ΜΕ αρέσει το βιβλίο ΑΦΟΥ και ΜΕ αρέσουν τα βιβλία του Γ.Τζιτζικάκη γιατί διαβάζοντας τα μου θυμίζουν δικές μου σκέψεις,βιώματα,συναισθήματα.Στα προηγούμενα βιβλία του "Τ'αηδονιού το δάκρυ","Ένα δράμι δύναμης" και "Αντίο δεν είπα ακόμα ΖΩ" "συνάντησα" απώλειες που βίωσα και αντιμετώπισα όπως οι ήρωες ή και τελείως διαφορετικά απ' ότι εκείνοι, καταστάσεις της δικής μου ζωής ή αγαπημένων μου ανθρώπων που μου προκάλεσαν ποικίλα αισθήματα και αντιδράσεις. 'Εχοντας γνωρίσει κι αγαπήσει τη γραφή του και γνωρίζοντας τι διαπραγματεύεται ο Παραθεριστής του, μετρούσα αντίστροφα από το καλοκαίρι που έμαθα για την έκδοση του.!!!
Το βιβλίο με κέρδισε από την πρώτη φράση "Στα λόγια που δεν λέμε και μας πνίγουν.No more!"
Το βιβλίο Παραθεριστής είναι μυθιστόρημα;;είναι σκέψεις;;Καταθέσεις;;;Παράπονα;;;
ρωτάει στις αρχές του 3ου κεφαλαίου ο συγγραφέας!! και απαντά λίγες αράδες παρακάτω πως "..ότι όσα γράφω δεν είναι τίποτα άλλο από σκέψεις ακάθαρτες που αποβάλλει στο χαρτί ο θυμός μου"(σελ.29).
Αν ρωτούσατε εμένα θα απαντούσα πως ο Παραθεριστής είναι μια κατάθεση ψυχής του συγγραφέα !!!Σκέψεις ακάθαρτες που περνάν απ'το μυαλό όλων μας,που δεν τολμάμε να τις εκφράσουμε,μοιραστούμε,συζητήσουμε και καταλήγουν να μας πνίγουν και να μας οδηγούν σε σκοτεινά μονοπάτια του μυαλού,στην απομάκρυση από αγαπημένα πρόσωπα,στην κατάθλιψη.
Ο Παραθεριστής,παραθερίζει κάθε χρόνο σ'ένα ελληνικό νησί,παρατηρεί τους γύρω του και μιλά για την αναζήτηση της ουσίας της ζωής,τη δράση αντί της παραίτησης,την επιφάνεια των διαπροσωπικών σχέσεων,την εξάλειψη των ταμπού,την αποδοχή του εαυτού μας (απ'το οπισθόφυλλο του βιβλίου).
Τολμά με γλώσσα ωμή να θίξει όλα τα παραπάνω και να μας θέσει απέναντι σ'όλα αυτά μα κυρίως απέναντι στον ίδιο μας τον εαυτό!!!Πόσοι τολμάμε να κοιτάξουμε τον εαυτό μας στον καθρέφτη,να κάνουμε την αυτοκριτική μας;;; να ομολογήσουμε στους δικούς μας ανθρώπους τις πιο μύχιες σκέψεις,τα θέλω μας ;;;
Δεν θα ήθελα να αναλύσω περισσότερο το βιβλίο (είπαμε με τον γραπτό λόγο εγώ δεν έχω τις καλύτερες σχέσεις 😊)αλλά θα προτείνω να το διαβάσετε μια και πιστεύω πως σε μια εποχή που δημιουργεί πολλά προβλήματα στην ψυχική μας υγεία,για μένα ήταν η καλύτερη ....ψυχοθεραπεία!!!Μ'εφερε αντιμέτωπη με τον ίδιο μου τον εαυτό,κι αλήθειες που έκανα πως δεν έβλεπα ή που ίσως δεν ήθελα να παραδεχθώ.
Και θα κλείσω,όπως συνηθίζω, με ένα απόσπασμα του βιβλίου(σημείωσα πολλά 😍)απαντώντας και στον συγγραφέα πως κατάλαβα όλες τις ιστορίες,ταυτίστηκα με κάποιες,κάτι μου θύμισαν γιατί ναι φταίει τ'ότι δεν διαφέρουμε πολύ όλοι εμείς που χάσαμε το μυαλό μας από το στρες και τον πόνο.!!
"Να είσαι δυνατός και να πιστεύεις στον εαυτό σου -να τον αγαπάς,ρε φίλε!-και να γνωρίζεις ότι τη γραμμή του ορίζοντα όσο στραβά κι αν την κοιτάξεις,γερμένος απ'τα ζόρια σου,εκείνη ουσιαστικά ποτέ δεν γέρνει και σε περιμένει να ισιώσεις.....
Να χαμογελάς,να ρισκάρεις,να ζεις,να μην τα παίρνεις όλα στα σοβαρά και τις δύσκολες μέρες,που θα βυθίζεσαι σε ανώφελα δαιδαλώδη μονοπάτια,να θυμάσαι ότι η αμεσότερη λύση για μια σκοτεινή σκέψη που σε βασανίζει είναι να την παρατήσεις σε μιαν άκρη -έτσι,θα τη δεις να χάνει τη δυναμική της που σε τρομάζει-και να πας σε μιαν επόμενη,σε μια φωτεινότερη σκέψη,που,αν γίνεται,θα παραθερίσεις μαζί της.Είναι όμορφη η ζωή,και είναι εκεί έξω΄ ζήσε τη!"(σελ.225-226)
ΤΟ ΟΠΙΣΘΟΦΥΛΛΟ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ
Ο Παραθεριστής είναι οργισμένος και προκλητικός. Νιώθει ηττημένος και μόνος. Ενίοτε αγαπά τα πάντα και άλλοτε τα αποστρέφεται. Παραθερίζει σε ένα ελληνικό νησί, παρατηρεί τους γύρω του, συναναστρέφεται και συγκρούεται με ήρωες που του προκαλούν εντύπωση, ρισκάρει να μιλήσει για όσα άλλοι δεν μιλούν, και νιώθει ένας παρίας, ένας αταίριαστος άνθρωπος με τη σύγχρονη πραγματικότητα.
Κατ’ ουσίαν, ο Παραθεριστής είσαι εσύ! Εσύ που συναναστρέφεσαι άλλους προσπαθώντας να τους καταλάβεις και εκείνοι που επιχειρούν να κάνουν το ίδιο μαζί σου. Εσύ που το μυαλό σου καταγράφει όσα εισπράττει από την κοινωνία γύρω σου και έρχονται μέρες τις οποίες νιώθεις κομμάτι της, ενώ άλλες δεν ταιριάζεις με τίποτα μαζί της.
Ο Παραθεριστής εξιστορεί την ιστορία του για συγκεκριμένο λόγο. Η καταγραφή του αποτελεί ένα πρότυπο θεραπευτικό πείραμα που συστήθηκε στον συγγραφέα από ψυχιάτρους και ψυχολόγους προς απόσπαση της σκέψης από στρεσογόνες, καταθλιπτικές και αυτοκτονικές τάσεις. Πρόκειται για ένα μυθιστόρημα βασισμένο σε πραγματικές εμπειρίες και ταυτόχρονα ένα τραχύ εγχειρίδιο του ευ ζην, που μιλά για την αναζήτηση της ουσίας της ζωής, τη δράση αντί της παραίτησης, την επιφάνεια των διαπροσωπικών σχέσεων, την εξάλειψη των ταμπού, την αποδοχή του εαυτού μας και την αποτύπωση της τρέλας ως ένα ακόμη πρόσωπο του στρες που μαστίζει τις ζωές όλων μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου