ΤΟ ΑΙΝΙΓΜΑ ΤΗΣ ΣΙΩΠΗΣ-ΙΩΑΝΝΑ ΚΑΡΑΚΑΣΙΔΟΥ-ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΛΙΒΑΝΗ

ΙΩΑΝΝΑ ΚΑΡΑΚΑΣΙΔΟΥ
για
To Aίνιγμα της Σιωπής
των
Εκδόσεων Λιβάνη





Αγαπητοί Φίλοι και Φίλες,
Το Αίνιγμα της Σιωπής, που κυκλοφορεί αυτές τις μέρες, είναι το δεύτερο βιβλίο της τριλογίας μου, με κεντρική ηρωίδα την Ευγενία, την οποία πρωτοσυναντήσαμε στα Γλυκά Νερά. Μία γυναίκα του παλιού κόσμου, όμορφη και γοητευτική, με περιπετειώδη ζωή, με μόρφωση αλλά και έντονη πνευματικότητα, η οποία γνώριζε καλά πώς να κρύβει συναισθήματα και περιστατικά του βίου της. Όταν τελείωσα τη συγγραφή του πρώτου βιβλίου, ήξερα ότι εδώ έβαζα μόνο μια άνω τελεία. Η ιστορία της Ευγενίας έπρεπε να συνεχιστεί. Και επειδή είχα ήδη κατορθώσει να εισδύσω σε ικανό βαθμό στο μυαλό και στον ψυχισμό της ηρωίδας μου, σκέφτηκα πως το δεύτερο βιβλίο θα μπορούσε κάλλιστα να μας το γράψει η ίδια.
Έτσι, δίνω την πένα μου στην Ευγενία -Λαίδη Έλισον, τώρα πια- για να μας αφηγηθεί εκείνη ένα περιστατικό από την πολυτάραχη και μυθιστορηματική ζωή της. Και ταξιδεύουμε μαζί της στην ανατολική Λήμνο, κάπου στα μέσα της δεκαετίας του ’20, όπου παρακολουθούμε την προσπάθειά της να εξιχνιάσει ένα μυστήριο, να βρει τη λύση στο αίνιγμα.
Η αγάπη μου αφενός για το ιστορικό μυθιστόρημα και αφετέρου για την αστυνομική λογοτεχνία γέννησε αυτό το βιβλίο, που συνδυάζει και τα δύο. Μία περιπέτεια μυστηρίου μέσα σε συγκεκριμένο χωροχρονικό πλαίσιο. Θυμάμαι ακόμα πολύ έντονα με πόση χαρά κι ευγνωμοσύνη κύλησαν εκείνα τα ενενήντα περίπου ολόχρυσα πρωινά και μεσημέρια του καλοκαιριού του 2016, που έγραφα το Αίνιγμα. Χαρά, γιατί βρισκόμουν σε μία άλλη διάσταση, σε ένα πανέμορφο, πολύ ιδιαίτερο νησί, συντροφιά με ηρωίδες και ήρωες εμπνευσμένους από προσωπικότητες που αγαπώ πολύ και θαυμάζω. Ευγνωμοσύνη, γιατί η επίπονη έρευνα που είχε προηγηθεί, απέδιδε τώρα τους πιο γλυκούς και ώριμους καρπούς.
Με ρωτάνε συχνά αν είμαι η Ευγενία. Απαντώ λοιπόν, πως όχι, η Ευγενία δεν είναι το alter ego μου. Η εικοσάχρονη όμως Ευγενία έχει κάτι από την παλιά εικοσάχρονη Ιωάννα. Έχει ευγένεια (εξ ου και το όνομα –διότι τα ονόματα που δίνω στους ήρωές μου σπανίως είναι τυχαία), ρομαντισμό, φιλομάθεια, κι εκείνο το πολύ ιδιαίτερο χάρισμα να παίρνει το μάθημά της, χωρίς να χρειαστεί να επαναλάβει το ίδιο λάθος. Να προχωρά μπροστά, κρατώντας μόνο ό,τι είναι ωφέλιμο. Να λέει περισσότερα «όχι» καθώς μεγαλώνει.
Θα σας αφήσω να απολαύσετε το Αίνιγμα της Σιωπής, εφιστώντας την προσοχή σας στις σκηνές κάτω από τα πεύκα. Το κορίτσι που έμεινε πίσω μετά την Μικρασιατική Καταστροφή, για να φτάσει στο σημείο να παντρευτεί Άγγλο αριστοκράτη και να κάνει αυτό που λέμε «μεγάλη ζωή», νοσταλγεί πράγματα που εμείς θεωρούμε δεδομένα: την οικογένειά της, πρώτα απ’ όλα. Την παλιά της ζωή, τις ρίζες της. Κι ύστερα έρχεται απρόσμενα ένας άντρας στη ζωή της, για να της δώσει ένα πολύτιμο μάθημα. Ίσως το πολυτιμότερο απ’ όλα. Ποιο είναι αυτό; Θα το ανακαλύψετε στην τελευταία γραμμή του κειμένου.
Θα είναι η μεγαλύτερη τιμή για εμένα αν αποφασίσετε να βυθιστείτε στις σελίδες του Αινίγματος.
Εύχομαι σε όλους Υγεία και Καλό Καλοκαίρι!

Με αγάπη,
Ιωάννα Καρακασίδου

Δείτε περισσότερα για το βιβλίο και τη συγγραφέα ΕΔΩ

Το καλοκαίρι του 1925 η Ευγενία ταξιδεύει με κρουαζιερόπλοιο από την Αγγλία στην Κωνσταντινούπολη. Μαζί της συνταξιδεύει η θεία του συζύγου της, η περιβόητη Λαίδη Ράμσφορντ. Τα πάντα προμηνύουν ένα ήσυχο και ευχάριστο καλοκαίρι.

Όταν όμως εκδηλώνεται μια σοβαρή μηχανική βλάβη στο πλοίο, ο καπετάνιος αναγκάζεται να τους οδηγήσει στο κοντινότερο και ασφαλέστερο φυσικό λιμάνι, στον Μούδρο της Λήμνου.

Από την πρώτη στιγμή της άφιξής τους στο Λευκό Νησί του Ηφαίστου, περίεργα πράγματα αρχίζουν να συμβαίνουν. Απροσδόκητες εξαφανίσεις, θάνατοι, μαγικές παραδόσεις, σεληνιακές θεότητες που αναδύονται από τους ωκεανούς της ιστορίας, πανάρχαιοι θρύλοι που ξυπνούν και απαιτούν κάποια λογική εξήγηση, ίντριγκες και μικροσυμφέροντα της μικρής τοπικής κοινωνίας, όλα πλέκονται αξεδιάλυτα μεταξύ τους, μέχρι να δοθεί η οριστική λύση του μυστηρίου.

Και στο κέντρο αυτού του συναρπαστικού ψηφιδωτού ένας απρόσμενος έρωτας. Ένα πάθος που ανατρέπει όλα όσα νομίζαμε ότι ξέραμε για την κεντρική ηρωίδα και που κανείς δε γνωρίζει πού μπορεί να οδηγήσει.

Έσκυψα λίγο περισσότερο πάνω από τους αγριεμένους θάμνους της ακονιζιάς στον φράχτη και τότε συνέβη το αναπάντεχο, το τρομακτικότερο όλων ως εκείνη τη στιγμή. Από το ανοιχτό παράθυρο δίπλα στην πόρτα πρόβαλε απότομα το κεφάλι της γριάς, παίρνοντας ένα βλοσυρό, σατανικό ύφος. Τα απύθμενα μαύρα μάτια της καρφώθηκαν με κακία στα δικά μου κι εγώ οπισθοχώρησα έντρομη. Ήμουν ανεπιθύμητη και το χειρότερο, μου έδινε την εντύπωση πως γνώριζε από την αρχή ότι την ακολουθούσα.