνης.

Στον δρόμο του Παράσχου θα βρεθεί ο Χρήστακας, μικροαπατεώνας και μάγκας, με τα διπλάσια χρόνια του. Ο Παράσχος τον θαυμάζει για τις ευφυείς κλοπές που διαπράττει, καθώς και για τον δυναμικό του χαρακτήρα.

Ο τρίτος κεντρικός ήρωας είναι ο Κλεάνθης. Μεγαλώνει χωρίς να του λείπει τίποτα και ζει κυρίως με τον παππού του. Βιώνει εκτός σπιτιού πολλές παραπλήσιες καταστάσεις με τον Παράσχο, όμως δεν τις αντιμετωπίζει με τον ίδιο τρόπο.

Οι ήρωες του βιβλίου ρίχνονται στο κυνήγι της ευτυχίας, όμως με διαφορετικούς τρόπους και μεθόδους . Μέσα από περιπέτειες , ίντριγκες , θανάσιμους εχθρούς, πιστούς φίλους, διαρκές μυστήριο, διλήμματα, απώλειες, μεταλλάξεις του χαρακτήρα τους, προδοσίες, απαγωγές, φόνους παντελώς αναπάντεχες ανατροπές.

Το βιβλίο πραγματεύεται θέματα όπως η συνύπαρξη, η πατρίδα και η ανθρωπιά, ο πατριωτισμός και πολλά από όσα φυτεύονται στο έδαφος της ψυχής των ανθρώπων ως ακοίμητοι σπόροι, από τη θρησκεία και τον έρωτα , τι σημαίνει επιτυχία και αποτυχία, έως τις νοοτροπίες, τη νοσταλγία, την πατροπαράδοτη διδαχή, το μίσος και την εκδικητικότητα.

Μιλά το "καλντερίνι"  και για τη θέση των γυναικών εκείνης της εποχής, την καλή πλευρά του φόβου, για την ελληνικότητα της Μακεδονίας, για το που μπορεί να οδηγήσει τον άνθρωπο η φτώχεια και για πάρα πολλά ακόμη ζητήματα.

Όλα κτίζονται πάνω στον καμβά της Ιστορίας και της καθημερινής ζωής της Θεσσαλονίκης, η οποία αναπλάθεται με ακρίβεια, από το 1867 έως το 1919, αν και οι μνήμες συμπληρώνουν κύκλο 99 ετών.Η πόλη αλλάζει, γκρεμίζονται τα παραθαλάσσια τείχη, έρχεται το ιππήλατο τραμ και κατόπιν το ηλεκτρικό, η ύδρευση, το φωταέριο και πάμπολλα ακόμη. Όσον αφορά τα καθαυτό ιστορικά γεγονότα έχουμε την Εξαρχία των Βουλγάρων, τις μεγάλες πυρκαγιές του 1890 και του 1917, βομβιστικές επιθέσεις από ομάδες Βουλγάρων, τον Μακεδονικό Αγώνα, το κίνημα των Νεότουρκων, την απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης, τη δολοφονία του βασιλιά Γεωργίου Α', την εκδίωξη των Βουλγάρων από την πόλη με αιματηρές μάχες το 1913, την απόβαση και εγκατάσταση στη Θεσσαλονίκη 250.000 αντρών της Αντάντ, το Κίνημα της Εθνικής Αμύνης, τον  εθνικό διχασμό και άλλα.

Το "καλντερίμι" μεταξύ άλλων, φωτίζει το παρελθόν μιας χρονικής περιόδου. Όμως δεν ξεχνά μια μεγάλη αλήθεια: Κανένα γεγονός, όσο συγκλονιστικό κι αν είναι, δεν υπερβαίνει για το σύνολο των ανθρώπων τα προσωπικά βάσανα του καθενός.

Στα βάσανα και στα όνειρα των μυθοπλαστικών ηρώων σκύβει πάνω απ'όλα το "καλντερίμι", εκεί όπου ο αναγνώστης θα ανακαλύψει πότε κομμάτια του εαυτού του και πότε πτυχές της ευρύτερης ζωής.

Ο, δε, έρωτας υπάρχει παντού στο μυθιστόρημα με ποικίλες εκφάνσεις και προεκτάσεις. Ο έρωτας, ο ξέφρενος χορός της ζωής. Ο έρωτας που σημαδεύει, στοιχειώνει, εγκλωβίζει σε άγνωστη γεωγραφία, φορά ως πόθος τραγίσιο τομάρι, γδέρνει στην απώλεια  με ατρόχιστο μαχαίρι, λουφάζει στην αβεβαιότητα σε σκοτεινή σπηλιά και άλλοτε υψώνει  την ελπίδα και μας στεφανώνει ως πατριάρχης του φωτός.

Δείτε περισσότερα για το βιβλίο και τον συγγραφέα ΕΔΩ

Δύο άγνωστοι απειλούν με μαχαίρι και πιστόλι τον Παράσχο. Έχουν απαγάγει την κόρη του και απαιτούν ο γιος του να ελευθερώσει τον κομιτατζή Ασάν Τάνο. Σε παράλληλο χρόνο ο παππούς Αντίπας ζει με την ανάμνηση της αινιγματικής Ρωξάνης.
Το κυνήγι της ευτυχίας, το λίγο που γεμίζει μια ζωή, η μεταμόρφωση μιας πόλης, τα όνειρα και οι ψευδαισθήσεις τριών γενιών, που πορεύονται όπως καθορίζουν τα βήματά τους οι γυναίκες – σύζυγοι, ερωμένες, μητέρες, κόρες, αδελφές… Κι όλα έχουν ως φόντο τη βαβυλωνία φυλών και γλωσσών κι εν γένει τη συνταρακτική ιστορία της Θεσσαλονίκης από τα τέλη του 19ου αιώνα έως τις δύο πρώτες δεκαετίες του 20ου, με τις μνήμες να συμπληρώνουν κύκλο ενενήντα εννέα χρόνων.
Οι ήρωες σμίγουν με νταήδες, τυχοδιώκτες και αδελφικούς φίλους, ενώ στο προσκήνιο εναλλάσσονται συμμορίες, χοροεσπερίδες, καφέ σαντάν, χαμαιτυπεία, πόρνες, κατάσκοποι, βομβιστικές επιθέσεις, πυρκαγιές…
Πότε βλέπουν τ’ αστέρια να σπιθίζουν, πότε τραντάζονται στο καλντερίμι της ζωής και πότε φλέγονται στο καμίνι της εκδίκησης, της προδοσίας, των ηθών, της απώλειας, του μίσους, του εθνικισμού, του χρήματος, μα και στον ξέφρενο χορό του έρωτα.

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ

Ο ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΑΛΠΟΥΖΟΣ γεννήθηκε το 1960 στο χωριό Μελάτες της Άρτας. Έχει γράψει τα μυθιστορήματα: ΙΜΑΡΕΤ, το οποίο τιμήθηκε το 2009 με το Βραβείο Αναγνωστών του Εθνικού Κέντρου Βιβλίου και έχει μεταφραστεί στα πολωνικά, στα τουρκικά, στα αραβικά, στα αγγλικά και στα αλβανικά, ΣΑΟΣ, ΑΓΙΟΙ ΚΑΙ ΔΑΙΜΟΝΕΣ, ΟΥΡΑΝΟΠΕΤΡΑ, Ο,ΤΙ ΑΓΑΠΩ ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΟ ΣΟΥ, ΡΑΓΙΑΣ, ΣΕΡΡΑ, το οποίο τιμήθηκε με το Πρώτο Βραβείο Μυθιστορήματος Μικρασιατικού Περιεχομένου για τα έτη 2016-2018 και έχει μεταφραστεί στα αλβανικά, ΓΙΝΑΤΙ και ΕΡΑΝ, τα οποία τιμήθηκαν με το Βραβείο Βιβλιοπωλείων Public 2019 και 2021 αντίστοιχα. Το ΙΜΑΡΕΤ κυκλοφορεί διασκευασμένο σε εφηβικό μυθιστόρημα, με εικονογράφηση του σκηνογράφου Αντώνη Χαλκιά. Επίσης έχει γράψει ποιητικές συλλογές, οι οποίες εμπεριέχονται στον τόμο ΠΟΙΗΣΗ 2000-2017, στίχους για 80 τραγούδια και τη συλλογή διηγημάτων ΚΑΠΟΙΟΙ ΔΕΝ ΞΕΧΝΟΥΝ ΠΟΤΕ.