Η ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΑ ΣΙΑΦΗ ΔΙΑΜΑΝΤΗ ΔΙΑΒΑΖΕΙ ΤΟ "ΟΙ ΜΕΓΑΛΕΣ ΑΓΑΠΕΣ ΞΗΜΕΡΩΝΟΥΝ ΜΟΝΕΣ" ΤΗΣ ΕΛΕΝΗΣ ΚΕΡΑΜΑΡΗ ΑΦΟΥ!!!

Η ιστορία που μας περιγράφει η συγγραφέας δεν σε αφήνει ασυγκίνητο. Μεταφέρει μέσα από την πένα της με άνεση και απλότητα, αισθήματα και εικόνες. Πονάς με τα πάθη της Μελίνας και συμπάσχεις στους φόβους της. Αγωνιάς μαζί της στην μάχη που δίνει να τα αφήσει όλα πίσω της, γνωρίζοντας πολύ καλά την ιστορία που κουβαλά στις πλάτες της. Η γραφή της απλή και η ροή τρέχει αβίαστα.

Χτίζοντας σιγά σιγά την ιστορία καθώς σε μεταφέρει μία στο παρελθόν και μία στο παρόν, ανυπομονείς να γνωρίσεις την συνέχεια. Ποιοι έφταιξαν, τι συνέβη, τι απέγιναν; Ποιο  ήταν εκείνο το παρελθόν που πόνεσε πολλούς και η αλήθεια κρύφτηκε μέχρι και σήμερα σε εκείνο το μπαούλο της σοφίτας.

Ο Σταύρος τελικά θα είναι η λύτρωση της Μελίνας ή θα είναι μία άλλη πληγή που θα αποκτήσει; Άραγε εκείνος μπορεί να αντιμετωπίσει τους εφιάλτες του παρελθόντος και να αλλάξει ζωή; Ένας ακόμη καλά χτισμένος χαρακτήρας στο μυθιστόρημα καθώς η ιστορία που κουβαλά δίνεται με τέτοιο τρόπο που δεν σε αφήνει ασυγκίνητο.

Θα κλείσω με την παράγραφο που υπάρχει στο οπισθόφυλλο : Κανείς δεν μπόρεσε να απαλλαγεί από το παρελθόν του, όσο κι αν το προσπάθησε. Γιατί η ζωή σε φέρνει πάντα αντιμέτωπο με αυτό που φοβάσαι περισσότερο, με την αλήθεια της ψυχής σου. Θα συμφωνήσω με αυτό μιας και ότι ζήσαμε στο παρελθόν μας έκανε αυτό που είμαστε.

Πολλά μπράβο Ελένη, είναι ένα αξιόλογο μυθιστόρημα που μου άφησε πολλά συναισθήματα, εικόνες και την γεύση μιας μεγάλης αγάπης.

 Όταν οι μελανιές στο κορμί της άρχισαν να γίνονται ο μόνιμος σύντροφός της, η Μελίνα αποφάσισε πως έπρεπε να φύγει. Το αρχοντικό δίπλα στη λίμνη ήταν η τελευταία ελπίδα σωτηρίας της, εκεί δεν θα μπορούσε να τη βρει κανείς… ούτε εκείνος. Ήταν το μόνο μέρος που θα μπορούσε να κρύψει τη ντροπή της ψυχής της. Όπως έκανε κάποτε κι εκείνη…

 

Το γράμμα που βρίσκει μέσα στο μπαούλο της σοφίτας, γραμμένο πενήντα χρόνια πριν, μοιάζει να έχει αποδέκτη του την ίδια. Καινούργια πρόσωπα έρχονται στη ζωή της, που όμως κάτι της κρύβουν. Ακόμα και το βλέμμα του Σταύρου, που της δείχνει ότι την έχει ερωτευτεί παράφορα, το σκεπάζει μια ενοχή που δεν μπορεί να εξηγήσει. Οι ανεκπλήρωτες υποσχέσεις του παρελθόντος στοιχειώνουν το παρόν της. Γιατί χωρίς να το γνωρίζει, αποτελεί μέρος μιας παλιάς και ξεχασμένης ιστορίας, που κρύβει μέσα της μίση και πάθη, μα και την ανάγκη για εκδίκηση και δικαίωση.

 

Κανείς δεν μπόρεσε να απαλλαγεί από το παρελθόν του, όσο κι αν το προσπάθησε. Γιατί η ζωή σε φέρνει πάντα αντιμέτωπο με αυτό που φοβάσαι περισσότερο, με την αλήθεια της ψυχής σου.