ΧΡΥΣΟΥΛΑ ΔΙΠΛΑΡΗ ΓΙΑ ΤΟ "ΕΥΤΥΧΩΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΠΑΘΑΜΕ ΤΙΠΟΤΑ" ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΠΝΟΗ.

 ΧΡΥΣΟΥΛΑ ΔΙΠΛΑΡΗ 

για το "ΕΥΤΥΧΩΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΠΑΘΑΜΕ ΤΙΠΟΤΑ"

από τις εκδόσεις ΠΝΟΗ.

Από τους πολύ παλιούς χρόνους, ίδιον της ανθρώπινης υπόστασης, είναι τα δεινά. Οι ταλαιπωρίες που υφίσταται το σώμα και η ψυχή του ανθρώπου, από εμπόδια φυσικά και ηθικά. Οι ανθρώπινες ιστορίες, απ’ την αρχή της καταγραφής τους, είναι γεμάτες από αδικαίωτα δίκια, που τις περισσότερες φορές πνίγονται μέσα στην αδιαφορία, ή τις κοινωνικές συνθήκες. Κάποια απ’ αυτά τα αδικαίωτα δίκια θέλησα λοιπόν, μέσα από την δική μου ματιά και τη συγγραφική ιδιότητα να φέρω στο φως και στο χαρτί μου, και μέσω της πένας μου, να μιλήσουν και πιθανόν να δικαιωθούν.

   Σε αυτές τις δεκατέσσερις ιστορίες, που χρονικά είναι μοιρασμένες σε διάφορες εποχές, από την ελληνική μυθολογία έως το σήμερα, φαίνεται ξεκάθαρα η συνέχεια του κόσμου και της ιστορίας και πόσο αλληλένδετα είναι όλα. Πόσο οι άνθρωποι και τα δεινά τους είναι ίδιοι από τότε ως τώρα, πόσο οι εποχές, στην βάση τους, παραμένουν  απαράλλαχτες, παρόλο που οι συνθήκες είναι διαφορετικές. Οι ήρωες αυτών των ιστοριών, είναι άνθρωποι που έχουν τραβήξει πολλά. Το σώμα και η ψυχή τους έχουν υποφέρει. Στέκονται όμως ακόμα. Ξεπερνούν τα πάντα, οικογενειακή βία, έρωτες που σε πάνε στο πουθενά, ασθένειες, ανεργία, φονικά, κοινωνική απαξίωση, πολέμους με τον εχθρό, πολέμους με τον Εαυτό. Βρίσκουν ακόμα τη δύναμη να το παλεύουν, να ονειρεύονται, να κάνουν απολογισμούς και αυτοκριτική, να δίνουν λύσεις (σκληρές ίσως κάποιες φορές), να ταξιδεύουν με το σώμα ή με το νου, να βρίσκουν την ομορφιά ακόμα και στο παραμικρό…

   Γράφοντας αυτές τις ιστορίες, που πολλές από αυτές είναι βασισμένες σε πραγματικά γεγονότα, ένιωθα ψυχικό αναβρασμό. Ένιωθα θυμό, πικρία, αγανάκτηση και θλίψη για όλα εκείνα τα  δίκια τα αδικαίωτα. Ήθελα οπωσδήποτε να επέλθει  η Κάθαρση. Η  δικαίωση, η αποκατάσταση, η Λύτρωση. Όχι μόνο γι’ αυτούς, αλλά και για εμένα. Γιατί εδώ, στις ιστορίες μου το σενάριο το γράφω εγώ, και μπορώ να το φτιάξω διαφορετικό από εκείνο που γράφει η ζωή με την δική της πένα. Για να μην είμαι ο «Κανένας», που κυνηγημένος από τη ζοφερή πραγματικότητα όλο τρέχει να της ξεφύγει. Για να παλέψω για τα αδικαίωτα, με όποιο όπλο έχω στην διάθεσή μου, την φαντασία μου δηλαδή… Γιατί έτσι άρχισαν όλα. Με φαντασία που μετουσιώθηκε σε λόγο. «Γιατί όλα, ΟΛΑ, ξεκινάνε με μια ιστορία κι εμείς που θα την φτιάξουμε, είμαστε ακόμα εδώ κι ΕΥΤΥΧΩΣ, ΔΕΝ ΠΑΘΑΜΕ ΤΙΠΟΤΑ…»

   Σας προ(σ)καλώ να κάνουμε μαζί αυτό το ταξίδι. Να πάμε στην Πύλη Ε1, στην μπούκα του Λιμανιού, εκεί που ξεκινάνε όλα τα ταξίδια και να περιπλανηθούμε. Να περάσουμε από την Ομηρική Ιθάκη, την Σαντορίνη των σεισμών του 1956, την Κρήτη της Κατοχής και της Αντίστασης, τα ελληνοβουλγαρικά σύνορα, τα χωριά του Κάμπου, τις Κυκλάδες, τη Ρόδο, τη Μάνη, να φτάσουμε μέχρι Νέα Υόρκη και πίσω, στον Πειραιά, ή όπου ο καθένας θέλει να φτάσει. Αρκεί να μην ζήσουμε μια «Ζωή στον τοίχο». Διαβάστε τις ιστορίες αυτές και φτιάξτε τις δικές σας. Κι όπου σας πάνε!...

Χρυσούλα Διπλάρη

Δείτε περισσότερα για το βιβλίο και την συγγραφέα ΕΔΩ

Ευτυχώς που δεν πάθαμε τίποτα! Ευτυχώς, γιατί έχουμε τραβήξει πολλά. Έρωτες και προδοσίες, που μας οδηγούν σ’ ένα αέναο ταξίδι, χωρίς Ιθάκη. Βία σε σώμα, νου, ψυχή. Βία, που σε βία οδηγεί.

Ευτυχώς, γιατί υπάρχουν Βαλεντίνοι που δωρίζουν και δωρίζονται, και Δωροθέες που κρύβουν τους πολλούς εαυτούς τους τον έναν μέσα στον άλλον για να αποτρέψουν την άλωση.

Ευτυχώς, γιατί δεν μπόρεσαν να μας καταπιούν οι ανεχόρταγοι που κατάπιαν τον κόσμο ολόκληρο. Ούτε καν ο «EROS», που μπορεί να είναι έρως, αλλά μπορεί να είναι και μολυσματική νόσος.

Ευτυχώς, γιατί μέσα στην τρέλα αυτού του καιρού, υπάρχουν ακόμα κάποιοι που αφηγούνται παραμύθια – και «παραμυθία» σημαίνει παρηγοριά.

Ευτυχώς, γιατί εκτός από τις ιστορίες, υπάρχουν και τα ταξίδια που ξεκινάνε από την ΠΥΛΗ Ε1, αλλά καμιά φορά ξεκινάνε κι από μέσα μας. Κι όσο οι ιστορίες μάς ταξιδεύουν, θα μπορούμε να φτιάχνουμε συνεχώς καινούριες, και το ταξίδι να συνεχίζεται.

Ευτυχώς!

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ

Η Χρυσούλα Διπλάρη, μεγάλωσε και ζει στον Πειραιά. Σπούδασε σχέδιο και διακόσμηση εσωτερικών χώρων και ασχολήθηκε για πολλά χρόνια με την κατασκευή χειροποίητων αντικειμένων τέχνης. Είναι επίσης στιχουργός, με αρκετούς μελοποιημένους στίχους στο ενεργητικό της.

Βιβλία της συγγραφέα:

«Μαγ(ειρ)ικές Ιστορίες», εκδόσεις Το ανώνυμο βιβλίο, 2014

«Τα χρονικά της Ταμπου-Ρίας», εκδόσεις Εντύποις, 2017

«Ευτυχώς που δεν πάθαμε τίποτα», εκδόσεις Πνοή, 2020