για το "Το μυστικό τάγμα" από εκδόσεις Bell.
Εδώ και καιρό, παρατηρώ έκπληκτη την πολεμική – αιμοχαρή μανία, που έχει καταλάβει μεγάλο μέρος του πλανήτη μας. Μου είναι αδύνατον να δεχθώ ότι το 2018, με τόση εξέλιξη, με πλήρη γνώση του τι σημαίνει πόλεμος, η ανθρωπότητα να εξακολουθεί να τον αποζητά. Μοιάζει σαν “έρωτας” με την καταστροφή. Έρωτας που ενώ ξέρουμε ότι μας σκοτώνει, τον θέλουμε σαν κολασμένοι.
Ηρεμίσαμε λίγο μετά τον δεύτερο παγκόσμιο, και αρχίσαμε πάλι. Βεβαίως εδώ σηκώνει πολύ ανάλυση για τα βαθύτερα αίτια, - εκτός των γνωστών παγκοσμίων συμφερόντων - όπως το αρχέγονο κληρονομικό D.N.A, η οικονομία της φύσης (υπερπληθυσμός) και πάρα πολλές συνιστώσες ακόμα. Αυτά δεν αφορούν όμως το συγκεκριμένο βιβλίο. Κρατώ μόνο τον έρωτα προς το σκοτεινό, το κακό, το μοχθηρό, και: να την η αρχική ιδέα.
Από κει και πέρα, ήθελα ένα δυνατό μεταφυσικό ψυχολογικό θρίλερ, γιατί παρατηρώντας γύρω μου (αυτό κάνει πάντα ένας συγγραφέας, αφουγκράζεται την εποχή) πρόσεξα την αγάπη του κόσμου στον φόβο, π.χ. σκοτεινό δωμάτιο. Εκείνες οι επιχειρήσεις που ο κόσμος μπαίνει και κινείται στο απόλυτο σκοτάδι. Να την και η έμπνευση.
Όσο για το ιστορικό πλαίσιο, εκεί με οδήγησαν τα γεγονότα του σήμερα. Το έργο μου κινείται κυρίως στο τώρα, αυτό με αφορά. Στο παρελθόν είναι απλώς οι ρίζες της μάχης ανάμεσα στο σκοτάδι και το φως. Άλλωστε πάντα οι επιλογές μας ή τα προβλήματα μας δεν έχουν κάποια σχέση με το παρελθόν μας; Με τα βιώματά μας, με τις προσλαμβάνουσες μας, με τα όποια τραύματα μας, με την μόρφωση και την καλλιέργεια μας, και ένα πλήθος ακόμα συνιστωσών.
Η Χριστίνα, η ηρωίδα μου, είναι η κάθε γυναίκα, συμβολικά, αλλά και η ανθρωπότητα ολόκληρη. Όλες κάποια στιγμή – συμπεριλαμβανομένης και της ανθρωπότητας - ή πολλές στιγμές, νιώσαμε ‘‘έλξη’’ για το σκοτάδι. Άλλες φορές το παλέψαμε, άλλες παραδοθήκαμε. Για πολλές από μας, ήταν θανατηφόρος “έρωτας” που μας κομμάτιασε.
Προτείνω να το διαβάσουν όλοι το βιβλίο μου, γυναίκες και άνδρες, γιατί όπως προ είπα, πέραν του ότι, είναι ένα μυθιστόρημα γεμάτο μυστήριο, αγωνία, έντονες συγκινήσεις, σε δεύτερο πλάνο είναι κι ένα βιβλίο που θέτει μεγάλα και πανανθρώπινα ερωτήματα. Διεισδύει σε πολύ λεπτά θέματα, προβληματίζει και θέτει σιωπηλά, αυτά τα θέματα προς συζήτηση. Προσωπικά δεν παίρνω θέση, απλώς επισημαίνω γεγονότα και καταστάσεις. Αφήνω τον αναγνώστη να απολαύσει το ταξίδι, και να καταλήξει στα δικά του συμπεράσματα.
Με ρωτάτε για τα δικά μου συναισθήματα. Όλα τα “παιδιά” μου τα λατρεύω, αλλά το «Μυστικό τάγμα», για τους λόγους που είδη ανέλυσα, είναι από τα μέχρι τώρα βιβλία μου, το πιο αγαπημένο. Πετυχαίνει κατ’ εμένα’ το νόημα της συγγραφής που είναι «να τέρψει, να προβληματίσει, και να “διδάξει”, τον αναγνώστη». Να του ανοίξει μυστικές πόρτες.
Παραθέτω ένα μικρό απόσπασμα από το βιβλίο μου.
« Η Χριστίνα ένιωθε λίγο ζαλισμένη, σαν να βρισκόταν εκεί χωρίς όμως να είναι εκεί, σαν να αιωρείτο μέσα στον εαυτό της. Έκανε την γρήγορη σκέψη ότι τελικά την υπνώτισε.
Δεν ένιωθε πια φόβο, παρά το παράξενο ύφος της ικανοποίησης, που απλωνόταν στο πρόσωπό του. Ήξερε πως είχε πέσει στην παγίδα του, πως είχε φερθεί εγκληματικά απερίσκεπτα, πως δεν υπήρχε κανείς για να τη σώσει, αλλά δεν αισθανόταν φόβο. Ούτε τρόμο. Είχε πλήρη συναίσθηση της κατάστασής της, γνώριζε πως θύμιζε μύγα πιασμένη στον ιστό της αράχνης, αλλά είχε πάψει να φοβάται. Θα τη σκότωνε, σκέφτηκε, θα τη βασάνιζε χωρίς εκείνη να μπορεί να αντιδράσει, παρά το γεγονός ότι θα τα ένιωθε και θα τα καταλάβαινε όλα. Η λογική της είχε τρομάξει, όμως το μυαλό της αρνιόταν να δεχθεί το φόβο. Είμαι χαμένη, αποφάσισε. Συγγνώμη, Στεφανία. Τα έκανα όλα λάθος.»
Σας ευχαριστώ πολύ
Ίρις Καλβά
 |
| Δείτε περισσότερα για το βιβλίο και τη συγγραφέα ΕΔΩ |
Γαλλία, 1570
Σ ένα δάσος λουσμένο στο φως του φεγγαριού, ένα κορίτσι με μακριά μαύρα μαλλιά και έντονα πράσινα μάτια τρέχει πανικόβλητο. Πίσω της, άντρες με πυρσούς και μανιασμένους σκύλους την κυνηγούν. Την πλησιάζουν. Την περικυκλώνουν. Οι σκύλοι αλυχτούν δείχνοντας τα δόντια τους. Ορθάνοιχτα στόματα που ουρλιάζουν με λύσσα...
Ελλάδα, σήμερα
Η Χριστίνα πετάγεται κάθε βράδυ λουσμένη στον ιδρώτα από τους εφιάλτες. Κάποιοι την κυνηγούν και κάθε φορά ξυπνάει ακριβώς τη στιγμή που την πιάνουν. Πάντα στα όνειρά της κυριαρχούν δύο εφιαλτικά μαύρα μάτια.
Με τρόμο ανακαλύπτει ότι πρόκειται για ξεχασμένες μνήμες που έρχονται σιγά σιγά στο φως, και τότε ο αληθινός εφιάλτης αρχίζει. Ένα ανθρωποκυνηγητό κι ένας σκληρός αγώνας επιβίωσης, να προλάβει να θυμηθεί προτού να είναι αργά.
Τα οράματα που βλέπει τι εξήγηση μπορεί να έχουν; Ποια είναι η αλήθεια για τον κόσμο, και πόσες ελπίδες έχει να γλιτώσει όταν τα μαύρα μάτια του εφιάλτη της γίνουν η ζωή αλλά και ο δήμιός της; Είναι δυνατόν ό,τι γνώριζε να είναι λάθος, και ο έρωτας θανάσιμη παγίδα; Και, τελικά, πώς γίνεται κανένας να μην ξέρει τίποτα για το καταραμένο μυστικό τάγμα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου