ΜΑΡΘΑ ΠΑΤΛΑΚΟΥΤΖΑ ΓΙΑ ΤΟ ΟΙ ΜΑΝΕΣ ΤΟΥ ΠΟΝΤΟΥ ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΕΞΗ

 ΜΑΡΘΑ ΠΑΤΛΑΚΟΥΤΖΑ 

για το "ΟΙ ΜΑΝΕΣ ΤΟΥ ΠΟΝΤΟΥ"

από τις εκδόσεις ΕΞΗ.

            «Ακόμα και κατακαλόκαιρο στη Γάγγρα μπορούσε να ρίχνει χιόνι σαν καρύδι. Έτσι, έλεγε η γιαγιά Δώρα», ήταν η φράση που τράβηξε την προσοχή μου.

            Η γιαγιά Δώρα. Ένας άνθρωπος που κουβαλούσε μια ανεπανάληπτη ιστορία. Μια ιστορία που όσο ξετύλιγα το κουβάρι της ένιωσα να χάνω τη γη κάτω από τα πόδια μου.

            Ευγενία, Σοφία, Δωροθέα. Τρεις γενιές γυναικών που πάλεψαν με τον χρόνο και τον θάνατο. Άφησαν τα χνάρια τους και κληροδότησαν σε μένα το δύσκολο έργο να μιλήσω για τις ζωές τους, για τα βάσανά τους, για τους καημούς, τη χαρά και τον πόνο τους.

            Τραπεζούντα, Καύκασος, μητέρα Ελλάδα.

            Ο Πόντος συνεχίζει να ζει μέσα τους. Αιμορραγεί σαν πληγή που δεν μπορεί να κλείσει ποτές.

            Με τη δύναμη της ψυχής τους συμμαχούν με τη ζωή. Και τελικά, παρά τις δοκιμασίες, νικούν.

            «Οι μάνες του Πόντου», είναι το πιο απτό μάθημα ζωής κι επιβίωσης.

 

            Τα όνειρα είναι ο οδηγός. Η ζωή είναι χαρτί. Τα γράμματα της ζωής γράφονται ατίθασα. Άλλοτε το ακολουθούν, άλλοτε το χλευάζουν… Αν ταιριάξουν, καλώς. Αν όχι, αρχίζουν τις μουντζούρες. Τότε, τα σβήνεις όλα και ξεκινάς από την αρχή!

Δείτε περισσότερα για το βιβλίο και την συγγραφέα ΕΔΩ

Τι είναι αρκετό για να χάσει μια μάνα την ψυχή της; Τα όσα πέρασαν οι μάνες του Πόντου δεν είχαν όριο. Πόνεσαν για την πατρίδα που έχασαν. Έκλαψαν για το άδικο. Λύγισαν για τα παιδιά που έθαψαν.

Τραπεζούντα, 1918. Οι Νεότουρκοι πλέον ήταν ασυγκράτητοι. Το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι να εξοντώσουν το χριστιανικό στοιχείο. Βιάζουν, λεηλατούν, ατιμάζουν. Σκελετωμένοι άνθρωποι που μοιάζουν με σκιές, βαδίζουν αγόγγυστα προς τα τάγματα εργασίας.
Οι μάνες του Πόντου για να γλιτώσουν από τις θηριωδίες και τις σφαγές των Τούρκων, θα κρυφτούν άλλες στα βουνά της Σάντας και άλλες θα αναζητήσουν καταφύγιο στον Καύκασο. Με μοναδικό τους εφόδιο τη δύναμη για ζωή, θα αναμετρηθούν με τον πόνο της απώλειας και του ματωμένου ξεριζωμού από τη γενέθλια γη. Δεν θα ανασάνουν πια τη μυρωδιά της μάνας πατρίδας. Έχουν χάσει τον Πόντο τους. Για πάντα.
Και μόλις η ζωή τούς χαμογελάσει ξανά, έστω και αχνά, η ιστορία επαναλαμβάνεται, σαν να προσπαθούσε ο Θεός να τις κάνει ακόμα πιο δυνατές μέσα από τις πικρές λύπες. Κατατρεγμένες από τις Σοβιετικές αρχές, πρέπει για δεύτερη φορά να παλέψουν με τα θεριά της φύσης. Ο δρόμος θα τους οδηγήσει στην αγκαλιά της Ελλάδας, της πατρίδας που θα τους δεχτεί με καχυποψία.
Οι μάνες του Πόντου, κουβαλώντας τη δύναμη με την οποία τις είχε μπολιάσει η ρίζα τους, θα δώσουν τον αγώνα τους, και σε πείσμα κάθε δυσκολίας, θα καταφέρουν να σηκωθούν, όσες φορές και αν χρειαστεί να λυγίσουν.

Ευγενία, Σοφία, Δωροθέα. Τρεις γυναίκες που έζησαν τον ξεριζωμό, βιώνοντας τον μέγιστο πόνο για αυτά που άφησαν πίσω. Τρεις γυναίκες που κρίθηκαν όχι μόνο από τη στάση τους απέναντι στη ζωή, αλλά απέναντι στο θάνατο. Μια αληθινή ιστορία ζωής μέσα από τις μαρτυρίες τους.

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ

Η Μάρθα Πατλάκουτζα γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Θεσσαλονίκη από γονείς που κατάγονται από την Ανατολική Θράκη. Ο παιδικός της χρόνος είχε να κάνει με αποδράσεις σε αλάνες και βιβλιοθήκες. Αγαπάει πολύ τα παιδιά γι’ αυτό και πήρε την απόφαση να σπουδάσει Παιδαγωγικά στο Τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευσης του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, απ’ όπου αποφοίτησε το 1990.

Από το 1996 διδάσκει σε δημοτικά σχολεία της χώρας και τα τελευταία χρόνια σε δημοτικά της Θεσσαλονίκης. Δεν ξέρει για πόσα χρόνια θα μπορεί να γράφει, ούτε αν θα το κάνει πετυχημένα. Προς το παρόν απολαμβάνει το ταξίδι κι εύχεται να αργήσει πολύ να βρει την Ιθάκη της.