ΕΦΗ ΚΑΓΞΙΔΟΥ - ΛΙΝΑ ΣΠΕΝΤΖΑΡΗ ΓΙΑ ΤΟ "ΧΩΡΙΣ ΣΥΓΓΝΩΜΗ" ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΕΞΗ

ΕΦΗ ΚΑΓΞΙΔΟΥ - ΛΙΝΑ ΣΠΕΝΤΑΡΗ

για το "ΧΩΡΙΣ ΣΥΓΓΝΩΜΗ" 

από τις εκδόσεις ΕΞΗ.

Με το βιβλίο αυτό, το τρίτο στη σειρά της κοινής μας πορείας, κλείνουμε τον κύκλο της αναφοράς μας στη νεότερη ελληνική Ιστορία.  Ξεκινήσαμε με το Ούτε η μάνα μου και την περίοδο της Μικρασιατικής καταστροφής, συνεχίσαμε με το Περίμενέ με θα γυρίσω που αναφέρεται την Γερμανική εισβολή-κατοχή και ολοκληρώνουμε τώρα με το Χωρίς Συγγνώμη, όπου παρακολουθούμε τη δύσκολη μετεμφυλιακή περίοδο και τις επιπτώσεις της στη ζωή των απλών καθημερινών ανθρώπων.  Αυτή τη φορά όμως, δώσαμε τον λόγο στα παιδιά.

   «Η χώρα αυτή, έζησε μια άθλια δεκαετία.  Μια δεκαετία που ανάγκασε τα παιδιά της να μεγαλώσουν σε ορφανοτροφεία, ιδρύματα ή σε σπίτια που είχαν μόνο γιαγιάδες.  Παιδιά δικά μας, γέμισαν στείρες αγκαλιές σε μέρη ξένα.  Μανάδες χάσανε τα μωρά τους και πατεράδες θρηνούν ακόμα που δεν μπόρεσαν να τα προστατέψουν.  Να τα σώσουν!

   Κι όσα παιδιά μείνανε πίσω, κλαράκια ήταν φοβισμένα που αναγκάστηκαν ν’ ανθίσουν μέσα στα χαλάσματα».

   Γράφουμε στο κεφάλαιο ΧΑΜΕΝΗ ΓΕΝΙΑ και σ’ αυτήν την γενιά είναι αφιερωμένο το βιβλίο.  Στη γενιά που έζησε τον πόλεμο, την κατοχή, τον εμφύλιο και αναγκάστηκε να υποστεί τις δραματικές συνέπειες.  Σε όλα εκείνα τα παιδιά που είχαν ν’ αντιμετωπίσουν πρωτόγνωρες συνθήκες, ανέλαβαν ρόλους δύσκολους και ακολούθησαν επιλογές που δεν ήταν δικές τους, αλλά ούτε και των γονιών τους.  Στα αθώα κι ανυπεράσπιστα παιδιά που πλήρωσαν ακριβά τα λάθη των μεγάλων.  Γιατί για κάθε παιδί που πεθαίνει, που μένει ορφανό, που τριγυρίζει ξυπόλητο στους δρόμους, νηστικό, τρομοκρατημένο και με ρούχα κουρέλια, φταίνε πάντα οι αποφάσεις και οι πράξεις των μεγάλων.  Γιατί οι μεγάλοι είναι εκείνοι που επιλέγουν να χωρίζονται σε στρατόπεδα και να πολεμούν, στο όνομα της ειρήνης.  Γιατί ακόμη και στην μετεμφυλιακή περίοδο της χώρας μας, επέλεξαν τη διχόνοια.  Το καθένα από τα δυο στρατόπεδα στα οποία χωρίστηκαν, κατηγορούσε το αντίθετο για απαγωγέα παιδιών, κρατώντας για τον εαυτό του τον ρόλο του προστάτη τους.  Κανείς τους όμως, δεν τιμωρήθηκε γι’ αυτή τη χαμένη γενιά.  Ούτε και ζήτησε κανείς ΣΥΓΓΝΩΜΗ από αυτά τα παιδιά.

   Το ΧΩΡΙΣ ΣΥΓΓΝΩΜΗ είναι ο δικός μας τρόπος να ζητήσουμε συγγνώμη από εκείνα αλλά κι από όλα τα παιδιά όλου του κόσμου.  Γιατί εμείς οι μεγάλοι είμαστε υπεύθυνοι για κάθε δάκρυ που κυλάει απ’ τα μάτια τους!

Η ζωή όμως, έχει πάντα φυλαγμένη μια μεγάλη αγάπη στον κόρφο της, για να γλυκαίνει όσους πόνεσαν πολύ.  Μια αγάπη που έρχεται σαν την Άνοιξη μετά από τον πιο βαρύ χειμώνα.  Αυτή την αγάπη εμείς τη συναντήσαμε στα μάτια των ηρώων μας.  Συγκινηθήκαμε πολύ, γι’ αυτό και την υμνήσαμε όπως της έπρεπε, σε όλο της το μεγαλείο!

   «Γύρισε το βλέμμα του στη Λουτσία.  Το δροσερό αεράκι χάιδευε τα μαλλιά της απαλά, λες και πάσκιζε να διώξει τη λύπη από το πρόσωπό της.  Οι μακριές ατίθασες μπούκλες της γλιστρούσαν σαν ρόδινες κορδέλες πάνω στον ολόλευκο λαιμό της.  Με κλωνάρι αμυγδαλιάς έμοιαζε, που προμήνυε τον ερχομό μιας Άνοιξης καινούριας!»

   Το αγαπήσαμε πολύ το βιβλίο αυτό.  Μας έβαλε στη διαδικασία να βρούμε το μέσα μας παιδί για να διηγηθούμε τα παιδικά βιώματα του Γεράσιμου, αλλά και να μοιραστούμε τα υπέροχα συναισθήματα μιας μεγάλης αγάπης που γεννήθηκε μέσα από τα χαλάσματα.  Ευχόμαστε και ελπίζουμε, να το αγαπήσετε και σεις.

Δείτε περισσότερα για το βιβλίο και τις συγγραφείς ΕΔΩ

Χειμώνας, 1949. Σε ένα νησί του Ιονίου πελάγους. Ένας πατέρας αγνοείται. Η καρδιά μιας μάνας σπαράζει ξέροντας πως ο μόνος τρόπος να προστατέψει τα παιδιά της είναι να τα αποχωριστεί. Ένα σπιτικό διαλύεται, σκορπάει. Έτσι, η Φωτεινή καταλήγει στο μοναστήρι της Παναγίας των Βράχων και ο μικρός Γεράσιμος στην Παιδόπολη των Ιωαννίνων. Δύο παιδιά που πρέπει να ξεφύγουν από το παρόν για να διεκδικήσουν το μερίδιό τους στο μέλλον.

Λίγα χρόνια μετά, η Φωτεινή καταφέρνει να δραπετεύσει μακριά από όλους εκείνους που την πρόδωσαν. Για μια στιγμή στέκεται. Kοιτάζει προς τη μεριά του χωριού. «Τον αδερφό μου! Πρέπει να βρω τον αδερφό μου!» σκέφτεται απελπισμένη και τρέχει προς το λιμάνι. Μα η μοίρα την οδηγεί στην αυλή του Καθολικού μοναστηριού, στην αγκαλιά της Σερένας Τζέρβι.

Καλοκαίρι, 1973. Το αναπάντεχο τηλεφώνημα που δέχεται ο Ρωμανός Σκιαδάς από το μοναστήρι της Παναγίας των Βράχων, τον φέρνει αντιμέτωπο με ένα μυστικό καλά κρυμμένο για πολλά χρόνια. Μια τραγική αδικία αναζητάει την αλήθεια της δικαίωσης. Πρέπει να βρει την άγνωστη για αυτόν Λουτσία Τζέρβι, προκειμένου να της αποκαλύψει όσα του εξομολογήθηκε η αδελφή Ταξιαρχία. Η συνάντησή τους θα κάνει το χρόνο να γονατίσει μπροστά τους. Ένας όρκος, που μέσα του γεννιέται ένας έρωτας. Η Λουτσία πρέπει να του αποκαλύψει ποια πραγματικά είναι. Μαζί θα αναζητήσουν τα ίχνη του χαμένου της αδερφού και μιας απαγωγής που καθόρισε το μέλλον της.

Μια ιστορία θαμμένη για μισό αιώνα, βασισμένη σε αληθινά γεγονότα και μαρτυρίες, όπου οι πράξεις έχασαν την αξία τους, γιατί οι ένοχοι, όταν έφτασαν, δεν κρατούσαν στα χέρια τους ούτε μία συγγνώμη…

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ

ΕΦΗ ΚΑΓΞΙΔΟΥ

Η Έφη Καγξίδου ζει στη Θεσσαλονίκη. Το 2013 εξέδωσε την πρώτη της ποιητική συλλογή με τίτλο «Από τον εξώστη της ψυχής μου». Το έργο αυτό με απόφαση του Πατριαρχείου πρωτοκολλήθηκε και τοποθετήθηκε στη βιβλιοθήκη του Μεγάλου Βασιλείου. Ποιήματά της έχουν δημοσιευτεί σε πολλά περιοδικά.

ΛΙΝΑ ΣΠΕΝΤΖΑΡΗ

Η Λίνα Σπεντζάρη γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη. Μεγάλωσε μέσα στη σιωπή. Το ταξίδι της στη ζωή έγινε μαγικό, όταν συνάντησε τον γραπτό λόγο. Και τότε όλα γύρω της απέκτησαν φωνή. Ένα πρώτο βραβείο ξενόγλωσσου ποιητή στον λογοτεχνικό διαγωνισμό «Gionanni Gronchi» το 2009 και η συμμετοχή της σε τρεις ποιητικές ανθολογίες, άνοιξαν το δρόμο για την έκδοση της πρώτης της ποιητικής συλλογής, με τίτλο «Προς ποίηση».