ΑΝΟΜΟΛΟΓΗΤΕΣ ΑΛΗΘΕΙΕΣ-ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΧΑΤΖΟΠΟΥΛΟΥ-ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΨΥΧΟΓΙΟΣ

ΜΕ άρεσε πάρα πολύ το πρώτο βιβλίο της συγγραφέως Οι δρόμοι της βροχής(μέσα στη δεκάδα με τα καλύτερα βιβλία που διάβασα φέτος),θεωρώ εκπληκτικό το εξώφυλλο και οπισθόφυλλο του και έσπευσα να το αποκτήσω-διαβάσω.
Καθηλωτικό από την πρώτη σελίδα,με κράτησε δέσμια ως την τελευταία και αιχμαλώτισε το μυαλό με αποτέλεσμα ακόμα να το σκέφτομαι και να μην αποφασίζω να ξεκινήσω άλλο βιβλίο....
Η Ελισάβετ και η Μαρίνα γνωρίζονται στην πολυκατοικία όπου διαμένουν και παρόλο που τους χωρίζουν κάποια χρόνια ηλικιακά, αισθάνονται από την πρώτη στιγμή πως κάτι τις δένει. Ξετυλίγουν  το κουβάρι της ζωής τους και ανακαλύπτουν πως έχουν πολλά κοινά βιώματα και εμπειρίες που τις πλήγωσαν,τις μάτωσαν και υπήρξαν στιγμές που νέκρωσαν τις αισθήσεις και το μυαλό!!!Ανακαλύπτουν μέσω οδυνηρών εξομολογήσεων πως η  σχέση τους με το οικογενειακό και φιλικό περιβάλλον,η αγάπη που δεν έλαβαν από κάποιους,η αγάπη κάποιων άλλων που τους πλήγωσε, ο αβάσταχτος πόνος που βίωσαν  έχουν κοινά σημεία αναφοράς και εκείνο που αλλάζει είναι η αντιμετώπισή τους.Και μέσω των εξομολογήσεων αυτών θα έρθουν ξανά αντιμέτωπες με ότι τις θύμωσε,τις πλήγωσε,τις πόνεσε,θα δουν με άλλο μάτι τους ανθρώπους τους που έπαιξαν σημαντικό ρόλο στην πορεία της ζωής τους,θα τους γνωρίσουν καλύτερα(και μαζί μ'αυτές κι εγώ και θα αναθεωρήσω την αρχική άποψη που είχα σχηματίσει γι'αυτούς,ενώ για άλλους όχι),θα αναθεωρήσουν αποφάσεις και πράξεις,θα τις αφήσουν πίσω στο παρελθόν όπου ανήκουν και θα βαδίσουν από τον εφιάλτη στο όνειρο,από το σκοτάδι στο φως!!!
Ένα εξαιρετικό ψυχογράφημα που με προβλημάτισε,μ'έκανε να ξανασκεφτώ-αναθεωρήσω απόψεις μου και ενίσχυσε την άποψή μου πως η αποδοχή,η συμπαράσταση και η αγάπη των αγαπημένων μας (οικογενειακό και φιλικό περιβάλλον)είναι αυτά που καθορίζουν την πορεία της ζωής μας.
"Το χάδι μου θόλωσε τα μάτια της γιαγιάς.Ίσως κι εκείνη να σκεφτόταν τα ίδια που σκεφτόμουν κι εγώ.Πόσο πιο εύκολα θα ήταν εκείνα τα δύσκολα χρόνια αν δείχναμε η μία στην άλλη την αγάπη της,πόσο λιγότερο θα διαμαρτύρονταν τα στομάχια μας,αν τα μπουκώναμε με μια αγκαλιά,με ένα χάδι.Θόλωσα κι εγώ μ'αυτές τις σκέψεις,την αγκάλιασα.(σελ.54).

ΤΟ ΟΠΙΣΘΟΦΥΛΛΟ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ
Η Ελισάβετ και η Μαρίνα ξεδιπλώνουν τις μνήμες τους. Εξομολογήσεις οδυνηρές, εμπειρίες τραγικές, λάθη και ανομολόγητες αλήθειες ξυπνούν βιώματα εφιαλτικά, βαθιά θαμμένα στην ψυχή τους.
 Η πικρή παιδική ηλικία, οι εφηβικές πληγές, οι τραγικές απώλειες ξαφνιάζουν και προβληματίζουν. Οι ομοιότητες πολλές, η αντιμετώπιση αλλάζει. 
Ποιο είναι, άραγε, αυτό που κάνει τη μεγαλύτερη γυναίκα δυνατή και ορθολογίστρια; Η θέληση να παλέψει για να ξεφύγει από τη μοίρα της ή οι συγκυρίες; Είναι η ανάγκη για επιβίωση ή η άρνηση να υποταχθεί στον βιασμό της αξιοπρέπειάς της; 
Με αγάπη και σύνεση η Ελισάβετ προσπαθεί να βοηθήσει τη νεότερη Μαρίνα να αποδεχθεί το παρελθόν της, να ζήσει μ’ αυτό, να μη δηλητηριάζει το παρόν και το μέλλον της. Θα μπορέσει η άδολη φιλία να γκρεμίσει τείχη και αδιέξοδα, να οδηγήσει από το σκοτάδι στο φως, από τον εφιάλτη στο όνειρο; 

Με φόντο την Ελλάδα των τελευταίων δεκαετιών, ένα ταξίδι αυτογνωσίας και ειλικρίνειας, σκληρό και ανελέητο, με προορισμό την αποδοχή και τη συγχώρεση.