ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΜΕΤΑΞΑ ΓΙΑ ΤΟ "Ο ΘΗΣΑΥΡΟΣ ΤΗΣ ΣΜΥΡΝΗΣ" ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΜΙΝΩΑΣ.

 ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΜΕΤΑΞΑ

για το "Ο ΘΗΣΑΥΡΟΣ ΤΗΣ ΣΜΥΡΝΗΣ"

από τις εκδόσεις ΜΙΝΩΑΣ.

Άτιμο πράγμα η έμπνευση! Έρχεται εκεί που δεν το περιμένεις, τρυπώνει μέσα στο μυαλό σου και το τριβελίζει, ακόμα και στις πιο ακατάλληλες στιγμές! Έτσι συνέβη και με το τελευταίο μου βιβλίο, τον Θησαυρό της Σμύρνης. Η έμπνευση προέκυψε από μια τυχαία συζήτηση που κάναμε πριν από περίπου έναν χρόνο με τον εκδότη μου, τον Γιάννη Κωνστανταρόπουλο, ένα πρωί στο γραφείο του. Ο Γιάννης ξεκίνησε να μου αφηγείται την ιστορία ενός συγγενικού του προσώπου που ζούσε στη Σμύρνη και αποφάσισε να φύγει λίγο πριν από την καταστροφή, παίρνοντας μαζί του χρήματα και τιμαλφή και έχοντας εξασφαλίσει τη βοήθεια ενός φίλου του από την ιταλική πρεσβεία. Τα πράγματα, όμως, δεν πήγαν όπως τα είχε σχεδιάσει κι έτσι η αναχώρησή του από τη Σμύρνη εξελίχθηκε σε μια αγωνιώδη προσπάθεια να σώσει τον εαυτό του και την οικογένειά του, αφήνοντας πίσω όλα τα υπάρχοντά του.

               Όση ώρα μιλούσε ο Γιάννης, στο μυαλό μου είχαν ήδη γεννηθεί οι χαρακτήρες του Αρίστου, ενός νεαρού Μικρασιάτη, που ετοιμαζόταν να φύγει από τη Σμύρνη μαζί με τη οικογένειά του, και του Τζουλιάνο, του Ιταλού φίλου του. Στη διαδρομή μέχρι το σπίτι μου έπλασα την αρχή και το τέλος της ιστορίας και, μόλις κάθισα μπροστά από τον υπολογιστή μου, ξεκίνησα την έρευνα για τις τελευταίες εκείνες ημέρες πριν από την καταστροφή και για τη ζωή των προσφύγων στη μητέρα πατρίδα.

               Η αλήθεια είναι ότι για τη συγκεκριμένη περίοδο γνώριζα αυτά που λίγο πολύ ξέρουμε όλοι. Διαβάζοντας, όμως, προσωπικές μαρτυρίες, άρθρα ή αφιερώματα στις εφημερίδες και ιστορικά βιβλία, ανακάλυψα πράγματα που όχι μόνο δεν ήξερα αλλά με έκαναν να συγκινηθώ απίστευτα, να κλάψω, να θυμώσω, να αηδιάσω… Δεν ήταν μόνο οι φρικαλεότητες των Τσετών, οι σφαγές, οι καταστροφές, το ξεκλήρισμα, η απόγνωση και ο πόνος που με συγκλόνισαν. Αυτό που με ταρακούνησε ιδιαίτερα ήταν η στάση των συμμάχων μας αλλά και των ίδιων των Ελλήνων, τόσο των πολιτικών όσο και των γηγενών που υποδέχτηκαν τους πρόσφυγες. Υπήρχαν, ασφαλώς, εκείνοι που τους αντιμετώπισαν με συμπόνια, κατανόηση και αγάπη, τους αγκάλιασαν και προσπάθησαν με όλες τους τις δυνάμεις να τους βοηθήσουν. Δυστυχώς, όμως, αρκετοί έβλεπαν με καχυποψία την εγκατάστασή τους στην Ελλάδα, θεωρούσαν ότι ήρθαν για να τους πάρουν τις δουλειές και να «μολύνουν» τα χρηστά ήθη. Είναι γνωστό ότι αποκαλούσαν τις Σμυρνιές «παστρικιές» (επειδή, άκουσον άκουσον, έκαναν συχνά μπάνιο!) και τους πρόσφυγες «τουρκόσπορους», «γιαουροβαφτισμένους» ή «ογλούδες» (λες και η κατάληξη των μικρασιατικών επιθέτων ήταν βρισιά).

               Ο στόχος μου, λοιπόν, στο συγκεκριμένο βιβλίο –τουλάχιστον στο καθαρά ιστορικό του κομμάτι– ήταν να καταδείξω ότι η ψυχή του ανθρώπου δεν καθορίζεται από την εθνικότητά του και ότι ο πόλεμος έχει τις ίδιες ολέθριες συνέπειες για όλους, νικητές και ηττημένους. Όπως υπάρχει ο κακός Τούρκος, υπάρχει και ο καλός. Όπως υπάρχει ο καλός Έλληνας, υπάρχει και ο κακός. Οι απλοί, καθημερινοί άνθρωποι δεν έχουν λόγο να μισούν ο ένας τον άλλο. Το μίσος το προκαλούν τα πολιτικά και οικονομικά συμφέροντα, όχι οι λαοί.

               Τo βιβλίο αυτό διαφέρει από όσα έχω γράψει ως τώρα, αφού το ένα του κομμάτι είναι ιστορικό. Κι αφού έτυχε ο χρόνος της συγγραφής και της έκδοσής του να συμπίπτει με τη θλιβερή επέτειο των εκατό χρόνων από τη Μικρασιατική Καταστροφή, ας αποτελέσει τον δικό μου φόρο τιμής σ’ εκείνους που ξεριζώθηκαν από τη γη των προγόνων τους και ακολούθησαν τον δύσκολο δρόμο της προσφυγιάς.

               Το δεύτερο κομμάτι του μυθιστορήματος είναι το καθαρά αστυνομικό, με ήρωες το αγαπημένο μου δίδυμο, τον Μάνο Βαρσάμη και την Έλσα Γληνού. Οι δύο συνεργάτες, προσπαθώντας να διαλευκάνουν τη δολοφονία ενός αιωνόβιου παλιού φίλου του Μάνου, του Χριστόδουλου Ραγιόγλου, ο οποίος ήρθε στην Ελλάδα ως πρόσφυγας σε βρεφική ηλικία, συνειδητοποιούν ότι η λύση βρίσκεται στη Σμύρνη του 1922. Όσο η πλοκή προχωρά, άλλος ένας άνθρωπος δολοφονείται κι ένας ακόμα παλεύει για τη ζωή του βαριά τραυματισμένος. Η Έλσα και ο Μάνος ανακαλύπτουν ότι ο φόνος του Ραγιόγλου συνδέεται στενά με τον θάνατο του γιου του και της νύφης του, αλλά και την άγρια και ανεξιχνίαστη δολοφονία της εγγονής του. Όποιος κι αν κρύβεται πίσω από τα εγκλήματα, σίγουρα ανήκει στο στενό οικογενειακό και φιλικό περιβάλλον του Ραγιόγλου. Και για να τον βρουν, πρέπει πρώτα να ανακαλύψουν τον «θησαυρό της Σμύρνης»…

Καλή ανάγνωση!

Δείτε περισσότερα για το βιβλίο και την συγγραφέα ΕΔΩ

Σμύρνη, 9 Σεπτεμβρίου 1922. Ο νεαρός Αρίστος Κογκαλίδης αποφασίζει να εγκαταλείψει την πατρίδα του και να καταφύγει με την οικογένειά του στην Ελλάδα. Ξέρει ότι η μέρα της καταστροφής πλησιάζει και ο μοναδικός τρόπος να σωθούν είναι να ακολουθήσουν τον δρόμο της προσφυγιάς. Δεν τον φοβίζει το μέλλον, καθώς θα πάρει μαζί του όλα εκείνα που θα του επιτρέψουν να ξεκινήσει μια νέα ζωή: χρήματα, κοσμήματα αλλά και τον πολύτιμο θησαυρό του… Όμως, ο νεαρός Γαβρίλης Ραγιόγλου ανατρέπει την τελευταία στιγμή τα σχέδιά του με τον χειρότερο τρόπο…

Αθήνα, σήμερα. Όταν ο αιωνόβιος Χριστόδουλος Ραγιόγλου δολοφονείται, ο συνταξιούχος πλέον αστυνομικός Μάνος Βαρσάμης, παλιός φίλος του θύματος, και η ψυχολόγος Έλσα Γληνού αναλαμβάνουν την υπόθεση. Όσοι ήταν κοντά του μπαίνουν στο στόχαστρο του Βαρσάμη που πιστεύει πως ένας από αυτούς είναι ο δολοφόνος. Όταν, όμως, η Έλσα συνειδητοποιεί πως όλοι τους σχετίζονται με τη Σμύρνη, οι ισορροπίες ανατρέπονται και τα νέα δεδομένα οδηγούν σε ένα ακόμα έγκλημα και μια απόπειρα δολοφονίας.

Το παρελθόν μπλέκεται με το παρόν και καλά κρυμμένα μυστικά βγαίνουν στο φως. Ποιος θέλησε να σκοτώσει έναν άνθρωπο που ήδη βρισκόταν στο κατώφλι του θανάτου; Ο Μάνος και η Έλσα, στην προσπάθειά τους να ξετυλίξουν το κουβάρι αυτής της τόσο σκοτεινής υπόθεσης, καλούνται να ανατρέξουν στο 1922…

Όλα οδηγούν στη Σμύρνη… ή ξεκινούν αποκεί…

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ

Η Ελευθερία Μεταξά γεννήθηκε στο Αιγάλεω το 1970. Είναι πτυχιούχος της Φιλοσοφικής Σχολής Αθηνών, της Δραματικής Σχολής Διομήδη Φωτιάδη και του τμήματος Δημοσιογραφίας του Εργαστηρίου Ελευθέρων Σπουδών ΑΝΤ1. Εργάστηκε ως ηθοποιός, λαμβάνοντας μέρος σε θεατρικές παραστάσεις και τηλεοπτικές σειρές, ως ασκούμενη δημοσιογράφος στο δελτίο ειδήσεων του ΑΝΤ1 και ως φιλόλογος σε φροντιστήρια Μέσης Εκπαίδευσης.

Σήμερα ασχολείται με τη συγγραφή αστυνομικών μυθιστορημάτων, με τη μετάφραση και την επιμέλεια βιβλίων και με μεταγλωττίσεις ξένων τηλεοπτικών σειρών. Είναι μέλος της ΠΕΛ (Πανελλήνια Ένωση Λογοτεχνών) και μιλάει αγγλικά. Το διήγημά της με τίτλο «Το τελευταίο ταξίδι» απέσπασε έπαινο στον 34ο Πανελλήνιο Διαγωνισμό της ΠΕΛ. Από τις εκδόσεις Ωκεανός κυκλοφορούν τα μυθιστορήματά της Όταν μιλούν τα φεγγάρια, Μην κοιτάξεις πίσω, Σπασμένος καθρέφτης και Ποιος σκότωσε την Ιφιγένεια;, ενώ από τις εκδόσεις Μίνωας τα μυθιστορήματα Τα τρία πρόσωπα της Εκάτης (2019) και Αθώοι ένοχοι (2020).