"Δεν ξέρω ούτε γιατί έπιασα πάλι χαρτί και στυλό, να γράψω, ούτε με τι σκέψεις θα καταλήξω να γεμίσω και αυτές τις κόλες..." γράφει κάποια στιγμή μέσα από το ψυχιατρείο όπου βρέθηκε εξαιτίας του άντρα της, η Δανάη η κεντρική ηρωίδα του νέου μυθιστορήματος "Δικαίωμα μου" της Θάλειας Ψαρρά που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Ψυχογιός.
Και παραφράζοντας την παραπάνω φράση της Δανάης θα πω πως δυσκολεύομαι να αποτυπώσω στο χαρτί μέσα σε λίγες αράδες τις σκέψεις-συναισθήματα μου γι'αυτό το βιβλίο... ΑΦΟΥ!!
Αποφάσισα έτσι να ξεκινήσω χρησιμοποιώντας τα λόγια της Δανάης "Με λένε Δανάη και αυτή είναι η δική μου ιστορία. Πέρασα είκοσι χρόνια με το χνότο της βίας να ανασαίνει στο πρόσωπο μου, πριν καταλάβω πως η αξιοπρέπεια, το χαμόγελο και μια ζωή χωρίς φόβο δεν ήταν άπιαστο όνειρο, αλλά δικαίωμα μου! "
Η Δανάη θα ερωτευτεί τον Λάμπρο ο οποίος θα την θαμπώσει με την γοητεία του, θα την κερδίσει με το επίμονο φλέρτ του και θα τον παντρευτεί πιστεύοντας πως θα φέρει στη ζωή της ότι της έλειπε από παιδί: το χάδι, τη ζεστή αγκαλιά, την αγάπη!!!Σύντομα όμως και με πολύ επώδυνο τρόπο θα διαπιστώσει πως ο άντρας που παντρεύτηκε δεν ήταν αυτός που φανταζόταν ή αν θέλετε που παρουσιαζόταν και θα φέρει μόνο την θλίψη, τη βία, τον πόνο στη ζωή της .
Η συγγραφέας, εμπνεύστηκε το βιβλίο της από μία αληθινή ιστορία ενδοοικογενειακής βίας, και με την ξεχωριστή της πένα, με την κάθε λέξη και την κάθε φράση της μελετημένη και προσεγμένη, δημιουργεί ένα μοναδικό ψυχογράφημα για τον κάθε ήρωα, αναλύοντας εις βάθος τα συναίσθημα και τις πράξεις του. Με άγγιξε βαθιά και κούμπωσε σε δικές μου σκέψεις και συναισθήματα. Η Θάλεια Ψαρρά, μας χάρισε ένα βιβλίο που θίγει θέματα όπως η ενδοοικογενειακή βία, η σεξουαλική κακοποίηση, η διαφορετικότητα(την οποία άραγε ποιος ορίζει;),την κατάθλιψη....
Κι όλα αυτά, τα αγγίζει με ευαισθησία, με την προσοχή που τους αρμόζει και μέσω της ηρωίδας της προτρέπει όλες τις γυναίκες, όλους τους ανθρώπους, να διεκδικούν το Δικαίωμα τους στην ευτυχία, την αγάπη, το όνειρο, την ίδια την ζωή!!
"Με λένε Δανάη και αυτή είναι η δική μου ιστορία. Πέρασα είκοσι χρόνια με το χνότο της βίας να ανασαίνει στο πρόσωπο μου, πριν καταλάβω πως η αξιοπρέπεια, το χαμόγελο και μια ζωή χωρίς φόβο δεν ήταν άπιαστο όνειρο, αλλά δικαίωμα μου! Μπορεί να σε λένε Μαρία, Ελένη, Χριστίνα...Δεν έχει καμιά σημασία. Αν η ιστορία σου μοιάζει με τη δική μου, άλλαξε την ! Αν η σιωπή σου δένει τα βράδια κόμπο το λαιμό και τινάζει το κορμί σου από τους πόνους, σπάσ' τη! Δεν είσαι η μόνη και δε θα είσαι ποτέ μόνη! Ναι γεννήθηκες γυναίκα! Και αυτό δεν είναι το ελάττωμα ούτε και η καταδίκη σου! Είναι η δύναμη σου! " (σελ.396).
Λίγα λόγια για το βιβλίο
Χαμένη. Αυτό νιώθω. Ούτε στον εαυτό μου δεν έχω θάρρος να μιλήσω. Από τη μέρα που μπήκα εδώ μέσα, προσπαθώ να καταλάβω τι είναι αυτή η μυρωδιά που έχει ποτίσει τον χώρο και δε μοιάζει με καμιά άλλη. Είναι σίγουρα καμένη ελπίδα!
Η Δανάη ανάσαινε για είκοσι χρόνια το χνότο της βίας στο πρόσωπό της. Κατηγορήθηκε για έναν φόνο που δεν έκανε, αντιμετώπισε τον εφιάλτη του εγκλεισμού και κλήθηκε να ισορροπήσει στο τεντωμένο σκοινί που χωρίζει τη λογική από την παράνοια.
Ό,τι λυγμός γεννηθεί σήμερα θα μείνει ανάμεσα στο μαξιλάρι μου κι εμένα. Δε θα του κάνω εξομολογήσεις αυτή τη φορά· θα του ορκιστώ μονάχα. Εκείνο ξέρει πως οι όρκοι που γεννιούνται την ώρα των λυγμών είναι οι πιο αληθινοί· και σήμερα θα ορκιστώ να ζήσω! Είναι δικαίωμά μου!
Πόσος χρόνος μπορεί να χαθεί προτού η αλήθεια γίνει κραυγή; Πώς το ψέμα, με το προσωπείο του έρωτα, καταρρίπτει τις προσδοκίες; Τι δίνει σε έναν άνθρωπο το θάρρος να δραπετεύσει από τη σιωπή;
Ένα βιβλίο εμπνευσμένο από αληθινά γεγονότα ενδοοικογενειακής βίας, που έχει στόχο να χαράξει στην ψυχή του αναγνώστη ένα μονοπάτι που οδηγεί από το σκοτάδι και τον φόβο στο φως και στη λύτρωση.
Η Δανάη ανάσαινε για είκοσι χρόνια το χνότο της βίας στο πρόσωπό της. Κατηγορήθηκε για έναν φόνο που δεν έκανε, αντιμετώπισε τον εφιάλτη του εγκλεισμού και κλήθηκε να ισορροπήσει στο τεντωμένο σκοινί που χωρίζει τη λογική από την παράνοια.
Ό,τι λυγμός γεννηθεί σήμερα θα μείνει ανάμεσα στο μαξιλάρι μου κι εμένα. Δε θα του κάνω εξομολογήσεις αυτή τη φορά· θα του ορκιστώ μονάχα. Εκείνο ξέρει πως οι όρκοι που γεννιούνται την ώρα των λυγμών είναι οι πιο αληθινοί· και σήμερα θα ορκιστώ να ζήσω! Είναι δικαίωμά μου!
Πόσος χρόνος μπορεί να χαθεί προτού η αλήθεια γίνει κραυγή; Πώς το ψέμα, με το προσωπείο του έρωτα, καταρρίπτει τις προσδοκίες; Τι δίνει σε έναν άνθρωπο το θάρρος να δραπετεύσει από τη σιωπή;
Ένα βιβλίο εμπνευσμένο από αληθινά γεγονότα ενδοοικογενειακής βίας, που έχει στόχο να χαράξει στην ψυχή του αναγνώστη ένα μονοπάτι που οδηγεί από το σκοτάδι και τον φόβο στο φως και στη λύτρωση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου