ΓΕΩΡΓΙΑ ΚΑΛΑΜΑΡΑ ΓΙΑ ΤΟ "ΗΜΙΣΥΣ" ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΥΔΡΟΠΛΑΝΟ

 ΓΕΩΡΓΙΑ ΚΑΛΑΜΑΡΑ

για το "ΗΜΙΣΥΣ"

από τις εκδόσεις ΥΔΡΟΠΛΑΝΟ.

Πριν αρχίσω να γράφω, επεξεργάζομαι την ιδέα. Αναζητώ πάντα το πρωτότυπο, το φρέσκο. Κάπως έτσι έπραξα και στην περίπτωση του «Ήμισυ». Εστίασα στην επαναλαμβανόμενη νεκρανάστασή του και του έδωσα να κουβαλάει ένα βαρύ φορτίο: να στερείται την αίσθηση εκείνη που θεωρώ πως είναι η βασικότερη όλων, την αφή. Δεν είναι όμως ότι δεν διαθέτει καθόλου αυτή την αίσθηση, είναι ότι απαγορεύει ο ίδιος στον εαυτό του να αγγίζει. Η φύση του είναι τέτοια που επιφέρει συνέπειες στους θνητούς μόλις τους ακουμπήσει. Κι επειδή τους αγαπά, τους προστατεύει. Για λίγο νομίζει πως έχει βρει τις ισορροπίες του και νιώθει ευτυχισμένος. Όμως τα πάντα ανατρέπονται όταν εμφανίζεται ο απρόβλεπτος παράγοντας: ο έρωτας.

Όταν έγραψα τον «Ήμισυ», πριν δυόμισι χρόνια περίπου, ούτε που φανταζόμουν πως θα έφτανε η στιγμή που θα ήμασταν όλοι στη θέση του κατά κάποιο τρόπο. Ότι θα στερούμαστε την αφή γιατί ενδεχομένως να θέταμε σε κίνδυνο τους άλλους ή και τον εαυτό μας. Πλέον συνειδητοποιώ πόσο επίκαιρο είναι το βιβλίο μου και πραγματικά έχω ανάμεικτα συναισθήματα. Το μόνο σίγουρο είναι πως καταλαβαίνω απόλυτα τον ήρωα. Και αντιλαμβάνομαι όλο και πιο πολύ πόσο σημαντική είναι μια αγκαλιά, ένα φιλικό χτύπημα στον ώμο, μια κοινωνική συναναστροφή.

Ο «Ήμισυς» είναι ένα βιβλίο φαντασίας που έχει πολλά κοινωνικά στοιχεία αλλά και στοιχεία τρόμου. Τα παντρεύει όλα με έναν ιδιαίτερο τρόπο που όμως έχει απήχηση στη σύγχρονη κοινωνία. Ομολογώ πως δεν το έκανα σκόπιμα. Προέκυψε στην πορεία και το αποτέλεσμα με ενθουσίασε.

Προκειμένου να μεταφέρω όλο το κλίμα του βιβλίου στη Μαδρίτη, όπου και εκτυλίσσεται η ιστορία, πρόσθεσα και ποιήματα Ισπανών δημιουργών. Νομίζω πως ενδυναμώνουν το κείμενο και το αναδεικνύουν ακόμη περισσότερο. Γενικά επικρατεί η ισπανική κουλτούρα, μιας και είμαι λάτρης της. Επίσης, αντί για πρόλογο και επίλογο υπάρχουν αντίστοιχα δύο ποιήματα, τα οποία έγραψε η αγαπημένη Καλλιόπη Βελόνια, ποιήτρια και συγγραφέας.

Αξίζει να σημειωθεί πως αντί για κεφάλαια χρησιμοποίησα συναισθήματα. Ήταν μια ιδέα που πιστεύω ότι βρήκε άριστη εφαρμογή σε αυτό το βιβλίο, καθώς τα συναισθήματα έχουν κυρίαρχο ρόλο.

Κλείνοντας παραθέτω ένα μικρό απόσπασμα από το βιβλίο που αντιπροσωπεύει την κατάσταση που βιώνουμε τον τελευταίο χρόνο:

«Δεν ήμουν πια ευχαριστημένος με την προγραμματισμένη ζωή μου, την τόσο στενή κι ελεγχόμενη. Δεν άντεχα πλέον τα όρια που απαγορευόταν να ξεπεράσω με τις πράξεις και να αρκούμαι στα ψίχουλα που μου πρόσφεραν οι σκέψεις. Ποιος άνθρωπος αντέχει να ζει μονάχα από τις 8.30 έως τις 18.20 –στην καλύτερη κιόλας!– έχοντας αναγκαστεί να ταμπουρωθεί στο σπίτι του από τις 17.30 το πολύ; Τι να πρωτοκάνει σ’ αυτές τις λίγες ώρες; Να εργαστεί, να φάει, να ασχοληθεί με κάποιο χόμπι, να βολτάρει, τι; Δεν ονομάζεται ζωή αυτό, φυλακή είναι».

Δείτε περισσότερα για το βιβλίο και την συγγραφέα ΕΔΩ

«Τρία. Ο πόνος διαπερνάει τη σπονδυλική μου στήλη. Δύο. Αισθάνομαι λες και θα ξεκολλήσουν όλα μου τα σωθικά, θα πολτοποιηθούν και θα βρουν διέξοδο από το στόμα και τα ρουθούνια μου. Ένα. Η καρδιά μου εκρήγνυται στον ύστατο παλμό, το κορμί μου σπαρταράει και βουλιάζει κενό στο στρώμα. Είμαι πλέον μια μαύρη άυλη μάζα που τρυπάει την επιδερμίδα της σάρκας μου και ξαμολιέται στον περιβάλλοντα χώρο από το μέρος της καρδιάς. Αυτή είναι η γνώριμη διαδικασία του θανάτου μου». Ο Σεραφίν Λόμπο, ιδιωτικός ερευνητής στη Μαδρίτη, έχει ένα θανάσιμο μυστικό: βιώνει καθημερινά τη νεκρανάσταση. Κι αυτό γιατί είναι ήμισυς: μισός θνητός και μισός δαίμονας. Έχοντας χτίσει το προφίλ του μικροβιοφοβικού, καταφέρνει να επιβιώσει στη γη και νιώθει ευτυχισμένος. Ώσπου γνωρίζει την Μπελέν. Τότε ο κόσμος του καταρρέει. Η ευτυχία μετατρέπεται στην απόλυτη δυστυχία και η κατάρα που τον ακολουθεί εκ γενετής θεριεύει. Πόσο εφικτή είναι η διαβίωση σε έναν κόσμο όπου η αφή έχει πρωτεύοντα ρόλο; Ευχή ή κατάρα ο έρωτας; Αξίζει τελικά κάποιος να ζει σαν ήμισυς;

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ

Η Γεωργία Καλαμαρά γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Ηλεία. Είναι έγγαμη και μητέρα τριών παιδιών. Κατοικεί στην Αθήνα από το 2000. Έχει σπουδάσει Ηλεκτρονικός Μηχανικός και είναι κάτοχος μεταπτυχιακού διπλώματος στις Ψηφιακές Επικοινωνίες και τα Δίκτυα. Εργάζεται σε ειδησεογραφικό πρακτορείο ως editor-proofreader, ωστόσο ασχολείται και με τη διόρθωση κι επιμέλεια κειμένων. Έχει αποσπάσει βραβεία έπειτα από συμμετοχή σε λογοτεχνικούς διαγωνισμούς και πολλά διηγήματά της κυκλοφορούν σε ανθολογίες (13 συνολικά) από ποικίλες εκδόσεις, ενώ κάποια άλλα έχουν δημοσιευτεί σε εφημερίδες (δημοκρατία, Η ΓΝΩΜΗ) καθώς και σε περιοδικά (ΚΕΦΑΛΟΣ, ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΟ ΔΕΛΤΙΟ). Έχει παρακολουθήσει σεμινάρια δημιουργικής γραφής για μυθιστόρημα και διήγημα, σεμινάρια για τη λογοτεχνία του φανταστικού, καθώς επίσης και σεμινάριο διόρθωσης κι επιμέλειας κειμένων. Από τις εκδόσεις Λυκόφως κυκλοφορεί η ανθολογία «Βρόχος» όπου φιλοξενείται η συγγραφική της συνεργασία με τον συγγραφέα Γιώργο Δάμτσιο. Από τις εκδόσεις Γράφημα κυκλοφορεί το μυθιστόρημά της επικής φαντασίας «Φεγγαροφύλακες» το οποίο ενέπνευσε τους Silent Vortex και συνέθεσαν μέταλ κομμάτι με τίτλο «Moonkeepers».