Να το ξέρετε! Εμένα δε μου πολυαρέσουν τα Χριστούγεννα γιατί
είναι λίγο λυπητερά. Τα δικά μου Χριστούγεννα τα γιορτάζω την πρώτη μέρα των
καλοκαιρινών διακοπών. Άσε που φέτος θα τα περάσω χωρίς τη Ναυσικά μου… Γι’
αυτό, σας λέω, τα Χριστούγεννα τα μισώ! Η μαμά μου όμως λέει ότι αυτό το παιδί
δεν ξέρει να μισεί, για μένα το λέει. Γι’ αυτό θα πνίξω τη λύπη μου και θα
ευχηθώ σε όλους σας Καλά Χριστούγεννα και Ευτυχές το Νέον Έτος 1972… ή όποιο
θέλετε εσείς, τέλος πάντων…
(Γιωργής, ετών 10,
«Στα μούτρα σου!»)
Ένας μικρόκοσμος γεμάτος ανέμελα παιδιά και γονείς βυθισμένους σε έγνοιες αποτυπώνεται στον καμβά της εφτάχρονης δικτατορίας.
Πάνω του απεικονίζεται η φαινομενικά αμέριμνη ζωή των ηρώων, στην οποία κυριαρχεί η αυθεντικότητα, η τρυφερότητα αλλά και η αφέλεια, το κουτσομπολιό και η φαιδρή σχολική διαπαιδαγώγηση.
Οι ήρωες είναι μια παρέα παιδιών που σκαρώνει φάρσες, στήνει ομηρικούς καυγάδες, δημιουργεί φιλίες ζωής και ονειρεύεται το μέλλον, προσπαθώντας να κατανοήσει τον συχνά παράλογο κόσμο των μεγάλων.
Ο άγουρος έρωτας του ευαίσθητου Γιωργή για την όμορφη Ναυσικά, οι επιστήθιοι φίλοι του, ο εθνικόφρων διευθυντής, ο ανέμπνευστος δάσκαλος, ο θυμόσοφος γέρο-νησιώτης και οι δημοκρατικοί ενήλικες, που αντιστέκονται στο σκοτάδι της εποχής, είναι κάποιοι από τους χαρακτήρες που δίνονται με πολλή συγκίνηση αλλά και άφθονο χιούμορ.
Το βιβλίο αυτό ξυπνά, με τρόπο γλυκό και τρυφερό, νοσταλγικές αναμνήσεις στους μεγαλύτερους και προσφέρει στα νέα παιδιά ζωντανές εικόνες μιας γνήσιας αλλά αντιφατικής εποχής.
Ο συγγραφέας με τη μεστή, αισθαντική και ενίοτε καυστική γραφή του αποτυπώνει μια γενιά ανεπανάληπτης παιδικής αθωότητας σε ένα ζοφερό πολιτικό περιβάλλον.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου