ΜΕΤΑΞΙΑ ΚΡΑΛΛΗ ΓΙΑ ΤΟ "ΣΥΡΑ ΣΑΚΡΑ"ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΨΥΧΟΓΙΟΣ

 ΜΕΤΑΞΙΑ ΚΡΑΛΛΗ 

για το "ΣΥΡΑ ΣΑΚΡΑ"

από τις εκδόσεις ΨΥΧΟΓΙΟΣ.

Τρία χρόνια πριν έγραψα την πρώτη λέξη από το «Σύρα Σάκρα». Τότε δεν είχα ιδέα ότι έτσι θα το λέγανε το βιβλίο. Ήξερα όμως ότι θα είναι μια ιστορία για την Σύρο και μάλιστα παλιά, τότε που ήταν το μεγαλύτερο εμπορικό λιμάνι της Ελλάδας, λίγο πριν της αρπάξει τα πρωτεία ο ανερχόμενος Πειραιάς.

Δεν είναι εύκολο να γράφεις για μια εποχή που δεν έχεις ζήσει. Ιδίως αν, όπως εγώ, έχεις το «ψώνιο» να μην θέλεις να την προδώσεις, οι ήρωές σου να μιλούν, διασκεδάζουν, ταξιδεύουν, γράφουν όπως θα έκαναν οι άνθρωποι ενάμιση αιώνα πριν. Σίγουρα κάπου αστοχείς, μια λέξη σού ξεφεύγει. Το υπόλοιπο θέλει δουλειά, να τσεκάρεις γεγονότα, να ψάξεις βιογραφικά στοιχεία, να ψυχανεμιστείς όσο γίνεται την ιδεολογία και τους κοινωνικούς κανόνες του καιρού εκείνου.

Είναι απαιτητικό το γράψιμο, δεσμεύει τον χρόνο σου, σου αφαιρεί από την ξεκούρασή σου ή την ψυχαγωγία σου. Όσο όμως και να αγκομαχώ κατά τη διάρκεια της συγγραφής, το αποτέλεσμα πάντα με αποζημιώνει. Είναι μεγάλη χαρά να βλέπεις την ιστορία σου τελειωμένη, ένα «παιδί» σου που βγήκε κι αυτό στον κόσμο για να δοκιμάσει την τύχη του. Αν μάλιστα τα πρώτα του βήματα τα δουν οι αναγνώστες με συμπάθεια και επιδοκιμασία, η χαρά πολλαπλασιάζεται και αποζημιώνει για όλη την κούραση.

Στην Σύρο λοιπόν ξεκινάει η ιστορία μας, το 1895 και τελειώνει πάλι στην Σύρο το 1906. Είναι μια δεκαετία που η Ελλάδα διαμορφώνεται σε ένα σωρό επίπεδα, γλωσσικά, εθνικά και οικονομικά και μπαίνουν οι βάσεις για ό,τι -καλό και κακό- θ’ ακολουθήσει στον 20^ο αιώνα. Ξεναγοί μας σ’ αυτή την περιπλάνηση είναι ο Στρατής κι η Ιουλία, ο Νικόλας και η Καρμελίνα. Ο Στρατής κι ο Νικόλας είναι αδέλφια, σοβαρός κι εργατικός ο ένας, επιπόλαιος και φυγόπονος ο άλλος. Δυο αδέλφια που οι χαρακτήρες τους μοιάζουν ασύμβατοι, γι’ αυτό και θα συγκρουστούν. Ερωτεύονται όμως δυο γυναίκες που έχουν την ίδια στόφα. Όσο κι αν η κοινωνική τους προέλευση είναι διαφορετική -αρχοντοκόριτσο η μία, κόρη πολύτεκνης, φτωχής οικογένειας η άλλη- είναι κι οι δυο πεισματάρες, με όνειρα και δική τους γνώμη, την οποία προσπαθούν να υπερασπιστούν σε μία εποχή που δεν επέτρεπε στις γυναίκες να σκεφτούν άλλα πράγματα πέρα από τον γάμο τους και την οικογένειά τους. «Κι έτσι θα πήγαιναν οι ζωές των αδελφών της. Δουλειά, ένα καλό παιδί δικό τους να τις αγαπήσει και να τις πάρει, μωρά που θα ’ρχονταν… Έπρεπε να κατεβεί στην Ερμούπολη η Καρμελίνα για να καταλάβει πόσο περιορισμένα μεγάλωναν εκεί ψηλά. Και ναι, είχαν καλή φήμη οι Απανωχωρίτισσες, για την ηθική τους κανένας δεν μπορούσε να πει κουβέντα, αλλά αυτό ήταν όλο; Θεέ μου! Αυτό ήταν όλο;»

Δυο λέξεις ξεχωριστές θέλω να γράψω για έναν αγαπημένο μου ήρωα στο βιβλίο που όταν τον πρωτοσκέφτηκα δεν είχα ιδέα πόσο θα τον συμπαθούσα στην πορεία. Είναι ο σαρκαστικός αλλά και αυτοσαρκαστικός Αλέκος Συναδινός, πλούσιος Αλεξανδρινός, εστέτ και μπον βιβέρ, σοφός και ανοιχτόμυαλος που θέλει οι άλλοι να τον φαντάζονται χειρότερο απ’ ό,τι είναι στην πραγματικότητα γιατί τα καλά τους λόγια μάλλον θα τον έφερναν σε αμηχανία. Είναι όμως αυτός που προχωράει με την εποχή του, ξέρει ν’ αφήνει τόπο στα όνειρα των άλλων, παραμερίζοντας τον δικό του εγωισμό και που τελικά έδωσε στην ιστορία μου το μέτρο και την φρεσκάδα που χρειαζόταν.

«Έχετε δίκιο. Εγώ δεν παρεξηγώ. Οχ! Au diable[1] η κοινωνική υποκρισία. Να μείνετε ακριβώς όπως είστε. Δεν αξίζει τον κόπο ν’ αλλάξετε για να εξασφαλίσετε την έγκριση των matrones[2] της Σύρας ή της Αθήνας. Οι άνθρωποι που θα σας εκτιμήσουν για τον αληθινό σας εαυτό υπάρχουν. Να είστε βεβαία. Λίγοι αλλά υπάρχουν. Ζήστε γι’ αυτούς».

Εύχομαι από την καρδιά μου, όσοι αποφασίσουν να διαβάσουν την ιστορία μου, ν’ απολαύσουν το ταξίδι όσο κι εγώ!

---

[1] Στον διάολο.  

[2] Κυρίες της υψηλής κοινωνίας.

Δείτε περισσότερα για το βιβλίο και την συγγραφέα ΕΔΩ

Στο λυκόφως του 19ου αιώνα η Ερμούπολη είναι μια από τις πλουσιότερες πόλεις της Ελλάδας. Το χρωστά στους πρόσφυγες από τα καμένα νησιά της Επανάστασης, κυρίως Χιώτες αλλά και Κασιώτες και Ψαριανούς, που βρήκαν στη Σύρο καταφύγιο. Οι ίδιοι οι Συριανοί, κατά βάση άνθρωποι φτωχοί, καθολικοί στο θρήσκευμα, βρίσκονται μαζεμένοι στην καστροπολιτεία τους, στην Απάνω Χώρα, και στα γύρω χωριά.
Χιώτικης καταγωγής είναι ο πλοιοκτήτης Γιάννης Περσελής και ο καπετάνιος του, Στρατής Σορώπος· Απανωχωρίτισσα είναι η Καρμελίνα Ρούσσου που κατεβαίνει στο λιμάνι για να μείνει στους θείους της. Εκεί θα γνωρίσει τον αδελφό του Στρατή, τον Νικόλα, που αγαπά τα βιβλία και τους στίχους, δε στεριώνει εύκολα σε δουλειές και του αρέσουν οι γυναίκες και τα γλέντια. Στην άλλη άκρη ο Στρατής, πειθαρχημένος, πρόωρα φορτωμένος με ευθύνες και αρραβωνιασμένος με τη Μέλπω, θα γνωρίσει την Ιουλία Περσελή τη μέρα που θα το σκάσει από την Ερμούπολη και τον γάμο που της έχουν κανονίσει, αναζητώντας καταφύγιο στο πλοίο του πατέρα της.
Παραμονές ενός καταστροφικού πολέμου, ο Στρατής, η Ιουλία, ο Νικόλας κι η Καρμελίνα αγωνίζονται να χαράξουν την πορεία τους με όσα τους υπαγορεύει η καρδιά τους. Πράγμα δύσκολο σε μια κοινωνία που δεν επιτρέπει ούτε συγχωρεί εύκολα κάθε είδους παρεκκλίσεις…

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ

Η ΜΕΤΑΞΙΑ ΚΡΑΛΛΗ (ψευδώνυμο) γεννήθηκε στην Αθήνα το 1975. Σπούδασε νομικά στην Αθήνα και στο Παρίσι. Ζει μόνιμα στην Αθήνα κι εργάζεται ως νομικός. Από τις Εκδόσεις ΨΥΧΟΓΙΟΣ κυκλοφορούν με μεγάλη επιτυχία τα μυθιστορήματά της ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΚΙ ΕΝΑ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ, Η ΑΓΑΠΗ ΦΟΒΟ ΦΕΡΝΕΙ, ΔΕΥΤΕΡΗ ΠΡΑΞΗ,ΚΑΠΟΤΕ ΣΤΗ ΣΑΛΟΝΙΚΗ και ΚΑΠΟΥ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΤΟ ΞΕΡΟΥΜΕ.