Βιβλιο

Βιβλιο
ΜΕ αρέσει το βιβλίο ΑΦΟΥ!!! και η αγάπη μου αυτή με ώθησε στη δημιουργία αυτού του ιστολογίου όπου θα μοιράζομαι την αγάπη μου αυτή παρουσιάζοντας σας τις απόψεις μου για τα βιβλία που με ταξιδεύουν καθώς και προτάσεις ,νέες κυκλοφορίες καθιερωμένων και πρωτοεμφανιζόμενων συγγραφέων καθώς και βιβλιοπαρουσιάσεις στην πόλη μου Θεσσαλονίκη ΑΦΟΥ !!!

Τρίτη 26 Οκτωβρίου 2021

ΡΕNA ΡΩΣΣΗ ΖΑ'Ι'ΡΗ ΓΙΑ "ΤΟ ΑΡΚΟΥΜΠΑΚΙ" ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΨΥΧΟΓΙΟΣ.


 ΡΕΝΑ ΡΩΣΣΗ-ΖΑ'Ι'ΡΗ

για το "ΤΟ ΑΡΚΟΥΜΠΑΚΙ"

από τις εκδόσεις ΨΥΧΟΓΙΟΣ.







Η Κάτια, η εγγονή μου, ο μικρός μου θησαυρός, είναι 9 χρονών και μου θυμίζει απίστευτα τον εαυτό μου! Όλη μέρα γράφει, γράφει, γράφει…

Γράφει τραγουδώντας, χορεύοντας, μιλώντας, ταξιδεύοντας στη φαντασία της, γράφει ζωγραφίζοντας, γράφει ακόμα και στα όνειρά της και μετά «ζωντανεύει» τους ήρωές της.

Λατρεύει τη μεγαλύτερη αδελφή της, την Έλλη, λατρεύει να κάνει χαρούμενους τους γύρω της. Κι όταν μεγαλώσει ονειρεύεται να γίνει συγγραφέας, ηθοποιός, χορεύτρια!

Όταν πριν από ένα χρόνο διάβασα ένα από τα παραμύθια της, «Το Αρκουμπάκι», απλά ξετρελάθηκα! Το εμπνεύστηκε από το λούτρινο αρκουδάκι που της έχω χαρίσει, τον Φούφι, που λατρεύει και κοιμάται μαζί του από μωρό σχεδόν. Με ενέπνευσε και μένα να χωθώ στο παραμύθι της, να το ζωντανέψω παιδαγωγικά, να το επιμεληθώ συγγραφικά. Κι έτσι σιγά σιγά «Το Αρκουμπάκι» πήρε «σάρκα και οστά», με στόχο τη διαφορετικότητα, τη φιλία και τη συναισθηματική αγωγή.

Κι όπως συνηθίζω σε κάθε παιδικό μου βιβλίο στη σειρά Φραουλίτσα, στο τέλος υπάρχουν δύο σελίδες που απευθύνονται στους γονείς και τους βοηθούν να μιλήσουν στα παιδιά για τα συναισθήματα, να «παίξουν» με τη χαρά, τη λύπη, τον θυμό, την αγάπη, το μίσος, τον ενθουσιασμό, τον φόβο, τη φιλία, τη ζήλια, την απογοήτευση, την ντροπή, τη μοναξιά…

Η Κάτια είχε ήδη ζωγραφίσει το μικρούλι της, το φτιαγμένο από κουμπιά, που τρελαίνεται για λουκουμάδες με μέλι κι έτσι «καθοδήγησε» και την ταλαντούχα εικονογράφο μας, τη Μάρω Αλεξάνδρου!

Εύχομαι αυτό το τόσο τρυφερό αρκουδάκι, που μοιράζεται και νοιάζεται κι εκφράζει τόσο παιχνιδιάρικα τη διαφορετικότητα, να ξετρελάνει τα παιδιά, να τα βοηθήσει να γίνουν ένα με τα συναισθήματά τους.

Εύχομαι ακόμα «Το Αρκουμπάκι» να γίνει ένας από τους αγαπημένους ήρωές τους και να έχει κι άλλες πολλές απίστευτες περιπέτειες!


Δείτε περισσότερα για το βιβλίο και την συγγραφέα ΕΔΩ

Ο Φούφι, το αρκουμπάκι, δεν ήθελε να πάει σχολείο. Τα άλλα αρκουδάκια δεν ήταν φτιαγμένα από κουμπιά όπως αυτός. Ο Φούφι έκανε παρέα με τον φόβο, τον θυμό, την ανησυχία, το παράπονο, τη στενοχώρια του, ώσπου τρύπωσε μέσα του η χαρά, η περηφάνια κι ο ενθουσιασμός, γιατί χάρισε μερικά από τα κουμπιά του στη Ζιλίντα, την αρκουδίτσα με την πανέμορφη χνουδωτή ροζ γούνα, κι έγινε ο ήρωάς της!
Μια ιστορία για τα συναισθήματα και τη διαφορετικότητα, με την παιχνιδιάρικη ματιά της Ρένας Ρώσση-Ζαΐρη και της μικρής βοηθού της, Κάτιας.

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ
Η ΡΕΝΑ ΡΩΣΣΗ-ΖΑΪΡΗ γεννήθηκε στην Αθήνα. Είναι κόρη του Νικόλαου Ρώσση, των φερώνυμων εκδόσεων, ενώ παππούς της ήταν ο φιλόλογος και συγγραφέας Ιωάννης Θ. Ρώσσης. Αποφοίτησε από το Αμερικανικό Κολέγιο Θηλέων, τη Σχολή Νηπιαγωγών Αθηνών και το Lοndon Montessori Centre. Εργάστηκε ως νηπιαγωγός, αλλά και ως υπεύθυνη εκδόσεων. Έχει γράψει 15 βιβλία για ενηλίκους και πάνω από 150 παιδικά βιβλία. Το 2015 της απονεμήθηκε το Βραβείο Λογοτεχνίας από τον Όμιλο Γυναικών Πειραιά «Εξάλειπτρον» για το συγγραφικό της έργο, σε συνδυασμό με τη μεγάλη απήχησή του και τη διαδραστική της σχέση με τους αναγνώστες της, καθώς και το βραβείο κοινού των βιβλιοπωλείων PUBLIC, στην κατηγορία «Ο πιο ερωτικός χαρακτήρας», για το μυθιστόρημά της ΔΙΔΥΜΑ ΦΕΓΓΑΡΙΑ, το οποίο μεταφέρθηκε και στην τηλεόραση. Όλα τα μυθιστορήματά της κυκλοφορούν από τις Εκδόσεις ΨΥΧΟΓΙΟΣ. Είναι παντρεμένη και έχει δύο παιδιά.



Δευτέρα 25 Οκτωβρίου 2021

Η ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΤΗΣ ΠΗΝΕΛΟΠΗΣ-ΝΟΕΛ ΜΠΑΞΕΡ-ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ


 ΜΕ αρέσει το βιβλίο ΑΦΟΥ, λατρεύω να ταξιδεύω μέσω βιβλίων στη Σμύρνη, την Πόλη, την Θράκη στις αρχές του 19ου αιώνα και απόλαυσα το ταξίδι με το "Η επιστροφή της Πηνελόπης" της Νοέλ Μπάξερ.

Ταξίδεψα για οχτώ μέρες στη Σμύρνη έναν αιώνα μετά την Καταστροφή με την Πένι (Πενέλοπε) Σάρε'ι', μια Ελληνοβρετανίδα που ζει στην Αθήνα. Η Πένι, απόγονος μιας ελληνολεβαντίνικης οικογένειας, φέρνει μαζί της παλιούς χάρτες, μαρτυρίες των μελών της οικογένειας της και το κλειδί της κατοικίας των προγόνων της που κάηκε το '22.Δεν υπάρχει πόρτα για ν'ανοίξει το κλειδί.

Οχτώ μέρες θα σεργιανίσουμε στα σοκάκια που σεργιανούσαν οι πρόγονοι της, θα γνωρίσουμε ανθρώπους που οι πρόγονοι τους διατηρούσαν φιλικές σχέσεις με την οικογένεια της και θα μας βοηθήσουν να γνωρίσουμε πως διαμορφώθηκε η Σμύρνη  από την καταστροφή μέχρι σήμερα...

Η συγγραφέας με την ξεχωριστή, λογοτεχνική γραφή της με ταξίδεψε μοναδικά στη Σμύρνη του χθες και του σήμερα, απόλαυσα το ταξίδι με την Πένι , χάρηκα που γνώρισα τον Λόλο , τον Πιέρο και τους άλλους ανθρώπους της λεβαντίνικης κοινότητας ,συγκινήθηκα με τις αφηγήσεις τους και ενισχύθηκε η επιθυμία μου να επισκεφτώ κάποια στιγμή τη Σμύρνη.

ΤΟ ΟΠΙΣΘΟΦΥΛΛΟ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ

Η Πένι (Πενέλοπε) Σάρεϊ, Ελληνοβρετανίδα που ζει στην Αθήνα, ταξιδεύει στη Σµύρνη έναν αιώνα µετά την Καταστροφή µεταφέροντας στις αποσκευές, και στην ψυχή της, οικογενειακές ιστορίες κι ενθύµια από τη ζωή των προγόνων της στη χαµένη πολιτεία: τα τροµακτικά γεγονότα του 1922 που της εξιστόρησαν η γιαγιά της Πηνελόπη και οι θείες της, αλλά και τις αναµνήσεις τους από τα προηγούµενα σµυρνέικα χρόνια της ακµής και της ξεγνοιασιάς. Μαζί, φέρνει µαρτυρίες προσφύγων, ιστορικές γνώσεις… και έναν σωρό παλιούς χάρτες!
Επιστρέφει το κλειδί της κατοικίας Σάρεϊ που κάηκε το ’22. Δεν έχει πλέον πόρτα ν’ ανοίξει.
Στο ταξίδι επιστροφής της αναζητεί παλιές πατηµασιές, τα βλέµµατα που ακούµπησαν σε τοίχους σµυρνέικων σπιτιών που ακόµη στέκουν, το όρος Σίπυλος τι θέλει να της µαρτυρήσει µε τις πνοές του αέρα, τους ήχους που φέρνει η αύρα από τη θάλασσα! Θα αναδυθούν καινούργια συναισθήµατα, θα έρθουν πολλές σκέψεις, θα συµβούν απρόσµενες αποκαλύψεις. Στη Σµύρνη η Πένι θα γνωρίσει ανθρώπους που πρόθυµα θα τη βοηθήσουν να πλησιάσει κι άλλο την Αλήθεια.
Θα αναχωρήσει οκτώ µέρες µετά, µε τη βεβαιότητα πως η παλιά Σµύρνη ανέµενε την επιστροφή της απογόνου! Και µε τη γοητευτική διαπίστωση πως το ταξίδι αυτό, µαγικά, αόρατα και άηχα, έβαλε σε τάξη τις ιστορίες και τα αισθήµατα που της κληροδοτήθηκαν.

Η ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΑ ΣΙΑΦΗ ΔΙΑΜΑΝΤΗ ΔΙΑΒΑΖΕΙ ΤΗΝ "ΕΛΙΣΣΩ" ΤΗΣ ΜΑΡΙΑΣ ΠΕΤΤΑ ΑΦΟΥ!!!


 

Μία αληθινή ιστορία που δεν σε αφήνει ασυγκίνητο ζώντας τα βιώματα των ηρώων. Η συγγραφέας σε μεταφέρει με μαεστρία τριάντα χρόνια πίσω το 1991 στον εμφύλιο στην Γεωργία. Εκεί όπου οι Έλληνες ήταν ξένοι, όπως και ξένοι ήταν και στον τόπο τους.

Έζησα τα διλήμματα και τον πόνο των ηρώων για τον ξεριζωμό τους, αλλά και την θλίψη που βιώσαν καθώς έχασαν ξαφνικά και για πάντα, αγαπητά πρόσωπα από την ζωή τους. Μάζεψαν όμως και πάλι τα κομμάτια της ψυχής τους και συνέχισαν. Βίωσα έντονα μέσα από τις περιγραφές, την αγωνία για το άγνωστο αύριο που ξημερώνει και τον κίνδυνο που τους περίμενε σε όλη την διαδρομή, μέχρι τον τελικό τους προορισμό, την Ελλάδα.

Η μικρή Ελίσσω, η κεντρική ηρωϊδα, που από ένα μικρό κορίτσι έγινε μεγάλη γυναίκα μέσα από την ιστορία, σε συγκινεί με τις σκέψεις τις αλλά και όλα εκείνα τα αισθήματα που νιώθει να την στοιχειώνουν χωρίς να γνωρίζει το γιατί. Εκείνη ήταν που έχασε τα περισσότερα μέσα σε μια στιγμή. Την βλέπουμε μέσα από την ιστορία να αγωνιά να μάθει ποια είναι, ποιο ήταν το παρελθόν που σβήστηκε, μα πάνω απ’ όλα αγωνιά για να νιώσει την αγάπη και την ασφάλεια που είχε για ελάχιστα, αλλά οι μοίρα είχε άλλα σχέδια και συνέχιζε να της τα στερεί.

Όλοι τους έχασαν κάτι, παιδί, γονείς, φίλους, αγάπες, δουλειές, σπίτια, κάποιοι συνέχισαν με πόνο ψυχής και κάποιοι έμειναν στάσιμοι. Κάποιοι ήρωες στην ιστορία μας έδειξαν την όχι ωραία τους ανθρώπινη πλευρά, κάποιοι την μεγάλη τους καρδιά και κάποιοι άλλοι μας δίδαξαν το μεγαλείο της συγχώρεσης.



1991, Γεωργία. Ο εμφύλιος πόλεμος ξεσπά. Ο φόβος αναγκάζει τους Έλληνες να ξεριζωθούν βάναυσα από τον τόπο τους. «Είστε ξένοι, πηγαίνετε πίσω στην πατρίδα σας». Η οικογένεια της Ελισσώς αναζητώντας μια καλύτερη μοίρα πουλάει τα πάντα με σκοπό να επιστρέψει πίσω στην Ελλάδα. Μια πικρή σκέψη είναι ριζωμένη στην καρδιά και το μυαλό «Στα ξένα είμαι Έλληνας και στην Ελλάδα ξένος».

Το ταξίδι ξεκινά. Μια περιπλάνηση μέσα στο σκοτάδι και τον πόνο, που χάραξε με το ζοφερό της μελάνι ανεξίτηλες πληγές στις αναμνήσεις και άφησε πίσω διαλυμένες ψυχές και παιδιά που δεν έφταιξαν σε τίποτα. Τραγικότερη μορφή όλων, η Ελισσώ, που λίγο πριν τα ελληνικά σύνορα, η μάνα της, μέσα στην απόγνωση της, τη δίνει σε δύο άγνωστους, με την υπόσχεση να βρεθούν ξανά…

Η Ελισσώ μεγαλώνει ζώντας μια ψεύτικη ζωή. Όμως, πόσα ψέματα μπορούν να χωρέσουν στο σακίδιο της ζωής; Τα όνειρα της αρχίζει να στοιχειώνει η εικόνα ενός μικρού παιδιού. Και τότε ένα δάκρυ κυλούσε από τα μάτια της, μα το σκούπιζε πριν το δει κανείς, πριν το νιώσει ακόμα και η ίδια.

Μία παράνομη υιοθεσία, η εξαφάνιση ενός παιδιού και μνήμες βυθισμένες στη λήθη υφαίνουν αυτή τη συγκλονιστική ιστορία. Προδοσία, αγάπη, έρωτας και ξεριζωμός είναι το νήμα της. Και το χρώμα του νήματος κόκκινο, σαν τα μαλλιά της Ελισσώς, της κόρης που δεν αγαπήθηκε…

«Εγώ γεννήθηκα χωρίς πατέρα. Χωρίς μητέρα. Γεννήθηκα μία μέρα όταν ήμουν οκτώ χρονών, μέσα σ’ ένα αυτοκίνητο και είχα για θέα ένα πανέμορφο λιβάδι»

Κυριακή 24 Οκτωβρίου 2021

ΤΕΣΗ ΠΑΠΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΓΙΑ ΤΟ "ΛΟΥΚΟΥΜΟΣΚΟΝΗ" ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΚΥΦΑΝΤΑ


 ΤΕΣΗ ΠΑΠΑΘΑΝΑΣΙΟΥ

για το "ΛΟΥΚΟΥΜΟΣΚΟΝΗ"

από τις εκδόσεις ΚΥΦΑΝΤΑ.









Από παιδί αγαπώ τους γρίφους, τη λογική και το μυστήριο. Τα συστατικά για ένα καλό αστυνομικό μυθιστόρημα, δηλαδή. Ένας κόσμος μαγικός όπου τα πάντα οφείλουν να βγάζουν νόημα και τίποτα δεν είναι τυχαίο …ΑΦΟΥ.

Η γραφή είναι για μένα μια συνομιλία με τον αναγνώστη. Μια ευκαιρία για επικοινωνία και ανταλλαγή ιδεών. Επειδή κάθε έγκλημα έχει τις βάσεις του σε κάποια κοινωνικά προβλήματα, το αστυνομικό είδος ήταν η καλύτερη αφετηρία ώστε να τα καταδείξω και να μοιραστώ προβληματισμούς.

Η Λουκουμόσκονη είναι το πρώτο μου μυθιστόρημα και καθ’ όλη τη διάρκεια της συγγραφής απολάμβανα πραγματικά τις διαδρομές της.

Το σκηνικό μοιράζεται ανάμεσα στην αρχόντισσα Σύρο, στον περήφανο Πειραιά και στο εξωτικό Ντουμπάι, τρία μέρη που μέσα από τις μεγάλες αντιθέσεις τους, αντικατοπτρίζουν τον ψυχισμό των πρωταγωνιστών.

Η Λουκουμόσκονη τρέχει και ο αναγνώστης θα κυνηγήσει τους υπόπτους στα γραφικά στενά της Ερμούπολης και την πνιγηρή ατμόσφαιρα του εμιράτου, ανάμεσα στα καπετανόσπιτα και τους ουρανοξύστες.

Οι ήρωες είναι άνθρωποι της διπλανής πόρτας που πατάνε γερά στη γη, ακούν μουσική, ερωτεύονται, κάνουν λάθη. Σε αυτό το μοτίβο κινείται και ο αστυνόμος Παβέρης που αναλαμβάνει την υπόθεση δολοφονίας, με πολλή όρεξη και άλλη τόση απειρία.

Δεν είναι σούπερ ήρωας, δεν έχει αμαρτωλά πάθη και ξέρει να κάθεται στην πίσω σειρά αν χρειαστεί, θεατής με άγρυπνο βλέμμα. Με όπλα του την τιμιότητα και την επιμονή παλεύει σε έναν κόσμο όπου κυριαρχούν το συμφέρον και η εκμετάλλευση.

Τα εμπόδια που οι ήρωες βρίσκουν στον δρόμο τους, πολλά. Ψέματα και μυστικά που όλοι κρύβουν, απιστία, ενδοοικογενειακή βία, λαθρεμπόριο ναρκωτικών, κοινωνική καταπίεση. Ανάμεσά τους σημαντικά ερωτήματα που καλούνται να απαντήσουν, όπως μέχρι πού μπορεί να φτάσει ο άνθρωπος για εκείνους που αγαπά ή ποιος ο ρόλος της δικαιοσύνης.

Παράλληλα με την κινηματογραφική πλοκή, την έντονη δράση, την αγωνία και τους ρεαλιστικούς χαρακτήρες, έννοια μου ήταν το βιβλίο να ταξιδέψει τους αναγνώστες και να γεμίσει το μυαλό τους με όμορφες εικόνες πλημμυρισμένες από το φως του ήλιου και το γαλάζιο του Αιγαίου.

Πρόκειται για ένα γρήγορο αστυνομικό μυθιστόρημα χωρίς πολλή βία, σύγχρονο, ζωντανό, ταξιδιάρικο, με επίκεντρο έναν μεγάλο έρωτα που λειτουργεί ως κινητήρια δύναμη για την εξέλιξη των γεγονότων.

 Διαβάζεται ευχάριστα, όχι μόνο από τους λάτρεις της αστυνομικής λογοτεχνίας, και αφήνει μια γεύση γλυκιά, εθιστική και ενίοτε πικρή σαν …Λουκουμόσκονη ΑΦΟΥ.



Ο επιχειρηματίας Άλκης Παΐζης βρίσκεται νεκρός στο εξοχικό του στη Σύρο. Ο αστυνόμος Παύλος Παβέρης, που έχει μετατεθεί πρόσφατα στο νησί, αναλαμβάνει με ζήλο την πρώτη του υπόθεση δολοφονίας. Όταν οι υποψίες πέφτουν πάνω στον καπετάνιο Ανδρέα Αναγνώστου, ο αστυνόμος βρίσκει στο πρόσωπό του ανέλπιστο σύμμαχο. Ο Ανδρέας αποφασίζει να ερευνήσει το μυστήριο για να αποδείξει την αθωότητά του. Οι εξελίξεις αναπάντεχες. Ένα αγωνιώδες κυνηγητό μεταξύ Σύρου, Πειραιά και Ντουμπάι ξεκινά. Τα εμπόδια διάσπαρτα. Παιχνίδια εξουσίας, κυκλώματα λαθρεμπόρων, ενδοοικογενειακή βία, προδοσία και ένας μεγάλος έρωτας. Η Σύρος, η όμορφη αρχόντισσα, κάτω από το πέπλο της ώχρας που την ντύνει, κρατά καλά κρυμμένα τα μυστικά της. Ώσπου αυτά αρχίζουν να αποκαλύπτονται και στο μυαλό του αστυνόμου στριφογυρίζει ένα ερώτημα. Έκανε καλά που εμπιστεύτηκε τον καπετάν Ανδρέα;

 

Η ζωή δείχνει τη σκληρή πλευρά της με το πιο γλυκό περιτύλιγμα, ένα σύννεφο λουκουμόσκονης…


ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ

Η Τέση Παπαθανασίου γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα, με καταγωγή από Μαγνησία, Κωνσταντινούπολη και Σμύρνη. Σπούδασε Γεωλογία στη Φυσικομαθηματική  Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και εργάστηκε για αρκετά χρόνια στο Ερευνητικό Πανεπιστημιακό Ινστιτούτο Επιταχυντικών Συστημάτων και Εφαρμογών.

Ζει στην Αθήνα με τον σύζυγό της και τις δύο κόρες τους. Μεγάλες της αγάπες, εκτός από την οικογένειά της, είναι τα Μαθηματικά, η Μουσική και τα Μυστήρια.

Η «Λουκουμόσκονη» είναι το πρώτο της μυθιστόρημα.


Σάββατο 23 Οκτωβρίου 2021

ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΑΚΑΡΕΠΗ ΓΙΑ ΤΟ "ΜΝΗΜΟΣΥΝΗ" ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΠΝΟΗ


 ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΑΚΑΡΕΠΗ

για το "ΜΝΗΜΟΣΥΝΗ"

από τις εκδόσεις ΠΝΟΗ.








Ήταν ένα από εκείνα τα ζεστά απογεύματα του καλοκαιριού που οι αντένες της έμπνευσης είχαν υψωθεί στον αέρα γυρεύοντας κάτι πάνω στο οποίο θα σκάλωνε η κόκκινη κλωστή μου και θα μου έφερνε μια νέα ιστορία.  Μια φράση, ένα νεύμα, μια είδηση ή πολύ απλά ένα συναίσθημα. Περιδιαβαίνοντας στην πόλη μου, εκείνο το απόγευμα άκουσα από κάποιο ανοιχτό παράθυρο ένα παλιό λαϊκό τραγούδι που μιλούσε για έναν φονιά που μόλις είχε αποφυλακιστεί. Στα αφτιά μου έφτασε ο γνωστός στίχος «του βάλαμε γλυκό του βάλαμε και μέντα μα για το φονικό δεν είπαμε κουβέντα». Ένιωσα αμέσως μια παράξενη σύνδεση με αυτό τον στίχο, κι ήταν σαν να εμφανίστηκε μπροστά μου ένας άντρας που μέσα στο σακίδιό του κουβαλούσε μια ενοχή και μια αθωότητα. Αυθόρμητα, σαν να με έψαχνε κι εκείνος, μου συστήθηκε. «Με λένε Ηλία» μου είπε. Περπατήσαμε μαζί ως το σπίτι και στη διαδρομή μου αφηγήθηκε μέρος της τραγικής ιστορίας του. Η αλήθεια είναι ότι με δυσκολία μου αποκάλυπτε κάποιες πληροφορίες, μου είπε λίγα πράγματα για την ζωή του, τον γάμο του με την Κική, για τον γιο  και τον αδερφό του. Μου μίλησε για το χωριό του τη Λευκομηλιά και πόσο πολύ του είχε λείψει ο Όλυμπος. Μα για το φονικό, δεν είπε κουβέντα.

Λίγες μέρες μετά από αυτή τη συνάντηση, σε μια «βόλτα» μου στο χώρο του διαδικτύου έπεσα τυχαία πάνω σε μια χορεύτρια του Tribal fusion. Οι κινήσεις της ήταν μαγικές κι ο χορός της εκστατικός μα εκείνο που με μαγνήτισε περισσότερο ήταν τα μάτια της στο χρώμα του νερού που με κοίταξαν μέσα από την οθόνη καθώς μου έλεγε –ή φαντάστηκα πως μου έλεγε– «Γεια  σου, με λένε Ισιδώρα, θέλεις να σου πω μια ιστορία;». Δέχτηκα με μεγάλη προθυμία και ομολογώ ότι με συνεπήρε η αφήγησή της, όσο κράτησε.  Βλέπετε, δεν μπόρεσε να τελειώσει την ιστορία της διότι αγνοούσε κι η ίδια ποιος ήταν ο ρόλος της μέσα σε αυτή. Στο τέλος με παρακάλεσε να ταξιδέψουμε μαζί ως τον Όλυμπο για να μάθουμε και οι δύο τη συνέχεια. Τα μόνα στοιχεία που κρατούσε στα χέρια της ήταν ένα γράμμα, ένα δαχτυλίδι, ένα κλειδί και μια φωτογραφία.

Ομολογώ ότι μου είχε εξάψει την περιέργεια. Έβγαλα εισιτήριο, και αναζητώντας περισσότερες πληροφορίες για το βουνό των θεών και τους μύθους που το περιβάλλουν βρέθηκα να χορεύω παρέα με τις μούσες, σε ένα πανηγύρι που συνέβαινε μια φορά το χρόνο στη Λευκομηλιά. Μέσα σε αυτή την παραζάλη, η θεά της μνήμης και μητέρα των μουσών Μνημοσύνη ανέλαβε να μου αφηγηθεί όλη την ιστορία και να δώσει απαντήσεις σε όλα τα ερωτηματικά με τα οποία με είχαν γεμίσει οι δύο προηγούμενοι επισκέπτες. Μου μίλησε για τις δυο πηγές του Άδη και για το νερό της μνήμης, μου έδωσε μάλιστα να πιω από αυτό. Μου σύστησε και άλλους ανθρώπους, τον Στέλιο τον ιδεολόγο δήμαρχο, την Κατερίνα την μαγείρισσα με τα κρυμμένα μυστικά, τον Ράκη και τον Αλέξανδρο τα δυο παιδιά που παίζουν κυνηγητό στο νεκροταφείο, και την μαύρη αρκούδα που άλλοι τη βλέπουν άλλοι όχι,  και ο καθένας είχε κάτι νέο να μου αποκαλύψει. Στο τέλος, είχα στο κεφάλι μου μια ολόκληρη ιστορία, που μιλούσε για την αγάπη και το μίσος, για την ενοχή και την αθωότητα και τα λεπτά όρια ανάμεσά τους, και για την αλληλεπίδραση μεταξύ όλων των πλασμάτων.

Αυτή την αλληλεπίδραση που με έκανε κι εμένα να θέλω να γράψω αυτό το βιβλίο.

 «“Η θλίψη συχνά περπατάει αντάμα με την απόλυτη ευτυχία”, λένε. Σαν δυο ξαδέρφες που συναντιούνται ξαφνικά στον δρόμο και συνεχίζουν για λίγο την πορεία τους μαζί, ώσπου να προλάβουν να πουν τα νέα τους. Κι αυτός ο περίπατος που αποφασίζουν να κάνουν οι δυο τους, όταν αποφασίζουν να τον κάνουν, κόβει τις ψυχές των ανθρώπων στα δυο – η μισή να κλαίει και η άλλη μισή να γελά».

Δείτε περισσότερα για το βιβλίο και την συγγραφέα  ΕΔΩ


Τα χορευτικά της βήματα, ένα γράμμα δίχως όνομα αποστολέα και παραλήπτη, ένα ασημένιο δαχτυλίδι κι ένα σκουριασμένο κλειδί, καθώς και η μυστηριώδης άρνηση της μητέρας της να της μιλήσει για την ιστορία που κρύβεται πίσω από αυτά τα ευρήματα, οδηγούν την Ισιδώρα από την Αστόρια σ’ ένα χωριό του Ολύμπου, τη Λευκομηλιά, με σκοπό να ανακαλύψει μόνη της όσα έχουν μείνει κρυφά για χρόνια.

Εκεί θα γνωρίσει τον Στέλιο, τον δήμαρχο της περιοχής, που προσπαθεί να επαναφέρει το πανηγύρι των Μουσών, μια γιορτή ξεχασμένη για τριάντα χρόνια.  Μαζί του ξετυλίγει το κουβάρι που καταλήγει στο παρελθόν, εκεί όπου η μοίρα έστησε εξέδρα για τον χορό της ζωής και του θανάτου.

Με φόντο την ιστορία της οικογένειας του Ηλία Τελεσίδη, τους τοπικούς μύθους, τα πανηγύρια των κατοίκων της Λευκομηλιάς, και τις ανθρώπινες σχέσεις που λήγουν άδοξα, οι ήρωες πασχίζουν να βρουν τα βήματά τους, έως ότου η μητέρα Μνημοσύνη, η θεότητα της μνήμης, τους οδηγήσει στη λύτρωση.

Μια οριακή στιγμή, μια γυναίκα που δεν κρατά μυστικό, μια μαύρη αρκούδα που λίγοι μπορούν να δουν, κι ένα θύμα που γίνεται ταυτοχρόνως θύτης, συνθέτουν μια πολυπρόσωπη ιστορία με μικρή πνοή μαγικού ρεαλισμού, όπου τα όρια μεταξύ ενοχής και αθωότητας είναι δυσδιάκριτα, και οι ζωές των ανθρώπων είναι μοιραία δεμένες μεταξύ τους.


ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ

Η Βασιλική Ακαρέπη γεννήθηκε στην Αθήνα και κατοικεί στον Κορυδαλλό. Είναι απόφοιτος του Tμήματος Nηπιαγωγών του Πανεπιστημίου Αθηνών. Τα τελευταία χρόνια ασχολείται κυρίως με τη συγγραφή και την αρθρογραφία. Είναι μέλος της Πανελλήνιας Ένωσης Λογοτεχνών. Έχουν κυκλοφορήσει τα έργα της «Μια νύχτα που κράτησε χρόνια», «Πάνθηρας Μαυρόγατος» και «Πάνθηρας Μαυρόγατος 2», από τις εκδόσεις Μίνωας, και «Το αίνιγμα της κερασόπιτας» από τις εκδόσεις Διόπτρα. Το μυθιστόρημα «Μνημοσύνη» είναι το πρώτο βιβλίο της συγγραφέα που κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Πνοή.




Τετάρτη 20 Οκτωβρίου 2021

ΕΛΕΝΑ Χ. ΣΤΑΝΙΟΥ ΓΙΑ ΤΟ "ΔΕ ΣΕ ΘΕΛΩ ΔΙΠΛΑ ΜΟΥ" ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΨΥΧΟΓΙΟΣ.


 ΕΛΕΝΑ Χ.ΣΤΑΝΙΟΥ

για το "ΔΕ ΣΕ ΘΕΛΩ ΔΙΠΛΑ ΜΟΥ"

από τις εκδόσεις ΨΥΧΟΓΙΟΣ.







... Στο σχολείο, κι αφού όλα τα παιδιά είχαν τακτοποιηθεί στις θέσεις τους, ο Πέτρος ακόμη έτρεχε μέσα στην τάξη.

            «Δε θέλω να καθίσω εδώ!» είπε, όταν η κυρία Χαρίκλεια του έκανε χώρο δίπλα στη Μαρία.

            ..................................

            Και τότε, άρχισε ο σαματάς.

            «Μαρία, γιατί κλαις;»

            «Τη χτύπησε ο Πέτρος, κυρία».

            «Πέτρο, τι έγινε;»

            Και μπροστά στα έκπληκτα μάτια της κυρίας, ο Πέτρος έδωσε μια σπρωξιά στη Μαρία που την έριξε από το παγκάκι. «Δε σε θέλω δίπλα μου! Δε σε έχω φίλη!» φώναξε θυμωμένος, ενώ κουνιόταν πέρα δώθε, για να μην ξανακαθίσει κοντά του η Μαρία. «Θέλω δίπλα μου μόνο τον φίλο μου τον Δημητράκη!» Η κυρία, κουνώντας πέρα δώθε το κεφάλι της, πήρε δίπλα της τον Πέτρο, ενώ χάιδευε το χεράκι της Μαρίας.

            Πόσες φορές δεν έχουμε ακούσει αυτά τα λόγια από τα παιδάκια μας, μέσα στη σχολική τάξη; Πόσες φορές δεν έχουμε προσπαθήσει να διευθετήσουμε παρόμοια θέματα, όταν τα μικρά μας ανθρωπάκια εκδηλώνουν τη συμπάθειά τους για κάποιον συμμαθητή ή συμμαθήτριά τους και με τον αυθορμητισμό που χαρακτηρίζει τη βρεφική, την προσχολική, αλλά και την πρώτη σχολική ηλικία, προσπαθούν με τα δικά τους χαρακτηριστικά μέσα να διώξουν από κοντά τους όσους δεν ανήκουν στις πρώτες φιλικές τους προτιμήσεις; Έτσι «γεννήθηκε» ο μικρός μας Πέτρος, ο δικός μας Πέτρος, αυτός ο γλυκός, χαριτωμένος και αξιαγάπητος μαθητής της κυρίας Χαρίκλειας, που με πολλή υπομονή και αγάπη καταφέρνει να νιώθουν, αλλά και να είναι, πραγματικά, όλοι οι μαθητές ισότιμα μέλη της ομάδας της τάξης. Γιατί η κυρία Χαρίκλεια είναι Παιδαγωγός και ξέρει πολύ καλά πως μόνο με τους ιδιαίτερους παιδαγωγικούς της χειρισμούς, αλλά και την έκδηλη αγάπη της προς τον μικρό Πέτρο, θα καταφέρει να τον κάνει να σκεφτεί μόνος του αν αυτά που λέει στους συμμαθητές του και ο τρόπος που τους αντιμετωπίζει, είναι σωστοί ή κάτι πρέπει να αλλάξει. Όλοι οι εκπαιδευτικοί, ιδιαίτερα των μικρών τάξεων, γνωρίζουμε πολύ καλά πως κάθε μικρός Πέτρος θέλει μόνο αγάπη και υπομονή και κάποια στιγμή δεν θα ξαναπεί «Δε σε θέλω δίπλα μου!», θα αλλάξει γνώμη....

«Δε σε...», ετοιμάστηκε να πει ο Πέτρος, αλλά αμέσως άλλαξε γνώμη. Χαρούμενος, άρχισε να κάνει τραμπάλα με τη Μαρία.



Ο Πέτρος δε θέλει κανέναν άλλο συμμαθητή να κάθεται δίπλα του στο σχολείο, πάρα μόνο τον φίλο του τον Δημητράκη! Μάλιστα, προκειμένου να το πετυχαίνει αυτό… συχνά δημιουργεί διάφορες ανακατωσούρες μέσα στην τάξη! Τι θα γίνει, όμως, όταν σ’ έναν περίπατο στο πάρκο, δε θελήσει κανένας να κάνει τραμπάλα μαζί του;
Μια τρυφερή, καθημερινή ιστορία για την αγάπη, την υπομονή και την εμπιστοσύνη που αμφίδρομα κερδίζεται από παιδιά και εκπαιδευτικούς.



ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ

Η Έλενα Χ. Στανιού γεννήθηκε στο Βόλο. Είναι Διδάκτωρ Παιδικής Λογοτεχνίας του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας, αριστούχος πτυχιούχος του Παιδαγωγικού Τμήματος Νηπιαγωγών του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων και έχει μεταπτυχιακό στην παιδική λογοτεχνία από το Πανεπιστήμιο Αιγαίου. Δουλεύει ως Νηπιαγωγός στη δημόσια εκπαίδευση από το 1999. Είναι παντρεμένη κι έχει τρία παιδιά. Έχει πάρει μέρος σε σεμινάρια, συνέδρια, ημερίδες και δράσεις για το παιδικό βιβλίο, ενώ άρθρα της έχουν δημοσιευτεί σε ηλεκτρονικά και έντυπα, ελληνικά και διεθνή λογοτεχνικά περιοδικά. Από τις Εκδόσεις Ψυχογιός κυκλοφορούν τα βιβλία της «Το Πρωτοχρονιάτικο δώρο του Άρη», «Το μικρό ρυμουλκό», «Πολίν», «Το μυστικό της ριγέ βαλίτσας» που κυκλοφορεί και στην Τουρκία με τον τίτλο «Çizgili çantanin sirri», «Το μικρό ρυμουλκό σε νέο λιμάνι». Έχει γράψει, ακόμη, «Το μπαούλο στη σοφίτα» και «Τα γενέθλια της Κυβέλης», με την Ήρα Εκδοτική, και το μυθιστόρημα για ενήλικες «Ο Πίνακας», που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ήβη, σε 2η έκδοση.


Τρίτη 19 Οκτωβρίου 2021

ΣΤΑΘΗΣ Β.ΒΛΑΧΑΚΟΣ ΓΙΑ ΤΟ "ΑΝ ΗΤΑΝ ΕΝΟΧΟΣ" ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΠΝΟΗ.


 ΣΤΑΘΗΣ Β.ΒΛΑΧΑΚΟΣ

για το "ΑΝ ΗΤΑΝ ΕΝΟΧΟΣ"

από τις εκδόσεις ΠΝΟΗ.








H συγγραφή ενός βιβλίου, μοιάζει με τον πολύχρωμο δίσκο στα Λούνα Παρκ που γύριζε ατέρμονα εντυπωσιάζοντας τα παιδιά και όχι μόνο. Με το που τελειώνεις τον επίλογο του νέου μυθιστορήματός σου, αρχίζει να στριφογυρίζει στο μυαλό σου μια νέα ιδέα, ένα νέο σενάριο, κάποια πρόταση. Ζητάς από τον εαυτό σου απεγνωσμένα ένα διάλειμμα χαλάρωσης, αλλά ανακαλύπτεις πως το μικρόβιο της συγγραφής είναι πολύ ισχυρό και ανθεκτικό σε οποιασδήποτε μορφής απεξάρτησης. Έτσι μετά την παρακολούθηση στην τηλεόραση ενός ψυχολογικού θρίλερ, ξύπνησα στα άγρια χαράματα για να συναντήσω τον Επιθεωρητή Τσίμερμαν, όπως μου συστήθηκε στο όνειρό μου.

Το τελευταίο μου μυθιστόρημα με τον τίτλο Αν ήταν ένοχος παραπέμπει και μόνο από τον τίτλο σε Αστυνομικό Μυθιστόρημα. Όμως θα τολμούσα να πω πως δεν ακολουθεί τις κλασικές συνταγές συγγραφής, δράσης,μυστηρίου και πιεσμένης ψυχολογικής κατάστασης από τους γρίφους που ξεδιπλώνονται μπροστά σου, ούτε αντιγράφω με την καλή έννοια τα μονοπάτια που χάραξαν συγγραφείς όπως ο Τσάντλερ, η Κρίστι, ο Χίτσκοκ, ο Σιμενόν και άλλα ιερά τέρατα του είδους.

Στο βιβλίο αυτό πρωταγωνιστές είναι πολλοί, δεν υπάρχει ο απόλυτος γητευτής της δράσης. Γι’ αυτόν τον λόγο, σημαντικό ρόλο έδωσα στο ψυχογράφημα των προσώπων που πρωταγωνιστούν, με διαφορετική βαρύτητα. Είναι μια έκρηξη συναισθημάτων, λογικής που μπλέκεται στη σφαίρα του παράλογου, οικογενειακής θαλπωρής που είναι σημαιοφόρος της τρυφερότητας, συναισθήματα ευθύνης που εκρήγνυνται και πόσες άλλες καταστάσεις που ακολουθούν κατά πόδας τον σημαιοφόρο της μυθιστορηματικής πλοκής, τον Επιθεωρητή Τσίμερμαν.

«Μέσα σε λίγα λεπτά, πέρασαν όλες οι στιγμές της ζωής μου, ευχάριστες, δυσάρεστες, ηδονικές, αγχωτικές, επιτυχίες, αποτυχίες, αποχαιρετισμοί, μελαγχολικά αντίο από την γυναίκα μου, τα πρόσωπα των παιδιών μου κολλημένα σε θολό τζάμι, να περιμένουν να τους διαβάσω μια ιστορία, μα εγώ φεύγω ολοένα και πιο μακριά, χωρίς λόγο, χωρίς στόχο. Εικόνες που δεν γεννούν κανένα συναίσθημα, μόνο άγχος και κυνηγητό, απ’ όλους και από όλα».

Μερικές φορές συμβαίνει να είσαι ένοχος και να καταφέρνεις να πείσεις τους πάντες πως είσαι αθώος, ή να είσαι αθώος και να συνωμοτεί το σύμπαν εναντίον σου και να καταδικάζεσαι.

Εγώ πάντως δηλώνω αθώος.

Εγκάρδια,  Στάθης Βλαχάκος  συνένοχος.


Δείτε περισσότερα για το βιβλίο και τον συγγραφέα ΕΔΩ

«Γενικά στη ζωή, φτάνει ένα ανεπαίσθητο θρόισμα του αέρα για να γκρεμίσει την περίτεχνη κατασκευή σου με τα τραπουλόχαρτα. Τότε διαπιστώνεις πως ίσως αξιολόγησες λανθασμένα τις προτεραιότητές σου».

Για τον επιθεωρητή Γκερντ Τσίμερμαν ωστόσο, αυτό το «ανεπαίσθητο θρόισμα» ήταν η δολοφονία του μεγάλου ευεργέτη, Αλφόνς Ζάουμπερ. Εξαιτίας αυτού του γεγονότος αναγκάζεται να ακυρώσει τις προγραμματισμένες διακοπές με την οικογένειά του, κάτι που θα προκαλέσει μια έκρηξη μεγατόνων. Τώρα, το γεγονός ότι ο ίδιος έχει αναλάβει την υπόθεση της δεκαετίας, αφήνει παγερά αδιάφορους τη γυναίκα και τα παιδιά του, τους οποίους νοιάζει μόνο να τον έχουν κοντά τους. Σαν να μην έφτανε αυτό, η υπόθεση πηγαίνει από το κακό στο χειρότερο. Η πίεση από τους ανωτέρους είναι τεράστια και τα στοιχεία που έχουν στη διάθεσή τους είναι περιστασιακά και άνευ σημασίας. Όσο για τους υπόπτους, είτε είναι άφαντοι είτε ανύπαρκτοι. Όλα αυτά μέχρι να εμφανιστεί ένας αινιγματικός άντρας ο οποίος αλλάζει όλα τα δεδομένα.

Ο Στάθης Βλαχάκος εστιάζει στον άνθρωπο πίσω από την έρευνα σκιαγραφώντας με μεγάλη ακρίβεια τον χαρακτήρα του Γκερντ Τσίμερμαν· τις εμμονές, τα κίνητρα, την προσπάθειά του να ισορροπήσει ανάμεσα στο καθήκον και στις επιθυμίες του. Ο συγγραφέας ωστόσο δεν παραλείπει να χτίσει και μια ενδιαφέρουσα πλοκή, που με τις ανατροπές της κρατά αμείωτο το ενδιαφέρον μέχρι την τελευταία σελίδα. Ο αναγνώστης παρακολουθεί την υπόθεση μέσα από τα μάτια του επιθεωρητή και καλείται να απαντήσει στο κρίσιμο ερώτημα: Ήταν ένοχος;


ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ

Ο Στάθης Β. Βλαχάκος  είναι ιατρός, διευθυντής στον Ακτινοδιαγνωστικό Τομέα – Κέντρο Μαστού, του Νοσοκομείου  Άγιος Σάββας – ΚΗΝ Ν. Κούρκουλος.

Ασχολήθηκε με τη μουσική και τη ζωγραφική, με σπουδές στη «Scuola di Musica e di Perfezionamento Chitarristico»,  με δάσκαλο τον Franco Brambatti  και στο «Centro di Arte Pittura e Scultura», με δάσκαλο τον Gino Vigotti.

Συμμετείχε σε διάφορα φεστιβάλ μουσικής ως σολίστ κιθαρίστας και ως μέλος μουσικών συγκροτημάτων. Συνέθεσε μουσική και τραγούδια για δίσκους προσωπικούς και άλλων δημιουργών, καθώς και μουσική για ταινίες μεγάλου μήκους.

Δραστηριοποιήθηκε στον χώρο της ζωγραφικής, με πολυάριθμες συμμετοχές σε ομαδικές εκθέσεις καθώς και σε ατομικές, με διακρίσεις, επαίνους και διεθνή βραβεία.

Αρθρογράφησε σε ημερήσιο και εβδομαδιαίο Τύπο και υπήρξε ανταποκριτής στην Ιταλία του μουσικού περιοδικού «TAR».

Τα τελευταία έτη ασχολείται με τη συγγραφή παιδικών βιβλίων και μυθιστορημάτων για ενήλικες, μερικά εκ των οποίων επιμελείται εικαστικά, όσον αφορά το εξώφυλλο και την εικονογράφηση.

Το μυθιστόρημά του «Ομπρέλες στη βροχή» και «Αν ήταν ένοχος» κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Πνοή.


Παρασκευή 15 Οκτωβρίου 2021

ΕΙΡΗΝΗ ΜΑΛΑΜΟΥ ΓΙΑ ΤΟ "ΤΟ ΜΑΥΡΟ ΝΥΦΙΚΟ" ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΛΙΒΑΝΗ.


 ΕΙΡΗΝΗ ΜΑΛΑΜΟΥ

για το "ΤΟ ΜΑΥΡΟ ΝΥΦΙΚΟ"

από τις εκδόσεις ΛΙΒΑΝΗ.








«ΤΟ ΜΑΥΡΟ ΝΥΦΙΚΟ» ένα μυθιστόρημα που στο υφάδι της γραφής μπλέκει τα πραγματικά με τα φανταστικά γεγονότα.

 Σήκωνα χρόνια ολόκληρα το βάρος της γνώσης. Κάτι μέσα μου με βασάνιζε, ήξερα πως κάποτε έπρεπε να βρω το σθένος να αποτυπώσω στο χαρτί όλες εκείνες τις  ιστορίες που όταν τις ακούς, αναρωτιέσαι αν είναι αληθινές κι αν είναι αληθινές διερωτάσαι που βρήκαν την δύναμη αυτοί που τις έζησαν να τις αντέξουν. Ένα φθινοπωρινό πρωϊνό, Οκτώβρη του 2019 θυμάμαι, ξύπνησα με τον κόμπο στο λαιμό. Ήξερα πως είχε φτάσει η μέρα να βρει το μολύβι τη θέση του πάνω στο χαρτί. Καλοξυσμένο κι έτοιμο να καταγράψει όλα όσα ειπώθηκαν καλλυμένα, όλα όσα ήθελαν να βγουν στο φως. Πηγή έμπνευσης το νησί, έναυσμα Το Μαύρο Νυφικό  που φορέθηκε από τις νύφες μέχρι τη λήξη του Β’ Παγκοσμίου πολέμου κι οι αναμνήσεις των παιδικών μου χρόνων έφταναν όπως τα ανταριασμένα κύματα που σήκωνε η μάνητα της θάλασσας. Πολλές φορές ενόσω έγραφα αναρωτήθηκα πόσα πρέπει να αποκαλύψω και πόσα πρέπει να αφήσω να μείνουν θαμμένα για πάντα. Η ιστορία της Αγγελικής κύλησε μόνη της. Ήταν ο απόηχος των προγόνων που με έσπρωχνε να προχωρήσω, να φτάσω το μαχαίρι μέχρι το κόκαλο. Το Μαύρο Νυφικό γράφτηκε για εκείνη την ψυχή που ζητούσε δικαιοσύνη, που ήθελε να ακουστεί η αλήθεια της  και μαζί της να ακουστούν οι φωνές όλων εκείνων των γυναικών που έσκυψαν το κεφάλι και θυσιάστηκαν στον βωμό του πρέποντος. Για όλες εκείνες που δεν έζησαν όπως ήθελαν, που υποτάχτηκαν στο πεπρωμένο τους.    

Απόσπασμα από το βιβλίο

 Η τελευταία μέρα

Φάληρο, Σάββατο 03 Μαΐου 2017, ώρα 05:00 τα ξημερώματα.

 Άνοιξε τα μάτια στο μισοσκόταδο παλεύοντας ακόμη να ξεφύγει από τη νυχτερινή της περιπλάνηση. Είχε ταξιδέψει πάλι στο νησί  της και για λίγο κυκλώθηκε από θύμησες, αναμνήσεις που έφταναν όπως τα ανταριασμένα κύματα που σήκωνε η μάνητα της θάλασσας. Γύρισε να κοιτάξει έξω από το παράθυρο την ανατολή. Απ’ το προηγούμενο βράδυ το διαισθανόταν, τούτο το χάραμα ήταν το τελευταίο που αντίκρυζε. Ήταν έτοιμη από καιρό, ίσως τα χρόνια που είχαν περάσει, ίσως οι χτύποι της καρδιάς που έβγαιναν ξεψυχισμένοι, ίσως η ανυπομονησία της να γυρίσει κοντά σ’ εκείνον. 

Ανακάθισε στο κρεβάτι γυρεύοντας δύναμη να κάνει τις ετοιμασίες της, δεν ήθελε εκείνος να τη δει αστόλιστη.. Κατέβασε τα πόδια στο πάτωμα, πήρε από το συρτάρι του κομοδίνου το κλειδί και πήγε μέχρι την άκρη του δωματίου, εκεί που στεκόταν η παλιά κασέλα. Την ξεκλείδωσε και πήρε από μέσα τη νυφική της φορεσιά. Χάιδεψε με τα δάχτυλα τα πολύχρωμα λουλούδια, ταξίδεψε με το νου πίσω στον χρόνο. Θυμήθηκε το κορίτσι που ήταν κάποτε, με πόσα όνειρα και λαχτάρα είχε περάσει εκείνες τις ώρες καθισμένη δίπλα στη γιαγιά της, να κεντήσουν μία μία τις βελονιές. Σκούπισε τα βουρκωμένα της μάτια κι ανασκουμπώθηκε. Πέρασε απ’ το κεφάλι της τα τέσσερα μεσοφόρια και την λευκή πουκαμίσα με τα χρυσοκέντητα μανίκια. Την ίσιωσε προσεκτικά στο στήθος να ξεχωρίζουν τα νυφικά στολίδια κι έπειτα φόρεσε ευλαβικά το μαύρο νυφικό της φόρεμα.

 

ΠΡΟΛΟΓΟΣ

ΣΤΗ ΣΚΌΠΕΛΟ, η παραδοσιακή νυφική φορεσιά, η Στόφα όπως αποκαλείται, φορέθηκε από τις νύφες του νησιού μέχρι τη λήξη του Βʹ Παγκοσμίου πολέμου. Η νυφική φορεσιά αποτελούνταν από τέσσερα μεσοφόρια, την κεντημένη λευκή πουκαμίσα, το κόκκινο μπολερό και τη μαύρη νυφική στόφα. Το μαύρο ύφασμα που χρησιμοποιήθηκε για το κυρίως νυφικό φόρεμα ήταν δεκατρείς πήχες πτυχωτό ύφασμα ή σημερινά εννιά μέτρα, κεντημένο στον ποδόγυρο με κόκκινα, κίτρινα και πράσινα λουλούδια. Τα πολύχρωμα λουλούδια συμβόλιζαν τις χαρές του γάμου, κι όσο για το μαύρο χρώμα του νυφικού, πολλά έχουν ειπωθεί…

Η Αγγελική έδωσε τη δική της ερμηνεία: «Το νυφικό μας ήταν μαύρο γιατί τον άντρα μας τον κλαίγαμε τη μέρα που τον στεφανωνόμασταν. Αν δεν τον έπαιρνε ο πόλεμος, τον έπαιρνε η θάλασσα».


Δείτε περισσότερα για το βιβλίο και την συγγραφέα ΕΔΩ


Το φθινόπωρο του 1949, η Αγγελική εγκαταλείπει το νησί της χωρίς ν’ αφήσει ίχνη κι αλλάζει τη ρότα της ζωής της για πάντα.

Πολλά χρόνια αργότερα, μάλλον μια ολόκληρη ζωή αργότερα, αφήνει στην συνονόματη εγγονή της έναν φάκελο με τρία κλειδιά κι ένα γράμμα «…Εκτός από το σπίτι στο νησί, σου κληροδότησα κάτι ακόμη, που θα το ανακαλύψεις όταν κοιτάξεις με τα μάτια της ψυχής σου. Τα κλειδιά ξεκλειδώνουν το δικό μου παρελθόν και το δικό σου μέλλον. Πήγαινε στο νησί. Εκεί θα βρεις τις απαντήσεις...»  

Το ΜΑΥΡΟ ΝΥΦΙΚΟ είναι ένα μυθιστόρημα του νησιωτικού χώρου που εκτείνεται σε έναν αιώνα κι απλώνεται σε πέντε γενιές, ξεκινώντας από τη Σκόπελο του 1927 και φτάνοντας μέχρι τη σημερινή Αθήνα. Με άξονα το χρονικό της ζωής της Αγγελικής  καθώς και των θαμμένων μυστικών που φωλιάζουν στο κέντρο της αφήγησης, εξιστορεί ταυτόχρονα τη ζωή της εγγονής της Αγγελικής, σε ένα κυνήγι αναζήτησης της αλήθειας και της ευτυχίας. Ένα μυθιστόρημα που εξελίσσεται παράλληλα σε δύο διαφορετικούς χρόνους, ξεδιπλώνοντας παλιές και καινούργιες ανθρώπινες ιστορίες. Σκοτεινές αδυναμίες, απόκρυφα πάθη, και πράξεις  ανομολόγητες που χάραξαν τις πορείες των ανθρώπων.

Το ταξίδι της εγγονής στο νησί, θα μετουσιωθεί σε ταξίδι αποκάλυψης. Εκείνο το καλοκαίρι, θα ανακαλύψει το απόκρυφο παρελθόν της γιαγιάς, θα μάθει ποια ήταν η αινιγματική γυναίκα που άφησε στον τόπο ανεξίτηλο το σημάδι της. Καθώς θα ξεδιπλώνεται το κουβάρι του μυστηρίου, θα ανακαλύψει και μια δική της κρυφή πτυχή. Θα εμβαθύνει στον εαυτό της, θα αναθεωρήσει όσα θεωρούσε δεδομένα και θα χαράξει τη δική της πορεία, αναζητώντας τον αληθινό έρωτα, τον μοναδικό που στο πέρασμα των αιώνων παραμένει αναλλοίωτος.    

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ

 Η Ειρήνη Μαλάµου γεννήθηκε στην Αθήνα τον Οκτώβρη του 1971. Σπούδασε Προγραµµατισµό Η/Υ 

κι εργάστηκε από το 1990 σε πολυεθνικές κι ελληνικές ασφαλιστικές εταιρείες, στο τµήµα της Μηχανογράφησης. 
 
Ο τόπος καταγωγής της είναι η Σκόπελος, που στάθηκε πηγή έµπνευσης για τη συγγραφή αυτού του βιβλίου. Ζει στον Ωρωπό µε τον σύζυγό της και τα τρία παιδιά τους.




Παρασκευή 8 Οκτωβρίου 2021

ΘΕΟΦΙΛΟΣ ΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ ΓΙΑ ΤΟ "ΧΡΥΣΟ ΑΙΜΑ" ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΕΞΗ


 ΘΕΟΦΙΛΟΣ ΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ

για το "ΧΡΥΣΟ ΑΙΜΑ"

από τις εκδόσεις ΕΞΗ.








Η αλήθεια είναι πως έχω βρεθεί κάμποσες φορές κάτω από τον τρούλο της Αγίας Σοφίας στην Κωνσταντινούπολη και πάντοτε φροντίζω να κάνω το ίδιο πράγμα:  Να στρέφω το βλέμμα ψηλά κι έπειτα να κλείνω τα μάτια  απομένοντας σιωπηλός να απολαμβάνω την στιγμή και το δέος που περικλείει τούτο το ιδιαίτερο μέρος...

Σε μια τέτοια στιγμή άλλωστε γεννήθηκε και η ανάγκη μου να γράψω για την Πόλη. Εκεί φαντάστηκα τις πρώτες σκέψεις, τις αγωνίες και τις προσπάθειες των ηρώων μου να φέρουν εις πέρας μια δύσκολη αποστολή ζωής και θανάτου:

Ο Άγγελος, ο πολυτάλαντος συγγραφέας αστυνομικών μυθιστορημάτων που σύντομα μπλέκει σε ένα παράδοξο κυνήγι θησαυρού.  

Η πάντα εύθυμη και αυθόρμητη Αλεξάνδρα, που τον συνοδεύει σε ένα ταξίδι με απρόοπτη εξέλιξη.

Ο Κωνσταντίνος, ο δραστήριος βυζαντινολόγος που αναζητά την αλήθεια, με οποιοδήποτε κόστος.

Κατά την διάρκεια της συγγραφής του Χρυσού Αίματος, εξερεύνησα αρκετά από τα δημιουργήματα των προγόνων μας τα οποία στέκουν ακόμη αγέρωχα εκεί, σχεδόν ανέγγιχτα από το χάδι του χρόνου.

Και σε κάθε σοκάκι που περιδιάβαινα, σε κάθε βυζαντινή ή αρχαία κατασκευή που μελετούσα,  ένιωθα πάντα να με καταλαμβάνει μια γλυκιά νοσταλγία και μια ξεχωριστή περηφάνια.  

Η συλλογή των απαραίτητων στοιχείων για τη συγγραφή του βιβλίου «Χρυσό Αίμα» διήρκησε αρκετό διάστημα, με επαναλαμβανόμενα ταξίδια στην Κωνσταντινούπολη.  Σκοπός μου ήταν να μεταφέρω όσο το δυνατόν γλαφυρότερα στο χαρτί, τις εικόνες και το μεθυστικό άρωμα που συνοδεύουν την θύμηση της Πόλης.

Με μια ματιά στο εξώφυλλο του βιβλίου, γίνεται αμέσως κατανοητός ο σημαντικός ρόλος που διαδραματίζει η Αγία Σοφιά στην περιπέτεια του Χρυσού Αίματος.  Όπως επίσης, την δική τους αποστολή έχουν η Κεκαυμένη Στήλη, το παλιό σεντούκι με τα δύο χρυσά καρφιά, το εγχάρακτο Χριστόγραμμα, μα και πολλά ακόμη μέρη και αντικείμενα που περιμένουν να τα ανακαλύψετε.

Κι όλα αυτά, ενώ το χρυσό αγκάθινο στέμμα και ο τάφος του μαρμαρωμένου βασιλιά οδηγούν τους πρωταγωνιστές σε αποκαλύψεις που μέχρι πρότινος φάνταζαν απλοί θρύλοι ...

Αν πριν διαβάσετε το βιβλίο έχετε ήδη ταξιδέψει στην Κωνσταντινούπολη, τότε πιστεύω πως θα περιπλανηθείτε παρέα με τους ήρωές μου σε γνώριμα τοπία, ανακαλύπτοντας περισσότερα απ’ αυτά που γνωρίζατε.

Αν δεν την έχετε επισκεφτεί ποτέ, τότε προσδοκώ πως μέσα από τις σελίδες του Χρυσού Αίματος θα περιηγηθείτε σε μια Πόλη η οποία μοιάζει σχεδόν παραμυθένια, γεμίζοντάς  σας τον πόθο να την γνωρίσετε.

Γιατί εφόσον πατήσετε τα χώματά της, τότε είμαι σίγουρος πως ο νους σας θα τρέχει ξανά και ξανά εκεί, αφού θα σας έχει κατακτήσει μυστικά η γοητεία της.

Άλλωστε, όπως είχε πει και ο Ναπολέων Βοναπάρτης, η  Κωνσταντινούπολη είναι μια αυτοκρατορία από μόνη της.

Ελάτε λοιπόν να την ταξιδέψουμε μαζί….

 

Με όλη τη θετική μου ενέργεια,

Θεόφιλος Γιαννόπουλος


Δείτε περισσότερα για το βιβλίο και τον συγγραφέα ΕΔΩ

Μια αλήθεια καλά κρυμμένη μες στους πιο απίστευτους θρύλους. Ένα λυτρωτικό κυνήγι ζωής και θανάτου στα άδυτα της αθέατης Πόλης. Στο μέρος που στα σπλάχνα του αναγεννιούνται όρκοι και προδοσίες, αυτοκρατορικά μυστικά και συνομωσίες.

Ο Άγγελος και η Αλεξάνδρα φτάνουν στην Κωνσταντινούπολη, προκειμένου να συναντήσουν τον Κωνσταντίνο, τον βυζαντινολόγο φίλο τους, ο οποίος βρίσκεται στα πρόθυρα μιας ακόμα μεγάλης ανακάλυψης. Όμως, οι εχθροί του έχουν πάρει τις αποφάσεις τους. Η απαγωγή της Αλεξάνδρας τούς φέρνει αντιμέτωπους με ένα τεράστιο δίλημμα: να βρουν το «κλειδί» της Αγια-Σοφιάς προδίδοντας τα μεγαλύτερα μυστικά της ανθρωπότητας και της θρησκείας ή να τα προστατέψουν με τη ζωή τους. Η αναζήτηση ξεκινά. Τα πρώτα τους ευρήματα τους οδηγούν στις υπόγειες στοές που βρίσκονται κάτω από την Κεκαυμένη Στήλη. Ένα παλιό σεντούκι με δύο χρυσά καρφιά ορίζει τη μοίρα τους…

Ένα εγχάρακτο Χριστόγραμμα, ένα χρυσό αγκάθινο στέμμα, ο τάφος του μαρμαρωμένου βασιλιά τούς οδηγούν σε αποκαλύψεις που μέχρι πρότινος φάνταζαν απλοί θρύλοι.

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ

Ο Θεόφιλος Γιαννόπουλος γεννήθηκε στο Καλοχώρι Θεσσαλονίκης και είναι πτυχιούχος του Τ.Ε.Ι. Λογιστικής Καβάλας. Έχει διακριθεί σε πανελλήνιους, διεθνείς και παγκόσμιους λογοτεχνικούς διαγωνισμούς, ενώ έργα του περιέχονται σε ανθολογίες διηγημάτων και ποίησης.
Τα τελευταία χρόνια ταξιδεύει συχνά κάνοντας έρευνα στα μέρη που διαδραματίζονται οι ιστορίες των βιβλίων του.