«Από κάθε άνθρωπο που έχουμε αντίκρυ μας κλέβουμε ένα
κομμάτι, σε κάθε άνθρωπο που θα συναντήσουμε στο διάβα μας δίνουμε ένα κομμάτι.
Έτσι φτιάχνονται οι ψυχές μας! Από αυτά τα κομμάτια…»
Τέτοια έλεγε η καλή μου η Ανθή, μια γυναίκα που βασάνισα
πολύ και που, παρόλη την αδυναμία του χαρακτήρα της, στάθηκε δίπλα μου μέχρι
την τελευταία μου πνοή. Μακάρι να της μοιάζαμε όλοι! Μακάρι τα Χριστούγεννα
αυτά, κάθε άνθρωπος να νιώσει πως δεν είναι τίποτα περισσότερο από αυτό που
έλεγε εκείνη! Από το κομμάτι ενός μεγάλου καθρέφτη και να αντικατοπτρίσει πάνω
του συναισθήματα χαράς και αρμονίας, εμπιστοσύνης και συμπόνιας.
Σας φιλώ και εύχομαι για τον καθένα μοναδικές στιγμές
ευτυχίας, όχι μόνο για το καινούριο έτος αλλά για κάθε μέρα της ζωής σας!
Με αγάπη
Δόμνα
(Ηρωίδα του βιβλίου «Ο κήπος της μοναξιάς» της Μαρίας Χίου
από τις εκδόσεις ΕΞΗ)
Μια συναρπαστική ιστορία έρωτα, προδοσίας και μυστικών γύρω από έναν αδιανόητο φόνο.
Τέσσερις γυναίκες που αναζητούν τη συγχώρεση, μα πάνω από όλα αναζητούν τον ίδιο τους τον εαυτό. Η Αθηνά, η Ανθή, η Αλίκη και η Δόμνα. Η αρχή, η μέση και το τέλος μιας διαδρομής ατέλειωτης μέσα στο πέρασμα του χρόνου.
Η Αθηνά γεύεται τον παράνομο έρωτα... Το τέλος μιας αθωότητας, που γεννά στην ψυχή τις φλόγες μιας άσβεστης εκδίκησης. Η Ανθή έζησε τον πόλεμο, το θάνατο, την ορφάνια και τον αλληλοσπαραγμό... Αλλά η ζωή πάντα πρέπει να παίρνει κάτι για να σου δώσει ό, τι περισσότερο ποθείς. Η Αλίκη θέλει να εκδικηθεί τη μάνα της για τον πόνο που της χάρισε τότε... Και πλάι σε όλες τους η Δόμνα, πιστός φύλακας-άγγελος και Ιούδας τους...
Ένας φόνος που συγκλονίζει, ένα γράμμα που πρέπει να βρει τον παραλήπτη του. Το κλάμα ενός μωρού που γεννιέται μόνο του στα σκοτάδια και μια παράνομη υιοθεσία. Ένας κύκλος που πρέπει να κλείσει...
Σήμερα, εβδομήντα χρόνια μετά, ο κήπος της μοναξιάς στέκει ολάνθιστος.
Ο παράδεισος κρυμμένος σε μια χούφτα κόλαση.
Το παρελθόν και το παρόν συγκρούονται και τότε αναμετριέται ο πόνος με το ψέμα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου