ΟΤΑΝ ΟΙ ΜΑΓΙΣΣΕΣ ΔΑΚΡΥΖΟΥΝ-ΕΥΑ ΚΑΡΑΔΗΜΗΤΡΗ-ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΠΝΟΗ

Το βιβλίο «Όταν οι μάγισσες δακρύζουν» είναι ένα κοινωνικό μυθιστόρημα που εμπεριέχει μια δραματική ατμόσφαιρα στο σύνολο της. Η έμπνευση της όλης ιδέας προκλήθηκε κυρίως από τα παιδικά μου χρόνια, την εποχή που τα tablet, ή τα κινητά δεν υπήρχαν στην Ελλάδα. Την εποχή που έπαιζες μπάλα ακόμη  κάτω από το στενό της πολυκατοικίας. Καθώς λοιπόν έχω ζήσει αμέτρητα ξέγνοιστα καλοκαίρια στο Πήλιο και στο Βόλο ζητούσα να αναφερθώ στην παιδική εποχή της αθωότητας.Το μυθιστόρημα δεν βασίζεται  σε αληθινή ιστορία, εμπεριέχει μυθοπλασία σε κάποια σημεία καθώς ούτε οι ήρωες ούτε τα γεγονότα αντιστοιχούν στην πραγματικότητα. Οι μνήμες  όμως των παιδικών μου χρόνων ήταν τόσο έντονα αποτυπωμένες στο μυαλό μου που ξεπηδούσαν μόνες τους κατά τη διάρκεια της  γραφής του βιβλίου και σχημάτιζαν μια ολόκληρη ιστορία.

Λόγω του επαγγέλματός μου σαν ειδικός προσχολικής αγωγής και με όσα έχω δει στην πορεία της εργασίας μου, αισθανόμουν την ανάγκη να αναφερθώ στην ψυχοσύνθεση ενός παιδιού. Θα αναρωτιόταν κανείς σε τούτο το σημείο γιατί δεν έγραψα ένα παραμύθι... Συνήθως τα παραμύθια απευθύνονται σε παιδιά, προσωπικά ήθελα να μπω στο υποσυνείδητο του ενήλικα εκεί όπου βρίσκεται κρυμμένο βαθιά το εσωτερικό του παιδί, ίσως γιατί το «δικό» μου εσωτερικό παιδί κραύγαζε να ακουστεί. Συγκεκριμένα μέσα σε ένα απόσπασμα του βιβλίου αναφέρω «Τα παραμύθια είναι για παιδιά, και στα παιδιά μαθαίνουμε όμορφα παραμύθια, όμορφα ψέματα... Δεν υπάρχει κανένα τέρας στη ντουλάπα ούτε κάτω από το κρεβάτι... Γιατί τα τέρατα δεν κρύβονται, κυκλοφορούν ανάμεσα μας! Τα παιδιά δεν μιλάνε εμπνέουν αθωότητα και είναι εύκολη λεία για τα τέρατα, όμως τα τέρατα μιλάνε και διηγούνται τα πιο όμορφα παραμύθια!»

Η βασική ηρωίδα ένα μικρό κορίτσι που βιώνει από νωρίς  με την αδερφή της τον θάνατο, την εγκατάλειψη, την απόρριψη και την κοινωνική κατακραυγή λόγω μιας ετικέτας που τις ακολουθεί για χρόνια. «Μάγισσες», έτσι τις αποκαλούν! Άραγε τι είναι μαγεία τελικά; Άν ο φθόνος και το μίσος είναι αρνητική ενέργεια άραγε η αγάπη τι είναι;  Οι μικρές, δύο ηρωίδες θύματα ενσωματώνουν τον πόνο και τον κάνουν πεποίθηση, την κουβαλάνε μαζί τους μέχρι την ενηλικίωση, αισθάνονται πως επάξια η κακιά τους μοίρα τις ακολουθεί. Μια ηλικιωμένη θεία που παίζει καταλυτικό ρόλο στην ιστορία, ένας αδιάφορος πατέρας που απομακρύνεται από τα παιδιά του τιμωρώντας κι αυτός τον εαυτό του, καθώς  κι ο αδερφός του πατέρα συνθέτουν αυτό το μπερδεμένο κουβάρι. Μια μυστική σήραγγα κάτω από τη γη κι ένας μύθος που φανερώνει την πιο τρομαχτική αλήθεια. Όλοι κρύβουν  από κάτι, ακόμη και οι δύο αδερφές. Μια αλλαγή πλεύσης στις ζωές τους τις  μεταφέρει στην Αθήνα, συγκεκριμένα στα Αναφιώτικα, εκεί θα προσπαθήσουν να επαναπροσδιορίσουν  τις σχέσεις τους καθώς ο χρόνος δεν ήταν σύμμαχός τους. Ο πρώτος έρωτας έρχεται για να ταράξει τη ζωή της ηρωίδας, κυριολεκτικά και μεταφορικά διότι η ζωή δεν έχει πει ακόμη την τελευταία της κουβέντα. Όλα κρέμονται από μια λεπτή εύθραστη κλωστή.

Κατά τη διάρκεια συγγραφής του βιβλίου είχα φορτιστεί έντονα συναισθηματικά, ιδιαίτερα κατά την ολοκλήρωσή του, θα μπορούσε άνετα να είναι μια αληθινή ιστορία... Η δική μου ιστορία ή η δική σας! Μια ιστορία που θα μπορούσε να γίνει ταινία από αυτές που η ίδια η ζωή σκηνοθετεί.

Δείτε περισσότερα για το βιβλίο και την συγγραφέα ΕΔΩ

Τα μάτια μου είχαν σφαλίσει τη στιγμή που είδα τον θάνατο· είχε έρθει νωρίς ο κακορίζικος, μα όχι για μένα, κι όμως εμένα θανάτωσε. Γιατί, όπως λένε, ο θάνατος είναι μια σκληρή αλήθεια και η ζωή ένα όμορφο ψέμα. Αυτό εξάλλου μου είχε αποδείξει η ζωή. Μα είχα μέλλον μπροστά μου, ήμουν μόλις είκοσι ετών. «Η ζωή έχει πάντα ανατροπές, ποτέ δεν ησυχάζει. Θα σε τσιγκλάει εκεί που δεν το περιμένεις, μα να χαμογελάς για να ξορκίσεις το κακό, να το κοροϊδεύεις, κι εκείνο μόνο ανεπαίσθητα θα σε αγγίζει», έλεγε η γιαγιά μου. Παιδί ήμουν ακόμη, αλλά δεν το λησμόνησα. Πέρασαν πολλά χρόνια από τότε. Μας ξερίζωσαν απ’ τον τόπο μας, ρήμαξαν το σπιτικό, την οικογένειά μας.

Σ’ ένα απομακρυσμένο χωριό του Πηλίου η κυρα-Φιλιώ με τις δυο κόρες της, Λουίζα και Βαλεριάνα, στιγματίζονται ως μάγισσες. Η μικρή κοινωνία του χωριού δείχνει έντονα την αποστροφή της στα πρόσωπά τους. Ένας αδιάφορος πατέρας, ένας παλιός μύθος κρυμμένος χρόνια κάτω απο τη γη και η αλήθεια που κουκουλώνεται απο οικεία πρόσωπα που σιωπούν. Ένας απρόσμενος θάνατος θα φέρει την ανισορροπία στις ζωές των δύο αδελφών που θ’ αναγκαστούν να επιλέξουν διαφορετικά μονοπάτια. Η πορεία των χρόνων τις φέρνει αντιμέτωπες με μια σκληρή αλήθεια που ποτέ δεν φαντάζονταν.

Ένα ταξίδι από τα γραφικά χωριά του Πηλίου μέχρι τα Αναφιώτικα της Αθήνας. Ένα βιβλίο γι’ αυτό που ο άνθρωπος ορίζει ως τύχη, μοίρα, γραφτό ή κάρμα και πεπρωμένο.