Ως παιδί λάτρευα τις γιορτές! Αυτή η χαρούμενη, οικογενειακή ατμόσφαιρα με τα εκατοντάδες λαμπάκια και στολίδια, έκανε την καρδιά μου να πεταρίζει. Μπορεί η μητέρα μου να εργαζόταν τα περισσότερα γιορτινά βράδια, όμως πάντα φρόντιζε να είναι κοντά μας έγκαιρα ώστε να μοιραστεί μαζί μας χαμόγελα και στιγμές. Όμως… ήρθε ένας Δεκέμβρης που αυτά χάθηκαν, έσβησαν. Εκείνη πέθανε και μαζί της, πέθανε και η παιδικότητα, η αθωότητά μου, η πίστη μου στο ότι το ν’ αγαπάς κάποιον είναι αρκετό. Χρειάστηκαν να περάσουν πολλά χρόνια για να συναντήσω εκείνον που θα μ’ έκανε ν’ αναθεωρήσω, όχι γιατί έδιωξε το σκοτάδι από την καρδιά και την ψυχή μου, αλλά γιατί το αγκάλιασε με ευλάβεια, επειδή κι εκείνος είχε το δικό του. Και το λάτρεψα! Μπορεί η ζωή μας να μην υπήρξε ρόδινη, ούτε στο παρελθόν ούτε στο μέλλον που χτίσαμε με τις πράξεις μας, ακραίες, εγωιστικές, παράλογες, όμως κάθε τι που κάναμε, έκρυβε μέσα του αγάπη. Μπορεί να μην την δείχναμε πάντα με τον σωστό τρόπο, αλλά ίσως να μην υπάρχει σωστός τρόπος ν’ αγαπάς. Ίσως να υπάρχει ο δικός σου τρόπος ν’ αγαπάς και αυτό, ποιος ξέρει, μπορεί και να είναι αρκετό. Αν ήταν για μένα; Ίσως ναι… ίσως όχι! Το σίγουρο είναι πως έναν Δεκέμβρη η καρδιά μου σταμάτησε να χτυπά και η ψυχή μου πάγωσε, μέχρι που ήρθε ένας άλλος κι άρχισε να λιώνει τον πάγο αυτό, κι ένα Πρωτοχρονιάτικο φιλί που δεν το ήξερα τότε, αλλά θα συντάρασσε τον κόσμο μου. Και νιώθω ευγνωμοσύνη γι’ αυτό!
Αυτό να κάνετε, λοιπόν, ετούτη τη χρονιά! Να μην κοπιάζετε να είστε ευτυχισμένοι, αλλά να το πετύχετε αποδεχόμενοι τον εαυτό σας. Δεν χρειάζεται ν’ αλλάξετε! Χρειάζεται να σας αγαπήσετε! Κι αν το κάνετε αυτό, τότε θα σας αγαπήσουν, όχι όλοι, αλλά αυτοί που πραγματικά αξίζουν. Και κυρίως, αν αγαπήσετε τον εαυτό σας, θ’ αγαπήσετε και τους γύρω σας. Η αγάπη μπορεί να μην είναι πάντα ιδανική, ούτε η λύση σε όλα τα προβλήματα, είναι όμως εκείνη που σου δίνει δύναμη να παλεύεις. Κι αν παλεύεις, ξέρεις πως ακόμα ζεις. Κι αν ματώνεις, ξέρεις πως μπορείς να επουλώσεις τις πληγές. Κι αν πονάς, ξέρεις πως στο χέρι σου είναι να χαμογελάσεις και πάλι. Η ζωή δεν χρειάζεται να είναι τέλεια, αρκεί να είναι αληθινή, όπως κι εμείς απέναντι στο είναι μας. Αγκαλιάστε τους δαίμονές σας, χορέψτε μαζί τους και ίσως δείτε τη ζωή με άλλα μάτια. Χρόνια πολλά και καλή χρονιά σε όλους!
Κρυσταλλία ηρωίδα του υπό έκδοση βιβλίου ''Μέχρι το τέλος του χρόνου" της κ.Γιώτας Παπαδημακοπούλου που θα κυκλοφορήσει από τις Εκδόσεις Μάτι - Mati Publications!!!
Αυτό να κάνετε, λοιπόν, ετούτη τη χρονιά! Να μην κοπιάζετε να είστε ευτυχισμένοι, αλλά να το πετύχετε αποδεχόμενοι τον εαυτό σας. Δεν χρειάζεται ν’ αλλάξετε! Χρειάζεται να σας αγαπήσετε! Κι αν το κάνετε αυτό, τότε θα σας αγαπήσουν, όχι όλοι, αλλά αυτοί που πραγματικά αξίζουν. Και κυρίως, αν αγαπήσετε τον εαυτό σας, θ’ αγαπήσετε και τους γύρω σας. Η αγάπη μπορεί να μην είναι πάντα ιδανική, ούτε η λύση σε όλα τα προβλήματα, είναι όμως εκείνη που σου δίνει δύναμη να παλεύεις. Κι αν παλεύεις, ξέρεις πως ακόμα ζεις. Κι αν ματώνεις, ξέρεις πως μπορείς να επουλώσεις τις πληγές. Κι αν πονάς, ξέρεις πως στο χέρι σου είναι να χαμογελάσεις και πάλι. Η ζωή δεν χρειάζεται να είναι τέλεια, αρκεί να είναι αληθινή, όπως κι εμείς απέναντι στο είναι μας. Αγκαλιάστε τους δαίμονές σας, χορέψτε μαζί τους και ίσως δείτε τη ζωή με άλλα μάτια. Χρόνια πολλά και καλή χρονιά σε όλους!
Κρυσταλλία ηρωίδα του υπό έκδοση βιβλίου ''Μέχρι το τέλος του χρόνου" της κ.Γιώτας Παπαδημακοπούλου που θα κυκλοφορήσει από τις Εκδόσεις Μάτι - Mati Publications!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου