ΘΑΝΟΣ ΚΟΝΔΥΛΗΣ ΓΙΑ ΤΟ "Η ΣΜΥΡΝΗ ΦΛΕΓΕΤΑΙ" ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΨΥΧΟΓΙΟΣ

ΘΑΝΟΣ ΚΟΝΔΥΛΗΣ 

για το ''Η ΣΜΥΡΝΗ ΦΛΕΓΕΤΑΙ"

από τις εκδόσεις ΨΥΧΟΓΙΟΣ.

 

 Αυτό το βιβλίο είναι «σταθμός»  στη συγγραφική μου καριέρα.  Ξεκίνησα να το γράφω πριν από 2 χρόνια  όταν πλέον γνώριζα ότι κάποια μέλη της ευρύτερης οικογένειας μου  είχαν έρθει από την Σμύρνη εκείνες τις φοβερές ημέρες που οι Τούρκοι είχαν βάλει φωτιά στην πόλη.  Είχαν γλιτώσει από του «χάρου τα δόντια» και μετά από χρόνια κατάφερα και βρήκα  διάφορα τεκμήρια,  όπως επιστολές, φωτογραφίες, και άλλα πράγματα  που για μένα αποτέλεσαν έμπνευση  για να ξεκινήσω να γράφω το βιβλίο μου ΓΡΑΜΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΗ ΣΜΥΡΝΗ. Όσο ερευνούσα  στα αρχεία, τόσο έβρισκα πληροφορίες για τη Σμύρνη εκείνης της εποχής κι έτσι αποφάσισα να γράψω τούτο το βιβλίο που αντανακλά όχι μόνο τα ιστορικά στοιχεία που είχα βρει αλλά και τα συναισθήματά μου απέναντι σε αυτή την πόλη σύμβολο για τον ελληνισμό. Δύο είναι οι κύριες ηρωίδες του βιβλίου, οι οποίες έχουν και το ίδιο όνομα.  Δύο Πελαγιές,  η γιαγιά η οποία ζούσε στη Σμύρνη το 1922 και η εγγονή η οποία ζει στο σήμερα. Η δεύτερη καταφέρνει και βρίσκει τα γράμματα και τις επιστολές της γιαγιάς της στη Σμύρνη, αλλά και παλιούς φίλους της γιαγιάς. Μαζεύει στοιχεία και μέσα από αυτά καταφέρνει και ανακαλύπτει την προσωπική ιστορία της οικογένειας της  αλλά και της Σμύρνης γενικότερα.  Όλα αυτά αντανακλούν και σε μένα σε κάποιο βαθμό, επειδή κι εγώ κάπως έτσι έκανα μία τέτοια έρευνα για να ανακαλύψω την ιστορία της οικογένειάς μου. Σε αυτό το βιβλίο ο αναγνώστης μπορεί να βρει και λίγες σταγόνες ιστορίας από την προσωπική μου ιστορία. Η γιαγιά Πελαγία έζησε τραγικές στιγμές στη Σμύρνη και όταν έφτανε το τέλος, θα φιλοσοφήσει την κατάσταση των Ελλήνων γενικότερα  και σε ένα σημείο θα πει : «Στην εποχή μου στη Σμύρνη περίσσευε το χρήμα και μας έλειπε η αγάπη συναμεταξύ μας...».  Αυτό είναι ένα βιβλίο που θα αγγίξει κάθε ευαίσθητο αναγνώστη ο οποίος διαβάζοντας τις σελίδες του θα ανακαλύψει όχι μόνο την Ιστορία της Σμύρνης αλλά και τις προσωπικές ιστορίες των κατοίκων της,  θα φιλοξενηθεί στα σπίτια τους,  θα μάθει τις παραδόσεις τους  και θα ζήσει μαζί τους μέχρι την τελευταία ημέρα που έζησε η πόλη!

Δείτε περισσότερα για το βιβλίο και τον συγγραφέα ΕΔΩ

Σμύρνη, 13 Σεπτεμβρίου 1922.
Λίγο πριν από το μεσημέρι οι πρώτες φλόγες υψώνονται πάνω από την ελληνική πόλη της Ιωνίας. Κανείς δεν ξέρει τι ακριβώς συμβαίνει, αλλά όλοι το υποψιάζονται. Το απόγευμα η φωτιά κατακαίει στο διάβα της όλες τις χριστιανικές συνοικίες, και χιλιάδες άνθρωποι καταφεύγουν στην προκυμαία για να σωθούν. Ο Αμερικανός δημοσιογράφος Constantine Brown, που είδε από κοντά τη φωτιά, θα γράψει ένα άρθρο και θα αποκαλύψει τον ένοχο της πυρπόλησης: «[…] ένα έγκλημα που θα σημαδέψει τους Τούρκους για πάντα διαπράχθηκε την Τετάρτη, όταν οι Τούρκοι στρατιώτες, αφού τελείωσαν τη λεηλασία και το πλιάτσικό τους, έβαλαν φωτιά στην πόλη […]» Ξένοι αυτόπτες μάρτυρες ζουν τη φωτιά της Σμύρνης από τις 13 έως τις 15 Σεπτεμβρίου 1922 και την περιγράφουν με γλαφυρό τρόπο και συγκινητικά λόγια. Τίποτα δεν μπορεί πια να κρύψει την αλήθεια που για εκατό χρόνια διαστρεβλώνουν οι Τούρκοι. Η πυρπόληση και η καταστροφή της Σμύρνης δεν ήταν τυχαίο γεγονός αλλά εσκεμμένη ενέργεια προκειμένου οι Έλληνες της Σμύρνης να οδηγηθούν μακριά από την προαιώνια εστία τους. 
Το χρονικό της πυρπόλησης της Σμύρνης όπως δε γράφτηκε ποτέ μέχρι σήμερα.

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ

Ο ΘΑΝΟΣ ΚΟΝΔΥΛΗΣ γεννήθηκε στην Αθήνα. Το 2006, ύστερα από πολυετείς σπουδές στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, αναγορεύτηκε διδάκτωρ Ιστορίας στη Φιλοσοφική Σχολή Αθηνών. Μιλάει αγγλικά, γαλλικά και ιταλικά. Το 1996 και το 2002 τιμήθηκε από τη Βουλή των Ελλήνων για το συγγραφικό του έργο, ενώ το 2015 βραβεύτηκε από το Πανεπιστήμιο Αθηνών η διδακτορική διατριβή του σχετικά με το μεσαιωνικό Ναύπλιο. Διακρίνεται για την αγάπη που έχει για το βιβλίο και ασχολείται αποκλειστικά με τη δημιουργική γραφή. Έχει συγγράψει με επιτυχία περισσότερα από σαράντα βιβλία (μυθιστορήματα, βιβλία για παιδιά και εφήβους, διηγήματα, ιστορικά έργα και δοκίμια), μερικά εκ των οποίων έχουν ήδη μεταφραστεί στο εξωτερικό.

 

 

ΠΑΝΤΕΛΗΣ ΚΑΛΛΙΑΣ ΓΙΑ ΤΟ "Ο ΒΑΡΔΑΡΗΣ ΦΥΣΑΓΕ ΛΕΡΟΣ" ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΠΝΟΗ

 ΠΑΝΤΕΛΗΣ ΚΑΛΛΙΑΣ 

για το "Ο ΒΑΡΔΑΡΗΣ ΦΥΣΑΓΕ ΛΕΡΟΣ"

από τις εκδόσεις ΠΝΟΗ.

Ο Βαρδάρης Φύσαγε Λερός είναι ένα ιστορικό μυθιστόρημα το οποίο διαδραματίζεται σε δύο τόπους.

Η κύρια μυθιστορία του βιβλίου αγκαλιάζει και εκτυλίσσεται γραμμικά με την πραγματική ιστορία μεταξύ 1941-1943 στη Θεσσαλονίκη, έχοντας ως πρωτεύον σκηνικό το Εβραϊκό πογκρόμ. Ο Αλμπέρτο και η Αλέγρα, ένα νεαρό ζευγάρι εβραίων, βιώνει όλα τα τραγικά γεγονότα της σκοτεινής εκείνης περιόδου, από την μέρα που πάτησε η Γερμανική μπότα στη Θεσσαλονίκη μέχρι και την άνοιξη του 1943, όπου 50.000 Έλληνες Εβραίοι Θεσσαλονικείς στοιβάχτηκαν στα τρένα για το Άουσβιτς-Μπίρκεναου. Στο μύθο μας, πλάι στο νεαρό ζευγάρι, θα δούμε τις αντιδράσεις του τυπογράφου Μιχαέλ, πατέρας της Αλέγρα και μαζί του την αρχιτεκτονική του δοσιλογικού τύπου της Θεσσαλονίκης, μέσα από την εφημερίδα «Νέα Ευρώπη». Όπως επίσης και τον αγώνα για επιβίωση του Γιάννου, φίλου του Αλμπέρτο.  Μέσα στην όλη μυθιστορία πρωταγωνιστικό ρόλο αναπόφευκτα λαμβάνει και η ίδια η πόλη της Θεσσαλονίκης, με την περιοχή των Εξοχών, τη συνοικία 151, το Ρεζί Βαρδάρ, τους δρόμους, τις ταβέρνες, τα γαλακτοπωλεία και εν γένει τα αρώματα και την αίσθηση μια πολυπολιτισμικής πόλης.

Επίσης δεν λείπουν από το βιβλίο και πραγματικές προσωπικότητες της εποχής, όπως ο Γιώργης ο Δαλαμάγκας με την γνωστή ταβέρνα του τα Κούτσουρα του Δαλαμάγκα, ο Κώστας Βαντσάρλας με τη επίσης γνωστή ταβέρνα της εποχής οι Λεχρίτες του Βαντσάρλα, ο Σκεντέρμπεης Σουλεϊμάνοβιτς, κοσσοβάρος Γαλακτοπώλης, ο Γιάννης Κάνάκης, ιδρυτής της αντιστασιακής εφημερίδας Ελευθερία. Αλλά και πλήθος από τις φιγούρες εκείνες που έζεχναν προδοσία από χιλιόμετρα. Πρόσωπα που καταγράφηκαν ως δοσίλογοι μέσα από τις δοσιλογικές δίκες της Θεσσαλονίκης αλλά και από τη βιβλιογραφία, όπως ο Σπυρίδης, ο Πούλος, ο Αγάθος, ο Φον Γιοσμάς και άλλοι.

Ταυτόχρονα όμως ο κόσμος του Βαρδάρη, εκτυλίσσεται και στη Σαμοθρακική Περαία. Στην Αλεξανδρούπολη, τη Μάκρη και το Δέλτα του Έβρου την ίδια περίοδο. Ο μύθος εξυφαίνει τη ζωή δύο νεαρών ψαράδων, του Λευτέρη και του Δημήτρη, αλλά και ενός γερόλυκου των θαλασσών του καπτάν Μουράτ, μέσα από τις σκληρές συνθήκες της Βουλγαρικής κατοχής. Η ψαρική τέχνη της περιοχής, τα όμορφα τοπία κάτω από τη σπηλιά του Κύκλωπα, και το μυστηριώδες αλλά και ταυτόχρονα μαγικό Δέλτα του Έβρου λαμβάνουν ρόλο στην εξέλιξη του βιβλίου. Στην Αλεξανδρούπολη θα ζήσουμε το ξημέρωμα της 3 Μαρτίου 1943, όπου οι 42 Εβραίοι της πόλης θα εκτοπιστούν προς το άγνωστο, και τον Λευτέρη, αυτόπτη μάρτυρα των τραγικών γεγονότων.

Η σύνδεση των πρωταγωνιστών από τη Θεσσαλονίκη και την Αλεξανδρούπολη αναπόφευκτη…

Η έμπνευση για τη δημιουργία του κόσμου του Βαρδάρη απορρέει αρχικά από την αντίληψη περί της ασέβειας της ιστορίας, αλλά και της σιωπής, κύρια, της πόλης της Θεσσαλονίκης να αντιπαρατεθεί με τα γεγονότα που εκτυλίχθηκαν στους κόλπους της.

Χαρακτηριστικότερος τόπος τη πόλης η Πλατεία Ελευθερίας. Μια πλατεία με βαριά ιστορία την οποία ως σύγχρονοι νέο-Έλληνες την έχουμε καταστήσει σε ένα άχαρο σταθμό αυτοκινήτων.

Ο Δανός φιλόσοφος Σέρεν Κίρκεγκορ είχε αναφέρει για τη σημασία του παρελθόντος και σε σχέση με την κατανόηση του παρόντος και του μέλλοντος «Τη ζωή πρέπει να τη ζούμε προς τα εμπρός, μπορούμε όμως να την κατανοήσουμε μόνο κοιτώντας προς τα πίσω»

Ταυτόχρονα όμως κινητήριος δύναμη, για το χτίσιμο του κόσμου του Βαρδάρη, αποτέλεσε και η αγάπη μου για την ιστορία της πόλης μου, της Αλεξανδρούπολης, όπου και ήθελα εξαρχής να λάβει έναν καταλυτικό ρόλο της μυθιστορίας.

Φύση και θέση ων πολιτικό, κατά την Αριστοτελική έννοια, η ζωή μου περιβάλλεται διαρκώς με αναγνώσματα πολιτικής, οικονομίας αλλά και ιστορίας. Οπότε άπαξ και αποφάσισα να αναμετρηθώ με το ονειροπάλεμα των λέξεων και της λογοτεχνίας δεν θα μπορούσα να αφήσω απ’ έξω την ιστορία, και την πολιτική οικονομία. Γι αυτό στο κόσμο του Βαρδάρη ο μύθος, η ιστορία, η πολιτική συνευρίσκονται σε ένα χορό  με τις λέξεις, ενώ το μουσικό μοτίβο και ο ρυθμός να αναδίδονται από τους δρόμους της Θεσσαλονίκης και τα τοπία της Σαμοθρακικής Περαίας.

Όσον αφορά το τι θα αποκομίσει ο αναγνώστης, πέρα από την ευελπιστώ ευχάριστη και ρέουσα γραφή,  Ο Βαρδάρης Φύσαγε Λερός αποπνέει έναν έντονο αντιπολεμικό και αντιρατσιστικό άνεμο καθώς είναι φανερή η αναρώτηση των πρωταγωνιστών για τη ματαιότητα του πολέμου, για τον άνθρωπο με το κοντό μουστάκι που αιματοκύλισε τον κόσμο, για τους Εθνικούς εγωισμούς, για την πατρίδα που στο χακί σε ντύνει και σου πιπιλά το μυαλό για μεγάλες ιδέες,  φτάνοντας μέχρι και στην ματαιότητα του ηρωισμού.

Ο Γιάννος με εφηβική αφέλεια ρωτά…  «γιατί τους Εβραίους;» «μήπως μετά θα πάρουν σειρά και άλλοι… αφού φτάνει το ψωμί για όλους» συνεχίζει. Ενώ ο Αλμπέρτο δείχνοντας τις  σκλήθρες του χαρακτήρα του, όταν του έγινε πρόταση να συμμετάσχει στην αντιστασιακή εφημερίδα Ελευθερία απάντησε «οι ήρωες της Αλβανίας, του Ρούπελ, του Οχυρού ήθελαν να γίνουν ήρωες, ή απλά βρέθηκαν στη λάθος στιγμή; Αν είχαν να επιλέξουν … ποια θα ήταν η απάντηση τους;»

Δίνοντας πρόσθετα στοιχεία για του χαρακτήρες του βιβλίου θα ήθελα να επισημάνω ότι δεν ήθελα επ’ ουδενί να δημιουργήσω ηθικοπλαστικά δομημένους ήρωες. Αυτοσκοπός μου εξ αρχής ήταν, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, να αναδείξω την γρέζα πλευρά του χαρακτήρα των πρωταγωνιστών και όχι τη λεία και καλαίσθητη όψη τους. Για το λόγο αυτό ο αναγνώστης θα αναμετρηθεί και ο ίδιος με τα διλήμματα των πρωταγωνιστών.

 

Με βαθιά εκτίμηση

Παντελής Κάλλιας

Δείτε περισσότερα για το βιβλίο και τον συγγραφέα ΕΔΩ

«Ο δρόμος προς το Άουσβιτς χτίστηκε από το μίσος, αλλά στρώθηκε από την αδιαφορία».

Ian Kershaw

Ο Βαρδάρης φύσηξε λερός από τη μέρα που η γερμανική μπότα πάτησε στη Θεσσαλονίκη, στις 9 Απριλίου του 1941. Μεγαλύτερο θύμα του κατακτητή, οι 50.000 ψυχές των Ελλήνων Εβραίων της Θεσσαλονίκης, οι οποίοι καταδιώχτηκαν μέχρι την οριστική τους εξόντωση την άνοιξη του 1943. Πρωταγωνιστές του βιβλίου, ένα νεαρό ζευγάρι Εβραίων, η Αλέγρα και ο Αλμπέρτο, οι οποίοι θα νιώσουν στο πετσί τους κάθε καρφί που έμπηγαν οι Γερμανοί –σε συνεργασία με ντόπιους δωσίλογους– στο φέρετρο που ετοίμαζαν για την εβραϊκή κοινότητα.

Από τη συνοικία Ουζιέλ μέχρι το Ρεζί Βαρδάρ, από τα Κάστρα μέχρι την Παραλία και τη Συνοικία των Εξοχών με τα αρχοντικά, ο συγγραφέας μας δίνει το άρωμα, τη γεύση αλλά και τη σκοτεινή ομίχλη της Κατοχής που τύλιξε ολάκερη τη Θεσσαλονίκη.

Η μυθοπλασία παράλληλα εκτυλίσσεται και στη Σαμοθρακική περαία, στη Μάκρη, στην Αλεξανδρούπολη και στον Γκιαούρ Αντά, το σημερινό Δέλτα του Έβρου. Ντόπιοι ψαράδες, ο Λευτέρης, ο Δημήτρης και ο καπταν-Μουράτ διαβιούν την εκεί Βουλγαρική Κατοχή και το πογκρόμ εναντίον της τοπικής εβραϊκής κοινότητας.

Ένα αριστοτεχνικά γραμμένο μυθιστόρημα για τον πόλεμο, την αγάπη, το μίσος, την ελπίδα, που διεισδύει στην ανθρώπινη ψυχοσύνθεση, αποκαλύπτοντας τις φωτεινές αλλά και τις σκοτεινές πτυχές της.

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ

Ο Παντελής Κάλλιας  γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1979. Κατάγεται από την Καλή Βρύση Δράμας, ενώ μεγάλωσε και ζει στην Αλεξανδρούπολη. Σπούδασε Οικονομικές Επιστήμες και έκανε μεταπτυχιακό στον τομέα Διεθνών Σπουδών της Νομικής Σχολής του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης. Εργάζεται ως στέλεχος Οικονομικής Διεύθυνσης ενώ είναι παντρεμένος και έχει δύο παιδιά. «Ο Βαρδάρης Φύσαγε Λερός» είναι το πρώτο του μυθιστόρημα και κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πνοή.

ΕΙΡΗΝΗ ΜΠΟΜΠΟΛΗ ΓΙΑ ΤΟ "ΤΟ ΓΕΥΜΑ" ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΠΝΟΗ

 ΕΙΡΗΝΗ ΜΠΟΜΠΟΛΗ

για το "ΤΟ ΓΕΥΜΑ"

από τις εκδόσεις ΠΝΟΗ.

ΑΦΟΥ κυκλοφόρησε πριν λίγους μήνες από τις εκδόσεις ΠΝΟΗ το αφήγημά μου «Το Γεύμα»

Με αφορμή αυτό εναποθέτω μερικές σκέψεις γύρω από τη σχέση συγγραφέα-βιβλίου.

Τα καλά βιβλία δεν τα γράφεις με λογική σκέψη και επιδίωξη. Δεν τα βρίσκεις. Σε βρίσκουν.

Έρχονται ξαφνικά σαν λάμψη στο σκοτάδι. Έχουν τη φορά και την ποιότητα ενός καλού ποιήματος.

Ένα μικρό βίωμα μπορεί να αποτελέσει το έναυσμα. Από εκεί και πέρα όμως, όταν αρχίσει η γραφή, επιστρατεύεται η μυθοπλασία και η φαντασία. Δηλαδή η ιστορία αποκτά τη δική της μεταφυσική και τον δικό της κόσμο.

Το γεύμα πραγματεύεται τον έρωτα ως ανεκπλήρωτη κατάσταση η οποία βρίσκει την κάθαρση μέσω της γραφής. Το βίωμα της ηρωίδας και η έγγραφη εξομολόγηση παράλληλα, κινούνται αλληλοσυμπληρούμενα, έτσι που κάποια στιγμή να μην είναι ορατή η διαφορά τους.

Παράλληλα θίγονται και άλλα θέματα όπως η αλλαγή των ανθρώπων στο διάβα της ζωής, η σχέση συγγραφέα και αναγνώστη, η γλώσσα των δώρων, οι παράλληλες ζωές και ιστορίες ως άξονες διαφορετικοί  με κοινή σύγκλιση, η δύναμη του μυαλού να «ζει» καταστάσεις πιο δυνατά από την πραγματικότητα, η εκδίκηση που παίρνουν οι χαμένες στιγμές.

Μια χαρακτηριστική φράση; «Ήταν ωραίο το ταξίδι του μυαλού, ούτε που νοιάστηκα για της καρδιάς το ναυάγιο» ή «οι έρωτες κρατάνε όσο μας εμπνέουν. Μετά καρυδότσουφλα στον άνεμο...»

Κάθε βιβλίο έχει λόγους που αξίζει να διαβαστεί. «Το γεύμα» θεωρώ  αξίζει να διαβαστεί για τη γραφή του, (βαθιά εξομολογητική), για τον τρόπο που χειρίζεται τα χρονικά επίπεδα, για τον τρόπο και υμνεί τον Έρωτα, για τη δυνατότητα να χαρεί ο αναγνώστης μια δυνατή ερωτική ανθρώπινη ιστορία!

Ευχαριστώ ΑΦΟΥ

Δείτε περισσότερα για το βιβλίο και την συγγραφέα ΕΔΩ

Πρωτοπρόσωπη αφήγηση κυρίως, εξομολογητική, υφαίνει βήμα βήμα το χρονικό της ματαίωσης ενός έρωτα, μέσω της γραφής. Ο χρόνος ενός γεύματος διαπλέκεται διαρκώς με ανάδρομες και πρόδρομες σχετικές αναφορές που τη φωτίζουν και τη συμπληρώνουν. Η καταλυτική δύναμη του ανεκπλήρωτου,  η μετουσίωση του έρωτα μέσω της γραφής σε αρχέτυπο, η εκδίκηση των στιγμών που αφήσαμε να πάνε χαμένες, οι μεταλλάξεις των ανθρώπων στο διάβα του χρόνου, η διαφορετική ανταπόκριση των δύο φύλων στο θέμα του έρωτα αλλά και τα παιχνίδια της μοίρας που ανατρέπουν κάθε ανθρώπινο σχέδιο. Καμία ιστορία δεν επαναλαμβάνεται, αλλά και καμία ιστορία δεν είναι ανεξάρτητη από κάποια άλλη. Γι’ αυτό και παλιοί ήρωες έρχονται να θυμίσουν ότι πολλές ιστορίες και ζωές είναι παράλληλες. Η σχέση πραγματικότητας και συγγραφής είναι αλληλοτροφοδοτούμενη και αμφίδρομη. Πίσω από τη συγγραφή μιας ιστορίας είναι παρούσα  η μεταφυσική της εξιδανίκευσης

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ

Η Ειρήνη Μπόμπολη γεννήθηκε στο Κεντρικό Άρτας, στην περιοχή των Τζουμέρκων. Σπούδασε Φιλολογία στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων και έκανε μεταπτυχιακές σπουδές  στη Φιλοσοφία (Ηθική) στο Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών. Ζει στην Πάτρα και εργάζεται στη μέση εκπαίδευση. Αγαπάει το θέατρο και ασχολείται μ’ αυτό ερασιτεχνικά. Ποιήματά της έχουν μεταφραστεί στα σουηδικά.

 

Έργα της συγγραφέα:

«Το γεύμα», Εκδόσεις Πνοή, Αθήνα, 2022

«Με την  Αφή», Εκδόσεις Σαιξπηρικόν, Θεσσαλονίκη, 2020

«Εκεί που ο Κύκλος», ποίηση, Εκδόσεις Το Δόντι, Πάτρα, 2016

«Ανιμολόγια», ποίηση, Εκδόσεις Πικραμένος, Πάτρα, 2014

«Το Τρίτο Ημισφαίριο», ποίηση, Εκδόσεις Πέτρα, Αθήνα, 2010

«Το Πεπρωμένο μύριζε Ορχιδέα ή Πράγματα Μικρά», μυθιστόρημα, Εκδόσεις Επιφανίου, Λευκωσία, 2007