ΙΦΙΓΕΝΕΙΑ ΤΕΚΟΥ ΓΙΑ ΤΟ "Ο ΑΝΤΡΑΣ ΜΕ ΤΙΣ ΚΟΥΚΛΕΣ" ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΨΥΧΟΓΙΟΣ

 ΙΦΙΓΕΝΕΙΑ ΤΕΚΟΥ

για το "Ο ΑΝΤΡΑΣ ΜΕ ΤΙΣ ΚΟΥΚΛΕΣ"

από τις εκδόσεις ΨΥΧΟΓΙΟΣ.

Το έναυσμα για να ξεκινήσω να γράφω αυτό το  μυθιστόρημα δόθηκε από το δοκίμιο «Κούκλες» του Ράινερ Μαρία Ρίλκε όπου πρωταγωνιστικό ρόλο έχουν τα κέρινα δημιουργήματα της γνωστής κουκλοποιού Λότε Πρίτσελ. Η αγάπη του ποιητή για τα παιχνίδια σε συνδυασμό με την πεποίθησή του για την επιζήμια επίδρασή τους στην παιδική ψυχή και στη σχέση που αναπτύσσει το παιδί με τους γύρω του, η εικόνα της σιωπηλής κούκλας  να είναι έρμαιο στα χέρια του παιδιού μα και συνάμα ο χειριστής του...αποτέλεσαν για μένα το πρώτο κομμάτι της έμπνευσης.

Στη συνέχεια, προσπάθησα να συνδέσω αυτή τη γνώση με τις δικές μου προσωπικές αναμνήσεις και μέσα σε αυτό το πλαίσιο  θυμήθηκα πόσο με φόβιζαν οι κούκλες όταν ήμουν μικρή, την αδικαιολόγητη ανησυχία μου ότι τα μάτια τους με παρακολουθούσαν καθώς  και την εμμονή μου να τις γυρίζω πάντα με το πρόσωπό τους προς τον τοίχο προτού κοιμηθώ για να μη με «βλέπουν». Το ξέρουμε καλά όλοι μας-έτσι δεν είναι;-ότι οι κούκλες είναι τρομαχτικές. Ακόμα κι αν δεν συνοδεύονται από παράξενες ιστορίες με κατάρες και άλλα ανεξήγητα μεταφυσικά στοιχεία, η αίσθηση ότι κάποιος διαρκώς σε παρακολουθεί με τα απόκοσμα μάτια του καρφωμένα στο κενό μπορεί με μεγάλη ευκολία να εξελιχθεί σε φοβία.

Την τελική  ώθηση, ωστόσο, μου την έδωσαν οι γιαπωνέζικες κούκλες κοκέσι, οι ξύλινες και πολύχρωμες αυτές κούκλες χωρίς άκρα που θεωρούνταν οι φύλακες των ψυχών των παιδιών, δεδομένου ότι στην Ιαπωνία κατά την περίοδο Έντο (1603-1868) πολλές γυναίκες κατέφευγαν στη βρεφοκτονία ή την άμβλωση λόγω μεγάλης φτώχειας και λιμού. Ακόμα όμως και στην περίπτωση που το παιδί γεννιόταν και έφτανε ως την ενηλικίωση, οι Ιάπωνες πίστευαν πως η παιδική ψυχή έμπαινε στην κούκλα, αφήνοντας πια το σώμα ελεύθερο για να εισέλθει η ενήλικη ψυχή. Το τελετουργικό κάψιμο της ξύλινης φιγούρας ήταν τότε απαραίτητο για να ελευθερωθεί η νεαρή ψυχή, ώστε να επιστρέψει πίσω στα βουνά, στον αρχικό τόπο κατοικίας της.

Χρησιμοποίησα λοιπόν το συγκεκριμένο κομμάτι  της γιαπωνέζικης παράδοσης το οποίο διαθέτει τα στοιχεία για να το κατατάξουμε στους θρύλους και το εξέλιξα μέσα στο μυαλό μου προσθέτοντας μία δόση μυστηρίου. Συμπρωταγωνιστής  των κοκέσι δεν θα μπορούσε να είναι άλλος από τον άντρα που τις έφτιαχνε και τις χρησιμοποιούσε για τους δικούς του σκοτεινούς λόγους.

Να αναφέρω σε αυτό το σημείο ότι παρόλο που η ιστορία μου θα μπορούσε να  διαδραματιστεί σε οποιοδήποτε μέρος και χρονική στιγμή,  θεώρησα ότι η επιλογή των ελληνόφωνων χωριών της Κάτω Ιταλίας στην περιοχή Γκρέτσια Σαλεντίνα όπως ονομάζεται από το 1966 σε συνδυασμό με τη δύσκολη περίοδο της ανασυγκρότησης  για το ιταλικό κράτος μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο αποδίδουν καλύτερα το κλίμα που ήθελα να αποδώσω. Τα έντονα συναισθήματα των ηρώων μπλέκονται με την ιδιαίτερη αύρα του τόπου και την ιστορική συγκυρία.

«Έκλεισε την ξύλινη Ρέμα στο σκοτεινό ντουλάπι της κουζίνας μαζί με τον ξύλινο Λάζαρο. Χαρά! Πόση χαρά! Τα μάτια του, το πρόσωπό του...έκαιγαν. Ολόκληρος φλεγόταν  καθώς αισθανόταν ότι βρισκόταν πιο κοντά στον στόχο του. Για λίγα λεπτά τα κομμάτια της ραγισμένης του καρδιάς ενώνονταν ξανά και μπορούσε να ακούσεις τους χτύπους της. Πόσο γρήγορα έφευγαν αυτά τα λεπτά, όμως η ανάμνησή τους ήταν τόσο έντονη που τον ωθούσε να δημιουργήσει ξανά τις συνθήκες ώστε να αισθανθεί το ίδιο όμορφα!

Η ζώνη βγήκε από το παντελόνι. Η ώρα της τιμωρίας είχε φτάσει. Πόνος! Πόνο που σβήνει τις ενοχές, που σβήνει τον πόνο, που σβήνει τον ίδιο».

Δείτε περισσότερα για το βιβλίο και την συγγραφέα ΕΔΩ

Ιούλιος 1948. Η δεκαεξάχρονη Αλεμίνα αναγκάζεται να εγκαταλείψει το σπίτι της στο όμορφο Κιέτι και να ζήσει στο εξής στο Σαλέντο της Κάτω Ιταλίας. Εκεί συναντάει για πρώτη φορά τον παράξενο παππού της, διεισδύει στα σκοτεινά μυστικά της οικογένειας Κοντότι και γνωρίζει τον έρωτα στο πρόσωπο ενός γλύπτη.

Στην ίδια περιοχή, ένας άντρας δολοφονεί με απεχθή τρόπο τους δωσίλογους συνεργάτες των Γερμανών. Για κάθε θύμα φτιάχνει μια ξύλινη κούκλα χωρίς άκρα, όπου, σύμφωνα με έναν ιαπωνικό θρύλο, παραμένει η ψυχή αυτού που φεύγει.
Θα φτάσει η στιγμή που οι φαινομενικά διαφορετικοί δρόμοι αυτών των δύο ανθρώπων θα διασταυρωθούν και τότε θα τεθεί το κρίσιμο ερώτημα: Ποιος έχει το δικαίωμα να ξεχωρίσει το καλό από το κακό, το δίκαιο από το άδικο; Τι θα γίνει όταν πέσουν οι μάσκες και έρθει η κάθαρση;

Ένας συναρπαστικός χορός γεγονότων και απρόσμενων εξελίξεων, μια «ταραντέλα» έρωτα, προδοσίας, εκδίκησης και απονομής δικαιοσύνης στα δύσκολα χρόνια μετά το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ

Η ΙΦΙΓΕΝΕΙΑ ΤΕΚΟΥ γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα. Σπούδασε γαλλική φιλολογία στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας και πήρε μεταπτυχιακό τίτλο από το Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών στη Διοίκηση Επιχειρήσεων. Εργάστηκε ως διοικητική υπάλληλος για αρκετά χρόνια σε πολυεθνικές εταιρείες, ενώ πλέον κάνει μεταφράσεις και παραδίδει ιδιαίτερα μαθήματα σε παιδιά.

ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΑΠΟΣΤΟΛΙΔΗ ΓΙΑ ΤΟ "ΟΧ,ΠΡΑΣΙΝΙΣΑ!" ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΜΙΝΩΑΣ

ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΑΠΟΣΤΟΛΙΔΗ

για το ΟΧ, ΠΡΑΣΙΝΙΣΑ!

από τις εκδόσεις ΜΙΝΩΑΣ.

Το Οχ, πρασίνισα! ξεκίνησε να γράφεται πριν από δυο χρόνια περίπου, όταν η κόρη μου και η παρέα της περνούσαν μια φάση κτητικότητας, όπως και οι ήρωες του βιβλίου, την οποία δεν ήξεραν πώς να διαχειριστούν. Η ιστορία πέρασε από πολλές εκδοχές, μέχρι που η ζήλια έγινε τερατάκι που στρογγυλοκάθισε μέσα στη Λεώνη, πρασινίζοντάς την κι αλλάζοντας τη φωνή της. Καθώς την έγραφα και μετά τη διάβαζα μεγαλόφωνα στην κόρη μου, μου άρεσε το σασπένς που δημιουργούνταν με τις διαφορετικές φωνές της Λεώνης, τη βροντερή και τη βραχνιασμένη. Στη συνέχεια, ο εικονογράφος Γιάννης Σκουλούδης απέδωσε αυτές τις δύο φωνές με διαφορετική τυπογραφία και χρώμα, που κατά κάποιο τρόπο σου εξηγούν πώς να τις διαβάσεις, κι έτσι η ανάγνωση γίνεται πιστεύω ακόμα πιο διασκεδαστική.

 

Σε μια ιστορία, μου αρέσει να υπάρχουν μικρές λεπτομέρειες που της δίνουν χαρακτήρα. Στη συγκεκριμένη, αγάπησα πολύ τη μυρωδιά του άφτερ σέιβ του μπαμπά της Λεώνης, που μου θύμισε το άφτερ σέιβ του δικού μου μπαμπά, την ενσυναίσθηση του Δημήτρη που κατανοεί ότι με κάθε φίλο ή φίλη έχουμε ξεχωριστή σχέση και μπορεί να κάνουμε διαφορετικά πράγματα, αλλά και το παιχνίδι με τους ντετέκτιβ, τη μεγάλη ανακάλυψη και το μετάλλιο που έφτιαξε η Σοφία στη Λεώνη.

 

Θα σας πρότεινα να διαβάσετε το βιβλίο και για έναν ακόμα λόγο: για το τραγούδι που το συνοδεύει. Η μελωδία τριγύριζε πολύ καιρό στο μυαλό μου, αλλά μόνο όταν βρήκα κενό χρόνο στην αίθουσα αναμονής ενός αεροδρομίου την οριστικοποίησα. Τη φαντάστηκα πιο jazz, με πιάνο και τρομπέτα, κι ήμουν πολύ τυχερή γιατί ενορχηστρώθηκε από τον Νίκο Βογιατζάκη ακριβώς έτσι, με τον Νίκο Κυπράκη στο πιάνο και τον Γιάννη Ατέσογλου στην τρομπέτα. Στο στούντιο μπήκε και η κόρη μου που έδωσε τη φωνή της στη Λεώνη.

 

Σας ευχαριστώ πολύ!

Δείτε περισσότερα για το βιβλίο και την συγγραφέα ΕΔΩ

Tώρα τελευταία ο κολλητός της Λεώνης,
ο Δημήτρης, παίζει και με τη Σοφία.
Η Λεώνη θυμώνει, αλλά ΔΕ ζηλεύει. Σιγά μη ζηλεύει τη Σοφία!
Ένα πρωί, όμως, ξυπνάει και βλέπει ότι το δέρμα της
έχει γεμίσει με πράσινους λεκέδες!
Σαν καμηλοπάρδαλη έχει γίνει, αν φυσικά οι καμηλοπαρδάλεις
είχαν πράσινες κηλίδες αντί για καφετιές.
Μήπως, τελικά, αυτό που νιώθει είναι… ζήλια;

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ

Η Χριστίνα Αποστολίδη γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα. Σπούδασε Επικοινωνία & Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης κι εργάζεται στον χώρο του μάρκετινγκ. Τα τελευταία χρόνια ζει με τον Χρήστο και τη Σοφία στο Ηράκλειο της Κρήτης.
Από τη μαμά της πήρε την αγάπη για το διάβασμα, ενώ με τον μπαμπά της έπαιζε παιχνίδια λέξεων. Ιστορίες για παιδιά ξεκίνησε να γράφει το 2012 για να τις διηγείται στη Σοφία. Γράφει, επίσης, παιδικά τραγούδια. Κείμενά της διακρίθηκαν με έπαινο από τη Γυναικεία Λογοτεχνική Συντροφιά το 2021 (Ιστορία εκτενούς φόρμας για παιδιά 10-14 ετών και Διήγημα για νέους 14+).

Από τις Εκδόσεις Μίνωας κυκλοφορούν τρία βιβλία της: «Ο λύκος και η πεταλούδα» (2019), «Το άτακτο καπέλο» (2020) και «Οχ, πρασίνισα!» (2022).

Γνωρίστε καλύτερα τη Χριστίνα και τις ιστορίες της στο youtube.com/c/apostolidi ή επικοινωνήστε μαζί της στο c.apostolidi@gmail.com.

ΕΛΕΝΗ ΓΑΛΗΝΟΥ ΓΙΑ ΤΟ "ΧΡΥΣΑΦΙ ΚΑΙ ΜΕΛΙ" ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΔΙΟΠΤΡΑ.

 ΕΛΕΝΗ ΓΑΛΗΝΟΥ

για το "ΧΡΥΣΑΦΙ ΚΑΙ ΜΕΛΙ"

από τις εκδόσεις ΔΙΟΠΤΡΑ.

Μετά από ένα βιβλίο όπως το «Σε Μαύρο Φόντο», που σε ωθούσε να σκεφτείς και να προβληματιστείς, αποφάσισα να περάσω σε κάτι εντελώς διαφορετικό για να αλλάξουμε λίγο διάθεση και να γλυκαθούμε. Οι καιροί που ζούμε είναι δύσκολοι, απ’ τη μια πανδημίες, μετά πόλεμοι, προβλήματα... Όλοι έχουμε ανάγκη μια ανάσα δροσιάς και αγάπης για να ξεχαστούμε και να ονειρευτούμε. Ωραίο και χρήσιμο το να σκέφτεσαι και να προβληματίζεσαι, σε κάνει πιο ώριμο και πιο δυνατό, όμως κακά τα ψέματα, η ζωή θέλει και το παραμύθι της. Θέλει έρωτα, χαρά, φως και χρώματα, θέλει ομορφιά και όνειρα, θέλει χρυσάφι και μέλι.

ΧΡΥΣΑΦΙ ΚΑΙ ΜΕΛΙ λοιπόν ο τίτλος του νέου μου βιβλίου που μόλις κυκλοφόρησε από τις Εκδόσεις Διόπτρα. Χρυσάφι και μέλι νιώθουν και οι ήρωές μου ο ένας για τον άλλον.  

            Συναντιούνται τυχαία ένα μεσημέρι του Ιουλίου, εκεί που κάνουν διακοπές, σε ένα όμορφο χωριό της Λέσβου. Ο ένας πηγαίνει στο εκκλησάκι του Προφήτη Ηλία και η άλλη στην φίλη της για καφεδάκι και κουβεντούλα.

Η ηρωίδα μου, η Δανάη, είναι ένα όμορφο και ξέγνοιαστο κορίτσι είκοσι δύο χρονών. Τα νιάτα και η ψυχή της διψούν για ζωή και ερώτα. Εκείνη μας διηγείται την ιστορία, σε πρώτο πρόσωπο, και κυριολεκτικά μας αρπάζει απ’ το χέρι απ’ τις πρώτες κιόλας λέξεις. Τον είδα μόλις έστριψα στο γεφυράκι. Έτσι ξεκινάει το βιβλίο και η Δανάη μας βάζει στην ιστορία της πριν το καταλάβουμε. Χέρι-χέρι θα πάμε μαζί της ακούγοντας απ’ τα χείλη της όλα όσα θα κάνει και θα ζήσει με τον πανέμορφο άντρα που της έκλεψε την καρδιά με μια μόνο ματιά του. Κι εκείνος… Η Δανάη θα δυσκολευτεί να πιστέψει τα αισθήματα του ήρωα. Έχει μια ακαθόριστη αίσθηση πως δεν έχει δικαίωμα να τον διεκδικεί, όμως θέλει να ζήσει μαζί του ότι και όσα μπορέσει. Ακόμα κι αν αυτό κρατήσει μόνο μια μέρα.

            Θα ακολουθήσουν πολλά, άλλοτε τρυφερά και γλυκά και άλλοτε σκοτεινά και μυστηριώδη. Όπως και η Δανάη, έτσι κι εμείς, θα μπαίνουμε διαρκώς σε υποψίες και αμφιβολίες καθώς θα βλέπουμε να μαζεύονται γκρίζα σύννεφα στον ορίζοντα…

            Το βιβλίο είναι σύγχρονο, 2020 ας πούμε, πριν την πανδημία. Η ιστορία κρατάει έξι μήνες. Ξεκινάει καλοκαίρι και τελειώνει πρωτοχρονιά. Δεν έχει αναδρομές στο παρελθόν, υπάρχει μόνο το σαρωτικό παρόν που ζουν οι δυο ήρωες και που αλλάζει για πάντα τις ζωές τους. Η ιστορία διαδραματίζεται ανάμεσα στην Ερεσό, το χωρίο της Δανάης, στην Αθήνα όπου ζει μαζί με τους γονείς της και εργάζεται σαν δημοσιογράφος, και στο Λονδίνο, όπου ζει κατά κύριο λόγο ο ήρωας.

Ο Ντάνιελ, είναι ένας ακραίος χαρακτήρας, δεν θα σας πω πολλά, θα τον δείτε αρχικά να ξετυλίγεται μέσα από τα μάτια της Δανάης και ύστερα, από τη σελίδα 430 ως την 675, θα ακούσουμε την συνέχεια της ιστορίας τους από τα δικά του χείλη. Όταν το έγραφα, ένιωσα κάποια στιγμή πως οι δυσκολίες και τα προβλήματα που έχει βιώσει αυτός ο άνθρωπος και συνεχίζει να βιώνει, μπορούν να ειπωθούν σωστά μόνο απ’ τον ίδιο. Και το έκανα. Και τότε μπήκα ακόμα πιο πολύ στην ψυχή του και ένιωσα τον πόνο αλλά και την ομορφιά της ψυχής του, από πρώτο χέρι. Όσα θα δούμε, απ’ την ώρα που μας μιλάει ο ίδιος, είναι πράγματα που δεν συμβαίνουν στον καθένα μας ούτε ξεστομίζονται εύκολα… Μπορεί να είναι πανέμορφος, επιτυχημένος και πάμπλουτος, όμως η ζωή του είναι άδεια, θλιμμένη, κουβαλάει μοναξιά και βαριά μυστικά…  

Το Χρυσάφι και Μέλι, είναι μια ρομαντική ιστορία, με έρωτα, λάμψη, δόξα και πλούτο, έχει όμως και πολύ σκοτεινά σημεία που δεν θα ήθελε να ζήσει κανένας μας. Έχει αιχμηρά διλήμματα, εγκλήματα, σκοτεινά μυστικά και δύσκολες στιγμές που σου σφίγγουν το στομάχι. Οι ανατροπές είναι απανωτές και πολλές.

Η ηρωίδα μου, καλείται να κάνει μια μεγάλη θυσία για αυτόν τον έρωτα και θα δούμε πώς θα αντιδράσει και τι θα αποφασίσει…

            Και πριν κλείσω, θα σταθώ επιγραμματικά σε δυο τρία θέματα από τα πολλά που θίγει το βιβλίο, όπως η κοινωνική προσφορά, η υπερπροστασία των γονιών που κάποιες φορές αντί να βοηθάει τα παιδιά τους τα καταστρέφει. Η καθαρή και ανιδιοτελής φιλία, που ο φίλος σου τρέχει να σε βοηθήσει δίχως δεύτερη σκέψη, και την άλλη, που βασίζεται και υπάρχει γιατί οι φίλοι προσδοκούν ή αποκομίζουν οφέλη. Και οι δυο μορφές υπάρχουν και δεν θα πάψουν να υπάρχουν. Έτσι είναι ο κόσμος μας.  

            Και τέλος ο έρωτας. Για αυτόν δεν θα πω τίποτα. Θα σας αφήσω να τον δείτε στο βιβλίο, να γεννιέται και να βασιλεύει σε όλο του το μεγαλείο. Ένας έρωτας απόλυτα εθιστικός, ορμητικός και επίμονος, καθαρός, πολύτομος και γλυκός όσο το χρυσάφι και το μέλι όλου του κόσμου.

Δείτε περισσότερα για το βιβλίο και την συγγραφέα  ΕΔΩ

Έρωτας, δύναμη και χρυσάφι στη σκιά μιας περιώνυμης δυναστείας που κρύβει ανείπωτα μυστικά

Η Δανάη κάνει ξέγνοιαστες διακοπές στην Ερεσό, στο χωριό της, όταν ένα απόγευμα συναντά στον δρόμο έναν πανέμορφο άντρα.
Μέχρι να του δώσει την πληροφορία που της ζητά, έχει χάσει το μυαλό της, κι όταν πια εκείνος φεύγει, της έχει κλέψει την καρδιά.

Λαχταρώντας να τον ξανασυναντήσει, η Δανάη αψηφά κάθε λογική και τον ακολουθεί.
Η αμοιβαία έλξη που αισθάνονται καταλήγει σε μια ερωτική βραδιά σε μια έρημη παραλία.
Εκείνη τη νύχτα όμως αποφασίζουν να μην αποκαλύψουν τα ονόματά τους.
Γίνονται απλώς ο Φοίβος και η Νεφέλη στο παραμύθι τους.
Όσα ζουν μοιάζουν με το χρυσάφι και το μέλι όλου του κόσμου.  

Μέχρι που το παραμύθι γκρεμίζεται σαν χάρτινος πύργος.

Ο έρωτας όμως καλπάζει και είναι πιο ορμητικός από ποτέ.
Δοκιμάζεται από αλλεπάλληλα χτυπήματα, κλονίζεται, απειλείται από μυστηριώδεις καταστάσεις, αποκτά ορκισμένους εχθρούς.
Η εκδίκηση καραδοκεί.

Ανάμεσα σε Ελλάδα και Λονδίνο, μυστικά παλιά και νέα φέρνουν στο φως το σκοτεινό παρελθόν.
Εκείνος θα παλέψει με όπλο την αγάπη του.
Εκείνη θα κληθεί να αποδείξει τη δική της μέσα από μια μεγάλη θυσία.
Κανείς όμως δεν γνωρίζει τη μοίρα του.

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ

Η Ελένη Γαληνού γεννήθηκε στην Αθήνα, κατάγεται από τη Μυτιλήνη και σήμερα κατοικεί στα Μελίσσια. Σπούδασε στη Σχολή Βακαλό Διακοσμητική και Γραφικές Τέχνες και εργάστηκε πάνω στο αντικείμενό της για περίπου δέκα χρόνια. Αρκετά νωρίς φιλοτέχνησε δύο προσωπικές σειρές χιουμοριστικών σκίτσων που έχουν δημοσιευθεί σε περιοδικά. Παράλληλα ασχολήθηκε με τη φωτογραφία, τη ζωγραφική, την ποίηση και τη στιχουργική. Τον Μάιο του 2007 πραγματοποίησε την πρώτη ατομική έκθεση ζωγραφικής με θέμα Σύννεφα. Ακολούθησαν δύο ακόμα ομαδικές εκθέσεις στο Πνευματικό Κέντρο του Δήμου Αθηναίων, το 2007 και το 2008. Με τη λογοτεχνία ασχολείται αρκετά χρόνια και, επιθυμώντας να εμβαθύνει στην έννοια και την τεχνική του μυθιστορήματος, το 2007 παρακολούθησε μαθήματα δημιουργικής γραφής. Είναι μέλος της Πανελλήνιας Ένωσης Λογοτεχνών. Έχει συμμετάσχει στο συλλογικό έργο Η Πόλη Φοβάται με το διήγημα …για ένα τσιγάρο! Έχει γράψει τα μυθιστορήματα: Όταν Στέρεψε η Αντοχή (2013), Πέρα από τις Κόκκινες Γραμμές (2014), Ακόμη Θυμάμαι (2015). Από τις εκδόσεις Διόπτρα κυκλοφορούν τα μυθιστορήματα Όσα δεν Έγιναν Λέξεις (2016), Μυστική Διαθήκη (2018), Αιώνιοι Ψίθυροι (2019), Η κατάρα των Μάγιερ (2020) και Σε Μαύρο Φόντο (2021). Επικοινωνία με τη συγγραφέα: eleni8047@gmail.com facebook: Ελένη Γαληνού-Eleni Galinou Instagram: eleni.galinou

 

ΝΑΤΑΣΣΑ ΚΑΡΑΜΑΝΛΗ ΓΙΑ ΤΟ "ΒΑΡΙΑΝΤΑ" ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΨΥΧΟΓΙΟΣ.

 ΝΑΤΑΣΣΑ ΚΑΡΑΜΑΝΛΗ

για το "ΒΑΡΙΑΝΤΑ"

από τις εκδόσεις ΨΥΧΟΓΙΟΣ.

Τα  Κυριακάτικα μεσημέρια είναι πάντοτε νωθρά. Μου δίνουν την αίσθηση ενός χρόνου που σταδιακά παγώνει χωρίς να με εγκαταλείπει. Εκείνο το μεσημέρι διάβασα λίγο. Άκουσα μουσική. Πέντε-έξι αγαπημένα μουσικά ακούσματα και μετά podcast. Τα αγάπησα πολύ αυτά. Είναι άμεσα, θεατρικά και απίστευτα βολικά. Δυνάμωσα την ένταση και ξεκίνησα να τακτοποιώ τις εκκρεμότητές μου. Μα, δεν τα κατάφερα.

Η φωνή της αφηγήτριας με καθήλωσε. Η ιστορία ήταν εφιαλτική. Συγκλονισμένη αναζήτησα το σημειωματάριό μου. Άκουσα το ίδιο podcast αρκετές φορές. Η Κυριακή είχε αλλάξει πρόσωπο κι έπαιρνε το σχήμα μιας εξακολουθητικής απουσίας. Αυτό μιας γυναίκας που για χρόνια ζούσε με την κακοποίηση. Που δεν είχε κανέναν να την στηρίξει. Να της συμπαρασταθεί. Να την σηκώσει από το πάτωμα.

Σαφώς κι είχα ακούσει, είχα διαβάσει κάμποσες ανάλογες ιστορίες περί κακοποίησης. Όπως όλοι μας, άλλωστε. Είχα κι εγώ τις ίδιες απορίες. Τα ερωτηματικά. Τα «πώς» και τα «γιατί». Η σκέψη μου για μέρες γύριζε γύρω από εκείνο τo ηχητικό ντοκουμέντο. Μήπως είχα βρει το θέμα για το μυθιστόρημα που ήθελα να γράψω; αναρωτήθηκα. Από πού θα ξεκινούσα;

Έτσι άρχισα την έρευνα. Δύσκολο έργο. Κανείς δεν είναι πρόθυμος να μιλήσει γι` αυτό το θέμα. Πώς πλησιάζεις έναν άνθρωπο όταν γνωρίζεις πως έχει επιβιώσει από ένα ναυάγιο;  Όταν είναι επιζών βουτηγμένος σε ένα διαρκές πένθος; Ναι, για πένθος πρόκειται. Ένα κακοποιημένο άτομο πενθεί την αξιοπρέπειά του, την ηθική του, τα συναισθήματά του, την περηφάνια και τα δικαιώματά του.

Η συνάντηση με τις πραγματικές ηρωίδες του βιβλίου μου, φανέρωσε την αλήθεια στα μάτια τους. Υπήρχε μια πάχνη μέσα τους, κουρνιασμένη από καιρό που ερχόταν σε απόλυτη αντίθεση με το υπόλοιπο παρουσιαστικό τους. Είχα μπροστά μου τρεις διαφορετικές γυναίκες, όμορφες, έξυπνες, αξιόλογες κι όμως, τόσο αδικημένες.

Η διάρκεια της συγγραφής ήταν δύσκολη. Θύμωσα αρκετά. Με όσα είχαν συμβεί στις ηρωίδες μου, με την κοινωνία, με τα στερεότυπα, την πατριαρχία, με τους «τιμωρούς τους», με τα κλειστά στόματα, με τους γείτονες που καμώνονταν τους κουφούς και τους τυφλούς, με τις νουθεσίες και τα κηρύγματα γνωστών και φίλων, με τις υπεκφυγές και τις μεταχρονολογημένες «συγγνώμες» . Οι γυναίκες που συνάντησα είχαν περάσει κάθε στάδιο του πένθους τους. Το είχαν βιώσει στο πετσί τους κι αυτό έτρεμε το άγγιγμα. Την επαφή.

Οι γυναίκες που κατοικούν στη «Βαριάντα» είναι πραγματικές. Η ιστορία αυτή τους ανήκει. Τόλμησαν να κάνουν την κίνηση «ματ». Την έξοδο από τους εφιάλτες τους. Αυτό είναι το νόημα πίσω από τη «Βαριάντα».  Η αλλαγή που πρέπει να δούμε. Ο τρόπος σκέψης που πρέπει να αλλάξουμε. Τα στεγανά από τα οποία οφείλουμε να απεγκλωβιστούμε. Η αλήθεια που αρνούμαστε να κοιτάξουμε κατάματα.

Να το διαβάσετε ή όχι; Δική σας η επιλογή. Δεν θα καταθέσω επιχειρήματα. Μόνο τρία γυναικεία ονόματα. Ευγενία, Ιουλία, Μάρα. Οι αιτίες κι οι λόγοι στη «Βαριάντα». 

Σας ευχαριστώ θερμά.

«Δεν είσαι πιόνι. Σε κανένα παιχνίδι. Είσαι γυναίκα, βασίλισσα, πολεμίστρια και αμαζόνα. Κι από δω και στο εξής κάθε παιχνίδι θα το ορίζεις εσύ και η άμυνά σου θα σε οδηγεί πάντα σε ρουά ματ. Με όποια Βαριάντα κι αν επιλέξεις να ακολουθήσεις».

 

 

Απόσπασμα

«Δεν κοιμάμαι πια. Οι νύχτες απλώνουν, γίνονται λύκοι και κυλιούνται στο μαύρο χιόνι της ψυχής μου. Ξεσκίζουν τη σάρκα μου με τα δόντια τους κι εγώ μένω ακίνητη, άλαλη, γιατί το ξέρω πως, αν φωνάξω, αν ουρλιάξω, αν ζητήσω βοήθεια, κανείς δε θα με ακούσει. Διαλύονται τα χρόνια μου, μαδάνε όπως οι κουρτίνες της υπομονής μου. Γι’ αυτό το σκέφτηκα καλά. Πολύ. Δεν έχω περιθώρια γι’ ακόμα μια δόση λαθραίας ζωής. Βαρέθηκα να ανασαίνω στα κλεφτά. Θα μάθω να ζω από την αρχή. Θα χωρίσω. Θα υποβάλω αίτηση διαζυγίου και θα φύγω από δω μέσα. Το πήρα απόφαση. Μίλησα με τους υπεύθυνους στον ξενώνα φιλοξενίας για γυναίκες σαν εμένα. Κακοποιημένες. Με κατάλαβαν. Είμαι μια από τις τόσες, τις πολλές. Από εκείνες που προσεύχονται να στενέψουν οι νύχτες. Να μας χωρέσουν τα κρεβάτια μας. Τα σώματά μας.» 

Δείτε περισσότερα για το βιβλίο και την συγγραφέα ΕΔΩ

Στη ζωή μου αναγκάστηκα να καταπιώ μεγάλες δόσεις δηλητήριο από άτομα δικά μου, κοντινά, αγαπημένα. Παράταιρες αυτές οι λέξεις, αλήθεια. Δηλητήριο κι αγάπη δεν ταιριάζουν, δεν απαντώνται μαζί.
Τρεις γυναίκες εγκλωβισμένες στον κλοιό της βίας, βασίλισσες σε μια παρτίδα σκάκι που τις εξαναγκάζει σε απρόβλεπτες κινήσεις. Οι βασιλιάδες τους, έπειτα από μια σειρά αποτρόπαιων δολοφονιών, εντοπίζονται νεκροί. Πρόκειται για ματ της τελευταίας γραμμής ή για ματ των ανόητων; Ποιος κινεί αυτές τις βασίλισσες; Ποιος ενορχηστρώνει τούτη τη θανάσιμη βαριάντα;
Διέγραψα τη λέξη «φόβος» από το λεξιλόγιό μου. Οριστικά. Μαζί της φρόντισα να αποβάλω και κάποιες άλλες που είχαν θέσει τη ζωή μου σε μόνιμη καταστολή, όπως την ταπείνωση, την απόρριψη, την εξάρτηση.
Η αστυνομία παρατάσσει τους αξιωματικούς της, μα ο δολοφόνος φαντάζει ασύλληπτος. Τα θύματα μετατρέπονται σε θύτες ή μήπως συμβαίνει το αντίθετο; Οι βασίλισσες θυσιάζουν και θυσιάζονται. Ποια βαριάντα θα τις οδηγήσει στο πολυπόθητο ρουά ματ;

ΒΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ

ΝΑΤΑΣΣΑ ΚΑΡΑΜΑΝΛΗ, Θεσσαλονικιά, ολίγον θεατρική, ολίγον ποιήτρια, μα πάντα υποταγμένη στις λέξεις, ασχολείται με τη συγγραφή από τα παιδικά της χρόνια. Παρακολούθησε σεμινάρια δημοσίων σχέσεων και μάρκετινγκ στην Αμερική, καθώς και το πρόγραμμα σπουδών Element of Theatre and Dramatic Literature, στο Ohio State University. Αργότερα, απέκτησε Μεταπτυχιακό Δίπλωμα Ειδίκευσης στη Θεατρική Αγωγή από το Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο. Συνεργάστηκε με τα περιοδικά SOUL, Αλήθεια της Μακεδονίας και Upgrade. Έχει γράψει άλλα τέσσερα βιβλία κι έχει συμμετάσχει σε τέσσερα συλλογικά έργα, ενώ κείμενά της φιλοξενούνται στους λογοτεχνικούς ιστότοπους maga.gr, enfo.gr, biblionet.gr, logografis.gr, vivlionorizontes.com, culturebook.gr, σε λογοτεχνικά projects, στα spillword.com, letterpile.com και discover.hubpages.com στα αγγλικά, καθώς και στο προσωπικό της blog: soufrazeta.wordpress.com. Είναι πολύ περήφανη για τις βραβεύσεις της, συνολικά έντεκα στον αριθμό. Μεγάλες της αγάπες το θέατρο, η μουσική, η θάλασσα, τα ζώα, τα ταξίδια και, φυσικά η μεγαλύτερη, η κόρη της. Στον ελεύθερο χρόνο της διαβάζει μανιωδώς ή κάνει ραδιοφωνικές εκπομπές στο αυτοδιαχειριζόμενο ραδιόφωνο πολιτιστικής και πολιτικής παρέμβασης «Μεταδεύτερο». Είναι μέλος της Ελληνικής Εταιρείας Αντιρευματικού Αγώνα (ΕΛ.Ε.ΑΝ.Α.) και του National Association of Care & Support Workers (NACAS).

ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΜΕΤΑΞΑ ΓΙΑ ΤΟ "Ο ΘΗΣΑΥΡΟΣ ΤΗΣ ΣΜΥΡΝΗΣ" ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΜΙΝΩΑΣ.

 ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΜΕΤΑΞΑ

για το "Ο ΘΗΣΑΥΡΟΣ ΤΗΣ ΣΜΥΡΝΗΣ"

από τις εκδόσεις ΜΙΝΩΑΣ.

Άτιμο πράγμα η έμπνευση! Έρχεται εκεί που δεν το περιμένεις, τρυπώνει μέσα στο μυαλό σου και το τριβελίζει, ακόμα και στις πιο ακατάλληλες στιγμές! Έτσι συνέβη και με το τελευταίο μου βιβλίο, τον Θησαυρό της Σμύρνης. Η έμπνευση προέκυψε από μια τυχαία συζήτηση που κάναμε πριν από περίπου έναν χρόνο με τον εκδότη μου, τον Γιάννη Κωνστανταρόπουλο, ένα πρωί στο γραφείο του. Ο Γιάννης ξεκίνησε να μου αφηγείται την ιστορία ενός συγγενικού του προσώπου που ζούσε στη Σμύρνη και αποφάσισε να φύγει λίγο πριν από την καταστροφή, παίρνοντας μαζί του χρήματα και τιμαλφή και έχοντας εξασφαλίσει τη βοήθεια ενός φίλου του από την ιταλική πρεσβεία. Τα πράγματα, όμως, δεν πήγαν όπως τα είχε σχεδιάσει κι έτσι η αναχώρησή του από τη Σμύρνη εξελίχθηκε σε μια αγωνιώδη προσπάθεια να σώσει τον εαυτό του και την οικογένειά του, αφήνοντας πίσω όλα τα υπάρχοντά του.

               Όση ώρα μιλούσε ο Γιάννης, στο μυαλό μου είχαν ήδη γεννηθεί οι χαρακτήρες του Αρίστου, ενός νεαρού Μικρασιάτη, που ετοιμαζόταν να φύγει από τη Σμύρνη μαζί με τη οικογένειά του, και του Τζουλιάνο, του Ιταλού φίλου του. Στη διαδρομή μέχρι το σπίτι μου έπλασα την αρχή και το τέλος της ιστορίας και, μόλις κάθισα μπροστά από τον υπολογιστή μου, ξεκίνησα την έρευνα για τις τελευταίες εκείνες ημέρες πριν από την καταστροφή και για τη ζωή των προσφύγων στη μητέρα πατρίδα.

               Η αλήθεια είναι ότι για τη συγκεκριμένη περίοδο γνώριζα αυτά που λίγο πολύ ξέρουμε όλοι. Διαβάζοντας, όμως, προσωπικές μαρτυρίες, άρθρα ή αφιερώματα στις εφημερίδες και ιστορικά βιβλία, ανακάλυψα πράγματα που όχι μόνο δεν ήξερα αλλά με έκαναν να συγκινηθώ απίστευτα, να κλάψω, να θυμώσω, να αηδιάσω… Δεν ήταν μόνο οι φρικαλεότητες των Τσετών, οι σφαγές, οι καταστροφές, το ξεκλήρισμα, η απόγνωση και ο πόνος που με συγκλόνισαν. Αυτό που με ταρακούνησε ιδιαίτερα ήταν η στάση των συμμάχων μας αλλά και των ίδιων των Ελλήνων, τόσο των πολιτικών όσο και των γηγενών που υποδέχτηκαν τους πρόσφυγες. Υπήρχαν, ασφαλώς, εκείνοι που τους αντιμετώπισαν με συμπόνια, κατανόηση και αγάπη, τους αγκάλιασαν και προσπάθησαν με όλες τους τις δυνάμεις να τους βοηθήσουν. Δυστυχώς, όμως, αρκετοί έβλεπαν με καχυποψία την εγκατάστασή τους στην Ελλάδα, θεωρούσαν ότι ήρθαν για να τους πάρουν τις δουλειές και να «μολύνουν» τα χρηστά ήθη. Είναι γνωστό ότι αποκαλούσαν τις Σμυρνιές «παστρικιές» (επειδή, άκουσον άκουσον, έκαναν συχνά μπάνιο!) και τους πρόσφυγες «τουρκόσπορους», «γιαουροβαφτισμένους» ή «ογλούδες» (λες και η κατάληξη των μικρασιατικών επιθέτων ήταν βρισιά).

               Ο στόχος μου, λοιπόν, στο συγκεκριμένο βιβλίο –τουλάχιστον στο καθαρά ιστορικό του κομμάτι– ήταν να καταδείξω ότι η ψυχή του ανθρώπου δεν καθορίζεται από την εθνικότητά του και ότι ο πόλεμος έχει τις ίδιες ολέθριες συνέπειες για όλους, νικητές και ηττημένους. Όπως υπάρχει ο κακός Τούρκος, υπάρχει και ο καλός. Όπως υπάρχει ο καλός Έλληνας, υπάρχει και ο κακός. Οι απλοί, καθημερινοί άνθρωποι δεν έχουν λόγο να μισούν ο ένας τον άλλο. Το μίσος το προκαλούν τα πολιτικά και οικονομικά συμφέροντα, όχι οι λαοί.

               Τo βιβλίο αυτό διαφέρει από όσα έχω γράψει ως τώρα, αφού το ένα του κομμάτι είναι ιστορικό. Κι αφού έτυχε ο χρόνος της συγγραφής και της έκδοσής του να συμπίπτει με τη θλιβερή επέτειο των εκατό χρόνων από τη Μικρασιατική Καταστροφή, ας αποτελέσει τον δικό μου φόρο τιμής σ’ εκείνους που ξεριζώθηκαν από τη γη των προγόνων τους και ακολούθησαν τον δύσκολο δρόμο της προσφυγιάς.

               Το δεύτερο κομμάτι του μυθιστορήματος είναι το καθαρά αστυνομικό, με ήρωες το αγαπημένο μου δίδυμο, τον Μάνο Βαρσάμη και την Έλσα Γληνού. Οι δύο συνεργάτες, προσπαθώντας να διαλευκάνουν τη δολοφονία ενός αιωνόβιου παλιού φίλου του Μάνου, του Χριστόδουλου Ραγιόγλου, ο οποίος ήρθε στην Ελλάδα ως πρόσφυγας σε βρεφική ηλικία, συνειδητοποιούν ότι η λύση βρίσκεται στη Σμύρνη του 1922. Όσο η πλοκή προχωρά, άλλος ένας άνθρωπος δολοφονείται κι ένας ακόμα παλεύει για τη ζωή του βαριά τραυματισμένος. Η Έλσα και ο Μάνος ανακαλύπτουν ότι ο φόνος του Ραγιόγλου συνδέεται στενά με τον θάνατο του γιου του και της νύφης του, αλλά και την άγρια και ανεξιχνίαστη δολοφονία της εγγονής του. Όποιος κι αν κρύβεται πίσω από τα εγκλήματα, σίγουρα ανήκει στο στενό οικογενειακό και φιλικό περιβάλλον του Ραγιόγλου. Και για να τον βρουν, πρέπει πρώτα να ανακαλύψουν τον «θησαυρό της Σμύρνης»…

Καλή ανάγνωση!

Δείτε περισσότερα για το βιβλίο και την συγγραφέα ΕΔΩ

Σμύρνη, 9 Σεπτεμβρίου 1922. Ο νεαρός Αρίστος Κογκαλίδης αποφασίζει να εγκαταλείψει την πατρίδα του και να καταφύγει με την οικογένειά του στην Ελλάδα. Ξέρει ότι η μέρα της καταστροφής πλησιάζει και ο μοναδικός τρόπος να σωθούν είναι να ακολουθήσουν τον δρόμο της προσφυγιάς. Δεν τον φοβίζει το μέλλον, καθώς θα πάρει μαζί του όλα εκείνα που θα του επιτρέψουν να ξεκινήσει μια νέα ζωή: χρήματα, κοσμήματα αλλά και τον πολύτιμο θησαυρό του… Όμως, ο νεαρός Γαβρίλης Ραγιόγλου ανατρέπει την τελευταία στιγμή τα σχέδιά του με τον χειρότερο τρόπο…

Αθήνα, σήμερα. Όταν ο αιωνόβιος Χριστόδουλος Ραγιόγλου δολοφονείται, ο συνταξιούχος πλέον αστυνομικός Μάνος Βαρσάμης, παλιός φίλος του θύματος, και η ψυχολόγος Έλσα Γληνού αναλαμβάνουν την υπόθεση. Όσοι ήταν κοντά του μπαίνουν στο στόχαστρο του Βαρσάμη που πιστεύει πως ένας από αυτούς είναι ο δολοφόνος. Όταν, όμως, η Έλσα συνειδητοποιεί πως όλοι τους σχετίζονται με τη Σμύρνη, οι ισορροπίες ανατρέπονται και τα νέα δεδομένα οδηγούν σε ένα ακόμα έγκλημα και μια απόπειρα δολοφονίας.

Το παρελθόν μπλέκεται με το παρόν και καλά κρυμμένα μυστικά βγαίνουν στο φως. Ποιος θέλησε να σκοτώσει έναν άνθρωπο που ήδη βρισκόταν στο κατώφλι του θανάτου; Ο Μάνος και η Έλσα, στην προσπάθειά τους να ξετυλίξουν το κουβάρι αυτής της τόσο σκοτεινής υπόθεσης, καλούνται να ανατρέξουν στο 1922…

Όλα οδηγούν στη Σμύρνη… ή ξεκινούν αποκεί…

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ

Η Ελευθερία Μεταξά γεννήθηκε στο Αιγάλεω το 1970. Είναι πτυχιούχος της Φιλοσοφικής Σχολής Αθηνών, της Δραματικής Σχολής Διομήδη Φωτιάδη και του τμήματος Δημοσιογραφίας του Εργαστηρίου Ελευθέρων Σπουδών ΑΝΤ1. Εργάστηκε ως ηθοποιός, λαμβάνοντας μέρος σε θεατρικές παραστάσεις και τηλεοπτικές σειρές, ως ασκούμενη δημοσιογράφος στο δελτίο ειδήσεων του ΑΝΤ1 και ως φιλόλογος σε φροντιστήρια Μέσης Εκπαίδευσης.

Σήμερα ασχολείται με τη συγγραφή αστυνομικών μυθιστορημάτων, με τη μετάφραση και την επιμέλεια βιβλίων και με μεταγλωττίσεις ξένων τηλεοπτικών σειρών. Είναι μέλος της ΠΕΛ (Πανελλήνια Ένωση Λογοτεχνών) και μιλάει αγγλικά. Το διήγημά της με τίτλο «Το τελευταίο ταξίδι» απέσπασε έπαινο στον 34ο Πανελλήνιο Διαγωνισμό της ΠΕΛ. Από τις εκδόσεις Ωκεανός κυκλοφορούν τα μυθιστορήματά της Όταν μιλούν τα φεγγάρια, Μην κοιτάξεις πίσω, Σπασμένος καθρέφτης και Ποιος σκότωσε την Ιφιγένεια;, ενώ από τις εκδόσεις Μίνωας τα μυθιστορήματα Τα τρία πρόσωπα της Εκάτης (2019) και Αθώοι ένοχοι (2020).

 

ΤΑΤΙΑΝΑ ΤΖΙΝΙΩΛΗ ΓΙΑ ΤΟ "ΤΡΕΙΣ ΕΥΚΑΙΡΙΕΣ" ΑΠΟ ΤΙΣ ΠΡΟΤΥΠΕΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΠΗΓΗ.

 ΤΑΤΙΑΝΑ ΤΖΙΝΙΩΛΗ

για το "ΤΡΕΙΣ ΕΥΚΑΙΡΙΕΣ"

από τις ΠΡΟΤΥΠΕΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΠΗΓΗ.

Τρίσταν και Νοέλ. Νοέλ και Τρίσταν.

Στην πραγματικότητα, πάντα νιώθω περίεργα να απαντήσω στο «πώς ξεκίνησε η ιδέα». Κυρίως επειδή δεν υπάρχει ποτέ κάτι συγκεκριμένο να με εμπνέει. Οι Τρεις Ευκαιρίες περιστρέφονται γύρω από ένα στοίχημα των δυο τους. Έξι ραντεβού για να αποδείξει ο ένας στον άλλο πόσο ακαταμάχητοι είναι.

Ο Τρίσταν είναι ο «ενοχλητικός» αδελφός της Λούσι που είναι και η κολλητή φίλη της Νοέλ. Η ιστορία λοιπόν, ξεκινά το τριήμερο της 4^ης Ιουλίου στο εξοχικό σπίτι της οικογένειας Μπέικερ που βρίσκονται όλοι μαζί, χωρίς να το θέλουν. Το ένα φέρνει το άλλο και καταλήγει ο Τρίσταν να προκαλέσει τη Νοέλ σε αυτό το στοίχημα. Λίγο μετά τα 30 τους και οι δυο αποφασίζουν να «παίξουν» λίγο και ξεκινάει η πρόκληση.

 Δεν θα μπορούσε παρά να διαδραματίζεται στη Νέα Υόρκη. Η πόλη που δεν κοιμάται ποτέ είναι πάντα αγαπημένο μου μέρος ώστε να ‘φτιάχνω’ ιστορίες και χαρακτήρες. Έξι ραντεβού λοιπόν, με την πόλη να είναι ο τρίτος πρωταγωνιστής.

Ήξερα πως ήθελα ο βασικός κορμός της ιστορίας να είναι αυτό το στοίχημα. Ήταν μία πρόκληση και για μένα στο πως δύο φαινομενικά αντίθετοι -και ώριμοι- άνθρωποι θα συμφωνήσουν σε κάτι που φαίνεται «παιδιάστικο». Όσο το σκεφτόμουν, ήρθε η εικόνα του εξοχικού ως αρχή της ιστορίας και ήξερα πως κάπου ήθελα να υπάρχει και το Παρίσι, μία πόλη που επίσης λατρεύω.

Ο Τρίσταν είναι ηχολήπτης σε ραδιοφωνικό σταθμό και η Νοέλ ιδιοκτήτρια βιβλιοπωλείου. Εκείνος προσφάτως χωρισμένος, θέλει να ζήσει την εργένικη ζωή. Όμως, τον συναντάμε τη στιγμή που έχει αρχίσει όλο αυτό να τον κουράζει και να κατανοεί τη ματαιότητα τού να αλλάζει κρεβάτι κάθε δεύτερη μέρα. Έτσι, η Νοέλ έρχεται να του κεντρίσει το ενδιαφέρον γιατί του λέει όλα τα υπόλοιπα εκτός του «ναι». Εκείνη από την άλλη, εργάζεται πολύ και μένει με τις δυο κολλητές της. Θέλει να διαβάζει και να μένει μέσα τα βράδια και ουδόλως την ενδιαφέρει να συναναστρέφεται με τύπους σαν τον Τρίσταν. Πώς λοιπόν θα πάει αυτό το στοίχημα;

Προσωπικά, πέρασα ωραία με τους δυο τους όσο έγραφα την ιστορία τους. Γέλασα, λυπήθηκα, και ερωτεύτηκα μαζί τους. Και εκείνους αλλά και την πόλη – από την αρχή. Μία ανάλαφρη ιστορία για δύο ανθρώπους του σήμερα που ζουν και εργάζονται στη Νέα Υόρκη και απλώς, όπως όλοι μας, ψάχνουν τη δική τους θέση στον κόσμο.

Δείτε περισσότερα για το βιβλίο και την συγγραφέα ΕΔΩ

Τρίσταν

Το τριήμερο της 4ης Ιουλίου δεν πήγε όπως θα ήθελα.
Επιρρίπτω όλες τις ευθύνες στο αλκοόλ, αλλά και σε εκείνη, που δεν μπορούσα να πάρω τα μάτια μου από πάνω της.
Η συμπεριφορά της κάνει ξεκάθαρο το ότι είμαι ο τελευταίος άνθρωπος που θέλει να γνωρίσει.
Κι αυτό είναι που κάνει την πρόκληση ακόμα μεγαλύτερη.
Κατά τη διάρκεια ενός πάρτι, βάλαμε ένα στοίχημα.
Ένα στοίχημα που δεν σκοπεύω να χάσω.

Νοέλ

Μπορούμε να συμφωνήσουμε πως αυτό το τριήμερο δεν πήγε καλά για κανέναν.
Υποτίθεται πως θα το περνούσα μόνο με τις δύο κολλητές μου και με ώρες στην παραλία.
Όταν τον συναντώ ξανά, σιγουρεύομαι πως θέλω αυτή να είναι η τελευταία φορά.
Μπορεί εκείνος να είναι ο υπερβολικά σίγουρος τύπος που θες να μείνεις μακριά του, όμως είμαι αποφασισμένη να του αποδείξω πως δεν είναι τόσο ακαταμάχητος όσο πιστεύει.
Ένα στοίχημα που δεν σκοπεύει να χάσει ούτε αυτός, αλλά ούτε κι εγώ.

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ

Η Τατιάνα Τζινιώλη  γεννήθηκε τον Ιανουάριο του 1987. Εννιά χρόνια πριν το «Wannabe» των Spice Girls γίνει επιτυχία και έντεκα χρόνια πριν ο κόσμος γνωρίσει την Britney Spears.

Τα χρόνια πέρασαν και το 2006 αποφοίτησε από το τμήμα σκηνοθεσίας του Εργαστηρίου Ελευθέρων Σπουδών του Ομίλου ANT1. Εργάστηκε σε έναν ραδιοφωνικό σταθμό για τους ομογενείς της Νέας Υόρκης για δύο χρόνια, αλλά και σε διάφορα περιοδικά και sites. Το 2012 ξεκίνησε το site τοπικού ενδιαφέροντος Alimos Online, ενώ είναι και αρχισυντάκτρια του 4moms.gr.

Τα πάθη της είναι τρία: η Ντόρα (το κουνελάκι της), οι τηγανητές πατάτες και οι σειρές. Η υπερδύναμή της είναι να θυμάται τους στίχους από τα περισσότερα ποπ τραγούδια που κυκλοφόρησαν στις αρχές των ’00s. Απεχθάνεται τις αγκινάρες και να της μιλούν ενώ διαβάζει.

Από τις Πρότυπες Εκδόσεις Πηγή κυκλοφο- ρούν τα βιβλία της: Road Trip (2015), Ένα Βράδυ – Manhattan #1 (2016), Μετά τα Μεσάνυχτα – Manhattan #2 (2017), Πριν το Ξημέρωμα – Manhattan #3 (2018), 18 Σκαλιά (2018), Βραδινά Ραντεβού (2019) και Μεθυ- σμένες Αλήθειες (2020).

ΕΛΕΝΗ Κ. ΤΣΑΜΑΔΟΥ ΓΙΑ ΤΟ "ΜΥΣΤΙΚΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ" ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΨΥΧΟΓΙΟΣ

 ΕΛΕΝΗ Κ. ΤΣΑΜΑΔΟΥ

για το "ΜΥΣΤΙΚΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ"

από τις εκδόσεις ΨΥΧΟΓΙΟΣ.

Αγαπητές φίλες και φίλοι,

 Η κυρία Ελένη Τσαμαδού, συγγραφέας, όπως ισχυρίζεται, μου ζήτησε να τη βοηθήσω και να πω για λογαριασμό της δύο λόγια στην ιστοσελίδα http://meareseitobiblioafou.blogspot.com σχετικά με το τελευταίο της βιβλίο «Μυστικές Ιστορίες» που μόλις κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Ψυχογιός. Τι να κάνω δέχθηκα γιατί τη συμπαθώ και για να πω την αλήθεια αυτή τη στιγμή δεν έχω και καλύτερο να κάνω..

 Λοιπόν, για να ξεκινήσουμε σας λέω πως στο βιβλίο αυτό εγώ είμαι η πρωταγωνίστρια. Μάλιστα εγώ. Ποια είμαι εγώ; Συγνώμη  δεν σας είπα το όνομά μου. Παράλειψη! Λοιπόν, το επίσημο όνομά μου είναι «Μπαστέτ», και φυσικά είμαι γάτα. Όχι οποιαδήποτε γάτα. Μια γάτα πανάρχαια και σοφή. Σας έδωσα το επίσημο όνομά μου, εκτός όμως από αυτό έχω άλλα δύο. Σας κάνει εντύπωση; Δεν θα έπρεπε. Είναι κοινό μυστικό πως εμείς οι γάτες έχουμε τουλάχιστον τρία ονόματα. Αυτό λέει και ο ποιητής T.S.Eliot στο ποίημά του «Old Possum’s book of practical cats” που έγινε και μιούζικαλ με τον τίτλο « Cats». Έχουμε λοιπόν ένα καθημερινό, συνήθως σαχλό και συνηθισμένο και είναι αυτό που μας δίνετε εσείς οι άνθρωποι που σας διαλέγουμε για οικογένειά μας. Έχουμε όμως και  ένα επίσημο που δεν το πολυφανερώνουμε  και  αυτό γνωρίζουν μόνον οι πολύ στενοί φίλοι μας, που μπορεί να είναι και άνθρωποι. Εκτός όμως από αυτά τα δύο έχω και άλλο ένα τρίτο. Αυτό είναι μυστικό και δεν το φανερώνω σε κανένα. Είναι πολύ επικίνδυνο να φανερώνεις το μυστικό σου όνομα σε άλλους. Ποτέ δεν ξέρεις τι χρήση μπορεί να κάνουν και να σε βλάψουν..

 Αυτά λοιπόν ως προς το όνομά μου. Όπως σας  είπα είμαι πανάρχαια και σοφή γάτα, γι αυτό και ξέρω πολλές ιστορίες. Ιστορίες που έχουν να κάνουν με σημαντικά πρόσωπα στην Ιστορία όπου μία  γάτα έπαιξε κάποια στιγμή σημαντικό ρόλο και που η παρέμβαση μιας γάτας άλλαξε το ρου της Ιστορίας. Δεν έχετε ποτέ αναρωτηθεί «τι θα γινόταν αν..;»

 Τι θα γινόταν αν, για παράδειγμα, τον Μωϋσή, όταν μωρό στο καλαθάκι του κοντά στο ποτάμι  δεν τον έσωζε μια γάτα από ένα φίδι; Αν το φίδι είχε φάει τον Μωϋσή, θα είχε γίνει η Έξοδος των Εβραίων από την Αίγυπτο; Θα είχαμε τις «Δέκα Εντολές»; Αν πάλι η γάτα της Ωραίας  Ελένης δεν είχε μπει στο πλοίο του Πάρι θα είχε γίνει ο Τρωϊκός Πόλεμος; Αν ο Οκταβιανός Αύγουστος δεν ήταν αλλεργικός θα είχε γίνει η Κλεοπάτρα η πρώτη Ελληνίδα αυτοκράτειρα της Ρώμης;  Θα είχε συνεχίσει να γράφει ποίηση ο Πετράρχης όταν έχασε τη Λάουρα; Πως η Ζωή Παλαιολογίνα εγκατέλειψε τον Καθολικισμό και επέστρεψε στην Ορθοδοξία; Πως ένα φτωχόπαιδο έγινε Λόρδος Δήμαρχος του Λονδίνου; Πως μια Σουλτάνα βοήθησε τη Μπουμπουλίνα;  Έπαιξε σε αυτές τις ιστορίες κάποιο ρόλο μια γάτα, και ποιόν; Τι κάνουν οι γάτες στην Εθνική Τράπεζα; Και άλλες και άλλες ιστορίες και όχι μόνον για ιστορικά πρόσωπα.. Τώρα θα αναρωτηθείτε που τις βρήκε αυτές τις ιστορίες η κυρία Τσαμαδού; Δεν το μαντεύετε; Εγώ τις ψιθύρισα.. Μη σας κάνει εντύπωση πως μιλάω, ξεχνάτε τον Παπουτσωμένο Γάτο, ή το γάτο Μουρ του κ. Χόφμαν; Δεν μιλούσαν και αυτοί; Έτσι και εγώ, όταν είμαι στις καλές μου και θέλω λέω, ιστορίες στην κ. Τσαμαδού και αυτή τις γράφει, τις κάνει μυθιστορήματα με έρωτες και πάθη και λίγη Ιστορία για γαρνιτούρα και τις στέλνει στον εκδότη της και έτσι βγαίνουν οι ιστορίες μου βιβλία, μυθιστορήματα, ιστορικά τα λέει, με το όνομά της και όχι το δικό μου.. Αδικία! Τι να γίνει γάτα είμαι, δεν μπορώ να παρουσιάσω τις ιστορίες μου στον εκδότη και αυτός να τις κάνει βιβλίο.. Τέλος πάντων, επειδή είμαι μεγαλόψυχη, δέχθηκα να τη βοηθήσω και να γράψω αυτά τα λόγια. Ελπίζω να σας άνοιξα την όρεξη και να αγοράσετε και διαβάσετε το βιβλίο «Μυστικές Ιστορίες» και να μάθετε καλά κρυμμένα μυστικά της Ιστορίας που μόνον εγώ ξέρω. Είδατε και τι ωραίο εξώφυλλο έχει; Εγώ της έδωσα την ιδέα ..Εντάξει, κάτι είπε και η αντιπαθητική εξαδέλφη μου Τιτίνα.. Αυτή  που  ισχυρίζεται πως μια πρόγονός της η Ντόνα ήταν η γάτα του Λεονάρντο ΝταΒίντσι και πως μάλιστα τη ζωγράφισε μαζί με τη Μόνα Λίζα! Και όχι μόνο αυτό, αλλά έπεισε και την κ. Τσαμαδού να βάλει την εικόνα της στο εξώφυλλο του βιβλίου μαζί μου και  με τις άλλες αδελφές μου που αναφέρονται στις διάφορες ιστορίες που εγώ είπα!

 Αυτά είχα να σας πω και τελειώνοντας σας   παρακαλώ να μη ξεχάσετε γράψετε και στείλετε τις εντυπώσεις σας στο site του εκδότη www.psichogios.gr ή στο μέιλ της συγγραφέως etsam@otenet.gr  Οι συγγραφείς βλέπετε έχουν ανάγκη  να μαθαίνουν τη γνώμη των αναγνωστών για τα  βιβλία τους..

Δείτε περισσότερα για το βιβλίο και την συγγραφέα ΕΔΩ

Τι κοινό έχουν η Μόνα Λίζα, η Κλεοπάτρα, ο Κολοκοτρώνης, η Κασσιανή και η Αυγούστα Θεοδώρα; Μια Γαλλίδα Σουλτάνα και η Μπουμπουλίνα; Η Άννα Κομνηνή και ο Μωυσής; Η βασίλισσα Αμαλία και ένα ορφανό φτωχόπαιδο στην Αγγλία; Ο ποιητής Πετράρχης και η Μύρτις; Η ωραία Ελένη και ένας τραπεζίτης, και αυτός με τον Καποδίστρια; Η Ρωξάνη και ένας συνταξιούχος φύλακας Μουσείου; Μια χήρα στη Μάνη και γυναίκες της καθημερινότητας; Τι τους συνδέει;

Διαβάστε το βιβλίο για να μάθετε τις μυστικές τους ιστορίες. Αλήθειες καλά κρυμμένες στα βάθη της Ιστορίας ή δημιουργήματα της φαντασίας.

Ακόμη ένα απολαυστικό βιβλίο με την εξαίρετη πένα της Ελένης Κ. Τσαμαδού, όπου πρωταγωνιστούν άνθρωποι και… γάτες. Πανέξυπνες και ραδιούργες, τρυφερές, υπέροχες, μοναδικές ΓΑΤΕΣ.

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ

Η ΕΛΕΝΗ Κ. ΤΣΑΜΑΔΟΥ σπούδασε νομικά στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών, καθώς και International Legal Studies στο American University, Washington College of Law. Σταδιοδρόμησε ως δικηγόρος στην Εθνική Τράπεζα της Ελλάδος από το 1966 μέχρι το 2000, οπότε αποχώρησε με τον ανώτατο βαθμό ιεραρχίας. Ασχολήθηκε κυρίως με θέματα Διεθνών Συναλλαγών και Ιδιωτικοποιήσεων. Τα έτη 2000-2004 εργάστηκε ως ειδική σύμβουλος σε νομικά θέματα που άπτονταν των Υπουργείων Ανάπτυξης, και Οικονομίας και Οικονομικών.

Από τις Εκδόσεις Ψυχογιός κυκλοφορούν τα εξής βιβλία της:

ΟΙ ΘΕΟΙ ΠΕΘΑΝΑΝ ΣΤΗ ΡΩΜΗ, που  έχει μεταφραστεί στα γερμανικά με τον τίτλο EIN KÖNIGREICH FÜR EIN GRAB,

Η ΕΤΑΙΡΑ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ

Ο ΧΟΡΟΣ ΤΩΝ ΜΥΣΤΙΚΩΝ

ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ

Ο ΕΠΙΣΚΕΠΤΗΣ ΤΟΥ ΟΝΕΙΡΟΥ

ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ ΖΩΗΣ

ΟΙ ΑΝΕΜΟΙ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ

Η ΕΜΜΟΝΗ ΤΗΣ ΜΝΗΜΗΣ

ΜΥΣΤΙΚΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ