για το "ΝΥΦΙΚΟ ΑΠΟ ΠΟΡΦΥΡΑ"
από τις εκδόσεις ΨΥΧΟΓΙΟΣ.
Είναι οι τόποι ή οι
άνθρωποι που χαράσσουν την ιστορία; Αυτό το ερώτημα πολλές φορές το βρήκα
μπροστά μου όταν έγραφα το «Νυφικό από πορφύρα». Απάντηση ωστόσο, δεν έχω να
δώσω.
Μελένικο, 1908-1913. Εδώ
διαδραματίζεται όλη η υπόθεση του βιβλίου. Σε μια πόλη ελληνική στην καρδιά της
Οθωμανικής αυτοκρατορίας, περιτριγυρισμένη από Βούλγαρους κομιτατζήδες. Σε μια
πόλη αποκομμένη από τον γύρω κόσμο, λόγω της ιδιαίτερης γεωγραφικής της θέσης.
Σε μια πόλη που υπήρξε τόπος εξορίας βυζαντινών αρχόντων κι ευγενών που οι
απόγονοι τους κράτησαν ατόφια την κληρονομιά των προγόνων τους.
Κάθε γωνιά του ελληνισμού
έχει μια ιδιαίτερη ιστορία, πιστεύω όμως πως η ιστορία του Μελένικου ξεπερνά τα
συνηθισμένα όρια… όταν από μια σύμπτωση, βρέθηκα στο Μελένικο, ήξερα πως δεν
μπορούσα να πω «όχι» στην εσωτερική φωνή που με καλούσε… το αίμα και το κρασί
που λέρωσαν τους δρόμους του, είχε βάψει και τα δικά μου όνειρα κόκκινα… έτσι
ξεπήδησαν οι ήρωες… πρώτα η Θεοφανώ, κόρη του άρχοντα Κομνηνού Λάσκαρι κι ο
Λάζαρος, ο δόκιμος μοναχός κι αμέσως μετά προστέθηκαν ο Πέτκο, ο σχισματικός, ο
Νεόφυτος Βούδημος, ο πλούσιος έμπορος από τη Βιέννη κι άλλοι πολλοί, μια γενιά
αδάμαστη που γεννήθηκε και μεγάλωσε σε τόπους άγριους κι ακόμα πιο άγριες
εποχές.
Με «παίδεψε» αυτό το
βιβλίο αλλά το αγάπησα πολύ… εάν το διαβάσετε, νομίζω πως θα καταλάβετε το
γιατί.
Δείτε περισσότερα για το βιβλίο και την συγγραφέα ΕΔΩ |
από το κόκκινο του κρασιού, του αίματος και της αμαρτίας. Κόκκινο της πορφύρας.
Ένα βιβλίο για έναν τόπο ανυπότακτο και μια αδάμαστη γενιά σε σκοτεινούς καιρούς. Με φόντο ιστορικά γεγονότα που έρχονται να μας θυμίσουν πως οι άνθρωποι γίνονται ήρωες παρά τη θέλησή τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου