ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΦΩΣ-ΙΦΙΓΕΝΕΙΑ ΤΕΚΟΥ-ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΨΥΧΟΓΙΟΣ

ΙΦΙΓΕΝΕΙΑ ΤΕΚΟΥ
για το "Το τελευταίο φως" από τις εκδόσεις Ψυχογιός















Σίγουρα τούτο το βιβλίο μου ξεφεύγει από τα προηγούμενα που είχαν έναν κατά βάση ιστορικό κορμό δίνοντας έμφαση στις ανθρώπινες σχέσεις και στον τρόπο με τον οποίο διαμορφώνονται υπό συνθήκες. Φυσικά δεν λείπει η μυρωδιά της εποχής που εκτυλίσσεται η ιστορία, με αναφορές στη Χούντα των Συνταγματαρχών, καθώς και στο μεγάλο σεισμό του 1978 στη Θεσσαλονίκη. Η μυθοπλασία διαδραματίζεται  πρωτίστως στη Μάνη  με σύντομα περάσματα σε άλλα μέρη όπως τη Θεσσαλονίκη, την Αθήνα, το Λονδίνο και την Κένυα.  Η  άγρια μανιάτικη ομορφιά μού φάνηκε ιδανική προκειμένου να ενσταλάξω το μυστήριο που ήθελα. Σε ένα πυργόσπιτο, το Φεγγαρόφυλλο, δημιουργείται η κατάλληλη ατμόσφαιρα για να έρθουν στο φως εκείνα που αποσιωπήθηκαν.
Πηγή έμπνευσης αυτή τη φορά αποτέλεσε για μένα ο  πέτρινος φάρος του Ταινάρου, που κατασκευάστηκε από Γάλλους το  1882 και βρίσκεται απομονωμένος σε μια πετρώδη λουρίδα γης με το φως του  να γυρίζει,  να αλλάζει, να χαμηλώνει, να δυναμώνει πάντα με την ίδια σειρά, ενώνοντας τον άνθρωπο με τη ζωή, τη θάλασσα, τους θρύλους. Κάπως έτσι σχηματίστηκε η πρώτη μου ηρωίδα, η  ψυχικά άρρωστη Σοφία, που με τη σειρά της προσκάλεσε και τους υπόλοιπους ήρωες.
Ως δεύτερη πηγή έμπνευσης θα αναφέρω τη γνωριμία μου με μια νεαρή μητέρα πριν από αρκετά χρόνια, για τον γιο της οποίας δύο σπουδαίοι παιδονευρολόγοι μόλις είχαν διαγνώσει αυτισμό. Θυμός, θλίψη και στο τέλος αποδοχή ήταν τα τρία βασικά στάδια που πέρασε…κι εγώ μαζί της ως φίλη της. Κράτησα αυτή την εμπειρία μέσα μου και προφανώς τόσα χρόνια την επεξεργαζόμουν, ώσπου αποφάσισε να ξεμυτίσει ως ένα σημαντικό κομμάτι του νέου μου μυθιστορήματος. Σε αυτή μου τη προσπάθεια στάθηκε πολύτιμος αρωγός μια ειδική παιδαγωγός που με βοήθησε να προσεγγίσω το θέμα με σεβασμό και αγάπη.
Μια φράση που συμπυκνώνει κατ’εμένα το νόημα του βιβλίου είναι η εξής: «Εκείνος που εκδικείται, συνήθως λυπάται για την πράξη του. Εκείνος που συγχωρεί δε λυπάται για αυτό».
Δεν υπάρχει πιο εύθραυστο πράγμα από την ελπίδα. Πρέπει να προσπαθεί κάποιος διαρκώς για να τη διατηρεί μέσα του αυτούσια. Παρά την ευαίσθητη φύση της, όμως, έχει μια δύναμη ανυπέρβλητη. Ακόμα κι αν όλος ο κόσμος χαθεί και δεν υπάρχει ούτε σπόρος ζωής ο άνθρωπος είναι προγραμματισμένος να ελπίζει. Θα στυλώσει με κρυφή λαχτάρα το βλέμμα του πάνω στον πιο άνυδρο βράχο περιμένοντας να φυτρώσει ζωή γιατί δεν μπορεί να φανταστεί ένα σύμπαν χωρίς συνέχεια.

Δείτε περισσότερα για το βιβλίο και τη συγγραφέα ΕΔΩ

Μια αναπάντεχη κληρονομιά, μια φωτογραφία και ένα κλειδί θα οδηγήσουν τη Μαρίνα και την κόρη της σε έναν πύργο στη Μάνη. Από τη στιγμή που μετακομίζουν εκεί συμβαίνουν διάφορα τρομακτικά και ανεξήγητα περιστατικά. Ποιο διαταραγμένο μυαλό κρύβεται στις σκιές; 

Στην προσπάθειά της να βρει μια άκρη, η Μαρίνα έρχεται αντιμέτωπη με αλήθειες από το παρελθόν… τότε που δυο κορίτσια, η Σεμέλη και η Ισμήνη, έκαναν μια επώδυνη συμφωνία. 

Με αφετηρία την όμορφη Μάνη της δεκαετίας του ’70, οι ήρωες περνούν από την Αθήνα, τη Θεσσαλονίκη, το Λονδίνο και την Κένυα. Ζωές που έχουν σφραγιστεί με ανομολόγητες επιθυμίες και καταλήγουν σε πράξεις με τραγικές συνέπειες. Μοναδικό αντίβαρο, η αγάπη, η αδιασάλευτη αλήθεια. 

Θα υπάρξει συγχώρεση προτού οι ενοχές σβήσουν με ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΦΩΣ;