ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΤΣΟΥΝΗ-ΕΡΜΙΝΑ ΣΩΡΟΣ ΑΠΟ ΠΕΤΡΕΣ-ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΥΔΡΟΠΛΑΝΟ

Μέσα από σωρούς από πέτρες χαράχτηκε το μονοπάτι της μοίρας μου. Πέτρες βαριές έσερνα σε κάθε μου βήμα. Ξεκίνησα από τα Γιάννενα, έφτασα στην Μπάρα και από κει οδηγηθηκα ως πόρνη πολέμου σε κάποιο στρατόπεδο συγκέντρωσης. Μέσα από τα δεινά έρχονται και οι ευχάριστες στιγμές. Κι όμως η ζωή μου χρωστούσε και μάλιστα πολλά. Σήκωσα το βλέμμα μου ψηλά στον ουρανό, πέταξα τις Ερινύες που κατέτρωγαν την ψυχή μου και στηλωσα γερά τα πόδια μου στη γη. Ανέβηκα πολλές ανηφοριες και αποφάσισα να αφήσω πίσω μου το σκοτάδι. Κοιτάξτε με ζω, ανασαίνω και θα συνεχίσω να ανασαίνω όσο εσείς κρατάτε την ιστορία της ζωής μου στα χέρια σας. Αφήστε την κακια και τον φθόνο και εκμεταλλευτείτε τις στιγμές πλημμυρίζοντας τες με το πιο δυνατό και αθώο φως της ψυχής σας. Σας εύχομαι από καρδιάς καλές γιορτές με υγεία, ευτυχία και πολλά χαμόγελα. Η καλοσύνη της ψυχής κάνει θαύματα... Χρόνια πολλά σε όλους.

Από όταν γεννήθηκε, η ζωή της μόνο εύκολη δεν ήταν. Βρέθηκε στα Γιάννενα, όμως εκεί η μοίρα της επιφύλασσε να ζήσει τον αγοραίο έρωτα. Κι εκεί που πίστευε πως βρήκε τον έρωτα και τη λύτρωση στα χέρια του Γερμανού κατακτητή της καρδιάς της, βρέθηκε να διαπομπεύεται για προδοσία. Η Θεσσαλονίκη ακόμη ένας προορισμός αλλά όχι ο τελευταίος, γιατί βρέθηκε να ταξιδεύει σε ένα βαγόνι, με προορισμό το Άουσβιτς, ως πόρνη πόλεμου. Η ζωή της γεμάτη πέτρες ασήκωτες, που κούρασαν την ψυχή της. Μια ζωή που διψούσε μόνο για αγάπη. Όλα τελείωσαν, έτσι σκεφτόταν. Όμως, η ζωή της χρωστούσε και μάλιστα, πολλά. Θα καταφέρει να βγει νικήτρια και να ανακαλύψει μια λάμψη φωτός; «Κουράστηκα να με κυνηγά πάντα το παρελθόν και να χάνω το μέλλον. Όσοι πέθαναν, πέθαναν. Όσοι έζησαν, έζησαν. Τώρα ήρθε η ώρα να παλέψουν. Και ξέρετε γιατί; Για όλες εκείνες τις Ερμίνες, που κατάφεραν να αγγίξουν για λίγο τον ουρανό και μετά, χάθηκαν. Για εκείνες, που ανθρώπου χέρι δεν έχει το δικαίωμα να τις αγγίζει, για εκείνες που πάλεψαν για ένα καλύτερο αύριο, γεμάτο όνειρα και για εκείνες που κατάφεραν και έσωσαν κάτι από την ψυχή τους, που την είχαν καταπλακώσει οι πέτρες της μοίρας».