Αυτές
τις γιορτές δεν θα ευχηθώ υγεία και ευτυχία όπως συνήθως! Θα ευχηθώ μικρά και
ασήμαντα, που όμως αν τα ενώσεις κάνουν τη ζωή μας ομορφότερη! Εύχομαι να
ξυπνάμε το πρωί με χαμόγελο, έχοντας απολαύσει έναν ξεκούραστο ύπνο... Εύχομαι
να έχουμε χρόνο για μια βόλτα με τους αγαπημένους μας, κάθε μέρα... Εύχομαι να
κλαίμε απ' τα γέλια συχνά και να μην λείπει η ανθρώπινη επαφή και επικοινωνία
απ' την καθημερινότητά μας! Εύχομαι να μη μας πνίγουν έγνοιες, λογαριασμοί, και
ανούσιες ανησυχίες, αλλά να μπορούμε να βρίσκουμε χαρά στα πιο μικρά, όπως ένα
πεταχτό φιλί πριν βγούμε απ' το σπίτι... Ο κατάλογος μ' αυτές τις ευχές είναι
ατέλειωτος, αρκεί να βρούμε ποιες μας ταιριάζουν!
Αγγελική
Δαφτσίδου, Παράθυρο στη ζωή, εκδόσεις Πνοή.
Νικάει κανείς τον καρκίνο; Ακόμα κι όταν καταφέρει να βγει ζωντανός από τη μάχη, το κράτος που ήταν το κορμί του και βομβαρδίστηκε ανελέητα, ξαναχτίζεται; Κι αν τα σπίτια ξαναχτιστούν από τα συντρίμμια, η ψυχή ξεπερνάει ποτέ τον φόβο ώστε να τα ξανακατοικήσει;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου