Σαν ΖΑΧΑΡΗ ΑΧΝΗ σκορπίζει η ευτυχία από τη ζωή της Αύρας κάθε φορά που την πλησιάζει.
Μια ζωή παλεύει να την πιάσει, μια ζωή της ξεφεύγει στο παραμικρό φύσημα του ανέμου.
Γεννήθηκε μάνα, για να βιώνει το "κενό" που στιγματίζει τη ζωή της.
Μέσα από την αληθινή ιστορία του βιβλίου σας εύχεται:
"Να είναι αυτές οι γιορτές γεμάτες από αρμονία που θα τυλίγει τις σχέσεις σας, δίπλα σε ό,τι περισσότερο επιθυμείτε ν΄ απολαύσετε, με δώρα της αγάπης που με φροντίδα αποκτήσατε για να γευθείτε τους καρπούς της, άξιοι μαχητές στις προκλήσεις με τις οποίες η ζωή αναπόφευκτα "στολίζει" τα μονοπάτια της, για ν΄ αναδείξει τους ικανούς, τους καλύτερους, τους ανίκητους, τους γνήσιους.
Ας γίνει αληθινό ό,τι προσμένετε να πραγματοποιηθεί, για ευτυχία, επιτυχία, δημιουργία, καταξίωση, ολοκλήρωση, ζωή!
Όλη η λάμψη των γιορτινών ημερών να φωλιάσει στην καρδιά, για να φωτίζει τον δρόμο... το αύριο... το άγνωστο...
Κανένας δύστροπος άνεμος να μην φυσήξει τη ΖΑΧΑΡΗ ΑΧΝΗ της ευτυχίας σας!"
Καλά Χριστούγεννα!
Ευτυχισμένο το 2020!!!
Αύρα από το μυθιστόρημα ΖΑΧΑΡΗ ΑΧΝΗ
Η Αύρα γεννιέται μια κρύα νύχτα του Γενάρη σε μια μικρή επαρχιακή πόλη κι είναι το όγδοο παιδί μιας πολυμελούς πολυμελούς οικογένειας. «Σε χρίζω μάνα» είπε η μια από τις τρεις μοίρες που στάθηκαν πάνω από την κούνια της. Κι αυτός ο ρόλος την ακολούθησε σ΄ όλη της τη ζωή. Πρώτο της μωρό το αδερφάκι που γεννήθηκε μετά απ΄ αυτήν, ύστερα η κούκλα που της έφερε ο αδερφός της από την Αμερική, κι ακολούθησαν ανίψια και παιδιά που δεν γέννησε. Ή μήπως γέννησε; Έφηβη γνωρίζει τον Λεωνίδα, έναν φαντάρο που υπηρετεί τη θητεία του. Η απλή γνωριμία τους κατέληξε σ’ έναν βεβιασμένο γάμο που γρήγορα διαλύθηκε. Με τη στάμπα της ζωντοχήρας «φυγαδεύτηκε» από το χωριό για την Αθήνα, σε μια από τις αδερφές που μόλις είχε παντρευτεί και είχε γεννήσει. Ακόμα μια φορά ανέλαβε τον ρόλο της μάνας. Ώσπου θα έρθει στη ζωή της ο Αρίστος… Είναι γι’ αυτήν η αδερφή ψυχή, αλλά τα εμπόδια μπροστά τους ορθώνονται βουνό…Μια ζωή γεμάτη εμπόδια, μια ζωή πικρή, μια ευτυχία σαν ζάχαρη άχνη… που σκορπίζει στο παραμικρό φύσημα του ανέμου. Ένα συγκινητικό, τραγικό μυθιστόρημα που ανατέμνει τις ανθρώπινες σχέσεις με συμπόνια και ψυχολογικό βάθος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου