ΣΟΦΙΑ ΔΗΜΟΠΟΥΛΟΥ ΓΙΑ ΤΟ "ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΝΑ Σ'ΕΛΕΓΑΝ ΛΙΣΣΑΒΩ" ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΨΥΧΟΓΙΟΣ

 ΣΟΦΙΑ ΔΗΜΟΠΟΥΛΟΥ

για το "ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΝΑ Σ' ΕΛΕΓΑΝ ΛΙΣΣΑΒΩ"

από τις εκδόσεις ΨΥΧΟΓΙΟΣ.

Ετούτη η ιστορία γεννήθηκε μέσα από το χορό. Δεν χαριτολογώ, σοβαρά το λέω. Καθώς θυμάμαι, πάνε περίπου είκοσι χρόνια που μου αποκαλύφθηκε το Ρουμλούκι, ο ρωμιότοπος της Ημαθίας, μέσα από τους χορούς και τις παραδόσεις του. Διένυα τότε τη «χορευτική» περίοδο της ζωής μου και δεν έχανα μάθημα παραδοσιακού χορού στο σύλλογο που ήμουν γραμμένη. Τότε ήταν που έμαθα να χορεύω «Της Λένκως»,  « Γκέικο» ή «Της Λισσάβως». Αυτό το τελευταίο μάλιστα έδρασε καταλυτικά στην επιλογή του ονόματος της ηρωίδας και του τίτλου.

            Χρόνια κουβαλούσα μέσα μου την ιδέα να γράψω μια ιστορία για τούτη την περιοχή. Από παιδί τα μυστικά του Βάλτου της Πηνελόπης Δέλτα, είχαν απλώσει μέσα μου δίχτυα. Ακόμα θυμάμαι τις εικόνες που το μυαλό μου είχε κρατήσει από το παιδικό ανάγνωσμα. Ο βάλτος, τα λασπόνερα, τα σκοτεινά νερά, οι καλαμιές, ο αγώνας, οι Βούλγαροι κομιτατζήδες, οι Τούρκοι, ένας άγνωστος ρωμιότοπος για μας τους κατοπινούς που δεν πρόλαβαν τη λίμνη των Γιαννιτσών, που ζούμε με άλλα γεωπολιτικά δεδομένα.

            Για μένα ο τόπος είναι το φόντο για να αναδειχθούν οι ανθρώπινες ιστορίες με το γέλιο και το κλάμα τους, τον πόνο και τις χαρές τους. Γράφοντας αυτό το βιβλίο, έσκαψα βαθιά στην Ιστορία της Δυτικής Μακεδονίας, αλλά και στις λογής αφηγήσεις όσων έζησαν τα τελευταία χρόνια της Τουρκοκρατίας, τη συμβίωση με τους Τούρκους κι έπειτα την Απελευθέρωση το 1912. Και ερευνώντας, σκόνταψα σε μια όμορφη ιστορία αγάπης, αυτή του Νάσιου και της Λισσάβως, που μπορεί να είχαν άλλα ονόματα, είχαν όμως την ίδια άσβεστη φλόγα ο ένας για τον άλλο. Μια φλόγα που δύσκολα μπορεί να κρατηθεί αναμμένη μέσα σε όλες αυτές τις δίνες της Ιστορίας. Αυτή η φλόγα ήταν που μου έδωσε κι εμένα τη σπίθα να ξετυλιχτεί το περιπετειώδες κουβάρι της συγγραφής αυτή της μυθοπλασίας. Ο Νάσιος και η Λισσάβω υπήρξαν, ερωτεύτηκαν, πόνεσαν, έκλαψαν, έκαναν λάθη που ο έρωτας τα προσπέρασε, πάλεψαν ως το τέλος για όσα πίστευαν. Η δική μου φαντασία πρόσθεσε τις επιμέρους σκηνές, την πλοκή, τους δεύτερους ρόλους, τις λεπτομέρειες στο σκηνικό. Η κεντρική ιδέα όμως παραμένει η ίδια· ο έρωτας είναι δύναμη και τυχεροί όσοι αξιώθηκαν να τη νιώσουν, ακόμα κι αν τους ώθησε στα όρια του εαυτού τους. Πάντα αξίζει τον κόπο, γιατί αληθινή ζωή δίχως αυτή τη μαγική έλξη ανάμεσα σε δυο ανθρώπους δεν μπορεί να υπάρξει.

            Το βιβλίο αυτό λοιπόν, γράφτηκε σαν φόρος τιμής στον έρωτα και τις αντοχές του, όχι τον εξιδανικευμένο, αυτόν που όλα τα υπομένει και όλα τα συγχωρεί, μα τον αυθεντικό, με τα λάθη και τα πείσματα, τα βήματα προς τα εμπρός , αλλά και τα  πισωπατήματα. Και καθώς παρακολουθούμε τους δυο ερωτευμένους, το Νάσιο και τη Λισσάβω στο πέρασμα του χρόνου, γινόμαστε θεατές του ιστορικού παρελθόντος της Ελλάδας, όλη αυτή τη δύσκολη περίοδο από το 1911 ως τη σύγχρονή μας εποχή, στα 1995. Παράλληλα αντιλαμβανόμαστε τις προκαταλήψεις της τότε εποχής, όσες έσερνε η μακριά περίοδος της Τουρκοκρατίας, αλλά και την προσπάθεια του ντόπιου πληθυσμού να κρατήσει την ταυτότητά του, μέσα σ’ ένα κόσμο που αλλάζει όχι μόνο ιστορικά, μα και γεωγραφικά, καθώς η αποξήρανση της λίμνης των Γιαννιτσών έφερε δραστικές αλλαγές στις συνήθειες και στην οικονομία του τόπου.

Αυτό το βιβλίο ξεπήδησε από την δική μου αγάπη για τη Δυτική Μακεδονία, έναν τόπο με τον οποίον με συνδέουν άσβεστοι συναισθηματικοί δεσμοί και όπου πάντα νοερά θα επιστρέφω.

Δείτε περισσότερα για το βιβλίο και την συγγραφέα ΕΔΩ

Ο Νάσιος και η Λισσάβω μεγαλώνουν στο Νησί, ένα χωριό του Ρουμλουκιού, του Ρωμιότοπου της Ημαθίας, κοντά στη λίμνη των Γιαννιτσών. Η ιστορία τους ξεκινά το 1911, όταν ακόμα ο τόπος τους είναι υπόδουλος στους Τούρκους.
Τα δυο παιδιά θα ζήσουν μαζί τη μετάβαση από την Τουρκοκρατία στην ελεύθερη Ελλάδα, αλλά οι κρατούσες κοινωνικές αντιλήψεις και ένας κυκεώνας γεγονότων σύντομα θα τους χωρίσουν, όταν ο έρωτας φαίνεται πως έχει το πάνω χέρι. Ούτε η ξενιτιά, ούτε οι πόλεμοι, ούτε οι προσωπικοί λαβύρινθοι, ούτε ακόμα κι αυτή η φυλακή δεν καταφέρνουν να σταματήσουν την επιθυμία και το όνειρο. Κι όταν τα χρόνια περνούν κι η Λισσάβω γίνεται Λίζα, ο Νάσιος αντιλαμβάνεται πως όλα έχουν αλλάξει· τόποι, ιδέες, πολιτική, ήθη, χαρακτήρες. Και με όλα τα μυστικά που τον βαραίνουν, το όνειρό του είναι να ενωθεί μαζί της, έστω και αργά.
Πώς θα καταφέρει να σταθεί όμως εμπρός της αγνός έπειτα από όσα τον έχουν στιγματίσει; Πότε θα καταφέρει να αφομοιώσει μέσα του το μυστικό που μόνο εκείνος κατέχει;
Ένα μυθιστόρημα για τον έρωτα, τη φιλία, τη δύναμη μιας ιδέας, την περιπέτεια, όχι μόνο δυο εραστών, αλλά και μιας χώρας, της Ελλάδας, μέσα στο πέρασμα του χρόνου.

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ

Η ΣΟΦΙΑ ΔΗΜΟΠΟΥΛΟΥ γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα, η καταγωγή της όμως είναι από τα Λουσικά, ένα χωριό λίγα χιλιόμετρα έξω από την Πάτρα. Σπούδασε στη Σχολή Πολιτικών Μηχανικών του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου και έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στον περιβαλλοντικό σχεδιασμό πόλεων και κτιρίων. Εργάστηκε ως μηχανικός στον δημόσιο και στον ιδιωτικό τομέα και ασκεί το επάγγελμά της ως σήμερα. Παράλληλα ασχολείται με τη συγγραφή και την ποίηση και παραδίδει μαθήματα δημιουργικής γραφής, έχοντας ολοκληρώσει το πρόγραμμα «Δημιουργική ανάγνωση και γραφή της πεζογραφίας» του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών. Έχει γράψει άλλα τέσσερα μυθιστορήματα, ενώ διηγήματά της έχουν κατά καιρούς συμπεριληφθεί σε λογοτεχνικά περιοδικά, σε ηλεκτρονικά περιοδικά (themachine.gr, fractal.gr, diastixo.gr) και σε εφημερίδες. Διηγήματα και ποιήματά της υπάρχουν και στον ιστότοπό της www.sophiadimopoulou.gr.

ΒΑΣΩ ΚΑΤΣΑΡΕΛΙΑ ΓΙΑ ΤΟ "ΤΟ ΟΜΠΡΕΛΟΜΑΓΑΖΑΚΙ" ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΥΔΡΟΠΛΑΝΟ.

 ΒΑΣΩ ΚΑΤΣΑΡΕΛΙΑ

για το "ΤΟ ΟΜΠΡΕΛΟΜΑΓΑΖΑΚΙ"

από τις εκδόσεις ΥΔΡΟΠΛΑΝΟ.

Η νεαρή γυναίκα έστεκε ακίνητη μπροστά στο παράθυρο του μικρού, μα τόσο όμορφου μαγαζιού της. Αγαπούσε πολύ τη βροχη και τα αρώματα που έφερνε μαζί της. Της άρεσε να παρατηρεί τους ανθρώπους που, σκυφτοί, περπατούσαν βιαστικά, κρατώντας τις άχρωμες βαρετές ομπρέλες του.

«Γιατί άραγε περπατάνε πάντα σκυφτοί; Είναι τόσο όμορφη η βροχή, που θα έπρεπε να χαμογελάνε και να την απολαμβάνουν!» μουρμούρισε κάνοντας μία μελαγχολική διαπίστωση.

 Η αλήθεια είναι πως αγαπώ τη βροχή. Την αγαπώ από τότε που ήμουν μικρό κοριτσάκι. Δεν ξέρω αν υπάρχει κάποιος ιδιαίτερος λόγος, ίσως που ηρεμεί τη ψυχή μου.

Η αφορμή λοιπόν, για να γραφτεί “Το Ομπρελομαγαζάκι” ήταν αυτό. Στο μυαλό μου γεννήθηκε πρώτα ο τίτλος, όπως συμβαίνει σε όλα μου τα παραμύθια. Ήθελα να γράψω ένα όμορφο παραμύθι γεμάτο μυρωδιές και μοναδικές εικόνες, γι΄αυτό φρόντισα και η εικονογράφηση να είναι εξίσου ζεστή και όμορφη. Θέλω κάθε παιδί που θα το κρατήσει στα χέρια του να ταξιδέψει μέχρι τη μικρή πόλη, όπου βρίσκεται “Το Ομπρελομαγαζάκι”. Να βρεθεί στους δρόμους της και να χορέψει παρέα με το μικρό κορίτσι και την τόσο διαφορετική του ομπρέλα.

Όσοι έχετε διαβάσει ή επιλέξετε να διαβάσετε “Το Ομπρελομαγαζάκι” θα δείτε πως οι πρωταγωνίστριες της ιστορίας είναι δύο. Η νεαρή γυναίκα που με τόση αγάπη δημιουργεί νέες ομπρέλες και το μικρό κορίτσι, που δέχτηκε το δώρο της νεαρής γυναίκας. Η αλήθεια όμως, είναι πως υπάρχει ένα μυστικό. Πίσω από τις πρωταγωνίστριές μου, κρύβεται το ίδιο πρόσωπο.

Πόσες φορές πληγωθήκαμε ως παιδιά και αφήσαμε πίσω τα θέλω μας, γιατί έτσι προστάζει η κοινωνία;

Έχουμε χρέος μεγαλώνοντας να φροντίσουμε το μικρό παιδί που κάποτε πληγώθηκε. Όσο διαφορετικοί και αν είμαστε ποτέ δεν είναι λάθος. Και δεν θα πρέπει να ξεχνάμε πως η δύναμη του ενός, που ξεφεύγει με τη διαφορετικότητά του από το σύνολο, μπορεί να αλλάξει μία ολόκληρη κοινωνία.

Μέσα από αυτό το παραμύθι θέλω τα παιδιά να δουν πως η γοητεία και η ομορφιά κρύβεται στη διαφορετικότητα και πως αν ποτέ κανείς  γελάσει μαζί τους... ας ανοίξουν μία ξεχωριστή ομπρέλα από το ομπρελομαγαζάκι κι ας απολαύσουν ένα χορό στη βροχή.

Δείτε περισσότερα για το βιβλίο και την συγγραφέα ΕΔΩ

Σε μια πόλη όπου η βροχή είναι καθημερινό φαινόμενο, βρίσκεται το ομπρελομαγαζάκι. Ένα μαγαζάκι απ’ όπου μπορεί κανείς να αγοράσει την γκρι ή τη μαύρη ομπρέλα του. Τι θα συμβεί όμως όταν μια κόκκινη ομπρέλα ταξιδέψει στον ουρανό της πόλης και βρεθεί στα χέρια ενός μικρού κοριτσιού; Πώς μια αλλιώτικη ομπρέλα μπορεί να μας διδάξει ότι η γοητεία και η ομορφιά βρίσκονται στη διαφορετικότητα;

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ

Γεννήθηκα ένα χειμωνιάτικο πρωινό στην Κατερίνη. Από πολύ μικρή ανακάλυψα τα χρώματα και μου άρεσε πολύ να βρίσκομαι ανάμεσά τους. Λάτρευα να φτιάχνω τους δικούς μου, πολύχρωμους κόσμους και να χάνομαι σε αυτούς. Όταν στην παρέα μου ήρθαν τα γράμματα και μπήκαν σε σειρά αυτό έκανε τα πράγματα ακόμα πιο ενδιαφέροντα, αφού οι ζωγραφιές μου θα ντύνονταν με τις πιο απίστευτες ιστορίες. Μεγάλωσα μα ποτέ δε λησμόνησα τους κόσμους των παιδικών μου ονείρων. Έτσι λοιπόν πήρα λευκά χαρτιά και πολύχρωμα μολύβια και ξεκίνησα να ζωγραφίζω, ακολουθώντας τις οδηγίες του δασκάλου μου. Πήρα μέρος σε φεστιβάλ και ομαδικές εκθέσεις ζωγραφικής. Τον Απρίλιο του 2018 ετοίμασα και παρουσίασα τη δική μου ατομική έκθεση με τίτλο «Στη χώρα των παραμυθιών». Έπειτα, πήρα τα γράμματα που είχα μάθει και ξεκίνησα να γράφω. Γέμισα πολλές σελίδες με όμορφες ιστορίες. Πολλές από αυτές διακρίθηκαν σε πανελλήνιους και παγκόσμιους διαγωνισμούς, όπως αυτή που κρατάτε τώρα στα χέρια σας. «Το Ομπρελομαγαζάκι» διακρίθηκε με έπαινο από την Πανελλήνια Ένωση Λογοτεχνών τον Δεκέμβριο του 2019. Το πρώτο μου παραμύθι κυκλοφόρησε τον Δεκέμβριο του 2018 με τίτλο «Πολύχρωμες Χαρούμενες Στέγες».

ΧΑΡΑ ΝΙΚΑ ΓΙΑ ΤΟ "Η ΚΑΡΔΙΑ ΠΟΥ ΠΕΤΡΩΣΕ" ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΠΝΟΗ

 ΧΑΡΑ ΝΙΚΑ

για το "Η ΚΑΡΔΙΑ ΠΟΥ ΠΕΤΡΩΣΕ"

από τις εκδόσεις ΠΝΟΗ.

«Η καρδιά που πέτρωσε» γεννήθηκε σε ένα γιορτινό τραπέζι πριν 3 χρόνια, όπου συνάντησα τη γιαγιά Ανδρομάχη. Κι ενώ όλοι χόρευαν και διασκέδαζαν, εκείνη μου έβαλε ένα ποτήρι κρασί και άρχισε να μιλάει για την καταγωγή της. Μου μίλησε για την οικογένειά της στη Σμύρνη, πηγαίνοντας πολύ πίσω στο 1890, όπου μου ανέφερε την ιστορία τεσσάρων κοριτσιών και το μυστικό που κρατούσε μία από αυτές. Την επόμενη μέρα ξεκίνησε και η συγγραφή του βιβλίου. Ένα βιβλίο εμπνευσμένο από τις ιστορίες της γιαγιάς Ανδρομάχης, παντρεμένο αρμονικά με τη μυθοπλασία και αφιερωμένο σε εκείνη, που έφυγε πριν δύο χρόνια από τη ζωή, γι’ αυτό και έδωσα το όνομά της στη βασική  μου ηρωίδα.

Η ζωή της Ανδρομάχης λοιπόν ξεκινάει με ένα ψέμα, έναν αποχωρισμό και έναν μοιραίο θάνατο. Θα βρεθεί να μεγαλώνει με δύο ανθρώπους, που δεν είναι οι γονείς της. Δύο τραγικές φιγούρες, που θα συναντηθούν στον Μπουρνόβα το 1890 και θα βιώσουν έναν σφοδρό έρωτα.

Είκοσι χρόνια μετά μεταφερόμαστε στη Σμύρνη, το 1910. Στην κοσμοπολίτισσα καλλονή των Παραλίων της Μικράς Ασίας, με εκείνη την αξεπέραστη κουλτούρα, που ήταν αξιοζήλευτη σε όλον τον πλανήτη για τις γεύσεις, τους ανθρώπους, την τέχνη και τα τραγούδια της.

Εκεί αρχίζει να ξεδιπλώνεται η ιστορία της εικοσάχρονης πια Ανδρομάχης. Μια ιστορία που θα εξελιχθεί παράλληλα με άλλες τρεις ιστορίες, των αδερφών της, της Έλλης, της Ελευθερίας και της Χρυσής.

Ζωές παράλληλες, με έρωτες δυνατούς, αλλά απαγορευμένους, λες και οι επιλογές τους καθρεφτίζουν τα λάθη των ανθρώπων, που τις μεγάλωσαν. Η σύνδεση όλων των ηρώων είναι μοιραία, με στόχο να αποκαλυφθεί το μυστικό της Ανδρομάχης και να έρθει η λύτρωση.

Εκείνη η λύτρωση, που επιτυγχάνεται μέσα από τη διαδικασία της συγχώρεσης, μέσα από εκείνη τη συνειδητή επιλογή να αποδεσμευτούμε από τα στερεότυπα και τις προκαταλήψεις μας και να δείξουμε κατανόηση. Η κατανόηση ήταν και το συναίσθημα, που με συνόδευε σε όλη τη διάρκεια της συγγραφής του βιβλίου. Η πένα μου σαν αόρατο χέρι ενός γλύπτη, προσπαθούσε να σμιλεύσει, σχεδόν να λειάνει τις όποιες αιχμηρές γωνίες των ηρώων μου.

Το ίδιο επιθυμώ να νιώσει και ο κάθε αναγνώστης. Να μπορέσει να διακρίνει τη μοναδικότητα μέσα από τη διαφορετικότητα των ηρώων και να τους ακολουθήσει στο ταξίδι τους, στο οποίο καλούνται να κατανοήσουν ακόμη και τις πιο σκοτεινές πτυχές των άλλων ανθρώπων, έτσι ώστε να μπορέσουν να ανιχνεύσουν και τις δικές τους αδυναμίες, με στόχο την αυτοαποδοχή τους.

Μια αυτοαποδοχή, που θα τους καλεί συνεχώς να βγάζουν τα σκοτάδια τους στο φως.   Πολλές φορές θα οδηγούνται σε συναισθηματικά αδιέξοδα φορώντας πέτρινες πανοπλίες στην καρδιά τους, για να μην νιώθουν, μέχρι να καταλάβουν πως όταν η καρδιά πονά είναι ζωντανή.

Αυτό θα μπορούσε λοιπόν να είναι και το μήνυμα του βιβλίου πως η καρδιά δεν πρέπει να φοβάται τις ρωγμές, παρά μόνο το κενό!

Δείτε περισσότερα για το βιβλίο και την συγγραφέα ΕΔΩ

Μπουρνόβας, 1890 – Σμύρνη, 1910

«Η γραμμή της ζωής σου είναι μεγάλη, όμως ο χάρος θα σου απλώνει συνέχεια το χέρι. Θα σε βασανίσει μέχρι να σε τραβήξει προς το μέρος του. Μέχρι τότε όμως θα σου πάρει ό,τι αγαπήσεις. Θάνατος θα χτίζει το διάβα σου, μέχρι τη μέρα που θα αποκαλυφθεί ένα μεγάλο μυστικό. Μόνο τότε θα τον νικήσεις!»

Αυτά προφήτευσε η μάντισσα για την Ανδρομάχη, καρπό ενός απαγορευμένου έρωτα, που μεγαλώνει στη Σμύρνη, στα χέρια του λάθος ανθρώπου. Κακοποιείται με τον χειρότερο τρόπο, όμως βρίσκει την ελπίδα δίπλα στις τρεις αδελφές της. Ο έρωτας της χτυπάει την πόρτα, αλλά η μοίρα αρνείται πεισματικά να της χαμογελάσει, πετρώνοντας την καρδιά της. Το μυστικό που κουβαλάει από τη μέρα που γεννήθηκε, ζητά απεγνωσμένα να αποκαλυφθεί.

Βία, πόνος, έρωτας, πάθος, ίντριγκες πλέκονται σαν κορδέλες στο γαϊτανάκι της ζωής των τεσσάρων κοριτσιών. Τα χτυπήματα είναι πολλά, και ο δρόμος προς τη λύτρωση μακρύς, ωστόσο δεν θα σταματήσουν να παλεύουν για το μερίδιο ευτυχίας που τους αναλογεί.

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ

Η Χαρά Νίκα γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη. Είναι σύμβουλος ψυχικής υγείας και πιστοποιημένο μέλος της Ελληνικής Εταιρείας Συμβουλευτικής και της European Association for Counselling. Έχει εργαστεί σε αρκετούς φορείς της Ψυχικής Υγείας και έχει προσφέρει τις υπηρεσίες της εθελοντικά στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Σήμερα διατηρεί το γραφείο της στον Εύοσμο Θεσσαλονίκης, δουλεύοντας πάνω στην αυτογνωσία, την αυτοβελτίωση και την προσωπική ανάπτυξη. Χάρη στη συνεχή της επιμόρφωση μέσω των Προγραμμάτων του Πανεπιστημίου Αιγαίου στην Ψυχολογία και στη Συμβουλευτική, ξεκίνησε να συμμετέχει και ως αρθρογράφος στην ιστοσελίδα των προγραμμάτων Ψυχικής Υγείας του Πανεπιστημίου, www.psichologia.gr.

Η συγγραφή μπήκε στη ζωή της από την παιδική της ηλικία. Ως αναγνώστρια, τα βιβλία αποτελούσαν πάντα για κείνη διέξοδο από την πραγματικότητα κι ένα ατελείωτο ταξίδι στο άγνωστο, στο απρόβλεπτο και στο φανταστικό. Γράφοντας όμως η ίδια, άγγιξε, μύρισε και γεύτηκε τον δικό της συγγραφικό κόσμο με τους δικούς της ήρωες, τοποθετώντας τους στον χρόνο και στον χώρο που ονειρευόταν για κείνους. Κι έτσι, η συγγραφή, από ταξίδι, έγινε προορισμός.

Είναι μέλος της Ένωσης Λογοτεχνών Βορείου Ελλάδος και έχει εκδώσει δύο μυθιστορήματα, με τίτλο «Φονικός Έρωτας» και «Φονική Αγάπη», που αποτελούν διλογία. «Η καρδιά που πέτρωσε» είναι το τρίτο της βιβλίο και κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Πνοή.

ΜΕΣΑΝΥΧΤΑ ΣΤΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ-ΜΑΤ ΧΕ'Ι'ΓΚ - ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΨΥΧΟΓΙΟΣ

ΜΕ αρέσει το βιβλίο ΑΦΟΥ και ΜΕ κεντρίζουν πάντα το ενδιαφέρον τα βιβλία που έχουν στον τίτλο, το εξώφυλλο, το οπισθόφυλλο το συνθετικό -βιβλίο-!!!

Έχοντας δει εξαιρετικές κριτικές για το Μεσάνυχτα στη βιβλιοθήκη ,έσπευσα να το αποκτήσω-διαβάσω αμέσως όταν κυκλοφόρησε πριν λίγες μέρες.

Χρειάστηκε ένα ΣΚ για να το διαβάσω (αγνοώντας όποια υποχρέωση είχα 😍)μια και με το που επισκέφτηκα την ιδιαίτερη βιβλιοθήκη  του με τη Νόρα ήθελα να ...ξεφυλλίσω όλα τα βιβλία της!!!

Η ζωή της Νόρα Σιντ πάει από το κακό στο χειρότερο, οι σχέσεις της με τους δικούς της ανθρώπους  περνάνε κρίση, χάνει τη δουλειά της, το γάτο της , κυριεύεται από τύψεις για πολλές επιλογές στη ζωή της ,οι οποίες την οδηγούν στην αυτοκτονία και μεταφέρεται στη μεταμεσονύχτια βιβλιοθήκη.

Μια ιδιαίτερη, μαγική  βιβλιοθήκη , με άπειρα βιβλία τα οποία δεν είναι συνηθισμένα !!! αλλά όλα αφορούν την Νόρα. Το κάθε βιβλίο δίνει στην Νόρα την ευκαιρία να δοκιμάσει μία άλλη ζωή που θα μπορούσε να έχει ζήσει αν είχε κάνει διαφορετικές επιλογές....

Και μαζί με τη Νόρα "έζησα" κι εγώ τις διαφορετικές ζωές της, ξανασκέφτηκα επιλογές που έκανα και πως θα ήταν η δική μου αν είχα κάνει διαφορετικές επιλογές...

Δυστυχώς όμως σε αντίθεση με τη Νόρα, που θα "ζήσει"  πολλές διαφορετικές ζωές , έχουμε μόνο μία και δεν νομίζω πως θα άλλαζα κάτι στη ζωή μου, δεν θα ήμουν Άννα αφού, εκτός ίσως από τον τρόπο που αντιμετωπίζω τις απώλειες 😢

Ένα βιβλίο επίκαιρο , μια και αναφέρεται στην ψυχική υγεία, ένα βιβλίο που με έβαλε σε σκέψεις , μου δημιούργησε άπειρα συναισθήματα , επιβεβαίωσε άλλη μία φορά τη σκέψη πως η ευτυχία είναι στιγμές , πως θα πρέπει να ζούμε την κάθε μέρα στο έπακρο !!!

Πολλά τα σημεία που σημείωσα και σ'αυτό το βιβλίο (το συνηθίζω, όπως έχω αναφέρει πολλές φορές 😍) αλλά θα παραθέσω μόνο ένα ελπίζοντας να το διαβάσετε και να σας αρέσει όσο κι εμένα:

"..."θέλω να πω, αναρωτιέσαι ποτέ πώς θα ήταν η ζωή σου αν είχες αποφασίσει να πάρεις άλλο μονοπάτι;"

"Νομίζω πως είναι εύκολο να υποθέσει κανείς πως υπάρχουν πιο εύκολα μονοπάτια " είπε, συνειδητοποιώντας κάτι για πρώτη φορά. " Όμως ίσως δεν υπάρχουν εύκολα μονοπάτια. Υπάρχουν απλώς μονοπάτια. Σε μια ζωή, μπορεί να ήμουν παντρεμένη. Σε μια άλλη, μπορεί να δούλευα σε μαγαζί. Μπορεί να είχα πει ναι σ'εκείνον που μου είχε προτείνει να βγούμε για καφέ.

.

.

Ποιος ξέρει; Κάθε δευτερόλεπτο κάθε μέρας εισερχόμαστε σ' ένα νέο σύμπαν. Και περνάμε πολύ καιρό ευχόμενοι η ζωή μας να ήταν διαφορετική, συγκρίνοντας τον εαυτό μας με άλλους ανθρώπους και με άλλες εκδοχές του εαυτού μας, ενώ στην πραγματικότητα οι πιο πολλές ζωές περιέχουν διαβαθμίσεις του καλού όπως και διαβαθμίσεις του κακού."

.

.

"Υπάρχουν μοτίβα στη ζωή...Ρυθμοί. Είναι πολύ εύκολο, ενώ είσαι παγιδευμένος σ'αυτή  τη μοναδική ζωή, να φαντάζεσαι ότι οι στιγμές της θλίψης ή της τραγωδίας ή της αποτυχίας ή του φόβου είναι αποτέλεσμα της συγκεκριμένης ύπαρξης...θέλω να πω, τα πράγματα θα γίνονταν πολύ πιο εύκολα αν καταλαβαίναμε πως δεν υπάρχει τρόπος ζωής ικανός να σε ανοσοποιήσει απέναντι στη θλίψη. Κι ότι η θλίψη είναι συνυφασμένη με την ευτυχία. Δεν μπορείς να έχεις τη μία χωρίς την άλλη. Βέβαια υπάρχουν διαβαθμίσεις. Όμως δεν υπάρχει ζωή όπου μπορείς να βρίσκεσαι για πάντα σε κατάσταση αμιγούς ευτυχίας. Και το να φαντάζεσαι ότι υπάρχει προκαλεί απλώς ακόμα περισσότερη δυστυχία στη ζωή που ζεις τώρα. (σελ.233)

Συμφωνώ απόλυτα με όλους  τους χαρακτηρισμούς που διάβασα στο οπισθόφυλλο: Ένα μαγευτικό ανάγνωσμα που ξεχειλίζει από χιούμορ και ανθρωπιά...Θα σας απορροφήσει...Θα σας βάλει σε σκέψεις...Θα σας δώσει κουράγιο και χαρά...

Εξαιρετικό ΑΦΟΥ!!!

Λίγα λόγια για το βιβλίο

ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΕΚΔΟΤΙΚΟ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ

«Ανάμεσα στη ζωή και στον θάνατο υπάρχει μια βιβλιοθήκη», είπε. «Και μέσα σ’ αυτή τη βιβλιοθήκη, τα ράφια συνεχίζονται επ’ άπειρον. Κάθε βιβλίο σού δίνει μια ευκαιρία να δοκιμάσεις μιαν άλλη ζωή που θα μπορούσες να έχεις ζήσει. Να δεις πώς μπορεί να ήταν τα πράγματα, αν είχες κάνει διαφορετικές επιλογές… Θα είχες κάνει κάτι διαφορετικό, αν είχες την ευκαιρία να αναιρέσεις αυτά για τα οποία μετάνιωσες;»
Η ζωή της Νόρα πηγαίνει από το κακό στο χειρότερο. Τότε, την τελευταία μέρα της στη Γη, όταν σημαίνουν μεσάνυχτα, μεταφέρεται σε μια βιβλιοθήκη. Εκεί της δίνεται η δυνατότητα να αναιρέσει επιλογές και να απαλλαγεί από τις τύψεις της, δοκιμάζοντας όλες τις διαφορετικές ζωές που θα μπορούσε να είχε ζήσει.
Το αγωνιώδες ερώτημα που προκύπτει όμως είναι: Αν έχεις άπειρες εναλλακτικές, ποιος είναι ο καλύτερος τρόπος για να ζήσεις;

 

ΕΛΕΝΗ ΓΕΩΡΓΟΣΤΑΘΗ ΓΙΑ ΤΟ "ΧΑΘΗΚΕ Η ΜΠΑΛΑ...ΞΑΝΑ!" ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΨΥΧΟΓΙΟΣ

 ΕΛΕΝΗ ΓΕΩΡΓΟΣΤΑΘΗ

για το "ΧΑΘΗΚΕ Η ΜΠΑΛΑ...ΞΑΝΑ!"

από τις εκδόσεις ΨΥΧΟΓΙΟΣ.

Η ιδέα για το βιβλίο Χάθηκε η μπάλα… ξανά! μου ήρθε απρόσμενα ένα απόγευμα στο κλειστό γήπεδο μπάσκετ της περιοχής μου. Ήταν το ιδανικό μέρος για να ανακαλέσω νοερά τους ήρωες του βιβλίου μου Χάθηκε η μπάλα!, που κυκλοφόρησε το 2017, και να τους φανταστώ να μπλέκουν σε νέες περιπέτειες.

Αυτή τη φορά αποφάσισα να επικεντρωθώ κυρίως στην προσπάθεια των δυο κοριτσιών της παρέας, των δίδυμων Σόφης και Φώφης, να κατακτήσουν με την ομάδα τους, τις Αήττητες, την μπασκετική κορυφή. Δίπλα τους, όπως πάντα, ο Γιάννης, ο μικρός αδελφός τους, και φυσικά ο Αντρέας, ο γεμάτος τρελές ιδέες πρωταγωνιστής της Μπάλας νούμερο ένα, που πλέον έχουν εγκαταλείψει το μπάσκετ κι έχουν πέσει με τα μούτρα στο πινγκ πονγκ. Αλλά κι ένα ακόμα πρόσωπο, η καταξιωμένη μπασκετμπολίστρια Μαρία, παιδί Αφρικανών μεταναστών και ίνδαλμα των δυο κοριτσιών.

Καθώς η ιστορία μου χτιζόταν, πρώτα στο μυαλό μου και μετά στον υπολογιστή, συνειδητοποίησα πως μέσα από αυτή μου δινόταν η ευκαιρία να αναζητήσω απαντήσεις σε ένα σωρό ερωτήματα: Άραγε πώς επηρεάζεται η σχέση δυο αδελφών όταν η μία τα καταφέρνει καλύτερα από την άλλη σε έναν τομέα; Και τι συμβαίνει όταν οι επιθυμίες των παιδιών έρχονται σε σύγκρουση με τα όνειρα που κάνουν οι γονείς τους γι’ αυτά; Με ποιες δυσκολίες βρίσκονται αντιμέτωποι ορισμένοι συμπατριώτες μας μόνο και μόνο επειδή σε κάποιους δεν αρέσει το χρώμα τους ή η καταγωγή τους; Και πόσο εύκολο είναι για μια ταλαντούχα μπασκετμπολίστρια να κάνει καριέρα αντίστοιχα σπουδαία με εκείνη ενός άντρα;

Ακολουθώντας τα βήματα των ηρώων μου, κάποιων γνώριμων από παλιά, κάποιων καινούργιων, προσπάθησα να δώσω απαντήσεις σε αυτά και σε άλλα ερωτήματα. Η αγωνία τους έγινε και δική μου, τα έντονα συναισθήματα κι οι σκέψεις τους με συνόδεψαν σε περιπάτους, στα διαλείμματα της δουλειάς στη βεράντα μου, στους μπασκετικούς αγώνες και των δικών μου παιδιών. Κι η λύτρωση που έφερε μέσα τους το τέλος κατέκλυσε κι εμένα καθώς έβαζα τελεία στην ιστορία τους.

Τώρα πια η Μπάλα έχει φύγει από τα δικά μου χέρια, κι αργά ή γρήγορα θα φτάσει σ’ εκείνα των αναγνωστών. Ελπίζω, διαβάζοντας το βιβλίο μου, να γελάσουν με τις παλαβές ιδέες και τις γκάφες του Γιάννη και του Αντρέα, να συμμεριστούν τη μαχητικότητα της Σόφης και το πείσμα της Φώφης, να αγαπήσουν τα νέα πρόσωπα που τους συστήνω στο Χάθηκε η μπάλα… ξανά! κι ίσως να βρουν απαντήσεις σε δικά τους ερωτήματα και αγωνίες.

Κι επειδή το βιβλίο γράφτηκε σε μια εποχή που ο αθλητισμός δεν είχε ακόμη πληγεί από πανδημίες και καραντίνες, εύχομαι ολόψυχα να μη χρειαστεί ποτέ ξανά, αθλητές ή θεατές, νικητές ή χαμένοι, να στερηθούμε την ομορφιά και τη χαρά του παιχνιδιού μέσα στα γήπεδα!

Δείτε περισσότερα για το βιβλίο και την συγγραφέα ΕΔΩ

Πότε επιτέλους θα σταματήσει η κατρακύλα των Αήττητων;
Πόσα παγκόσμια πρωταθλήματα σκοπεύει να κατακτήσει ο Μα Τσονγκ;
Πόσο ίδιες είναι η Σόφη κι η Φώφη;
Τι φοβερά μυστικά κρύβουν οι Εναλλακτικές Κομμώσεις ΑΑ;
Και άραγε θα δουλέψει το σχέδιο του Γιάννη και του Αντρέα ή θα χαθεί κι αυτή τη φορά τελείως η μπάλα;

Η συνέχεια του ΧΑΘΗΚΕ Η ΜΠΑΛΑ! είναι εδώ και υπόσχεται πολύ μπάσκετ, άφθονο γέλιο και ξεκαρδιστικές ανατροπές!

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ

Η ΕΛΕΝΗ ΓΕΩΡΓΟΣΤΑΘΗ γεννήθηκε στη Σπάρτη το 1973. Σπούδασε ελληνική φιλολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στη νεοελληνική φιλολογία στο Πανεπιστήμιο του Birmingham. Είναι μητέρα δύο παιδιών. Ζει και εργάζεται στην Αθήνα ως επιμελήτρια εκδόσεων. Από το 2012 διατηρεί ιστολόγιο για το παιδικό βιβλίο (miaforakienankairoimikrieleni.blogspot.gr), ενώ κριτικές της έχουν δημοσιευτεί και στο ηλεκτρονικό περιοδικό Διάστιχο.

ΝΙΚΟΛ-ΑΝΝΑ ΜΑΝΙΑΤΗ ΓΙΑ ΤΟ "ΟΙ ΜΟΥΣΕΣ ΤΗΣ ΣΙΩΠΗΣ" ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΨΥΧΟΓΙΟΣ.

 ΝΙΚΟΛ-ΑΝΝΑ ΜΑΝΙΑΤΗ

για το "ΟΙ ΜΟΥΣΕΣ ΤΗΣ ΣΙΩΠΗΣ"

από τις εκδόσεις ΨΥΧΟΓΙΟΣ.

Με την επανέκδοση αυτού του βιβλίου -Οι Μούσες της Σιωπής- έχουν συγκεντρωθεί όλα μου τα βιβλία, 13 τον αριθμό, κάτω από την ίδια εκδοτική στέγη, Ψυχογιός.

               Όταν έκλεισα το φροντιστήριο ξένων γλωσσών το 2000 όλες οι μνήμες και εμπειρίες στα διάφορα επαγγέλματα που είχα επιδοθεί από τα νεανικά χρόνια βρήκαν διέξοδο στο χαρτί. Έμοιαζε σαν να περνούσα έναν οργασμό δημιουργίας που ξεπηδούσε αβίαστα. Έγραφα ασταμάτητα, για μένα, για να εκφραστώ, να προβληματιστώ με παλιές εμπειρίες, να αναλογιστώ τι θα έκανα τώρα σαν πιο μεγάλη και ώριμη. Και όλα αυτά πέρασαν και στους αναγνώστες πολύ αργότερα. Μαγειρεύτηκαν με πολύ συναίσθημα και φαντασία για να μην καταλήξουν μονότονα και βαρετά και τα θέματα επεκτείνονταν με την κατάλληλη μυθοπλασία. Όταν το 2005 και με 8 βιβλία έτοιμα, εντελώς συμπτωματικά διάβασε το βιβλίο μου «Και η Ελπίδα γύρισε ξανά» ο κ. Όμηρος Αβραμίδης, το προώθησε σε εκδοτικό και έτσι άρχισε η συγγραφική περιπέτεια.

               Η συστολή, ο φόβος και η νευρικότητα με την κάθε έκδοση των βιβλίων μου είναι πάντα κυρίαρχη, είτε καινούριο, είτε επανέκδοση. Όταν συνομιλώ με αναγνώστες νιώθω ήρεμη και απολαμβάνω τις ερωτήσεις και την κουβεντούλα μαζί τους λύνοντας απορίες, απαντώντας ερωτηματικά και ρουφώντας ενέργεια. Οι κλισέ παρουσιάσεις δεν με γεμίζουν και πάντα κατέληγα σε ερωτήσεις και απαντήσεις. Η προσωπική επαφή είναι πολύτιμη για μένα, οι αναγνώστες είναι οι βάσεις που μας στηρίζουν.

               Δεν θα μιλήσω γι’ αυτό το βιβλίο, είναι ήδη γνωστό σε πολλούς. Άλλωστε ξέρω ότι θα αναρτήσετε οπισθόφυλλο και ίσως περίληψη, ας μην κουράζω περισσότερο.

               Την αγάπη μου και τα ευχαριστώ μου έχουν όλοι οι αναγνώστες της στήλης σας, αλλά και όλοι οι αναγνώστες βιβλίων ελληνικής ή ξένης λογοτεχνίας.

Δείτε περισσότερα για το βιβλίο και την συγγραφέα ΕΔΩ

Τέσσερις νέες γυναίκες, άγνωστες μεταξύ τους, συναντήθηκαν. Μόνο για μερικές στιγμές!
Κάτι ανεξήγητα γνώριμο σκίρτησε μέσα τους, ένα ανεπαίσθητο τρέμουλο σαν τα βλέμματα αντάμωσαν, λες και μια ριπή παγωμένου αέρα τις διαπέρασε. Μια αδικαιολόγητη αίσθηση φευγαλέου φόβου, ένα ξάφνιασμα και μια αδιόρατη νοσταλγία τις τύλιξε. Ύστερα η καθεμία ακολούθησε τον δρόμο της, ενώ στον αέρα πλανιόταν αόρατη η σφραγίδα του πεπρωμένου!
Αθέατη στα μάτια των θνητών, η Μοίρα έπλεκε το υφαντό της. Η σαΐτα της χοροπηδούσε δίνοντας σχήμα, μορφή και σχέδια στο χαλί της ζωής τους. Δεν ήταν ικανοποιημένη και αποφάσισε να προσθέσει μια χρυσοκλωστή στην πορεία τους ξεχωριστά, σε διαφορετικό χρόνο, για να δώσει λίγο χρώμα στο υφαντό και στη ζωή των τεσσάρων γυναικών. Όμως η χρυσοκλωστή θα φέρει αβάσταχτο πόνο, θα αφήσει συντρίμμια και δυστυχία και απέραντη ερημιά στην ψυχή.
Όταν η Μοίρα μπλέξει τα νήματα μεταξύ τους, οι γυναίκες θα συναντηθούν και θα ανακαλύψουν με τρόμο πως ο υπαίτιος της δυστυχίας τους ήταν ο ίδιος άντρας. Η λίγη χαρά που πρόσφερε είχε βαρύ τίμημα… την καταστροφή τους.
Θα αποφασίσουν να τον εκδικηθούν…
Μα η Μοίρα έχει τα δικά της σχέδια, αποφασίζει αλλιώς!
Το βιβλίο αποτελεί επανέκδοση του ομώνυμου βιβλίου της συγγραφέως.

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ

Η ΝΙΚΟΛ-ΑΝΝΑ ΜΑΝΙΑΤΗ γεννήθηκε στην Κύπρο, όπου και έζησε τα παιδικά της χρόνια. Σε πολύ νεαρή ηλικία μετακόμισε με την οικογένειά της στο Λονδίνο. Σπούδασε Αγγλική Φιλολογία και είναι κάτοχος B.A., P.G.C.E. και M.A. Ολοκλήρωσε επίσης σπουδές νοσηλευτικής τριετούς φοίτησης στο King Edward Memorial Hospital. Το 1978 εγκαταστάθηκε στην Αθήνα, όπου αρχικά εργάστηκε ως καθηγήτρια αγγλικών, ενώ αργότερα άνοιξε δικό της κέντρο ξένων γλωσσών, το οποίο διεύθυνε επί δεκαοκτώ χρόνια. Στο διάστημα αυτό εξέδωσε με επιτυχία τέσσερα εκπαιδευτικά βιβλία, τρία από τα οποία εγκρίθηκαν από το Υπουργείο Παιδείας. Το τέταρτο κυκλοφόρησε από τον εκδοτικό οίκο Longman. Υπήρξε επίσης εισηγήτρια εκπαιδευτικών σεμιναρίων και μέλος εξεταστικών επιτροπών για την ξενόγλωσση παιδεία. Στο ενεργητικό της περιλαμβάνονται και πολλές δημοσιεύσεις εκπαιδευτικών άρθρων. Είναι μέλος της Εταιρίας Ελλήνων Λογοτεχνών. Από τις Εκδόσεις ΨΥΧΟΓΙΟΣ κυκλοφορούν συνολικά δεκατρία μυθιστορήματά της.

ΕΦΗ ΚΑΓΞΙΔΟΥ - ΛΙΝΑ ΣΠΕΝΤΖΑΡΗ ΓΙΑ ΤΟ "ΧΩΡΙΣ ΣΥΓΓΝΩΜΗ" ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΕΞΗ

ΕΦΗ ΚΑΓΞΙΔΟΥ - ΛΙΝΑ ΣΠΕΝΤΑΡΗ

για το "ΧΩΡΙΣ ΣΥΓΓΝΩΜΗ" 

από τις εκδόσεις ΕΞΗ.

Με το βιβλίο αυτό, το τρίτο στη σειρά της κοινής μας πορείας, κλείνουμε τον κύκλο της αναφοράς μας στη νεότερη ελληνική Ιστορία.  Ξεκινήσαμε με το Ούτε η μάνα μου και την περίοδο της Μικρασιατικής καταστροφής, συνεχίσαμε με το Περίμενέ με θα γυρίσω που αναφέρεται την Γερμανική εισβολή-κατοχή και ολοκληρώνουμε τώρα με το Χωρίς Συγγνώμη, όπου παρακολουθούμε τη δύσκολη μετεμφυλιακή περίοδο και τις επιπτώσεις της στη ζωή των απλών καθημερινών ανθρώπων.  Αυτή τη φορά όμως, δώσαμε τον λόγο στα παιδιά.

   «Η χώρα αυτή, έζησε μια άθλια δεκαετία.  Μια δεκαετία που ανάγκασε τα παιδιά της να μεγαλώσουν σε ορφανοτροφεία, ιδρύματα ή σε σπίτια που είχαν μόνο γιαγιάδες.  Παιδιά δικά μας, γέμισαν στείρες αγκαλιές σε μέρη ξένα.  Μανάδες χάσανε τα μωρά τους και πατεράδες θρηνούν ακόμα που δεν μπόρεσαν να τα προστατέψουν.  Να τα σώσουν!

   Κι όσα παιδιά μείνανε πίσω, κλαράκια ήταν φοβισμένα που αναγκάστηκαν ν’ ανθίσουν μέσα στα χαλάσματα».

   Γράφουμε στο κεφάλαιο ΧΑΜΕΝΗ ΓΕΝΙΑ και σ’ αυτήν την γενιά είναι αφιερωμένο το βιβλίο.  Στη γενιά που έζησε τον πόλεμο, την κατοχή, τον εμφύλιο και αναγκάστηκε να υποστεί τις δραματικές συνέπειες.  Σε όλα εκείνα τα παιδιά που είχαν ν’ αντιμετωπίσουν πρωτόγνωρες συνθήκες, ανέλαβαν ρόλους δύσκολους και ακολούθησαν επιλογές που δεν ήταν δικές τους, αλλά ούτε και των γονιών τους.  Στα αθώα κι ανυπεράσπιστα παιδιά που πλήρωσαν ακριβά τα λάθη των μεγάλων.  Γιατί για κάθε παιδί που πεθαίνει, που μένει ορφανό, που τριγυρίζει ξυπόλητο στους δρόμους, νηστικό, τρομοκρατημένο και με ρούχα κουρέλια, φταίνε πάντα οι αποφάσεις και οι πράξεις των μεγάλων.  Γιατί οι μεγάλοι είναι εκείνοι που επιλέγουν να χωρίζονται σε στρατόπεδα και να πολεμούν, στο όνομα της ειρήνης.  Γιατί ακόμη και στην μετεμφυλιακή περίοδο της χώρας μας, επέλεξαν τη διχόνοια.  Το καθένα από τα δυο στρατόπεδα στα οποία χωρίστηκαν, κατηγορούσε το αντίθετο για απαγωγέα παιδιών, κρατώντας για τον εαυτό του τον ρόλο του προστάτη τους.  Κανείς τους όμως, δεν τιμωρήθηκε γι’ αυτή τη χαμένη γενιά.  Ούτε και ζήτησε κανείς ΣΥΓΓΝΩΜΗ από αυτά τα παιδιά.

   Το ΧΩΡΙΣ ΣΥΓΓΝΩΜΗ είναι ο δικός μας τρόπος να ζητήσουμε συγγνώμη από εκείνα αλλά κι από όλα τα παιδιά όλου του κόσμου.  Γιατί εμείς οι μεγάλοι είμαστε υπεύθυνοι για κάθε δάκρυ που κυλάει απ’ τα μάτια τους!

Η ζωή όμως, έχει πάντα φυλαγμένη μια μεγάλη αγάπη στον κόρφο της, για να γλυκαίνει όσους πόνεσαν πολύ.  Μια αγάπη που έρχεται σαν την Άνοιξη μετά από τον πιο βαρύ χειμώνα.  Αυτή την αγάπη εμείς τη συναντήσαμε στα μάτια των ηρώων μας.  Συγκινηθήκαμε πολύ, γι’ αυτό και την υμνήσαμε όπως της έπρεπε, σε όλο της το μεγαλείο!

   «Γύρισε το βλέμμα του στη Λουτσία.  Το δροσερό αεράκι χάιδευε τα μαλλιά της απαλά, λες και πάσκιζε να διώξει τη λύπη από το πρόσωπό της.  Οι μακριές ατίθασες μπούκλες της γλιστρούσαν σαν ρόδινες κορδέλες πάνω στον ολόλευκο λαιμό της.  Με κλωνάρι αμυγδαλιάς έμοιαζε, που προμήνυε τον ερχομό μιας Άνοιξης καινούριας!»

   Το αγαπήσαμε πολύ το βιβλίο αυτό.  Μας έβαλε στη διαδικασία να βρούμε το μέσα μας παιδί για να διηγηθούμε τα παιδικά βιώματα του Γεράσιμου, αλλά και να μοιραστούμε τα υπέροχα συναισθήματα μιας μεγάλης αγάπης που γεννήθηκε μέσα από τα χαλάσματα.  Ευχόμαστε και ελπίζουμε, να το αγαπήσετε και σεις.

Δείτε περισσότερα για το βιβλίο και τις συγγραφείς ΕΔΩ

Χειμώνας, 1949. Σε ένα νησί του Ιονίου πελάγους. Ένας πατέρας αγνοείται. Η καρδιά μιας μάνας σπαράζει ξέροντας πως ο μόνος τρόπος να προστατέψει τα παιδιά της είναι να τα αποχωριστεί. Ένα σπιτικό διαλύεται, σκορπάει. Έτσι, η Φωτεινή καταλήγει στο μοναστήρι της Παναγίας των Βράχων και ο μικρός Γεράσιμος στην Παιδόπολη των Ιωαννίνων. Δύο παιδιά που πρέπει να ξεφύγουν από το παρόν για να διεκδικήσουν το μερίδιό τους στο μέλλον.

Λίγα χρόνια μετά, η Φωτεινή καταφέρνει να δραπετεύσει μακριά από όλους εκείνους που την πρόδωσαν. Για μια στιγμή στέκεται. Kοιτάζει προς τη μεριά του χωριού. «Τον αδερφό μου! Πρέπει να βρω τον αδερφό μου!» σκέφτεται απελπισμένη και τρέχει προς το λιμάνι. Μα η μοίρα την οδηγεί στην αυλή του Καθολικού μοναστηριού, στην αγκαλιά της Σερένας Τζέρβι.

Καλοκαίρι, 1973. Το αναπάντεχο τηλεφώνημα που δέχεται ο Ρωμανός Σκιαδάς από το μοναστήρι της Παναγίας των Βράχων, τον φέρνει αντιμέτωπο με ένα μυστικό καλά κρυμμένο για πολλά χρόνια. Μια τραγική αδικία αναζητάει την αλήθεια της δικαίωσης. Πρέπει να βρει την άγνωστη για αυτόν Λουτσία Τζέρβι, προκειμένου να της αποκαλύψει όσα του εξομολογήθηκε η αδελφή Ταξιαρχία. Η συνάντησή τους θα κάνει το χρόνο να γονατίσει μπροστά τους. Ένας όρκος, που μέσα του γεννιέται ένας έρωτας. Η Λουτσία πρέπει να του αποκαλύψει ποια πραγματικά είναι. Μαζί θα αναζητήσουν τα ίχνη του χαμένου της αδερφού και μιας απαγωγής που καθόρισε το μέλλον της.

Μια ιστορία θαμμένη για μισό αιώνα, βασισμένη σε αληθινά γεγονότα και μαρτυρίες, όπου οι πράξεις έχασαν την αξία τους, γιατί οι ένοχοι, όταν έφτασαν, δεν κρατούσαν στα χέρια τους ούτε μία συγγνώμη…

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ

ΕΦΗ ΚΑΓΞΙΔΟΥ

Η Έφη Καγξίδου ζει στη Θεσσαλονίκη. Το 2013 εξέδωσε την πρώτη της ποιητική συλλογή με τίτλο «Από τον εξώστη της ψυχής μου». Το έργο αυτό με απόφαση του Πατριαρχείου πρωτοκολλήθηκε και τοποθετήθηκε στη βιβλιοθήκη του Μεγάλου Βασιλείου. Ποιήματά της έχουν δημοσιευτεί σε πολλά περιοδικά.

ΛΙΝΑ ΣΠΕΝΤΖΑΡΗ

Η Λίνα Σπεντζάρη γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη. Μεγάλωσε μέσα στη σιωπή. Το ταξίδι της στη ζωή έγινε μαγικό, όταν συνάντησε τον γραπτό λόγο. Και τότε όλα γύρω της απέκτησαν φωνή. Ένα πρώτο βραβείο ξενόγλωσσου ποιητή στον λογοτεχνικό διαγωνισμό «Gionanni Gronchi» το 2009 και η συμμετοχή της σε τρεις ποιητικές ανθολογίες, άνοιξαν το δρόμο για την έκδοση της πρώτης της ποιητικής συλλογής, με τίτλο «Προς ποίηση».