Πάντα αντιμετώπιζα τα βιβλία ως σύνολο. Και δε μιλώ για το περιεχόμενο του βιβλίου, αλλά για το βιβλίο ως αντικείμενο, εκείνο το αντικείμενο που με προσμονή θα περιμένεις να το πιάσεις, να το μυρίσεις, να το επεξεργαστείς. Να νιώσεις την υφή των σελίδων του, να το μυρίσεις, να το ξεφυλλίσεις για να παρατηρήσεις μέχρι και τη γραμματοσειρά του. Το αντικείμενο που με την όψη του θα σε καλέσει να το πλησιάσεις, για μια πρώτη γνωριμία. Και το κάλεσμα στη φύση ή αντίστοιχα οι μηχανισμοί απώθησης, τις περισσότερες φορές, ξεκινούν από την εικόνα.
Αγαπώ τα εξώφυλλα στα βιβλία, αν και ένα πραγματικά καλό βιβλίο σε επίπεδο περιεχομένου σαφώς δε κρίνεται από αυτό. Και τα αγαπώ, γιατί είναι και αυτά ένας τρόπος έκφρασης, όχι πάντα του συγγραφέα, αλλά σίγουρα του γραφίστα που συλλαμβάνει την ιδέα.
Έτσι, θα μοιραστώ μαζί σας εικόνες εξώφυλλων που για κάποιο λόγο κέντρισαν την προσοχή μου, είτε της ελληνικής είτε της ξένης λογοτεχνίας. Σκοπός μου δεν είναι να αναφερθώ στο περιεχόμενο του βιβλίο, που μπορεί να μην είναι καν στο πλαίσιο εκείνων που θεωρώ ενδιαφέροντα. Αυτό είναι κάτι που μπορείτε, εφόσον θέλετε να το αναζητήσετε οι ίδιοι. Σκοπός μου είναι να αναφερθώ στα συναισθήματα και στην προσωπική οπτική μου επί του σχεδιασμού του εκάστοτε εξωφύλλου, ένα ταξίδι μικρό με οδηγούς τα χρώματα και τις γραμμές. Με τα ελάχιστα σχόλια που μπορούν να γίνουν. Γιατί εδώ η εικόνα θα έχει τον πρώτο λόγο.
Το φθινόπωρο, τα φύλλα, το κίτρινο, η βροχή, οι ομπρέλες, η φύση, ο χειμώνας που έρχεται, το καλοκαίρι που φεύγει, οι αγάπες, οι αγκαλιές, το καλοκαίρι που έρχεται, ο κύκλος... Μια από τις αγαπημένες μου εποχές που έχει τιμηθεί τόσο όμορφα σε εξώφυλλα χιλιάδων βιβλίων, ίσως γιατί χρωματικά και μόνο είναι μια εποχή που δημιουργεί έντονες αντιθέσεις. Βροχή πάνω σε πολύχρωμες ομπρέλες, κίτρινο και πράσινο αγκαλιασμένα ακόμη μαζί, πορτοκαλί με φόντο έναν γκρι ουρανό.
Γράφει ο Χάρης Μαύρος
 |
| Δείτε τη σελίδα του συγγραφέα ΕΔΩ |
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου