ΜΑΡΙΑ ΠΑΠΑΔΑΚΗ ΓΙΑ ΤΟ "ΑΝΕΦΑΛΑ ΚΙ ΑΓΡΙΜΙΑ" ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΥΔΡΟΠΛΑΝΟ

 ΜΑΡΙΑ ΠΑΠΑΔΑΚΗ

για το "ΑΝΕΦΑΛΑ ΚΙ ΑΓΡΙΜΙΑ"

από τις εκδόσεις ΥΔΡΟΠΛΑΝΟ.

 

 Υπήρχε πράγματι ένα παιδί που ζούσε στο Λευκοχώρι, ένα όμορφο χωριό της Κρήτης. Μεγάλωσε, φοίτησε στη Σχολή Ικάρων και έγινε πιλότος της Πολεμικής Αεροπορίας. Είναι ο άνθρωπός μου!

     Μέσα μου, μ’ έτρωγε χρόνια ένα σαράκι. Δούλευε στην ψυχή μου η αγάπη, ο θαυμασμός, η τρυφεράδα που ένιωθα για το άλλο μου ολόκληρο (έτσι θέλω να λέω εγώ τον άνθρωπό μου). Μια μέρα λοιπόν αποφάσισα πως είναι καιρός πια να γράψω ένα βιβλίο βασισμένο στη δική του ιστορία. Του το’ πα! Ξαφνιάστηκε! Στην αρχή ήταν επιφυλακτικός. Κάποτε... το κάστρο έπεσε. Μου παραδόθηκε. Μου τα διηγήθηκε όλα, κι εγώ τα’ γραψα σ’ ένα λιλιπούτειο mp3. Εκείνη η χρονική περίοδος ήταν απ’ τις ωραιότερες της ζωής μου. Έζησα στιγμές δικές του μέσα από τις διηγήσεις του! Είδα το μικρό παιδί με τα φτερά στην πλάτη μέσα από τα μάτια του! Πόνεσα με τον πόνο του! Έκλαψα με τα δάκρυά σου! Υψώθηκα στον ουρανό με τις χαρές του! Ζήλεψα τους έρωτές του... Το να βασιστώ στην ιστορία του για να γράψω ένα βιβλίο, το θεώρησα φόρο τιμής για όσες στιγμές ευτυχίας ή και πίκρας μου έχει προσφέρει (όλα τα’ χει η ζωή). Για τα όμορφα, μα και για τα δύσκολα χρόνια που ζήσαμε ομάδι. Για την Πολεμική Αεροπορία που ήταν και δικό μου σπίτι. Για τους φίλους του που έγιναν και δικοί μου φίλοι κι ακόμα είναι. Για τις αγωνίες του που έγιναν και δικές μου αγωνίες. Για τις πτήσεις που μου τον έκλεβαν και ώρες ώρες τις μισούσα σαν τα κρήματά μου... Δεν είχα δίκιο. Στερούσαν απ’ τη δική μου ζωή ένα κομμάτι, μα προστάτευαν άπειρες ζωές, κι ας μην το πολυκαταλάβαινα τότε, ίσως λόγω του νεαρού της ηλικίας.

     Στο όνομα της μυθοπλασίας βέβαια, που πιστέψτε με δεν λείπει από κανένα βιβλίο και είναι ερωτευμένη κάργα με την αλήθεια, έμπλεξα στο «Ανέφαλα κι αγρίμια» καταστάσεις δύσβατες που στην αρχή τον ξένισαν. Μετά από τη δεύτερη ανάγνωση όμως τις βρήκε άκρως ενδιαφέρουσες. Με... συγχώρεσε, με λίγα λόγια... Έσκυψε πάνω στα γραπτά μου με περίσσειο νοιάξιμο, όπως κάνει πάντα άλλωστε και μου σπάει τα νεύρα με τις παρατηρήσεις του, που είναι αυστηρότερες των αυστηρών. Τον ευχαριστώ μέσα από μια καρδιά που είναι ολάκερη δική του!

     Όμως, δεν υπάρχει μονάχα ο Οδυσσέας Αρχοντάκης στο «Ανέφαλα κι αγρίμια». Υπάρχει και η Κιράζ, μια σχεδόν βιονική γιαγιά, που αν δεν γινόταν εκατό χρονών  δεν θα εγκατέλειπε τον Απάνω κόσμο. Σοφή, κατασταλαγμένη, κρυφομάγισσα, με ενόραση που ξεμπρόστιαζε το μέλλον! Υπάρχει η Φανή, η αιώνια και αθεράπευτα ερωτευμένη, η στωική, η μάνα με όλη τη σημασία της λέξης. Υπάρχει η Ρόζα, το προκλητικό και αδίσταχτο θηλυκό που δεν βάζει τίποτα πάνω απ’ τα πάθη της! Υπάρχει ο Νικηφόρος, ο λεβέντης Κρητικός με τις παραξενιές μα και τη ντομπροσύνη και το φιλότιμο που κερδίζει και την πιο δύσκολη ψυχή! Υπάρχει η Σταθία, μια γυναίκα αφοσιωμένη στην οικογένεια, με σθένος και πυγμή που ξεπερνά εμπόδια με τη θέληση και την απέραντη δύναμη που κρύβει μέσα της! Υπάρχει ο Καρτάλ, ο μυστηριώδης και γοητευτικός έμπορος, που πέφτει σαν διάττοντας αστέρας στη ζωή της Αιλίν και την κάνει άνω κάτω. Υπάρχει η νεραϊδογέννητη Ντεφνέ, η μελαχροινή σειρήνα, που γυρέυει τρόπους να ξεφύγει από τη χρυσή φυλακή που την έχει κλείσει ο άτεγχτος στρατηγός Ομέρ Ασλάν! Υπάρχουν και τόσοι άλλοι... Πώς συνδέονται όλοι αυτοί; Με τις εποχές που τρέχουν σαν ατίθασα ανέφαλα στον ουρανό. Με τα γεγονότα που αναστατώνουν ζωές με το έτσι θέλω. Με τις πολιτικές εναλλαγές που σημαδεύουν τα χρόνια. Με τη μοίρα που σηκώνει το μαγικό ραβδί της και αλλάζει το σκηνικό κατά πως το φαντάζεται εκείνη, δίχως να ρωτά τους ανθρώπους.

     «Ανέφαλα κι αγρίμια μοιάζουνε. Δε νταγιανούνε χαλινάρι!» έλεγε η γιαγιά Κιράζ

Ανέφαλα... που σημαίνει σύννεφα! Αγρίμια... που σημαίνει ελεύθερες ψυχές! Και σίγουρα αυτά τα δυο μοιάζουνε τόσο πολύ...

     «ΑΝΕΦΑΛΑ ΚΙ ΑΓΡΙΜΙΑ» το καινούργιο μου βιβλίο που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Υδροπλάνο, γεμάτο Κρήτη, χρώματα κι αρώματα! Μια αληθινή ιστορία που δεν θα αφήσει καμιά καρδιά ασυγκίνητη.

 

ΕΝΑ ΜΙΚΡΟ ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ

Κράτησε το πηδάλιο γερά και χάραξε πορεία για τον τόπο της αποστολής του. Τα ανέφαλα ταξίδευαν μαζί του. Όλα άλλαξαν, όταν βρέθηκε να πετά ακριβώς πίσω από τον εισβολέα! Το χαρακτηριστικό εθνόσημο του αεροσκάφους του, με την τουρκική σημαία χαραγμένη πάνω του ανεξίτηλα, λειτούργησε σαν κόκκινο πανί για τον Έλληνα Αξιωματικό. Ανέβηκε το αίμα στο κεφάλι του! Ένα ανελέητο κυνηγητό ξεκίνησε. Κάθε φορά που ο Τούρκος πιλότος προσπαθούσε να του ξεφύγει, τον έκλεινε με επικίνδυνους ελιγμούς και τον υποχρέωνε να πάρει την πορεία που αυτός  επιθυμούσε. Ήταν ζήτημα τιμής να τον αναγκάσει να εγκαταλείψει τον ελληνικό εναέριο χώρο. Σε μια στιγμή βρέθηκαν να αιωρούνται πλάι πλάι. Δεν είχαν κατεβάσει τα προστατευτικά γυαλιά ούτε ο ένας ούτε ο άλλος, αφού η συννεφιά δεν ήταν πυκνή εκείνη τη μέρα και ο Οδυσσέας μπόρεσε να τον δει καθαρά. Σάστισε. Ο Τούρκος πιλότος φόραγε την ίδια πράσινη φόρμα πτήσεων, την ίδια βαριά κάσκα και ήταν ζαλωμένος με τον ίδιο εξοπλισμό με κείνον. Ήταν σα να έβλεπε τον εαυτό του μέσα στο αεροσκάφος του εισβολέα! Γύρισε και τον κοίταξε κι αυτός. Ο φόβος στα μάτια του, τον συγκλόνισε. Πέταξε σπίθες κι έγραψε στην ψυχή του. Και ήταν το μόνο που θα θυμόταν για πάντα. Ένα νεανικό, σχεδόν παιδιάστικο βλέμμα να τον κοιτάζει με τρόμο και ίσως να τον παρακαλεί να μην τον ζορίσει άλλο. Ήταν σα να του έλεγε: «διαταγές εκτελώ, παλληκάρι όπως κι εσύ. Έχω κι εγώ μια μάνα που περιμένει να γυρίσω κοντά της όπως κι εσύ. Έχω κι εγώ μια αγαπημένη που λαχταρά να κρατηθώ ζωντανός. Μοιάζουμε πολύ, δεν το βλέπεις; Είμαστε και οι δυό θύματα της ίδιας πλεχτάνης.»

     Στη συνέχεια επικράτησε το στοιχείο της προστασίας της Πατρίδας και η καρδιά του Οδυσσέα σκλήρυνε πάλι.

     «Αέρααα!» ούρλιαξε. Στα μάτια του άναβαν χίλια καμίνια! Έσφιξε το πηδάλιο μέσα στην ιδρωμένη από την ένταση παλάμη του και άρχισε να κυνηγά μανιωδώς τον εισβολέα. Με ακριβείς και εύστοχους ελιγμούς, τον ανάγκασε να παραιτηθεί από την αντίσταση που προέβαλε αρχικά και να το σκάσει. Κυνηγημένος πέρασε στον εναέριο χώρο της Τουρκίας κι η καταδίωξη έληξε. Εκπαιδευόμαστε να είμαστε άνθρωποι εν καιρώ ειρήνης. Εκπαιδευόμαστε να χάνουμε τον ανθρωπισμό μας εν καιρώ πολέμου. Πώς να βαστάξει η καρδιά τόσο αντικρουόμενα συναισθήματα; Ίσως γι’ αυτό πάει ο κόσμος κατά διαόλου...

 

Ένα μεγάλο ευχαριστώ για τη φιλοξενία στο bolg σας!

Δείτε περισσότερα για το βιβλίο και την συγγραφέα ΕΔΩ

«Ανέφαλα κι αγρίμια μοιάζουνε! Δε νταγιαντούνε χαλινάρι», έλεγε η γιαγιά Κιράζ και δεν είχε άδικο, αφού ο μικρός Οδυσσέας Αρχοντάκης, από το Λευκοχώρι, ένα πεδινό χωριό της Κρήτης, ένα σκέτο αγρίμι είναι στ’ αλήθεια! Αετόπουλο με δυο φτερά στην πλάτη, που τα ξεδιπλώνει μεγαλώνοντας και πετά στα σύννεφα. Μ’ ένα ηχηρό «μπορώ» κάνει το όνειρό του πραγματικότητα. Φοιτά στη Σχολή Ικάρων και γίνεται πιλότος της Πολεμικής Αεροπορίας. Παντρεύεται τη Φανή, μα περνώντας τα χρόνια συνειδητοποιεί πως ο έρωτάς του για εκείνη δεν ήταν παρά μια αυταπάτη. Η μετάθεσή του από τα Χανιά στην Κύπρο αλλάζει ριζικά τη ζωή του, ενώ ένα έγκλημα στα Λιχαδονήσια Ευβοίας τα ανατρέπει όλα. Ο έμπορος Καρτάλ Ντεμίρ, η νεραϊδογέννητη Ντεφνέ, ο στρατηγός Ομέρ Ασλάν, χαράζουν μοιραίες πορείες. Η αγωνία της μάνας αφοπλίζει ψυχές. Η λεβεντιά και η ανδρειοσύνη του πατέρα γεννά ιδανικά κι αξίες. Η θέληση και το πείσμα του παιδιού να κυνηγήσει τα όνειρά του και να φτάσει ψηλά, παρόλα τα εμπόδια, σηματοδοτούν τη δύναμη του ανθρώπου. Ο δυνατός και αιώνιος έρωτας, που παλεύει να επιζήσει, ανάβει φωτιές στα σωθικά κι ανασκαλεύει άγνωστα συναισθήματα. Το ταξίδι από την Κρήτη στην Κύπρο, στην Κωνσταντινούπολη, στην Αμερική, στον Καναδά, ελευθερώνει ανάσες στα στήθη. Μια ιστορία με τα χρώματα άλλων εποχών, βασισμένη σε αληθινά γεγονότα, γεμάτη κρητικά αρώματα, έρωτα, μυστήριο, μάγια και άγια! Ένα οδοιπορικό που δεν θ’ αφήσει ούτε μια καρδιά ασυγκίνητη.

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ

Η Μαρία Παπαδάκη γεννήθηκε και μεγάλωσε στο Ηράκλειο Κρήτης. Σπούδασε λογιστικά και αγγλικά. Δίδαξε αγγλικά για λίγο, αλλά την κέρδισε η συγγραφή και η στιχουργία. Βιβλιογραφία:«Αγάπες δροσουλίτες», ποιητική συλλογή, εκδόσεις Γκοβόστης, 1996 «Τι γυρεύω εγώ εδώ», μυθιστόρημα, εκδόσεις Φίλντισι 2014 «Κλειστό λόγω αγάπης», μυθιστόρημα, εκδόσεις «Ωκεανίδα» 2016, best seller στα βιβλιοπωλεία των Public. «Κρουσταλλένια μου», μυθιστόρημα, εκδόσεις «Ωκεανίδα» 2017 «Ευλογημένο ψέμα» μυθιστόρημα, εκδόσεις «Ωκεανός» 2018 Συνεργάστηκε με το διαδικτυακό περιοδικό «Μουσικόραμα» με συνεντεύξεις και άρθρα της. Συνεργάζεται με το διαδικτυακό περιοδικό «Books and style» με άρθρα της. Στη στιχουργική της πορεία συνεργάστηκε και συνεργάζεται με πολλούς αξιόλογους και καταξιωμένους συνθέτες και ερμηνευτές. Εκτός Ελλάδας συνεργάστηκε με τον Ελληνοαμερικανό συνθέτη Daniel Alcheh, γράφοντας τους στίχους σε τέσσερα τραγούδια που ερμήνευσαν ο Βασίλης Λέκκας, ο Παντελής Θαλασσινός και η Σοφία Παπάζογλου, στο soundtrack της ταινίας του Χόλιγουντ «Τhe trouble with Bliss» που διακρίθηκε στα Media Awards του Χόλυγουντ. Ζει στην Αθήνα, είναι παντρεμένη και έχει έναν γιο.