ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ-ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΧΑΛΟΦΤΗ-ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΠΝΟΗ

Είμαι η Ελευθερία Χαλόφτη και το βιβλίο μου ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ μιλάει για τις παθογένειες της ελληνικής οικογένειας, και το πόσο ευνουχιστική είναι με τα παιδιά που μεγαλώνουν μέσα σε αυτή. Στο όνομα της αγάπης οι γονείς της Ελλάδας καταπιέζουν συναισθηματικά τα παιδιά τους, τα υπερπροστατεύουν και έτσι δεν τα αφήνουν να κάνουν λάθη, να δοκιμάσουν και να αποτύχουν με αποτέλεσμα έτσι να μη χτίζουν την αυτοπεποίθηση που τους χρειάζεται προκειμένου να γίνουν ψυχικά υγιείς ενήλικες. Οι ενοχές και οι φοβίες είναι έντονα χαρακτηριστικά των γονιών που τις μεταδίδουν στα παιδιά τους, έτσι οι νευρώσεις που κουβαλούν μεταφέρονται ασυνείδητα στα παιδιά, τα οποία με τη σειρά τους τις μεταφέρουν στα δικά τους παιδιά. Μία τέτοια νεύρωση που πυροδοτείται από το αγχωτικό περιβάλλον στο οποίο μεγαλώνει η ηρωίδα του βιβλίου μου είναι και η ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή η οποία περιγράφεται γλαφυρά στο βιβλίο μου. Η πηγή έμπνευσης του βιβλίου δεν είναι παρά τα ίδια μου τα βιώματα σε μια παραδοσιακή ελληνική οικογένεια στην οποία τα μέλη της έχουν συναρρωστήσει. Το άγχος, η καταπίεση, ο φόβος να εκφραστεί το κάθε μέλος όπως στα αλήθεια νιώθει και κυρίως ο φόβος της επίκρισης και της μη αποδοχής από τους γονείς είναι όσα βίωσα και εγώ στην οικογένειά μου. Αυτά είναι αρκετά για να πυροδοτηθεί η ιδεοψυχαναστική διαταραχή με την οποία έχουμε γνωριστεί πολύ καλά. Όταν έγραφα το βιβλίο πολλές φορές έκλαψα γιατί ανέσυρα μνήμες από την οικογένειά μου που με πονούσαν, όμως  ένιωσα και  περήφανη που κατάφερα να πετάξω τα βαρίδια που μου είχαν βάλει στις πλάτες οι γονείς μου. Η στιγμή που έμαθα ότι θα εκδοθεί το βιβλίο μου δεν περιγράφεται. Ήταν ό,τι πιο έντονο και συγκινητικό έχω ζήσει. Μοναδικό. Το βιβλίο μου πιστεύω ότι πρέπει να διαβαστεί από γονείς που θέλουν να μεγαλώσουν  ευτυχισμένα παιδιά. Οι εκπαιδευτικοί επίσης θα αναγνωρίσουν πολλές εναλλακτικές μεθόδους εκπαίδευσης που χρόνια τις συζητάμε στους κύκλους της εκπαίδευσης αλλά σπάνια τις κάνουμε πράξεις. Τέτοιες είναι η βιωματική μάθηση και η αναγνώριση του συναισθήματος  των παιδιών. Ως εκπαιδευτικός και εγώ πιστεύω ότι πρέπει πρώτα να επενδύουμε στη ψυχική ισορροπία των παιδιών μας και μετά στη γνώση. Όλο το βιβλίο ουσιαστικά συμπυκνώνεται σε μια φράση: Βρες τι είσαι και γίνε αυτό που είσαι. Είναι σημαντικό να ζούμε τις δικές μας ζωές και όχι των άλλων, να κάνουμε αυτά που πραγματικά θέλουμε και όχι αυτά που θέλουν οι γονείς μας και που αν δεν τα κάνουμε φοβόμαστε ότι δε θα μας αγαπούν πια. Πρώτα πρέπει να αγαπήσουμε, να γνωρίσουμε και να αποδεχτούμε εμείς οι ίδιοι τον εαυτό  μας και μετά οι άλλοι. Όσα έχω γράψει στο βιβλίο είναι ένα χέρι απλωμένο προς την  κοινωνία προκειμένου να ανοίξει ένας διάλογος για να γίνουμε όλοι καλύτεροι. Αλλά και για να βοηθηθούν οι άνθρωποι που υποφέρουν από ιδεοληψίες και πανικούς.

Ένα χαρακτηριστικό απόσπασμα του βιβλίου μου είναι το παρακάτω:

Αξιότιμη ελληνική οικογένεια, εκ μέρους των νέων της γενιάς μου, των μελλοθάνατων  ετών 30, σε ευχαριστώ: Που μας φτιάχνει πρωινό η μαμά μας, μας μαγειρεύει, μας σιδερώνει  την ώρα που εμείς  κοιμόμαστε  ξέγνοιαστα στο παιδικό μας δωμάτιο. Που αντί να ρισκάρουμε και να διεκδικούμε με θάρρος τη ζωή, καθόμαστε στον καναπέ με τη μάνα μας και τον πατέρα μας και βλέπουμε τηλεόραση. Που χωρίς εσένα για δεκανίκι  νιώθουμε τελείως αδύναμοι. Που τα νεύρα μας τα εξαντλούμε σε τσακωμούς μεταξύ των μελών σου. Πέτυχες με αυτόν τον τρόπο  να έχεις μέσα στο σπίτι σου μικρά παιδιά  και μόνιμα 
 επαναστατημένους  εφήβους  ηλικίας 30 ετών. Πέτυχες να  συναρρωσταίνουν τα μέλη σου το ένα μετά το άλλο, αθόρυβα και φυσικά  μέσα στα «ζεστά» μας σπίτια…

Σε ευχαριστώ  για την ιδεοψυχαναγκαστική  διαταραχή, την κατάθλιψη, τα  χάπια.

Ιερή  ελληνική οικογένεια χρόνια ολόκληρα λες με καμάρι ότι είσαι δεμένη, πως ότι κάνεις  στα μέλη σου το κάνεις από αγάπη. Αγνοείς όμως ή σκοπίμως ξεχνάς ότι η αληθινή αγάπη για να μην καταντήσει να είναι ψυχαναγκασμός  προϋποθέτει  ένα και μόνο πράγμα: ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ

Δείτε περισσότερα για το βιβλίο και την συγγραφέα ΕΔΩ

 «Όπου να ’ναι θα γεννηθείς σε μια σκοτεινή γωνιά του μυαλού μου. Πατέρας σου θα είναι ο φόβος και μάνα σου η ενοχή. Με το που θα ’ρθεις, η ζωή μου θα γίνει αβίωτη κι ένα μονάχα συναίσθημα θα κυριαρχήσει μέσα μου: η απελπισία. Ήδη ακούω τη φωνή σου –φωνή διαβόλου από την καιόμενη κόλαση– μυρίζω τη φοβερή σου ανάσα –μπόχα από τα εκατομμύρια ανθρώπων που ’χεις καταπιεί ανά τους αιώνες– βλέπω το περίγραμμά σου – σκιά θηρίου που ετοιμάζεται να συντρίψει όποιον βρει στο πέρασμά του. Δεν με ξεγελάς. Όπου να ’ναι έρχεσαι, και τότε… αλίμονό μου».

Η Ελευθερία Φωτεινάκου τα είχε όλα: σπίτι, οικογένεια και… υπερπροστασία. Είχε και αγάπη, με την προϋπόθεση να κάνει πάντα αυτό που θέλουν οι γονείς της. Η αυταρχική μητέρα και ο αδιάφορος, αγχώδης πατέρας την οδηγούν στην ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή. Ασφυκτιώντας μέσα στο νοσηρό περιβάλλον της οικογένειάς της, αποφασίζει να ξεφύγει. Προσπαθεί να ενηλικιωθεί, να χαράξει καινούριους δρόμους και να σπάσει τα συναισθηματικά δεσμά της.

Η Ελευθερία Φωτεινάκου κυνηγάει με πάθος την ελευθερία. Θα καταφέρει να την πιάσει;