O Δήμαρχος Καλαμαριάς Θεοδόσης Μπακογλίδης, το Ιστορικό Αρχείο Προσφυγικού Ελληνισμού του Δήμου Καλαμαριάς, το Βιβλιοπωλείο Πάπυρος και οι Εκδόσεις Έξη σας προσκαλούν στην παρουσίαση του βιβλίου της Έφης Καγξίδου & Λίνας Σπεντζάρη "Περιμενέ με, θα γυρίσω..."
Συντονίζει η Κατερίνα Λαλιώτη.Αποσπάσματα διαβάζει η Έφη Βαφειάδη.
Συμμετέχει το χορευτικό τμήμα της Ένωσης Ποντίων Καλαμαριάς.
ΕΡΩΤΗΣΗ:1)Πως ξεκίνησε η συγγραφή του βιβλίου "Περίμενε με θα γυρίσω"; Γιατί επιλέξατε αυτόν τον τίτλο και αυτό το εξώφυλλο;
Έφη: Η επιμονή της κεντρικής ηρωίδας να εμφανίζεται καθημερινά μπροστά μου, με έκανε να θέλω να την μεταφέρω στο χαρτί. Την ιστορία της μου την διηγήθηκε πολλά χρόνια πριν, τη δεκαετία του ’70, μια κυρία που ήρθε σαν πελάτισσα στο μαγαζί μου. Με σημάδεψε. Την μοιράστηκα με την Λίνα ένα πρωί, κατά τη διάρκεια της παρέλασης της επετείου της 28ης Οκτωβρίου. Η συγκίνηση κι ο ενθουσιασμός της, ήταν μόνο η αρχή. Ο τίτλος είναι μια κραυγή απόγνωσης, είναι υπόσχεση, είναι το ίδιο το βιβλίο. Το εξώφυλλο είναι επιλογή του εκδοτικού μας οίκου και τον ευγνωμονούμε γι’ αυτό.
ΕΡΩΤΗΣΗ:2) Γιατί επιλέξατε το συγκεκριμένο ιστορικό πλαίσιο (δεύτερος παγκόσμιος πόλεμος, γερμανική κατοχή) για το μυθιστόρημά σας και πόσο διήρκησε η έρευνα; Εμπλέκεται και η μυθοπλασία στην ιστορία ή είναι όλα αληθινά γεγονότα που σας αφηγήθηκαν;
Έφη και Λίνα: Δε διαλέξαμε εμείς την εποχή, εκείνη μας διάλεξε. Η ιστορία της ζωής της Σοφίας, που αντιπροσωπεύει και τη μοίρα των περισσότερων γυναικών της μαρτυρικής εκείνης περιόδου, μας γέννησε την επιθυμία να την μοιραστούμε και να ψηλαφίσουμε τις πληγές της με τη δική μας ματιά. Η έρευνα ξεκινάει πάντα πολύ πριν από την συγγραφή ενός βιβλίου και συνεχίζεται μέχρι και την τελευταία του σελίδα. Χωρίς τη μυθοπλασία, δεν ζωντανεύει μια ανθρώπινη ιστορία, όσες λεπτομέρειές της κι αν μας έχουν διηγηθεί. Μόνο στην αυτοβιογραφία του κανείς μπορεί να είναι εντελώς αληθινός.
ΕΡΩΤΗΣΗ:3) Τί θεωρείτε πιο δύσκολο, την αμερόληπτη απόδοση των ιστορικών γεγονότων ή των συναισθημάτων-πράξεων των ηρώων στα μυθιστορήματα σας;
Έφη: Η αμερόληπτη απόδοση των ιστορικών γεγονότων θεωρώ πως είναι το πιο δύσκολο κομμάτι. Γιατί ακόμη κι όταν οι ήρωες είναι πρόσωπα αληθινά, τα συναισθήματά τους ανήκουν στη σφαίρα της μυθοπλασίας και εκεί φαίνεται κατά τη γνώμη μου η πραγματική ικανότητα του συγγραφέα.
Λίνα: Όταν τα πρόσωπα είναι αληθινά όπως τα δικά μας, υπάρχει όντως κάποια δυσκολία, γιατί δεν θέλουμε σε καμιά περίπτωση να προσβάλουμε τη μνήμη τους. Η απόδοση των Ιστορικών γεγονότων όμως, είναι πάντα ένα στοίχημα. Κι αυτό επειδή είναι τόσες πολλές και διαφορετικές οι αναγνώσεις τους, ανάλογα πάντα με τις πεποιθήσεις του καθενός, που έχεις την αίσθηση πως βαδίζεις πάνω σε τεντωμένο σχοινί.
ΕΡΩΤΗΣΗ:4) Θα χαρακτήριζα τα μυθιστορήματα σας Ιστορικοκοινωνικά. Γνωρίζω πως αγαπάτε και την ποίηση-έχουν κυκλοφορήσει ποιητικές συλλογές σας! Να τολμήσω να ρωτήσω ποιο είδος αγαπάτε πιο πολύ; Έχετε σκεφτεί να δοκιμάσετε να ασχοληθείτε με κάτι διαφορετικό; Π.χ. Αισθηματικό, αστυνομικό, παιδικό βιβλίο...
Έφη: Το μυθιστόρημα είναι μια απέραντη αγάπη, που με απορροφά εντελώς. Όλες τις μου τις σκέψεις, τις επιθυμίες μου και με συντροφεύει εικοσιτέσσερις ώρες το 24ωρο. Η ποίηση είναι άλλο πράγμα. Για μένα είναι ένα παράθυρο ψυχής, που με ξεκουράζει. Όσο για τα υπόλοιπα είδη, δεν αποκλείω ούτε τα αισθηματικά, ούτε τα αστυνομικά, κανένα τους. Είμαι ανοιχτή σε όλα, αρκεί το θέμα τους να με κερδίσει από την αρχή.
Λίνα: Το Ιστορικό μυθιστόρημα είναι ένας κόσμος ολόκληρος, με πρόσωπα, γεγονότα και καταστάσεις που πρέπει να βουτήξεις μέσα τους, να μουσκευτείς ως το κόκαλο, να τις ζήσεις για να μπορείς να τις αποδώσεις. Στην ποίηση όμως, έχεις ένα κόσμο ολότελα δικό σου! Για μένα η ποίηση είναι η όαση στην οποία καταφεύγω για να ισορροπώ. Από τις δυο αγάπες, διαλέγω και τις δυο, για διαφορετικούς λόγους την καθεμιά και προς το παρόν τουλάχιστον δε σκέφτομαι να τις απαρνηθώ.
ΕΡΩΤΗΣΗ:5)Έχετε ξεκινήσει να προετοιμάζετε/γράφετε κάτι καινούριο;
Έφη και Λίνα: Ναι, αλλά είναι μυστικό...
ΕΡΩΤΗΣΗ:6) Τι είναι αυτό που δυσκολεύει περισσότερο έναν συγγραφέα; Να βρει το θέμα του, να εξελίξει την ιστορία του ή να την ολοκληρώσει;
Έφη: Να επιλέξουμε το θέμα είναι το πιο δύσκολο, γιατί εμείς οι δυο με την άριστη συνεργασία μας μπορούμε να εξελίξουμε και να ολοκληρώσουμε όλων των ειδών τις ιστορίες και τα θέματα.
Λίνα: Το πιο δύσκολο πράγμα για μένα είναι, να τα ξαναβρείς με τους ήρωες όταν αποφασίζουν να αυτονομηθούν. Κάτι που το κάνουν εντελώς ξαφνικά και σου αλλάζουν όλα τα δεδομένα. Έχει όμως κι αυτό την ομορφιά του. Ανακαλύπτεις πτυχές του χαρακτήρα τους, που δεν θα τις έβλεπες αλλιώς.
ΕΡΩΤΗΣΗ:7)Ο καθένας από εμάς έχει στο μυαλό του μια εικόνα για τους συγγραφείς της αρεσκείας του, βασισμένη στα κείμενά τους και στις απαντήσεις των συνεντεύξεων που δίνουν. Μιλήστε μας λίγο για σας, για την καθημερινότητα σας, γι' αυτά που αγαπάτε να κάνετε κι αυτά με τα οποία είστε αναγκασμένες να συμβιβάζεστε. Διαφέρει πολύ η ζωή ενός συγγραφέα από αυτή των αναγνωστών του;
Έφη και Λίνα: Στην πραγματικότητα κι ο συγγραφέας ένας αναγνώστης είναι. Λίγο πιο φανατικός ίσως, αλλά αναγνώστης. Έτσι νιώθουμε τουλάχιστον εμείς.
Έφη: Η καθημερινότητά μου εμένα προσωπικά, δεν είναι πάντα η ίδια. Αγαπώ τη θάλασσα, το μαγείρεμα για τους αγαπημένους μου, το χουζούρι στο σπίτι, το διάβασμα και το γράψιμο κυρίως τις νύχτες. Απλά επειδή το μυαλό μου γυρεύει συνεχώς καινούριες ιδέες και απαντήσεις, είμαι συχνά αφηρημένη και απούσα.
Λίνα: Η δική μου καθημερινότητα δεν άλλαξε και πιστεύω πως δεν διαφέρει από κείνη των υπόλοιπων ανθρώπων. Μόνο οι ώρες που αφιερώνω στο διάβασμα έγιναν περισσότερες, η τηλεόραση βγήκε από την πρίζα, το τηλέφωνό μου δεν το χρησιμοποιώ τόσο συχνά κι ο χρόνος απέκτησε μια καινούρια ιδιότητα. Χάνεται πίσω από τις λέξεις όταν γράφω και δεν καταλαβαίνω πώς περνάει. Η αγαπημένη μου συνήθεια είναι να διαβάζω με ένα σακουλάκι ηλιόσπορους για συντροφιά. Λατρεύω τα παγωτά, τις βόλτες στην παραλία, να βλέπω ταινίες στον κινηματογράφο, τα κινούμενα σχέδια, τις πολύτιμες ώρες με τις φίλες μου-που ποτέ δεν μου είναι αρκετές- να πηγαίνω την Κυριακή στην εκκλησία και να είναι γελαστά τα μάτια των ανθρώπων που αγαπάω.
ΕΡΩΤΗΣΗ:8) Ποιό βιβλίο διαβάσατε πρόσφατα, το αγαπήσατε και θα μας το προτείνατε ανεπιφύλακτα;
Έφη: Το «Θολός βυθός» του Γιάννη Ατζακά, που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις ΑΡΜΟΣ. Λίνα: Το «Διπλωμένα φτερά» του Γιάννη Ατζακά, από τις ίδιες εκδόσεις. Εκείνη η γριά Βενετιά του, αξέχαστη θα μου μείνει.
«Η Σοφία… κρατηθείσα από την 7/3/1945 απολύεται σήμερον δυνάμει του… Αθήνα, Πέμπτη 12/04/1951». Τρεις μελανές αράδες όλες κι όλες τα ατελείωτα μερόνυχτά της στη φυλακή. Μια σφραγίδα στρογγυλή με υπογραφή πάνω της, τα κλειδιά της ελευθερίας της. Και το μυαλό της γυρίζει πίσω…28η Οκτωβρίου 1940. Η καμπάνα αρχίζει να χτυπά ασυνήθιστα γρήγορα. Η οικογένεια της Σοφίας εγκλωβίζεται στις Μυρτιές, ένα μικρό χωριό του Κιλκίς, καθώς όλα τα μεταφορικά μέσα επιτάσσονται. Ο πόλεμος ξεσπά, μα η μοίρα της Σοφίας ακολουθεί μελανότερη πορεία. Ο Αφέντης της περιοχής θέλει να την κάνει γυναίκα του και την αρπάζει με τη βία. Σύμμαχοί του ο πόλεμος και τα σφραγισμένα από φόβο στόματα των κατοίκων. Έκτοτε, οι βιασμοί και οι ταπεινώσεις είναι οι μόνιμοι επισκέπτες της ζωής της. Εγκλωβισμένη και μόνη, υπομένει τα πάντα. Όμως η Σοφία είναι αγωνίστρια και η ψυχή της δεν μπορεί να δεχτεί κανενός είδους κατακτητή. Μοναδικός της σύμμαχος, η αγάπη. Μια αγάπη κι από το θάνατο πιο δυνατή.
Παλικάρια από όλα τα μέρη της Ελλάδας καταφτάνουν στο μέτωπο για να πολεμήσουν τον κατακτητή. Η αντιστασιακή ομάδα Εμπρός αναλαμβάνει δράση στην περιοχή του Κιλκίς. Ανάμεσά τους κι εκείνος… Εικόνες φρίκης και δυστυχίας εκτυλίσσονται μπροστά στα μάτια τους, μα των γενναίων το φρόνημα δεν κάμπτεται ποτέ. Η Σοφία κρατά στα χέρια της την τύχη του χωρίς να το γνωρίζει. Ώσπου έρχεται η στιγμή που πρέπει να επιλέξει. Οι κρεμάλες στήνονται στην πλατεία του χωριού, τα όπλα είναι έτοιμα να στείλουν τη σφαίρα κατ’ ευθείαν στην καρδιά του…
Ο πόνος δεν έχει φωνή. Μια υπόσχεση που γίνεται κραυγή, βγαίνει από τα χείλη της. «Περίμενέ με, θα γυρίσω…»
ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ
Η Έφη Καγξίδου ζει στη Θεσσαλονίκη. Το 2013 εξέδωσε την πρώτη της ποιητική συλλογή με τίτλο «Από τον εξώστη της ψυχής μου». Το έργο αυτό με απόφαση του Πατριαρχείου πρωτοκολλήθηκε και τοποθετήθηκε στη βιβλιοθήκη του Μεγάλου Βασιλείου. Ποιήματά της έχουν δημοσιευτεί σε πολλά περιοδικά.
Η Λίνα Σπεντζάρη γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη. Συμμετείχε στις ανθολογίες: «Υπάρχουν ποιητές;» «Μη Βία», «Η μοναξιά είναι χάρισμα». Διακρίθηκε στους ποιητικούς αγώνες της ΠΕΛ στους Δελφούς και τιμήθηκε με το πρώτο βραβείο ξενόγλωσσης ποίησης στον λογοτεχνικό διαγωνισμό «Giovanni Gronchi».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου