Βιβλιο

Βιβλιο
ΜΕ αρέσει το βιβλίο ΑΦΟΥ!!! και η αγάπη μου αυτή με ώθησε στη δημιουργία αυτού του ιστολογίου όπου θα μοιράζομαι την αγάπη μου αυτή παρουσιάζοντας σας τις απόψεις μου για τα βιβλία που με ταξιδεύουν καθώς και προτάσεις ,νέες κυκλοφορίες καθιερωμένων και πρωτοεμφανιζόμενων συγγραφέων καθώς και βιβλιοπαρουσιάσεις στην πόλη μου Θεσσαλονίκη ΑΦΟΥ !!!

Τρίτη 18 Δεκεμβρίου 2018

ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΗΝ ΕΜΙΛΙ ΜΠΡΟΝΤΕ -ΑΝΕΜΟΔΑΡΜΕΝΑ ΥΨΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΤΣΟΥΝΗ ΑΦΟΥ!!!



Αφιέρωμα στην Έμιλι Μπροντέ – Ανεμοδαρμένα Ύψη.


Τα βιβλία για μένα, είναι ένα “μαγικό παράθυρο” στον κόσμο της συγγραφής και της λογοτεχνίας. Θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας ένα αγαπημένο μου βιβλίο, που στιγμάτισε την παγκόσμια λογοτεχνία, τους κριτικούς μα και τους αναγνώστες που το έχουν λατρέψει και συνεχίζουν να το λατρεύουν μέσα από το πέρασμα των χρόνων.
Ο λόγος για την Έμιλι Μπροντέ και το μοναδικό βιβλίο που εκδόθηκε πριν πεθάνει “Τα Ανεμοδαρμένα Ύψη” ή “Ο Πύργος των καταιγίδων”.

Ας γνωρίζουμε όμως ποια ήταν η Έμιλι Μπροντέ που με την γραφή της μάγεψε αλλά και προβλημάτισε πολλούς κριτικούς.



Η Έμιλι Μπροντέ γεννήθηκε στις 30 Ιουλίου 1818 στο Θόρντον, κοντά στο Μπράντφορντ του Γιορκσάιρ, και ήταν το πέμπτο από τα έξι παιδιά της Μαρίας Μπράνγουελ και του κληρικού και συγγραφέα Πάτρικ Μπροντέ. Μετά το θάνατο της μητέρας τους, οι μεγαλύτερες αδελφές της Έμιλι, Μαρία, Ελίζαμπεθ και Σάρλοτ Μπροντέ στάλθηκαν σε εκκλησιαστικό σχολείο στο Κάουαν Μπριτζ, όπου βίωσαν την κακοποίηση και τις στερήσεις που αργότερα περιέγραψε η Σαρλότ στο Τζέιν Έιρ.

Το 1824 η οικογένεια μετακόμισε στο Χάουορθ, όπου ο πατέρας της Έμιλι ήταν εφημέριος. Η Έμιλι στάλθηκε στο ίδιο σχολείο όπου πήγαιναν οι αδελφές της αλλά για σύντομο χρονικό διάστημα. Όταν μία επιδημία τύφου χτύπησε το σχολείο, η Μαρία και η Ελίζαμπεθ αρρώστησαν. Η Μαρία, η οποία μπορεί στην πραγματικότητα να είχε φυματίωση, στάλθηκε σπίτι της όπου και πέθανε. Στη συνέχεια, η Έμιλι απομακρύνθηκε από το σχολείο μαζί με την Σαρλότ και την Ελίζαμπεθ. Η Ελίζαμπεθ πέθανε λίγο μετά την επιστροφή τους στο σπίτι.

Στη συνέχεια οι τρεις εναπομένουσες αδελφές και ο αδελφός τους Μπράνγουελ, εκπαιδεύτηκαν στο σπίτι από τον πατέρα τους και τη θεία τους, Ελίζαμπεθ Μπράνγουελ, η οποία ήταν αδελφή της μητέρας τους. Μέσα σ' αυτό το περιβάλλον άνθισε το λογοτεχνικό τους ταλέντο. Στον ελεύθερο χρόνο τους τα παιδιά δημιούργησαν μία σειρά από φανταστικούς κόσμους, οι οποίοι εμφανίζονται στις ιστορίες που έγραψαν και εντός των οποίων έλαβαν χώρα οι φανταστικές περιπέτειες που ζούσαν τα στρατιωτάκια τους μαζί με τον Δούκα του Ουέλινγκτον και τους γιους του. Από αυτή την περίοδο δεν σώζεται παρά ένα μικρό μόνο μέρος από το έργο της Έμιλι, εκτός από κάποια ποιήματα των χαρακτήρων της. Όταν η Έμιλι ήταν 13 ετών, η ίδια και η Αν αποσύρθηκαν από τη συμμετοχή τους στο φανταστικό βασίλειο της Άνγκρια και ξεκίνησαν ένα νέο, το Γκόνταλ, ένα μεγάλο νησί στο Βόρειο Ειρηνικό. Εξαιρουμένων των ποιημάτων της Έμιλι για το Γκόνταλ και τους καταλόγους της Αν με τους χαρακτήρες και τα τοπωνύμια, τα γραπτά τους για το Γκόνταλ δεν σώζονται. Επίσης σώζονται κάποια "ημερολόγια" της Έμιλι στα οποία περιγράφονται τρέχοντα γεγονότα στο Γκόνταλ, μερικά από τα οποία γράφτηκαν μαζί με την Αν. Ένα χρονολογείται από το 1841, όταν η Έμιλι ήταν 23 ετών, και ένα άλλο από το 1845, όταν ήταν 27 ετών.



Το 1844, η Έμιλι ξεκίνησε να καταγράφει τακτοποιημένα όλα τα ποιήματα που είχε γράψει, σε δύο σημειωματάρια. Το ένα ονομάστηκε "Τα Ποιήματα του Γκόνταλ" ενώ το άλλο έμεινε χωρίς ετικέτα. Διάφοροι μελετητές προσπάθησαν από αυτά τα ποιήματα να συναρμολογήσουν μία ιστορία και ένα χρονικό για το Γκόνταλ. Το φθινόπωρο του 1845, η Σαρλότ ανακάλυψε τα τετράδια της αδελφής της και επέμενε ότι τα ποιήματα πρέπει να εκδοθούν. Η Έμιλι, έξαλλη με την παραβίαση της ιδιωτικής της ζωής, αρχικά αρνήθηκε αλλά υποχώρησε όταν η Αν έφερε τα δικά της γραπτά και αποκάλυψε ότι κι εκείνη είχε γράψει ποιήματα στα κρυφά.
Το 1846, τα ποιήματα των αδελφών Μπροντέ εκδόθηκαν σε ένα βιβλίο με τίτλο Ποιήματα των Κάρερ, Έλλις και Άκτον Μπελ. Για την έκδοση αυτή, οι αδελφές Μπροντέ υιοθέτησαν ψευδώνυμα: η Σαρλότ διάλεξε το όνομα Κάρερ Μπελ, η Έμιλι το Έλλις Μπελ και η Αν το Άκτον Μπελ. Η Σαρλότ έγραψε στο "Βιογραφικό Σημείωμα των Έλλις και Άκτον Μπελ" ότι η διφορούμενη επιλογή τους υπαγορεύτηκε από ένα είδος συνειδησιακού ενδοιασμού στο να υιοθετήσουν αρσενικά χριστιανικά ονόματα, ενώ οι ίδιες δεν θέλανε να φανερώσουν ότι είναι γυναίκες, γιατί είχαν μία αόριστη εντύπωση ότι οι γυναίκες συγγραφείς αντιμετωπίζονταν με προκατάληψη. Στη συλλογή αυτή, η Έμιλι συμμετείχε με 21 ποιήματα, όσα και η Αν, ενώ η Σαρλότ συμμετείχε με 20. Αν και αρκετούς μήνες μετά την έκδοση είχαν πουληθεί μόνο δύο αντίτυπα, οι αδελφές Μπροντέ δεν αποθαρρύνθηκαν καθώς οι κριτικές που απέσπασαν από τα λογοτεχνικά περιοδικά ήταν θετικές.




Ανεμοδαρμένα Ύψη....

Ο τίτλος του μυθιστορήματος προέρχεται από ένα σπίτι στο Γιορκσάιρ της Αγγλίας. Η αφήγηση επικεντρώνεται γύρω από τους δυο πιο σημαντικούς ήρωες του βιβλίου την Κάθριν Έρνσο και τον Χίθκλιφ. Δυο νέοι, από διαφορετικές τάξεις που ερωτεύονται παθιασμένα. Μια καταδικασμένη αγάπη που καταστρέφει όχι μόνο τους ίδιους αλλά και όσους βρίσκονται γύρω τους.

Εκδόθηκε το 1847 και οι αρχικές κριτικές ήταν ανάμεικτες, ενώ οι περισσότεροι κριτικοί αναγνώρισαν αμέσως την δύναμη και την φαντασία του μυθιστορήματος, πολλοί βρήκαν την ιστορία αντιπαθητική και ασαφή. Κάποιοι το χαρακτήρισαν “άτεχνο και παράξενο” εξαιτίας των συγκλονιστικών εικόνων και των χειρότερων μορφών που μπορεί να μεταμορφωθεί ένας άνθρωπος.

Πίσω όμως από την σκληρότητα, την απανθρωπιά, τους “αγγελικούς” ή “διαολαιμένους” ήρωες, την εκδίκηση που κυλά στις φλέβες των ηρώων και την απόλυτη καταστροφή, οι ισχυρές μαρτυρίες που θα διαβάσετε στις σελίδες του για την πιο όμορφη ιστορία αγάπης, πραγματικά θα σας συγκλονίσουν ακόμα κι αν αυτές περιδιαβαίνουν από το σκοτάδι στο φως. Ένας μικρός “Παράδεισος για αγρίμια” που θα το σκέφτεστε για μέρες, έχοντας στο μυαλό σας τον Χίθκλιφ και την Καθρίν, τους δυο ερωτευμένους που οι αξίες, οι άγραφοι νόμοι της κλειστής κοινωνίας και το πάθος, τους κράτησαν για πάντα μακριά.

Ένα μοναδικό βιβλίο της παγκόσμιας λογοτεχνίας που λίγο πολύ μαρτυρά πως για κάθε επιλογή μας είτε σωστή, είτε όχι, υπεύθυνοι είμαστε μονάχα εμείς και ο σκληρός εαυτός μας που κρύβουμε μέσα μας, όταν προσκυνάμε τον εγωισμό και την ζήλια.

Κάποια μικρά αποσπάσματα που θα σας προβληματίσουν, θα σας θυμώσουν και θα σας κάνουν να αγαπήσετε με πάθος.

Ποιος θα ήταν ο λόγος της δημιουργίας μου, αν περιοριζόμουν απόλυτα στον εαυτό μου; Οι μεγάλες μου δυστυχίες σ' αυτό τον κόσμο ήταν οι δυστυχίες του Χίθκλιφ και τις παρακολούθησα όλες, τις έζησα όλες, από την αρχή. Η μεγάλη μου σκέψη στη ζωή είναι αυτός. Αν όλα χάνονταν και αυτός έμενε, θα συνέχιζα να υπάρχω. Κι αν όλα έμεναν και αυτός χανόταν, το σύμπαν θα ήταν για μένα τόπος ξένος και φοβερός. Δε θα ΄χα θέση εκεί. Η αγάπη μου για τον Λίντον είναι σαν το φύλλωμα του δάσους. Ο χρόνος θα την αλλάξει, το ξέρω καλά, όπως ο χειμώνας αλλάζει τα δέντρα. Η αγάπη μου για τον Χίθκλιφ είναι σαν τα αιώνια βράχια αποκάτω: λίγη ευχαρίστηση μου δίνει αλλά αναγκαία.
Νέλλυ, είμαι ο Χίθκλιφ. Είναι πάντα, πάντα στο νου μου. Δε μου δίνει χαρά, όπως δε μου δίνει χαρά ο εαυτός μου, αλλά είναι μέσα μου, σαν τον ίδιο τον εαυτό μου. Αν όλα καταστρέφονταν και έμενε μόνο αυτός, θα συνέχιζα να ζω. Αν όμως χανόταν αυτός και παρέμεναν όλα τα άλλα άθικτα, τότε ο κόσμος ολόκληρος θα ήταν ξένος για μένα και θα ένιωθα σαν παρείσακτη”.

“ Εσύ, με τη θέληση σου, εσύ το έκανες. Δεν ράγισα εγώ τη καρδιά σου, εσύ τη ράγισες. Και ραγίζοντας της ράγισες και τη δική μου”.

Για εσάς που λατρεύετε την μαγεία του βιβλίου, διαβάστε το...
Για εσάς που προτιμάτε τις ταινίες δείτε το... έχοντας ανοιχτές τις πόρτες της ψυχής σας, για να αισθανθείτε στο έπακρο αυτό το μεγαλούργημα που λέγεται... Ανεμοδαρμένα Ύψη της ‘Έμιλι Μπροντέ.


Βασιλική Τσούνη – Συγγραφέας.

Βρείτε τη Βασιλική Τσούνη στο f/b ΕΔΩ






1 σχόλιο: