ΓΩΓΩ ΨΑΧΟΥΛΙΑ ΓΙΑ ΤΟ "ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΗΣ ΚΟΚΚΙΝΗΣ ΒΡΟΧΗΣ" ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΕΞΗ

 ΓΩΓΩ ΨΑΧΟΥΛΙΑ

για το "ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΗΣ ΚΟΚΚΙΝΗΣ ΒΡΟΧΗΣ" 

από τις εκδόσεις ΕΞΗ.

Αγαπημένε μου αναγνώστη,

Ένα πραγματικό, τραγικό γεγονός που με συγκλόνισε και αντάριασε την ψυχή μου ήταν η έμπνευση και η αφετηρία για να γράψω «Το μυστικό της κόκκινης βροχής». Η ιστορία ξεκινά με ένα απειλητικό σημείωμα κι ένα αλλόκοτο αντικείμενο που έλαβαν η Δέσποινα, η Μόνικα και η Απολλωνία, από έναν άγνωστο αποστολέα που αναφέρει πως γνωρίζει το ένοχο μυστικό τους. Ένα μυστικό που σημάδεψε ανεξίτηλα τις ψυχές των τριών κοριτσιών και που έγινε αιτία να διαλυθεί μια πολύχρονη, πολύτιμη φιλία. Τι γνωρίζει ο μυστηριώδης αποστολέας και τι θέλει από αυτές, τόσα χρόνια μετά; Και ποιο αόρατο νήμα συνδέει εκείνον, τις τρείς φίλες και την Ελισάβετ;

Η Ελισάβετ, ένα κοριτσάκι ευαίσθητο και πληγωμένο, που αντί για αγκαλιές, φιλιά  και αποδοχή, έζησε βρισιές, ξύλο και απόρριψη, προσπαθεί απεγνωσμένα να ξεκλειδώσει την καρδιά της μητέρας της, αλλά μάταια. Τα αμέτρητα, σαν τους κόκκους της άμμου “γιατί” την οδηγούν σε μία άγρια εφηβεία. Και τότε η μεγάλη περιπέτεια αρχίζει… Και όταν επιτέλους βρίσκει την αγάπη και τα σκοτάδια της αρχίζουν να γεμίζουν με φως, τα φοβερά μυστικά και οι αμαρτίες του παρελθόντος των τριών γυναικών, έρχονται να της απαγορεύσουν αυτή την αγάπη και να της διαλύσουν τη ζωή, βυθίζοντάς την για μιαν ακόμη φορά στη θλίψη και στην απόγνωση. Όσο το κουβάρι του μυστηρίου ξετυλίγεται, τόσο το παρελθόν και το παρόν συγκρούονται και αναμετριούνται ο πόνος με το ψέμα, η αγάπη με το μίσος και οι καταιγιστικές ανατροπές διαδέχονται η μία την άλλη, μέχρι το τέλος.

Είναι απερίγραπτα τα συναισθήματα που ένιωθα γράφοντας αυτή την ιστορία. Μια ιστορία-ύμνο στη φιλία, στον έρωτα, στην αγάπη, στους πόθους της ψυχής, στην εσωτερική δύναμη που κρύβουμε μέσα μας. Για μένα οι ήρωές μου δεν ήταν «χάρτινοι». Ήταν πραγματικοί, ήρωες της διπλανής πόρτας που «ζούσα» μαζί τους,  παρακολουθούσα κάθε τους κίνηση, ένιωθα κάθε τους συναίσθημα σ’ αυτή την αγωνιώδη προσπάθεια της επιβίωσης.

Κι εγώ, ξενυχτώντας με τους εφιάλτες τους, άλλες φορές θύμωνα μαζί τους, με τους εγωισμούς, με τις ανήθικες πράξεις τους και τις λάθος επιλογές τους και βάλθηκα να τους τιμωρώ με σκληρές λέξεις, με πληγές και οδυνηρές καταστάσεις κι άλλες φορές τους λυπόμουν, τους αγκάλιαζα, έσταζα βάλσαμο στις πληγές τους, πραγματοποιούσα τα όνειρά τους, σαν μικρός θεός που κρατούσε στα χέρια του τις τύχες τους.  Μα ό,τι και αν έκαναν, ό,τι και αν τους έκανα, τους λάτρευα! Και όταν το υπέροχο αυτό ταξίδι της συγγραφής έφτασε στο τέλος του,  κατάλαβα πως στην ουσία, δεν θα τους αποχωριστώ ποτέ, είναι ένα κομμάτι από μένα, θα ζουν για πάντα μέσα μου, και ένιωσα γαλήνη και ικανοποίηση, που τους οδήγησα εκεί που θα ήθελαν και οι ίδιοι να φτάσουν, που τους χάρισα τη λύτρωση, τη δικαίωση, την αγάπη που τους άξιζε.

 

Μικρό απόσπασμα:

…Χοντρές σταγόνες από μια πονεμένη βροχή μαστίγωναν το πρόσωπό της, καθώς περιπλανιόταν στους βρεγμένους δρόμους μέσα στην υγρή νύχτα. Τα δάκρυά της, δάκρυα που έσταζαν έρωτα και πόνο, γίνονταν ένα με τα δάκρυα τ’ ουρανού και προσπαθούσαν, μάταια, να ξεβάψουν το χρώμα της θλίψης από την ψυχή της. Οι λέξεις του Χριστόφορου, λέξεις μαχαίρια είχαν τρυπήσει την καρδιά της. Πόσος πόνος! Θεέ μου, πόσος πόνος! Είχε γίνει μούσκεμα απ’ τη βροχή, και έτρεμε από το κρύο, μα δεν την ένοιαζε. Μόνο ικέτευε την καρδιά της να μη σπάσει. Ικέτευε τα πόδια της να μη λυγίσουν. Ικέτευε το νου της να μην την εγκαταλείψει και τρελαθεί. Είχε τολμήσει να ονειρευτεί και πληγώθηκε. Είχε τολμήσει να ταξιδέψει και το ταξίδι έμεινε μισό. Η ζωή, της είχε δανείσει λίγη ευτυχία και ήρθε η ώρα να την πάρει πίσω. Ας ήταν! Σε δυο μέρες θα έφευγε οριστικά. Θα έφευγε για δεύτερη φορά. Θα έφευγε πάλι, μόνο με τις λιγοστές αποσκευές της. Θα έφευγε ξανά, χωρίς να πάρει μαζί της, ούτε λίγη αγάπη για το δρόμο…

Δείτε περισσότερα για το βιβλίο και την συγγραφέα ΕΔΩ

Δέσποινα, Μόνικα, Απολλωνία. Τρία κορίτσια το καθένα με τη δική του ξεχωριστή ιστορία, τρεις αχώριστες φίλες με όνειρα για ένα καλύτερο αύριο. Μέχρι εκείνο το βράδυ… Εκείνη την αυγουστιάτικη νύχτα, που κάτω από το φως της πανσελήνου ένα τραγικό γεγονός θα στιγματίσει τη ζωή τους για πάντα και θα τις απομακρύνει τη μία από την άλλη, για να μη θυμούνται, να μην πληγώνονται, να μη νιώθουν ενοχές.

Τριάντα χρόνια μετά, ένα απειλητικό σημείωμα θα τις ενώσει ξανά και θα τις φέρει αντιμέτωπες με την αλήθεια που για χρόνια προσπαθούσαν να κρύψουν. Ο άγνωστος αποστολέας ανατρέπει τις ζωές τους και απεγνωσμένες αναζητούν την άκρη του νήματος.

Ελισάβετ. Ένα κορίτσι που δεν ένιωσε ποτέ την αγάπη, γιατί από παιδί κλήθηκε να πληρώσει το τίμημα ενός άγνωστου για εκείνη παρελθόντος. Και τη στιγμή που ο έρωτας και η ευτυχία τής χτυπούν απρόσμενα την πόρτα, τα μυστικά των τριών γυναικών έρχονται να γκρεμίσουν τη μοναδική της ευκαιρία να ζήσει.

Άραγε, θα βγουν αλώβητες από αυτόν τον επικίνδυνο κύκλο αποκαλύψεων ή κάποια θα αποτελέσει το εξιλαστήριο θύμα μιας τραγικής απόφασης;

Τρεις γυναίκες, ένα μυστικό. Τρεις ζωές συγκλονιστικές, γεμάτες έρωτα, πάθος και ανατροπές. Ένα τραγικό γεγονός που αποκαλύπτεται και φέρνει τους πρωταγωνιστές αυτής της ιστορίας αντιμέτωπους με τα χρέη της ψυχής τους.

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ

Άραγε ποιον ενδιαφέρει το ότι γεννήθηκα και μεγάλωσα στην Αθήνα, το ότι είμαι παντρεμένη και έχω τρία παιδιά; Τι σημασία έχουν οι σπουδές μου στο μάρκετινγκ, στην πληροφορική και στη συμβουλευτική; Ακόμα, τι και αν υπήρξα στέλεχος βιομηχανίας, αν βραβεύτηκα σε διαγωνισμό διηγήματος, αν αρθρογραφούσα σε περιοδικά, αν είχα συμμετάσχει στη συγγραφή τηλεοπτικών σεναρίων και αν έκανα κι ένα πέρασμα απ’ τη δισκογραφία;
Σημασία έχει πως γράφω με την καρδιά μου, με την ψυχή μου, με την αγάπη μου για τους ανθρώπους και όχι με τις γνώσεις μου. Λατρεύω να σμιλεύω χαρακτήρες, να τους καθοδηγώ, να περπατώ στα χνάρια τους. Να νιώθω τα συναισθήματά τους, να χάνομαι στις περιπέτειές τους. Να παρασέρνω τους αναγνώστες μου σ’ αυτά τα μοναδικά, απολαυστικά, γεμάτα ανατροπές ταξίδια.

Επικοινωνία με τη συγγραφέα: gogopsachoulia@yahoo.com