ΜΕ αρέσει το βιβλίο ΑΦΟΥ!!! και η αγάπη μου αυτή με ώθησε στη δημιουργία αυτού του ιστολογίου όπου θα μοιράζομαι την αγάπη μου αυτή παρουσιάζοντας σας τις απόψεις μου για τα βιβλία που με ταξιδεύουν καθώς και προτάσεις ,νέες κυκλοφορίες καθιερωμένων και πρωτοεμφανιζόμενων συγγραφέων καθώς και βιβλιοπαρουσιάσεις στην πόλη μου Θεσσαλονίκη ΑΦΟΥ !!!
Πάντα αντιμετώπιζα τα βιβλία ως σύνολο. Και δε μιλώ για το περιεχόμενο του βιβλίου, αλλά για το βιβλίο ως αντικείμενο, εκείνο το αντικείμενο που με προσμονή θα περιμένεις να το πιάσεις, να το μυρίσεις, να το επεξεργαστείς. Να νιώσεις την υφή των σελίδων του, να το μυρίσεις, να το ξεφυλλίσεις για να παρατηρήσεις μέχρι και τη γραμματοσειρά του. Το αντικείμενο που με την όψη του θα σε καλέσει να το πλησιάσεις, για μια πρώτη γνωριμία. Και το κάλεσμα στη φύση ή αντίστοιχα οι μηχανισμοί απώθησης, τις περισσότερες φορές, ξεκινούν από την εικόνα.
Αγαπώ τα εξώφυλλα στα βιβλία, αν και ένα πραγματικά καλό βιβλίο σε επίπεδο περιεχομένου σαφώς δε κρίνεται από αυτό. Και τα αγαπώ, γιατί είναι και αυτά ένας τρόπος έκφρασης, όχι πάντα του συγγραφέα, αλλά σίγουρα του γραφίστα που συλλαμβάνει την ιδέα.
Έτσι, θα μοιραστώ μαζί σας εικόνες εξώφυλλων που για κάποιο λόγο κέντρισαν την προσοχή μου, είτε της ελληνικής είτε της ξένης λογοτεχνίας. Σκοπός μου δεν είναι να αναφερθώ στο περιεχόμενο του βιβλίο, που μπορεί να μην είναι καν στο πλαίσιο εκείνων που θεωρώ ενδιαφέροντα. Αυτό είναι κάτι που μπορείτε, εφόσον θέλετε να το αναζητήσετε οι ίδιοι. Σκοπός μου είναι να αναφερθώ στα συναισθήματα και στην προσωπική οπτική μου επί του σχεδιασμού του εκάστοτε εξωφύλλου, ένα ταξίδι μικρό με οδηγούς τα χρώματα και τις γραμμές. Με τα ελάχιστα σχόλια που μπορούν να γίνουν. Γιατί εδώ η εικόνα θα έχει τον πρώτο λόγο.
Το φθινόπωρο, τα φύλλα, το κίτρινο, η βροχή, οι ομπρέλες, η φύση, ο χειμώνας που έρχεται, το καλοκαίρι που φεύγει, οι αγάπες, οι αγκαλιές, το καλοκαίρι που έρχεται, ο κύκλος... Μια από τις αγαπημένες μου εποχές που έχει τιμηθεί τόσο όμορφα σε εξώφυλλα χιλιάδων βιβλίων, ίσως γιατί χρωματικά και μόνο είναι μια εποχή που δημιουργεί έντονες αντιθέσεις. Βροχή πάνω σε πολύχρωμες ομπρέλες, κίτρινο και πράσινο αγκαλιασμένα ακόμη μαζί, πορτοκαλί με φόντο έναν γκρι ουρανό.
Οι εκδόσεις Μιχάλη Σιδέρη σας προσκαλoύν στην παρουσίαση του βιβλίου της Τόνιας Κυριφίδη H σκοτεινή πλευρά της ψυχής την Τετάρτη 26 Σεπτεμβρίου 2018 και ώρα 19:00 στο Θέατρο Café (Βασιλέως Γεωργίου 2Α (Βασιλικό Θέατρο), Θεσσαλονίκη, τηλ.: 2310 224524).
Για το βιβλίο θα μιλήσουν οι: Άννα Πατέρα, blogger στην ομάδα-σελίδα ΜΕ αρέσει το βιβλίο ΑΦΟΥ Έλσα Παζολίδου, Επιμελήτρια κειμένων και blogger στις ομάδες Elsa’s & Lia’s Books και Βιβλιοεξάρτηση. Η συγγραφέας θα συνομιλήσει με τους αναγνώστες και θα υπογράψει αντίτυπα του βιβλίου της.
Η Έμιλυ Άντερσον στα είκοσι πέντε της είχε όλο το μέλλον μπροστά της, κάνοντας λαμπρή καριέρα στον χώρο της ναυτιλίας, κατέχοντας μία εξέχουσα θέση στην ναυτιλιακή εταιρεία του Έρικ Στιούαρτ. Πολλοί θα ζήλευαν την πορεία της και θα ήθελαν να είχαν την τύχη της. Αλλά στο μυαλό και στην καρδιά της Έμιλυ υπάρχει μόνο το μίσος για τους υπαιτιους του μοιραίου ατυχήματος με την τραγική κατάληξη για την οικογένειά της. Για αυτούς που ευθύνονται για την κακοποίηση και την αδιαφορία που τόσο βίαια της στέρησαν την αθωότητα της παιδικής ηλικίας.
Μετά από δεκατρία ολόκληρα χρόνια αναμονής, επιτέλους ήρθε η κατάλληλη στιγμή για να βάλει σε εφαρμογή το σατανικό της σχέδιο, παίρνοντας την πολυπόθητη εκδίκησή της που ήταν βαθιά ριζωμένη στην πιο σκοτεινή πλευρά της ψυχής της… Μέχρι τότε ας γνωρίσουμε την συγγραφέα κ. Τόνια Κυριφίδη μέσω του βιογραφικού της και μερικών ερωτήσεων μου που με προθυμία δέχθηκε να απαντήσει και την ευχαριστώ πολύ!!!!
ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ Η Τόνια (Αντωνία) Κυριφίδη, κόρη στρατιωτικού, γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα. Είναι απόφοιτος ιδιωτικής Σχολής Γραμματέων και εργάσθηκε για είκοσι οκτώ συναπτά έτη σε διάφορες εταιρείες, στον χώρο της γραμματειακής υποστήριξης. Είναι παντρεμένη εδώ και είκοσι τέσσερα χρόνια και έχει μία κόρη είκοσι ετών. Διαθέτοντας πνεύμα δημιουργικό και με καλλιτεχνικές ανησυχίες, έχει ασχοληθεί κατά καιρούς με τη ζωγραφική και την ποίηση. Τα τρία τελευταία χρόνια δεν εργάζεται και, για λόγους καθαρά εσωτερικής ανάγκης, αποφάσισε να εκδώσει το πρώτο της μυθιστόρημα, μία αισθηματική ιστορία που αναφέρεται σε ένα ερωτικό τρίγωνο, με απρόσμενο τέλος. Κι αυτό γιατί η αρρωστημένη εμμονή για εκδίκηση, τις περισσότερες φορές, αποδεικνύεται καταστροφική. Σεβόμενη το αναγνωστικό κοινό, επέλεξε να είναι γλαφυρή, μα ταυτόχρονα διακριτική στις περιγραφές της. Επιθυμία και όνειρό της είναι να αγαπηθεί το βιβλίο της αυτό από τον κόσμο. Στα άμεσα σχέδιά της είναι η έκδοση του δεύτερου βιβλίου της ενώ ήδη συνεχίζει τη συγγραφή ενός τρίτου. Στοιχεία επικοινωνίας: toniakyrifidi@yahoo.gr
ΕΡΩΤΗΣΗ:1)Σε ποια ηλικία ήταν η πρώτη επαφή σας με το βιβλίο. Θυμάστε το πρώτο βιβλίο που διαβάσατε;
Η πρώτη μου επαφή με το βιβλίο ήταν στην παιδική ηλικία και συγκεκριμένα στο Δημοτικό . Το πρώτο μου λοιπόν βιβλίο ήταν δώρο μίας πολύ αγαπημένης και μικρής ηλικιακά θείας, της οποίας η αγάπη για τα βιβλία και η συνεχής προτροπή της, μου άνοιξαν έναν καινούργιο δρόμο μάθησης και περιπλάνησης στον μαγικό κόσμο των βιβλίων. Αυτό το βιβλίο ήταν "Ο Μικρός Πρίγκιπας" του Γάλλου Αντουάν ντε Σαιντ-Εξυπερύ. Και το αμέσως επόμενο, πάλι δώρο (χάρισμα συγκεκριμένα) από την ίδια μικρή θεία, ήταν "Ο Γλάρος Ιωνάθαν Λίβινγκστον" του Ρίτσαρντ Μπαχ. Όμως το πρώτο βιβλίο που αποτυπώθηκε ανεξίτηλα στην μνήμη μου ήταν "Η Καλύβα του Μπαρμπα-Θωμά" της Χάριετ Μπίτσερ Στόου. Ένα βιβλίο που όσοι έχουν διαβάσει, είμαι σίγουρη πως δεν θα ξεχάσουν ποτέ.
ΕΡΩΤΗΣΗ:2) Έχετε συγκεκριμένη προτίμηση στα λογοτεχνικά σας αναγνώσματα;
Μπορώ να διαβάσω σχεδόν τα πάντα, εκτός από βιβλία πολιτικού περιεχομένου και επιστημονικής φαντασίας, καθώς και θρίλερ τύπου ζόμπι… Άλλου είδους θρίλερ, όπως πχ "Το Κάλεσμα", "Ο Εξορκιστής" και τέτοια παρόμοια, μ' αρέσουν πολύ!
ΕΡΩΤΗΣΗ:3)Θα μπορούσατε να μου πείτε μερικούς από τους αγαπημένους σας συγγραφείς ή σας ...βάζω δύσκολα;
Καθόλου δύσκολα δεν μου βάζετε. Ξεκινώντας από Έλληνες κλασικούς λογοτέχνες, θα σας πω τον Στρατή Μυριβήλη ("Η Δασκάλα με τα Χρυσά Μάτια"), Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη ("Φόνισσα"), Εμμανουήλ Ροΐδη ("Πάπισσα Ιωάννα"), Μ. Καραγάτση ("Η Μεγάλη Χίμαιρα"), Ανδρέα Καρκαβίτσα ("Ο Ζητιάνος") και πολλούς ακόμα. Από ξένους λογοτέχνες θα αναφέρω τους: Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι, Λέων Τολστόι, Βίκτωρ Ουγκώ, αδερφές Μπροντέ, Τζων Στάιμπεκ, Τσαρλς Ντίκενς και τόσους μα τόσους άλλους. Από τους νεότερους θα αναφέρω την Αλκυόνη Παπαδάκη, την Ζωρζ Σαρή, τον Βασίλη Βασιλικό, την Άλκη Ζέη. Τελευταία ολοκλήρωσα ένα βιβλίο της Σόφης Θεοδωρίδου, την "Αμαρτία της Ομορφιάς" και μου άρεσε πολύ και η γραφή και ο τρόπος που χειρίστηκε η συγγραφέας ένα όχι και τόσο πρωτότυπο θέμα, δίνοντας όμως ένα δικό της χρώμα και άρωμα. Η πένα της λυρική, μελωδική θα έλεγα, με πλούσιο λεξιλόγιο και σωστή χρήση καλολογικών στοιχείων. Ομολογώ πως ζήλεψα την γραφή της και θέλω να την συγχαρώ για το πολύ ωραίο μυθιστόρημα, με τα τόσα ιστορικά στοιχεία, τα οποία περιέγραψε με ιδιαίτερο σεβασμό! Αγαπημένη επίσης και η γλυκύτατη Ρούλα Σαμαϊλίδου, που κι εκείνη με την σειρά της χρησιμοποιεί μελωδική, μεστή, λογοτεχνική γραφή, και αναφέρει πολλά ιστορικά στοιχεία, για τα οποία έχει κάνει βαθιά έρευνα και τα χρησιμοποιεί με σύνεση και σεβασμό. Με την Ρούλα Σαμαϊλίδου έχω την τύχη να είμαι συνοδοιπόρος και στον ίδιο Εκδοτικό Οίκο.
ΕΡΩΤΗΣΗ:4)Τι αποτέλεσε το έναυσμα για να ξεκινήσετε να γράφετε;
Με το γράψιμο (αλλά και με την ζωγραφική και με την ποίηση), ασχολιόμουν από τα μαθητικά μου χρόνια. Πάντα κρατούσα ημερολόγιο κι έγραφα μέσα εκεί σκέψεις και προβληματισμούς που δεν μπορούσα ή δεν είχα το θάρρος να μοιραστώ με τις φίλες και τους δικούς μου ανθρώπους. Ωστόσο, μεγαλώνοντας άρχισα να εργάζομαι, στην συνέχεια παντρεύτηκα κι έκανα οικογένεια. Ο χρόνος περιορισμένος και οι υποχρεώσεις πολλές. Συνεπώς αναγκάστηκα εκ των πραγμάτων, να θάψω κάπου στο πίσω μέρος του μυαλού μου αυτή μου την αγάπη. Όταν όμως το καλοκαίρι του 2016, ο τότε εργοδότης μου μού ανακοίνωσε πως δεν θα χρειαστεί πλέον τις υπηρεσίες μου… τότε αυτή η αγάπη ξύπνησε και ξεπήδησε μπροστά μου με τέτοιο θράσος που με ανάγκασε να πάρω χαρτί και μολύβι (στην πραγματικότητα το laptop) και να ξεκινήσω να γράφω.
ΕΡΩΤΗΣΗ:5)Πως ξεκίνησε η συγγραφή του βιβλίου σας "Η σκοτεινή πλευρά της ψυχής" και γιατί επιλέξατε αυτόν τον τίτλο και αυτό το εξώφυλλο;
Όπως προείπα, το καλοκαίρι του 2016 κι ενώ βρισκόμουν σε διακοπές με την οικογένειά μου, άρχισε να γεννιέται στο μυαλό μου η ιστορία της Έμιλυ. Το παράδοξο είναι πως, για λόγους που ούτε κι εγώ μπορώ να εξηγήσω, η ιστορία αυτή δεν εξελισσόταν επί ελληνικού εδάφους, αλλά στην Βρετανία. Ωστόσο, οι προσωπικές εικόνες που είχα από το Λονδίνο, λόγω κάποιων ολιγοήμερων επισκέψεων εκεί σε παρελθόντα χρόνο, με βοήθησαν να στηρίξω και να εξελίξω το μυθιστόρημά μου σε αυτή την ανήλιαγη και γκρίζα πόλη. Επιστρέφοντας λοιπόν στην Αθήνα, τον Σεπτέμβριο της ίδιας χρονιάς, ξεκίνησα να γράφω και ολοκλήρωσα την ιστορία μου τον επόμενο Μάρτιο, δηλαδή 6 μήνες μετά. Πηγή έμπνευσης; Η αχαλίνωτη φαντασία μου! Και στην περίπτωση που κάποιοι μπορεί να αναρωτιούνται αν υπάρχουν προσωπικά βιώματα στην ιστορία αυτή, θα ήθελα να πω ότι το βιβλίο αυτό στηρίζεται εξ' ολοκλήρου σε μυθοπλασία.
Όσον αφορά το εξώφυλλο, θα ήθελα να ομολογήσω πως το αρχικό που είχα φτιάξει με την βοήθεια της κόρης μου, για λόγους καθαρά πνευματικών δικαιωμάτων, δεν έγινε αποδεκτό από την αντίστοιχη ομάδα γραφιστών του εκδότη μου. Εκείνοι μου πρότειναν αυτό που έχει ήδη χρησιμοποιηθεί, ωστόσο θεωρώ πως, αν και είναι ένα πολύ ενδιαφέρον εξώφυλλο, δεν συνάδει εξ' ολοκλήρου με την υπόθεση του βιβλίου.
ΕΡΩΤΗΣΗ:6)Μια και είναι το πρώτο σας βιβλίο και δεν γνωρίζουμε τη γραφή σας τι πιστεύεται ότι προκαλεί τον αναγνώστη να σας διαβάσει,να σας γνωρίσει?Το εξώφυλλο?Το οπισθόφυλλο?Πείτε μου δυο λόγια για την ιστορία.....
Η αλήθεια είναι πως ένα ενδιαφέρον και ευφάνταστο εξώφυλλο, μία σωστά δομημένη και καλογραμμένη περίληψη στο οπισθόφυλλο, που εξιτάρει την περιέργεια του αναγνώστη ωθώντας τον να μάθει περισσότερα για την πλοκή της ιστορίας, είναι δύο αρκετά καλά στοιχεία που μπορεί να χρησιμοποιήσει ένας καινούργιος (στον χώρο) δημιουργός για να τραβήξει την προσοχή του αναγνωστικού κοινού.
Αναφορικά τώρα με την υπόθεση του βιβλίου, όπως ίσως να έχετε διαβάσει, πρόκειται για την ιστορία της Έμιλυ, μίας νέας, όμορφης και πετυχημένης επαγγελματικά, γυναίκας που ενώ η ζωή ανοίγεται μπροστά της ελπιδοφόρα και γεμάτη υποσχέσεις, εκείνη αδιαφορεί. Αν και έχει επίγνωση του καλοφτιαγμένου παρουσιαστικού της και της επίδρασης που ασκεί αυτό στον ανδρικό πληθυσμό, στην πραγματικότητα έχει σκοτώσει μέσα της την γυναικεία πλευρά της και έχει κρατήσει ζωντανό το άσβεστο μίσος για τους ανθρώπους που είναι υπαίτιοι για τον άδικο χαμό του πατέρα της. Ωστόσο, έχοντας σαν όπλο την εμφάνισή της, αλλά πρωτίστως την εξυπνάδα της, αποφασίζει να αποδώσει η ίδια δικαιοσύνη, αφού ο Νόμος άφησε ατιμώρητους τους ενόχους. Στόχος της η οικογένεια Στιούαρτ και συγκεκριμένα ο γιος του ορκισμένου εχθρού της. Πλάθει στο μυαλό της για χρόνια ένα ύπουλο σχέδιο και όταν έρχεται η κατάλληλη ώρα, το θέτει σε εφαρμογή με αρκετά μεγάλη επιτυχία. Μέχρι την στιγμή που στο παιχνίδι της εκδίκησης μπαίνουν και άλλοι αστάθμητοι παράγοντες. Διότι στην σκακιέρα του στημένου αυτού παιχνιδιού έρχονται να προστεθούν και άλλα πιόνια… Το λάθος της Έμιλυ είναι πως έχει υπερτιμήσει τις δυνάμεις της και υποτιμήσει την καρδιά της. Θα καταφέρει στο τέλος να δώσει την χαριστική βολή, παίρνοντας την πολυπόθητη εκδίκησή της ή θα καταποντιστεί και η ίδια στα συντρίμμια ενός - κατά τ' άλλα -τέλειου σχεδίου;
ΕΡΩΤΗΣΗ:7)Ποιον ήρωα ξεχωρίζετε από το έργο σας και γιατί?
Η ιστορία μου έχει τρεις βασικούς ήρωες-πρωταγωνιστές και αρκετούς βέβαια δεύτερους ρόλους. Όλοι τους έχουν λόγο ύπαρξης και ο καθένας τους προσφέρει σημαντικά στην εξέλιξη της πλοκής. Όμως, όπως ίσως κι εσείς καταλαβαίνετε, θα ξεχωρίσω την Έμιλυ ως τον ήρωα που κρατάει τα σκήπτρα της προτίμησής μου. Αν και δεν συμφωνώ καθόλου με τις μεθόδους της, δεν μπορώ και να μην της δώσω κάποια ελαφρυντικά, λόγω των άσχημων παιδικών της βιωμάτων. Κατανοώ τον πόνο της, μπορώ να αφουγκραστώ τον λυγμό της, αντιλαμβάνομαι την αγανάκτησή της για την κακοποίηση που υπέστη για έξι ολόκληρα χρόνια, χωρίς να πληρώσει κάποιος για τα βάσανα και τα τραύματα της ψυχής της! Δεν μπορώ όμως να δικαιολογήσω την αρρωστημένη της εμμονή να εκδικηθεί αυτούς που δεν ήταν οι άμεσα υπαίτιοι. Βάλλεται άδικα και ύπουλα εναντίων αθώων. Το μίσος την έχει κυριεύσει και δεν είναι πλέον σε θέση να σκεφτεί λογικά, με αποτέλεσμα να πέφτει σε συνεχόμενα λάθη με αποδέκτες ανθρώπινες - αθώες - υπάρξεις. Επειδή όμως η υπόθεση της Έμιλυ με απασχόλησε για έξι ολόκληρους μήνες, όσο δηλαδή διήρκησε και η ολοκλήρωση του βιβλίου (και για να είμαι ειλικρινής, εξακολουθεί να με απασχολεί) ρουφώντας μου όλη την δυναμική και την ενέργεια, δεν μπορώ να μην την ξεχωρίσω από τους υπόλοιπους ήρωες του μυθιστορήματος.
ΕΡΩΤΗΣΗ:8)Το τελευταίο σας δημιούργημα κυκλοφόρησε πρόσφατα , αλλά θα τολμήσω να ρωτήσω αν έχετε ήδη ξεκινήσει να προετοιμάζετε/γράφετε κάτι καινούριο? Μήπως έχετε και άλλες ανέκδοτες ιστορίες?
Η Αλήθεια είναι πως μία δεύτερη ιστορία είναι ήδη έτοιμη (και περιμένει καρτερικά στο συρτάρι για να δοθεί προς έκδοση), με τίτλο "Η Τάξη του '82". Αναφέρεται στην επανένωση (το γνωστό reunion) δέκα συμμαθητριών, οι οποίες αποφοίτησαν από το λύκειο το 1982 και αποφάσισαν - μετά από 35 ολόκληρα χρόνια - να βρεθούν ξανά στο εξοχικό σπίτι τής μίας από αυτές. Σε αυτή λοιπόν την ξεχωριστή και ασυνήθιστη συνάντηση, η κάθε μία θα αναλάβει να ξετυλίξει το κουβάρι των αναμνήσεών της στα χρόνια που μεσολάβησαν. Οι δέκα αυτές ιστορίες περιέχουν ενδιαφέρουσες πτυχές της ζωής αυτών των γυναικών, που διανύουν αισίως και καλώς την δεκαετία των πενήντα. και κάτι… Περιγράφουν αστεία περιστατικά, αλλά και στενάχωρες έως δραματικές λεπτομέρειες από την πορεία τους σε επαγγελματικό, κοινωνικό και αισθηματικό επίπεδο. Θα επιχειρήσουν να επαναπροσδιορίσουν τις σχέσεις με τους γύρω τους, συγχωρώντας κάποιους από αυτούς, αλλά και απορρίπτοντας ορισμένους άλλους, που αποδεδειγμένα τις πόνεσαν, αφήνοντας ανεξίτηλα τα σημάδια τους. Το μυθιστόρημα αυτό, περιέχει και αυτοβιογραφικά στοιχεία, που όμως είναι διάσπαρτα μέσα σε ορισμένες από τις αφηγήσεις. Κατά την ταπεινή μου άποψη, η υπόθεση είναι ιδιαιτέρως πρωτόλεια και μεταφέρει αρκετά κοινωνικά μηνύματα, ιδίως σε άτομα που ηλικιακά βρίσκονται κοντά στις ηρωίδες του μυθιστορήματος, αλλά και σε αναγνώστριες που έχουν βιώσει έντονες συναισθηματικές αναταραχές στην διάρκεια της ζωής τους. Θέλω να πιστεύω λοιπόν πως καθεμία (και γιατί όχι, καθένας) από το αναγνωστικό κοινό, θα βρει πολλά κοινά στοιχεία με τις δέκα αυτές γυναίκες. Πιστεύω δηλαδή πως μπορεί να διαβαστεί άνετα και από το ανδρικό αναγνωστικό κοινό. Είναι ένας τρόπος για να καταλάβουν καλύτερα και οι άνδρες τον γυναικείο ψυχισμό, αλλά και για να αντιληφθούν τις συζητήσεις και τους προβληματισμούς που εκφράζουν οι γυναίκες όταν συγκεντρώνονται πολλές μαζί για να περάσουν τον χρόνο τους. "Η Τάξη του '82" είναι ένα εντελώς διαφορετικό διήγημα από την "Σκοτεινή Πλευρά της Ψυχής…" και εύχομαι να χαρεί της αποδοχής, πρωτίστως από τον εκδοτικό χώρο, αλλά και από το αναγνωστικό κοινό (στην περίπτωση πάντα που τυπωθεί και κυκλοφορήσει ως βιβλίο). Αυτό το διάστημα δουλεύω πάνω σε μία τρίτη ιστορία, η οποία - αν το επιτρέψουν οι συνθήκες - θα είναι έτοιμη προς το τέλος του χρόνου, ώστε να πάρει και αυτή σειρά για την απαραίτητη αξιολόγηση και η οποία διαφέρει και πάλι, από τις δύο προηγούμενες ιστορίες.
ΕΡΩΤΗΣΗ:9)Ποιο βιβλίο διαβάζετε αυτό το διάστημα;
Όπως είπα και πιο πάνω, μόλις ολοκλήρωσα το βιβλίο της Σόφης Θεοδωρίδου "Η Αμαρτία της Ομορφιάς" και έχω μείνει με τις καλύτερες εντυπώσεις!
ΕΡΩΤΗΣΗ:10)Θα ήθελα να μοιραστείτε με τους αναγνώστες του blog μας, τη φράση που σας εκφράζει, το τραγούδι που σας αντιπροσωπεύει και την αγαπημένη σας ταινία.Ίσως είναι περισσότερα από ένα, αλλά πείτε τα πρώτα που σας έρχονται στο μυαλό για το καθένα από αυτά..
.Η φράση που με αντιπροσωπεύει και θα ήθελα να μπορούσα να την ακολουθώ σε κάθε φάση της ζωής μου είναι: "Ό,τι δεν με σκοτώνει με κάνει πιο δυνατή"!
Το πρώτο τραγούδι που μου έρχεται αυτή τη στιγμή στο μυαλό είναι το "Μια καρδιά για σένα" του Φίλιππα Νικολάου.
Όσο για την ταινία, θα πω αυτή που έχω δει πάνω από πέντε φορές και είναι "Το Εξπρές του Μεσονυκτίου"!
Τελειώνοντας θα ήθελα να σας ευχαριστήσω θερμά για την πολύ ζεστή επικοινωνία που είχαμε και για την ωραία συνέντευξη, με καίριες ερωτήσεις που θεωρώ θα βοηθήσουν τα μέλη της ομάδας να μάθουν κάποια πράγματα για μένα, αλλά και να καταλάβουν ίσως λίγο καλύτερα τι διαπραγματεύεται το πρώτο μου μυθιστόρημα.
ΤΟΝΙΑ ΚΥΡΙΦΙΔΗ
για το Η σκοτεινή πλευρά της ψυχής ... από τις εκδόσεις Σιδέρη.
Ένας τίτλος, μία ιστορία, μία αδίστακτη ηρωίδα, μία διχασμένη προσωπικότητα, ένα άσβεστο μίσος, ένα βασανισμένο παρελθόν, δύο ανυποψίαστα αδέρφια και μία εμμονική ανάγκη για εκδίκηση και επιβολή μίας τιμωρίας που μεταφράστηκε ως "απόδοση δικαιοσύνης"…
Οι παραπάνω έννοιες συνθέτουν, λίγο-πολύ, το πρώτο μου μυθιστόρημα που γεννήθηκε στο μυαλό μου το καλοκαίρι του 2016. Η ιστορία αυτή, (αποκύημα της φαντασίας μου) που διαδραματίζεται εξ' ολοκλήρου, στο ανήλιαγο, μελαγχολικό και γκρίζο Λονδίνο, με κάποιες περιγραφές και στο επίσης μουντό και υγρό Σαουθάμπτον, φέρνει αντιμέτωπη την Έμιλυ Άντερσον με το ελληνικό αναγνωστικό κοινό ή τέλος πάντων, μία μερίδα αναγνωστών, που αποφάσισαν να ασχοληθούν με την μίζερη και βασανισμένη ζωή της.
Γιατί μία πολλά υποσχόμενη νέα γυναίκα, με το μέλλον να ανοίγεται ελπιδοφόρο μπροστά της και με ένα παρουσιαστικό που δεν αφήνει κανέναν ασυγκίνητο, αποφασίζει να βάλει την ζωή και τα όνειρά της ενέχυρο στις πληγές του μουχλιασμένου "χθες" της, μόνο και μόνο για να κρατήσει μία υπόσχεση που νομίζει ότι έδωσε στον αδικοχαμένο πατέρα της; Τα πάντα περιστρέφονται γύρω από το δόλιο σχέδιό της, να εκδικηθεί, να τιμωρήσει, να καταστρέψει αυτούς που θεωρεί άμεσους ή και έμμεσους υπαίτιους της οικογενειακής της τραγωδίας. Αδιαφορεί για την προσωπική της ευτυχία και θέτει σαν στόχο της τον αφανισμό της δυναστείας Στιούαρτ. Αυτοί και μόνο αυτοί ευθύνονται για τις πληγές της που ακόμα αιμορραγούν. Αν δεν υπήρχαν αυτοί… αν δεν έφευγε ο πατέρας της… αν δεν έμπαινε στην ζωή της ο Λάρυ… αν η μητέρα της νοιαζόταν πραγματικά για κείνη… αν δεν βιαζόταν η ψυχή και το σώμα της κατ' επανάληψιν, τότε ίσως και να έβλεπε με άλλη διάθεση το "αύριο". Ίσως και να έκανε σχέδια για το μέλλον. Ίσως να μπορούσε ν' αγαπήσει και ν' αγαπηθεί! Να δώσει και να πάρει! Όμως τίποτε απ' όλα αυτά δεν μπορούν να συμβούν, γιατί πολύ απλά, νοιώθει συναισθηματικά "νεκρή". Ανίκανη να ερωτευθεί και να παραδοθεί! Όχι μετά από όσα της συνέβησαν. Και κάποιος θα πρέπει να πληρώσει για όλα αυτά! Ακόμα και αν δεν είναι ο άμεσα υπεύθυνος! Κι εκείνη είναι η μόνη που γνωρίζει. Η μόνη που μπορεί να δικάσει και να τιμωρήσει!
Όμως στο παιχνίδι της εκδίκησης δεν υπάρχει νικητής και ηττημένος. Μονάχα πολλαπλά θύματα. Και όποιος σπέρνει ανέμους, στο τέλος θερίζει θύελλες. Όταν γεμίσει η ψυχή με σκοτάδι και μίσος, που να βρεθεί χώρος για λίγο φως· έστω και για μία μικρή ηλιαχτίδα ελπίδας και αγάπης!
Σας προσκαλώ λοιπόν, όσοι από τους αναγνώστες θέλουν, να αφουγκραστούν τον πόνο και την κραυγή αγωνίας της Έμιλυ, να διαβάσουν με ποιον τρόπο αποφασίζει να θέσει εαυτόν ως αδέκαστο κριτή των υπευθύνων. Κάποιοι μπορεί να θυμώσουν με τις μεθόδους της και να την καταδικάσουν με συνοπτικές διαδικασίες και κάποιοι άλλοι να αισθανθούν την ανάγκη της για εξιλέωση μέσα από τις σκοτεινές πράξεις της! Μην την κρίνετε όμως πριν ακούσετε τον λυγμό που βγαίνει από τα σωθικά της. Δώστε της την ευκαιρία να σας εξηγήσει. Δεν ζητάει την συγχώρεση μόνο την κατανόησή σας!
Δείτε περισσότερα για το βιβλίο και την συγγραφέα ΕΔΩ
Η Έμιλυ Άντερσον στα είκοσι πέντε της είχε όλο το μέλλον μπροστά της, κάνοντας λαμπρή καριέρα στον χώρο της ναυτιλίας, κατέχοντας μία εξέχουσα θέση στην ναυτιλιακή εταιρεία του Έρικ Στιούαρτ. Πολλοί θα ζήλευαν την πορεία της και θα ήθελαν να είχαν την τύχη της. Αλλά στο μυαλό και στην καρδιά της Έμιλυ υπάρχει μόνο το μίσος για τους υπαιτιους του μοιραίου ατυχήματος με την τραγική κατάληξη για την οικογένειά της. Για αυτούς που ευθύνονται για την κακοποίηση και την αδιαφορία που τόσο βίαια της στέρησαν την αθωότητα της παιδικής ηλικίας.
Μετά από δεκατρία ολόκληρα χρόνια αναμονής, επιτέλους ήρθε η κατάλληλη στιγμή για να βάλει σε εφαρμογή το σατανικό της σχέδιο, παίρνοντας την πολυπόθητη εκδίκησή της που ήταν βαθιά ριζωμένη στην πιο σκοτεινή πλευρά της ψυχής της…
Πάντα αντιμετώπιζα τα βιβλία ως σύνολο. Και δε μιλώ για το περιεχόμενο του βιβλίου, αλλά για το βιβλίο ως αντικείμενο, εκείνο το αντικείμενο που με προσμονή θα περιμένεις να το πιάσεις, να το μυρίσεις, να το επεξεργαστείς. Να νιώσεις την υφή των σελίδων του, να το μυρίσεις, να το ξεφυλλίσεις για να παρατηρήσεις μέχρι και τη γραμματοσειρά του. Το αντικείμενο που με την όψη του θα σε καλέσει να το πλησιάσεις, για μια πρώτη γνωριμία. Και το κάλεσμα στη φύση ή αντίστοιχα οι μηχανισμοί απώθησης, τις περισσότερες φορές, ξεκινούν από την εικόνα.
Αγαπώ τα εξώφυλλα στα βιβλία, αν και ένα πραγματικά καλό βιβλίο σε επίπεδο περιεχομένου σαφώς δε κρίνεται από αυτό. Και τα αγαπώ, γιατί είναι και αυτά ένας τρόπος έκφρασης, όχι πάντα του συγγραφέα, αλλά σίγουρα του γραφίστα που συλλαμβάνει την ιδέα.
Έτσι, θα μοιραστώ μαζί σας εικόνες εξώφυλλων που για κάποιο λόγο κέντρισαν την προσοχή μου, είτε της ελληνικής είτε της ξένης λογοτεχνίας. Σκοπός μου δεν είναι να αναφερθώ στο περιεχόμενο του βιβλίο, που μπορεί να μην είναι καν στο πλαίσιο εκείνων που θεωρώ ενδιαφέροντα. Αυτό είναι κάτι που μπορείτε, εφόσον θέλετε να το αναζητήσετε οι ίδιοι. Σκοπός μου είναι να αναφερθώ στα συναισθήματα και στην προσωπική οπτική μου επί του σχεδιασμού του εκάστοτε εξωφύλλου, ένα ταξίδι μικρό με οδηγούς τα χρώματα και τις γραμμές. Με τα ελάχιστα σχόλια που μπορούν να γίνουν. Γιατί εδώ η εικόνα θα έχει τον πρώτο λόγο.
"Τέσσερα εξώφυλλα για να αποχαιρετίσουμε το καλοκαίρι, με την αλμύρα που γευτήκαμε ακόμα και νοερά να αποτυπώνεται σε κάθε εικόνα. Εξάλλου η καρδιά δεν έχει εποχές και αν το θέλει κανείς εκεί μπορεί πάντα να ζει το καλοκαίρι του".
