ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ "ΚΑΧΑΡΑΜΠΟΥ" ΤΗΣ ΦΡΑΝΤΖΕΣΚΑΣ ΜΑΝΓΓΕΛ ΤΗΝ ΤΕΤΑΡΤΗ 4/12/2019 ΣΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ ΜΑΣ ΑΦΟΥ!!!

Η Νύχτα του Σάουιν επιστρέφει με το Καχαραμπού.

Οι Εκδόσεις BELL και τα Public σας προσκαλούν στην παρουσίαση του μυθιστορήματος της Φραντζέσκας Μάνγγελ #Καχαραμπού, του δεύτερου και τελευταίου μέρους του βραβευμένου μυθιστορήματος #Η_Νύχτα_του_Σάουιν (Βραβείο Βιβλίου Public Πρωτοεμφανιζόμενου στη Λογοτεχνία 2018), που θα πραγματοποιηθεί την Τετάρτη 4/12 στις 19:00 στο Public Τσιμισκή (Τσιμισκή 24, Θεσσαλονίκη).

Για τα δύο βιβλία θα μιλήσει ο Μάριος Δημητριάδης, συγγραφέας, και οι κυρίες Άννα Πατέρα, blogger και διαχειρίστρια της διαδικτυακής βιβλιοφιλικής σελίδας-ομάδας ΜΕ αρέσει το βιβλιο ΑΦΟΥ και Έλσα Παζολίδου, επιμελήτρια κειμένων & blogger της ομάδας Elsa’s Books.

1)Σε ποια ηλικία ήταν η πρώτη επαφή σας με το βιβλίο. Θυμάστε το πρώτο βιβλίο που διαβάσατε;

Από πάρα πολύ μικρή. Τα πρώτα βιβλία μου τα διάβαζε ο παππούς μου πριν ακόμη μάθω να διαβάζω. Θυμάμαι αποσπασματικές εικόνες: Το πατρικό μας στην Πλάκα, δυο τρία βιβλία πάνω στο τραπέζι μετά το μεσημεριανό φαγητό. Ο Μικρός Πρίγκιπας, Ο Ήλιος ο Ηλιάτορας, τα Λόγια της Πλώρης με υπέροχη ασπρόμαυρη εικονογράφηση… Δεν ξέρω τι καταλάβαινα τότε από όλα αυτά. Θυμάμαι όμως ακόμα έντονα εκείνη τη γλυκιά αίσθηση ευτυχίας και πληρότητας.   

2) Έχετε συγκεκριμένη προτίμηση στα λογοτεχνικά σας αναγνώσματα;

Όχι. Αγαπώ τα βιβλία και διαβάζω τα πάντα. Κατά καιρούς περνάω φάσεις. Την εποχή που ήμουν φοιτήτρια είχα πάθει μια εμμονή με τα βιβλία της Βαμβουνάκη και του Γερμανού. Τα είχα αγοράσει όλα και τα διάβαζα ξανά και ξανά, από δύο και τρεις φορές το καθένα! Μετά εθίστηκα στη Ντυράς από μια ταινία που είχα δει, τον Εραστή. Έπειτα κόλλησα με τα ιστορικά μιας και η ιστορία είναι η μεγάλη μου αδυναμία. Τελευταία ξαναδιαβάζω κλασσικούς. Τσβάιχ, Χέμινγουεϊ, Ουάιλντ. Αλλά διαβάζω και ανάλαφρα. Με ξεκουράζουν. Δεν καταλαβαίνω γιατί κάποιοι τα κατακρίνουν. Όλα τα βιβλία εξυπηρετούν ένα σκοπό. Κι ένα ανάλαφρο βιβλίο πάντα σε κάνει να περνάς όμορφα.  

3)Θα μπορούσατε να μου πείτε μερικούς από τους αγαπημένους σας συγγραφείς ή σας ...βάζω δύσκολα;

Είναι τόσοι πολλοί και διαφορετικοί που φοβάμαι μην παραλείψω κανέναν! Όσους ανέφερα πιο πάνω συν τις αδελφές Μπροντέ, Μαλβίνα, Αλεξάκης, Σταμάτης, Θαφόν, Λιβανέλι, Θέμελης, Γώγου, Καζαντζάκης. Πολλά κι αταίριαστα μεταξύ τους ονόματα από τελείως διαφορετικά είδη που με έναν ανεξήγητο τρόπο δημιουργούν μέσα μου την πιο αρμονική λογοτεχνική συμφωνία.

4)Τι αποτέλεσε το έναυσμα για να ξεκινήσετε να γράφετε;

Δεν ξέρω, ούτε μπόρεσα ποτέ να το εντοπίσω. Η αγάπη μου για τη γραφή ήρθε από μόνης της, τελείως φυσικά. Τόσο όσο ο τρόπος που αναπνέω. Δεν θυμάμαι τον εαυτό μου να μην γράφω. Γράφω από πάρα πολύ μικρή. Ήταν και είναι το καταφύγιο μου, η ολόδική μου στιγμή μέσα στο χαμό και το τρέξιμο της κάθε ημέρας. 

  

5)Πως ξεκίνησε η συγγραφή του βιβλίου σας "Η νύχτα του Σάουιν" και γιατί επιλέξατε αυτόν τον τίτλο και αυτό το εξώφυλλο;

Ξεκίνησε σαν μία μικρή ιστορία 2000 λέξεων όταν ήμουν ακόμη φοιτήτρια σε μια μικρή πόλη της Βόρειας Αγγλίας. Οι τοπικές δεισιδαιμονίες σε συνδυασμό με το ομιχλώδες τοπίο και τη γοτθική αρχιτεκτονική, με ενέπνευσαν να γράψω ένα μικρό διήγημα με φόντο μία αρχαία κέλτικη γιορτή, τη Νύχτα του Σάουιν ή αλλιώς το  τωρινό και γνωστό σε όλους Halloween. Με τα χρόνια εκείνη η ιστορία πήρε διαστάσεις. Εξελίχθηκε, μεγάλωσε, μέχρι που έγινε μυθιστόρημα. Βέβαια το βιβλίο δεν είναι θρίλερ, ούτε ακριβώς μεταφυσικό. Σχοινοβατεί μεταξύ πραγματικότητας και ονείρου, φωτός και σκιών, όπως ακριβώς και η ηρωίδα μου στο εξώφυλλο του βιβλίου. Το ίδιο το εξώφυλλο εξάλλου το φωτογραφίσαμε μαζί με την ομάδα του studio Zita με στόχο να αποτυπώσουμε ολόκληρη την ιστορία σε μία εικόνα. Με την πολύτιμη βοήθεια της ζωγράφου Αναστασίας Ζαμανίδου που φιλοτέχνησε τον καμβά πάνω στον οποίο πόζαρε η επίσης καλή φίλη Χρυσάνθη Γκούρου, φέραμε στη ζωή τη Στέφη και αυτό για μένα είναι το πιο σημαντικό: Πως δεν πρόκειται απλά για ένα εξώφυλλο, μία εικόνα, αλλά είναι αποτέλεσμα δουλειάς, έμπνευσης και δημιουργίας μιας ομάδας καλλιτεχνών που αγαπώ και εκτιμώ πολύ. Το ίδιο ισχύει και για το book trailer της Νύχτας του Σάουιν, το οποίο το δημιούργησε απ’ το μηδέν ο άντρας μου Γιάννης Κακλέας, με την πλειοψηφία των γυρισμάτων να έχουν πραγματοποιηθεί στο σπίτι μας!   

6)Το βιβλίο αυτό ψηφίστηκε από το αναγνωστικό κοινό ως το πιο αγαπημένο μυθιστόρημα πρωτοεμφανιζόμενου συγγραφέα στα βραβεία Public το 2018,ποια τα συναισθήματα σας για το βραβείο καθώς και για την πορεία σας μετά τη βράβευση;;;

Το βραβείο αυτό ήταν το καλύτερο δώρο που θα μπορούσε να κάνουν οι αναγνώστες σε μία φοβισμένη πρωτοεμφανιζόμενη συγγραφέα. Ήταν μία μορφή δικαίωσης γιατί για το συγκεκριμένο βιβλίο είχα προσπαθήσει πολύ μέχρι να το εκδώσω και είχα βάλει μέσα όλη μου την ψυχή όταν το έγραφα. Το βραβείο ήταν η αντανάκλαση της αγάπης και της αποδοχής του κόσμου. Μου έδωσε αυτοπεποίθηση και ταυτόχρονα ευθύνη. Να δικαιώσω την ψήφο τους, να πολλαπλασιάσω την αγάπη που εισέπραξα. Αυτό προσπάθησα να κάνω με το Καχαραμπού. Το αν το κατάφερα θα το κρίνει πάλι ο κόσμος. 

7)Πρόσφατα κυκλοφόρησε το δεύτερο βιβλίο σας «Καχαραμπού» το οποίο είναι το δεύτερο και τελευταίο μέρος του βραβευμένου μυθιστορήματος «Η Νύχτα του Σάουιν» .Πείτε μας δυο λόγια και γι'αυτό....τις σκέψεις σας,τα συναισθήματα κατά τη γραφή,την πλοκή......

Το Καχαραμπού είναι η ιστορία από την άλλη πλευρά του νομίσματος. Το κομμάτι του παζλ που έλειπε από τη Νύχτα. Δίνει απαντήσεις, προσφέρει κάθαρση. Δεν είναι απλά μία συνέχεια που εμπνεύστηκα μετά την ολοκλήρωση της Νύχτας του Σάουιν. Ήταν στο μυαλό μου από την αρχή, όταν ακόμη έγραφα το πρώτο βιβλίο. Για αυτό και οι αναγνώστες θα βρουν μέσα στο Καχαραμπού τα κομμάτια που έλειπαν από τη Νύχτα. Πέραν αυτών, τα δύο βιβλία χαρακτηρίζονται από τις αντιθέσεις. Η Νύχτα ήταν η ορμή των νιάτων, το πάθος, το μυστήριο, το σκοτάδι, η μυστικιστική ατμόσφαιρα της Βόρειας Αγγλίας και Σκωτίας. Το Καχαραμπού είναι το ανάποδο· μια βουτιά στη σκληρή πλευρά της ωριμότητας. Αντιπροσωπεύει το πρωτόγονο. Μάχεται με το σκοτάδι και το φως, το καλό και το κακό, την αγάπη και το μίσος, τον έρωτα και την αυτοθυσία. Διαδραματίζεται στο Μαρόκο, το Αλγέρι, το Μασάι Μάρα, παίζοντας με τις εποχές και τις ιστορίες δύο γυναικών που έμελλε να δεθούν μεταξύ τους με άρρηκτα δεσμά.      

8)Ποιον ήρωα ξεχωρίζετε από το έργο σας και γιατί?

Ο κάθε ήρωας έχει διαφορετική θέση στην καρδιά μου. Δεν μπορώ να ξεχωρίσω κάποιον όπως δεν μπορεί να ξεχωρίσει μια μάνα ένα από τα παιδιά της. Όλα τα αγαπά, για διαφορετικούς λόγους το καθένα.

9)Το τελευταίο σας δημιούργημα κυκλοφόρησε πολύ πρόσφατα, αλλά θα τολμήσω να ρωτήσω αν έχετε ήδη ξεκινήσει να προετοιμάζετε/γράφετε κάτι καινούριο? Μήπως έχετε και άλλες ανέκδοτες ιστορίες?

Από ανέκδοτες ιστορίες άλλο τίποτα. Οι περισσότερες όμως από αυτές είναι για το συρτάρι μου. Μοιάζουν περισσότερο με σημειώσεις και αυτοβιογραφικά κείμενα που τα έγραφα περισσότερο για έκφραση και εξάσκηση. Πέρα από αυτά, έχω αρχίσει να δουλεύω πάνω σε κάτι που έχει ως στόχο να γίνει μυθιστόρημα. Είναι μία ιστορία που παίζει με το χρόνο και το παράλογο των ανθρώπων. Όμως είναι πολύ νωρίς ακόμη να μιλήσω για αυτό. Τώρα το ανακαλύπτω σιγά σιγά κι εγώ η ίδια.

10)Ποιο βιβλίο διαβάζετε αυτό το διάστημα;

Το «Μία κινητή γιορτή» του Χέμινγουεϊ, σε μία πανέμορφη ασπρόμαυρη σκληρόδετη έκδοση του Καστανιώτη.

11)Θα ήθελα να μοιραστείτε με τους αναγνώστες του blog μας, τη φράση που σας εκφράζει, το τραγούδι που σας αντιπροσωπεύει και την αγαπημένη σας ταινία. Ίσως είναι περισσότερα από ένα, αλλά πείτε τα πρώτα που σας έρχονται στο μυαλό για το καθένα από αυτά...

Φράση:

"Μπορούσες και συ, κακομοίρη, μια φορά στη ζωή σου να δεις μιαν όμορφη πράσινη πέτρα και δεν την είδες." Είναι μία φράση από το Βίος και Πολιτεία του Αλέξη Ζορμπά την οποία σκέφτομαι κάθε φορά που αμφιταλαντεύομαι στο να αφήσω μία ευκαιρία να φύγει από φόβο, ανασφάλεια, ή ακόμη και βόλεμα. Η ζωή είναι εδώ και τώρα, τρέχει κάθε μέρα, όσα περισσότερα δούμε και γευτούμε, τόσο περισσότερο ζούμε. 

Τραγούδι:

Αγαπώ το παλιό ελληνικό τραγούδι. Τραγουδοποιοί, στιχουργοί και συνθέτες όπως οι Ξαρχάκος, Καπνίσης, Ανδριόπουλος, Γκάτσος, Λευτέρης Παπαδόπουλος, είναι από τους αγαπημένους μου. Επίσης λατρεύω όλα τα τραγούδια της Λίνας Νικολακοπούλου. Αν έπρεπε να ξεχωρίσω μερικά τραγούδια αυτά θα ήταν το «Σαββατόβραδο στην Καισαριανή», «Μην κλαις», «Φύσα αεράκι», «Μελαγχολικό Μοτίβο». Από ξένα τα πιο αγαπημένα μου είναι το “Till the end of the world” του Nick Cave, το “I’m a Firefighter” των Cigarettes after sex, το “Fire on the floor” της  Beth Hart, το “California Blue” τoυ Roy Orbinson, το “Spring Waltz” του Chopin και η “Sinfonia in G Major” του Albinoni.  

Ταινία:

Οι περισσότερες ταινίες του Βούλγαρη. Οι νύφες, η Μικρά Αγγλία, το Τελευταίο Σημείωμα είναι από τις πιο αγαπημένες. Την ταινία «Μεγάλες Προσδοκίες» του Cuaron την ξεχωρίζω γιατί μου θυμίζει έντονα τα φοιτητικά μου χρόνια. Την είχα δει στο σινεμά πρωτοετής όταν ακόμη ξεκινούσα να παλέψω για τις δικές μου προσδοκίες. Τέλος δηλώνω απόλυτα εθισμένη στον παλιό ελληνικό κινηματογράφο. Δεν υπάρχει ταινία που να μην έχω δει και στις περισσότερες θυμάμαι τους διαλόγους απ’ έξω!

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ

Η Φραντζέσκα Μάνγγελ γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα. Σπούδασε Εφαρμοσμένες Τέχνες στην Αγγλία και επιστρέφοντας στην Ελλάδα εργάστηκε ως δημοσιογράφος και αρχισυντάκτρια ενώ παράλληλα δίδασκε σε Εργαστήρι Ελευθέρων Σπουδών. Από το 2011 εργάζεται ως κειμενογράφος και μεταφράστρια. Το 2017 εκδόθηκε το πρώτο βιβλίο της, Η Νύχτα του Σάουιν, το οποίο και τιμήθηκε ως «μυθιστόρημα της χρονιάς» στην κατηγορία πρωτοεμφανιζόμενου συγγραφέα των Βραβείων Βιβλίου Public. Το Καχαραμπού είναι το δεύτερο μυθιστόρημά της και αποτελεί το τελευταίο μέρος της διλογίας της Νύχτας του Σάουιν.

Η Φραντζέσκα ζει στην Αθήνα με τον σύζυγο και την κόρη της.

Μπορείτε να επικοινωνήσετε μαζί της στο email της, fmanggel@gmail.com, ή μέσω των προφίλ της «Φραντζέσκα Μάνγγελ» στο Facebook και @franceska_manggel στο Instagram.

Πόσο καλά γνωρίζεις τον πιο δικό σου άνθρωπο;

"Νόμιζα ότι την ήξερα...
Δεν ήξερα τίποτα.
Ούτε εκείνη, ούτε τη φυλακή της".

Από την Αθήνα μέχρι τη Βόρεια Αγγλία και τη Σκωτία, ο Κίμων, ένας ανερχόμενος σκηνοθέτης, αναζητά την καλύτερή του φίλη, μια τυχοδιώκτρια ζωγράφο που εξαφανίστηκε έπειτα από την πρώτη της ατομική έκθεση με τίτλο Η Νύχτα του Σάουιν.
Μέσα από ένα περιπετειώδες ταξίδι σε διαφορετικούς χρονοτόπους, ο Κίμων καλείται να λύσει τα σκοτεινά μυστήρια της ταυτότητας και του παρελθόντος της: Ποια ήταν στην πραγματικότητα η Στέφη; Γιατί έφυγε; Τι σχέση είχε η έκθεση με την εξαφάνισή της και τι σημαίνει η Νύχτα του Σάουιν;

Πρωτίστως η διαδρομή εκείνης κι έπειτα του Κίμωνα, καθώς βρίσκεται στα χνάρια της, είναι μια περιπλάνηση σ έναν χαοτικό λαβύρινθο, όπου ο έρωτας παίρνει τη μορφή κατάρας και η λογική της τρέλας. Με φόντο μια αρχαία κέλτικη γιορτή, τη Νύχτα των Νεκρών, ένα μυστηριώδη άγνωστο άντρα κι ένα κλεμμένο οικόσημο, ο Κίμων και η Στέφη παρασύρονται στην "άλλη πλευρά" και έρχονται αντιμέτωποι με την πιο άγρια αποκάλυψη...

Η "Νύχτα του Σάουιν" είναι ένα μυθιστόρημα μυστηρίου, μια σαγηνευτική ιστορία για την αγάπη, τη φιλία, τη μοίρα και το άγνωστο που κρύβει ο καθένας μας μέσα του.

«Καχαραμπού σημαίνει κεχριμπάρι. Στη γλώσσα μου».

Έτσι της είχε πει. Τώρα εκείνη θα κληθεί να μάθει πολύ περισσότερα από τη λέξη, τη γλώσσα του. Όλα όσα κρύβει ο κόσμος του κι η νύχτα που μοιράστηκαν, η Νύχτα του Σάουιν.

Δύο γυναίκες σε δύο διαφορετικούς χρόνους βυθίζονται σε ένα μυστηριώδες οδοιπορικό και καταλήγουν σε έναν άγριο, απόκρυφο τόπο που θα τις φέρει αντιμέτωπες με τον ίδιο τους τον εαυτό. Με ό,τι γνώριζαν ως τώρα για τη ζωή, το καλό, το κακό, τον έρωτα και την αυτοθυσία.

Το Καχαραμπού αποτελεί το δεύτερο και τελευταίο μέρος του βραβευμένου μυθιστορήματος Η Νύχτα του Σάουιν. Ξεκινώντας με την άγρια αποκάλυψη που έκλεισε το πρώτο βιβλίο, φανερώνει ένα προς ένα όλα τα κρυμμένα κομμάτια της σκοτεινής ιστορίας της Στέφης, του Κίμωνα και του Ξένου, ταξιδεύοντας τους ήρωες στο χρόνο μέσα από τις σελίδες ενός ξεχασμένου ημερολόγιου και μιας καταραμένης αγάπης.