ΕΝΑ ΒΗΜΑ ΤΗ ΦΟΡΑ-ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΑ ΣΙΑΦΗ ΔΙΑΜΑΝΤΗ-ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΠΗΓΗ

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΑ ΣΙΑΦΗ ΔΙΑΜΑΝΤΗ
για το "Ένα βήμα τη φορά" από τις εκδόσεις Πηγή.















Θα ξεκινήσω αναφέροντας λίγα πράγματα για εμένα. Γεννήθηκα, μεγάλωσα και μένω με την οικογένειά μου σε ένα μικρό γραφικό χωριό της Πρέβεζας, το όνομά του, Πέτρα. Το κύριο επάγγελμά μου, μητέρα δύο αγοριών. Τώρα το πως προέκυψε η συγγραφική μου ιδιότητα, να σας πω την αλήθεια δεν μπορώ να το εξηγήσω. Αν και υπήρξαν αμέτρητες φορές που ήμουν ″γεμάτη″ από ιδέες, δεν ένιωθα έτοιμη να τις αποτυπώσω σε χαρτί, ίσως να μην  είχα το θάρρος να τις αποτυπώσω σε χαρτί. Ήρθε όμως η στιγμή που δεν μπορούσα να το κρατήσω άλλο μέσα μου και ένα μεσημέρι πήρα χαρτί και μολύβι και άρχισα να γράφω. Ήρθε φυσικά από μόνο του και από τότε δεν σταμάτησα.
Τότε κατάλαβα πως ήμουν έτοιμη να αντιμετωπίσω κάθε αναστολή, ενδοιασμό που είχα. Βέβαια να αναφέρω πως χωρίς την παρότρυνση και την συμπαράσταση πρώτα του συζύγου μου και αργότερα οι καλές μου φίλες, το συγκεκριμένο βιβλίο θα είχε παραμείνει στο συρτάρι. Αγαπώ να γράφω και αυτό σημαίνει πολλά για εμένα.
Θα συνεχίσω λέγοντας λίγα λόγια για το βιβλίο μου, το «Ένα βήμα τη φορά». Το θέμα που ασχολείται είναι με την ενδοοικογενειακή βία (Σωματική και ψυχική κακοποίηση). Δυστυχώς είναι ένα θέμα που ακόμη και στις μέρες μας είναι υπαρκτό. Το μεγαλύτερο ποσοστό που θα υποστούν βία, είναι γυναίκες. Το πως καταπιάστηκα με το συγκεκριμένο θέμα, η αλήθεια είναι πως ούτε και εγώ το κατάλαβα. Μία λέξη θυμάμαι είχα ακούσει και αμέσως σχηματίστηκε στο μυαλό μου μία κακοποιημένη γυναίκα. Συγκεκριμένα η Έλενα, η ηρωΐδα μου, την ήθελα να θυσιάζει τον εαυτό της. Θυσιάστηκε για την γιαγιά της, παντρεύτηκε έναν άνθρωπο πολύ μεγαλύτερό της και στη συνέχεια αποδείχτηκε ο μεγαλύτερος δυνάστης της.
Την υποδούλωνε μέρα με την μέρα, με αποτέλεσμα να γίνει ένα άβουλο πλάσμα, χαρίζοντας στην κυριολεξία την ζωή της σε αυτόν τον άνθρωπο. Παραδόθηκε στην μοίρα της, ξεχνώντας κάθε όνειρο και κάθε προσδοκία που είχε σαν παιδί και σαν άνθρωπος. Μέχρι που ένα τυχαίο συμβάν την κάνει να αναθεωρήσει την ζωή της και από εκεί και πέρα ο σπόρος της διαφυγής και της σωτηρίας της, άρχισε να φυτρώνει μέσα της. Ο δρόμος της δύσκολος και ανηφορικός. Πολλά τα ψυχικά της σκαμπανεβάσματα. Πότε έλεγε στον εαυτό της πως θέλει να ζήσει την ζωή που ονειρεύτηκε, την ζωή που της στέρησαν και πότε εγκατέλειπε λέγοντας πως δεν αξίζει.
Στην πορεία πολλοί στάθηκαν πλάι της να την βοηθήσουν, ακόμη και μία ειδικός, ψυχολόγος. Ήθελε να γιατρέψει την ψυχή της, οι πληγές του σώματος γιατρεύονται, της ψυχής είναι δύσκολα να επουλωθούν. Ένας από τους ανθρώπους που προσπάθησε να την βοηθήσει, ήταν και ο Πέτρος. Η ιστορία του, μία πληγή που κουβαλούσε πάνω του κάθε μέρα. Προδόθηκε και πόνεσε από την αγάπη. Έχασε την εμπιστοσύνη του στο αντίθετο φίλο. Μέχρι που γνώρισε την Έλενα. Από την πρώτη στιγμή που γνωρίστηκαν, δεν ήθελαν να παραδεχτούν αυτό που ένιωσαν. Πότε ένιωθαν μεγάλη αντιπάθεια ο ένας στο πρόσωπο του άλλου και πότε αγάπη. Μία μεγάλη φιλία αναπτύχθηκε ανάμεσά τους, μία φιλία που ήταν καθοριστική στην πορεία τους.
Τα συναισθήματα πολλά μέσα μου, ζώντας την κάθε στιγμή. Θυμός, μίσος, φόβο, χαρά, αλλά και ένα μεγάλο γιατί. Έπιανα τον εαυτό μου να κλαίει όσο περίεργο και αν ακούγεται. Θα μου πείτε πως γίνεται. Κι όμως, όταν έγραφα για την Έλενα, όλες τις άσχημες στιγμές που πέρασε, πραγματικά με πονούσε. Η εικόνα να κακοποιείτε ήταν κάτι το φοβερό και γι’ αυτό προσπάθησα να μην δώσω τόσο περιγραφική εικόνα, αλλά ο αναγνώστης να την δημιουργήσει στο μυαλό του. Ένιωθα όμως και πολλές φορές ευγνώμων για την δική μου ζωή. Είχα και έχω ανθρώπους δίπλα μου που με αγαπούν.
«Ένα βήμα τη φορά», ο τίτλος. Ποιος από εμάς δεν έκανε βήματα στην ζωή του. Πότε δύσκολα και πότε εύκολα. Πότε λανθασμένα και πότε επιτυχημένα. Δεν χρειάζεται να βιαζόμαστε, αργά και σταθερά βήματα, παλεύοντας για τα όνειρά μας, ζώντας όλες τις στιγμές που μας χαρίζονται καθημερινά, ακόμη και οι πιο μικρές έχουν την αξία τους.
Μέσα στο βιβλίο αναφέρω κάποια στιγμή λόγια του Καζαντζάκη, «Έχεις τα πινέλα, έχεις τα χρώματα, ζωγράφισε τον παράδεισο και μπες μέσα». Τι πιο ωραίο από το να ζωγραφίσουμε την ζωή μας με εικόνες και χρώματα της αρεσκείας μας. Να ζήσουμε την ζωή μας!

Δείτε περισσότερα για το βιβλίο και τη συγγραφέα ΕΔΩ

Η Έλενα είναι μια κοπέλα έτοιμη να ανθίσει, με όλες τις προοπτικές της νιότης, που όμως της κόβουν τα φτερά. Η παιδική της ηλικία στιγματίστηκε από την έλλειψη αγάπης, έναν πατέρα απόντα και μία μητέρα που δεν γνώρισε ποτέ. Η ζωή της κυλούσε πάντα μέσα σε όρια και υποχωρήσεις. Μοναδικό στήριγμά της, η γιαγιά της. Η αγάπη, όμως, κάποιες φορές, έχει αντίτιμο.
Σε σχέση με τη γιαγιά της, το πλήρωσε με έναν γάμο που σήμαινε τον θάνατό της. Έναν γάμο που θα την πλήγωνε σωματικά, ψυχικά, αφήνοντάς την ένα άβουλο πλάσμα. Απόλυτα παραδομένη στη μοίρα της και στη μέχρι τώρα ζωή της, χωρίς όνειρα και ελπίδες για το μέλλον. Θα μπορέσει να ξεφύγει; Θα καταφέρει να κόψει μια και καλή τα δεσμά της; Θα καταλαγιάσει, κάποια στιγμή, τον πόνο στη ψυχή και την καρδιά της; Υπάρχει, άραγε, ίαση για την κακοποίηση που θα υποστεί; Η ξαφνική φυγή της ίσως της ανοίξει νέους ορίζοντες. Ίσως καταφέρει, τελικά, να ανοίξει τα δικά της φτερά και να πετύχει το ακατόρθωτο? να αγαπήσει και να αγαπηθεί. Πότε θα το καταλάβει; Ίσως ο Πέτρος να είναι αυτός που θα καταφέρει να λιώσει κάθε πάγο από μέσα της. Θα καταλήξουν μαζί;