ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΔΙΑΜΑΝΤΗ
για το "ΨΥΧΗΣ ΚΛΩΣΤΗ"
από τις εκδόσεις ΥΔΡΟΠΛΑΝΟ.
Μια κλωστή χωρίζει το
λογικό από το παράλογο, μια κλωστή και στη μέση οι επιλογές μας ή η μοίρα μας;
Τι φταίει και η ζωή μας δεν εξελίσσεται όπως τη φανταστήκαμε; Φταίει το
οικογενειακό περιβάλλον, το παρελθόν, η κληρονομικότητα, ή οι αποφάσεις μας;
Τα τραύματα της παιδικής
ηλικίας, η προδοσία αγαπημένων προσώπων, η ζωή που δεν μας ταιριάζει, το άγχος
για την πραγμάτωση των προσδοκιών που έχουν οι άλλοι για μας, μπορούν να κόψουν
αυτήν την κλωστή;
Τα προβλήματα που δεν
αντιμετωπίζουμε και κρύβουμε κάτω από το χαλί, φοβούμενοι να μην στιγματιστούμε, έχουν την ιδιότητα να έρχονται
στην επιφάνεια αργότερα με άσχημο τρόπο και να απαιτούν μια λύση.
«Δεν γίνεται να εμποδίσεις να συμβούν όσα
έχουν πάρει τον δρόμο τους στη ζωή. Άμα αρχίσουν να κυλούν τα γεγονότα έχουν
τέτοια ορμή που δεν μπορείς να τ’ ανακόψεις. Κι όταν έρθει εκείνη η στιγμή που
τα λάθη και τα ψέματα ξεσκεπάζονται δεν υπάρχει κανένα σημείο πάνω στη γη για
να κρυφτεί ο άνθρωπος, θέλει δεν θέλει τότε θα αναμετρηθεί με την αλήθεια…»
Και τότε, ο καθένας μετράει τις δυνάμεις του και ψάχνει εκείνες
τις κλωστές που μπορούν να ράψουν τα τραύματα της ψυχής του. Γιατί…
«Ο χρόνος αμείλικτος
χαρίζει αυταπάτες ότι επουλώνει τις
πληγές, η πραγματικότητα όμως, αδυσώπητη και αδιαπραγμάτευτη, τον ξεμπροστιάζει
δείχνοντας περίτρανα ότι το μόνο που είναι ικανός να προσφέρει είναι να
κουκουλώνει τα δεινά. Την ικανότητα να επουλώνουν τις πληγές τους την έχουν
μόνο οι ίδιοι οι άνθρωποι ξεπερνώντας τον πόνο τους…»
«Αν θες να δεις τα
θαύματα να παίρνουνε μορφή, ράψε όλα τα τραύματα, μόνος, με μιας ψυχής κλωστή…»
Απ΄ αυτούς τους στίχους του τραγουδιού εμπνεύστηκα και τον τίτλο του βιβλίου
μου.
 |
| Δείτε περισσότερα για το βιβλίο και την συγγραφέα ΕΔΩ |
καρδιές, σβήνοντας τον χρόνο και τις αποστάσεις. Ο πόνος σημάδεψε ένα κορίτσι από την ημέρα που γεννήθηκε ή ίσως το σημάδεψε πολύ πριν γεννηθεί. Πόσα μπορεί ν’ αντέξει η ψυχή του; Κι αν δεν αντέξει και λυγίσει; Μπορεί με μια ψυχής κλωστή να ράψει τις πληγές της και να επιστρέψει στο φως και στη ζωή; «Είναι και κάποιες μάχες που δεν κερδίζονται. Όσο και να παλέψεις, όσο και να ματώσεις, είναι κάποια φρούρια που παραμένουν απόρθητα και κάποιες πόρτες που δεν μπορείς ν’ ανοίξεις, γιατί κανένα απ’ τα κλειδιά που κρατάς δεν θα μπορέσει να τις ξεκλειδώσει. Αλλά εσύ να το παλεύεις για ν’ ανοίξουν! Ξέρω πολύ καλά πως πονάει να είσαι διαφορετικός, γιατί η μοίρα, η ζωή και η κληρονομιά άφησαν ένα σημάδι πάνω σου να ξεχωρίζεις… Όμως, εσύ να ονειρεύεσαι… Ξέρω, πονάει να παλεύεις με εφιάλτες και σκιές αλλά δεν γίνεται ν’ αλλάξουν όλα. Και να θυμάσαι, Αλεξία… Δεν περνάνε όλα, καρδούλα μου, και μην ακούς τι λένε… Ούτε νικάς τα πάντα, αλλά εσύ να προσπαθείς να τα νικήσεις! Εσύ να μάχεσαι για την αγάπη…»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου