« Χρόνια πολλά, φίλοι μου, γεμάτα ευλογία κι αγάπη, προπαντός αγάπη. Είμαι η Μαρουσώ. Τις φετινές γιορτές θα’ χω-επιτέλους!-κοντά μου το τζιβαέρι μου, τον Αναστάση μου. Είκοσι χρόνια τον καρτερούσα. Τώρα είναι εδώ, στο αρχοντονήσι μας. Σαν να μην πέρασε μια μέρα. Κι είναι καιρός κι εμείς να ζήσουμε! »
Σκέψεις που δεν εξωτερικεύτηκαν… όνειρα που σ’ ένα κουτί ξύλινο έμειναν κλειδωμένα και ξεχάστηκαν… λόγια που χαράχτηκαν στο χαρτί...
Αναμνήσεις…
Σε κάθε γωνιά της γης… ατενίζοντας τη θάλασσα ή τα φώτα της πόλης.
Γιατί… σαν τραγουδούν οι ήχοι στη σιωπή, έχουν τόσα μα τόσα να πουν… να θυμίσουν.
Σκέψεις που δεν εξωτερικεύτηκαν… όνειρα που σ’ ένα κουτί ξύλινο έμειναν κλειδωμένα και ξεχάστηκαν… λόγια που χαράχτηκαν στο χαρτί...
Αναμνήσεις…
Σε κάθε γωνιά της γης… ατενίζοντας τη θάλασσα ή τα φώτα της πόλης.
Γιατί… σαν τραγουδούν οι ήχοι στη σιωπή, έχουν τόσα μα τόσα να πουν… να θυμίσουν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου