" Ήρθα στη ζωή αυτή για να ζήσω και να αφήσω το στίγμα μου στην ανθρωπότητα. Όταν είδα πως έμεινα ζωντανός, έφυγα σε ξένο τόπο για να ζήσω και να πω την ιστορία μου στον κόσμο, για να την μάθετε όλοι σας. Αλλά το δάκρυ της Ανατολής έσβησε το όνομά μου! Το πραγματικό μου όνομα δεν είναι γραμμένο επίσημα πουθενά. Δε με κατέγραψε κανείς, δε με αναζήτησε κανείς. Δεν έλειψα σε κανέναν γιατί δε μου έμεινε κανένας. Ακούτε; Με ξεκληρίσανε! Άρα, είμαι ένας από το ενάμισι εκατομμύριο της Αρμενικής Γενοκτονίας, και η ψυχή μου δεν μπορεί να ησυχάσει. Κινείται ανάμεσα σε Ανατολή και Δύση και ψάχνει να βρει το κατάλληλο μέρος για να ξαποστάσει. Ποιος θα μου πει πού πρέπει να αναπαυτώ; Πού ανήκω; Πού είναι το σπίτι μου, να πάω να το βρω; Κουράστηκα να χτίζω τη ζωή μου κάθε φορά από την αρχή. Γιατί; Ποιος είναι ο φταίχτης; Ας μου δείξει κάποιος το μέρος που πρέπει να αναπαυτώ. Ας με πάρει κάποιος από το χέρι και ας με πάει. Εγώ χάθηκα σε ξένους τόπους. Κάθε φορά όριζα έναν καινούριο τόπο για σπίτι μου, μα πάντα οι άνθρωποι με έδιωχναν και πήγαινα αλλού, νομίζοντας πως θα μείνω εκεί οριστικά. Ας μου δείξει κάποιος τον τόπο μου..."
Είμαι ο Μιχάλης, ένας πολύ πονεμένος και αδικημένος άνθρωπος... Παρά τον μεγάλο πόνο μου, από τα χείλη μου βγαίνουν προς όλους σας ευχές καρδιάς. Να έχετε υγεία, ευτυχία, να είστε με τα αγαπημένα σας πρόσωπα, να τους λέτε το "σ' αγαπώ" σαν να είναι η τελευταία σας μέρα! Τίποτε και κανένας να μην διαταράξει την οικογενειακή σας γαλήνη και μαύρο δάκρυ να μην στάξει από τα μάτια σας! Ο καινούριος χρόνος να φέρει όλους τους πρόσφυγες και μετανάστες στα σπίτια τους, στην οικογενειακή θαλπωρή τους και οι πόλεμοι να εκλείψουν! ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ!!!
Ο Μιχάλης, θύμα της Γενοκτονίας των Αρμενίων, ζει στην Ελλάδα, με τις αναμνήσεις να τον τρελαίνουν. Οι εικόνες από όσα έζησε ξεδιπλώνονται μπροστά του και το μυαλό του καλπάζει και φεύγει στην Ανατολή, στα βασιλικά χώματα της πατρίδας του, για να βρεθεί ανάμεσα στην οικογένειά του, για να δει ξανά τη σφαγή των δικών του προσώπων, για να δει τον άνθρωπο να γίνεται αγρίμι και να καταφέρεται ενάντια σε αθώους.Δεν μπορεί να ξεχάσει τη μέρα που κοίταζε ανήμπορος το φαράγγι του θανάτου και έβλεπε τους αγαπημένους του να κείτονται άψυχοι στο έδαφος. Θυμάται πώς πήρε τον δρόμο, με καμένη την ψυχή, για μια άλλη πολιτεία, στα νότια του Άλυ ποταμού, αναζητώντας μια αχτίδα νέας ζωής που θα γλύκαινε την ύπαρξή του. Και τη βρήκε στο πρόσωπο εκείνης. Ρωμιά, δασκάλα στον τόπο της, ζούσε σε περιβάλλον άκρως θρησκευτικό και σε σπίτι με πατριαρχικές συνήθειες. Αντέδρασε όταν επιχείρησαν να βάλουν στο πλευρό της άνδρα διαφορετικής καταγωγής και πίστεως. Μα πόσο λάθος έκανε! Γιατί, παρόλο που η καρδιά του Μιχάλη ήταν ραγισμένη, εκείνος της χάρισε την άδολη αγάπη του και φύτρωσαν κυκλάμινα μέσα στα δυο τους χέρια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου