ΤΑ ΔΕΚΑΕΞΙ ΓΡΑΜΜΑΤΑ-ΜΕΝΙΟΣ ΣΑΚΕΛΛΑΡΟΠΟΥΛΟΣ-ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΨΥΧΟΓΙΟΣ

ΜΕ αρέσει το βιβλίο ΑΦΟΥ και ΜΕ  αρέσουν τα μυθιστορήματα του κ.Σακελλαρόπουλου γιατί σε καθένα από αυτά θίγει κοινωνικά ζητήματα που μας προβληματίζουν και μας αφορούν άμεσα ή έμμεσα. Θίγει καταστάσεις και προβλήματα που αντιμετωπίσαμε ή θα αντιμετωπίσουμε κάποια στιγμή στη ζωή μας και χτυπάει κατευθείαν στο συναίσθημα.

Το τελευταίο του δημιούργημα "Τα δεκαέξι γράμματα" βασίζεται στην αληθινή ιστορία του συνταξιούχου πυροσβέστη Αργύρη Φαρμάκη και του γιου του Άρη και έφερε συγκίνηση και δάκρυα στα μάτια κατά τη διάρκεια της ανάγνωσης.

Το κουβάρι της σχέσης τους όλα αυτά τα χρόνια της ζωής τους, ξετυλίγεται μέσο των 16 γραμμάτων που θα βρει ο Άρης στα πράγματα του πατέρα του, που θα του παραδώσουν οι υπεύθυνοι του γηροκομείου στο οποίο εκείνος είχε  καταφύγει για να περάσει όσο πιο ανθρώπινα μπορούσε στη δύση της ζωής του.

Μια ζωή δύσκολη, που  στο τέλος όταν τα ζύγισε, περισσότερες ήταν οι πίκρες  παρά οι χαρές που έζησε! Έχασε την γυναίκα του Ασπασία  από την "καταραμένη" αρρώστια όταν ο Άρης ήταν ακόμα βρέφος. Προσπάθησε να είναι για εκείνον πατέρας και μάνα μαζί. Φέρει παράσημα ηρωισμού που αποδεικνύει πως έσωζε ζωές εν ώρα καθήκοντος. Οι λάθος ωστόσο χειρισμοί της προσωπικής του ζωής και  της σχέση του με το γιο του, του έδωσαν το ... παράσημο της μοναξιάς. 

"....όμως μου λες να σκέφτομαι ευχάριστα πράγματα, να είμαι αισιόδοξος. Τι ευχάριστα πράγματα να σκέφτομαι; Από σήμερα θα είμαι πάλι μόνος μου κι αλήθεια δεν μπορείς να καταλάβεις αυτό το θεριό που λέγετε μοναξιά. Που σου τρώει την ψυχή, που σε καταπίνει, που σε κάνει να παρακαλάς να είσαι σε ένα νοσοκομείο για να βλέπεις δυο ανθρώπους και ν'ακούς μια καλημέρα. Να νιώθεις ότι κάποιος σε φροντίζει. Να περιμένεις μια ερώτηση για το πως είσαι σήμερα. Μέσα σε τέτοια μοναξιά σκέφτεσαι πιο συχνά το θάνατο, σε κυκλώνει η σκέψη του. Τι έχω να σκεφτώ; Ότι θα έρθουν τα Χριστούγεννα, το Πάσχα, η Πρωτομαγιά; Όλα ίδια είναι για μένα, όταν μάλιστα ξέρω  ότι κάπου εκεί έξω είναι ο χάρος και περιμένει να περάσει μέσα.... (σελ.229).

Για άλλη μία φορά ο κ.Σακελλαρόπουλος με την γνωστή απλή, λιτή γραφή του να ρέει μας αιχμαλωτίζει. Βασισμένος σε μία αληθινή,  συγκλονιστική ιστορία ζωής, μας αφυπνίζει περνώντας το μήνυμα πως δεν υπάρχει πιο δυνατός-ιερός δεσμός γονέα-παιδιού και  Ναι  μπορεί να γίνονται λάθος χειρισμοί λόγω  υποχρεώσεων , κούρασης, εγωισμού, αδιαφορίας αλλά και μη παροχής των λαθών μας, ωστόσο δεν θα πρέπει να  παραλείπουμε να δείχνουμε και να  λέμε πόσο αγαπάμε τον άλλο , γιατί δεν ξέρουμε αν θα μας δοθεί η ευκαιρία την επομένη στιγμή να το κάνουμε!  Δεν θα πρέπει  να αδιαφορούμε για τους αγαπημένους μας, ώστε να μην καταλήξουμε,  όπως ο Άρης, μετανιώνοντας για όλες τις στιγμές που έχασε, συνειδητοποιώντας πόσο πολύτιμος ήταν ο πατέρας του όταν τον έχασε, δυστυχώς όμως δεν μπορούσε να γυρίσει τον χρόνο πίσω και να διορθώσει όλα τα λάθη του παρελθόντος.

  Ο χρόνος είναι αμείλικτος και δεν γυρίζει πίσω.... ΑΦΟΥ!!!

ΤΟ ΟΠΙΣΘΟΦΥΛΛΟ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ

Γιε μου,
Πονάει η ψυχή μου τώρα που σου γράφω ξεχασμένος σε ένα καταθλιπτικό δωμάτιο ενός γηροκομείου, αποκομμένος από όλους. Πιο πολύ όμως υποφέρω που δε σε βλέπω. Ξέρω, έχεις τις δουλειές σου και τα τρεχάματά σου, αλλά η μοναξιά πληγώνει πολύ, δεν αντέχεται. Και τι δε θα έδινα για να σε δω! Κι ο χρόνος μου δεν είναι πια πολύς. Μακάρι να είναι όλα καλά στη ζωή σου και να είσαι χαρούμενος και ευτυχισμένος.
Σε σκέφτομαι και σ’ αγαπώ πολύ,
ο πατέρας σου

Ο συνταξιούχος πυροσβέστης Αργύρης Φαρμάκης, τσακισμένος από τη ζωή. Ο γιος του Άρης, με ροπή σε κάθε είδους μπλέξιμο. Τους χωρίζει άβυσσος. Τους ενώνει όμως μια συγκλονιστική εξέλιξη, μέσα από δεκαέξι σπαρακτικά γράμματα.
Μια αληθινή ιστορία πατέρα και γιου που βουτάει ως τα τρίσβαθα της ψυχής και φέρνει δάκρυα στα μάτια…