"Καλησπέρα! Είμαι ο Αλέξης Χαριτάκος, Μανιάτης. Αν πάτε στον τόπο μου, θα δείτε πάνω στα πιο απόκρημνα βράχια, εκεί που ίσα που φωλιάζουν δυο σπυριά χώμα, να φυτρώνουν κάτι πεισματάρικα λουλουδάκια. Τα κοιτάζεις κι απορείς, πού βρίσκουν το κουράγιο κι αψηφούν έτσι τα στοιχεία της φύσης. Τους αέρηδες που τα μαστιγώνουν, την έλλειψη του νερού. Είναι φορές που σκέπτομαι πως τους μοιάζω. Κι εγώ κάπως έτσι ξεφύτρωσα, ο τελευταίος απόγονος δυο παλιών μανιάτικων οικογενειών που σφάζονταν για χρόνια, για μια λούρα γη, δυο ρίζες ελιές, μια πηγή που ίσα που έσταζε. Όμως η αγάπη στέκεται πάνω απ’ όλα, πέρα κι απ’ τον ίδιο το χρόνο. Γι’ αυτό κι οι γονείς μου δεν έπαψαν ποτέ ν’ αγαπιούνται, παρά την απόσταση και τ’ άλλα που τους χώριζαν. Χριστούγεννα, η γιορτή της αγάπης. Ποιος άλλος θα μπορούσε να σας ευχηθεί;
Εύχομαι λοιπόν υγεία σε σας και στους αγαπημένους σας. Να έχετε καλές γιορτές και να κρατάτε την καρδιά σας ανοιχτή. Να νιώθει τη συγγνώμη και να την προσφέρει απλόχερα. Γιατί αν αξίζει για κάτι η ζωή, είναι για τους ανθρώπους που αγαπάμε".
Αλέξης Χαριτάκος ήρωας του βιβλίου ''Πέτρα και μέλι'' της κ.Χριστίνας Ζέμπη που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ωκεανίδα!!!
Αλέξης Χαριτάκος ήρωας του βιβλίου ''Πέτρα και μέλι'' της κ.Χριστίνας Ζέμπη που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ωκεανίδα!!!
Όλους με κάποιο τρόπο μας σημαδεύει ο τόπος μας, πόσο μάλλον αν αυτός λέγεται Μάνη. Ο αέρας που μπαίνει σφυρίζοντας στις πολεμότρυπες των πύργων ακόμα ψιθυρίζει ιστορίες για πειρατές και δικιωμούς. Μοιάζουν παλιές και ξεχασμένες, όμως δεν είναι ούτε το ένα ούτε το άλλο. Ένα ατύχημα με τραγική κατάληξη γίνεται αιτία να αναβιώσει μια ξεχασμένη βεντέτα σε ένα χωριό της Μέσα Μάνης. Ο Οδυσσέας, δεκαπέντε χρονών, αναγκάζεται να φύγει από τον τόπο του για να ζήσει κοντά στο θείο του, που είναι εγκατεστημένος από χρόνια στη Νέα Υόρκη. Επιστρέφει, δεκαεπτά χρόνια μετά, να κλείσει τους παλιούς λογαριασμούς. Όμως σ’ αυτή την πρώτη του επιστροφή, ανέλπιστα, τον περιμένει ο έρωτας. Ένας φλογερός έρωτας που τα σαρώνει όλα. Παρελθόν και παρόν κι ακόμα περισσότερο το μέλλον.
Δυο επισκέψεις στην πατρώα γη με διαφορά δεκαεπτά χρόνων. Δυο καλοκαίρια. Πολύ λίγος χρόνος για να χορτάσεις μια επιστροφή, αρκετός για να ζωντανέψει το παρελθόν που σε καταδιώκει. Να αγαπήσεις, να προδοθείς, να προδώσεις. Να διεκδικήσεις εκείνο που σου χρωστάει η ζωή και να το χάσεις. Για πάντα;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου